Nationale Volkshulde te Delft
3
-Drink GEZONDHEID"
WRIGLEY
Zbe, Pavel dei" Dranken
et Erfdeel
met volle
teugen...
Leugen van „Het
Volk"
UIT NOORD EN ZUID
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
ROBINSONschoenen: Ongeloof eiljk sterk
Ongeloofelijk goedkoop
„DUIDELIJK"
NEDERLANDERS IN ROME
A
1%!?
DINSDAG 18 APRIL
Nederland en Oranje
Pastoor G. B. W. Schilte
Een massale menschenmenigte op
Paaschmaandag in de oude
Prinsenstad bijeen
De kranslegging
Willem de Zwijger
Het défilé
Audiëntie bij den Paus
ARBEIDSBEMIDDELING
Conflict opgelost
WRIGLEY'S,
KAUWGOM
GEZOND!
Een flesch Hero „Perl" bevat 2 groote
glazen vol gezondheid! De grondstof
fen - rijp Hollandsch fruit - worden
geleverd door de Natuur zelf. Niets
van het goede, dat vruchten bevatten,
gaat bij de bereiding verloren. De
gouden kleur, de geur en de fijne smaak
zijn natuurlijk! Wie Hero „Perl" drinkt
lescht niet alleen z'n dorst, doch doet
ook een weldaad aan z'n gezondheid.
Bedenk dat wanneer gij Uw kinde
ren of gasten iets te drinken geeft.
Zuiver vloeibaar Hollandsch fruit
- ideaal ook voor sportsmen!
Te Utrecht overleden
BENOEMINGEN
In het Aartsbisdom
In het bisdom Haarlem
INBRAAK IN EEN KERK
Te Abcoude
m
5 KWALITEITEN
Alle ahonné's Sge™ vlrUTr^ f3000.-^^1ïïMS f750.-f250L- M Vo? eenoog f 125.-dSta Ofwysv^e? f50.-lïeT f40.- IIZSIT vlngS
AANGIFTE MOETOP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
öit hel Engelsch van
Joseph Hocking
is
Delft was op Paaschmaandag in ware feest
tooi ter ontvangst van de vele duizenden, die
daar de nagedachtenis van Willem den Zwijger
kwamen eeren bü de gelegenheid van de herden
king van zijn 400sten geboortedag.
Langs de grachten wapperde van bijna alle
huizen de nationale driekleur, het Oranje zag
ttien overal.
Om tien uur stoomde de eerste extra-trein,
h.l. uit de richting Vlissingen, het station bin-
hen, waar uitgebreide maatregelen waren ge
troffen voor een geregeld verwerken van de
talrijke reizigers. Langs een extra-uitgang kon
men de perrons verlaten. Trein na trein reed
met korte tusschenpoozen Delft binnen. Uit de
richting Amsterdam kwamen vier extra-treinen,
hit Vlissingen en Rotterdam zes. Daarbij moeten
gevoegd worden de elf voortreinen, die den ge-
Wonen dienst aanvulden, zoodat na tien uur een
Voortdurende menschenstroom het Stationsplein
Verliet en de binnenstad vulde. Orde-commissa
rissen brachten de groepen naar de tevoren aan
gewezen plaatsen, die door nummerborden wer
den aangegeven. Tal van muziekkorpsen fleur
den den „Oranje"-stroom op. Het werd een glo
rieus entrée in de Prinsestad, waarover de zon
Vroolijk stralen uitgoot. Vooral tegen twaalf uur
stroomden duizenden en duizenden deelnemers
de stad binnen. Aan het station en aan de par
keerplaatsen zorgden ongeveer veertig rijksveld
wachters voor een goede regeling. Het markt
plein en omgeving was afgezet door agenten te
voet en te paard, onder leiding van den Com
missaris van Politie, den heer U. van der Zee.
De opstelling van de groepen uit alle oorden
Van ons land vlotte uitstekend. Op de markt be
vonden zich ongeveer 10.000 en verder op den
Nieuwe Langedijk ongeveer 12.000 en op het
ijsclub-terrein 2000 bezoekers. In totaal kan het
aantal deelnemers op 25 a 30.000 worden geschat.
Het is niet doenlijk een opsomming te geven van
het aantal organisaties of vereenigingen, die te
genwoordig waren. In het geheel was hun aantal
ongeveer 300. Er waren burgerwachten en afdee-
hngen van den B. V. L., Oranje vereenigingen,
Vrouwen-, meisjes- en jongelingsvereenigingen,
gymnastiek- en andere sportvereenigingen, pad
vinders. Zelfs uit de kleinste plaatsjes uit alle
hoeken van ons land waren vereenigingen tegen
woordig. Voorts reserve-officieren-vereenigingen
en andere organisaties op het gebied van land-
en zeemacht.
Opvallend was het groote aantal Vlamingen,
dat naar Delft was gekomen. Hun aantal kan
Zeker op 2000 worden geschat. Er waren o.m. de
Blauwvoeters uit Gent, Brugge enz., die tal van
Vaandels en vlaggen meevoerden. Er waren even
eens vele Zuidafrikaners.
Precies te één uur begon in de Nieuwe Kerk,
Waarin zich pl.m. 3000 genoodigden bevonden, de
herdenkingsplechtigheid.
Deze werd o.m. bijgewoond door ongeveer het
Voltallige Comité van Aanbeveling voor de her
denking en de hoofdbesturen van de drie samen-
Werkende vereenigingen Dietsch Studenten Ver
hond, Algemeen Nederlandsch Verbond en Na
tionaal Jongeren Verbond, voorts tal van bur
gemeesters uit den lande en andere autoriteiten.
Nadat de organist der Kerk, de heer J. H.
Storm, het .Dankt nu allen God" had ten ge-
hoore gebracht, hield ds. Stam zijn rede over
»>Prins Willem als leidsman".
Deze volkshulde aan de nagedachtenis van
Vader Willem kan en mag geen feestelijke zijn.
Het moet ons allen tot diep nadenken stemmen,
lat wij als Nederlandsch volk nog steeds niet
ten volle de idealen van den Prins hebben kun-
Pen verwezenlijken. Integendeel, de gescheurd-
heid, die wij blijkbaar wel dragen en verdragen
kunnen, is zoo fel, dat de herdenking van het
levenswerk van hem, die de verscheurde Provin-
ciën tot een eenheid wilde brengen, een parodie
dreigt te worden. Dit dwingt ons tot ootmoed.
Wanneer de herdenking van wat De Zwijger voor
ons volk beteekent, ons waarlijk ernst is, moe
ten wij willen leven in het besef van saamhoo-
Ngheid en solidariteit, waarin wij elkander heb
ben te dienen. Wie Oranje's werk losmaakt van
ktin geloof, doet hem onrecht.
De heer Bram v. d. Stap zong hierna „Neêr-
knd en Oranje", waarna de heer P. J. J. Besier,
Voorzitter van het Wilhelmus van Nassouwe
comité, namens dit comité een krans van lelies
«n seringen op het praalgraf van Willem den
Zwijger legde.
Op de linten, in „Oranje Blanje Bleu" ston
den de woorden: „De Kinderen van Uw volk".
Nadat de heer v. d. Stap „Mijn schild ende
betrouwen" had gezongen, werd dit door allen
overgenomen.
De plechtigheid in de kerk was hiermede be
ëindigd, waarna op het marktplein Generaal
C. J. Snijders een rede hield over „Prins Wil
lem, de Vader des Vaderlands."
In de historische gestalte van Willem van
Oranje wekken gelijkelijk onze bewondering de
Mensch, Krijgsoverste en de Staatsman, aldus
spreker.
De hoogstaande mensch weerspiegelt zich in
zijne treffende karaktereigenschappen en zijn
idealen.
Als krijgsoverste moge de Prins geen wereld
roem hebben geoogst, zijn optreden als zooda
nig was voor de zaak des vaderlands van het
hoogste gewicht.
De invloed van Prins Willem als staatsman
is een element van beteekenis in de wereldge
schiedenis en voor de toekomst van ons va
derland baanbrekend en beslissend geworden.
In dubbelen zin mag deze edele man en groot
staatsburger aanspraak maken op den naam
van Vader des Vaderlands. Hij was het im
mers, die in Nederlandsche hoofden en harten
voor het eerst het te voren ongekende begrip
van „vaderland" heeft gewekt, dat de lands
kinderen in eenheid en saamhoorigheid bijeen
bracht tot gemeenschappelijken arbeid voor het
gemeene belang. Hij was wellicht nog on
bewust de grondlegger onzer nationale ge
dachte.
Deze rede werd gevolgd door een toespraak
van den heer A. van Duinkerken over: Prins
Willem's beteekenis voor alle Nederlanders,
waarin hij er op wees, dat de grondgedachte van
zijn leven was de idee der Nederlandsche staats-
eenheid. Daarom weifelde hij, toen bij hem
aangedrongen werd op de onderteekening der
Unie van Utrecht. Oranje, aldus spr., vocht niet
voor een stuk Genève tegen een stuk Rome,
hij vocht voor héél Nederland tegen héél Spanje!
Wat hij ons naliet, zeide spr., was niet in de
allervoornaamste plaats de politische werke
lijkheid der zeven geünieerde gewesten, door
zijn zoons vermeerderd met de Generaliteits
landen. Wat hij ons naliet was het ideaal der
Nederlandsche eenheid.
Na deze rede hief een groep Vlamingen „De
Vlaamsche Leeuw" aan, dat aanstonds werd
overstemd door het „Wilhelmus".
Hierna werd mededeeling gedaan van het ver
bod door de Radio-contröle-commissie en den
burgemeester van Delft van de rede, welke de
heer H. Brugmans zou houden.
Opnieuw poogden de Vlamingen „De Vlaam
sche Leeuw" in te zetten, welke weer door het
„Wilhelmus" werd overstemd.
Vervolgens spraken prof. dr. Gerretson en
dr. A. Jacobs.
Plechtig werd daarna de eed van trouw af
gelegd, zooals hij te voren door ds. J. D. Do-
mela Nieuwenhuis Nijegaard was weergegeven.
Spontaan werd hierop het „Wilhelmus" gezon
gen.
Te drie uur kon met het défilé worden be
gonnen. Tevoren onthulden Magda de Grood,
dochter van professor de Grood te Gent, en
mej. M. J. Oudendijk van het Algemeen Ne
derlandsch Verbond, den gedenksteen, welke
terzijde van den ingang der Nieuwe Kerk is
aangebracht. De gedenksteen, ontworpen door
den beeldhouwer Etienne, is in zandsteen uit
gevoerd en bevat de volgende inscriptie:
Op 17 April 1933 legden vele kinderen van
Uw volk den volgenden eed af:
„Wij heffen hart en handen
„Voor 't heil der Nederlanden
„En zweren vast den eed
„Tot doodbeproefde trouwe
„Wilhelmus van Nassouwe,
„Met U te staan gereed."
Na een eerbiedigen groet aan den gedenksteen
marcheerde men aan de Noordzijde het kerk
gebouw binnen en defileerde men langs de graf
tombe van Willem den Zwijger. Daarna verliet
men het kerkgebouw weer aan de Zuidzijde.
Tal van kransen en andere bloemstukken
werden op den gedenksteen neergelegd.
Het défilé had een zeer vlot verloop, waarbij
het opviel, dat vele malen door de Vlamingen
de „Vlaamsche Leeuw" werd gezongen.
Omstreeks zes uur passeerden de laatste deel
nemers het kerkgebouw.
In de stad verdrongen de menschen zich naar
de parkeerplaatsen en treinen en eerst in den
avond verlieten de laatste deelnemers aan deze
welgeslaagde volkshulde de Prinsestad.
Naar wij vernemen hebben de verschillende
hulpposten van Roode Kruis enz. ongeveer twin
tig personen moeten behandelen, die door
flauwtes waren getroffen of in het nauw wa
ren geraakt.
Bij een aanrijding op den Rotterdamschen
Weg werd een persoon gewond, die naar het
ziekenhuis moest worden vervoerd.
Men verzoekt ons nog te melden, dat het
Nationaal Jongeren Verbond principieel be
zwaar zou hebben gemaakt tegen het uitspreken
van de rede van den heer Brugmans.
Bobbie liep met den zeeman en
Topsy langs het strand, terwijl hij
uitkeek naar een plaatsje om zijn
speelgoed-schip te water te laten.
Plotseling ontmoetten ze Salomo, den
ballon-vogel, hy ging zitten op een
nest, dat hij in het zand had gegra
ven.
„We zullen nu spoedig een vijver
hebben," zei Freddy. „Ik zal het nest
van Salomo met zeewater vullen."
Freddy haalde den ballon-vogel van
het nest en maakte een kanaal van de
zee naar het gat in het zand. Het nest
was nu spoedig met water gevuld en
Freddy nam nu Robbie's schip en liet
het varen.
„Nu," zei hij, „kon je het beter
wenschen?"
„Maar het is toch jammer, dat we
Salomo van zijn nest hebben verdre
ven," zeide Topsy.
„Salomo graaft zich spoedig weer
een ander nest, hoor," zei de zeeman.
(Morgenavond vervolg.)
(Ingezonden Mededeeling).
Dezer dagen schreef de „Avondpost":
„Wij zagen een verkiezingsplaat van de On
afhankelijke Socialistische partij.
Drie dikke boeken liggen op elkaar. Op den
rug van het bovenste staat: Grootboek; van
het middelste staat: Wetboek; van het on
derste: Bijbel. De vuist van 'n arbeider wordt
dreigend tegen die dne boeken opgeheven....
Grootboek; Wetboek; Bijbel. Anders gezegd,
naar de bedoeling Kapitalisme, Wet (Gezag);
Geloof.
Tegen die drie heft de vuist van den ar
beider, de vuist van deze partij, zich dreigend
op. Niet alleen tegen de economische, maat
schappelijke, staatkundige, parlementaire or
de. ook tegen het geloof. Tegen den godsdienst.
Tegen den Bijbel. Het is duidelijk genoeg. Het
is communistisch. Het is Russisch.
Waarachtig:
de anti-Christ is niet alleen in Rusland op
gestaan. Ook in Nederland."
Ook tegen het geloof
En 't is waarlijk niet alleen de O. S. P.,
welke er zóó over denkt.
Tegen het geloof, het gezin, het Christen
huwelijk is ook de „vrije moraal" der S.D.A.P.
Katholieken moeten dat weten.
Dan zoeken zij in eenheid kracht tegen on
geloof en anti-papisme.
Dan helpen zij de S.D.A.P. en Communisten
niet door op een dissidenten-groep te stem
men.
Dan ondermijnen zij hun staatkundige po
sitie niet, maar stemmen zij, hecht aaneenge
sloten, op de ééne organisatie der Katholieken
in Nederland:
de R.K. STAATSPARTIJ.
No. 1 VAN LIJST 25.
Onze Romeinsche correspondent seint ons:
Om acht uur Zondagavond ontving Z. H.
Pius XI een groep Nederlandsche pelgrims, die
onder de leiding van het Reisbureau „Rotala"
op het oogenblik in de Eeuwige Stad verblijven.
Bij de audiëntie waren o.a. aanwezig: Mgr.
Goossens van de Katholieke Handelshooge-
school te Tilburg; mr. dr. Van Rjjckevorssel,
commissaris der Koningin voor de provincie
Noord-Brabant, en de Kamerleden Michiels van
Kessenich, Heerkens Thijssen en Schaepman.
In een toespraak welke ongeveer vier minu
ten duurde, huldigde de H. Vader het kleine
Nederland, dat zoo groot is in de Katholieke
Actie, vooral op Missiegebied.
Zaterdagmorgen vergaderden in het Depar
tement van Economische Zaken en Arbeid te
's-Gravenhage onder leiding van den Rijksbe
middelaar prof. mr. P. J. M. Aalberse, de par
tijen, betrokken bij het arbeidsconflict, uitge
broken bij de meubelfabriek van de Firma H.
Nijman Co. te Rotterdam.
Na langdurige besprekingen werd ten slotte
een resultaat bereikt, dat in de ledenvergade
ring van de arbeidersorganisatie Zaterdagmid
dag zou worden besproken.
Nader vernemen wij, dat het voorstel van den
werkgever, ten overstaan van den Rijksbemidde
laar gedaan, door de arbeidersorganisaties met
overgroote meerderheid van stemmen is aan
vaard.
NN If
IN DE MOND
IS LEKKER EN
VIER STUKS
PER PAKJE
WAARSCHUWING
Hero „Perl" is een zuiver
Natuurproduct, zonder
eenige chemische toevoeging.
De gouden kleur en de
zuivere, frissche smaak zijn
er door de natuur aan ge
geven. Hero „Perl" bevat
geen alcohol.
Op 53-jarigen leeftijd is Paaschmorgen na
eene ongesteldheid (longontsteking) van
slechts enkele dagen in het ziekenhuis St.
Joan de Deo te Utrecht overleden de Zeer-
Eerw. heer G. B. W. Schilte, pastoor der St.
Ludgerus-parochie te Zuilen en adviseur der
afd. Utrecht van „St. Raphael".
Pastoor Gerardus Bemardus Wilhelmus
Schilte werd 31 October 1879 te IJselstein
(Utr.) geboren. Hij bezocht de seminaria te
Culemborg en Rijsenburg en werd 15 Aug. 1904
priester gewijd. Achtereenvolgens was hij ka
pelaan te Drempt (Geld.), Bussum en Utrecht
(St. Antonius), waarna hij in 1917 belast werd
met de voorbereiding van de stichting eener
parochie en den bouw eener kerk in Elinck-
wijk, gemeente Zuilen bij Utrecht. Tot aan zijn
dood is pastoor Schilte herder dezer parochie
geweest.
Ontzaglijk veel heeft de diepbetreurde over
ledene voor deze parochie gedaan, hij sticht
te o.m. drie scholen (jongens- en meisjes
school en fröbelschool) een vereenigingsgebouw
en een zusterhuis, terwijl hij ook den grond
slag legde voor verschillende parochiale gees
telijke en sociale vereenigingen, zoodat men
hem mag noemen den stichter van een cen
trum van katholiek leven in Elinckwijk.
Met pastoor Schilte i<= thans de derde pa
rochieherder in het Dekenaat Utrecht binnen
ruim vier maanden tijds heengegaan, n.l. 9
December 1932 pastoor dr. v. Koeverden, 26
Febr. 1933 pastoor Bolder en thans op 16 April
j.l. pastoor Schilte.
De uitvaart en begrafenis hebben plaats a.s.
Donderdagmorgen.
Er wordt geen lijkrede gehouden.
Z. H. Exc. de Aartsbisschop van Utrecht heeft
benoemd tot kapelaan te Silvolde den weleerw.
heer M. J. Doesburg.
Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem heeft be
noemd tot Godsdienstleeraar aan de R. K. Mid
delbare Meisjesschool en tot Rector van het St.
Pius-Gesticht te Amsterdam den weleerw heer
A. M. Kok, thans kapelaan te Amsterdam (H.
Willibr. binnen de Veste).
„Het Volk" dementeerdde kort geleden op
luiruchtige wijze, dat de sociaal-democraten te
Potsdam voor het voorstel zouden hebben ge
stemd, Hitier tot eere-burger te benoemen. De
„Telegraaf" meldt thans het volgende:
„Wat de verkiezing van Adolf Hitler tot eere-
burger der oude soldatenstad betreft, hebben
wij onzen Berlijnschen correspondent opdracht
gegeven het feit grondig te onderzoeken en vast
te stellen, welke houding daarbij de socialisti
sche gemeenteraadsfractie heeft aangenomen.
Natuurlijk blijkt het bericht ten volle juist.
Onze correspondent vroeg den leider der
sociaal-democratische fractie te Potsdam, Fritz
Krüger, hoe hij tot zulk een onbegrijpelijk be
sluit was gekomen. De man verdedigde zich
door te zeggen dat een voorstel was ingediend,
waardoor tegelijkertijd Hindenburg en Hitier
tot eereburgers zouden worden benoemd. Uit
eerbied voor Hindenburg hadden de Potsdam-
sche socialisten ook voor Hitier gestemd. Op
het denkbeeld om een splitsing van het voor
stel aan te vragen, schijnen zij niet te zijn ge
komen.
Overigens is deze eerbied voor Hindenburg,
dien de Duitsche sociaal-democraten plotseling
aan den dag legen, uiterst roerend, als men be
denkt, hoe hun Nederlandsche „Genossen" zich
vreezen te compromitteeren, als het or op aan
komt onze Koningin te huldigen.
Leugens hebben korte beenen!"
In den afgeloopen nacht hebben inbrekers
zich, door het indrukken van een raam, toe
gang verschaft tot de sacristie van de R. K. kerk
te Abcoude. Op verschillende wijzen heeft men
getracht de kluizen te forceeren, doch dit is
niet gelukt. Wel werd er groote schade aan
gericht.
Verder hebben zij alle offerblokken gelicht
en zich het daarin bevindende geld toegeëigend.
De rijkspolitie en de Amsterdamsche re
cherche waren spoedig ter plaatse en stellen
een uitgebreid onderzoek in met behulp van
politiehonden.
Onmogelijk? riep de jonge man, buiten
Zichzelf van verbazing. Dat kun je niet
beenen!
En toch meen ik het.
Maar waarom is het onmogelijk? Neen,
^een, dat beschouw ik niet als een redelijk ant
woord, en Ben's stem klonk heesch en gejaagd.
Je houd me voor den mal, hield hij vol,
«c iioua me vuui
is je geen ernst.
ten.
En toch moet je het als zoodanig opvat-
Natuurlijk, ging ze voort, voel ik wat
,eh onderscheiding het voor me is, maar om
I® de waarheid te zeggen, is zooiets nooit in
pi opgekomen. Tot dit oogenblik is het niet
r1 mij opgekomen, dat je voor mij iets meer
?°elde dan voor een van je andere meisjes-
ehnissen, en daarom....
Andere meisjes-kennissen! zei Ben ver
ontwaardigd. Ik heb nooit tevoren aan trou-
^en gedacht. Maar met jou is alles heel an-
5®rs; ik houd zoo zielsveel van je. Kom, scheep
ote niet zoo af, het kan je toch geen ernst zijn.
En het zou niet zoo kwaad voor je zijn, denk
daéir eens aan.
In haar hart vond Nancy, dat hij geen on
gelijk had. Was haar plan om zich op de ma
nier, die zij zich voorstelde door het leven te
slaan, eigenlijk niet dwaas? Ze wilde leeren
ontwerpen maken en zou dan misschien een
betrekking krijgen bij een textiel-fabriek, maar
zelfs als ze daarin zou slagen zou het dan mo
gelijk zijn tienduizend pond over te houden?
Het scheen pure nonsens. En ze dacht aan de
lange jaren van struggle-for-life, aan het dood-
sche werk in een triestige omgeving, aan de
eenzame uren in de berookte stad en aan de
mogelijkheid ten slotte, dat alles op een teleur
stelling zou uitloopen. In de drie weken, die ze
in Leeds had doorgebracht, was ze meer en
meer onder den indruk gekomen van de macht
van het geld. De kamer waarin ze zat getuigde
ervan en ze wist, dat alle comfort ter wereld
voor geld te koop is. Bovendien zou het haar
dan mogelijk zijn, haar plan ten uitvoer te
brengen. Als ze trouwde met Ben Briggs zou
ze Trevanion Court kunnen terugkoopen, zou
ze weer eigenares worden van het huis van
haar vader. Ze hield niet van Ben Briggs en
zijn manier van spreken had haar zelfs ge
hinderd, maar ze wist, dat hij het eerlijk met
haar meende. Hij was ook niet de eerste de
beste. Ofschoon hij eigenlijk tot de tweede ge
neratie van de „parvenu's" behoorde, was hij op
een goede school geweest en had hij drie jaar
aan een bekende Universiteit gestudeerd.
Ofschoon hij buitengewoon zelf-voldaan
scheen, bezat hij toch een zekere savoir-faire,
dat menig Yorkshire-man ontbrak. Bovendien
was hij rijk en Nancy haatte armoede.
Maar ze kon er niet toe besluiten. Even dier
baar als haar de gedachte was om het oude
huis te kunnen terugkoopen, even walglijk
leek het haar toe, zich aan een man te ver-
koopen van wien ze niet hield. Ze was jong en
dat maakte haar overmoedig. Ze was ervan
overtuigd, dat ze binnen vijf jaar genoeg be
zitten zou, om het oude huis terug te krijgen.
Ze wist nog niet op welke manier, maar dat
was geen bezwaar: het moest! Hoe aanlokke
lijk het voorstel van Ben Briggs ook scheen,
het zou toch niet in haars vaders geest geweest
zijn: Trevanion Court terugkoopen van het
geld van een rijken man, dien ze zonder liefde
getrouwd had.
Daarbij kwam nog een gedachte, al was die
minder sterk: hoe zou haar vader over dit hu
welijk hebben gedacht? Hij had den trots van
een edelman gehad; het bloed van de Treva-
nions stroomde in zijn aderen en ze voelde hoe
hij zou neergekeken hebben op dezen „jongen
parvenu".
Neen, Mr. Ben, zei ze eindelijk moeilijk
en langzaam, ik dank u voor de groote eer
die u mij aandoet, maar ik moet blijven wei
geren.
Maar dat mag je geen ernst zijn! Waar
om dan toch? Waarom?
Het is me ernst.
Dus je wilt die wilde, dwaze plannen toch
ten uitvoer brengen?
Ja, dat wil ik.
Tot aan dit oogenblik had Ben geen oogen
blik aan den ernst van Nancy's weigering ge
loofd, maar toen hij de vastbesloten uitdruk
king in haar oogen zag, wist hij, dat ze het
meende. Nancy Trevanion meende wat ze zei
en plotseling werd de situatie hem duidelijk.
Hij, Ben Briggs had een blauwtje geloopen als
de eerste de beste! De heele stad zou hem be
spotten, de menschen zouden het hoofd schud
den als hij voorbij kwam en iedereen zou er
om lachen dat een meisje, dat geen cent bezat,
hem had durven afwijzen. Het was een af
schuwelijke gedachte! En toch, wat was er
aan te doen? Ze was een gast in het huis van
zijn vader en hij kon haar niet afsnauwen, of
schoon hij een dollen lust had om iets grofs en
onbehoorlijks te zeggen.
Het spijt me, dat ik je gevoelens heb ge
kwetst, begon Nancy na een nieuwe, pijnlijke
pauze en, alsof ze zijn gedachten raadde, ging
ze voort:
Laten we uw voorstel als onuitgesproken
beschouwen.
Wat bedoel je daarmee? Bovendien, wat
moet ik Jessie zeggen als ze vraagt waarover
we zoolang gesproken hebben?
We kunnen eenvoudig zeggen, dat u een
andere meening had ten opzichte van mijn
voornemens en dat we hierover lang en breed
gesproken hebben.
Bedoel je daarmee, dat je haar niets van
dit alles zult vertellen?
Zeker niet. We zullen dit voorstel als on
gedaan beschouwen.
Allemachtig, zei hij, uit den grond van
zijn hart, je bent een aardige meid, ondanks
alles en ik houd nog meer van je omdat je dit
gezegd hebt.
Dat is dus in orde, zei Nancy, van haar
stoel opstaande. Goeden nacht, Mr. Ben,
dit onderhoud blijft volkomen tusschen ons.
En toch kan ik alle hoop niet opgeven!
Je denkt misschien, dat je van me af bent,
maar dat is niet het geval.
Goeden nacht, herhaalde het meisje en
ze stak haar hand uit. Hij greep die heftig
vast; zijn oogen schitterden.
Neen, riep hij uit, ik geef het nog niet op!
Ik zal je krijgen! Misschien geloof je dat niet
op dit oogenblki, maar even zeker als de zon
morgen opgaat, even zeker zul je het met me
eens worden. Ik heb tot nu toe altijd alles ge
kregen wat ik wilde en nu wil ik Joü. Je mag
gerust weggaan, ik ben ervan overtuigd, dat je
bij mij terug zult komen.
Er kwam een duister gevoel van angst in
Nancy's hart, terwijl ze de kamer uitging; de
woorden van Ben klonken als een bedreiging!
HOOFDSTUK VIII
MARY JUDSON
Je hebt die dwaze plannen toch opgege
ven, nietwaar? vroeg Jessie den volgenden mor
gen, toen ze Nancy's slaapkamer binnenkwam.
Opgegeven riep Nancy lachend uit. Ze
ker niet! Dadelijk na het ontbijt ga ik Mary
Judson opzoeken en als het eenigszins moge
lijk is, maak ik alles direct met haar in orde.
Meen je dat werkelijk?
Waarom niet?
Jessie was in een opgewonden stemming. Ze
had de uitdrukking op het gezicht van haar
broer goed begrepen en was er bijna zeker van,
dat ze wist waarover die beiden gesproken had
den. Het had haar den avond te voren moeite
gekost om niet op te blijven tot Nancy boven
kwam, om te hooren wat er voorgevallen was,
maar iets van den ouden angst van de St. An
drew School was gebleven. Nancy was drie jaar
ouder dan Jessie en het jongere meisje keek
nog steeds naar haar op als een wezen van
hoogere orde.
Maar heeft Ben dan niet....?
Je broer was heel hartelijk voor mij, viel
Nancy haar in de rede. Hij was het heele-
maal niet eens met hetgeen ik met je vader
besproken heb, en opperde een ander plan. Hij
vond mijn plannen dom en zei, dat het te lang
zou duren voor ik er eenig resultaat mee berei
ken zou.
Maar, zei het meisje-verwonderd, maar
zijn Ben en jij dan niet met elkaar ver
loofd? Ik zou het zoo heerlijk vinden! Je weet
niet hoe graag ik je tot zuster hebben zou!
Verloofd! Hoe kom je daar aan?
Maar heeft Ben je dan niet ten huwelijk
gevraagd?
(Wordt vervolgd).
