Wat beteekent 't Hakenkruis?
Md wdaal mn dm do§
et Erfdeel
HET BRUIDJE
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
mmm
Met ROBINSON aan
kun je uren lang gaan
ZATERDAG 27 MEI
ZIJN OORSPRONG
Een oud-Germaansch symbool van
licht en overwinning
Geen minderwaardige
amulet
Een zwaardvisch ramt
een boot
Autobussen met luid
sprekers
Schepen voor het ver
voer van auto's
De eerste Europeanen
aan de Congo
DE KRUISVAARDERS
VAN ST. JAN
De rijkste man van
China
Economie, paarden en
wijn
Een stroohoedendag
Duitsche Joden naar
Frankrijk
Wat een valsch alarm
kost
de redder
Het Duitsche kabinet
bijeen
Duitsch congres ver
boden
Danzig protesteert bij
Polen
Wegens het opnemen van een film
Geweldige boschbrand
in Japan
Frankrijk moet eerst
betalen
AlU abonné's 3000.' bSd?750.- 250.' eerTvöet T eTn^oog f SO.'llT o™/40.' ïSdSS" «Sg2
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Joseph Hocking
D; Duitsche geschiedkundige Wilhelm
Steuermann heeft een boek geschreven
yver het Hakenkruis en zegt in zijn voor
woord tot dit boek, dat onder de duizenden, die
het Hakenkruis bestrijden, er nauwelijks één
is, die de afkomst en beteekenis daarvan
kennen.
Hij geeft intusschen toe, dat er geen boeken
bestaan, waaruit men de herkomst van het
hakenkruis precies kan nagaan. Scheuermann
heeft aan deze onwetendheid een einde willen
maken door de geschiedenis van het haken
kruis te vertellen, zoodat iedereen, ook de be
strijders voortaan op de hoogte zal kunnen zijn.
Het hakenkruis was eertijds verspreid over de
heele wereld, zooals blijkt uit gevonden teeke-
ningen en geschriften, die bij opgravingen aan
den dag kwamen. De bekendheid van dit teeken
is zelfs voldoende om te kunnen nagaan, wan
neer het ongeveer zijn intrede deed in de aan
dacht van de menschheid. Het komt voor op
IJsland en de Scandinavische landen, maar ook
in Midden- en West-Europa. Verder in Grieken
land, Perzië, Indië, China en Japan. Zelfs bij
vele Indianenstammen in Noord- en Zuid-
Amerika heeft men het hakenkruis gevonden.
Ook bij de oude Inca's en in Brazilië en ten
slotte in het hart van Afrika, aan den zuide
lijken rand van de Sahara, in Siberië, Palestina
en Arabiê.
Het is dus, adlus Scheuermann, verkeerd te
zeggen, dat het hakenkruis van afkomst een
Joodsch teeken zou zijn. Niets is minder waar
dan dat. Het is ontstaan uit een primitieven
drang tot versiering, een drang die in alle na
tuurvolkeren ter wereld aanwezig is.
In Europa vond men het hakenkruis in het
steenen tijdperk, in de oudheid vond men het
in het oeroude Troje. Het was aangebracht op
steenen of aarden vazen en kruiken. In Indië
trof men het pas aan ongeveer vijf honderd
jaar voor Christus, zoodat men het eveneens
geen Indisch voortbrengsel kan noemen en men
het dus niet den naam van swastika mag geven.
China en Japan kennen het pas sinds een paar
honderd jaar nè, Christus. Meestal vindt men
het samen met andere teekens als een rad, een
gewoon kruis, een driehoek, een ster enz. De
schrijver concludeert daaruit, dat al deze tee
kens vermoedelijk uit een en dezelfde bron
voortkomen. Vermoedelijk hebben Indoger
manen deze teekens naar het zuiden gebracht,
zooals men ook afbeeldingen van boomen ais
beuken en berken, die niet in het zuiden
groeien, kan aantreffen in opgegraven teeke-
ningen. Die „importeurs" zouden de Atlantieken
geweest zijn, zooals ook de geschiedkundige
Hermann Wirth aanneemt. Deze zouden naar
het zuiden getrokken zijn en daar verschillende
cultuurelementen hebben gebracht, die ook hur.
uiting vinden in de teekens op vazen en
schalen enz.
Evenals alle andere teekens zou dus ook het
hakenkruis een symbool moeten zijn van ver
moedelijk religieuzen aard, en niet, aldus de
schrijver met verontwaardiging, een soort amu
let zooals de swastika, welk woord immers be
teekent „het gaat goed", of „moge het goed
gaan".
Het hakenkruis was nog niet uitgevonden,
toen de Germaansche zwerfstammen hun toch
ten begonnen. Daaraan is het toe te schrijven,
dat men niet overal, waar de Germanen zich
vertoonden, het bekertde teeken vindt.
Maar dit alles zegt nog niet veel omtrent -de
beteekenis van het hakenkruis en zeker niet
omtrent de beteekenis, de enorme beteekenis,
die de Nationaal-Socialisten er aan hechten.
Dat zit zoo, als men het gelooven mag.
De menschen hebben het vuur steeds be
schouwd als een symbool van materieel en gees-
Zeven-en-dertig schipbreukelingen, die ach
hadden gered op het wrak van een Arabisch
zeilschip, vertelden bij hun aankomst aan de
Afrikaansche kust, dat zij ongeveer honderd
vijftig mijl verder naar het Noorden acht dagen
tevoren door een geweldigen zwaardvisch waren
aangevallen, die hun boot had geramd en lek
geslagen. De mannen hadden tevergeefs den
geheelen nacht getracht 't gat, dat in de flank
van het vaartuig was ontstaan, dicht te maken.
Daarna hadden zij geprobeerd het zinkende
scheepje in de haven te brengen, maar het
raakte op een rif en werd in stukken geslagen.
Passagiers en bemanning konden zich door te
zwemmen aan het strand in veiligheid Dren-
gen.
Pr heb het schip vijftien jaar lan bestuurd,"
verklaarde de kapitein, „en in dien tijd heb ik
nog nooit een zwaardvisch waargenomen. Dit
was het opwinnendste avontuur, dat ik als zee
man heb meegemaakt.'
telijk licht. In het steenen tijdperk nu, vond
men het vuurmaken uit. Zooals men weet, ont
stond dit doordat iemand bepaalde voorwerpen
tegen elkaar wreef, waarvan één een houten.
Door de snelheid van de beweging, die een
draaiende beweging werd, ontstond warmte en
daardoor vuur. Nu kon men dit wrijven doen
geschieden door een enkel stuk hout tegen
een ander te wrijven, maar ook wel en dit
ging sneller in zijri werk door stukken hout
met elkaar te verbinden in den vorm van een
kruis. Soms werden deze vuurboren vervaar
digd van kostbare steen en hout en aan de
priesters ten geschenke gegeven, die deze
vuurverwekkers bewaarden in den tempel. Im
mers men had grooten eerbied voor dit werk
tuig, dat het vuur en het licht voortbracht.
Wanneer men nu kruisvormige steenen tegen
elkaar draait, dan ontspringt vuur en de vu
rige teekens, die dan ontstaan, vormen een
soort kruis, daarna een vagen cirkel en als
hoogtepunt een hakenkruis. Dit vurig haken
kruis werd door den oermensch van het Noor
den het symbool van licht, overwinning en
beschaving.
Uit die bron hebben de huidige bewindvoer
ders in Duitschland hun fameus teeken opge
diept. Het is ver gezocht, zal men zeggen, maar
men begrijpt de bedoeling. Men kan er verder
van denken wat men wil, de intentie van
Scheuermann is geweest, om de herkomst van
het hakenkruis aan te toonen. Of de bestrij
ders van dit Hitleriaansch teeken deze her
komst niet weten, is een andere vraag, die we
vermoedelijk minder pessimistisch zouden wil
len beantwoorden dan de Duitsche geschied
kundige doet.
In Parijs wordt een nieuwigheid ingevoerd,
die wellicht ook voor andere grootsteden een
aanbeveling kan worden. De Parijsche auto
bussen zijn n.l. van luidsprekers voorzien. Dat
beteekent niet dat de passagiers het radio
programma hooren, maar de conducteurs moe
ten de verschillende stations luid afroepen. Tot
heden is het vaak voorgekomen, dat de passa
giers te ver meereden, omdat zij zoo verdiept
waren in het lezen van hun boeken, krant of
tijdschrift, dat zij de waarschuwing van den
conducteur niet hoorden. Hieraan zal nu een
einde komen, want de conducteurs moeten voor
een microphoon de verschillende stations af
roepen. Door de luidsprekers binnen in den wa
gen worden die afkondigingen zóó versterkt,
dat zelfs de passagier, die het diepst in lectuur
of gedachten verzonken is, onwillekeurig moet
opschrikken en niet te ver kan meerijden.
Vrienden van romantiek zullen in het vervolg
de autobus mijden, want het luide roepen is
eenvoudig zenuwschokkend- Zij beweren dat
het reizen in een Parijsche autobus een afschu
welijke marteling beteekent. Het is thans on
mogelijk geworden in de autobus te lezen, wes
halve de boekenvrienden liever van de tram
gebruik maken.
Maar ook de trams zullen binnenkort van
luidsprekers voorzien worden.
Een Duitsche reederij heeft twee schepen
laten bouwen, elk van 14.000 ton, die uitsluitend
voor auto's bestemd zijn. Met ieder schip wor
den ongeveer 500 auto's over zee vervoerd. De
wagens worden met zware kabels op de sche
pen gebracht. Natuurlijk heeft men ook plaats
gelaten voor passagiers. De schepen kunnen
echter niet meer passagiers meenemen dan ieder
gewoon handelsschip, zoodat beide schepen der
Duitsche reederij geheel beantwoorden aan het
doel, waarvoor zij gebouwd werden: het trans
porteeren van auto's.
In de bibliotheek van het Koloniaal Museum
te Brussel werd het origineel ontdekt van een
door Lopez Pigafetta in het jaar 1691 geschre
ven reisjournaal over de Congo. Het document
bericht van de eerste pogingen der Portugee-
zen om tot het Congogebied door te dringen.
STEUNT
DOOR UW GIFTEN
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt one hierdoor jongens
zielen redden voor Christus
üiiiimniimiiiM
imiiiiiitiiiiiiim
't Rijkste meisje heeft gesproken,
Namelijk het woordje „ja."
't Bruidje met een dollar-bruidschat,
Ginder in Amerika.
Barbara, ach ik aanbid je!
Was reeds honderdmaal gezegd,
Maar zij kon steeds even handig
Met het woordje neen terecht!
't Is natuurlijk voor een meisje
Met millioenen zoo gesteld,
Dat zij dikwijls als de zéro
Bij 't bedrag wordt meegeteld!
Doch er is een prins gekomen!
En dus wordt ze nu prinses',
Goed beschouwd met zooveel dollars
Slechts een alledaagsch succes.
Maar misschien heeft toch haar
hartje
Inderdaad hier goed beschikt,
En heeft zij mét prins ook liefde
Op den juisten kop getikt!
Want al koop je met millioenen
Alles wat je hart begeert,
Het geluk geeft grooter kansen
Waar de bruidschat juist., mankeert!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboeten).
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiii;
De rijkste man van China is 'n zekere Eu Yan
Sang. Van beroep is hij koopman; voorts treedt
hij op als financier en behoort tot de tin- en
gummikoningen. Hij houdt zich thans bezig
met de oprichting van zijn tiende paleis. Den
hartstocht groote bouwwerken neer te zetten,
waarvan hij sedert zijn jeugd bezeten is, kan
hij, daar hij over ongelimiteerde rijkdommen
beschikt, ten volle botvieren. Hij is 57 jaar oud,
bezit enkele dozijnen auto's, een vloot jachten,
drie huizen te Hongkong, honderden bedienden
en andere rijkdommen, welker grootte hij zelf
niet nauwkeurig kent'.
Hoeveel Eu precies het zijne mag noemen,
weet niemand. Volgens schatting zou zijn ver
mogen minstens 240 millioen gulden bedragen,
maar naar uit mededeelingen van een zijner
secretarissen blijkt, is zijn kapitaal feitelijk niet
te taxeeren.
De oudste zoon van den Croesus heeft in
Cambridge gestudeerd, is met een Engelsche
getrouwd en staat aan het hoofd van zijn va
ders zaak.
De Italiaansche minister van Binnenlandsche
Zaken heeft aan de directeuren der rijksstoete-
ryen een circulaire doen toekomen, waarin hij
verzoekt den voor de wedrennen te fokken
paarden voortaan geen willekeurige na
men meer te geven, maar ze met de namen
van beroemde Italiaansche wijnsoorten te ver
sieren. De leider van de stoeterij te Cat.inia
heeft reeds verklaard aan dit verzoek gevolg
te zullen geven. Hij heeft tien hengsten van
buitengewone kwal'teit op de volgende manier
ten doop gehouden. Zij ontvingen de namen:
Soave, Chianti I, Chianti II, Frascati, Moscato,
Sandiovese, Aleatico, Vermouth, Capri en Ver-
naccea.
In Engeland hebben de tusschen wit en ci
troengeel varieerende hoedjes, die wij in het
begin van het seizoen plegen te tellen, aanlei
ding gegeven tot een nationale industrie. Ter
bevordering van den verkoop dezer inheemsche
hoofddeksels, zal in het Vereenigd Koninkrijk
op den 6den Juni a.s. een nationale hoedendag
georganiseerd worden. Het idee is afkomstig
van den kroonprins. Deze heeft lang geleden
ook de betreffende hoofdbedekking geïntrodu
ceerd. Op 6 Juni worden ruim een millioen
stroohoeden „in den verkoop gegooid" tegen
ongelooflijk lage prijzen. Men verwacht dat het
geheele aantal aan den man zal worden ge
bracht, hetgeen te waarschijnlijker is, omdat
alle groot- en kleinhandelaren hun medewer
king aan de actie verleenen. Daar komt nog bij,
dat de nijverheid tegenwoordig een nieuw pro
cédé toepast, waardoor de zomerhoeden water
dicht worden.
Het steeds toenemende aantal Duitsche Jo
den die FTankrijk binnenkomen, begint de
Fransche regeering eenige bezorgdheid te ver
wekken. Op een dezer dagen gehouden zitting
van het kabinet werd medegedeeld, dat reeds
meer dan 25.000 Joden over de grens waren
gekomen en dat nog steeds meer verwacht
worden. Het grootste deel der vluchtelingen
behoort tot den middenstand.
Op zekeren dag schreef Freddy Vrij
dag een wedstrijd uit tusschen Madge
en Muriel, de twee lepelaars. Het
werd nd. een lepel en ei wedstrijd. De
twee vogels begonnen goed en belde
waren zeer handig in het balanceeren
met het ei op den lepel.
,JCi)k eens," riep Topsy uit, „Muriel
is voor. Ik hoop maar, dat zij de
eieren niet laten vallen, want
wordt Ivy boos op ons."
dan
Maar het duurde niet lang of de
beide vogels; hadden hun eieren laten
vallen.
„Ha, ha", riep Muriel uit, „mijn ei
is nog heel."
„En het mijne ook," zei Madge.
Maar de zeeman zei, dat het kwam,
omdat de eieren van kalk waren.
.Dacht je werkelijk, dat we lepelaars
met echte eieren lieten loopen?" zei
hij.
„Maar waar heb je ze vandaan?"
vroeg Robbie.
„O," zei Freddy, „op het vergane
schip heb ik ze gevonden.
(Maandagavond vervolg).
(Ingezonden Mededeelingen)
Ik denk, dat je naar een ander baantje zal
moeten omzien, Smith," zei George Falmont
tot zijn knecht, die hem met een extra-suf ge
zicht aanstaarde. „Je wordt natuurlijk niet zoo
maar aan de deur gezet, dat begrijp je wel, maar
ik moet je toch ontslaan. Ten eerste ben je als
heerenknecht geen cent waard en ten tweede..
ehten tweede is er iets verkeerd geloopen,
zoodat ik je niet langer in dienst kan houden."
„Dat spijt me, meneer," zei Smith, terwijl hij
begon met de kleeren van George in den koffer
te pakken.
„Is er iets met.... met juffrouw Greta?"
George kreeg een kleur van zenuwachtigheid.
„Smith, ouwe jongen, je bent zoo onbeschei
den als de duivel zelf, maar je slaat den spij
ker op zijn kop. Er is iets met Greta. Er is zelfs
heel veel. We hebben gisteravond ruzie gehad
en nu is het uit.. Finaal uit!"
„Maar meneer!" zei de brave Smith met zijn
snorrepunten neerslachtig omlaag hangend.
„Dat zal toch wel zoo erg niet bedoeld zijn!"
„Niet zoo erg?" lachte George schamper, ter
wijl hij een woesten ruk aan zijn boord gaf. „Je
zou wel anders praten als je gehoord had wat
ze allemaal op me aan te merken had. Ze heeft
mijn portret verscheurd en me daarna uitge
scholden voornou, enfin. Dat daargelaten.
Maar zeg nu zelf, Smith, kan ik er wat aan
doen dat ik vier jaar ouder ben dan zij?"
„Had ze daar wat over te zeggen?" vroeg
Smith.
„O, man, hou op! Ze kwam er bijna niet over
uitgepraat. Toen gooide ze me haar ring naar
het hoofd en de cadeautjes, die ik haar gegeven
had. Ik zei kort en goed, dat ik het langer ver
tikte, smeet den ring in het vuur, zóó nijdig
was ik! en vertrok. Vooruit, Smith, maak een
beetje voort met dien koffer!"
Omdat George een uitgesproken afkeer had
van haasten, was hij een half uur te vroeg op
het station. Nauwelijks was hij er of hij kreeg
het gevoel dat Smith wel weer eens tets kon
hebben vergeten in te pakken. Smith wèis zoo'n
stommeling
Even later hing hij al nijdig aan de telefoon
en blafte Smith toe dat de pyjama's vergeten
waren en dat ze hem moesten worden gebracht.
In de wachtkamer koelde hij wat af, doch toen
Smith verscheen met leege handen, sprong
hij op.
„Wel wat drommel
,,'t Is al in orde, meneer," glimlachte Smith.
„Ik heb er een pakje van gemaakt en dat in
uw koffer gestopt. Ik zag er juist een kruier
mee zeulen."
„Welke koffer? Mijn koffer?" brieschte
George.
„En dien heb ik hier!!"
Smith's onderlip zakte hevig.
„Maar het was precies uw koffer. Tot zelfs uw
initialen stonden erop!"
Opeens ging George een licht op. Verleden
week had hij een van zijn koffers aan Greta
geleend. Dus dan was Greta ook hier!
Gevolgd door den verslagen Smith rende hij
naar den bagagewagen en zocht den koffer. Het
eerste wat hij er uithaalde was.... zijn eigen
portret! Het tweede zijn pyjama's.
Verbluft stond hij een oogenblik naar zijn
beeltenis te staren. Dan trok Smith hem aan
zijn mouw.
„De trein, meneer," herinnerde de brave
knecht hem.
„Ja, ja," antwoordde George verstrooid.
Smith loodste hem in een coupé.
„Alstubllef, meneer," zei hij, den koffer aan
reikend. „En een prettige vacantie!"
„Dank je," zei George en toen klapte het
portier dicht en de trein vertrok.
Hij sloeg de oogen op en zagGreta!
„Hallo George!" begroette ze hem.
George ging tegenover haar zitten en zocht
een krant om er zich achter te verschuilen,
maar hij vond er geen.
Opeens slaakte hij een kreet. Greta's rechter-
Zoolang de brandweerstations nog niet vol
doende beveiligd waren, trof men voortdurend
personen aan, die door valsch alarm de brand
weren op de been brachten, zonder wellicht
te vermoeden hoe kostbaar zoo'n experiment
was. Het gemeentebestuur van Londen heeft
onlangs aangetoond dat dergelijke grappen haar
een som van 30.000 pond per jaar kosten. In
het afgeloopen jaar werd de brandweer niet
minder dan 3000 maal voor niets gealarmeerd,
dat is ongeveer 10 maal per dag. Slechts zeer
weinige berusten op een vergissing, het grootste
gedeelte van die valsche alarmeeringen is het
werk van onbezonnen dwaashoofden, wien men
het maar ten goede moet houden, dat zij niet
vermoeden welk een groote onkosten hun on
doordacht alarm veroorzaakt.
Maar zoo'n valsch alarm kan ook gevaarlijk
worden voor het leven en eigendom van andere
menschen, omdat het kan gebeuren, dat de
brandweer juist uitgerukt is, terwijl van elders
een echte brand gemeld wordt.
In Engeland worden daarom de brandalarm
toestellen voortaan door crimineele beambten
bewaakt, wat echter ook weer groote kosten
veroorzaakt. De alarmtoestellen zóó om te bou
wen, dat geen valsch alarm meer mogelijk is,
zou 70.000 pond kosten. De autoriteiten hebben
echter, merkwaardig genoeg, nog niet besloten
deze som daarvoor uit te trekken. Zij schijnen
liever jaar op jaar 30.000 pond te willen betalen.
hand was gewond, verbrand. En ze droeg een
verkleinden ring!
„Zeg eens," vroeg hij, „je hebt toch niet....?"
Greta knikte deemoedig.
„Ja, George. Ik kon je ring toch niet in het
vuur laten liggen?"
George was verteederd.
„En sinds wan-
neer neem jij een
portret van mij q
mee op reis?" ITllTtl
„Omom-
dat ik je zoo
graag wil zien, i(1J
ook als je er
niet bentO, George!"
Maar George had zijn arm al om haar heen
geslagen.
De trein denderde door de velden.
Een kwartier. Een half uur. Een uur!
„Ik zal Smith niet ontslaan, lieveling," zei
George. „Als hij vandaag niet al die stommi
teiten had begaan, dan zou alles zóó niet ge
loopen zijn."
„Maak hem tuinman. Dien zullen we noodig
hebben als we getrouwd zijn," adviseerde Greta.
BERLIJN, 26 Mei (V. D.) Officieel wordt
medegedeeld:
In de zitting van heden van het rijkskabi
net bracht allereerst de rijksbankpresident dr.
Schacht rapport uit over zijn reis naar Amerika
en Engeland en over de met president Roo
sevelt en met Amerikaansche en Engelsche
bankkringen gevoerde onderhandelingen.
Vervolgens behandelde het rijkskabinet in
een zitting, die bijna vijf uur duurde butten-
landsche politieke en economische vraagstuk
ken. Er werd een wet aangenomen over de
Gleichschaltung van de raden van toezicht van
corporaties en een wet betreffende het in be
slag nemen van communistische vermogens.
SAARBRUCKEN, 26 Mei (Reuter). De re-
geerings-commissle heeft het jaarlijksche con
gres van de Duitsche minderheden in het bui
tenland, dat hier in Juni 1934 zou worden
gehouden, verboden. Eveneens is de Vereeni-
ging voor Duitsche Cultuur, welke zich voor
stelde in het Saargebied literaire en artistieke
manifestaties en theater-voorstellingen te geven,
verboden.
DANZIG, 26 Mei. (W. B.) De Senaat vaa
de vrije stad Danzig heeft een protest inge
diend by den diplomat'eken vertegenwoordiger
van Polen tegen het feit, dat een filmonder
neming uit Warschau pogingen heeft aange
wend, om in Danz'g een film op te nemea,
waarby gefingeerd werd, dat Joden door leden
der S. A. werden overvallen en mishandeld. De
S. A. uniformen had men by een kleermaker
in Danzig laten maken.
TOKIO, 26 Mei. (V. D.) Een sedert drie da
gen woedende woudbrand heeft in het Japan-
sche district Saghalian geweldige boschstreken
en verscheidene dorpen in de asch gelegd. Ge
vreesd wordt dat honderden dorpelingen in de
vlammen om het leven zyn gekomen.
Men is er nog steeds niet in geslaagd het
vuur te stuiten.
WASHINGTON, 26 Mei. (Reuter). Roosevelt
is van meening, dat Frankryk eerst den op 15
December 1.1. vervallen termyn moet betalen,
alvorens hy een herziening der oorlogsschulden
in overweging kan nemen.
Uil het Engelsch van
51.
je weet hoe het verder ging, zei Ben.
Je wilde nauweUjks naar me luisteren, maar
ik wilde je niet opgeven. Je weet misschien
dat ze in Leeds zeggen: Ben Briggs krygt alles
waarop hij zyn zinnen heeft gezet en ik heb
myn zinnen op jou gezetIk wist gauw ge
noeg welken hartewensch je koesterde. Je wilde
het oude tehuis terugkoopen en ik bood het je
aan als huwelijksgeschenk. Je weigerde. Toen
hoorde ik, dat Mary Judson een formule bezat
om synthetische rubber te maken. Ik had er
geen vertrouwen in, maar ik wist dat er kapi
talen mee te verdienen waren als het haar
zou lukken. Dat is toch juist, nietwaar?
Nancy gaf geen antwoord, maas, ze luisterde
Oplettend naar elk woord.
Ik wil het wel bekennen, ging Ben voort,
ik was angstig. Ik wist hoe knap je in de
scheikunde bent en ik wilde je tegenwerken..
Maar het ging niet
Langham! riep Nancy uit.
Juist, Langham. Maar ik heb alles gepro
beerd ter wille van jóu, denk daaraan, zei hij
nadrukkelijk.
Mary Judson's tegenslag stelde me een
beetje gerust, zei Ben, maar toen julie terug
kwamen uit Cornwall, begonnen jullie met
frisschen moed. Ik wist dat je Mary herhaal-
deiyk om de formule had gevraagd, maar dat
ze haar nooit had willen laten zien. Ik was
bang dat jü met behulp van die formule op een
goeden dag zou slagen en dat wilde ik voor
komen. Ik deed alles uit liefde voor Jou, Nancy,
smeekte hy; dat geloof je toch, nietwaar?
Ik. wil de formule terug hebben, antwoord
de ze vast besloten.
Je hebt niets aan de formule, protesteerde
hy. Denk aan Amos, den ouden Amos, die
ook niet is geslaagd.
Toch wil ik die formule hebben, zei Nancy.
Ik ben bang dat je slaagt, stotterde Ben.
Ik wil het niet.
Eenige seconden heerschte er stilzwygen.
Toen begon hy opnieuw: Geef het op, Nancy.
Alles wat je wilt zal ik geven. Beloof alleen dat
je met me trouwen wil.,..
Nancy schudde het hoofd.
Ik ben gekomen voor die formule, mr.
Ben, en ik zal de kamer niet uitgaan voor ik
ze gekregen heb.
Luister dan toch, ging hy voort, stel je
voor, dat ik je het papier geef, veronderstel
dat je er in slaagt om rubber te maken. Wat
dan nog? Je hebt tien duizend pond baar geld
noodig; waar wil je dat vandaan halen? Je zou
in relatie moeten treden met een maatschap-
py, die de uitvinding zou koopen. Dat duurt
jaren en jaren. En de optie vervalt binnen
anderhalf jaar. Begrip je niet, dat het geen
zin heeft?
Geef mU het document, antwoordde het
meisje; het is myn eigendom.
Ben deed een stap naar de brandkast. Hy
was nog nooit zoo angstig geweest. Het meisje
was intelligent en yverig en er bestond een
kleine mogelijkheid, dat.. ..De grond zonk
hem. weg onder de voeten. Hy, Ben Briggs, was
by na verslagen. Plotseling draaide hy zich
naar Nancy toe:
Neen, ik geef het niet! schreeuwde hy.
Weiger je?
Ja.
Nancy werd bang. In zyn oogen was dezelfde
glans als dien ze by Jack Beel gezien had; Ben
Briggs scheen tot alles in staat op dat mo
ment.
Biyf waar je bent! riep ze uit. Als je
een stap naderbij komt, druk ik op deze bel en
morgen zal de heele stad weten wat er is ge
beurd. In alle kranten zal staan, dat Ben
Briggs, de toekomstige burgemeester van Leeds,
door een arm dienstmeisje een doode heeft la
ten bestelen en dat hij niet beter is dan een
gemeene dief. Ik geef je één minuut om na te
denken. Als ik het papier dan niet in handen
heb, zal ik doen wat ik heb gezegd.
En als ik het geef? vroeg Ben snel.
Dan zal niemand het ooit te weten ko
men, luidde het antwoord.
Hy wachtte nog een seconde, toen ontsloot
by de brandkast.
Doe wat je wilt, zei hy. Hier heb je het.
Maar voor hy naast haar was komen staan,
drukte het meisje op de bel, omdat ze instinc
tief voelde dat het gevaar nog niet geweken
was.
Wil je Mrs. Briggs vragen of ze my een
minuutje kan ontvangen? vroeg het meisje.
Ik ben zeker dat Mrs. Briggs u kan ont
vangen, miss Trevanion.
Dan ga ik met je mee. Dank u, Mr. Ben.
Ik zal het papier meenemen en ze griste het
uit zyn handen. Ben keek haar verslagen aan.
Nancy was hem te handig afgeweest.
Zullen we maar afscheid van elkaar ne
men, of gaat u nog even mee naar beneden?
vroeg ze met suiker-zoete vriendeiykheid.
Ben gaf geen antwoord. Hy ging terug naar
de brandkast en sloot die af.
Nancy bleef niet lang op Woodroyd, ondanks
het aandringen van Elyah Briggs en zyn vrouw.
De taxi wachtte nog en ze reed direct terug
naar Laburnum Cottage.
Ja, Nancy-lief, zei Mrs. Briggs, die haar
tot de voordeur bracht, ik zou zoo graag wil
len dat Je het eens werd met onzen Ben. Hij is
in den laatsten tijd echt bedrukt en verslagen.
Heb je hem nu gesproken?
Ja, antwoordde Nancy, voor een zake
lijke aangelegenheid.
Hy vertelde het me.
Waarom ik ben gekomen?
Neen, daar weet ik niet van; maar wel,
dat hy zoo graag met je zou trouwen. Ik wilde
dat het mogelijk was. Denk er nog eens goed
over na, kindje....
Ik zal het doen, zei Nancy.
En kom ons gauw opzoekenJessie is
naar den schouwburg met c-en jongen man
ze zal je zeker wel alles hebben verteld?
Neen, ik wist er niets vanIs Jessie..?
Ja, hy heet Walter Lister. We kennen
hem al jaren. Als jy met onzen Ben zou willen
trouwen, zou ik de gelukkigste moeder uit
Leeds zijn.
Toen ze in Laburnum Cottage kwam, las
Nancy de formule haastig door. Ja, er kwamen
dingen in voor, die Mary haar nooit had toe
vertrouwd. Met behulp van het document zou
ze misschien slagen. Ze was hoopvol gestemd.
Ik ga naar bed, zei Sarah Ellen, aan de
deur kloppend. Kan ik nog iets doen?
Neen, niets; dank je. Ik hoop dat je goed
zult slapen.
De vrouw ging echter nog niet weg; ze scheen
iets te willen vragen.
Heeft u Mr. Briggs gesproken? vroeg ze
plotseling.
Ja, antwoordde Nancy.
Wat zei u?
Alles.
Dus nu weet u alles?
Ja.
Wat gaat er met my gebeuren?
Nancy keek de vrouw oplettend aan. Ze zag
den angst in haar oogen.
Met jou gaat niets gebeuren, antwoordde
ze rustig.
Niets? Bedoelt u dan....
Ik bedoel dat ik er geen notitie van heb
genomen dat je me den dienst hebt opgezegd,
Sarah Ellen en ik hoop, dat je by my in be
trekking zult biyven.
Meent u dat werkeiyk?
Ja. Goeden nacht, Sarah Ellen.
Neen, neen, ik wil u alles uitleggen. Ik
wilde u .geen kwaad doen, miss Nancy. Mr.
Briggs zei, dat het alleen goeds voor u zou be-
teekenenen ik heb zoo lang gewacht op
EzraMr. Ben beloofde me, dat hy me al
het geld, dat we voor een winkel noodig heb
ben zou geven, op den dag dat u met hem
trouwde. En ik zou alles gedaan hebben om
met Ezra te trouwenhet is daarom....
Ja, ja, ik begryp alles, viel Nancy haar ih
de rede.
En zult het nooit aan iemand vertellen?
Geen woord.
En Mr. Ben ook niet?
Mr. Ben evenmin.
O. miss Nancy, huilde de vrouw, ik aal
alles voor u doen wat u maar wilt, ik zal mi)
half-dood voor u werkenenen
Stil maar, zei Nancy, haar op den rug
kloppend, we zyn weer goede vrienden, S®"
rah Ellen. Ik weet zeker, dat je me nooit meer
zult bedriegen.
Ik zou liever sterven! Goeden nacht, mis
Nancy. God zegene u. En dat de Heer uw
hartewensch in vervulling mag brengen....
Wordt vervolgd.
