Spionnage in het veldleger
Met v&t&aal aan den da§
et Erfdeel
NIEUWE HARING
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
In ROBINSONschoenen is plaats
voor 5 teenen
interview
VRIJDAG 26 MEI
KOSTELIJKE LECTUUR
Spionnage-verhaal door mr. Root
haert, oud-officier in het
veldleger
Spanning en humor
Sarcophaag gevonden
Oude munten
Petroleum uit Rusland
„Terug naar het land"
Bier geen alcohol
Een rijwiel per minuut
Uit de oudheid
Nikkelen francs
Ook een kampioen!
A L I T E I T E n' lil
Gelukkig!
Een nuttige uitvinding
Sovjet-auto's
Dure postzegels
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Joseph Hocking
Spionnagegeschiedenissen in den vorm van
sen roman, een film of een tooneelstuk
hebben steeds de aandacht en de bewon
dering van het publiek gehad. Legio zijn de
verhalen, waarin spionnen en contra-spionnen
de hoofdrollen spelen en hun arme slacht
offers zonder mededoogen om hals brengen of
In den zelfmoord drijven.
Nooit echter lazen wij een spionnage-roman,
zoo spannend, zoo pittig, verrassend en vlot
geschreven als het boek „Spionnage in het
veldleger" van mr. A. Roothaert, uitgegeven
bij Seyffardt's Boek- en Muziekhandel te Am
sterdam.
Dit geestig geschreven boek vloeit over van
humor, teekent de goedhartige ruwheden van
het veldleger, dat Noord-Brabant tijdens de
mobilisatie onveilig maakte en laat tusschen
al die plagerijen van officieren en soldaten,
tusschen de kwajongensstreken van een stel
belhamels een spionnage-affaire spelen, die
niet alleen handig in elkaar is gezet, maar die
zoo spannend is verteld, dat dit boek een kos
te' ijke lectuur is geworden. Een heel enkelen
keer drijft de schrijver hun humor iets te ver
en wordt hij even flauw, maar deze kleinig
heden vallen weg naast den overvloed van gees
tigheden, die hij lanceert. Nu en dan ook gaat
de auteur iets te ver als hij boutades plaatst
over den godsdienst, maar ook hier weet hij
bijna telkens den gemoedelijken toon terug te
vinden. Deze dingen en enkele andere vrijmoe
digheden maken het noodig het boek voor vol
wassenen voor te behouden. Dezen kunnen er
echter pleizier van beleven, want het boek van
mr. Roothaert is verkwikkend als een bad en
verschaft uren van gezonde spanning en ver-
frisschenden humor. Het is geschreven met
een blijmoedigheid en een luchthartigheid, die
aanstekelijk werken en met spijt legt men het
na lezing ter zijde.
De hoofdpersonen zijn de eerste luitenant
Piron, die in dienst staat van de militaire re
cherche en een spionnage-affaire ontmaskert
op een intelligente manier en zoo, dat we pas
aan het einde van het boek volledig ingelicht
worden. Verder kapitein van Saksen, door
zijn troep bijgenaamd Pietje, een prachttype,
dat als een moeder voor zijn soldaten zorgt,
hoewel geen compagnie zooveel uitschot telt
als die van Pietje. Hij verzamelt bij voorkeur
ongure elementen in zijn troep en heeft onder
de collega's de reputatie, dat hij het wildste
beest kan temmen. Toch is hij de zachtzinnig
heid zelf, die door zijn gemoedelijkheid, zijn
door de vingers zien, al zijn klanten op zijn
hand heeft en vrijwel steeds op hun medewer
king kan rekenen.
Verder is daar de jonge luitenant Berkhage,
een aardige beste jongen, die door Pietje wordt
ingewijd in de geheimen van zijn compagnie
en spoedig goede vrienden wordt met den Blau
we, den Schillehit, den Schele en al die andere
rakkers, die de z.g. schrik van het veldleger
zijn. Deze luitenant Berkhage beleefde eens
'n merkwaardig geval, toen hij met verlof ging
en aan het station Roosendaal op zijn trein
wachtte. Daar kwam een jonge Engelsche
vrouw naar hem toe, vroeg hem haar slapen-
den jongen van drie jaar even vast te houden,
verdween en kwam niet meer terug. Een wit
kiel bracht den wachtenden luitenant een
brief van de vrouw, die hem smeekte voor haar
jongen te willen zorgen. Zij zou hem later
alles wel duidelijk maken. En zoo kwam het
jongmensch, Bim genaamd, in den troep, waar
hij spoedig de groote vriend van allen werd.
Berkhage zorgde voor hem, bijgestaan door alle
belhamels van den troep van Pietje.
Intusschen had Berkhage kort tevoren een
ander avontuur beleefd. Hij was bij den kolo
nel ontboden en kreeg bevel om geheime stuk
ken *ver te brengen naar een bepaalde plaats.
Onderweg tuimelde hij in den donkeren nacht
van zijn fiets, werd overvallen, maar gered
door een van de vlegels van zijn troep. De
dader was onvindbaar. Hier stak natuurlijk een
spionnagegeval achter en dit ontging niet aan
Piron, die vanaf dat oogenblik een van de
officieren op bijzondere wijze in het vizier
hield. Die officier was luitenant Hogedoorn.
die dan ook later een spion blijkt te zijn en
eigenlijk een anderen naam heeft. Hogedoorn
nJ. was een befaamd Indisch officier geweest,
door verraad van den ander vermoord. Daar
na had de pseudo-Hogedoorn den naam en de
papieren van den vermoorde overgenomen en
was naar Holland gegaan, waar hij immers een
onbekende was. Reeds in Indië pleegde hij
spionnage en hier was hij opnieuw begonnen.
Een hoofdrol in het geval speelt het knaapje
Bim, een rijk erfgenaam, wiens dood een groot
voordeel zou brengen aan een in België spion
neerend Engelschman, familie van den knaap.
En zoo geschiedt het, dat Bim verdwijnt, maar
in den nacht, temidden van de bosschen wordt
gered door een paar lui van de compagnie, die
een stel smokkelaars op de vlucht dreven en
Bim aantroffen, slapend in een zak.
Met groote blijdschap wordt de terugkomst
van Bim gevierd. Piron inmiddels spant zijn
netten steeds dichter om den schuldige heen
en geholpen door zijn „oppasser", die een
pienter officier is van den Specialen Dienst,
vindt hij de plaats en het uur uit, waarop de
spionnen in Nederland en België elkaar op de
grens zullen ontmoeten. De „oppasser", wiens
broer vroeger door den Belgischen spion, d. w.
z. den spion, die in Duitschen dienst in België
werkt, verraden is, wil ook hem te gronde
richten en in een en denzelfden nacht is de
nachtelijke grens getuige van den dood van
twee beruchte individuën, waarmee dit spion-
nagedrama een einde neemt. Bim vertrekt nu
spoedig naar zijn moeder in Engeland, een
moeder, die den luitenant haar leven lang
dankbaar zal zijn voor de liefde, waarmede
Berkhage den knaap heeft verzorgd. Dat zij
moeite zal hebben gehad om den jongeman
Engelsch te leeren en hem het verschrikkelijke
taaltje van de jongens van Pietje's compagnie
af te leeren, spreekt van zelf.
Het zwaartepunt van dit boek ligt volkomen
op de spionnage. zooals de titel dan ook aan
geeft en het geval wordt nauwkeurig behan
deld, maar dit alles geschiedt met een prettig
élan, dat de aandacht tot het einde vast houdt.
Het boek is geschreven met een optimisme, aar,
benijdenswaardig is en dat uitnoodigt tot een
herhaling. Wij althans hebben ons laten ver
leiden tot een tweede lectuur en het heeft ons
niet gespeten. Juist bjj herhaalde lezing komen
talrijke détails meer tot hun recht. Men voelt
van het begin af, hoe zuiver bepaalde kleinig
heden zijn geplaatst, die alle hun zeer bijzon
dere rol in het boek spelen.
Aan volwassenen kunnen we dit boek dan
ook gerust aanbevelen, wanneer zij er maar
rekening mee houden, dat het geval zich af
speelt in Brabant aan de Belgische grens
verschillende plaatsen zijn onmiddellijk her
kenbaar en dat de schrijver (zelf Braban
der) nog al eens luchtig omspringt met som
mige religieuze gevoelens
Een bijzondere bekoring moet dit boek heb
ben voor hen, die zelf in dienst zijn geweest
tijdens de mobilisatie en vooral voor hen, die
in het veldleger gediend hebben. Zij zullen zich
verkneukelen over de charges op de gewichtig
heid van de oefeningen en den strijd der groote
pieten voor hun sterren. Nergens echter is de
gemoedelijke spottoon venaten.
Men proeft, dat de schrijver een ontzaglijk
pleizier gehad heeft in het schrijven van zijn
gemoedelijke boosaardigheden, maar hij deed
het nergens grof of onnoodig sarcastisch. Hij
deed het nJL op de juiste manier
Deze dagen heeft men aan de antieke „Via
Tiburtina" te Rome een groote Romeinsche
sarcophaag opgegraven. De sarcophaag, welke
1.20 breed en 2.07 lang is, zal waarschijnlijk de
resten van twee lichamen bevatten en ze is op
vrij sobere wijze in relief gedecoreerd. Drie
engelenfiguurtjes dragen kransen van bloemen
en vruchten en aan de zijkanten zijn enkele
dolfijntjes aangebracht. Er zijn nog sporen van
polychrome bewerking aanwezig, de linten van
de kransen zijn nog sterk rood, de vleugels van
de engelen blauw. Deze wijze van bewerking
is zeer zeldzaam, zoodat men nog niet met ze
kerheid heeft kunnen vaststellen, of de sarco
phaag reeds uit den vroeg-Christelijken of nog
uit den paganistischen tijd is.
Nabij Kerasund, aan de kust van de Zwarte
Zee, heeft een Turksche boer een zak met an
tieke gouden munten gevonden. Op eenige
munten komt de beeltenis voor van Koning
Mithridates. die 110 jaar voor Christus re
geerde.
SIMPLEX RIJWIELEN loopen licht, zijn absoluut betrouwbaar. Prijzen vanai f. 49.50
SIMPLEX MOTORRIJWIELEN 11/« PK. f. 199.50 SIMPLEX MOTORRIJWIELEN 3 PK. f.265.—
SIMPLEX DRIEWIELERSf.139.— SIMPLEX DRIEWIELERS met motor f. 325
De petroleumuitvoer van de Sovjet-Unie be
droeg de laatste 5 jaar een waarde van 600
millioen roebel.
De productie geschiedt de laatste jaren door
volledige machinatie van het bedrijf, electrifi-
catie der petroleumgebieden en den bouw van
groote olieraffinaderijen en pijpleidingen. In
1932 bedroeg de productie 21.395.000 ton, d.i.
2maal zooveel als in 1913.
De uitvoer bedroeg 6.044.000 ton d.i. 6% maal
zooveel als in 1913.
De voornaamste afzetgebieden zijn Frankrijk,
Italië, Engeland, Duitschland en Spanje en
verder Zweden, België, Denemarken en Tur
kije, Japan, China, Perzië.
De petroleum-uitvoer der Sovjet-Unie dekt
thans ongeveer 20 procent van de petroleum-
behoeften van Europa en van de landen rondom
de Middellandsche Zee.
De „terug-naar-het-land"-beweging in Ame
rika heeft de boerenbevolking in de laatste 12
maanden met meer dan een millioen doen toe
nemen. Hierdoor hebben de Vereenigde Staten
thans een grooter boerenbevolking, als zij ooit
gehad hebben.
Volgens een mededeeling van het Landbouw
bureau bedraagt het aantal boeren thans
32.242.000 tegen 31.241.000 in 1932.
Dit is de grootste toename, die sedert 1920
in een jaar heeft plaatsgehad.
In het Noordelijk deel van Chili is het ge
bruik van bier zoo sterk toegenomen, dat in
de meeste brouwerijen overwerk verricht moet
worden. Deze noordelijke streek staat officieel
nog steeds bekend als de „droge zone", waar
geen alcoholhoudende dranken mogen worden
verkocht.
De regeering heeft echter bepaald, dat bier
geen alcoholhoudende drank is.
De wijnproducenten hebben thans tot de re
geering het verzoek gericht om ook wijn tot
een alcohol-vrijen drank te verklaren, ten
einde de afzetmogelijkheid te vergrooten.
Te Moskou is een rijwielfabriek opgericht
met een jaar-capaciteit van 60.000 fietsen. De
fabriek is gebouwd naar het plan van een En
gelsche firma, en ter opleiding in het vak zijn
20 Russen naar Engeland gezonden.
Het bedrijf is geheel automatisch en iedere
minuut verlaat een rijwiel den loopenden band.
De productie is de laatste jaren opgevoerd
tot 120.000 fietsen per jaar.
Een deel van de bekende grot van Altamira,
waarin een aantal voor-historische teekeningen
zijn, is aan het verzakken.
De autoriteiten hebben maatregelen geno
men om te voorkomen, dat de wanden scheu
ren, waardoor de teekeningen vernield zouden
worden.
De archeologen zijn van oordeel, dat de tee
keningen in de grot van Altamira de oudste
van de wereld zijn.
Binnenkort zullen in Frankrijk nikkelen vyf-
francs-stukken worden uitgegeven.
Deze nieuwe munten, die iets kleiner zijn dan
de 10 frs.-stukken, zullen van zuiver nikkel zijn.
Het oorspronkelijk voornemen der regeering
om zilveren 5 frs.-stukken uit te geven heeft
men opgegeven.
Een schoenpoetser uit Fergus Falls in Min
nesota, Gus Comstock, die zes jaar geleden in
3 uur tijds 22 L. koffie dronk en daarmede de
twijfelachtige eer verwierf wereldkampioen kof
fiedrinker te worden, heeft thans het voorne
men te kennen gegeven in zes uur tijds 22 L.
bier te willen drinken om ook kampioen-bier
drinker te worden. Indien een ander het bier
betaalt, zal Comstock de proef, waarvoor hij nu
reeds aan het trainen is, dezer dagen verrich
ten.
J91—
1IIIIIIIIIU
Komt de eerste nieuwe haring
Uit het vaatje voor den dag,
Dan is 't feest! Want deze lading
Draagt de Nederlandsche vlag!
En men leest het in de kranten,
Want de vreugde is zoo groot,
Telkenjare is de haring
Weer opnieuw de zilv'ren vloot!
Pa zegt: 's morgens eerst een haring,
Want een haring is gezond.
Zus zegt met heel fijne lipjes:
't Is een streeling voor den mond!
Broerlief zegt niet, maar hij denkt t§
het
Haring is net iets voor mij,
Want hij zet dat flauwe smaakje i
En de katt'righeid op zij!
Haring eet je van een bordje
Met een sierlijk takje groen,
Dat wil zeggen, als je 't grootscheeps
In een restaurant kunt doen!
Maar je kunt óók haring eten, f
Net als bokking of als schar,
Heel eenvoudig met je vingers,
En goedkooper, aan de kar!
Haring kent geen rang of standen,
Smaak hangt niet af van servet,
Haring is voor alle monden
Het gezochte zeebanket!
MARTIN BERDEN
1 (Nadruk verboden)
Ïïlllllllllllllllllllllllinillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli:
In het abattoir van Lissabon zullen 250
vechtstieren worden geslacht, tengevolge van
de afnemende belangstelling voor stierengevech
ten in Portugal, welke weer een gevolg is van
de toenemende populariteit van voetbal en an
dere takken van sport.
De Sovjet-Russische ingenieur Lanskow heeft
een toestel voor het automatisch uitzenden van
S.O.S.-signalen uigevonden.
Het is uiterst eenvoudig te hanteeren. Dooi
een druk op den knop worden de signalen uit
gezonden en gelijktijdig kan met behulp van
een inrichting die aan een rekenmachine her
innert, in slechts 3 of 4 seconden de positie
van het schip- nauwkeurig worden aangegeven.
De proefnemingen zijn uitnemend geslaagd.
Met een zeer zorgelijk gezicht verliet Tom
Lennarts, reporter van de Chicago News
Echo, het bureau van den hoofdredac
teur en trok met een loom gebaar zijn regenjas
aan. Zijn collega's zagen hem het gebouw verla
ten en iets van zijn zorg kwam ook hen druk
ken. Zij wisten dat Tommy een goed reporter
was, maar den laatsten tijd zoo goed als geen
primeurs aanbracht, om de eenvoudige reden,
dat hij geen geluk meer had. Net als voor een
handelsreiziger kwamen ook voor een reporter
de dagen, dat het geluk hem den rug toekeerde
en hij geen enkel sensationeel artikel uit zijn
schrijfmachine kon laten spetteren.
Maar wat maalde de hoofdredacteur daarom?
dacht Tom nijdig. Die zei alleen maar dat zijn
krant alle andere de loef moest afsteken. En
nu had hij opdracht gekregen om de beroemde
Spaansche filmdiva Dolora Castagnetta te in
terviewen, die op het oogenblik te Chicago ver
toefde. Als hy met leege handen thuis kwam
kon hij zijn salaris gaan halen, had de hoofd
redacteur er dreigend aan toegevoerd.
Asjeblief! Of het niets was! Dolora Castag
netta interviewen, die notabene nog geen enke
len reporter had ontvangen en zich in een waas
van geheimzinnigheid hulde.
„In den put, ouwe jongen?" klonk het opeens
achter hem en Tommy keek in het deelnemende
gelaat van zijn vriend en vy'and, Bill Morrows»
van de World Herald.
„Ik moet naar Dolora Castagnetta," ant
woordde hij terneergeslagen.
Bill floot tusschen de tanden.
„Dolora, de geheimzinnige," zei hij. ,,Dat kun
je wel uit je hoofd zetten, Tommy. Wij zijn met
drie man bezig om wat van haar los te krijgen,
maar we hebben geen schijn van kans."
„Ik wou dat die spaaansche vrouwen met
haar geheimzinnigheid de lucht invlogen," zei
Tommy haatdragend.
In de hall van het hotel waar de filmster ver
blijf hield stonden verscheidene reporters te
wachten. Hun gezichten en houding gaven Tom
niet den minsten moed.
„Kom er maar bij staan, Lennarts," riep een
van hen hem toe. ,,We hebben nog wel een siga
ret voor je. Maar ik denk niet dat je onze
vriendin Dolora te spreken krijgt."
„Wel, Tommy," zei een ander, Tom bij zijn
jas trekkend, „Amerika is nat, hoor! Kom je
verdriet maar vergeten bij een goed glas bier."
Tom had lust in het een noch het ander. Hij
wuifde met een mistroostig gezicht zijn collega's
goeden dag en ging dan een praatje maken met
den bureaulist van het hotel.
De bureaulist troonde in zijn loge als Salomon
op zyn troon en verleende den treurigen re
porter minzaam gehoor. Hy vertelde Tom wat
hy reeds aan alle andere verslaggevers medege
deeld had. Dat miss Dolora Castagnetta kamers
op de eerste verdieping had genomen en dat zy
ingeschreven stond onder den schuilnaam Jen
ny Rockney. „En zij wil onder geen voorwaarde
reporters ontvangen," voltooide de bureaulist
Op zekeren dag ving Freddy Vrydag
zes prachtige krabben en hij stopte
ze in een tonnetje op het strand, juist
toen Robbie en Topsy erby kwamen.
„Ik gooi er wat water voor de
krabben in," zei Freddy, „tot we ze
noodig hebben zullen ze het hier best
maken hoor! Ja, en dan zullen we
Ivy gaan halen, om haar de mooie
krabben te laten zien."
Maar de zeeman wist niet, dat er
een lek in het tonnetje zat en het
water liep er weer net zoo hard uit.
Maar ze werden gauw in een ander
droog vaatje gedaan, wat ze echter
heelemaal niet scheen te bevallen,
want een voor een kropen ze er uit.
Toen Freddy en de kinderen met Ivy
terugkwamen zagen ze de krabben
juist naar zee terug kruipen.
„Nu moeten we ze allemaal weer
opnieuw vangen, hè?" zei Topsy.
^Morgenavond vervolg.)
zyn waarlijk niet belangrijke mededeelingen.
Zoo," zei Tom lusteloos, „ja, dat weet ik al,
maar die naamOpeens veerde hij overeind
alsof hy door een slang gebeten was. „Hoe luid
de die schuilnaam?" vroeg hij.
„Jenny Rockney," antwoordde de bureaulist.
Tom dacht na. Rockney. De naam was hem on
bekend, maar toch
„Dank u," zei hij en baande zich met groote
stappen 'n uitweg door den wiemelenden hoop
reporters. Buiten gekomen liet hij zich in een
taxi tuimelen. Achtereenvolgens legde hy in ver
schillende 'deelen van de stad bezoeken af, zette
alle menschen, die hy kende en die hem van
nut konden zijn aan het werk. Toen liet hij zich
naar het gebouw van de krant rijden en begon
als een razende
MiimimiiitimiiiiiiimiiiiimiMiiiiiiiiiiiiii
op zyn schryf-
machine te tik- I J J
ken. Een half STICT
uur later las hij
de vellen getikt
te copie nog eens E
door, deed ze
vervolgens in een envelop en schreef er een
adres op.
De reporters in de hall van het hotel keen
verbaasd op toen zij Tom opnieuw zagen ver-
schynen. Een heel andere Tom dan vanmorgen!
Hij stapte naar den bureaulist en gaf hem de
envelop.
Laat dit naar juffrouw Castagnetta brengen,"
beval hij. ,J2n zeg er bij dat het van het
grootste belang is dat zij den inhoud leest."
Twee minuten later werd Tom bij de filmdiva
binnengelaten en zijn collega's waren verstomd.
Dienzelfden avond verscheen in de Chicago News
Echo een interview met Dolora Castagnetta,
dat klonk als een klok!
,JEn hoe heb je dat gekregen?" vroeg de
hoofdredacteur nadat hij Tom gefeliciteerd had.
Behoedzaam stak Tom 'n hoofdredacteurlijke
sigaar op en sprak:
„Wel, ik heb navraag laten doen naar Jenny
Rockney en het geluk was met me. Ik specu
leerde op de mogelijkheid dat de dame wel eens
haar echten naam kon opgegeven hebben. En.
het was zoo! Jufrouw Castagnetta is net zoo
veel Spaansch als mijn pink, maar wat ik van
Jenny Rockney te hooren kreeg
Enfin, ik maakte een artikel, waar ze van
rilde en toen gaf ze me een interview op voor
waarde dat ik de geschiedenis zou laten rus
ten."
(Ingezonden Mededeelingen)
MOSKOU, 24 Mei. (Reuter). In de vier eerste
maanden van dit jaar hebben de automobiel
fabrieken der Sovjet-Unie 13.637 auto's afgele
verd tegen 6.260 in dezelfde periode van het
vorige jaar.
De tractor-fabrieken hebben in deze 4 maan
den 21.672 tractors afgeleverd tegen 20.382 in
dezelfde periode van verleden jaar.
De prestaties van de groote automobiel- en
tractorfabrieken, die de laatste jaren in de
Sovjet-Unie zijn gebouwd, hebben reeds een
grooten omvang aangenomen.
De tractorfabriek van Stalingrad werkt op
volle capaciteit en iederen dag komen hier 144
tractors van den loopenden band.
In vele fabrieken zijn de in Amerika gebrui-
keiyke arbeidsmethoden reeds aanmerkelijk
overtroffen en de werklieden, die meerendeels
van het platteland gerecruteerd waren, hebben
zich aan de sterke rationalisatie uitstekend
aangepast.
Een nieuw groot bedryf is in aanbouw te
Tsjeljabinsk (West-Siberië), dat de grootste
fabriek voor tractors op rupswielen ter wereld
wordt.
De jaarlijksche productie van dit bedryf is
berekend op 40.000 tractors.
De „Stalin"-fabriek heeft de productiekosten
van auto's voor de helft verminderd.
In Januari 1932 waren voor de vervaardiging
van een auto 481 arbeidsuren noodig, in Ja
nuari 1933 was dit verminderd tot 315 arbeids
uren.
Door voorstellen tot rationalisatie, welke van
de arbeiders zelf waren uitgegaan, is in 1932
een bedrag van 1% millioen roebel bespaard.
Het presidium van het Centraal Uitvoerend
Comité heeft aan 14 arbeiders in de automo
bielfabrieken de Lenin-Orde en aan 15 ande
ren de orde van de roode arbeidsvlag verleend.
CHARBIN, 24 Mei. (Reuter). Een postzegel
liefhebber alhier heeft elf postzegels verkocht
voor 400 pond sterling.
Deze zegels waren uitgegeven te Nicolaevak
aan den Amoer in 1920 door een Russischen
bandiet, die met een groote troepenmacht het
in die haven gelegen Japansche garnizoen
overviel en uitmoordde en daarna in vier dagen
meer dan 5000 ongewapende inwoners om het
leven bracht.
j F F F -fnrt rut- blad ziln invevolee de verzeker in ets voorwaard en tegen 9/1 fii\ bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 7C/Ï bij een ongeval met ?C/3 by verlies van een hand 9C oy verlies yan een C/1 by een breuk van dffl
Alleabonne S SSgevaÜenlemekefdvSreen^er volgende uitkeeringen t öUUU.- verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen T f DU.- doodeiy ken afloop T ÓOU." een voet of een oog T 16D.-duim of wysvinger OU.-been of arm T <£U.-
bij verlies van 'n
anderen vinger
Uit het Engelsch van
50.
Het stuk papier waarover je sprak.
Ik weet er niet van. Bovendien, als ik hei
had. waar zou ik het dan gelaten hebben?
Je hebt het aan Mr. Briggs gegeven, die
hier vanavond is geweest.
Maarmaarhij heeft het toch niet
verteld? Ze stotterde van angst! Hy be
loofde
Wat beloofde hy?
Sarah Ellen begreep, dat ze zichzelf er in
gewerkt had en dingen had gezegd die ze had
willen verzwygen.
U probeert my, een arme, domme vrouw,
in moeilykheden te brengen, zei ze onderwor
pen: dat is heel slecht van u. Ik weet niets
van een brandkast af; ik ben er niet aan ge
weest, ik heb niets weggenomen!
Hou je dat vol?
Ja. Miss Judson was goed voor mij en liet
me twintig pond na. Ik zeg niet dat ze me niet
meer had kunnen geven, maar ik ben niet van
steen en ik ging niet in haar kamer om te ste
len toen ze was gestorven.
Blyf je by die woorden?
Ja; ik ben geen dievegge en geen leuge
naarster en ik laat me niets zeggen wat niet
waar is. U heeft my, een eerlijke vrouw, be
schuldigd van....
Van wat?
Ik zeg niets meer. Over een week zoek ik
een anderen dienst, zei Sarah Ellen en sloeg de
deur achter zich dicht. Nancy ging direct naar
de telefoon en beelde Woodroyd op.
Is Mr. Ben thuis? vroeg ze.
Ja, hij staat op het punt om uit te gaan.
Vilt u hem spreken?
Ja, ik wacht aan de telefoon.
Wie is daar? hoorde Nancy hem eenige
seconden later vragen.
U spreekt met Nancy Trevanion, mr.
Ben.
Nancy Trevanion! en zijn stem werd di
rect vriendelyk. Is er iets dat ik voor je doen
kan?
Bent u vanavond bezet?
Niet als ik u van dienst kan zyn, ant
woordde Ben zoetsappig.
Ik zou u nog even willen spreken en ik
zou uw mooi ingerichte kamers willen bewon
deren.
Bedoelt u dat u mij vanavond komt op
zoeken? vroeg Ben verheugd.
Ja, over een half uurtje.
En Nancy hing den hoorn op. Daarna belde
ze een garage op om een taxi en toen ze de
kamer wilde uitgaan, hoorde ze haastige voet
stappen in de gang. Zou Sarah Ellen geluisterd
hebben? Ze aarzelde een oogenblik, nam toen
opnieuw het toestel en vroeg de Centrale. Toen
sloop ze de deur uit en zag juist Sarah Ellen
in de keuken verdwynen. Ze ging terug naar
het toestel.
Het is nu juist acht uur, zei Nancy;
wilt u myn toestel buiten gebruik stellen tot
middernacht? Ik ga uit en wil niet dat het toe
stel wordt gebruikt. Begrijp u wat ik bedoel?
Ja zeker. Ik zal er voor zorgen.
Eenige oogenblikken later wachtte Nancy op
de taxi. Ze was erg zenuwachtig, ofschoon er
uiterlijk- niets van te merken was.
De taxi staat voor, kondigde Sarah Ellen
aan.
Dank je, zei Nancy.
Ze verliet het huis, sloeg de deur met een
slag achter zich dicht en ging eenige seconden
later behoedzaam de voordeur weer binnen. Ze
hoorde hoe de meid tevergeefs probeerde de
telefoon te gebruiken. Nancy lachte in zichzelf
en ging weer weg.
Ben deed haar zelf open, toen ze aan de deur
van Woodroyd belde.
Je weet niet hoe biy ik ben dat je geko
men bent, zei hy. Er is toch niets?
Weineen, antwoordde het meisje, ik
wilde alleen je nieuwe kamer zien. Ik stoor toch
niet?
Storen! riep Ben uit. Integendeel! Ik
wilde juist uitgaan toen je opbelde, maar ik
ben veel te bly dat je gekomen bent. Dezen
kant uit, alsjeblieft.
Nancy aarzelde. Nu ze op Woodroyd was,
leek haar plan onuitvoerbaar. Ben scheen zoo
bUj haar te zien; hij leek zoo openhartig en
joviaal, dat haar achterdocht haar ongerijmd
voorkwam. Ze was byna bang, maar ze hoorde
de hartelyke stem van Elyah Briggs uit de an
dere kamer en dat gaf haar weer moed. Ze
volgde Ben naar zijn vertrekken.
—Het ziet er niet kwaad uit, hè? vroeg hy.
Ik heb alles naar myn eigen smaak laten
inrichten en het is 't rustigste deel van het
huis. Wil je mijn bibliotheek ook eens zien?
Nancy keek rond. Ze zag de comfortabele
meubels, de mooie kleurcombinatie, de zware
brandkast tegen den muur.
Neen, ik wilde de bibliotheek voor een an
der keertje uitstellen, mr. Ben, zei ze; daar
voor ben ik niet gekomen.
Ben hoorde den vreemden klank in haar
stem. Hy keek haar verontrust aan.
Is er iets gebeurd? vroeg hy angstig.
Neen, ik wilde alleen iets vragen.
My wat vragen? Wat dan?
Ik wilde vragen, wat je met de formule
hebt gedaan, die Sarah Ellen uit Mary Jud-
son's brandkast gestolen heeft.
HOOFDSTUK XXV
BEN BRIGGS' BEKENTENIS
Eenige seconden bleef het stil in de kamer.
Ben stond in het midden van het vertrek; hy
was door Nancy's plotselinge beschuldiging
overrompeld en bleef een minuut uit het veld
geslagen staan.
Wat bedoel je daarmee? vroeg hy, nu niet
langer op zyn zoetsappigen toon, maar kortaf.
Dat weet je heel goed, luidde het kalme
antwoord.
Dus kwam je niet om de kamers te zien, zei
hij langzaam; je bent onder valsche voor
wendsels gekomen.
Noem het zooals je wilt. Ik ben te weten
gekomen, dat je myn dienstmeisje hebt ge
bruikt om haar een document te laten stelen.
Ben antwoordde niet. Hy scheen werkeiyk
te zeer verrast. Maar plotseling begon hy hard
op te lachen. Ben je dat te weten gekomen?
Ja.
Welnu?
Ik kom het halen; dat is alles. Je kunt
niet loochenen, dat je het hebt.
Wat je zegt is volkomen juist, maar of ik
het teruggeef, is een tweede kwestie.
Zoo? Dat zou ik wel eens wiliën zien.
Voor een oogenblik was Nancy verslagen. Ze
was alleen met mr. Ben Briggs in de kamer en
ondanks alles bleef hy meester van de situa
tie.
Dus jy bent zooveel als een heler? Ben
Briggs, die altyd snoeft op zijn eeriykheid,
heeft zoo iets gedaan?
Ze had de beste methode gevolgd. Als ze
hem direct had gedreigd zou ze niets hebben
bereikt, maar hy was trotsch op zyn goeden
naam en zyn reputatie.
Wat bedoel je daarmee?, vroeg hij.
Je hebt gestolen goed in ontvangst geno
men. Je hebt gebruik gemaakt van de onwe
tendheid van een arm dienstmeisje om een ge-
meenen diefstal te begaan. Jij, Ben Briggs, die
Lord Mayor hoopt te worden. Wat zouden de
menschen zeggen als ze dat te weten kwamen?
Op welke manier zouden ze dat te weten
komen?
Ik zal het bekend maken.
Ben begon onrustig de kamer op en neer te
loopen. Plotseling stond hij voor Nancy stil en
keek haar lang en vol bewondering aan. Drie
uur geleden dacht hy dat hü haar voor zich
gewonnen had; nu voelde hy zich in gevaar.
Ja, gaf hij eindelyk toe. Ik heb Sarah
Ellen gezegd het papier te stelen. Het ligt hier
in de brandkast en hy wees er naar. Weet
je waarom ik dat deed?
Het meisje gaf geen antwoord.
Omdat ik jóu wilde en omdat ik bang was je
te verliezen. Ik heb nog nooit naar iets zoo
heftig verlangd als om met jou te trouwen.
Daarom heb ik het gedaan. Een stuk papier!
Wat is het waard? Misschien geen penny, mis
schien duizend pond. En ik ben bereid je die te
geven, Nancy. Luister naar me. Drie jaar ge
leden kwam je voor het eerst by ons. Ik werd
verliefd op je, zooals op geen vrouw te voren..
Ik heb je meer dan eens ten huweiyk gevraagd,
maar je wilde niet. Dat weet je toch zelf?
Zyn ernstige woorden ontroerden haar on
danks alles. Hy had alles gedaan uit liefde
voor haar en ze voelde zich zelfs een weinig
gestreeld,
Wordt vervolgd.
