Met vetAaal
van den dag
De landbouw-machtigingswet
-lef Erfdeel
De St. WiUibrordusstichting te Heiloo
Heiligschennis
Zaak-Eschauzier
R.K. INRICHTING VOOR
GEESTES-ZIEKEN
BEHANDELING NIET IN
DEZE KAMER-ZITTING
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
De voet spreekt: Geef mij maar
ROBINSONschoenen
DINSDAG 4 APRIL
Kruisbeelden vernield
Geheel nieuwe methode
Eigenaardige ziekte
Gouddorst
De psychiatrische kliniek „Sana-
torium-Glorieux" officieel ge
opend door Z. Exc. Min.
Ruys de Beerenbrouck
Het complex van gebouwen
Het Sanatorium-Glorieux
Hoe vandalen tot tweemaal toe
huishielden in de R.K. kerk
te Wateringen
De Tweede Kamer zegt haar mee
ning over het verstrekkend
wetsontwerp
Bezwaren
Deze kinderen overleden vermoe
delijk tengevolge van dysenterie
KOLENDAMPVERGIFTIGING
Bejaarde man overleden
Stat en-Generaal geknot?
In hooger beroep K. tot twintig en
P. tot vyf jaren gevangenis
straf veroordeeld
R.K. VOLKSPARTIJ
De afdeelingsVoorzitter te Leeu
warden neemt onslag
Stakende glazenwasschers
Onder geen beding.
Joseph Hocking
De Sint Wi'librordusstichting is opgericht
door de Congregatie van de Broeders van O.
Vr. van Lourdes, die haar Provinciaal Huis te
Dongen en haar Generaal Huis te Oostaeker in
België heeft.
Oorspronkelijk had zij de bedoeling te Heiloo
een inrichting te stichten voor mannelijke gees
teszieken, doch toen men daarmee bezig was en
de Psychopathenwet tot praktische toepassing
kwam, verzocht de minister van Justitie ie
Congregatie om als proef op te richten 'n psy-
chopathen-iitrichting voor een 40-tal R. K.
mannelijke patiënten, die volgens de Psycho-
pathenwet ter beschikking van de Regeering
gesteld worden.
De Congregatie aanvaardde dit voorstel en
zoo kwam naast de St. Willibrordusstichting.
die de inrichtingen bevat voor geesteszieken, de
R. K. Psychopathen-inricbHng „st. Paulus" toi
stand; geheel los dus van den oorspronKelljKji)
opzet, gescheiden ook wat betreft gebouwen en
administratie; echter onder dezelfde directie
en bediend door dezelfde Broeder-verplegers.
De eigenlijke St. Willibrordus-stichting om
vat een viertal paviljoens, eerstens het obser
vatie-paviljoen „St. Joseph", waarin de pa
tiënten, na hun opname, worden onderzocht er.
dat, behalve een operatiekamer en permanen'e
bad-installatie een afdeeling bevat voor licha
melijk zieken. Dit paviljoen werd in den Kerst
nacht van 1932 door brand geteisterd, doch za'
na enkele maanden weer gerestaureerd zijn
Het is berekend op 120 patiënten. Het St.
Aloysius-paviljoen, bestemd voor rustige pa
tiënten en gelegen in den rechtervleugel, Kan
een 80 patiënten huisvesten. Het derde of St
Vincentius-paviljoen, voor min of meer on
rustige patiënten, heeft een capaciteit van 130
personen. Thans is gereed gekomen het vierde
paviljoen, het Sanatorium-Glorieux, genoemd
naar den stichter der Congregatie, pater Ste-
Phanus Modestus Glorieux.
In aanbouw is nog een voorloopig als kerk te
gebruiken gebouw, dat 500 personen Kan ue-
vatten en later als lokaal voor feestelijke ge
legenheden zal dienen. Vermoedelijk nog dit
jaar zullen de twee zij-vleugels, het St. Aloy
sius-paviljoen en het Sanatorium-Glorieux ver
bonden worden door het eigenlijke hoofdge
bouw, waarin directie, administratie, laborato
rium, apotheek, geneeskundige bibliotheek en
klooster met leslokalen voor de Broeder-ver
plegers worden ondergebracht. Aansluitend op
dit gebouw.zal aan de achterzijde, a's centraal
punt van het geheele complex, dat met ae
terreinen een 40 H.A. beslaat, de definitieve
kapel verrijzen. Later zullen nog twee pavil
joens, een voor toevallijders en een vooy rustige
patiënten, worden gebouwd.
De St. Willibrordusstichting mèt het Psycho-
pathen-asyl, gebouwd door den aannemer P
Bot te Heer Hugowaard. volgens de plannen
vdn het architectenbureau B. N. A., Thunnis-
sen en Hendricks, te Den Haag, zal na vol
tooiing zes- zevenhonderd patënten kunnen
bevatten en 100 broeders Thans zijn er 300
Patiënten en circa 60 broeders gehuisvest; ter
wijl er behalve de geneesheer-directeur dr.
Barnhoorn nog twee doctoren aan verbonden
zijn. Als het geheele plan voltooid is, aan zaï
de inrichting in staat zijn tot de behandeling
en verpleging van alle mogelijke soorten van
geesteszieken, in eiken graad.
Het thans gereed gekomen paviljoen is de
z.g. „aangewezen", ook wel genoemd vrije of
open afdeeling; 'n sanatorium voor zenuw- en
zielszieken, 'n psychiatrische kliniek dus, zoo
als men die ook bij de ziekenhuizen aantreft.
Het staat geheel vrij van dè andere gebouwen
en dient voor de opname van patiënten, zonder
verklaring van krankzinnigheid en zonder voor
schrift van de rechterlijke macht.
Het groote voordeel van deze „aangewezen"
afdeeling is, dat de patiënten, die erin worden
opgenomen, niet het stempel van krankzinnig
krijgen. Deze open afdeeling, die reeds van den
beginne op zeer bescheiden voet aan de St.
Willibordus-stichting verbonden was, kan een
104 patiënten herbergen; zij is voorzien van de
meest moderne onderzoekings- en verplegings-
methoden, alsmede van een Röntgenafdeeling
en afdeelingen voor electro-medische en bad-
behandeling. Bovendien bevat zij twee groote
centrale werkplaatsen, waar a'le soorten ar-
beids-therapie beoefend kunnen worden.
Deze werkplaatsen liggen in het sou-terrain.
Waar ook de Röntgenkamer en donkere kamer
zijn ondergebracht.
Op de bei-étage bevinden zich het laborato
rium en de behandelingskamer, voorzien van
de meest moderne electro-medische apparaten,
verder is deze étage, evenals de eerste étage,
bestemd voor de patiënten; voor de storende
patiënten is in deze open afdeeling nog een
geheel gescheiden appartement ingericht met
dubbele ramen, enz., zoodat naar buiten geen
hinderlijke geluiden gaan. De bovenste étage
dient tot verblijf üer broeders.
Opval'end zijn de betrekkelijk kleine zalen
en de verschillende kamers; deze alle zijn,
evenals trouwens het geheele interieur, in
zachte, vriendelijke, ja huiselijke kleuren ge
houden, voorzien van huiselijke gordijnen, enz.,
zoodat alle gestichtscachet en ziekenhuissfeer
er vreemd aan zijn en de patiënten zoo mm
mogelyk hun normale omgeving missen. Het
zelfde treft den bezoeker ook in de andere pa
viljoens. Grenzend aan de za'en zijn de afzon
derlijke patiëntenkamers, klasse-afdeelingen en
badkamers, zoodat het toezicht gemakkelijkei
en beter kan geschieden. Het gebouw 'is van
een lift voorzien, welke echter, evenals de ramen
en deuren, alleen door het personeel bediend
kan worden.
De bouwsom van dit vierde paviljoen be
draagt ruim twee ton.
Vandalen schijnen het in de laatste dagen
op de R. K. kerk te Wateringen gemunt te
hebben; tot tweemaal hebben in de laatste da
gen inbraken plaats gehad, die blijkbaar uit
sluitend bedoeld zijn, om heiligschennis te
plegen.
In het midden der vorige week is, zooals we
gemeld hebben, door verbreking van een glas
in loodraam toegang tot het kerkgebouw ver
schaft. Enkele offerblokken wedden openge
broken, terwijl ook verschillende vernielingen
werden aangericht.
Thans zyn, ten spijt van het verscherpte
politietc szicht, de vernielingsdaden herhaald.
Het kerkgebouw ligt weliswaar vrijwel midden
in het dorp, doch een zeer groot voorplein
maakt, dat de inbrekers want het zijn er
vermoedelijk meer dan één gemakkelijk
werk hebben-
Men is den tweeden keer door verbreken van
het raam, dat tijdelijk in de plaats was aan-
Volgens het Voorloopig Verslag der Tweede
Kamer over het wetsontwerp tot verleening van
bevoegdheden tot het nemen van buitengewone
maatregelen in het belang van den landbouw,
bestond er bij zeer vele leden ernstig bezwaar
tegen, dit ontwerp nog in deze zitting tot af
doening te brengen.
In de eerste plaats valt naar hun meening
hetgeen hier wordt voorgesteld ver buiten het
kacter, waarbinnen na de ontbonding der Ka
mer samenwerking tusschen haar en de regee
ring nog mogelijk is.
In de tweede plaats verzetten naar hun oor
deel ook redenen van practischen aard zich
tegen een verdere behandeling van het ontwerp
op dit oogenblik. Hier is niet sprake van een
incidenteelen maatregel tot steun aan een be
paalden tak van bedrijf. Het ontwerp orecgt
een geheel nieuwe methode van het bestrijden
van de gevolgen van de economische crisis
voor den landbouw. Het houdt het kader in
voor een Regeeringsprogram op dit gebied voor
een min of meer langdurige periode. Het kan
toch geen enkel nut hebben, zulk een Kader
vast te leggen en het daarin passende program
te bespreken op een tijdstip, waarop geen en
kele zekerheid bestaat omtrent de denkbeeioen
van hen. die binnen korten tijd het tegen
woordige kabinet zullen vervangen.
Vele leden hadden aanvankelijk overwegende
bedenking tegen het verleenen van zoo groote
bevoegdheden, als hier gevraagd, aan de Uit
voerende Macht. Vrijwel alles wordt overgelaten
aan het goedvinden van de Administratie. Blij
kens elders opgedane ervaring opent dit de mo
gelijkheid van willekeur in allerlei vorm. Deze
kwade kans. welke aan schier elke intensieve
bemoeiing der Overheid met het economische
leven verbonden is, zou aanvaard moeten wor
den. indien zou vaststaan, dat een ingrijpen,
als in het ontwerp wordt beoogd, gebiedend
gebracht voor het eerder vernielde glas in lood
raam, naar binnen gegaan.
De vandalen hebben toen kruisen van den
muur gerukt en vertrapt, evenzoo eenige ver
guld koperen kandelabres. Een offerblok werd
geforceerd, doch zonder resultaat. Verschillen
de vernielde kruisen en kandelabres werden
later in een sloot naast het kerkgebouw terug
gevonden.
Vermoed wordt dat de daders goed bekend
zijn met de plaatselijke situatie.
Naar aanleiding van een oproep. Zondag
door den pastoor der parochie, den zeereerw.
heer J. Goense gedaan, hebben verschillende
personen zich beschikbaar gesteld om een al-
taarwacht te vormen.
Van de daders is nog geen spoor gevonden.
Te Tiendeveen onder de gemeente Beilen zijn
eenige eigenaardige sterfgevallen voorgekomen.
Het vierjarig zoontje van den heer H. Bosman
uit Zwinderen, dat met zijn broertje bij J. Kroe
seen in Tiendeveen logeerde, werd Donderdag
middag plotseling ziek. Maandagmorgen was 't
jongetje reeds overleden, nog voordat 'n dokter
bij het ventje was geweest. Het broertje is Vrij
dag ziek geworden en Zaterdagmorgen over
leden. Ook de overige leden van het ezin zijn
ongesteld. Bij hen vertoonen zich dezelfde ziek
teverschijnselen, n.l. koorts en diarrhee. Het
tweejarig dochtertje van den heer D. Mulder ij,
buurman van J. Kroesen, overleed Zaterdag on
der dezelfde omstandigheden Men vermoedt
hier te doen te hebben, aldus meldt „De Tele
graaf" met dysenteriegevallen. De oorzaak
wordt gezocht in het gebruik van drinkwater uit
de wijk, waaruit beide gezinnen het water be
trokken.
Toen omwonenden Maandagmorgen bemerk
ten, dat het ongewoon stil bleef in het huis van
de familie Schaal te Warfum, waarschuwden zij
de politie, die zich met geweld toegang tot de
woning verschafte. Binnengekomen ontdekte
zij, dat de beide bewoners door kolendamp be
dwelmd te bed lagen. Een nader onderzoek
toonde aan, dat de tachtigjarige heer Schaal
reeds was overleden. De toestand van zijn iets
jongere zuster is zeer ernstig.
noodzakelijk is-. Daarvan waren zij echter
voorshands niet overtuigd. Naar hun meening
mist het ontwerp, dat als geheel bezien econo
misch halfslachtig is en in de onderdeelen tee-
kenen van slordigheid en oppervlakkigneid ver
toont. zoozeer de kenmerken van ernstig be
raad en deugdelijke voorbereiding, dat uit het
feit zelf, dat zulke ingrijpende bepalingen wor
den voorgesteld, allerminst tot de noodzakelijk
heid van het tot stand komen dier bepalingen
kan worden geconcludeerd.
Andere leden meenden in elk geval in de hui
dige zeer bijzondere omstandigheden aan theo
retische bezwaren van dezen aard geen over
wegende beteekenis te mogen toekennen.
Eenige leden stelden de vraag of aan opge
worpen bezwaren niet eenigszins tegemoet zou
kunnen worden gekomen, door in het ontwerp
het voorschrift op te nemen, dat de regeering
periodiek, bijv. om de drie maanden, aan de
Kamer een volledig verslag overlegt van de
door haar krachtens deze wet verrichte werk
zaamheden en gedane uitgaven.
Ook waren er leden, die meenden, dat een
oplossing gevonden zou kunnen worden in dezen
zin, dat aan de wet een betrekkelijk korte gel
digheidsduur, bijv. van 9 maanden, wordt ge
geven.
Sommige leden zagen ook in de financieele
regeling, welke het ontwerp bevat, een ver
korting van de bevoegdheden der Staten-
Generaal, welker budgetrecht zij door de voor
genomen fondsvorming ernstig aangetast
achtten.
Verscheidene leden gaven als hun meening
te kennen, dat een algemeene regeling tot
voorziening in de bestaande economische moei
lijkheden reeds veel eerder had behooren te
zijn voorbereid. Reeds eind 1931, bij de behan
deling van de Rij ksbegrooting voor 1932, werd
daarop vanuit de Kamer aangedrongen. De
verschillende partieele steunmaatregelen, welke
werden getroffen, alsmede de gebrekkig toege
paste Crisis-invoerwet zijn gebleken alle be
zwaren van lapmiddelen te hebben. Reeds lang
bestaat behoefte aan een stelselmatige rege
ling van het geheel van onze economische be
langen. Nu vele bestaansbronnen geheel dreigen
op te drogen, moet naar nieuwe productie
mogelijkheden worden gezocht. Leidende en
stimuleerende organen waarin het bedrijfsleven
vertegenwoordigd is, moeten worden ingesteld
Ook in- en uitvoer moeten worden geregeld.
Uiteraard kon dit ontwerp de hierbedoelde
leden geenszins bevredigen. Wijl echter de
niet in zoo korten tijd tot stand kunnen wor
den gebracht als noodzakelijk zou zijn, willen
zij mede kunnen strekken ter voorziening in
den hoog gestegen nood in land- en tuinbouw,
meenden zij hun medewerking aan de totstand
brenging van de thans voorgestelde regeling niet
te moeten onthouden.
Het gerechtshof te 's Gravenhage heeft
hedenmorgen arrest gewezen in de strafzaak
tegen den 33-jarigen techniker J. A. J. H. K
en den 21-jarigen kantoorbediende J. G. W
P., de beide verdachten van den moord ge
pleegd op den heer Echauzier op 9 Mei 1931
Het Hof heeft verdachte K., met vernietiging
van het eerste vonnis, schuldig verklaard aan
valschheid in geschrifte en moord en hem ver
oordeelde tot twintig jaren gevangenisstraf.
Verd. P. werd wegens opzettelijke vryheias-
berooving den dood ten gevolge hebbende ver
oordeeld tot vijf jaren gevangenisstraf, met af
trek van een jaar preventieve hechtenis.
„Ons Noorden" verneemt, dat de heer J. J.
van den Akker zijn lidmaatschap van de R.K.
Volkspartij heeft opgezegd en tevens heeft be
dankt als voorzitter van de afdeeling Leeuwar
den der R. K. Volkspartij. De redenen, die hem
.daartoe hebben genoopt, heeft hij, naar 't blad
werd medegedeeld, neergelegd in een schrijven,
waarbij hij zijn opzegging kenbaar maakt, de
mogelijkheid latend die in een vergadering,
huishoudelijk of openbaar, nader uiteen te
zetten en toe te lichten.
Ongeveer vijftig glazenwasschers, in dienst bij
de firma's Drop en P. v. d. Steur hebben het
werk neergelegd in verband met eischen van
loonsverhooging, regeling van de vacanties en
het vaststellen van bepalingen betreffende het
aannemen van personeel.
Een structuurwijziging van den landbouw
volgens een vast plan, dient volgens andere
leden, haar complement te vinden in een niet
minder systematische regeling van andere tax-
maatregelen, welke zij noodzakelijk achtten,
ken van bedrijf, in de allereerste plaats van de
industrie, welke onder de bronnen van volks
bestaan wel de allereerste plaats inneemt.
Wordt het ontwerp in dezen geest aangevuld,
dan zal het de regeering in staat stellen
het geheele Nederlandsche productie-apparaat
te beheerschen. Daarbij zal dan tevens de
vraag onder de oogen gezien moeten worden,
of ons handelspolitieke stelsel van eenzijdig
vrijen invoer te handhaven is. Elke maatregel,
strekkende tot organisatie van de productie
zal vruchteloos blijven, zoolang de invoer uit
het buitenland de gelegenheid blijft behouden
het prijspeil te drukken. Reeds is veel kost
bare tijd verloren gegaan, doch door een
energiek optreken kan nog veel worden goed
gemaakt.
Verscheidene leden gaven als hun oordeel te
kennen, dat werkelijke steun voor den land- en
tuinbouw ook van deze regeling niet is te wach
ten. Met maatregelen als de in het ontwerp be
doelde is misschien te bereiken, dat de boeren
en tuinders het naakte bestaan redden. De be
drijven zal men daarmede echter niet uit hun
verval kunnen opheffen. Waar onze landbouw
is gedesorganiseerd tengevolge van het nage
noeg geheel ophouden van den uitvoer van
z.g.n. veredelde producten, is het zeker noodig.
dat de voortbrenging daarvan wordt beperkt
tot die hoeveelheden, welke in het binnenland
kunnen worden geplaatst, vermeerderd met het
weinige, waarvan uitvoer nog mogelijk is.
Door vele leden werd aangedrongen op in
stelling van één of meer beroepsinstanties ten
behoeve van hen, die zich door maatregelen,
krachtens deze wet ingenomen, in hun rech
ten gekrenkt gevoelen. Naar men meende, be
staat daaraan vooral behoefte, wijl aan den
Minister en de te zijner beschikking staande
organen zoo ver gaande bevoegdheden worden
verleend.
Zeer veel leden zouden onder geen beding
zóó ver strekkende bevoegdheid aan de Regee
ring verleend willen, zien. Wat de bij wijze van
voorbeeld ter sprake gebrachte stopzetting van
de margarine-industrie betreft meenden deze
leden, dat daaraan niet mag worden gedacht,
gezien de nadeelige gevolgen, welke daaruit
zouden voortvloeien voor de arbeidende fa
brieksbevolking, voor onze nationale scheep
vaart en over het algemeen voor een groot dee'
van ons economisch leven zoowel hier te lande
als in Nederlandsch-Indië.
Betwijfeld werd, of het nemen van maat
regelen ter bevordering van verbetering van de
kwaliteit wel binnen het kader van het wets
ontwerp valt.
Inschakeling van den Economischen Raad
werd algemeen noodig geoordeeld, opdat ook
het algemeen economisch inzicht voldoende tot
zijn recht kome. Ook werd een regeling be
pleit, waarbij de centrale commissie een on
derdeel van den Economische Raad zou vormen.
Hei Maurits, ouwe jongen
Het is altijd een eigenaardige gewaarwor
ding oude vrienden weer te zien. De tijd
draait weer in razende vaart ettelijke jaren te
rug. Er schieten ons weer gebeurtenissen, per
sonen en toestanden te binnen, die we vergeten
dachten.
Maurits Blok keek dan ook verrast op bij het
hooren van die woorden. Het gebeurde niet vaak,
dat de gasten den hotelportier met „ouwe jon
gen" betitelden. Hij ging rechtop zitten en keek
den vreemdeling strak aan. Het was een klein
mannetje met flets-blauwe oogen en een hei-
geruit costuum, dat hem een paar maten te wijd
was.
Toen draaide de tijd terug naar hun beider
kinderjaren en Maurits herkende zijn ouden
schoolkameraad Pons Franken.
„Fons! Ben jij het werkelijk?" riep hij ver
heugd uit en kwam bedrijvig uit zijn hokje ge-
loopen om den ouden vriend de hand te. schud
den.
Een breede grijns trok over Fons' gezicht, toen
hij Maurits een weeke hand aanbood.
„Jonge, jonge, jij bent ook nog niet veel ver
anderd!" zei hij, Maurits van top tot teen op
nemend. „Nog altijd de rustige, onverdroten wer
ker, ja, ik zie het!"
Maurits lachte.
„Jij bent niet veranderd," antwoordde hij,
„maar grooter ben je niet veel geworden. Al
getrouwd?"
„Jij wel, hé," zei de ander, „kon ik wel denken.
Maar trouwen, jongen, dat is niets voor mij.
Tenminste voorloopig niet."
„Nou, nou," lachte de hotelportier, „je bent
toch ook al de veertig gepasseerd!"
„Wie weet, wie weet," zei Fons, „maar een
andere kwestie: heb je een kamer voor me?"
Maurits dook hulpvaardig weg in zyn por
tiershokje en begon in het boek te bladeren.
„Nummer 40," zei hij, ,,'n uitstekende kamer."
Maurits Blok was geen uitblinker geweest. Op
school behoorde hij al tot degenen, wier naam
zelden genoemd werd. Ongemerkt ging ny van
de eene klas naar de andere. Hij verliet de la
gere school, om jongste bediende te worden op
een kantoor, maar hij was niet voorbestemd cm
op dat-kantoor te blijven totdat hij directeur
zou zijn.
Als middelmatig jongmensch had hij nog ver
scheidene baantjes, totdat hij portier werd in
hotel „Centrum". Na een jaar verdiende hij
twee-en-dertig gulden in de week en dacht er
over om te trouwen. Toen hij zijn ouden vriend
Fons Franken ontmoette, was hij een veertiger
en bezadigd vader van twee schoolgaande jon
gens.
Hotelportier is een baantje, waarvoor bepaal
de eigenschappen noodig zijn, doch je behoeft
er geen wiskunstenaar of meester in de rechten
voor te zijn. Maurits had zich goed ingewerkt,
zat den geheelen dag gemoedelijk in zijn kleine
hokje en liet verder de wereld draaien zooais zij
dat verkoos.
Hij was echt verrast, toen hij Fons ontmoette
en gedurende de eerste dagen dat zijn oude
vriend in het hotel logeerde, spraken ze veel
over vroeger en over den tijd waarin ze elkaar
uit het oog hadden verloren.
„Wat ik zooal doe?" had Fons gezegd, terwijl
hij Maurits een dikke sigaar aanbood, „wel, ik
ben voor zaken naar het oude Holland gekomen.
Ik ben tegenwoordig in zaken en ik woon nog
steeds in Londen. Weet je nog wel dat ik naar
Londen ben gegaan, toen jij bij Grutter Co.
was? Nou, ik moet je eerlijk zeggen, Maurits,
ik ben Holland ontgroeid. Daar kun jij natuur
lijk niet over oordeelen, maar als je, zooals ik
bijna je heele leven in het buitenland bent ge
weest, dan merk je pas hoe klein en benepen
Holland eigenlijk is. Jij bent zeker nooit in het
buitenland geweest, wel? Nou, dan heb je wat
gemist hoor! Zoo'n stad als Londen, jongen,
met zijn Tower en zijn Crystal Palace, ach, daar
kun je Amsterdam nog niet mee vergelijken. En
zie je, de menschen zijn daar ruimer van geest,
niet zoo bekrompen en achterbaksch. In zoo'n
land is fortuin te maken. Maar je moet er ook
kunnen aanpakken. Ik ben schoenmaker geweest
in een geweldige werkplaats, waar ze per dag
duizenden paren schoenen repareerden. Ik heb
in een wasscherij gewerkt, gezwoegd, me om
hoog gewerkt tot ik een aandeel in de onderne
ming had. En toen niet uitgerust en op pen
stoel gaan zitten. Nee, aanpakken, werken. Ge
woon in een overall, midden tusschen de
knechts. Dat is de opkomst van de zaak ge
weest. Maar de
verdienste bevre- j'"""
digde me niet. Ik T\/y
deed na verloop D't-
van tijd mijn i
aandeel over en ZWOCgêV
ging in den nan-
del. Groothandel.
Weer werken, aanpakken. Reizen, verre landen
bezoeken. Ja, m'n jongen, zoo word je wereld
burger."
Twee dagen later verzocht een rechercheur
den hoteleigenaar te spreken. Het resultaat van
dat gesprek was dat Maurits het gastenboek
moest iaten zien.
„Juist," zei de rechercheur, „Dien moeten we
hebben. Oplichting in Brussel, oplichting in
Londen, verdacht van hazardspel en nog een
paar andere ongure zaakjes. Verscheidene na
men hield hij er op na, maar voor de variatie
gebruikte hij hier zijn waren naam. Laten we
dien meneer Fons Franken eens in zijn kamer
gaan opzoeken."
Ontzet greep Maurits zich aan de tafel vast.
Onderwijl werd op kamer 140 de gezochte ge
vonden en gearresteerd.
„Ja, ik had wel moeten vermoeden, dat er
iets niet in den haak zou wezen," zei Maurits
later tot zijn vrouw. Ik denk niet zoo diep na,
hé, maar weet je wat me zoo frappeerde? Dat
hij maar steeds sprak van werken, zwoegen,
aanpakken. En nu moet je hem op school ge
kend hebben. Hij was zoo lui als een varken."
H. E.
Uit Fransch-Equatoriaal-Afrika komt zeer
veel goud naar het moederland.
In het afgeloopen jaar werd meer dan 9 cwt.
goud van daar geëxporteerd.
Sedert het begin van dit jaar is de productie
verhoogd en de uitvoer nog verder gestegen.
Freddy had Robbie geleerd een
voudige dansmuziek op zijn harmo
nica te maken en op zekeren dag,
toen ze aan het strand waren, be
greep Robbie, waarom Freddy hem
die lessen gegeven had. Hij speelde
een wals, toen plotseling Freddy op
stond, op zijn teenen ging staan
en als een balletdanser begon te
dansen.
„Schitterend," riep Topsy, „ik wist
niet, dat Je dat ook kende."
Freddy had echter niet lang ge
danst, of Creepy en Crawly, de twee
slangen, begonnen mee te dansen.
Robbie liet de harmonica uit zijn
handen vallen, toen hij de twee slan
gen zag.
„Kijk, Topsy," riep hij uit, „de
slangen dansen ook."
„Ja," antwoordde Topsy, „is het
niet vreemd! Ik wist heelemaal niet,
dat slangen dansen konden."
„Ga door met je muziek," riep Vrij
dag, „ga door, Robbie."
(Morgenavond vervolg).
(Ingezonden Mede deeling).
Uit het Engelsch van
i
Tien duizend pond in vijf jaar! De gedachte
er aan alleen, leek al onmogelijk. Maar dat was
nog niet alles. Wat had ze er aan om eigenares
van de plaats te zijn, als ze de middelen .niet
had om haar te bewonen, zooals een de.-gelijke
plaats bewoond behoorde te worden? Waar zou
zü, een meisje van nog geen 22 jaar, al dat
geld vandaan moeten halen?
Ze was te onrustig om te blijven zitten en
liep van de eene kamer naar de andere. Het
drong weer opnieuw tot haar door hoe zuiver
van architectonische verhoudingen elke kamer
was, hoe schitterend het uitzicht uit elk ven
ster van het huis. Dit was het huis van haar
geslacht; van de Trevanions. Ze hadden hier
eeuwen achtereen, generatie na generatie, ge
woond en nu moest zij, de laatste loot van den
ouden stam, het verlaten.
Ze herinnerde zich de gelofte aan haar ster
venden vader, dacht aan den glans in zijn
oogen, toen zij deze had afgelegd. Het was
waar wat hil gezegd had.... omdat zij haar
toch niet zou kunnen houden. Maar de vreug
de, die de belofte den stervende bereid had,
maakte dat zij zich er aan gebonden voelde.
Zij zou de belofte houden! Hoe. dat wist ze
niet; ze had er geen flauw idee van wat ze zou
ondernemen om haar te vervullen, maar hou
den zou ze haar, hoe dan ook!
Ze kwam eindelijk weer in de portiek en
keek uit over het iandcchap. De zon ging on
der en de heele lucht in het Westen gloeide in
rood goud. In het weelderig geboomte kwetter
den overal blijde vogels, bloemen bloeiden en
geurden overal in het rond. Ze dronk de heer
lijke atmosfeer van den zaligen zomeravond
met diepe teugen in en ze klemde haar handen
ineen en fluisterde tegen zichzelf: Ja, ik zal
aet doen; ik zal het doen!
Kijk eens hier, deerntje.... Ze hoorde op
eens de stem van den ouden Jack. die haar uit
haar droomen wakker riep en zag hem pal
naast zich staan. M'n Jong en ik hebben d'r
nog ereis over gepraat. Niet dat ik er een steek
voor voel voor wat-ie zegt, maar dat doet er
nou niks niemendal toeik heb 'n hoop
voor m overdat weet je wel. Hij heeft
gezeid, dat-ie -docht, dat je, omdat je een Tre-
vanion bent, misschien je naam niet zou wil
len veranderen in Beel. Niet dat Beel geen
goeie naam is, waarachtig'niet. Maar jelui
zijn nou eenmaal zulke eigengereide lui. En
nou beeft me jongen gedocht, dat als je met
hem wilt trouwen, dat-ie stappen zou kunnen
doen om zijn naam van Beel in Trevanion ver
anderd te krijgen. Begrijp-ie? Ik zal d'r nou
niks meer van zeggen, maar denk er es over
na, deerntje.
Dank u, mr. Beel, antwoordde Nancy
koud.
Je zult er wel ereis over denken, niet
waar? Maar je mot niet denken, dat ik er een
snars om geef. Ik vin 't verkeerd, kolossaal ver
keerd. Wat het 'nnaam te beduiden? Wat ben
nen ouë families waard? Niet zooveul. Dat heb
'k me jong een paar minuten geleden ook ge
beid. Daar he-je nou dat jong, die John Trefry,
die het ook 'n ouë naam. Hoort tot 'n familie,
die haast net zoo oud is as de jouwe. Zijn va
der was arm, en had het net zoo hoog in de
bovenkamer als de jouwe, neem me niet kwa
lijk. En wat koopt-ie d'r voor, al zeg ik het
zelf? Zijn zoon werkt in een elektriek bedrijf
voor drie pond in de week. Dat is alles wattle
van z'n ouë naam kan doen. Maar ik heb te
gen me jong gezeid, dat ik 't tegen jou zou zeg
gen en ik heb 't gezeid. Goeienavond.
Goeienavond. Nancy bleef het tweetal na
kijken tot ze uit het gezicht waren Ze waren
nauwelijks verdwenen )f ze hoorde wéér voet
stappen en toen ze zich omdraaide, zag ze den
jongen man over wien oude Jack het zooeven
had gehad.
John Trefy, die al lang een stille aanbidder
van Nancy was, richtte zijn schreden naar het
huis.
HOOFDSTUK IV
DE VERKOOP
Vergeef me, dat ik Je zoo onaangediend kom
opzoeken, Nancy, begon de jonge man, terwijl
hij dicht op haar toekwam. Ik hoop, dat ik je
niet stoor.
Nancy begroette hem met een flauw glim
lachje, hoewel ze er eigenlijk naar verlangde
om alleen te zijn; maar zijn bezoek was haar
toch welkom en de klank van echte sympatnie
in zijn stem deed haar prettig aan.
Zooals de oude Jack Beel gezegd had, was
John Trefry een afstammeling van een ver
armd geslacht. Vele Jaren geleden waren de
Trefry's, evenals de Trevanions, menschen van
beteekenis geweest in het graafschap.
Er was een admiraal Trefry geweest in de
dagen van de Armada en sindsdien had de fa
milie zich steeds verheugd in de achting van
de heele streek. Maar deze dagen waren voor
bij, speciaal voor John's tak van de familie.
Hij zelf was niet veel meer dan een employe bi)
een electrlsch bedrijf.
John Trefry had uiterlijk niets opvallends en
evenmin was hij althans volgens de alge
meene opinie in eenerlei richting bijzon
der begaafd. Als jongen was hij op het gym
nasium geweest en alhoewel hij nooit als be
paald knap beschouwd was, had hij de school
behoorlijk afgeloopen. Hij had altijd groote
liefhebberij in electro-techniek getoond en zoo
had hij, toen hij van school kwam, een baantje
gekregen bi] een plaatselijk electriciteitsbedrijf.
Schitterende vooruitzichten had h(] daar niet;
hij zou het er hoogstens tot adjunct-bedrijfs
leider kunnen brengen; een betrekking, die
niet veel meer dan vergulde armoede betee-
kende.
Al jaren was John op Nancy verliefd, maar
hij had nooit zijn gevoelens durven uiten.
De oude Trevanion had hem met meer on
derscheiding behandeld dan andere menschen
in de buurt ooit hadden gedaan, dat was waar;
maar hij had nooit den aanstaanden man van
zijn dochter in hem gezien. Als de jonge man
met dat stoutmoedige idee voor den dag had
durven komen, zou "e oude heer nem onge
twijfeld de deur hebben uitgegooid. De trot-
sche, oude Trevanion beschouwde het als vast
staand, dat zijn dochter moest trouwen met
iemand van stand en fortuin: iemand, die
haar ouden naam waardig was en er weer een
nieuwen luister aan zou kunnen verleenen.
John Trefry, die dat wist, had gezwegen en zich
tevreden gesteld met Nancy in stilte en uit
de verte te aanbidden, terwijl hij de geheime
hoop koesterde, dat een of andere Deus ex Ma
china het nog eens mogelijk zou maken, dat
de droom zijner jeugd in vervulling ging. Het
meisje beschouwde hem als een goeden, harte-
lijken vriend en was op dit oogenblik heel blij
met zijn ongeveinsde deelneming.
Misschien had ik niet moeten komen, zei
John aarzelend maar ik kon niet anders
- Het is heel vriendelijk van je om aan me
te denken. John, antwoordde het meisje. Je
stoort absoluut niet; zooals je ziet, ben ik al
leen.
Ik was bang dat
Dat wat? viel het meisje hem in de rede.
Ik dacht, dat er mischien een heele boel
menschen zouden zijn,
Wat voor menschen? Ik heb geen vrien-
deri. De oude Jack Beel en zijn zoon zijn net
hier geweest. Ze kwamen hier om er aan te
herinneren, dat alles hier nu van hen hoort!
John Trefry zei een oogenblik niets. Hij wist,
evenals iedereen in de streek, dat Jack Beel
een hypotheek had op Trevanion Court en er
op blufte, dat hij hier heer en meester zou
worden.
De oude schurk, riep John eindelijk. Ik
heb een gevoel als zou ik hem kunnen ver
moorden.
Waarom?
Om op den dag van je vaders begrafenis
te komenen.... en ik kan er eenvoudig
geen woorden voor vinden!
Hij vertelde, dat hij van plan is om Tre
vanion Court aan den jongen Jack te geven.
Het is schande! En die knul komt hier
zeker wonen?
Ik vermoed van wel, zei het meisje, ter
wijl ze eventjes huiverde.
John Trefry bleef een poosje zwijgen en
vroeg toen opeens:
En wat ben jij van plan te gaan doen,
Nancy?
Nancy antwoordde niet direct. Niettegen
staande haar belofte aan haar vader, had ze
nog geen bepaalde plannen gemaakt. Alles leek
haar nog zoo onwezenlijk.
(Wordt vervolgd).
