Simplex rijwielen
STAD S N I E U W S
Men U&tijfionó:
Bloemendaal's oude raadhuis
VRIJDAG 16 JUNI
EEN STAD, ALS IN EEN
BLOKKENDOOS
Van kleine menschen
en kleine dingen
hebben mede voor 99 °jo de buitenlandsche merken
verdrongen, door kwaliteit, betrouwbaarheid en
blijvend licht loopen. Koopt een Simplex niet
als steun voor de Nederlandsche industrie, doch
omdat dit in alle opzichten in Uw voordeel is.
EEN AFSCHEIDSWOORD
Het Brouwerskolkje
De sprookjessfeer in de stad der
Lilliputtershistorie, ontstaan
en groei
VAN ONZE RECHTBANK
Onoplettendheid
Tram en vrachtauto
De Tarwewet
FILMN1EUWS
PALACE-THEATER
„Sabbath". Een Vrijdag
avond in Amsterdam
Een afscheid voor immer
Want de Raad kwam er voor het
laatst bijeen
Een toeslag-verzoek
Monumentenzorg
Allerlei voorstellen
De weg door het Brouwers
kolkje
Een afscheidswoord
Kampeeren
Over: De Donder dagmiddag sluiting
voor Kappers
MUZIEK
VOLKSCONCERT H.O.V.
Soliste: Hanny Scheffelaar-
Klots (viool)
MOTORSPORT
Motorclub Haarlem
Groot is de drukte in de nieuw verrijzende
stad in onze stad. En het is, alsof het stads-
beeld van Haarlem zelf er verandering mee
ondergaat.
Vele hoofden gaan een richting uit en menige
mond uit: „O, kijk eens wat leuk."
En als dan, eerst wat onwillig het kon wel
eens een in het ootje-nemerij zijn ook onze
oogen het punt van belangstelling zoeken, ja
dan, moeten we het wel toegeven: „Dat is leuk,"
als twee van die popperige menschjes te wach
ten staan op dezelfde tram, als waarmee wij
groote menschen ons laten vervoeren. En on
willekeurig vragen we ons af, of de directie van
de tram hen nu zal laten rijden voor half geld,
we veronderstellen tenminste, dat een Lilliput
ter maar de helft noodig heeft van dat, waar
mee wij kunnen volstaan.
Wat we zoo hier en daar zagen van het
kleine volkje en den grooten trek die er blijkt te
zijn naar het terrein achter den Kinderhuissin
gel, waar zij hun stad bouwen, maakte ook ons
meer dan nieuwsgierig. Op het terrein heerschte
een drukte van jewelste, achter poort-, muur-
en touwafzetting was geen plaatsje onbezet,
waar niet iemand nieuwsgierig zijn blikken
richtte op circuswagens en het daarbinnen lig
gend lilliputterrijk.
Daar er een groote roep gaat over de hooge
waardigheid, die den 37-jarigen burgemeester van
Lilliputterstad omgeeft, poogden we allereerst
connectie met zijn Edelachtbare aan te knoo-
pen. Maar een jammerlijke teleurstelling wacht
te ons. De burgervader met zijn gevolg veer
tig in getal had zich naar IJmuiden begeven,
om daar naar de sluizen te kijken en in de nij
vere visschersplaats wat rond te kuieren.
Maar andere Lilliput-ingewijden stonden ons
ten dienste en gaven hiermede de gelegenheid
om iets aan onze lezers te vertellen van de his
torie, het ontstaan en den groei van de stad
der Lilliputters.
In sprookjesstad zijn zeven nationaliteiten te
vinden. Het grootste aantal is van Hongaarsche
afkomst. Verder wonen er Polen, Russen, Joego-
Slaviërs, Tsjechen, Duitschers en Franschen.
De oorsprong van de stad der Lilliputters is
te vinden bij een variétégroep van deze dwer
gen, die de geheele wereld afreisde.
De moeder van den tegenwoordigen impre
sario, mevrouw Schaëfer, kwam zekeren dag op
het idee om voor de Lilliputters een stad te
bouwen en hen daar te laten wonen in huizen,
die gebouwd waren naar hun verhoudingen.
Deze stad zou dan tegen entrée te bezichtigen
zijn. Dit idee van vaste stad is echter veran
derd en zoo is men gekomen tot de stad, die
land na land afreist, om daar in iedere stad
die zich gastvrij voor het dwergvolk opent, op
nieuw opgebouwd te worden. Daar het zoo goed
als allemaal artisten zijn men lette op den
zoo juist aangegeven oorsprong kwam er
spoedig een circus bij, waarin de bezoekers van
Lilliputland gratis onthaald worden op echte
circusvoorstellingen onze zegsman vertelde
dat er geen enkele toer in een groot circus te
zien was, die ook deze dwergmenschen niet ver
stonden als ze hun entréebewijzen van
sprookjesstad toonen.
„Hoe oud is de oudste en hoe oud de jongste
inwoner?" was een der vele vragen, die we
gaarne beantwoord zagen.
„De oudste is de burgemeester van Lilliputter-
stad, zijn leeftijd is zevenendertig; dan is de
jongste der Lilliputters zeventien jaar,»' luidde 't
vriendelijk gegeven antwoord.
Maar al spoedig hoorden we dat de jongste
toch jonger was en twaalf lentes meegemaakt
had. Het was des burgervaders dochter, die juist
gemeten 70 cM. grootte bereikt heeft.
Op onze vraag of hun het leven erg lastig ge
maakt wordt, konden we geen rechtstreeksch
antwoord machtig worden.
In de huisgezinnen, waar de Lilliputters ge
boren werden, bleken ze meestal wel als een
last beschouwd te worden.
Hun normaal groote broers en zusters zijn
meer voor het gewone leven geschikt en laehen
hen dan ook al te vaak uit. Zoo komen zich
steeds meer Lilliputters melden.
In ons eigen vaderland, in de hoofdstad van
het Rijk, leeft er een, die als hij evenals zijn
lotgenooten in sprookjesstad het noodige ar-
tistenbloed bezit (hij heeft zelf om een woon
plaats in sprookjesstad gevraagd) spoedig als
de eerste Hollander op het register van den
burgerlijken stand van de dwergenstad te boek
zal staan.
Maar op hun doorreis door de verschillende
landen en al heel erg in onze Hollandsche
steden en zeker in Haarlem ontmoeten ze aller
wegen sympathie. Men noodigt ze zelfs ten eten.
En dat men niet bang behoeft te zijn om dit
laatste te doen: we zagen er net een smakelijk
happen in een lekkere Haarlemsche boterham
van normale grootte, belegd met een plak ham
van normaal gewicht.
In zooverre wijken deze kleine artisten echter
van hun groote collega's af, dat ze niet zelf het
circus opbouwen. Hiervoor zijn 25 menschen van
normale grootte in dienst, waarbij dan in iedere
stad nog wat losse arbeidskrachten worden ge
voegd.
De oorzaak is gelegen in het feit, dat de zware
vrachten boven hun krachten gaan, maar ook
al omdat zich onder hen echte stadsheertjes
en dametjes naast de meer van het platteland
afstammenden bevinden.
Hun vrijen tijd en die is met het opbouwen
en afbreken van hun stad niet gering bren
gen ze zeer sportief door met fietsen en tennis
sen. Ook fotografeeren ze veel en zijn er onder
hen verwoede vischliefhebbers, die uren naar
het bovenste puntje van hun dobber kunnen
turen.
Dat ze niet alleen in hun soort lichamelijk
maar ook geestelijk goed geproportionneerd zijn,
bewijst wel dat er onder hen zijn, die vier tot
vijf talen vloeiend spreken en er in correspon-
deeren.
Tot half October blijft het dwergvolk voor-
loopig in Holland en het kan nog gebeuren, dat
deze tijdsduur langer wordt; dit hangt af van
de contracten.
Vanaf Zaterdag wonen ze gedurende tien da
gen in hun eigen stad, waar ze de Haarlemmers
gaarne zullen ontvangen. U kunt ze daar tref
fen op het Marktplein, in hun eigen hotel, hun
woningen, hun flat. De postbode zorgt er voor
de verzending van uw brieven met het heusche
poststempel van Lilliputstad erop.
Men mag er een blik werpen in het raadhuis,
er sigaren, sigaretten, gebak etc. inslaan in hun
winkeltjes.
Het circus lokt reeds, de paardjes wachten de
vrouw van den burgemeester, die als hoog-
schoolrijdster de prima donna der arena is.
Uw hart kan weer jeugdig worden in de mooie
sprookjessfeer van Lilliputstad.
Een Amsterdammer reed op 1 Maart met
zijn auto te Hillegom. Uit een zijstraat kwam
een man, die in een bakfiets twee kinderen ver
voerde. Dit zag-de automobilist niet, waardoor
een botsing onvermijdelijk was. Voor dit feit
stond hij gisteren voor de Haarlemsche Recht
bank terecht. Een der kinderen had zwaar li
chamelijk letsel gekregen en bleef negen weken
lang onder geneeskundige behadeling. De Am
sterdammer erkende eerlijk niet voorzichtig ge
noeg gereden te hebben; hij had ook na de aan
rijding alles in het werk gesteld om het leed te
herstellen. Deze manier van doen roemde de
Officier van Justitie. Hij moest echter 200.
boete eischen, omdat het ten laste gelegde be
wezen was.
Uitspraak 29 Juni a.s.
Een 38-jarige wagenbestuurder van de N. Z.
T. H. M. te Amsterdam was door den Kanton
rechter te Purmerend veroordeeld tot 10.
boete wegens overtreding van het tramwegre
glement. Van dit vonnis was verdachte in ap
pèl gekomen. Hij zou op 27 Augustus 1932
in den middag met een electrischen tram
wagen onvoorzichtig gereden en geen signaal
gegeven hebben op den Broekermeerdijk te
Broek in Waterland, waardoor een vrachtauto
werd aangereden.
De 21-jarige chauffeur van dezen auto ver
klaarde, dat hij een wagen passeerde die rechts
van den weg stond. Daardoor kwam hij vlak bij
de tramrails, juist toen verdachte er met zijn
tram aankwam.
Uit het getuigenverhoor bleek, dat er meer
van toeval sprake was. De burgemeester van
Purmerend had er echter over geklaagd, dat de
yrams ter plaatse veel te hard rijden.
De Officier van Justitie achtte in dit geval
geen schuld aanwezig en vroeg vrijspraak.
De verdediger, mr. H. Waslander, adviseur
van de Ned. Ver. van Spoor- en Tramwegper
soneel, sloot zich daar gaarne bij aan.
Een 41-jarige tarwehandelaar uit Haarlem
mermeer was door den Kantonrechter aldaar
veroordeeld tot een geldboete van 45.wegens
overtreding van de tarwewet. Van dit vonnis
kwam verd. 1 appèl.
Verdachte heeft op verschillende data in 1932
telkens 100 kg. tarwemeel, niet voor eigen ge
bruik bestemd, afgeleverd in het kanton Haar
lemmermeer, terwijl dat meel "niet geheel en
ook niet gedeeltelijk bestond uit bloem of meel,
uitsluitend afkomstig van inheemsche tarwe, ge
leverd door bemiddeling van de Vereeniging
van inheemsche tarwe-afnemers.
Tevens heeft hij tarwemeel, dat niet voor
eigen gebruik was bestemd, bereid en afgele
verd.
De Officier van Justitie vroeg ontslag van
rechtsvervolging.
De verdediger zette een juridisch betoog op,
waarbij hij de wet critiseerde en minder auto
riteit toekende dan bedoeld zou zijn.
Uitspraak 29 Juni a.s.
G. J. Teunissen, de maker van „Pierement"
heeft thans in samenwerking met den teeke
naar Jo Spier, een film gemaakt van de Am-
sterdamsche Jodenbuurt op Vrijdagavond bij
het begin van den Sabbos. In één symphonie
van détails en flitsen heeft hjj het heele proces
van de Sabbath-viering weergegeven, zoodat
men een tamelijk overzichtelijken indruk krijgt
van het ter ruste gaan van de Joodsehe werk
week.
De films van Teunissen zijn helder en klaar
en juweeltjes van reportage. Ze behoeven geen
toelichting en spreken voor zichzelf Het slaan,
van de klok, het opruimen van de stalletjes,
het sluiten der zaken, waarvan de duidelijke
namen de afkomst der eigenaars verraden, de
plechtige gang naar de Synagoge en de devote
beoefening van de godsdienstoefening, dat
volgt alles zoo duidelijk en logisch op elkaar,
dat het volmaakt overbodig is, naar een ver
klaring te zoeken of te vragen. Het is de aan
vang van den Joodschen Sabbath met alle waar
digheid die men daaraan pleegt te geven. Dat
de film eindigt, nadat men een blik in de syna
goge, tijdens de godsdienstoefening, gekregen
heeft, zou men als een onvolkomenheid kunnen
beschouwen, omdat de Sabbath in de Joden
buurt toch ook wel naar buiten merkbaar is.
Alleen zou men zich dan niet meer tot den
Vrijdagavond hebben kunnen beperken en van
zelf vervallen zijn in opnamen op Sabbath langs
de straat. In ieder geval is het een uitstekend
stukje film, met een bepaalde documentaire
waarde, dat zeer zeker de aandacht verdient.
De hoofdfilm is een oorlogsfilm, vervaardigd
naar den roman van Ernest Hemingway: ,,A
farewell to Arms". Het is geen oorlogsfilm in
de beteekenis van „oorlogs-weergave", zooals
we dat reeds uit den treure kennen. Een „Af
scheid voor immer" met Cary Cooper en Helen
Hayes is meer een dramatische, of tragische
liefdes-episode aan het front tusschen een of
ficier en een verpleegster. Heel nauwkeurig
heeft men den roman gevolgd en al die kleine
treffende tafereeltjes die erin verwerkt waren
weergegeven. Natuurlijk had men hierbij met
groote moeilijkheden te kampen; moeilijkhe
den die direct in het oog vallen indien men
zelfs den roman niet gelezen heeft. Daaren
tegen vindt hij, die dat boek wel in handen
heeft gehad (en hierbij maken we er op attent
dat het slechts voor geestelijk volwassenen be
stemd is) dat de film den letterlijken tekst
zooveel mogelijk op den voet heeft gevolgd,
zoodat het, met uitzondering van het einde,
als we ons tenminste niet vergissen, een prach
tige illustratie van het oorspronkelijke verhaal
is geworden.
Een enkele maal heeft de regisseur Frank
Borzage kans gezien van deze methode af te
wijken, om, en door gebruik te maken van de
kracht van de film zelf, verrassende, op zich
zelf staande fragmenten te scheppen (zooals
bijvoorbeeld het op den ziekenwagen binnen
rijden van den gewonde in het paleisachtige
hospitaal) die ver boven de aanvankelijke ver
wachtingen uitgaan. Voor de rest komt de ge
heele dramatische kracht neer op de weten
schap dat deze twee zoo intens minnende zie
len voor goed van elkaar gescheiden worden.
Dat hierbij de sympathie enkel en uitsluitend
naar een kant uitgaat, is in zekeren zin te
wijten aan een psychologische fout van de
makers van het scenario. Is de man in het
eigenlijke werk niet een deserteur zonder meer,
doch practisch een slachtoffer van de omstan
digheden, die, op het punt staande onschuldig
te worden gefusilleerd, ontvlucht, hier verlaat
hij zijn regiment enkel en alleen wijl de liefde
hem drijft. Deze banale desertie stempelt hem
eerder tot een lafaard dan tot een opofferen-
den held. Daar tegenover staat het meisje dat
alle consequenties van haar liefde aanvaardt
en daaraan ten gronde gaat en geheel en al
het lijdend „voorwerp" blijft. Dat het afkeuren
van de daad, die de jongeman stelt zelfs geen
kwestie is, van pro- of anti-militairisme, zal
voor een ieder duidelijk zijn, die weet dat zoo'n
gevoel niet afhankelijk is van het of niet lief
hebben van een meisje.
Overigens gelooven we wel, dat rijp volwas
senen die deze film gaan zien, onder den indruk
zullen komen van deze eenvoudige historie, die
de vernietiging van het geluk van twee men-
schenkinderen tot basis heeft.
L. V.
Over: Drankbestrijding
In de vergadering van het Haarlemsch Dioce
saan Kruisverbond heeft de voorzitter in zijn
openingswoord een gevoeligen teruggang bij de
R. K. Drankbestrijding geconstateerd.
Dat behoeft m.i. niet te verwonderen, als men
in het verslag dier vergadering leest, wat de ver
eeniging zooal wil.
Zoo wilde een der afdeelingen een verbod van
het gebruik van rhumboonen! Heeft men nu
inderdaad niet iets belangrijkers te bespreken?
Werkt het gebruik van dergelijke genotmiddelen
het overmatig gebruik van sterken drank in de
hand? Immers, het Kruisverbond keert zich toch
alleen tegen het overmatig gebruik
En verder vermeldt het verslag de opdracht
aan het Hoofdbestuur, pogingen In het werk te
stellen, om te komen tot afschaffing van bier
In retraitehuizen. Gelooft men nu werkelijk, dat
de retraitehuizen de menschen tot dronkaards
maken?
Wanneer een vereeniging zich met dergelijke
futiliteiten bezig houdt, ja, dan is haar achter
uitgang verklaarbaar. g
Van de gelegenheid, door de Redactie aange
boden om enkele misvattingen in bovenstaand
stukje recht te zetten, maak ik gaarne en dank
baar gebruik. De opmerkingen van den geachten
inzender hebben mij verwonderd, omdat het ver
slag der jaarvergadering van het Diocesane
Kruisverbond, zooals het in deze courant werd
gegeven, niet de oorzaak van zijn dwalingen kan
zijn. Ik zou dus kunnen volstaan, met naar dat
verslag te verwijzen, maar wellicht heeft het nut
enkele punten te onderstrepen.
1. W. S. wijt den achteruitgang in ledental
van de Katholieke Drankbestrijding aan haar
doelstelling, die hem echter volkomen onbekend
is. Hij maakt daarbij de fout, het streven van
een enkele afdeeling te vereenzelvigen met dat
van den geheelen bond.
2. Een der afdeelingen wenschte een verbod
van het gebruik van rhumboonen, niet voor het
publiek, maar voor de georganiseerde geheelont
houders, hetwelk een aanmerkelijk verschil uit
maakt. Het is de wil om consequent te zijn in
de vrijwillige onthouding en het goede voor
beeld. De afdeeling, door deskundigen voorge
licht, was ervan overtuigd dat het gebruik van
rhumboonen, likeurbonbons e.d. inderdaad aan
leiding geeft tot alcoholmisbruik en dat vooral
voor kinderen het gevaar bestaat, dat daardoor
de zucht naar bedwelmende dranken wordt
gaande gemaakt. Dit is geen futiliteit. Dat noch
het hoofdbestuur, noch de vergadering in het al
gemeen voor de opinie van bedoelde afdeeling
geheel gewonnen kon worden, bewijst de voor
zichtigheid en bezadigdheid, waarmee iedere
nieuwe actie wordt behandeld.
3. Zooals gezegd: W, S. kent de doelstelling der
Kath. Drankbestrijding niet. Deze keert zich niet
alleen tegen het overmatig gebruik van sterke
dranken, maar tegen alle misbruik van alcoholi
ca en het bevorderen hiervan. Ook een gebruik,
dat in de oogen van den onwetende „matig" is,
kan misbruik zijn, b.v. wanneer het kinderen of
drankzuchtigen betreft.
4. Een actie tot het afschaffen van bier in re
traitehuizen is minder dwaas dan de geachte in
zender blijkt te veronderstellen. Het gebruik van
bier aan tafel is onder ons volk, gelukkig, geen
gewoonte; het behoeft zich deze dan ook niet
eigen te maken op plaatsen, die het voor zijn
geestelijke verheffing bezoekt. Voor drankzuch
tigen en die zijn er nog altijd velen! be-
teekent het aanbod van bier een verleiding, die
de vruchten der retraite vernietigt. Daarentegen
kan de vrijwillige onthouding van alcoholgebruik
gedurende de retraitedagen een offer uit
hoogere beweegredenen het nut der geestelijke
afzondering slechts verhoogen. Het voorstel kwam
dan ook niet voort uit bedilzucht, maar uit een
zuiver katholieke idee en het ligt volkomen in
de lijn van onze drankbestrijding, die zich kant
tegen het regelmatige, het dagelijksche gebruik
van alcoholische dranken.
Al zijn de opmerkingen van W. S. dus niet ad
rem, zij getuigen tenminste van belangstelling
in ons werk. Hij zal ons altijd bereid vinden, om
hem de middelen tot het verruimen van zijn
kennis op dit gebied t? verstrekken. Als men de
beteekenis van ons streven en van onze organi
satie wil beoordeelen, ga men niet af op het ver
slag van een jaarvergadering, die reeds voor de
29ste maal wordt gehouden. Het gewichtigste is
al meermalen besproken en behoort tot de re
gelmatig gevoerde actie. De achteruitgang van 'n
ideëele zaak als de Katholieke Drankbestrijding
is voornamelijk te wijten aan het gebrek aan
idealisme en offervaardigheid, dat onzen tijd
kenmerkt. Daar weten andere, even nuttige en
schoone bewegingen óók van mee te spreken!
H. B. van der SANDE,
Voorzitter Diocesaan Kruisverbond.
Over: Verkorte arbeidsweek, de
oplossing van het werkloosheids
vraagstuk? - Een ander denkbeeld
Steller van dit stukje verbeeldt zich geenszins
nu maar eens eventjes in een handomdraai het
ellendigste en moeilijkste vraagstuk van den te
genwoordigen tijd, de werkloosheid, op te lossen
maar tracht 'n steentje bij te dragen om tot het
door ieder weldenkend mensch vurig begeerd
doel te geraken.
Bij eenig nadenken immers kunnen de ver
wachtingen van een Verkorte arbeidsweek niet
hooggespannen zijn. Het is direct duidelijk, dat
het voor vele, vooral kleine bedrijven niet uit
voerbaar is om niet te spreken van geh»ele
branches. Op ateliers, in de bouwbedrijven, siga
ren- en aardewerkindustrieën en in het alge
meen in die bedrijven waar nog handwerk wordt
gemaakt of in stukloon gewerkt, zouden met
eenigen goeden wil wel een aantal steuntrekkers
ondergebracht kunnen worden. Maar wie ver
wacht in de huidige moeilijke omstandigheden,
dat een ondernemer de kosten van een ploegen-
stelsel zal aanvaarden waar het voor verschillen
de industrieën toch op uitloopen zou of tot het
aanschaffen van nieuwe machines zal overgaan
wat toch in vele gevallen gepaard zou moeten
gaan met uitbreiding van gebouwen.
Zien we dan nog naar bedrijven waar het vrij
wel geheel onuitvoerbaar is zooals b.v. in de dag
blad- en illustratiebedrijven door hun zeer bij
zonder karakter. Van de goedwillende werkge
vers zullen velen ook niet de enorme stijging van
den post arbeidsloon kunnen dragen.
Immers is niet aan te nemen, dat de arbeiders
de 8 uur arbeidsverkorting als loonderving wil
len en ook niet kunnen dragen, hetgeen dus wel
opgelost zal worden door halveering.
Binnen afzienbaren tijd zou deze nijpende
kwestie nog weinig vorderingen maken aangezien
natuurlijk daar waar het nog doorvoerbaar is
voor het aanpassen aan den nieuwen toestand
herhaaldelijk uitstel verleend zou moeten wor
den. De resultaten zijn dus volgens mijne mee
ning als vrij illusoir te beschouwen.
Nu is afbreken vrij gemakkelijk, daarom wil on-
dergeteekende ook een schuchtere poging wagen
om op te bouwen.
Zijn gedachten gingen uit naar een op korten
termijn doorvoerbaar systeem, waarvan de moei
lijkheden ook al niet te onderschatten zijn. maar
zonder groote offers van de geheele gemeenschap
zal er wel nooit een afdoende oplossing gevon
den worden.
Het denkbeeld komt in 't kort hierop neer. Op
iedere 5 werknemers wordt een zesde te werk ge
steld en een van de zes sturen we op vacantie!
Het lijkt al te eenvoudig maar komt mij voor
toch niet onuitvoerbaar te zijn. De kosten zou
den gedragen dienen te worden door werkgevers,
werknemers en openbare kassen.
De personeelsverhouding blijft ongewijzigd. De
vacantie met behoud van het volle loon bedraagt
voor lederen werknemer 2 maanden per Jaar, op
te nemen in 2 gedeelten om de vijf maanden
beurtelings.
Nu het loon en de kosten:
Voorbeeld bij een aangenomen loon van f 30
per week
Loonkorting 7 pCt. d.i. f 2.10 blijft f 27.90
Loonkorting 7 pCt. 5 arbeiders f 10.50
10.50
Meer te betalen loon door den werk
gever idem 7 pCt.
Gezamenlijke offers f 21.00
Het ontbrekende bedrag 6.90
bij te passen uit het rijkscrisisfonds.
Voor den werkgever worden de lasten dan: Oude
toestand
5 arbeiders 5 x 30 d.i. f 150 per week
Nieuwe toestand
b arbeiders 6 x 27.90 d.i. f 167.40
Sociale lasten 6e arbeider 1.50
Te zamen
Af bijdrage crisisfonds
Totaal
1 168.90
6.90
f 162.00
Donderdagmiddag vergaderde de gemeente
raad van Bloemendaal onder voorzitterschap
van den burgemeester. Afwezig de heeren
Bomwater en Witteman.
Een slechte gewoonte van vroeger blijkt in
eere hersteld, want begonnen wordt met een
geheime vergadering, welke ongeveer 1 y, uur
duurt.
Een verzoek van den Algemeenen Bond van
politiepersoneel in Nederland, aan den agent
van politie G. J. Hissink, aan wien met ingang
van 1 September 1933 eervol ontslag is verleend,
een toeslag op het hem uit te keeren pensioen
te verleenen, wordt met 76 stemmen ver
worpen.
Tot leden der adviescommissie voor de monu
mentenzorg worden benoemd A. P. Smits, Aer-
denhout en Jac. P. Thijsse en C. W. de Visser,
beiden Bloemendaal.
Vastgesteld wordt de 7e suppletoire begroo
ting 1932.
Bij het voorstel tot af- en overschrijving op
de begrooting 1932 klaagt de heer QUARLES
VAN UFFORD over verschillende z.i. dure pos
ten. Vooral fulmineert hij tegen het z.i. dure
onderwijs en betoogt, dat verhooging van
schoolgelden noodig is.
Men laat z.i. de kinderen te veel het middel
baar onderwijs volgen op kosten der gemeente.
Ook op den werkloozensteun wil spr. sterk
bezuinigen.
De VOORZITTER ontwaardt, dat naar be
zuiniging gestreefd wordt door B. en W. Thans
is het echter niet het geschikte oogenblik, om
te spreken over bezuiniging op onderwijs of
werkloozensteun.
De heer LAAN bepleit sterke bezuiniging,
hoewel hij nu zelf niet weet, waarop bezuinigd
moet worden.
Spr. meent voorts, dat overschrijding der pos
ten niet plaats mag vinden, zonder dat de raad
er in gekend wordt.
Aangaande dit laatste antwoordt de VOOR
ZITTER, dat de overschrijding op den dienst
voor Publieke Werken nog dateert uit den tijd,
dat de heer Laan wethouder was. Sinds hij als
zoodanig afgetreden is, vindt overschrijding der
posten niet meer plaats. Nadat de heer Prinsen-
berg als wethouder opgetreden is, is het gelukt,
Publieke Werken in te hooge uitgaven te
temmen.
De heer DORHOUT MEES vindt het niet te
pas komen, dat werkloozen in de werkverschaf
fing 4 per week meer krijgen dan niet-werk-
loozen verdienen. Zoodoende kweekt men werk
loosheid.
De heer SCHULZ betoogt, dat, nadat 2 ton
uit het reservefonds geput is, er nog altijd 3 a
3'/Z ton reserve overblijft.
èpr. bestrijdt voorts de opvattingen van de
heeren Quarles en Mees.
De VOORZITTER wijst er op, dat het reser
vepotje weer gevuld is, doordat geleend is, welk
bedrag toen in het „potje" gestort is. Het
„potje" was daarvoor niet liquide.
Als nog verder over het „potje" gesproken
wordt, vindt de VOORZITTER het maar beter,
„het potje'' te sluiten."
Het voorstel tot af- en overschrijving wordt
goedgekeurd.
Vastgesteld worden het kohier der honden
belasting 1933, het kohier der precariobelasting,
de suppletoire kohieren der hondenbelasting.
Met A. J. P. Jansen wordt ruiling van grond
aangegaan.
Aangenomen worden de voorstellen van B.
en W. inzake de al- of niet verleening van ont
heffing van bepalingen der Bouwverordening en
tot vaststelling van eenige bebouwingsvoor
schriften.
Aangehouden wordt het voorstel tot vaststel
ling van beheersverordeningen voor gas- en
waterbedrijf, om nader te onderzoeken opmer
kingen van den heer DE LESTRIEUX HEN-
DRICHS over verzekering.
Besloten wordt, nu de gemeente in het pro
ces van de gemeente tegen de N.V. Zandvoort-
sche Terrein- en Hotel Mij. in haar vordering
niet-ontvankelijk is verklaard, van deze beslis
sing in hooger beroep te gaan.
De heer LAAN deelt mede, het eens te zijn
met de beslissing van Ged. Staten, volgens wel
ke het raadsbesluit tot aanleg van een weg door
het Brouwersktfkje niet goedgekeurd is. Hij
grondt deze meening op financieele gronden en
wil daarom niet in beroep gaan van de beslis
sing van Ged. Staten.
De VOORZITTER herinnert eraan, dat over
de financieele gronden nu niet weer gesproken
moet worden. Voor het in beroep gaan moet al
leen gelden de kans op al dan niet succes bij
het in beroep gaan.
De heer NOORMAN acht wel een groote kans
aanwezig, in hooger beroep de zaak te winnen.
Daarom wil hij in beroep gaan.
De heer CASSÉ protesteert tegen de houding
van den heer Laan, die het maar voorstelt, als
of de raad een verkwistingscollege is en de fi
nancieele toestand van de gemeente onrust
barend is.
Na een korte geheime vergadering wordt met
algemeene stemmen besloten, van het besluit
van Ged. Staten in hooger beroep te gaan.
De heer DORHOUT MEES wil een afscheids
woord spreken tot de oude zaal, nu dit de laat
ste vergadering in het oude raadhuis is.
Spr. herdenkt het goede beleid der gemeente
vanuit dit raadhuis, vooral op financieel gebied
en uit den wensch, dat ook van het nieuwe ge
meentehuis uit een bloeiend financieel beleid
gevoerd zal kunnen worden. Maar daar vreest
hij voor, want hij ziet den toestand donker in.
Op vragen van den heer Schulz over het kam
peeren aan het strand, deelt de VOORZITTER
mede, dat een regeling getroffen is, om aller
eerst de menschen te hebben, die den geheelen
zomer blijven. De week-einders kunnen even
tueel naar Zandvoort.
Ook van werkloozen wordt een vergoeding
geheven, omdat men anders een werkloozen-
kamp krijgt, waarin zelfs werkloozen uit ver
dere gemeenten komen.
Opruiming van het strand heeft 0.30 gekost.
Een voorstel-Schulz inzake een nieuwe rege
ling voor jeugdvereenigingen en werkloozen gaat
naar B. en W. om prae-advies.
De vergadering wordt gesloten.
Wanneer de voorkeur bij tewerkstelling ver
leend zou worden aan gehuwden en nemen we
als gemiddelde werkloozenuitkeering f 15 aan,
dan zou dit voor de openbare kassen een ver
lichting van meer dan de helft op de uitkeering
aan tewerkgestelden beteekenen.
Andere voordeelen?
Groot aantal nieuwe belastingbetalers, moge
lijk eenige vermindering van belastingdruk;
eenige opleving door het meerder uitgegeven ar
beidsloon maar het voornaamste: verbetering
van de volksgezondheid met als gevolg misschien
weer goedkooper werken van de ziekteverzeke
ring.
In al deze voordeelen zit zeker wel eenige com
pensatie voor de offers door betrokken partijen
gebracht.
Een systeem als dit behoeft zich niet te be
perken tot die groepen welke men arbeiders
noemt maar zou op ruime schaal toegepast kan
nen worden.
De soepelheid van een oplossing in dezen zin
behoeft haast niet nader te worden aangetoond
Immers bij gebrek aan arbeidskrachten in de
toekomst zou de vacantieregeling naar behoefte
verminderd kunnen worden en de lasten van be
trokken partijen zouden automatisch eveneens
verminderen.
Bij de honderd en één plannen hiervóór reeds
gelanceerd meende ondergeteekende ook dit nog
te moeten voegen. Met evenveel succes?
L. H. BOSMAN, Haarlem.
Over: Redding uit zee.
Gaarne vraag ik u opname in uw veel gelezen
blad over de redding van het 8-jarig jongentje
Antonie Loppens uit Amsterdam. Als vast kam
peerder op het Zulderstrand en toeschouwer van
dit ongeval zoq ik gaarne de werkelijke toedracht
van deze zaak, die in verschillende bladen steeds
verdraaid te lezen is, willen inlichten. Niet de
dokter, maar een mede-kampeerder heeft op het
kind de eerste kunstmatige ademhaling toegepast.
Daarna heeft deze persoon de leiding aan den
heer Th. Schouten, houder van de 1ste consump
tietent en lid der Z. R. B., overgedragen. Het
kind is toen bijgekomen, in dekens gewikkeld en
het wachten was op den dokter. Dr. Gerke ge
lastte overbrenging naar de post der Z. R. B.
Om boven te komen, moesten de helpers een trap
bestijgen, waar verschillende treden uit waren.
Daar is dr. Gerke nog even met het kind bezig
geweest en toen is het per rywielbrancard naar
het politiebureau in Zandvoort vervoerd. Deze
toestand in Zandvoort-Zuid is dus lang niet
rooskleurig. De heer Schouten, die steeds gereed
staat om te redden en kunstmatige ademhaling
toe te passen en te helpen bij de verschillende
ongevallen op het drukke Zuiderstrand, heeft ter
zijner beschikking enkel een verbandtrommel.
Zou het nu niet wenschelljk zijn, dat daar op
het centraal punt, waar het zoo hoogst noodza
kelijk is, een zuurstofapparaat en een telefoon
aanwezig is, opdat in deze gevallen directe hulp
aanwezig is?
H. DUSKE
Over: Herwonnen Levenskracht.
Nogmaals doen wfj een beroep op de dames en
vragen wjj hunne medewerking voor onzen te
houden Speldjesdag op Zondag 18 Juni as.
Hoe moeilijk de tijden ook mogen zijn, ge
achte dames, onze Speldjesdag moet slagen.
Een groot getal patiënten kunnen wij niet naar
een sanatorium uitzenden, daar er geen geld ge
noeg in kas is.
Deze patiënten moeten thans wachten, totdat
de contanten er wel zijn, wat voor een t. b. c.-
patiënt slechte gevolgen kan hebben.
Helpt gij nu a.s. Zondag in grooten getale mede
om den Speldjesdag te doen slagen. Slechts één
maal per jaar vragen wij, in naam van de tuber-
culeuzen, uwe medewerking.
Toont uw liefde voor de t. b. c.-patiënten, toont
uw naastenliefde en helpt Zondag as. mede.
U gelieve zich zoo spoedig mogelijk op te geven
aan een van onderstaande adressen.
P. Dijt. Leidschestraat 103; Th. Molenkamp,
Schoterveenstraat 8; J. W. de Graaf, Grebbe-
straat 2; J. Reinue, Teijlerplein 25; S. van der
Landen, Dennenstraat 12; B. Reynders, Zomer-
vaart 134; S. Tesselaar, Kruistochtstraat 44; P.
Vaumont, Kruistochtstraat 20; A. Wassenaar, v.
Oosten de Bruijnstraat 79; H. G. Cliteur, Bloe-
mertsteeg 14; G. Bomhof, Benviljoenstraat 29;
B. Burger, St. Bavostraat 2; Joh. Wheda, Wilgen
straat 41; F. N. Geerlings, Vooruitgangstraat 57;
J. Overtoom, Duvenvoordestraat 37; A. J. Over
toom, Assendelverstraat 40 rood; Th. Ruigrok.
Allard Piersonstraat 4; W. Oling, Zomerkade
135; F. Langeveld, Damiatestraat 4.
Het Plaatselijk Comité
van .Herwonnen Levenskracht".
Over: Salarisverlaging rijks- en
gemeente-ambtenaren.
Geen enkele werknemer met solidariteitsgevoel
zal sympathiseeren met bovengenoemd besluit,
ook al is een dergelijke salarisvermindering
noodzakelijk, volgens experts.
Helaas dragen vele ambtenaren gedeeltelijk de
schuld van dezen straffen maatregel, welke door
de regeering getroffen zal worden.
Immers door hun vele bijverdiensten na werk
tijd vergrooten zij in zekere mate de werkloos
heid met als gevolg meerdere Staats-uitgaven,
terwijl toch het inkomen van een rijks- of ge
meente-ambtenaar (beambte) in de meeste ge
vallen 50 tot 100 pCt. hooger is dan van een der
gelijke functie bij particuliere Instellingen.
Gehuwde kantoorbedienden van een 100.
maandsalaris tref je alleen aan in particuliere
bedrijven.
Gehuwde arbeiders van een 15.weekloon
tref Je alleen aan in particuliere bedrijven, enz.
Eén van het leger rijks-ambtenaren moest on
langs op Staats-kosten gedurende een half jaar
wegens overspanning verpleegd worden. Dit
baarde nogal opzien, omdat de door hem vervulde
functie niet „Jachtend" of „moordend" was!
Maar bedoelde persoon gebruikte des avonds
zijn vrijen tijd niet als rusttijd, maar om nog
eenige uren boekhoudles, enz., te geven; dit
bleek boven zijn lichamelijke krachten te gaan.
Intusschen moest vadertje Staat de verple-
gingskosten betalen.
Verbied rijks- en gemeentelambtenaren (be
ambten) hun bijverdiensten en gepenslonneerde
ambtenaren (beambten) hun functie in particu
lieren dienst en wij naderen de oplossing van
het werkloozenvraagstuk.
B.
NASCHRIFT Inzender generaliseert te veel.
Er zijn inderdaad bijzondere gevallen, zooals in
zender die signaleert, maar algemeen is de toe
stand niet zoo. De ambtenaren hebben het toch
al zoo hard te verantwoorden in dezen tijd, dat
het niet geheel rechtvaardig is tegenover het
corps als zoodanig, om enkele gevallen allen aan
te wrijven.
Waarom de inzender van het ingezonden stuk
van Maandag j.l. altijd met onjuiste gegevens
strijdt, blijft mij een raadsel. Het is en blijft
voor een kapper zonder nevenbedrijf altijd een
groot verlies om Donderdagmiddag zijn zaak te
sluiten, vooral in deze tijdsomstandigheden.
De vergelijking 125 voor en 29 tegen een slui
ting, is naar informatie volkomen onjuist en uit
de lucht gegrepen.
Juist de grootste en centrum-zaken, dus de
kappers welke met het meeste personeel werken,
zijn tegen sluiting en waarom?
Deze kappers hebben, wanneer hun zaak Don
derdagmiddag gesloten moet zijn geen inkomsten
terwijl inzender en het grootste gedeelte van zijn
aanhangers hun nevenbedrijf kunnen uitoefenen
en alleen om dit feit voorstanders zijn der slui
ting.
Een enquête onder kappers zonder nevenbe-
drijven zal zeker tot een heel ander resultaat
leiden.
Het was veel beter wanneer de kappers met
nevenbedrijven een 2en bediende in hun zaak na
men om den anderen bediende den verplichten
middag te kunnen geven en den patroon zelf in
de gelegenheid te stellen zijn nevenbedrijf uit te
oefenen, zonder te sluiten.
Men zou daarmede het algemeen belang die
nen. waardoor de werkloosheid onder het kap-
perspersoneel zou verminderen, terwijl bij eèn
sluiting de groote zaken hun personeel zullen in
krimpen.
Het gevolg hiervan is, dat er nog meer werk
loosheid onder het kapperspersoneel komt.
Met dank voor de verleende plaatsruimte.
EEN CENTRUM-KAPPER.
NB. Waarom, voorzitter der afdeeling Haarlem
v. d. Nederl. Kappersbond, zijt gij principieel te
genstander der sluiting, doch
voorstander?
organisatorisch
Over De Retraite.
Onder het opschrift .Jonge Mannen! Vooruit!",
schijft de St. „Bonifacius-klok van deze week:
„Waarheen? Daarheen, waar je beter wordt,
waar Je indrukken meekrijgt, die je in Je leven
niet meer verliest, waar je een hooger, beter
mensch wordt. Moed verloren? Weinig Godsver
trouwen meer? Zwak van geloof en kwijnend
geloofsleven? Een herdere kijk noodig op het
schoone van de deugd en het afschuwelijke van
de zonde? Verlangen naar een sterken wil om
een leelijke gewoonte af te leeren? Ja? Dan ga
je nu naar de retraite, die voor jongemannen
van 1725 jaar gehouden wordt te Bergen van
Zaterdag 22 Juli tot Dinsdagmiddag 25 Juli. Ge
legenheid tot sparen wordt gegeven.
Meldt je aan bij den secretaris van de retaite-
club „St. Alphonsus", den heer J. de Jong. 2e
Oosterparkstraat 167 of bij kapelaan J. Schuijt."
Moge deze vriendelijke roepstem bij alle katho
lieke Jongemannen van de hoofdstad kunnen
doordringen bij velen weerklank vinden.
We beginnen te winnen! Wat het bezoek be
treft.
Laten we hopen, dat evenals vorig jaar, het
aantal bezoekers der volks-concerten steeds
grooter wordt. Toch moet ons hier iets van 't
hart, en We schreven dit, meenen we, al eens
vroeger: we merkten in de Gemeentelijke Con
certzaal menschen op, die we gaarne ook op de
winterconcerten zouden zien verschijnen, en wier
financieele middelen het lidmaatschap zeer zeker
moeten veroorloven. Om het nu maar eens rond-,
weg te zeggen: dit „op 'n koopje" genieten van
de toch waarlijk goede programma's en uitste
kende muziek van ons H. O. V.-ensemble is zeer
bedenkelijk. Doet men beide: èn lid zijn der
H. O. V. èn de zomerconcerten bezoeken,
niemand zal liever zien dan dat! Maar, het laat
ste alleen! Neen, heeren, die het betalen kun
nen, moeten de kunstgenieting toch stellen op
'n hooger plan, en door het lidmaatschap de
H. O. V. steunen in haar moeilijken strijd om
het voortbestaan.
Nu het concert! Den goed-willenden mijn
excuus voor deze uitweiding.
Het is, in z'n geheel genomen, wederom prach
tig geslaagd. Na de forsch, doch contrastrijk ge
speelde „Euryanthe"-ouverture van Weber,
speelde Hanny ScheffelaarKlots ons het viool
concert in D. gr. van Tschaikowsky, en ze
oogstte hiermee een buitengewoon en welver
diend succes, alsmede 'n schat van bloemen,
waarvan ze er spontaan een aan dirigent Adam
overreikte, en in welke hulde ze ook eenvoudig
en hartelijk haar collega's van het orkest, die
haar zoo volgzaam en accuraat begeleidden, liet
deelen.
Het spel van deze uitstekende kracht in het
ensemble, is robuster geworden, vrijer en meer
begeesterd. De klank werd rijper, de contrasten
pregnanter, de voordracht verfijnder en de tech
niek op 'n enkele minder goed gelukte fluit
toon na en 'n Wat naar den lagen kant geble
ven g waarlijk virtuoos. Het zeer bewogen
eerste deel, waarna reeds 'n ontijdig applaus
losbarstte haalt het niet tegen beide volgen
de satzen, de zangrijke Canzonetta (Andante)
en het Allegro vivacissimo. Ook in de voordracht
der soliste kwam een en ander tot uiting, en
hot enthousiasme waarmee vooral het laatste
snelle deel werd vertolkt, plantte zich blijkbaar
ook over op de toehoorders, die haar lang en
staande huldigden. Voor Hanny Scheffelaar
Klots 'n prachtig succes.
Na de pauze waren de Noren Niels Gade en
Johan Halvorsen aan het woord. Suggestieve,
ruige muziek van deze beide vertegenwoordigers
der Noorsche school. De ouverture „Ossian's
Nachklange" van Gade, met de prachtige, zware
koper-partij en het steeds in sterkte afnemen
de, dramatische slot, deed het uitstekend. Ook
de Vasantasena-Suite van Halvorsen werd met
zorg vertolkt, in de ff mogelijk wat al te forsch
en voor deze zaal-akoustiek wat te groot van
geluld. Maar overigens ligt deze muziek dirigent
Adam uitstekend en met de volgzaamheid van
de orkestleden, welke ditmaal niets te wenschen
overliet, bracht hij ons deze concertnummers in
'n welverzorgde herschepping.
Waarvoor allen hartelijk dank!
En 'n volgenden keer krijgen We zeker: ,Rin-
landia" van Sibelius? Of diens Karelia-Suite?
We houden ons aanbevolen.
J. S.
Dinsdagavond werd door bovengenoemde ver
eeniging een ledenvergadering gehouden, welke
zeer druk werd bezocht. De belangrijke agenda
bevatte als voornaamste punt de verkiezing van
een nieuwe secretaris, wegens bedanken van den
heer H. C. Caalen Jr. welke om gezondheidsre
denen zijn functie had neergelegd.
Nadat de voorzitter den aftredenden secretaris
bedankt had voor de vele werkzaamheden in
het belang der M. C. H. verricht, werd tot se
cretaris gekozen de heer F A. A. Wolking, zoo
dat ingaande heden het secretariaat der Ver
eeniging is verplaatst naar: Haarlemmerstraat
82, Zandvoort.
Verder werd een uitgebreid programma voor
de volgende maanden behandeld dat de leden
„Elck wat wils" zal bieden.
Nadat ballotage van 9 nieuwe leden had plar ts
gevonden, werd de vergadering, waarop zooe
steeds een zeer gezellige stemming heerschte
door den voorzitter gesloten.
