Smokkelaars op Mallorca
SIMPI l\ lABPim I
THE
MANCHESTER
GUARDIAN
COMMERCIAL
et Erfdeel
COTTON: FLAX:W00L
ARTIFICIAL SILK
INDUSTRIES
HET NULPUNT
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
Draag ROBINSONschoenen
Je kunt er fijn op tippelen!
VRIJDAG 19 MEI
DE LAATSTE MAN
De carrière van een
avonturier
Een nieuwe stad nabij
Rome
lOO jaar stoomschip
Zeebodem op ÏO.OOOM.
Nieuw type vlieg
machine
De stem van Briand
Juan March, de koning der
smokkelaars
VERSTIJFD
DOOR RHEUMATIEK
Liet alle tanden trekken
WATCH THE PROGRESS
OF THE BRITISH
and
through the columns of
An annual subscription of 18
shillings, sent to the Publisher,
"MANCHESTER GUARDIAN
COMMERCIAL", Guardian Buil
ding, Manchester, England, will
bring the paper to you every
Saturday morning. Write for a
specimen copy, free of charge.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Joseph Hocking
Ik zou het heerlijk vinden, antwoordde ze,
Onlangs heeft de Spaansche justitie uit
spraak gedaan in de zaak-Juan March,
een van de grootste oplichters die de we
reld heeft gekend, wanneer men alle tegen hem
ingebrachte beschuldigingen waarheid mag
noemen.
De carrière van dezen man is ongelooflijk ro
mantisch. Van de laagste lagen klom hy om
hoog tot een man van aanzien, een groot zaken
man, een type als Ivar Kreuger en zoovele an
deren, want ook op dit terrein is de concurrentie
reeds groot.
Vrywel alle regeeringen in Spanje hebben van
zijn geld kunnen profiteeren en juist in dit op
zicht is deze figuur met Kreuger te vergeiyken,
die immers eveneens ongehoorde bedragen aan
Terschillende regeeringen leende.
Deze milde houding van March heeft hem
ontelbare malen beschermd tegen maatregelen,
aie men onder andere omstandigheden zeker ge
makkelijker tegen hem had genomen. Pas na
de voltrekking van de revolutie heeft men af
doende maatregelen getroffen. Men spaarde im
mers niemand, dus ook hem niet.
Juan March werd op het eiland Mallorca ge
boren. Daar groeide hy op als smokkelaar en
kaper, het vak. dat ook zijn voorouders hadden
beoefend. Mallorca is het eiland der kapers en
smokkelaars, zooals men weet en Juan was een
handig man onder zyn kornuiten. Deze dap
perheid wekte de bewondering van de bevolking,
die van ouds her den smokkelhandel had lee-
ren waardeeren als een gevaarhjk bedryf. In
derdaad dreigen de gevaren van alle kanten,
niet alleen van de zijde der politie en douane
maar ook van de natuur. De rotsen, die in zee
staan, zijn vaak een onverkomelijke hindernis,
die de smokkelaars dikwyis moeten kiezen bij
gebrek aan water. Medelijden kent de politie
niet. Zy houdt er methodes op na, die in staat
zyn een niet-geroutineerd smokkelaar voor goed
te genezen van zyn hartstocht. Zij is even be
hendig in het beklimmen van rotsen als de
smokkelaars zelf en zoo wordt de strijd vaak
een gevecht op leven en dood. In die rotsen be
vinden zich trouwens de buitgemaakte goede
ren, die nog over gesmokkeld moeten worden of
pas aangekomen zyn en verder gevoerd moeten
worden. Zelden echter gelukt het de politie de
smokkelwaar te ontdekken, zoodat de strijd van
beide zyden met groote hardnekkigheid en groote
nauwkeurigheid wordt gevoerd. Wanneer dit
echter een enkelen keer wel gebeurt, dan kan de
politie erop rekenen, dat zij den smokkelaars
een geweldige schade berokkent, want de smok
kelarij heeft ontzagiyke afmetingen aange
nomen.
Niettemin zyn de smokkelaars rijk, schatryk
Soms, zooals dit het geval was met Juan March.
Hij was in zyn jeugd voomameiyk tabakssmok
kelaar. Daar was aan te verdienen en hy ver
diende zooveel, dat de Spaansche regie in hem
een groote concurrent zag. Hy werd zelfs een
machtig concurrent, met wien men rekening
had te houden. Daarom werd met hem een be
paalde overeenkomst getroffen, die hierop uit
liep, dat March als het ware het monopolie
kreeg voor den tabakihandel.
Een van de medewerkers van March was een
zekere Grau, die op een goeden dag in een
straat in Valencia werd neergeschoten. Iedereen
in Spanje was er van overtuigd, dat deze moord
of bedreven, of bevolen was door March, maar
niettemin verzuimde de regeering in te grypen,
naar men zeide, omdat zy het geld van den
smokkelaar noodig had. March ging steeds ver
der, werd directeur en eigenaar van een groote
bank en speelde grootmoedig den weldoener van
behoeftige gezinnen op Mallorca. Wie geld noo
dig had, kon by hem terecht en daar werd druk
gebruik van gemaakt. Tijdens den oorlog was
March leverancier van verschillende landen en
als hy het nuttig oordeelde een groote som geld
te verdienen, dan gaf hy zyn opdrachtgevers
kennis van het verdwynen van een schip met
goederen, waarvoor hy het geld had binnenge
kregen en dat nooit met goederen beladen in
zee was gegaan. Het torpedeeren kwam in dien
tyd zoo veel voor, dat het een kleinigheid voor
March was zyn principalen om den tuin te lei
den en wys te maken, dat een schip met goe
deren gezonken was.
Nadat March het persoonlyke smokkelen vaar
wel had gezegd, ging hy niettemin door met
het organiseeren van den smokkelhandel. Bo
vendien speculeerde hy op groote schaal, speel
de met geld en goederen en heeft menig maal
zyn landgenooten tot wanhoop gebracht. Hy
ging zoover, dat hy een fabriek stichtte en de
aandeelen van die onderneming waardevol of
waardeloos maakte naarmate hy dit noodig
oordeelde.
Zooals vele avonturiers van zyn soort werd
ook Juan March een soort weldoener. Kreuger
deed het voor hem en tegelijk met hem. Hy liet
zelfs een hospitaal bouwen van zyn eigen geld,
maar toen de republiek uitbrak trok hy zich
terug. Maar nu pastte hy een andere tactiek
toe. Hy begon aan politiek te doen, kwam in
het parlement langs een zyweg. Maar daar
voelde hy zich niet bepaald thuis. Van alle kan
ten kreeg hij verwijten te hooren over zyn won-
deriyke carrière en het slot van de geschiedenis
was, dat men hem gevangen zette. Hier bleef
hij en alle voorstellen van zyn kant om tegen
enorme waarborgsommen in vryheid te worden
gesteld, of om redenen van gezondheid te wor
den vrygelateir voor onbepaalden tyd, misluk
ten stuk voor stuk.
Men heeft met hem afgerekend. Voor goed.
En met hem is de laatste groote smokkelaar
van Mallorca verdwenen.
Uit Rome wordt gemeld, dat van overheids
wege een prysvraag voor Italiaansche architec
ten en ingenieurs is uitgeschreven, betreffende
een reguleeringsplan voor het centrum van
Sabauda, de nieuwe stad, in het onlangs ge
saneerde gebied der Pontijnsche moerassen, na-
by de hoofdstad.
Den mededingers in deze is de grootste vrij
heid toegestaan, binnen bepaalde grenzen: d.
w. z. het plan heeft te voldoen aan alle prac-
tische eischen op het aesthetisch, hygiënisch en
economisch gebied, terwijl ook het verkeerspro
bleem op het meest moderne wyze moet worden
opgelost.
De prijs voor de beste inzending bedraagt
20.000 Ure.
Maar de verbetering kwam door iets anders
We hebben juist mededeeling gekregen van
een zeer merkwaardig herstel van ernstige
rheumatiek. Den ernstigen toestand van dezen
man en den stap, die ten slotte leidde tot zyn
herstel, heeft hy in den volgenden brief be
schreven:
„Jaren lang leed ik aan rheumatiek. Ik had
al myn tanden laten trekken, maar ik merkte
geen verbetering. Een jaar geleden werd ik
voor 14 weken opgenomen, zoo goed als ver-
styfd. Toen ik thuis kwam, ging ik door met
medicynen nemen, maar ik begon toch weer
achteruit te gaan. Een vriend van me Uet my
Kruschen Salts probeeren en met vreugde kan
ik nu constateeren, dat ik sinds dien tyd steeds
vooruit ben gegaan." H. P.
Geen middel kan biyvende verbetering bren
gen van rheumatiek, tenzy het drie verschil
lende werkingen verricht. Deze zyn: a. neutrali
sering van het kwaadaardig urinezuur, dat de
pyn veroorzaakt; b. verdrijving van het Urine
zuur uit het Uchaam; c. voorkoming van ver
dere ophooping van urinezuur.
De zes verschillende zouten in Kruschen nu
verrichten aUe drie genoemde functies. Twee
der ingrediënten in Kruschen vormen het
meest werkzame oplossingsmiddel van urine
zuur, dat de medische wetenschap kent. An
dere zouten in Kruschen hebben een aanspo-
renden invloed op de afvoerorganen en helpen
zoodoende om het opgeloste urinezuur langs
den natuurlijken weg te verwyderen. Weer an
dere zouten voorkomen, dat voedselresten in de
ingewanden zouden gisten en maken daardoor
onmogelijk, dat er weer een teveel aan kwaad
aardig urinezuur kan ontstaan. Dat is de oor
zaak van de blijvende verbetering door „de
kleine, dagelyksche dosis".
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij
alle apothekers en drogisten k f 0.90 en 1.60
per flacon. Stralende gezondheid voor één cent
per dag.
(Adv.!
SIMPLEX RIJWIELEN loopen licht zijn absoluut betrouwbaar. Prijzen vanai f. 49.5G
SIMPLEX MOTORRIJWIELEN ll/« PK. f. 199.50 SIMPLEX MOTORRIJWIELEN 3 PK. f.265.—
SIMPLEX DRIEWIELERSf.139— SIMPLEX DRIEWIELERS met motor f.325
President Roosevelt heeft zyn goedkeuring
gehecht aan een voorstel om op 22 Mei a.s
den honderdsten verjaardag van de „Savan
nah", het eerste stoomschip, dat over den
Atlantischen Oceaan naar Europa voer, te her
denken als 'n officieelen nationalen Zeevaart
dag. Een wetsontwerp om dezen dag als officiee
len feestdag te erkennen, is reeds by 't Congres
ingediend en zal daar waarschyniyk de alge-
meene instemming van beide Huizen hebben.
Op 22 Mei a.s. zal de bekende oud-gouver
neur Alfred E. Smith, een radiorede houden
over de stoomscheepvaart, die in geheel Ameri
ka te hooren zal zyn.
Zooals bekend, heeft het Amerikaansche ma
rineschip „Ramapo" per radio medegedeeld, dat
net uy uie.mgó.1 in uen u ui.uii oceaan een
diepte van 10.000 meter heeft geregistreerd.
Deze waarneming geschiedde by de Japansche
kust en is de grootste zeediepte, die ooit werd
gemeten.
Tot de zestiger jaren gold een zeker gebied
langs de Braziliaansche kust als de diepste
plaats van alle oceanen. Daarna registreerde
men 6000 meter by Alaska en tenslotte meende
men in 1874 het record te hebben behaald, toen
de „Toescarora" ten Oosten van Japan 8514
meter peilde. Later echter werd op verschillen
de plaatsen van den Stillen Oceaan en de Zuid
zee tot 9000 meter geregistreerd
Wy hebben daarby steeds te doen met ver
anderingen in den zeebodem, met breuken, in
zinkingen en verhoogingen, die ten deele tecto-
nische, ten deele vulkanische oorzaken hebben.
Opvallend is, dat de grootste diepten niet wor
den waargenomen midden in het oceaanbekken,
maar aan de randen. Daaruit kan men beslui
ten, dat deze inzinkingen van betrekkeiyk jon
gen datum zyn. Deze diepe gedeelten liggen
meest in streken, waar ook het land aan voort
durende verandering onderhevig is, zooals Ja
pan. Langs de vulkanische kusten van den Stil
len Oceaan zyn geweldige breuken in den zee
bodem waar te nemen. En als men een reliëf
kaart van dit gebied zou maken, zou men te
genstellingen tusschen gebergten en afgronden
ontdekken, zooals die op de aarde nauwelyks
voorkomen: steil en zonder overgang daalt de
zeebodem en verheft zich hier en daar tot een
nietig eiland, zooals Sint Helena, dat uit zee
opryst als een bloem op een ranken stengeL
iiiiiiiiiiiiiiiin
iimnmiiiiiio
Nu het Meiweer niet je dat is
En men zelfs in jaeger rilt,
Is een praatje oner koude
Niet direct het meest gewild.
De behoefte gaat naar hitte
En naar zon, zooals dit hoort.
Iets, waaraan de wetenschap zich
Voor geen sikkepitje stoort.
Want in Leiden kweekt men koude,
Wetenschappelijk gewrocht,
Nu daar naar het absolute
Koude nulpunt wordt gezocht.
En terwijl wij klagend zeggen
Als de zon maar even wou!
Zoekt de wetenschap in Leiden
Naar den laagsten stand der kou!
De geleerde wijze wereld.
Die het dalend kwik bekijkt,
Juicht! omdat op een kwart graad-na
Reeds het nulpunt is bereikt.
Maar een tweede contradictie
Zit in dit geleerd gedoe,
Want alleen met héél veel studie
Komt men aan het nulpunt toe!
Altijd dacht men zonder studie,
Wetenschappelijk een prul
En een flinke dosis luiheid
Maakt de absolute nul!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
niiiiimmiiiiiiiiiimiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiii;
A
Een Spaansch ingenieur, Don Fernando
Garrido, heeft een nieuw type vliegmachine uit
gevonden, dat door samengeperste lucht zal
worden voortbewogen.
Garrido meent met het vliegtuig nagenoeg
verticaal te kunnen vliegen en ook de stratos
feer er mede te bereiken.
Deze ingenieur is in Spanje zeer bekend als
de opsteller van een plan voor een tunnel on
der de Straat van Gibraltar.
Tydens de herdenking van den derden ver
jaardag van Briand's beroemde voorstel voorde
Vereenigde Staten van Europa, heeft de stem
van den grooten Franschen Vredesapostel nog
eens weerklonken door de zalen van denQuai
d'Orsay, toen een gramofoonplaat werd afge
draaid, waarop zyn op 20 September 1930 te
Genève gehouden rede was opgenomen, waarin
hy zijn voorstel uiteenzette.
<Ket mfaal van den da§
Dick Busy was een crisis-slachtoffer als
zoovele anderen; maanden en maanden
lang was hij al zonder werk geweest, en
alsof alle geluk tegen hem was, hy greep er
altyd naast als er eens ergens een karweitje viel
te doen. En juist omdat hy wel wilde werken,
maar gedoemd was rond te slenteren, steeds
zoekend en nooit iets vindend van langer duur
dan een paar dagen, was het begrijpelyk, dat
langzaam aan een onverschillige, ontevreden
stemming zich van hem meester maakte. De
een bezit uit zichzelf wilskracht genoeg om zich
daartegen te verzetten en ze te overwinnen, an
deren leeren met schade, dikwijls ook met
schande, dat het toch beter is vol te houden
op den goeden weg en te bedenken, dat het ge
luk eenmaal komen moet.
Dick Busy werd wys noch door schade, noch
door schande, al meende hy zich eerst benadeeld
en gevoelde hy zich later geschandvlekt. Hij was
namelyk op het onzalig idee gekomen om het
eens met inbreken te probeeren; misschien zou
hem dat wat opleveren. Hy had zijn aandacht
gewijd aan een complex flat-woningen, en had
ontdekt, dat de bewoner van nummer 19 iederen
morgen om negen uur de flat verliet tot 's avonds
zes uur. Die bewoner heette Robert Goodaal, was
vrygezel en woonde absoluut alleen op zyn flat,
welke met nummer 18 zich aan het einde der
tweede verdieping bevond en door de byzonde-
re indeeling vlak naast de trap en afgezonderd
van de andere flatdeuren van die etage was
gelegen. Verder had hij uitgezocht, dat Goodall
een jong, zelfstandig en vrij fortuinlyk zaken
man was; nummer 18 werd bewoond door miss
Joyce Faire, die evenmin overdag thuis was,
daar zy als typiste aan een bankinstelling te
ver van haar woning was verwijderd om in het
middaguur naar huis te komen. Het kwam Dick
Busy dan ook voor, na een week deze menschen
te hebben bespied, dat alle omstandigheden gun
stig waren om zijn kans te wagen, en te pro
beeren den heer Goodall voor eenige contanten
te bestelen.
Op een mistigen morgen zag hy Goodall uit
gaan, weinig later verliet ook miss Faire het
gebouw; hij slenterde nog een kwartier rond en
ging daarna het huis binnen, alsof hy er een
boodschap had te verrichten. Boven aan de trap
gekomen, overtuigde hy zich, dat het geluk met
hem was en niemand zich in de gang bevond.
Hy belde op nummer 18, en natuurlyk kreeg hy
geen gehoor, toen belde hy op nummer 19 en
kreeg evenmin antwoord.
Busy had zyn werk goed voorbereid, hij wist
dat de heer Goodall de deur slechts achter zich
dichtsloeg; in minder dan geen tyd had hy met
een blad papier met zeep het raampje in de
deur ingedrukt, zyn arm door de opening ge
stoken, en de deur vanuit den binnenkant ge
opend. Kalm en alsof hij op karwei was, haalde
hy uit zyn jas gereedschap en een ruitje, reeds
op maat gesneden, en zette een nieuwe ruit in.
Niemand vertoonde zich op dit einde van de
Freddy Vrydag wist heel goed, dat
hy niet zoo goed met pijl en boog kon
schieten als Ivy, omdat het maar
zelden voorkwam, dat hy de roos van
een schietschyf trof. Maar hij was
er erg trotsch op, dat hy den boog
zoover kon spannen.
„Ik zou toch wel eens willen zien,
hoe ver ik kan schieten." zei hy.
De pyl ging zoo ver, dat je hem
nauwelyks meer kon zien en de zee
man kon niet vertellen, waar de pyl
neergekomen was.
Hy en Robbie keken overal in de
duinen rond, om den pyl te vinden,
maar tevergeefs. Plotseling riep Top-
sy uit: „De ballonvogel heeft den pyi.
Hy is vlak achter je neergestreken."
„Ja," zei de vogel, „die pyi viel op
een van mijn vleugels en daarom
dacht ik: „Ik zal hem maar weer
gauw naar beneden brengen."
„Ik hoop toch niet, dat je Je be
zeerd hebt," vroeg Topsy angstig.
„Wel nee," zei de ballonvogel. „Het
is de moeite niet waard, alleen maar
een schrammetje."
(Morgenavond vervolg)
r>
(Ingezonden Mededeelihg).
gang, en anders had hij weinig kans verdacht
te worden: men kan immers een ruit laten in
zetten, wanneer die gebroken is! Juist was Busy
gereed, en zocht hij zyn spullen byeen, toen hy
in de brievenbus, waar hy de gebroken ruit en
het zeeppapier wilde deponeeren, een brief zag
liggen. Hij gevoelde zich verplicht van den in
houd kennis te nemen. Hy scheurde de enve
loppe open en tot zijn grenzelooze verbazing
haalde hy er bankpapier uit! Tien biljetten van
een pond!
„Is dat even een fortuintje," grynsde Dick en
nieuwsgierig vouwde hy het briefje open, dat
by het geld gevoegd was:
„Geachte heer Goodall. Het is heel vrien
delijk van u mij het geld voor mijn huur te
willen leenen, doch ik mag het niet acceptee
ren. Misschien tI11It Illlml
heb ik geluk, an-
ders zal ik liever t-v
verhuizen. Intus- f JJC CTISIS-
schen dank ik u .77
recht harteiyk i MDVCkCY
voor uw goede
bedoelingen, miss
Joyce Faire."
„Heel verstandig," mompelde Dick, „men moet
geen giften van zijn naasten buur accepteeren.
Doch ik leen graag iets op dezelfde voorwaar
den," en hy liet bedaard de bankbiljetten in
zyn zak glijden. Dan Inspecteerde hij nauw
keurig de woning van den heer Goodall en
constateerde, dat geld voor hem onvindbaar
was. Voorwerpen van waarde medenemen durf
de hij niet aan, hy was te kort in het ,,vak" om
daar weg voor te weten. Opeens schoot hem
een gedachte in; hy opende de balcondeuren
en zag dat inderdaad het balcon zonder moei-
lyke versperring grensde aan het balcon van
nummer 18.
Nadenkend wreef hy zich de kin. „Als miss
Faire in staat is tien pond af te wyzen, moet
zy een redmiddel hebben in juweelen of dat
soort dingen. Misschien vind ik nog een ring
of iets van mijn gading, als ik ga kyken." Spoe
dig besloten, stapte hy over de afscheiding
van het eene balcon naar het andere, en het
kostte hem niet te veel moeite, even later
miss Faire's flat binnen te gaan. De teleur
stelling was echter volkomen, de woning be
vatte niet alleen niets van waarde, doch was
beslist arm te noemen, en een spoor van eenig
bezit aan juweelen was er wel allerminst.
„Ik zal tevreden moeten zyn met myn tien
pond," bsloot Dick Busy, „voor een eersten
diefstal kè,n het er mee door." Hy ging de
kamer door en opende de voordeur om de wo
ning te verlaten. Op dat oogenblik stond hy
recht voor het gezicht van een vreemdeling,
die juist op nummer i8 wilde bellen. De vreem
de was een groote, gespierd uitziende kerel,
met een vry onaantrekkelijk, eerder norsch,
vyandig gezicht. „Ik moet miss Faire onmid-
dellyk spreken," zei hij.
Als Dick Busy kans had gezien om de trap
te bereiken, zou hy geen minuut hebben ge
aarzeld, doch de groote, zware kerel blokkeer
de letterlyk den uitgang
„Miss Faire is niet thuis," zeide hy tenslotte.
„Wat doe jy dan hier?" vroeg de ander ge
vat.
„Ik? Ze vroeg me een paar kleinigheidjes
voor haar op te knappen," loog hy brutaal.
„Zoo?" snauwde de ander, „ze laat jou klei
nigheidjes opknappen, terwijl zy geen geld
heeft om de huur te betalen?"
Een oogenblik zag hy Dick aan met een
dreigende uitdrukking van achterdocht.
„Zal ik jou eens wat zeggen," vervolgde hy
daarop, „ik vertrouw jou niet. Ga 'ns met me
mee; beneden staat juist een agent, als je dien
je verhaaltje ook eens vertelt!"
Er bleef geen twyfel over, dat het avontuur
van Dick Busy het emde naby was. Slechts
een wanhoopspoging kon redding brengen.
„Ik geloof, dat u zich geweldig vergist,"
protesteerde hy. „Als u inderdaad de huiseige
naar bent, dan is u alleen te vroeg."
„Ik ben inderdaad de huiseigenaar. En wat
bedoel je met „te vroeg?" snauwde de vreemde.
„Wel, miss Faire had me onder meer op
gedragen, om, als ik de kleinigheidjes had op
geknapt, naar uw kantoor te gaan om de huur
te betalen. En u ziet, ik was juist op weg."
Verrassing en opluchting veranderden on-
middellyk het gezicht van den vreemde na
dezen geloofwaardigen leugen.
„Wel, allemachtig, waarom zei je dat niet
dadelyk?" grynsde hij.
„Weet ik, dat u de huiseigenaar bent?" ant
woordde Dick zichtbaar rustiger.
„Je hebt gelijk," zei de andere, en joviaal
gaf hij Dick een klap op zijn schouder, „laten
we binnengaan, dan zal ik je de kwitantie
uitschrijven."
Gelaten volgde Dick den huisbaas, zocht in
wendig woedend de tien pondsbankbiljetten uit
zyn zak en deponeerde ze voor den vreemde.
Dan zag hy de kwitantie na, legde ze op tafel,
en ging den vreemde voir naar de voordeur, die
hy achter hem dichtsloot.
Twee maanden later was Dick Busy al volko
men ingewerkt by een meubelzaak, toen daar
een knappe jongeman en een allerprettigst uit
ziend meisje den winkel binnentraden. De pa
troon hielp de klanten persoonlyk, en toen ze
waren vertrokken, kwam hy met een opmerke
lijk opgeruimd gezicht de werkplaats binnen
stappen. Weinig tijd later bemerkte Dick uit t
order-boekje dat een belangrijke bestelling
moest worden uitgevoerd voor den heer Robert
Goodall, Royal Road, flat-building 19.
Dick zag philosofisch voor zich uit: „De we
reld is èèn groot misverstand en vol onrecht
vaardigheid. Aan my heeft hy zijn vrouw te
danken, en ik kan hem zelfs niet in de gelegen
heid stellen mij een gepaste provisie te laten
uitbetalen."
A 11 L op dit blad ziln Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f Qflflfl by levenslange geheele ongeschiktheid tot werkendoor f 7C/I bij een ongeval met f OCYï by verlies van een hand f 1 OC oy verlies van een f Cfï by een breuk van f Aft by verlies van 'n
AllQ Q O O Tl Tl 6 S ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen «JC/l/ï/»- verlies van beide armen, belde beenen of beide oogen OV»m doodeiyken afloop een voet of een oog# duim of wijsvinger 1 t#l/«~been of arm# Tl/." anderen vinger
Uit het Engelsch van
45
Maar zyn weifeling duurde maar een se
conde; hy, jonge Jack, was op dit oogenblik
heer en meester over Trevanion Court en dit
meisje, dat geen cent bezat, had hem diep be-
leedigd. Ik zal niet op zy gaan, schreeuwde
hy buiten zichzelf, en je zult eens zien wat
ikVerder kwam hy niet. Voetstappen kwa
men naderby en een stem vroeg: is hier iets
gebeurd? Nancy herkende tot haar groote
vreugde de stem van John Trefry. Ik ben blij,
dat ik juist voorby kwam, miss Trevanion, zei
hy; wou die kerel u lastig vallen? Jack
knarsetandde van woedde. Hy wist dat hy
sterker was dan John Trefry en toch voelde
hy zich geslagen. Hy sloop ongemerkt weg
maar ik zal haar krijgen, mompelde hy in
zichzelf.
Maar Nancy kon zich niet langer beheer-
schen, de zenuwspanning week en zoodra hy
uit het gezicht was, barstte ze in tranen uit.
Nancy, wat is er? vroeg de jongeman ang
stig.
Ik was zoo bang, snikte ze, o John, waar
om ben je niet gekomen?
Ik verlangde er zelf naar, zei hy, maar
ik durfde niet, Nancy
Maar ik verlangde zoo naar je, John, en
toen je niet by my kwam, ben ik naar jou ge
gaan....
John hoorde haar trillende stem, voelde wat
er in haar omging.
Morgen ga ik terug naar Leeds, ging het
meisje voort, er is daar een Jonge ryke man
die met me trouwen wil en me Trevanion
Court als huweiykscadeau wil geven; wat moet
ik doen, John?
Nooit had John Trefry zulk een zwaren stryd
gestreden. Maar hy sprak geen woord. Hy wist
dat Nancy nooit volkomen gelukkig zou zijn
als ze haar oud tehuis niet terug kon winnen
en hy konWaar daarbij niet helpen Boven
dien zou hij het zichzelf nooit hebben kunnen
vergeven als hy een vrouw trouwde voor wie hy
niet genoeg kon verdienen. Zoo kwam het, dat
de woorden, waarnaar Nancy had verlangd,
niet werden uitgesproken en hy ging terug met
een bedrukt hart. Maar Mary Judson was in
zonnige stemming. De maand in Cornwall had
wonderen verricht. Alle vermoeienis was ver
dwenen, ze was vol plannen voor de toekomst.
Nancy moest er om glimlachten.
Ik weet wat je denkt, zei Mary, je kunt
je niet begrijpen dat ik terug verlang naar
Laburnum Cottage, maar ik zeg je, dat Leeds
de mooiste stad ter wereld voor mij is en biyft.
Leeds is voor my thuis. Bovendien ben ik vol
plannen en voor er zes maanden om zyn heb
ik myn doel bereikt.
Welk doel, vroeg Nancy.
De rubber. Dan zal je wensch in vervul
ling gaan, Nancy.
Nancy zweeg. Ze voelde zich niet hoopvol
gestemd. Niets was gelukt tot nu toe en er
scheen geen enkele kans dat er nu eindelyk
'n betere tyd ging aanbreken. Ik weet wel wat
je denkt, protesteerde de vrouw, maar ik
weet ook dat ik zal slagen! Ik heb het myn
vader beloofd en ik zal het volbrengen. Meer
dan ooit verlang ik ook om je het oude huis
terug te geven, Nancy, we zyn nu eenmaal by
elkaar om elkander te helpen in onze beloften.
En toen Nancy in Leeds aankwam was ze
ook onder den invloed van Mary's enthousias
me gekomen. Ze wilde er zelf zooveel mogeiyk
aan mee werken. En avond aan avond, als ze
terugkwam uit de fabriek, werkte ze met Mary
in het laboratorium. Maar één ding beschouw
de ze als een handicap dat Mary haar niet toe
stond om de formule te lezen. Ik weet dat ik
het zou moeten doen, maar ik kan het niet
over myn hart krijgen, zei ze, vader liet me
beloven dat ik, zoolang ik leefde, niemand de
formule zou laten zien en ik durf de belofte
niet te verbreken.... En toch voelde Nancy
dat ze, als ze de formule mocht bestudeeren,
wel in staat zou zyn de rubber te bereiden.
Want nog altyd ontbrak er een kleinigheid.
Ze maakten herhaaldelyk rubber, soms scheen
het byna perfect, maar by het volgende expe
riment mislukte alles weer. Tevergeefs zochten
ze op alle mogeiyke manieren naar deze kleine
tekortkoming, ze konden het niet ontdekken.
De zomer ging zoo voorby en de winter was op
komst, maar het succes bleef uit.
Nancy merkte tot haar groote ongerustheid,
dat de gunstige uitwerking van Mary's verbiyf
in Cornwall slechts tydelyk was geweest. Toen
de winter was gekomen, merkte ze. dat Mary
er moe en bleek uitzag. De blos verdween voor
goed van haar wangen, en ze sleepte zich met
moeite door het huis.
Neen, neen, kindje, zei Mary, zoodra Nan
cy begon te spreken over een paar weken va-
cantie. Ik durf niet van myn werk weg te
gaan. Ik ga niet weer uit Leeds voor ik rubber
heb gemaakt.
In den tyd dat het juist drie jaar was dat
Nancy in Yorkshire was gekomen, werd het
lente en met het mildere weer werden ook de
vriendinnen wat hoopvoller gestemd. Maar in
haar hart was Mary ontroostbaar.
Ik denk niet alleen aan me zelf, begon ze,
een dag na nieuwe teleui-stellingen, het is
niet alleen om wat ik myn vader beloofde; Het
is ook om jou.
Je moet je om my niet bezorgd maken,
Mary.
Maar er zyn al drie jaar van de vyf voor
by, en ik ben geen stap verder dan op den dag
van je komst. Ik zal er van sterven.
Sterven? riep Nancy verschrikt uit,
praat toch geen onzin! Jy wordt honderd jaar!
Als het me maar zou lukken! Maar ik
voel me ellendig en doodziek.
In dezen tyd was Nancy hard aan het werk
op de fabriek van Shawcross. In deze twee
jaar waren de eigenaars, ofschoon ze nog geen
fortuin hadden gemaakt, algemeen bekend ge
worden om hun smaakvolle patronen en ont
werpen. Volgens de overeenkomst hing Nancy's
salaris af van de inkomsten van de fabriek en
had zy, ofschoon die inkomsten nog niet over
weldigend waren, toch een flink inkomen.
Het was een gelukkige dag voor beide
partyen toen we het contract teekenden, zei
Mr. Shawcross op een dag. We zyn er niet
slecht by gevaren.
Zeker niet, antwoordde het meisje luste
loos.
Zeker niet! Weet u wel, dat u meer ver
dient dan een van de andere ontwerpers in
Leeds? Ik misgun het u niet, maar dit jaar
krygt u zevenhonderd pond, dat is lang niet
mis.
Hy had geiyk. Zevenhonderd pond was een
schitterend inkomen, vooral voor een meisje,
maar het was veel minder dan waarop ze had
gehoopt. Ze wist dat ze op deze manier nooit
in staat zou zyn om Trevanion Court terug te
koopen; drie jaar waren al voorby en ze voel
de zich mismoedig worden.
Toen gebeurde er iets vreeseiyks. Nancy had
meenen op te merken, dat Mary Judson den
laatsten tyd weer wat beter was.
Over een paar weken, zei Nancy tegen
haar, gaan we opnieuw naar Cornwall, dat
zal je goed doen, Mary.
maar ik ga niet weg voor ik heb volbracht
wat ik mijn vader heb beloofd.
Kindjelief, zei ze, voor ze dien avond naar
bed ging, ik weet heel zeker, dat ik morgen
om dezen tiid het geheim gevonden heb.
Waarom? Heb je er een voorgevoel van?
Niet alleen een voorgevoel, ik ben er van
overtuigd. Ik voel, dat de waarheid morgen ge
openbaard zal zyn. Dat zou heeriyk zyn, niet
waar?
Nancy keek haar bevreemd aan: er was een
eigenaardige gloed in Mary's oogen.
Ik zou er zoo bly om zyn, fluisterde de
vrouw, dan zou je hartewensch ten minste
worden vervuld. Daar heb ik het meeste naar
verlangd.
Het zal heeriyk zyn, Mary.
Ja, het zal gebeuren. Geef me nog een
kus, Nancy.
Nancy kuste haar nogmaals en wilde toen do
kamer uitgaan, maar Mary hield haar vast.
Je bent zooveel voor me gewest, Nancy,
zei ze liefkoozend, sinds den dag dat je bij
my bent gekomen is het leven voor me veran
derd. Ik was een zure, oude vrouw, die maar
voor één ding scheen te leven. Niet dat ik rijk
wilde worden, voegde zy er haastig aan toe,
ik had niets anders lief dan de nagedachte
nis van myn vader en ik wilde den menschen
bewyzen, dat hy de grootste man van Leeds
geweest was. Ik was oud vóór myn tyd, toen
ben jy gekomen met je lief, hartelilk gezicht
en je hebt me opnieuw jong gemaakt. Ik houd
van je, kindje. .(Wordt vervolgd).
