Tentoonstelling: De Vrouw
éi-
<Ket vetfiaal wn den dag
Baby's Verkoudheid
V/ICKS
EEN EVENEMENT VOOR
BERLIJN
SCHOONMAAK
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
ROBINSONschoenen zijn met leeren-
of met rubberzooi
I HET 1
MAANDAG 27 MAART
De problemen van het vrouwen'
leven en het vrouwenwerk in
deze eeuw worden van
alle zijden belicht
Licht, vlot en boeiend
¥99
Wm
Loten vervalscht
Gevangenis een.... toe
vluchtsoord
Padvinders
Ratten maken land
bouw onmogelijk
Hollandsche vondst
Bloemententoonstelling
Duitsche millionnairs
De roode priester
bShS^h \De vernieuwde
keuken
Poolsch militair kruis
Scheepvaartverkeer in
de Noordelijke IJszee
w VAPoR.ua
(Van onzen Berlijnschen correspondent.)
De Duitschers staan er, niet ten onrechte,
voor bekend, dat hun wetenschaopelijke
boeken in een verfoeilijk-droge en moei
zame professoren-taal zijn geschreven. Maar
«et mag daarom ook wel eens erkend worden,
dat hun tentoonstellingen licht, vlot en boeiend
2Ün, zonder daarbij oppervlakkig te worden.
Weer wapperen de vlaggen op de geweldige
tentoonstellingshallen aan den Kaiserdamm,
t^aar zooeven de auto-show gehouden werd.
Ditmaal is het thema: „De Vrouw", men heeft
het, voor het eerst sedert den oorlog, aange
durfd, het geweldige complex van problemen,
dat het vrouwenleven en vrouwenwerk in deze
eeuw is, aan alle kanten te door-lichten en te
omlijnen. En daarbij is de tentoonstelling toch
hiet tot een beklemmende opsomming van fei
ten en statistieken geworden, integendeel, het
*s een ware lust, door de hallen te dolen, elke
stand is fleurig, geeft concrete voorstellingen,
het is als wandelt men door het vrouwenlever:
heen; hier de woning, daar de keuken, ginds
de kinderkamer, het ziekbed, de school, de ver
gaderzaal, het boerenbedrijf, de vrouwenclubs.
®n overal de suggestieve kleuren-illustratie, die
aan dorre cijfers leven geven.
Naar schatting gaan 65 pCt. van het Duit
sche volksinkomen door de handen der vrou
wen, der huisvrouwen dan wel te verstaan. Het
is interessant te zien, hoe de verschillende la
gen der bevolking hun maandelijksch inkomen
ferdeelen, welk part voor huur, voor kleeding,
yoeding, opvoeding, cultuurbehoeften enz. wordt
hesteed. Hier blijkt duidelijk, dat, hoe kleiner
verdienste, des te grooter het deel dat voor
Voeding moet worden gebruikt. Bij gelijke in
komsten geeft echter de kleine burger meer
Uit voor kleeding en woning dan de arbeider,
die op de eerste plaats aan het lichamelijk on
derhoud denkt. Ook in de samenstelling van
het voedsel ziet men, dat de arbeider het mees
te vleesch noodig heeft (dit geldt voor dat ge
deelte der arbeidersklasse, dat nog een week
loon verdient boven het beruchte bestaans
minimum, dat niet alleen de (ondersteunde)
tverkloozen, maar ook vele nog werkenden
reeds naar beneden hebben overschreden) ech
ter neemt ook hier het groentegebruik toe.
°ok in de overige volksklassen is het groente-
gebruik, in vergelijking met voor den oorlog,
sterk toegenomen. Dit is ongetwijfeld te dan
ken aan de actieve groente-propaganda, die
door de wetenschap gemaakt werd in de laat
ste twintig jaar; de vitamine staat hoog in
koers.
Bij de afdeeling „vrouw en woning" leert
men, dat er enkel in Berlijn, waar van de hon
derd families,l.jZeventig' in kletó-woningen leven,
52.700 woningen slechts uit één vertrek be
staan?- waar dus 's-middags gekookt wordt en
's nachts geslapen, en dat verder als woon
kamer dienst doet.
Vele dezer vertrekken zijn den naam niet
Waard; het aantal menschen dat zulke een
kamer-woningen bewoont, is ongeveer 90.000.
Dat zijn treurige cijfers.
Ook het hoofdstuk: bescherming der wer
kende vrouw, waar eerst de samenhang tus-
schen vrouwengezondheid en kindersterfte en
dan het catastrophaal zinkende geboortecijfer
geïllustreerd worden, geeft aanleiding tot don
kere overpeinzingen.
Wat het geboortecijfer meer in het bijzonder
betreft: wanneer men weet, dat Duitschland
hl 1900 nog twee millioen geboorten telde per
jaar, en in 1932 nog maar een millioen, waar
door dit land den triesten roem van de eer
ste plaats onder de kinder-arme landen in
Europa inneemt, dan is verder commentaar wel
overbodig.
Belangrijk is het na te gaan, hoe de vrou
wenarbeid zich tot het mannenwerk verhoudt.
Het aantal door vrouwen zelfstandig bekleede
Posten is in verhouding tot het totaal-aantal
te klein, dan dat men hierop thesen voor een
overwinnen der crisis zou kunnen bouwen. Bo
vendien blijkt dat driekwart- van het aantal
Vrouwen op ondergeschikte posten behalve zich-
2elve ook nog familieleden moet onderhouden,
geheel of gedeeltelijk. Het overgroote aantal der
Werkende vrouwen helpt den man, zij het in
het handelsbedrijf, in winkels dus, bakkerijen
on slagerijen, zij het op het land (het zijn on
geveer 70 pCt. aller vrouwen die in deze zelf
standige bedrijven werken, nog ongerekend het
groote aantal dochters en andere medewerken
de familieleden). Aardig, het levenswerk van
oen doorsnee Thüringsche boerin te bewon
deren: in dertig jaren van haar leven heeft zij
Een aardig hoekje van deze belangwekkende
tentoonstelling
23.400 brooden gebakken, 1800 varkens gemest,
2880 kippen gefokt, 9600 uur op de markt ge
zeten en 224 kousen gebreid.
Natuurlijk hebben de firma's, die daarvoor in
aanmerking kwamen, niet nagelaten om op
deze show, die door duizenden vrouwen be
zocht wordt, hun nieuwigheden voor keuken en
huis, woninginrichting en dagelijksche gebruiks
voorwerpen uit te stallen. Iedere vrouw, die
met min of meer liefde kookt, is uit de levens-
middelenafdeeling niet meer weg te slaan, want
hier wordt practisch onderwijs in het snel-
taarten-bakken gegeven, hier leert de Duitsche
landbouw-organisatie aan haar consumenten
om boter, aardappelen, honing, groenten, melk
enzoovoort van beste kwaliteit te onderschei
den van mindere kwaliteit, om deze levensmid
delen zoo te behandelen, dat de grootste kwan
titeit voedingswaarde en smaak bewaard blijven.
Er zijn automatische bordenwasschers te vin
den, handige schaven voor het bereiden van
rauwe groenten, wondermessen waarmee men
standbeelden uit boter kan maken, en andere,
die elk soort groente in een minimum van tijd
schoon maken, met vlies-dunne schilletjes.
Natuurlijk ontbreken ook de model-firma's
met hun kleeding voor huis en beroep niet;
men ziet een afdeeling van de Lette-school in
actie: jonge dames, die al volleerde costuum-
teekenaressen zijn, andere, die aan zware weef
getouwen de patronen voor nieuwe, moderne
stoffen ontwerpen, in wol, in zij, in frotté.
Weer andere teekenen, met penseel en palet,
de patronen voor behangsel en stoffen-deco-
raties. In de kunstnijverheid wordt een ruime
plaats ingenomen door de vrouw, door het
jonge meisje, die hier haar heele artistieke fan
tasie kunnen uitleven. Wat verder vindt men
een langen wand vol teekeningen, knip- en plak
werk, gobelin-handwerken van schoolmeisjes,
het is bewonderenswaardig hoeveel fantasie
en vormgevoel hieruit spreekt, en men vraagt
zich, af wat er op den duur groeit uit de kin
deren, die in hun jeugd zulk oorspronkelijk
werk hebben geleverd.
Op de eerste verdieping, in de galerij rond
de groote hall-ruimte, hebben de vrouwen
verenigingen hun tenten opgeslagen. Het zijn
er niet minder dan 103, met een ledental van
drie millioen! Een heele tribune der vrouwen
wereld in haar vele schakëëringen, vereni
gingen van huisvrouwen, van boerenvrouwen,
van leeraressen, van vrouwen-bescherming en
jeugdverzorging, van vrouwelijke beambten,
van verpleegsters, van studenten en wat niet
al meer. Hier wordt het duidelijk, dat de vrouw
in het vereenigingsleven waarlijk haar man
staat! Men vindt hier, naast tal van neutrale
vereenigingen, ook de katholieke vrouwenbon
den, de katholieke meisjes-padvindstersclub, de
andere meisjesorganisaties, die haar leden voor
bereiden op den katholieken vrouwenbond. Een
organisatie mist men echter met verwondering,
en dat is de Graal, die met haar snel-groeiend
ledental, en vooral haar beteekenis voor het
jonge meisje der grootstad, toch eigenlijk hier
had thuis gehoord.
De vrouw als moeder, als huisvrouw, als op
voedster, als echtgenoote, als zelfstandig wer
kend mensch in de maatschappij, als lid van
de groote volksgemeenschap elk dezer on
derwerpen is waarlijk onuitputtelijk, en toch,
hoe gelukkig is men er in geslaagd om op deze
show de veelzijdige functies der vrouw in het
hedendaagsche leven te concentreeren en te
schetsen!
De politie te Alexandrië heeft, naar Reuter
verneemt, een Armeniër gearresteerd, genaamd
Aivazian, die gepoogd heeft een aantal val-
sche loten van de Iersche Sweepstake in Egypte
te verkoopen. Verdenking is tegen hem gere
zen, toen hij een plaatselijken drukker meedeel
de een winstgevend zaakje te hebben en daar
op houtgravures toonde, die een fascimile bleek
te zijn van de Iersche Sweepstake-loten.
Hij vroeg den drukker 250 afdrukken van de
houtgravure voor hem te maken.
De drukker waarschuwde de politie en Aiva
zian werd gearresteerd.
In het jaarrapport van het Zuid-Afrikaansche
departement voor het gevangeniswezen wordt
vermeld, dat in de tegenwoordige moeilijke eco
nomische omstandigheden de gevangenis door
velen vaak beschouwd wordt niet als een plaats
van straf, doch als een toevluchtsoord en daar
door zorgeloos riskeeren of met opzet er naar
streven in de gevangenis te komen, teneinde
te ontsnappen aan het onzekere hedendaagsche
leven.
Het rapport raadt derhalve de rechtbanken
aan de veroordeelingen tot gevangenisstraf te
verminderen en beveelt lijfstraffen aan ter ver
vanging.
Een kastijding is veel minder schadelijk dan
gevangenisstraf, zoo besluit het rapport, want
de gevangenis kan iemand volkomen demora-
liseeren en hem tot een misdadiger voor zijn
leven maken.
De Australische delegatie naar de Wereld-
Jamboree van Padvinders, die in Augustus van
dit -jaar gehouden zal worden te Godollo nabij
Boedapest, en zal worden bijgewoond door den
„Chief Scout", Lord Baden Powell, zal uit 82
padvinders bestaan van 18 tot 20 jaar.
Na de Jamboree brengen zij een bezoek aan
Engeland en zullen in reiswagens een autotocht
maken door het land. Ook gaan zij de interna
tionale padvinders-chalet bezichtigen te Kan-
dersteg in Zwitserland.
Op 'het eilandje Tristan da Cunha, ten Zui
den van Sint Helena, werd vroeger een beetje
tarwe verbouwd, maar nu niet meer. Van een
gestrand schip wist een aantal ratten den vas
ten wal te bereiken en die dieren hebben met
hun nakomelingen, den verbouw van tarwe to
taal onmogelijk gemaakt.
±iiiiiiiiiiiiiiiii
IIIIIIIIIIIIIIHU
Als u dezer dagen moppert,
Dat het nu al weer zoo laat is,
Heeft dit niets met klok te maken,
i Daar die één brok regelmaat is.
Maar het is dat dwaas verzetje,
Zoo volkomen vrouwen eigen,
Die er altijd in het voorjaar
Nooit een lood genoeg van krijgen.
Alles moet eerst op z'n kop staan,
Voor het neerkomt op zijn pootén.
Mopperaars van laat toch zitten,
Noemen vrouwen idioten.
Het verschikken en verschuiven
Maakt de kamer ongenietbaar.
Dikwijls hoor je in die dagen
Van het eten is nog niet klaar!
Schrobben, poetsen, lappen, boenen,
Lucht van was, van kalk en verven
I Hebben de sanctie om den vrede
1 In de huizen te bederven!
A la Hitier gaan de vrouwen
Met gepropte schoonmaak-vlaggen
I Blij op zoek naar 't communisme
Op gebied van stof en raggen!
Van een huis te muggenziften
Heeft de vrouw het monopolie.
i Radicaal weet zij te kuren
Met de schoonmaak-wonderolie.
Tegen Paschen moet men vrij zijn
Van het microscopisch pluisje.
En dan blinkt weer, legendarisch,
Ieder Hollandsch binnenhuisje!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Hlllllllllllllllllllllltllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimilllilllllr;
Bij uitgravingen op het binnenplein van het
douanekantoor te Archangel is, naar Reuter
meldt, een groot aantal oude Hollandsche ta
bakspijpen gevonden.
Het douanekantoor te Archangel is in de 17e
eeuw door Hollanders gebouwd.
Van Mei tot September zal te Milaan een
Internationale tuin- en bloemententoonstel
ling worden gehouden, waartoe inzendingen
van kweekers uit alle Europeesche landen wor
den opgezonden.
„Bloemen exporteeren is beter dan kanon
nen", luidt de slagzin voor de tentoonstelling.
Volgens een bericht in de bladen, aldus Reu
ter, zijn er op het oogenblik iii Duitschland
3.174 personen die een millioen mark of meer
bezitten.
Slechts 49 Duitschers bezitten een vermogen
van meer dan 10 millioen mark.
In een andere mededeeling wordt verklaard,
dat er thans 100.000 paarden meer voor trans
portwerkzaamheden gebruikt worden dan in
1914 en zulks ondanks de vervolmaking der
motorische vervoermiddelen.
Robbie en Topsy dachten veel ple
zier te zullen hebben, toen Freddy ze
vroeg mee te gaan en naar een wed
loop te zien tusschen schildpadden. De
twee slangen hielden vlaggen vast aan
ieder einde van de baan en de schild
padden vertrokken van den start.
„Het zal een tijd duren, voor een
van hen het eindpunt heeft bereikt,"
zeide de zeeman, „we zullen maar een
wandelingetje maken op het strand en
dan terugkomen, om te zien, hoe de
race opschiet."
Toen ze terugkwamen lagen de
slangen op den grond, ze waren te
moe om de vlaggen nog langer op te
houden. De schildpadden waren zoo
ongeveer op de helft.
„Arme slangen," riep Topsy uit, toen
ze de twee slangen zag, naar adem
snakkende, „het moet vermoeiend zijn
vlaggen vast te houden voor een wed
loop tusschen schildpadden. Het duurt
zoo lang."
(Morgenavond vervolg).
(Ingezonden Mededeeling).
Ik kwam zoo onschuldig als een pasgeboren
kind thuis, toen mijn vrouw tegen me zei:
„O Frans, je bent véél te goed voor me!"
Even keek ik verbaasd op en stamelde toen.
„Werkelijk?"
„O ja! Ik weet zeker dat duizenden vrouwen
me benijden
„Kom, kom, nu moet je niet zoo overdrijven"
zei ik, want ik vind het altijd maar beter aar.
den veiligen kant te blijven. „Duizenden is na
tuurlijk overdreven. Misschien honderden, oi
dozijnendèt zou kunnen
„Loodvink is er geweest," zei Mies. „Ik vine,
het erg lief van je, dat je dat bedacht hebt!
Wat zou Bella graag willen, dat haar man óók
eens zoo iets deed, maar die bruut
„Wat deed?" vroeg ik, terwijl mijn verbazing
groeide.
„Je houdt je werkelijk goed, dat moet ik zeg
gen," beweerde Mies lachend. „Ik zou het niet
zoo kunnen. Ik verraad me oogenblikkelijk
Maar in ieder geval is het érg lief van je
Er zijn mannen die er nog in geen honderd
jaar aan zouden denken
„Waaraan denken?"
„Kom, houd je nu maar niet langer zoo. Ga
maar eens mee kijken!"
Ze ging me voor naar de keuken en ik volgde
haar en vroeg me af wat ik te zien zou krij
genSpoedig wist ik het: er was een nieuwe
gootsteen gemaakt en tegen de ook al nieuwe
tegels er boven, hing een ook al weer nieuwe
koperen geiser
„Nou, is het niet keurig, zóó? Die gootsteen
was wel niet noodig, maar hij is toch veel net
ter dan die oude. En met dien geiser ben ik
zoo in m'n schik
„Maar wie heeft dat allemaal besteld?" vroeg
ik onthutst.
„Nu, dat ik óók een vraag," meende Mies.
„Jij natuurlijk! Wie anders? Je bent een schat,"
en ze gaf me een zoen.
„Maar ik weet nergens van," protesteerde ik:
„hoe kom je er bij, dat ik zoo verkwistend zou
zijn, om
„Toen de man kwam, dacht ik, dat het een
verrassing voor me was van jou," legde ze uit.
„Dan heb je verkeerd gedacht," antwoordde
ik, resoluut. „Die man is verkeerd geweest en
ik zou wel eens willen weten, wie het moet be
talen. De oude gootsteen was nog uitstekend en
in de keuken hebben we geen geiser noo
dig
„Maar dan zou ik wel eens willen weten,
waarom Loodvink hier is gekomen," zei Mies.
„Dat zou ik ook wel eens willen weten." Mijn
stem klonk ijzig.
„Eerst dacht ik ook heusch, dat hij verkeerd
was," verklaarde Mies, „maar hij zei, dat hij
hier moest zijn en het nummer en de naam
klopten. Daarom dacht ik natuurlijk, dat |ij
hem had gestuurd om mij te verrassen. Ik
vind kleine verrassingen zoo aardig."
„Ik hoop, dat Loodvink er ook zoo over
denkt," zei ik grimmig; „want hij zal heusch
zijn verrassing hebben als ik morgen naar huis
toe ga! Als ik tijd had, ging ik vanavond
nog
„Och, maak nu geen scène bij hem," pleitte
Mies. „Je zou je maar belachelijk maken. Hij
zou misschien nog denken, dat je niet betalen
kon."
„Ik kèn het ook niet betalen!" riep ik.
„Toch zullen we het wel moeten," beweerde
Mies. „Per slot van rekening is het ook onze
schuld, of beter gezegd, mijn schuld, want ik
heb hem aan 't werk laten gaan. Maar ik zie
het al, ik heb me in je vergist. Ik dacht, dat
je dat kleine bedrag wel voor me over had, om
dat ik meende, dat je van me hield. Ik dacht,
dat je me verrassen wilde, maar je bent al net
als alle andere mannen. Je geeft niets om ipe;
je taalt er niet naar om het me 'wat geriefelijk
te maken bü mijn werk, je...."
Ze kreeg een zakdoek en begon te huilen.
„Hoor eens," zei ik, „het heeft geen zin om
te huilen. Als ik toevallig op het oogenblik niet
zoo kort bij kas was, zou ik er niet eens wat
van gezegd hebben. Maar in ieder geval is het
Loodvink z'n schuld toch óók. want hij is aan
het verkeerde adres gekomen en daarom zal hij
wat van den prijs moeten laten vallen."
„Dus je bent niet boos en je zult het niet
laten weghalen en den ouden gootsteen weer
De Bulgaarsche afgevaardigde, Roussinoff,
die bekend staat als de „roode priester", is vol
gens Reuter, met een anderen arbeidersafge
vaardigde gearresteerd, onder beschuldiging van
communistische activiteit in de militaire barak
ken nabij Plovdiv.
Zij zullen voor den krijgsraad worden ge
daagd.
Elf soldaten en 15 burgers zijn onder dezelf
de beschuldiging gearresteerd en de arrestatie
van een derden afgevaardigde is aanstaande.
De arrestanten worden er van beschuldigd
getracht te hebben communistische „cellen"
onder militairen te vormen en hen te bewegen
geweren en munitie te stelen voor de commu
nistische partij, welke in Bulgarije een ionwet-
tige organisatie is.
Reeds waren 40 geweren gestolen, doch deze
zijn thans door de politie opgespoord.
De afgevaardigde Roussinoff was vroeger
priester op een dorp.
Hij werd betrokken bij communistische activi
teit, legde zijn kerkelijke waardigheid neer,
knipte zijn lange haren en baard, die alle Bul
gaarsche priesters als teeken hunner waardig
heid dragen, af en werd arbeidersafgevaardigde.
Sindsdien was hü dikwijls betrokken bij in
cidenten in het parlement.
laten plaatsen, dat leelijke ding, waar ik zoo'n
hekel aan had?"
„Natuurlijk niet," zei ik, verteederd door haar
tranen.
Ze borg haar zakdoek weg en gaf me weer
een zoen.
Toen ik den volgenden middag thuis kwam.
hoorde ik Mies in de kamer praten. Terwijl ik
m'n jas uittrok luisterde ik onwillekeurig.
„Het is prach-
tig," hoorde ik
ik gaf er wat
voor, als mijn I
man het óók wil- ItJ
de laten maken.
Maar ik hoef hem er niet eens om te vragen."
„Je moet er ook niet om vragen,"' zei Mies.
,Maar dat moét ik toch wel," beweerde Bella
„Hoe kan ik anders aan geld komen?"
„Laat Loodvink het maken, zonder dat je er
wat van zegt! Dat heb ik ook gedaan."
„Maar wat zei je man den wel?" vroeg de
bezoekster.
„O, dat heb ik handig aangelegd," zei Mies
weer. „Ik deed net, alsof ik had gedacht, dat
hij Loodvink had gestuurd om mij te verras
sen."
„Maar wat zei hij dan wel, toen 't bleek, dat
hij nergens van afwist?"
„Eerst deed ik, alsof ik hem niet geloofde, en
toen zei ik, dat de man zich in 't adres moest
hebben vergist. En ik huilde ook een beetje.
Waarom doe je het ook niet zoo?"
„Ik durf niet. Bovendien, stel je eens voor,
dat je man naar Loodvink gaat en hoort, hoe
de vork in den steel zit."
„Loodvink is erg meegaand," verzekerde
Mies. „Ik heb alles met hem afgesproken. In
dat geval zou hij zeggen, dat het gedeeltelijk
zijn en gedeeltelijk onze schuld was en zou hij
net doen, of hij de rekening wat verlaagde
„En als hij je nu eens verraadt?"
„Dat doet hij niet, want ik heb hem beloofc
dat hij op de zelfde manier ook nog een geiser
voor de badkamer mag leveren
Dat weet ik dus al vast.
De militaire commissie uit de Poolsche Sejm
heeft, naar Reuter verneemt, een verandering
aangebracht in de statuten van het Poolsche
militaire kruis, waarin wordt bepaald, dat de
staat er voor moet zorgen, dat houders van
deze onderscheiding altijd een zoodanigen werk
kring hebben, dat zij in hun levensonderhoud
kunnen voorzien.
Wanneer zij niet meer tot werken in staat
zijn zullen zij gerangschikt worden onder de
personen met een uitstekenden staat van dienst
en wordt voor hen gezorgd.
Zij krijgen bovendien een vermindering van
80 procent op alle spoorwegtarieven.
In den loop van dit jaar zal, naar Reuter
meldt, de met den ijsbreker „Sibirjakow" on
dernomen tocht van Archangel naar Wladiwo-
stock uit de Noordelijke IJszee naar den
Stillen Oceaan met een anderen Sovjet-ijs-
breker onder leiding van den bekenden Pool-
vorscher Prof. Otto Schmidt herhaald worden.
Naar Prof Schmidt aan een Reuter-corres-
pondent mededeelde zijn reeds voorbereidingen
getroffen voor een regelmatig scheepvaartver
keer in de Noordelijke IJszee over den grooten
Noordelijken zeeweg. Tevens zullen geologische
expedities het rijke petroleumgebied aan de
monding van de Chatangy onderzoeken en het
kolengebied aan den benedenloop van de Lena,
teneinde verzekerd te zijn van voldoende voor
raden petroleum en steenkool als brandstof
voor het scheepvaartverkeer langs den Noor
delijken zeeweg. Aan de kust van de ijszee
wordt een wijdvertakt net van meteorologische
posten en radio-stations ingericht en vliegtui
gen zullen worden gebezigd om den toestand
van het ijs waar te nemen. Het geheele bedrijf
van den Noordelijken zeeweg komt onder lei
ding eener nieuwe organisatie, die deel uit
maakt van den raad van Volkscommissarissen.
Teere maagjes kunnen niet veel inwendige
medicijnen verdragen. Behandel daarom baby's
verkoudheid „uitwendig" met Vicks VapoRub.
Als U borst en keel met
deze verdampende zalf in»
wrijft, zal de kleine dreumes
spoedig beteren.
ill I .f op dit blad zijn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen f Oflflfl bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werkendoor jCfï bij een ongeval met 9C/1 ^Lj„ve^ ^n^oot. f 125.' duim o^wi^vmlS f 50.
Alle dbonne S ongevallen \eTzekeró. voor een der volgende uitkeeringen T OUUU.m verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen T f OU.- doodelijken afloop I ZtOV.' een voet of een oog» auim oi wijsvinger vv.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
bi] een breuk van f A by verlies van 'n
been of arm# tU.m anderen vinger
Sjt'iiiiimmmiiiiiuiiimmiiiuiiiikiin ppjjJJ^J^^fON
xouHtimmniiiHiiiiiiiuuuiiiuiuiiiuiiiHiiuiuiiuuiiiiiuiiUuiiiuiiii;
67
Dit incident gaf aan de overigen tijd om te
hoop te loopen en een dichten kring te vor
ken, waaruit het onmogelijk was te ontsnap
ten.
„Ha, ha!" sarde BikanelEindelijk! Ik
°en u gevolgd van den tempel van Kali tot
Daya.Daér ben ik in deni ngoederen wagen
Sekropen, na mij bij den stationschef als ge
heim politiebeambte te hebben gelegitimeerd..
Ik ben te Pesjaver aangekomen tegelijk met
h en ik heb u ingehaald in den nacht, terwijl
6Ü als varkens laagt te snorken!
„En nu heb ik u in mijn machtU allen,
®h mèt u den schat.
Maar niemand van de vluchtelingen luister
de naar hem; omhelzingen, dankbetuigingen,
Gemoedsuitstortingen onderling namen al hun
aandacht en heel hun geest in beslag. En Pen-
nyless bood als practisch man had hij ook
dééraan gedacht den uitgehongerden spijs
en drank aan.
Intusschen verkeerden zij in onmiddellijk
doodsgevaar en schreeuwde Bikanel zijn man
nen, met 'n geluid als dat van een huilend
wild dier, toe: „Maar pakt hen dan levend!..
Vooruit!De mannen, door Bianel opge
hitst, drongen voordurend dichter op, zoodat
de Europeanen naar hun wapenen grepen.
„Den schat!Hoort ge mij niet'.... den
schat moet ik hebben", huilde de bandiet. „Dat
zal het losgeld zijn voor u allen, of liever: voor
de afschuwelijke folteringen, die gij zult on
dergaan als ge hem niet vrijwillig uitlevert.."
Nu was het geheele kamp in rep en roer ge
raakt en werden honderden vervloekingen den
Europeanen naar het hoofd geslingerd.
De oud-Brahmaan had eenige duizenden
mannen gemaakt tot bezetenen, gereed om de
vreemdelingen in stukken te scheuren. En hoe
kalm de groep zich ook hield, de eerste botsing
kon een doodelijke losbranding tengevolge
hebben.
Plotseling scheen Berar een wanhopig be
sluit te nemen. Hij haalde onder zijn kaftan
een groot stuk witte zijde te voorschijn, ont
rolde het en liet het voor zijn vrienden uitwap
peren, als om hen te beschermen.
Op de fijne stof waren vijf breede, roode
handen geteekend: van boven twee, van onder
drie, in schuinsche richting.
Dat was een getrouwe copie van de vlag,
waaronder Mokrani, de „gekke Mollah" den
heiligen oorlog predikte tegen de Engelschen.
De echte vlag en deze copie ervan waren de
eenige exemplaren van dit soort, die in Britsch-
Indië bestonden.
Met donderdend geluid deed Berar nu zijn
stem hooren. Zóó, dat heel het rumoer er door
tot bedaren kwam:
„In naam van mijn meester, den poendit
Krisna, beveel ik u, deze blanken onmiddellijk
en onvoorwaardelijk in vrijheid te stellen!....
Gij hoort mij, geloovigen?
De poendit beveelt!Wee dengene die het
wagen zou het besliste bevel te weerstreven
van den driemaal heilige en driemaal gebo
rene, die beveelt over alle geloovigen: Brah
manen, Muzelmannen en Boeddhisten!"
De Europeanen begrepen en gevoelden dat
Berar zijn laatste troef uitspeelde, dat zij, na
een mislukking van deze poging, reddeloos
verloren waren.,..
Er ontstond een gemompel, een nieuw ru
moer. Maar dit werd gevolgd door stilte. De
wapenen werden gestrekt, de hoofden werden
gebogen, de alvermogende invloed van den
kluizenaar der heilige pagode had gezegevierd
over het blinde fanatisme. Berar had over
wonnen door het zinnebeeld en het woord van
zijn meester.
Doch wat is dat?.... Welk nieuw satanisch
bedenksel komt toch nog trachten deze zege
praal ongedaan te maken?
Bikanel is thans geen mensch meer van
woede; hij is een beest geworden dat zelfs de
lafheid heeft afgelegd.
Berar triomfeert en die Europeanen mèt
hem? Welnu, dat zal niet voor langen tijd zijn!
Bikanel haalt uit den heupgordel van een der
Afridi's een lang pistool te voorschijn, vliegt
op Berar toe en lost hem het schot in de volle
borst onder den kreet:
„Dood aan den bedrieger!.... Dood aan den
valschen fakir!
Dood aan den valschen zendeling van den
eerbiedwaardigen poendit!"
Levensgevaarlijk getroffen wankelt de fakir,
bedekt met de eene hand het bloed dat bij
stroomen te voorschijn komt, terwijl hij in de
andere de vlag blijft houden en met bevende
stem tot Pennyless zegt: „Meester!Ik heb
het geheim des bloeds verradenik ben ge
straftik sterfmaar gij allen zijt ge
redNeem de vlag van poendit Krishna....
houd haar in de hoogtegoed zichtbaar....
zij zal u beschermen.... en u vrij maken".
Nu wilden allen zich om hem heen verdrin
gen om te trachten het bloed te stelpen, de
wonde, zoo mogelijk, te verbinden en zijn leven
te redden.
Maar dit maakte Bikanel letterlijk krank
zinnig van woede, en niet wetende hoe de laat
ste levensoogenblikken van zijn vijand nog het
best te vergiftigen, schreeuwde hij met 'n dui-
velschen lach uit:
„Spaart toch uw medelijden, onnoozelen!
Wordt niet de slachtoffers, de medeschuldigen
en nog veel minder de schuldenaars van Berar
den thoega!" En daar niemand, behalve Pen
nyless deze woorden begreep, ging Bikanel,
nu vlak voor majoor Lennox en in de onmid
dellijke nabijheid van den doodelijk getroffen
Berar, voort: „Hertog van Richmond, gij moet
weten dat deze man de moordenaar is van uwe
echtgenoote!
„Luitenant Taylor, gij moet weten dat hij
uw vader heeft geworgd".
En terwijl hij deze wooiden sprak, sprong Bi
kanel op en steekt de hand uit om zich mees
ter te maken van de heilige vlag.
Maar op datzelfde oogenblik werd een ge
weldige knal gehoord, en de bandiet plofte
neer als 'n logge massa, het hoofd doorboord
met 'n kogel.
Berar had in zijn doodstrijd zijn laatste
krachten verzameld om den revolver uit zijn
ceintuur te halen, op zijn doodsvijand te mik
ken en hem neer te vellen.
Met zijn reeds half door den dood omsluierde
oogen staarde hij naar de wit-roode vlag en
zeide met nog goed verstaanbare stem:
„In den dood en in het levenben ik....
alleen'n blind werktuig geweest
„Ik betreur noch het goedenoch het
kwadeik sterf en ga met vreugde het Nir
vana 1) binnen!
Alsnu liet Mahmoed sabel en geweer in het
zand vallen en trad, ten teeken van vrede, on
gewapend op de gevangenen toe.
Met eerbied boog hü zich voor de vlag en
zeide:
„Vreemdelingen! Wij hadden u ter dood ver
oordeeld, en slechts ééne macht ter wereld kon
u redden".
„Deze macht, wier eerbiedwaardig zinnebeeld
gij thans bezit, wil dat gü blijft leven en de
vrijheid herkrijgt."
„Leeft dus, en keert in vrijheid terug naar t
Britsche grondgebied".
Hij liet twee gezadelde paarden komen en
stelde deze ter beschikking van de belde offi
cieren, die zien aanstonds met eenige moeite
erop omhoog werkten.
Allen wisselden een sprakeloozen groet, en
de kleine groep bewoog zich de In den wind
wapperende vlag voorop, in de richting der
voorposten.
Tien minuten later waren zii weder bij het
eskorte en kwamen weldra in het Britsche
kwartier, waar hun een geestdriftige ontvangst
wachtte.
Zij bevonden zich van nu af buiten bereik
van alle gevaar en in staat om nieuwe avon
turen te gaan beleven.
Maar waarvan er allicht geen zóó schokkend
en dramatisch zou zijn, als dat hetwelk hier
beschreven werd.
EINDE.
1) De hemel van Brahmanen en Boeddhis
ten.
