ERK
f 73.670,
Jid cetfiaal rnn den da§
St
A2
et Erfdeel
Ouwehand's dierenpark te Rhenen
I f 125.- keerden wij heden uit I
Het uitgelezen middel
[ONZE 229e UITKEERING
FLINK UITGEBREID
Rust, kalmte en
zelfbeheersching
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
Het merk ROBINSON staat op iedere
zool. Let daar op
ZATERDAG 20 MEI
Collega's begroeten elkaar in hun
ballingschap uit de zonne
landen
Een fotografen-leger
In het hol van den ijsberg-koning
Waterleiding in Osaka
Sovjet-kunst
een polis van
Levensverzekering, Pensioenverzekering of Lijfrente der
LEVENSVERZEKERING-MAATSCHAPPIJ
NASSAUSINCEL 3 TE NIJMEGEN
ingevolge de voor onze abonné's geldende
gratis ongevallen verzekering aan den Heer
J. VAN DER VEER, MAUVEZAND 12, LAREN
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
I WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BED AC VAN 1
1 aan onze verzekerde abonnes is uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS I
Bruggenbouw in Mand-
sjoekwo
Chineesche munt
Dronken vlinders
Vreemdelingen in
Frankrijk
DE KRUISVAARDERS
VAN ST. JAN
Massa-vergiftiging
Graan in Rusland
WH
ren zoet te hou- of>CCluOOS
Tuberculose-bestri j ding
AANGIFTE MOETOP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Joseph Hocking
Op uitnoodiging van den heer Ouwehand zijn
we dezer dagen naar Rhenen getogen om te
genwoordig te kunnen zijn bij de binnenkomst
van de nieuwe, uit Duitschland geïmporteerde,
gasten, welke in diens dierentuin op den Greb-
beberg verblijf zullen houden. Op het goede-
derenemplacement van Rhenen's station stond
reeds een aantal collega's, bij wie, vooral niet
te vergeten, een hen overtreffend quantum foto
grafen, den tijd te docden met elkaar de we
derwaardigheden te vertellen sinds de laatste
ontmoeting, terwijl enderen een bijzondere
voorliefde schenen te bezitten voor schommelen.
Eindelijk kwam de heer Ouwehand het ter
rein opstappen en waren de daar zoo juist nog
confereerende en spelende menigten ineens ras
echte persmannen, die hem met allerlei vragen
bestormden.
Doch nogmaals werd een beroep gedaan op
de schoone deugd welke men geduld pleegt te
noemen. Want eerst moesten de kleine diersoor
ten zooals roofvogels, pelikanen, flamingo's
in kisten opgesloten naar den dierentuin wor
den overgebracht. Zoo was dan het wachten
op den glorierijken intocht van het schip der
woestijn de voornaamste taak.
Er kwam echter werk aan den winkel. De wa
gen, waarin de kameel zich bevond, moest naar
een verhooging getransporteerd worden, opdat
het beest zijn voet niet zou stooten aan een
steen. Met man en macht werd er geduwd, zelfs
zoo dat symptomen van transpiratie zich op
den laten namiddag bij velen voordeden. De
moeite werd ruimschoots beloond toen het
prachtige dier zijn enge verblijfplaats verwissel
de met de wijde wereld en den eersten stap op
Hollandschen bodem zette. Unisono was het
geklik van de sluiters der fotografietoestellen.
Toen ving de tocht naar den Grebbeberg
aan, gevolgd door hetzelfde legertje „figuren-
af drukkers"
Ontzettend aardig was de eerste ontmoeting
met zijn collega, die reeds vanaf de opening
daar gehuisvest is.
Vervolgens ging het naar de verblijfplaats
der ijsberen. Hun woningen is zoo natuurlijk
mogelijk ingericht. In een groote oppervlakte,
waaromheen de hokken geheel in cement zijn
opgetrokken, kunnen de Noordsche gasten vrij
rond loopen. Tralies scheiden hen niet van de
toeschouwers, wel echter een diepe groeve waar
over de wit vachten niet kunnen springen.
Terwijl het nijlpaard gehaald wordt hebben
we de gelegenheid den dierentuin te bezichti
gen. Sedert de opening treffen we er verschil
lende nieuwtjes aan, o.a. een uitzichttoren, wel
ke zich 65 Meter boven A. P. verheft en een
prachtig panorama biedt op de omgeving. Hier
valt werkelijk te'genieton van het heerlijke na
tuurschoon waaraan Nederland zoo rijk is. Zoo
zoetjes aan gaat het zonnetje zich van ons
scheiden en gaan we den heer Ouwehand nog
even opzoeken. Veel tijd om te praten heeft hij
niet. Hü is te veel leider om zich van zijn werk
te laten afhalen. Zijn korte afscheidsgroet be
sluit hij met te zeggen: wilt zeker wel aan
uw lezers zeggen dat we nog veel grootere
plannen hebben, maar dan hoort u nog wel
van ons."
Dan maken we aanstalten om naar de tram
te gaan. Onze fotograaf schijnt erg flauw te
zijn aangelegd. In den automaat van den dieren
tuin laat hij een dubbeltje achter, om twee
reepen chocolade mee te nemen.
Het belooft in het Dierenpark druk te zul
len worden met de komende feestdagen. Met de
fiets of per tram is het een heerlijke tocht,
waarvan ongetwijfeld honderden zullen genie
ten.
Rhenen zelf is een knus Geldersch plaatsje.
Zooals in Italië het parool geldt: „Eerst Napels
zien en dan sterven", evenzoo hier eerst Rhenen
zien en dan Ouwehand's dierenpark. Grooten
zullen er veel kunnen bewonderen, en de jon
geren zich amuseeren, want voor hen bestaat
gelegenheid om ponny te rijden, terwijl ze met
allerhande tamme beesten kunnen spelen naar
hartelust.
Leerden we vroeger in de aardrijkskundeles
sen als bezienswaardigheid van Rhenen de Cu-
neratoren uit de middeleeuwen, thans zal er wel
spoedig aan toegevoegd worden.... „en Ouwe
hand's dierenpark'".
De gemeenteraad van Osaka heeft, naar Reu
ter meldt, besloten de drinkwater-reservoirs der
stad te vergrooten. De kosten hiervan worden
op 15 millioen yen geschat.
De ingenieurs, die de plannen voor deze ver
grooting hebben opgesteld, hadden opdracht
speciale aandacht te schenken aan het camou-
fleeren der reservoirs om het zoo moeilijk mo
gelijk te maken hun ligging vanuit de lucht
waar te nemen. Ook de voornaamste afvoerbui
zen zullen worden verstevigd, om te voorkomen,
dat zij bij een luchtbombardement vernield zul
len worden.
Eind Mei wordt te Moskou, naar Reuter
meldt, een jubileumtentoonstelling van de
Sovjet-kunst geopend. De tentoonstelling zal
uit 4 afdeelingen bestaan: schilderkunst, beeld
houwkunst, aanplakbiljetten en politieke ca-
rlcaturen alsmede tooneeldecoraties.
De tentoonstelling bedoelt eên overzicht te
geven van de ontwikkeling der kunst in de 15
jaren van het bestaan der Sovjet-Unie. Zij is
in 4 gebouwen ondergebracht, waarvan de
schilderijen in het historisch museum, dat 18
zalen bevat. Twee afzonderlijke zalen krijgen
de benaming „Lenin" en „Stalin", daar zij
kunstwerken bevatten welke aan deze leiders
zijn gewijd.
De a.s. tentoonstelling wordt als een groote
gebeurtenis in het kunstleven van de Sovjet-
Unie gekenmerkt en staat in het middelpunt
van de publieke belangstelling.
jjiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiitniiniiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiHiiini
voor de verzorging van Uw gezin, Uw personeel,
Uw eigen ouden dag is
Bijkantoor: Juliana van Stolberglaan 42, den Haag
IIIMWII
De regeering van Mandsjoekwo heeft de op
dracht tot het bouwen van een brug van den
Taonan-spoorweg verleend aan een Duitschen
ingenieur, Marcks, die te Moekden woont.
Dit is het eerste contract, dat met een Euro
peaan gesloten is, doch als het spoorweg-pro
gram verder wordt uitgevoerd, zullen nieuwe
opdrachten volgen.
De Centrale Politieke Raad te Nanking heeft
China's 1000 jaar oude zilveren munteenheid,
de tael, afgeschaft als berekeningsbasis en als
standaardmunt in de plaats gesteld de Chinee
sche dollar, welke een nominale waarde heeft
van 0.90.
De tael heeft hiermede een volledigen rond
gang om de wereld gemaakt, want in de middel
eeuwen, toen de handel op het Oosten in stoo-
ten bloei verkeerde, verscheen deze munt als
de tola in Italië en later als de zilveren thaler
in Duitschland.
Daarna stak hij den Atlantischen Oceaan
over als de dollar en doordat de nieuwe wereld
overvloedig zilver bezat, werden Mexicaansche
dollars door de Spanjaarden in de 16e eeuw
naar China geëxporteerd.
Sindsdien hebben dollars van allerlei soort
hun weg naar China gevonden en thans heeft
de kleine Chineesche dollar zijn grooten voor
ganger volledig vervangen.
Een Fransche bioloog heeft een onderzoek in
gesteld naar den eetlust der vlinders en is daar
bij tot zeer merkwaardige conclusies gekomen.
Hü sloot een twaalftal vrouwelijke vlinders op
in een haag, die met gaas was omhuld en kon
nu vaststellen, dat zü geen voedsel nuttigden dan
een paar dauwdruppels. De mannetjes gedroe
gen zich onder deze omstandigheden geheel an
ders. Zij zochten met voorliefde de bloesems op,
wier sap het grootste alcoholgehalte bevatte en
eenige vlinders toonden na korten tijd duide-
lijke teekenen van dronkenschap. De professor
ging nu verder en zette de diertjes een paar
druppels echte Whisky voor. Het werd nu een
echt drinkgelag: geen enkele vlinder bleef
nuchter en enkelen moesten hun snoepzucht
zelfs met den dood bekoopen.
Tengevolge van de onlangs afgekondigde be
perkende bepalingen op buitenlandsche ar
beidskrachten, hebben de laatste 6 maanden,
aldus Reuter, niet minder dan 400.000 vreem
delingen Frankrijk verlaten, die naar hun
eigen land zijn teruggekeerd.
Volgens een mededeeling van den minister
van arbeid, Francois Albert, zullen echter we!
arbeidsvergunningen verstrekt worden aan
Joodsche emigranten, die kunnen aantoonen,
dat zij politieke vluchtelingen zijn.
Het meest ingrijpend wordt de film-industrie
getroffen, waarin een groot aantal buitenland
sche artisten en technische deskundigen werk
zaam is.
Van deze laatsten mag voortaan slechts 50
procent buitenlanders zijn en hun aantal moet
binnen 18 maanden tot 25 procent verminderd
worden.
Buitenlandsche artisten mogen slechts 10
procent van het geheel uitmaken.
Door een vooraanstaand Fratisch filmdes-
STEUNT:
DOOR UW GIFTEN
ONS GIRONUMMER IS 23653
U phelpt ons hierdoor jongens
zielen redden voor Christus
kundige werden deze maatregelen gekenschetst
als een slag aan de Fransche industrie, waarbij
de concurrenten in het buitenland gebaat
worden.
Frankrijk bezit n.l. niet voldoende eigen des
kundigen in dit vak om het hooge peil dat de
filmindustrie met hulp van buitenlandsche
werkkrachten heeft bereikt, te handhaven.
Op een collectieve boerdery' in de nabü'heid
van Odessa werden 27 paarden plotseling ziek
en 25 dieren stierven.
Het officieele Sovjet-Russische orgaan voor
Landbouw deelt mede, dat een lükschouwing
aan het licht heeft gebracht, dat de beesten op-
ze ttelyk vergiftigd waren.
De niet graan bezaaide oppervlakte in Sovjet-
Rusland bedraagt dit jaar 42 millioen hectare,
tfgen 32 millioen verleden jaar.
Tot dusver hebben echter de arbeiders van
de collectief-bedrijven slechts 33 millioen H.A.
bezaaid, hetgeen slechts de helft is van de ver-
eischte oppervlakte.
keeren weer terug na het gebruik van
Mijnhardt's Zenuwtabletten.
Glazen Buisje 75 ct.
Bij Apoth. en Drogisten.
et gebeurde vijf jaar geleden. Wij, m'n
vrouw en ik, waren besloten eens 'n
ouderwetsche Sinterklaas te vieren en
m'n vrouw kwam op 't idee, dat we voor die
gelegenheid oom Theo moesten vragen. Ik had
er niet veel zin in. Oom Theo is een van die
menschen, die op alles wat een ander doet, wat
aan te merken hebben, en hü heeft een manier
om je z'n meening te zeggen, die 't bloed van
een heilige aan 't kloppen zou brengen. Voor
je plezier behoef je oom Theo dus niet te vra
gen. Maar als hij sterft, laat hy meer dan een
ton na. Hy heeft kind noch kraai en we zyn
met 'n heeleboel neven en nichten. Als wy hem
nu een gezelligen avond bezorgden, dan kon 't
best wezen, dat hy dat in z'n testament niet
vergat, vond m'n vrouw.
Daar kon ze feitelyk wel gelyk in hebben.
Een erfoom, die minstens 'n ton nalaat, is wel
wat waard voor een armen boekhouder, die vier
kinderen heeft en een patroon, die uit principe
tegen salarisverhooging is. Ik schreef oom
Theo dus 'n beleefd briefje, dat we op z'n tegen
woordigheid hoopten. Er kwam geen antwoord
op, maar zoo iets moet je van oom Theo ook
niet verwachten. We wisten toch wel dat hy
komen zou; hü slaat nooit een uitnoodiging af.
We deden ons best voor den avond. M'n
vrouw offerde een paar nachten aan 't op
knappen van haar beste blouse en 't maken
van een paar nieuwe jurken voor de meisjes.
Zü poetste en waschte alles wat we aan zilver
en porcelein hadden en maakte een mooien
rooden kap om de lamp, wat 'n heel gezellig
licht gaf. Ik bestelde bij den fünsten banket
bakker dien ik wist, banket en speculaas en
borstplaatjes voor 't *>resenteeren en een prach
tige taart van moscovisch. M'n vrouw vond dat
we met thee in den vooravond en daarna een
glaasje punch konden volstaan, maar ik wist
dat oom Theo dol op bisschop is en kocht daar
om 'n paar heel dure flesschen wün. M'n heele
nieuwjaarsdouceur werd op die manier aan de
tractatie uitgegeven.
Het moeilijkste was feitelyk nog 't cadeau,
dat we oom Theo wilden geven. We waren 't er
over eens, dat 't iets aparts moest zijn, iets
waar oom Theo werkelijk piezier in zou heb
benen dat niet te veel kostte. En ik had
iets op 't oog dat prachtig was, dacht ik. Eiken
morgen, als ik naar kantoor ga, kom ik langs
een uitdrager, en daar had ik 'n paar dagen een
speeldoos zien staan, magnifiek eenvoudig. Het
was een tamelijk klein ding, maar heelemaal
van glanzend zwart ebbenhout en op de hoe
ken en in 't midden een versiering, die er uit
zag als oud zilver. Als je 'm opende, begon hü
dadelük te spelen, allerlei dingen: de Dollar
prinses, de Donauwellenwals, Du liegst mir in
Herzen enz. Dat laatste beviel me vooral; 't is
het eenige deuntje dat ik oom Theo ooit heb
hooren brommen.
De uitdrager vroeg er drie gulden voor. Dat
Willie Woensdag probeerde een
fruitsalade te mengen, maar er was
zoo'n geklapper van vleugels om hem
heen, dat hü niet met zijn werk kon
opschieten. Muriel, een van de lepe
laars, zat den papegaai achterna en
de papegaai schreeuwde den geheelen
tüd maar door.
„Ik heb er genoeg van, dat deze vo
gels om my heen vliegen," zeide Wil
lie, „en ik maak er een eind aan, vóór
ik iets verder doe."
Willie deed nu eerst zün vest uit,
greep toen Muriel en knoopte het
vest op den rug van het dier vast.
Toen herinnerde hy zich de wollen
jumper, die zoo gekrompen was, toen
Ivy haar in de heete zon te drogen
had gehangen. Hü stuurde Robbie weg
om de jumper te halen, terwyl hü
zelf den papegaai ving. Robbie kwam
au weldra met de jumper en Willie
stopte, den papegaal er in.
„Moet je ze beiden eens zien," lach
te Willie, „ze kunnen hun vleugels
niet eerder uitslaan, voordat ik ze
ontkleed."
(Maandagavond vervolg)
ilJHL1LJL
(Ingezonden Mededeeling).
vond ik mooi geld, maar hü bleef op z'n stuk
staan en wilde hem voor niet minder geven.
Ik kocht de speeldoos dus, wat oom Theo zou
er werkelijk schik in hebben, dacht i'.;.
Op Sinterklaasavond zag het er heel gezellig
bü ons uit. De kinderen waren keurig gekleed,
de theetafel was fün in orde, m'n vrouw had
een kleur van opwinding, maar dat stond haar
niet slecht, ze leek er jonger en fleuriger door.
Ik had oom Theo tegen acht uur gevraagd,
maar om negen uur was hij er nog niet. Dat
maakte dat we tweemaal versche thee moesten
zetten, daar de
oude aan de kook 'r"""""1™1
was geraakt en ik )p
haden vol werk i
had om de kinde-
den, die hoe lan- n j
ger hoe ongedul-
diger werden. Maar eindelük kwam hü.
We hoorden al dadelük, dat hij z'n voeten
niet op de mat afveegdeiets wat wü den
volgenden dag bevestigd vonden, door de zwarte
plekken op ons nieuwe tapüt. M'n vrouw ging
hem tegemoet en wilde hem naar den leunstoel
brengen, dien we naast den kachel hadden
klaar gezet. Maar hü vroeg haar snibbeig hem
asjeblieft niet als een invalide te behandelen;
hü wou liever een gewonen stoel hebben, hü
kon dat zachte aan z'n rug niet velen.
Wel, we deden ons best dien avond. Ik pro
beerde met hem over politiek te praten, maar
hij zei dat de politiek hem de keel uithing. Toen
wilde ik over zaken beginnen, maar hü viel me
dadelük in de rede dat hü expres uit z'n zaken
was gegaan, om nooit meer over zaken te hoo
ren en dat hij hoopte, dat, wanneer we graag
visite hadden, we rekening hielden met zulke
bescheiden wenschen van onze gasten.
M'n vrouw had evenmin succes. Ze wilde een
balletje opgooien over de duurte, maar hij haal
de z'n schouders op en zei dat hü daar geen
last van had.
De thee vond hy bitter en de borstplaatjes
veel te zoet. Hü wilde het adres weten van den
bakker die het banket geleverd had, dan zou
hij hem morgen eens gaan vragen waarom hü
voor de vulling gewreven boonen in plaats vp>.
amandelen gebruikte en hij zei dat z'n tand*!
braken op het speculaas en op de stukjes su-
cade, waarin beslist scherven glas waren.
Ook over de bisschop was hü niet te spreken.
Hij dronk z'n glas met dezen kostbaren drank
bij den eersten teug half leeg en ventileerde toen
de grap dat hü wel eens gehoord had van
„kroon"-azijn en andere azün, maar nog nooit
van „Bisschop"-azyn. Hü lachte bulderend om
zü'n eigen geestigheid, maar ik zag dat mün
vrouw oir dat oogenblik het huilen nader stond
dan het lachen.
Om hem af te leiden, vroeg ik onze oudste,
Sofietje, eens wat te zingen. Ze zingt werkelük
aardig, maar oom Theo vroeg haar al heel
gauw op te houden.
„Hé, wat krast ze!" mompelde hü, met de
hand tegen z'n oor.
We zonden eindelijk de kinderen maar naar
bed, want oom Theo vond ze vreeselyk lastig.
Ze huilden wel een beetje, omdat ze hun ca
deautjes niet gekregen hadden, maar m'n
vrouw troostte ze met morgen. En toen was
eindelük het groote oogenblik gekomen. Ik haal
de de speeldoos te voorschijn.
„We hebben een kleinigheid voor u gekocht,
oom, dat is zoo de usance op dezen avond,"
zei ik. „We hopen dat u het wilt aannemen en
dat u er heel veel pleizier van hebben zult!"
Oom Theo zei niets. Hij keek naar de speel
doos en streek z'n haar op, zoodat het als een
ragebol overeind stond.
Ik deed de doos open en speelde de „Dollar
prinses". Hij speelde werkelijk heel aardig en
oom Theo stond er met open mond naar te
küken, als iemand die stijf is van verbazing.
Op de „Dollarprinses" volgde de „Donauwel
lenwals", daarna „Du liegst mir am Herzen".
Toen legde oom Theo z'n hand op mün arm.
„Laat de rest maar rusten," zei hü op zon
derlingen toon. Nou komt der „Jungfemkranz"
en dan „Die lustige Witwe".
„Maar oom," stotterde m'n vrouw, „kent u
dan....?"
En toen grinnikte oom Theo:
„Of ik hem ken? Nou! 't Is de ouwe speel
doos van m'n vrouw zaliger.... die 'k drie
weken geleden aan een uitdrager verkocht heb!"
Professor John Hartman uit Glendale (Cali-
fornië) heeft verklaard een middel te hebben
uitgevonden tot bestrijding der tuberculose.
De professor zegt er na langdurige onder
zoekingen in geslaagd te zün een serum samen
te stellen, dat de tuberculose-bacil doodt en
volkomen onschadelü'k is voor den patiënt.
Professor Hartman verklaart, dat hü een
vrouw, die door tuberculose een long verloren
had, een injlectie met zün serum gegeven heeft,
en dat thans een nieuwe long begint te groeien.
Binnenkort zal hier ter stede door den pro
fessor een sanatorium geopend worden.
A 11„L-nA op dit blad zijn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f Ofkfkfk bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werkendoor f 7C/1 bü een ongeval met f O Cfk
/ill*: UUOTITIC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen O VUv»m verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelijken afloop f
bü verlies van een hand f OC oü verlies van een f Cfk bü een breuk van f Afk bü verlies van 'n
een voet of een oog# JL&O»" ixtim of wysvlnger «/l/»~been of arm# tV»m anderen vinger
Uit het Engelsch van
46
Ik houd cok van jou, Mary.
Werkelijk? vroeg ze gelukkig, daar ben
ik zoo blü om. Goeden nacht, lieveling. Morgen
zal ik weten waarnaar ik zoo lang heb ge
zocht, en dan zal jy gelukkig worden.
Wat doet ze vreemd, dacht Nancy, wat
zou er aan de hand zün?
Maar omdat ze oververmoeid was, sliep ze
direct in en werd ze {jas wakker toen er iemand
hard op de deur bonsde.
Miss Trevanion! Miss Trevanion! Kom
gauw!
Is er iets gebeurd? vroeg het meisje sla-
P«ïg.
Iets vreeselüks. Kom gauw!
Ze vloog naar de deur en zag Sarah Ellen
staan, doodsbleek van angst.
Wat is er? vroeg ze bang.
Miss Judson, stamelde de vrouw.
Is ze ziek?
Ze is gestorven, was het antwoord.
Het duurde geruimen tyd voor Nancy een
woord kon uitbrengen. Het nieuws kwam zoo
plotseling, dat ze heelemaal verdoofd was. Eeni
ge uren geleden had ze nog met haar zitten
praten en plannen maken, en nu, plotseling,
was het ontzettende gebeurd.
Dood! Gestorven! riep het meisje uit.
Maar dat is onmogelük!
Maar het is zoo! Ik klopte drie keer op de
deur en toen ik geen antwoord kreeg, ben ik
naar binnen gegaan. Ze moet in den slaap zijn
gestorven, want ik dacht eerst dat ze nog
sliep....
Ik durf niet te komen, zei het meisje aar
zelend.
Wat moet ik dan doen? vroeg Sarah
Ellen.
Vlieg direct naar een dokter, misschien
dat....
Er is niets meer aan te doen, antwoordde
de vrouw. Ze was den laatsten tüd onder
behandeling van een dokter
Dat heeft ze me nooit verteld.
Dat weet ik. Ze wilde u niet ongerust
maken.
Telefoneer hem toch maar direct.
Nancy kleedde zich aan als in een droom. Ze
kon het zich nog niet realiseeren. Ze herinner
de zich de woorden van Mary den vorigen
avond: Morgen zal ik het geheim weten. Zou
ze een voorgevoel hebben gehad?
Ze hoorde Sarah Ellen aan de telefoon met
den dokter spreken en bijna zonder te weten
wat ze deed, ging ze de slaapkamer van Mary
binnen.
Sarah Ellen had gelük gehad! Het leek of ze
in een diepen slaap was. Haar gezicht was
kalm en vredig en een glimlach lag om haar
lippen. Nancy stond er als versteend bü- Welke
gedachten waren door Mary's geest gegaan in
het uur van haar dood? Had ze haar vader,
den ouden Amos Judson, teruggezien, die haar
toelachte uit een land waar geen verdriet is?
Ze dacht eraan, dat Mary dien avond zoo
vreemd-hartelijk was geweest.
Gewoonlyk was Mary koel, liet ze haar ge
voelens weinig, blijken, maar een paar keer had
ze herhaald: Geef me nog een zoen, meisje, en
had Nancy teeder tegen zich aangedrukt. Dat
meest een diepere beteekenis hebben gehad!
Nancy snikte hevig. Ze had zich sterk aan
Mary gehecht en voelde dat het leven zonder
haar afschuwelyk eenzaam zou zün. Ze be
dacht ook, dat het een van Mary's liefste wen
schen was geweest, dat zü het oude huis weer
zou bezitten en herinnerde zich met dank
baarheid, dat Mary gezegd had, dat zij de
laatste drie jaar de zon in haar leven had ge
bracht. Het mysterie van den dood greep het
meisje aan. Eenige uren geleden leefde haar
vriendin nog, maakte ze plannen, tintelden
haar oogen; nu was alles voorbü.... voor
eeuwig.
Even later kwam de dokter binnen.
Kom, kom, zei deze tegen het snikkende
meisje. U moet niet zoo aan uw verdriet
toegeven. Ik heb dit al lang zien aankomen,
vervolgde de arts, het heeft me verwonderd
dat het nog zoo lang heeft geduurd. Ik heb u
willen waarschuwen, maar ze wilde volstrekt
niet. dat ik u ongerust maakte. U hebt veel voor
haar beteekend, mis Trevanion, zonder u zou
den deze laatste jaren wel heel droef voor haar
zün geweest.
Wat heeft haar gemankeerd? vroeg Nan
cy bijna machinaal.
Een hartkwaal, antwoordde de dokter.
Ze klaagde nooit om u niet te verontrusten.
Van wat er de volgende dagen gebeurde gaf
Nancy zich ternauwernood rekenschap. Ze
herinnerde zich flauwtjes, dat John Shawcross
haar schreef dat ze niet op de fabriek hoefde
te komen; ze had het besef dat er een menigte
vreemde menschen in het kleine huisje kwa
men. Ze leefde als in een roes.
Ze maakte geen plannen voor de toekomst,
't drong niet tot haar door dat ze 'n nieuw te
huis moest zoeken. Jessie Briggs had haar ge
vraagd om een maand op Woodroyd te komen,
maar Nancy had de uitnoodiging niet aange
nomen.
Zooals in Yorkshire gebruikelük was,..kwa
men er een massa bekenden bü de begrafenis.
Sarah Ellen had voor een uitgebreiden maal-
tüd gezorgd.
Miss Mary hield er van om de dingen
goed te doen, zei ze. r Ik zou me schamen als
ik haar later in den hemel tegenkwam en ik
had niet goed voor alles gezorgd.
Nadat de maaltüd was afgeloopen, kwam het
gezelschap büeen in de huiskamer. De notaris,
mr. Josua Blackburn, haalde een document te
voorschyn.
Dit is het testament van miss Judson; ik
moest alles precies opschryven zooals ze het
dicteerde.
Het document luidde aldus:
Ik, Mary Judson, in het volle bezit van
myn geestvermogens, maak de volgende beschik
kingen: Ik vermaak aan mün dienstmeisje,
Sarah Ellen, de som van twintig pond en als
herinnering de broche waarvan ze zooveel
hield. Alles wat ik verder bezit, vermaak ik
aan mün lieve vriendin, Nancy Trevanion, die
de laatste drie jaar bü mü heeft ingewoond
en ik hoop uit heel mün hart, dat ze eindelük
mag slagen in wat we zoo lang geprobeerd
hebben. Ik wil haar daarbij zooveel mogelük
helpen. De formule, waarnaar ze zoozeer ver
langde, ligt in de brandkast, naast mün bed.
Ze mag er mee doen wat ze wil. De sleutel
van de brandkast ligt in myn geldkistje. Het
huis „Laburnum Cottage" met zijn geheelen
inventaris laat ik haar ook na en ik hoop, dat
ze er zal blüven wonen tot ze haar oude huis
kan terugkoopen. Het laboratorium met zijn
heelen inventaris en mijn opgespaarde geld,
behalve de 20 pond voor S. E., zijn ook voor
haar".
Nadat de notaris het testament had voorge
lezen, heerschte er een lange stilte in de ka
mer.
Dat is een eigenaardig testament, merkte
een van de aanwezigen op.
Ja, zei de ander, zou het wel geldig
zün?
Waarom niet? zei de notaris. Het is
absoluut in orde. De tekst is geheel zooals zü
die zelf heeft gewild en het is naar behooren
onderteekend.
Daar is niets tegen te zeggen, merkte een
van de bloedverwanten op.
Mary was altijd een rare vrouw, net als
haar vader.
Hoeveel geld laat ze na?
Als alle rekeningen zyn betaald, is er on
geveer 200 pond over.
Ik had gedacht dat er veel meer zou zün.
Ze had geen cent toen de oude Amos
stierf, beweerde een ander.
U zult dat zeker niet hebben verwacht,
mis Trevanion, zei de oude Josua.
Neen, nooit, beaamde Nancy.
Al heeft ze niet veel contanten, het huisje
is toch wel 'n 6 of 700 pond waard en dat is
toch wel de moeite waard, ging de oude nota
ris voort.
U bent er niet slecht bü gevaren, miss
Trevanion, en met een veelzeggenden blik ver
liet de man der wet de kamer.
Een paar minuten later was Nancy alleen
in huis met Sarah Ellen.
Ik had nooit gedacht dat ik haar zoo zou
missen, dacht het jonge meisje.
Byna werktuigelijk las ze het stuk, dat de
notaris had achtergelaten, nog eens over.
(Wordt vervolgd).
