Strijd tegen de Pest in China
ELQl
wbfrni mn den da$
I MANCHESTER GUARDIAN WEEKLY
Het Geheim van
Sir Carew
iieüjes in uw vacaniiei
Heem dan steeds
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
Draag ROBINSONschoenen
Je kunt er fijn op tippelen!
VAN FABRIEK
I READ THE I
Alle abonné's«iff 32S1&jrS*CSrsisSSl f3000-SffSrartSCTSrasSVSfiSlf 7S0.-ifrONCEvlï
I GUARDIAN BUILDING - MANCHESTER - ENGLAND
VRIJDAG 7 JULI
ZEGENRIJK WERK
Longenpest afkomstig van zieke
pelsdieren en onzinde
lijke jagers
De strijd van dr. Wu
Het Pesthospitaal
de volmaakte
snelle rolfilm
Radio-proefneming
met een millioen volt
Het Duivelseiland
Een Russische strato
sfeer ballon
Filmfabrikant exit
Staatsloterij in Siam
Mevr. wed. Caruso
Drooggekomen
Kon haar knieën niet buigen
If you are interested in England
I Send your subscription to the Publisher
I and the paper will reach you every Saturday morning
Specimen copies will be sent on request.
f
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Een van de verschrikkelijkste ziekten, die
op de wereld voorkomen, is de Aziatische
longenpest, waarvan de haard te vinden is
in Mandsjoerije, Mongolië en Siberië, van waar
uit de ziekte zich verbreidt naar Oost-Siberië,
Noord-China en Korea.
Van het groote pesthospitaal in Charbin is
dr. Wu-Lien-Teh directeur, die tevens de lei
der is van den Chineeschen pestbestrijdings-
dienst. Deze dr. Wu heeft ook in Europa ge
studeerd, n.l. in Oxford en in Halle a. d. Saaie
en geldt als de beste kenner van de pestziekte
in het verre Oosten.
Het ontstaan van de longenpest schijnt het
werk te zijn van een pelsaier, dat door de
Russen de tarabagan wordt genoemd. Dit pels-
dier, verwant aan het mormeldier, dat alleen
voorkomt in de steppen en wouden van bo
vengenoemde gebieden, wordt voornamelijk in
den herfst door de Russische en Mongoolsche
jagers gezocht om zijn roodharige huid, die een
zoet winstje garandeert. Weliswaar is de tara
bagan nog slechts een zeldzaam dier geworden,
maar één pestziek exemplaar is voldoende om
een geheele epidemie te veroorzaken, die tien
duizenden menschen in den dood jaagt. In de
meeste gevallen worden de jagers geïnfecteerd
bij het afstroopen van de huid, maar ook de
luizen van een zieken tarabagan brengen de
pestbacillen over. De verdere besmetting van
mensch tot mensch geschiedt door den adem,
meer dan door aanraking. Door de levenswijze
der jagers, die zich in tegenstelling met de
Europeanen allerminst om lichaamsreinheid
bekommeren, wordt de besmetting natuurlijk
In angstwekkende mate bevorderd.
Tot dusver heeft men nog geen geneesmiddel
tegen de longenpest gevonden en alleen door
de overgrootste hygiëne te betrachten kan men
tot op zekere hoogte besmetting voorkomen.
Maar wat is hygiëne in dat groote land van
het Hemelsche Rijk?
De bijzondere lichaamsverzorging in het be
schaafde deel van de wereld is wel de voor
naamste oorzaak, dat de longenpest daar zoo
goed aft niet wordt aangetroffen. Wanneer al
eens een paar gevallen optreden, worden direct
zulke radicale maatregelen getroffen, dat uit
breiding onmogelijk wordt. Gelukkig maar,
want vrijwel alle gevallen hebben een doodelij-
ken afloop en het is slechts bij hooge uitzon
dering voorgekomen, dat een pestzieke genas.
Dr. Wu, wiens naam wij reeds noemden, werd
bij de jongste pestepidemie in Zuid-China, in
het jaar 1911, voor het eerst opgeroepen om
den strijd tegen de gevreesde ziekte te leiden.
Zün eerste maatregel was het doen verbranden
van alle pestlijken. Hierdoor kwam hij al di
rect in conflict met de bevolking, die om reli
gieuze motieven tegen lijkverbranding was.
Langdurige onderhandelingen met de autori
teiten waren noodig om toestemming te ver-:
krijgen tot verdere lijkverbranding. Men kan
hier natuurlijk de vraag stellen of de verbran
ding van besmette lijken meer afdoende is dan
een begrafenis. Er zullen zeker voldoende
doktoren worden gevonden, die deze vraag
ontkennend zullen beantwoorden. Er zijn ove
rigens ernstiger belemmeringen voor dr. Wu
dan het verzet der bevolking tegen lijkverbran
ding. Daar zijn b.v. de Chineesche kwakzalvers,
die in hun z.g. apotheken gedroogde slangen,
apenschedels, tijgerklauwen, tanden en ook le
vende dieren voorradig hebben en die poeders
verkoopen, uit gestampte beenderen vervaar
digd en dienend als „geneesmiddel" tegen de
longenpest. De meeste eenvoudige Chineezen
gelooven in de toovermacht van deze „medica
menten" met heel wat meer vertrouwen dan in
de wetenschap der doktoren. Het ergste is, dat
deze kwakzalvers er ook nog een wetenschap
pelijke vereeniging op na houden en toegelaten
worden tot de behandeling van zieken aller
aard. Hun macht is dus gevaarlijk groot en zij
zijn wel de voornaamste hindemissen voor den
arts om zijn ambt behoorlijk en veilig te kun
nen uitvoeren.
Tijdens de geweldige pest-epidemie in 1920
in Charbin hadden deze kwakzalvers zelfs een
eigen ziekenhuis opgericht met subsidie van de
stad. Het was droevig te zien, hoe in dit ver
schrikkelijk jaar, dat een vierde deel der be
volking naar het graf sleurde, deze bedriegers
iedereen, die om een klein ongerief tot hen
kwam, onmiddellijk naar het ziekenhuis lieten
brengen, waar de patiënt eenvoudig tot een
pestzieke werd verklaard. Verschillende van
deze onaangetasten werden inderdaad pestlij
ders, maar velen bleven gezond en werden na
eenigen tijd ontslagen en natuurlijk hevig ge
ëxploiteerd door de kwakzalvers, die deden
voorkomen, alsof zij pestlijders hadden gene
zen, iets wat de werkelijke artsen niet van
zichzelf konden zeggen. Natuurlijk hebben zulke
practijken het werk der doktoren ten zeerste
benadeeld. Totdat dr. Wu de autoriteiten wist
te bewegen bevel te geven, dat de pestlijders
alleen in het officieele hospitaal mochten ver
pleegd worden.
De bestrijding van deze pestziekte wordt bo
vendien ernstig belemmerd door de ellendige
woontoestanden, die alle beschrijving tarten. In
de stad Charbin, die niet minder dan een half
millioen inwoners telt, ligt aan den oever van
de Sungari een wijk, die geen beschaafd
mensch zonder walging betreedt. Enge straatjes
met benauwde leemen en houten hutten,
stinkend van de vuiligheid, die de bewoners
der hutten buiten hun deur gooien. Door de
veelvuldige plasregens spoelen deze gore stin
kende resten ook de andere stadswijken bin
nen. De ondraaglijke hitte van 35 gr. in den
zomer en de millioenen vliegen en andere in
secten, die hier welig tieren, vinden in dien
stinkenden afval hun voedsel en dit alles te
zamen vormt een idealen haard voor allerlei
besmettelijke ziekten. Zoolang de stadsreiniging
in handen van de Russen was, werd niets tegen
deze afgrijselijke toestanden ondernomen. Tot
eer van de Chineezen moet gezegd worden,
dat zij sinds 1926 eerlijk trachten er een eind
aan te maken. Dat deze reinigingsarbeid bo-
venmenschelijke inspanning kost, behoeft na
tuurlijk geen betoog.
De inrichting van het Pesthospitaal, dat
onder leiding staat van dr. Wu en zijn staf,
beantwoordt aan de meest moderne eischen. Er
is een medische hoogeschool aan verbonden
en het hoofdgebouw bevat de wooh- en werk
vertrekken der artsen, een gehoorzaal, een
bibliotheek, een Röntgenkamer, een museum
en een perfect geoutilleerd laboratorium. Alles
wat met de bestrijding der pestziekte samen
hangt, vindt hier een plaats en men kan wel
zeggen, dat dit hospitaal van Charbin het
groote bolwerk is tegen de pest in geheel het
verre Oosten. Hier bewaart men reageerbuizen,
waarvan de inhoud in weinige dagen tijds een
epidemie zuu kunnen verwekken, die tiendui
zenden slachtoffers zou kunnen maken.
Ook de ziekenzaal is voorbeeldig ingericht
en concurreert met de beste ziekenzalen van
Europa. De zieken, die in verschillende stadia
verkeeren, wonen in aparte vertrekken, door
glazen wanden gescheiden, zoodat zij steeds
kunnen geobserveerd worden. De dokters en
de verpleegsters betreden deze vertrekken al
leen in beschutte kleeding, zoodat zij van alle
smetten vrij blijven. Naast het hoofdgebouw
ligt het keukengebouw, dat zoo geraffineerd is
ingericht, dat geen vlieg e-n geen insect er bin
nen kan komen. Van bacillenverhuizing naar
de keuken kan dus geen sprake zijn. Achter den
tuin, waarin ook een tennisbaan is aangebracht,
ligt een gebouw, waarin de stallen voor de
tarabagans zün. Deze dieren worden hier ge
houden om als onderzoekingsobject dienst te
doen en hun aanwezigheid is door hun fluitend
geschreeuw reeds uit de verte waarneembaar.
Zij bijten graag, doch als men hen met den
staart in de hoogte houdt, zijn ze als lamme
ren. Geheel aan het einde van het gebouwen
complex liggen de begraafplaats en 't verbran
dingsterrein. Hier worden de lijken overdekt
met olie-gedrenkt zand en in brand gestoken.
De overgeschoten asch wordt in den grond
begraven.
De arbeid van dr. Wu, in zijn geheel geno-
men, is natuurlijk van groote beteekenis voor
de bestrijding van de zoo fatale longenpest in
China en heeft langzamerhand een groote
waardeering gevonden niet alleen in de weten
schappelijke wereld, maar ook bij de millioe-
nenbevolking van Azië.
Het Radio Research Station te Slough in
Buckinghamshire heeft een proefneming ge
daan, die in het Nationaal Natuurkundig La
boratorium te Paddington werd gevolgd door
tweeduizend vooraanstaande personen op we
tenschappelijk en industrieel gebied, die een
officieel bezoek aan het laboratorium brachten.
Er werden geluids- en radioproeven gedaan. De
laatste ook met de bedoeling, eventueel met de
opgewekte energie door den aether Mars te be
reiken. Met pauzes van een halve minuut wer
den gedurende eenigen tijd vonken den aether
ingeslingerd van een millioen volt spanning.
Elke halve minuut schoot een krachtige blik
semstraal van de zendantenne weg, wat ge
paard ging met een hevigen knal. In de dertig
seconden pauze vulden zich de enorme conden
sators weer met voldoende electrische energie,
die door een generator van groote capaciteit
werd opgewekt.
Dit jaar vertrekt een buitengewoon groot aan
tal veroordeelden weer naar de strafkolonie in
Fransch Guyana.
In September vertrekt het bekende voor dit
doel bestemde transportschip „La Martinière"
van St. Martin de Ré met 673 veroordeelden aan
boord.
Midden November zal 'n tweeede verscheping
plaats hebben met 373 ballingen, terwijl in Al
giers nog 300 zullen worden opgenomen.
In sommige Fransche kringen gaan den laat-
sten tijd steeds meer stemmen op tegen de
deportatie van veroordeelden. Het Leger des
Heils doet veel om het lot der ballingen minder
hopeloos te maken, door het vormen van werk
plaatsen en hulpverleening aan degenen, die
u: i gevangenschap ontslagen, doch Guyana niet
mogen verlaten.
Ook verschillende parlementsleden hebben
plannen in voorbereiding tot opheffing van het
Duivelseiland als ballingsoord en door juristen
wordt de mogelijkheid van veranderingen in
het wetboek van strafrecht overwogen.
Freddy Vrijdag zou brood snijden bij
de thee, maar het duurde zoo lang voor
hij terugkeerde naar het Artiseiland,
dat Ivy tegen Robbie en Topsy zeide,
eens te kijken waar hij bleef.
Zij vonden Freddy vast in slaap en
drie kleine aardmannetjes waren bezig
een brood uit te hollen.
„Laat ons hard loopen en Ivy ver
tellen, wat de aardmannetjes hebben
gedaan."
Ivy keerde met de kinderen naar de
plaats terug en ze zagen, dat Freddy
juist ontwaakte. De aardmannetjes
hadden hem zijn hoed van het hoofd
genomen en het holle brood daarop ge
zet.
„Het schijnt, dat ik heb gedroomd,"
zei de zeeman, „maar wat heb ik op
mijn hoofd?"
„Jij hebt een hol brood op je hoofd,"
zeide Ivy spin-nijdig, „en het schijnt,
dat je niet anders dan korsten bij je
thee zult krijgen."
(Morgenavond vervolg)
(Ingezonden Mededeeling)
iiiiiiiMP-
Is het u niet opgevallen,
Hoe men zachtjes aan saneert
En wij bijna tot het leven
I Der natuur zijn t'ruggekeerd?
Wij, gecultiveerde menschen,
Komen blijkbaar dóór cultuur
Weer tot meerdere erkenning
Van den zegen der natuur!
Eet nu druiven in het Westland!
Consumeer dit fijn product
Op de plek waar rijpe trossen
Voor uw oogen zijn geplukt!
Ga de aardbei toch genieten
In het land van Beverwijk!
1 Zóó van 't struikje naar den mond toe,
Frisch en nog aroma-rijk!
Toer voor kersen naar de Betuuw'!
Daar gij zonder twijfel smult,
Als de boer het boerenbordje
Recht van uit den boomgaard vult!
Strakjes weer een eindje verder.... I
Want men lokt u zachtjes mee!
Neem een duik naar nieuwe haring
Pluk in China zelf uw thee'.
1 Van fabriek recht naar verbruiker
Was aanvankelijk de leus.
Nü van wortel af, tot streeling
Van uw mond, uw maag, uw neus!
MARTIN BERDEN
Nadruk verboden
imiiiiiiiiiiiiimiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiimr;
In de komende maanden zal te Moskou of
te Leningrad de start plaats hebben van de
Stratosfeer-hallon, waarvan de vervaardiging
te Leningrad bijna is voltooid.
De ballon krijgt een inhoudsvermogen van
20.000 Kub. M. en wordt gevuld met waterstof.
Het omhulsel bestaat uit een stof, welke door
drenkt is en bestreken met een speciaal rubber
product waardoor het in de hooge luchtlagen
bestand zal zijn tegen windstroomingen en
lichtstralen.
De gondel bestaat uit uiterst dun, anti-mag
netisch, niet-roestend staal en bevindt zich in
een korf voorzien van een speciale inrichting
voor de landing.
Ln de cabine bevinden zich 4 openingen aan
de zijkanten, alsmede 1 aan de boven- en 1 aan
de benedenzijde, met glas afgesloten.
De ballon is berekend voor drie a vier per
sonen en kan 12 uur lang in de stratosfeer blij
ven. Dank zij een apparaat dat den toevoer
van zuurstof regelt, kunnen de passagiers, die
er speciaal op gekleed zijn, zoolang in de her
metisch afgesloten gondel vertoeven.
Bij de eerste vlucht naar de stratosfeer denkt
men een hoogte van minimum tien en maximum
22 Kilometer te bereiken.
Daar zullen onderzoekingen verricht worden
over de cosmische stralen, electro-magnetische
verschijnselen, den opbouw der luchtlagen in
de stratosfeer, de radio-activiteit, alsmede de
physiologische inwerking van de hooge at
mosfeer op het menschelijk organisme.
De volgende Sovjet-geleerden nemen aan de
voorbereidingen voor den tocht deel: Prof. Molts-
janow, prof. Rynin, ir. Tsjertowski, ir. Wassen-
ko en ir. Joffe.
De bekende filmfabrikant Rex Ingram zal
zich binnenkort uit het beschaafde leven terug
trekken en in een klein huisje aan den rand
van de Sahara gaan wonen.
Bovendien verklaarde Ingram kort geleden,
dat hij Mohammedaan is en in het vervolg
slechts bij zijn Mohammedaansche naam, welke
„Zoon van den Geleerde en Overwinning van
het Geloof" beteekent, genoemd wil worden.
„De moderne strijd voor rijkdom en macht is
een strijd zonder zin", verklaarde hij zijn vrien
den, „het w'are pad naar het geluk ligt in den
Islam, welks aanhangers zich aan de beschou
wing wijden."
De Islam is meer een philosophie dan een
godsdienst en zijn eenVoud trok mij aan, ver
klaarde hij verder.
Ingram heeft lange jaren te Marokko vertoefd
en heeft een boek geschreven over het leven in
het Vreemdelingen-legioen dat binnenkort zal
worden uitgegeven.
In Siam is de invoering van een staatsloterij
weder toegelaten, met prijzen tot een totaal
bedrag van een millioen tocals (750.000 gulden).
De winst zal besteed worden voor liefdadige
doeleinden. Sedert 1917 waren loterijen en spelen
in Siam volkomen verboden, ofschoon in het
bloeitijdperk de staat daardoor jaarlijks een
bedrag van tien millioen tocals ontving.
Toen Lena Gerber, na een drukken dag,
voor haar huisdeur uit een taxi stapte en
betalen wilde, bemerkte zij tot haar groo-
ten schrik dat zij haar taschje had verloren.
Het verliezen van een taschje, met al zijn
kleine persoonlijke eigendommen, is op zichzelf
al een vervelend ding, maar nu was het nog
veel erger; want juist vandaag had zij honderd-
vijftig zuurverdiende guldens in haar taschje
gestopt.
's Nachts, toen zij in haar bed nog steeds over
het verlies lag te denken, kreeg zij plotseling
een idee, dat haar weliswaar komisch voor
kwam, maar dat aan den anderen kant haar
toch de eenige redding leek. Zij kon toch eens
naar de waarzegster gaan, van wie Truus Beer
zulke leuke dingen verteld had. Het was om zoo
te zien een heel eenvoudige volksvrouw; maar
bedeeld met een buitengewone helderziendheid.
Zij vond dingen uit, waarvan men zelf geen
flauw vermoeden had.
Den volgenden morgen ging zij naar de vrouw.
Zij moest eerst over een binnenplaats, toen een
paar smerige, smalle trappen op. Zii belde aan,
een hond blafte, en een vrouw opende de deur.
Zij zag er zeer bleek en mager uit, had ver
schrikte oogen en vlasachtig haar, dat in pieken
langs haar hoofd hing. Zij bleef een seconde
in de deur staan, keek de bezoekster onderzoe
kend aan en zei toen rustig:
„Och, bent u daar? Ik heb al op u gewacht.
U komt voor het taschje."
Het was een heel gewoon kamertje, waar Lena
binnen kwam, maar door de zonderlinge ont
vangst leek alles haar geheimzinnig en grieze
lig. Bedeesd ging zij op een stoel aan tafel zit
ten en wachtte tot de vrouw verder zou spreken.
Zij was heel rustig tegenover Lena gaan zit
ten en nadat zij haar weer een oogenblik met
starende oogen had aangekeken zei ze: „Hon
derdvijftig gulden is op het oogenblik heel veel.
Uu hand alstublieft?" Lena gaf haar hand. De
waarzegster haalde diep adem, vertrok haar ge
zicht. alsof zij ontzettende pijn leed, en steeds
met dezelfde toonlooze stem:" Ik zal u nu zeg
gen, waar het taschje is. Ik krijg tien procent."
Zij keek op en Lena knikte. „U neemt een auto
en rijdt naar de Handelsbank in de Voorstraat.
Een heer komt daar naar u toe, hij heeft don
ker haar en is var middelbaren leeftijd. Spreekt
u in ieder geval zoo weinig mogelijk, vraagt u
alleen naar het taschje. Men zal het u dan
geven. Maar één ding: Vraagt u niet wie het
taschje daar heeft gebracht. Anders wordt de
toovercirkel verbroken, en het geheim zal onop
gelost blijven. Dan verliest u het taschje weer
binnen 24 uur, en krijgt u het nooit meer terug.
Als u het taschje heeft, rijdt u direct weer naar
mij toe en geeft mij het geld, dat mij toekomt.
Dan kan er gebeuren wat wil, liet- taschje is
dan weer geheel van u. Heeft u het begrepen?"
Lena knikte geheel onder den indruk. Zij wist
niets te zeggen, alles duizelde haar en de vrouw
zag er zoo ziekelijk uit; zij verliet zoo vlug mo
gelijk het huis, nam een taxi en reed naar de
haar aangeduide plaats. Daar kreeg zij, nadat
zij zich had gelegitimeerd, haar taschje van
den secretaris, een donkeren heer, van ongeveer
45 jaar. Zonder verder iets te vragen reed zij
terug naar de waarzegster, gaf haar 15. Geen
woord werd daarbij gesproken. De vrouw was
nog steeds in een wezenloozen toestand, en
Te Parijs is het huwelijk voltrokken tusschen
de weduwe van den beroemden Italiaanschen
zanger, Caruso, en den heer Holder, een vroe
ger Amerikaansch diplomaat.
De 14-jarige dochter van Caruso was bij de
plechtigheid, die in alle stilte werd voltrokken,
aanwezig.
De huwelijksvoltrekking had plaats in de
zelfde kamer, waar Miss Barbara Hutton ge
huwd was met prins Alexis Mdivani.
Het bruidspaar vertrok daarna naar het
prachtig gelegen oude kasteel in het departe
ment Seine en Marne, dat het eigendom is van
den bruidegom.
Lena was te opgewonden en te haastig om uit
deze atmosfeer weg te komen, om nog lange
dankbetuigingen te gaan houden.
Den volgenden dag kwam de heele geschie
denis Lena belachelijk voor. Hoe was het moge
lijk, dat zy, een vroolijk, spotlustig meisje van
26 jaar zich zoo had kunnen laten beïnvloeden,
door een beetje hokus-pokus van een handige
zakenvrouw? Een dankbrief je is wel heel aardig,
maar waarom zou
zij den secretaris
van de Handels- i T\0 tjoin/rr-
bank niet eens OiUUl
opbellen en vra-
hoe haar taschje ZegStCV
daar gekomen
was? .'"".I"""""
De vriendelijke heer was gaarne bereid het
haar te vertellen. De dame was gisteren zoo
zwijgzaam en zoo onder den indruk. Het was
zoo eenvoudig mogelijk geweest. Hij en een paar
vrienden liepen eergisteren in de Hoofdstraat,
's middags om 5 uur. Voor hen reed een taxi,
welker deur waarschijnlijk niet goed gesloten
was, want plotseling ging zü open, een dame
stond half opzooals hij nu wist, was het
juffrouw Gerber geweesten sloot haar weer.
Maar ondertusschen was er iets uit den wagen
gevallen en op straat blijven liggen. Zij hadden
het taschje opgeraapt, maar de taxi was al te
ver weg, om in te halen. Toen zij het taschje
hadden doorzocht, om een adres te vinden, had
den zij opgebeld en juffrouw Gerber was ook
prompt gekomen om haar eigendom terug te
halen.
Lena dankte den heer, en legde den hoorn
weer neer.
Toen lachte zij, zooals zij van haar leven nog
niet had gelachen. Het telefoonnummer in haar
taschje was het nummer van de waarzegster
geweest. Haar vriendin had haar dat een paar
dagen geleden opgegeven
Nabij Tellicherry in Noord-Malakka is een
visschersdorp, dat in 1895 door de zee werd
verzwolgen, weer droog gekomen.
Het land stijgt geleidelijk omhoog en velen
zoeken thans naar overblijfselen van het oude
dorp.
Lange tijd van pijn nu geëindigd
Deze vrouw een weduwe heeft een
hoopvolle boodschap voor eiken lijder aan rheu-
matiek. Zeven jaar lang verdroeg ze rheuma-
tische pijnen en toch is zij nu weer geheel
gezond. Zij schrijft: „Ik ben weduwe, 55 jaar
oud, en heb zeven jaar lang vreeselijk te lijden
gehad door spierrheumatiek en jicht. Twee jaar
geleden kon ik mijn knieën niet buigen om de
trap af te loopen. Ik moest me naar beneden
laten glijden en dan mijzelf aan de leuning weer
optrekken. Ik had een stok noodig om te kun
nen loopen. Toen, in begin April van het vorig
jaar, raadde iemand mij, eens Kruschen Salts
te probeeren. Ik kocht een flacon en tegen den
tijd dat deze opraakte begin ik me vroolijker
en opgewekten te voelen. Sedert dien tijd ben
ik steeds Kruschen door blijven gebruiken en ik
kan nu weer heel gemakkelijk loopen."
Mevr. F. M. T.
Kruschen Salts spoort te inwendige organen
aan tot kr achtiger werking. Urinezuur en afval
stoffen, die zich mochten hebben opgehoopt en
de aanleiding Uwer rheumatiek zijn, worden
verwijderd. Gezwellen en pijnen verdwijnen,
stijve ledematen worden weer normaal en ge
voelt U weer gezond en lenig als voorheen.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij
alle apothekers en drogisten 0.90 en 1.60
per flacon en wordt gefabriceerd in Engeland
door de Fa. E. Griffiths Hughes Ltd., sinds
1756 te Manchester gevestigd. Stralende gezond
heid voor één cent per dag.
(Adv.)
IIHIIIIIIIHIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH|IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!IIIIIIIII1IIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM1IIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIUIIII"III»L
it gives a summary of the week's news combined
i with such expression of liberal thought on British
and International affairs as has made the Man- e
Chester Guardian so highly regarded in contemporary e
journalism.
1 The Manchester Guardian Weekly is published
1 every Friday and is sent to any address post free
for 12 months for 13s. Od.
29
„Hoe oud is zij?" vroeg de lady.
„Ja, dat heb ik haar eigenlijk niet gevraagd,
maar ik geloof een jaar of vijftig, vijf en vijf
tig."
„Het spijt mij, dat Mrs. Glossop gaat, Mr.
Rutland, want het was een goed mensch," zei
Patty. „U moet haar maar eens mijn groeten
doen en haar zeggen, dat ik haar morgenoch
tend nog even goede reis kom wenschen. Char
ley en ik gaan dan meteen een ritje maken."
„Mrs. Glossop was uitstekend voor haar werk
gc-schikt," zei Sir George. „Wat is er, Wyckam?
Ja zeker, ik zal even kijken."
De gouverneur had iets gevraagd omtrent
een brief: moest die nu dadelijk of later be
antwoord worden?
De baronet stond op en trad aan de schrijf
tafel. Lady Carew ging nog door op het onder
werp van de nieuwe huishoudster.
„Ik hoop in ieder geval, dat zij een geschikt
persoon is. Hoe heet zij 2,''
„Ja, wilt u wel gelooven, maar het was juist
haar eigenaardige naam, die mil aan haar de
voorkeur deed geven op een ander, die op z'n
minst zulke goede getuigschriften had. Zij heet
Yull?"
„Yull?" herhaalde mylady glimlachend. Mrs.
Yull? Zij is zeker weduwe? Ja, het klinkt
eigenaardig. - Hoorde je dat, George?"
„Yull, zei je, Rutland?" herhaalde ook de
baronet en trad een schrede terug van de
schrijftafel.
„Ja, Sir George. Maar met den voornaam
er bij klinkt het vooral zoo eigenaardig, of
schoon ze beide in Devonshire veel gehoord
worden: Jessamy Yull."
Zooals hij het al ééns had moeten doen,
schoot de jonge man ijlings toe, om den baro
net op te vangen om hem naar zijn stoel te ge
leiden, terwijl er een angstkreet van de dames
weerklonk. Hij zag lijkwit en geen wonder, dat
Lady Carew doodelijk ontsteld was.
„Het is maar een aanval van kramp," fluis
terde Garth. „Het was misschien wat te
warm hier in het vertrek. Ik heb meer derge
lijke gevallen bijgewoond. Heeft u ook wat
cognac bij de hand? Als u Sir George wat
geeft zal hij binnen vijf minuten Weer de oude
zijn."
Na het gebruik van een teug van het geest
rijke vocht keek de baronet dan ook waarlijk
weer op en trachtte geruststellend te glim
lachen tot zijn vrouw en dochter.
Allen in het vertrek op twee na, stonden om
den stoel van den patiënt, en in de ontstelte
nis van het oogenblik zag niemand den eigen-
aardigen blik van verstandhouding, die er werd
gewisseld tusschen de twee, die niet in den
kring stonden: Antony Wyckam en Vashti
Dugarre.
HOOFDSTUK XX
De toestand van Mrs. Brabazon bleek lang
niet zoo zorgwekkend te zijn, als miss Carew
dien had voorgesteld, althans haar zoon ver
scheen den volgenden dag op Capheaton, even
koel en strak als altijd. Aan de begroeting tus
schen Vashti en hem scheen niets bijzonders
waar te nemen, want miss Dugarre was ook één
en al kalmte en zelfbeheersching.
De lady had een bezorgde uitdrukking op het
gelaat en was zich daarvan bewust, zoodat ze
tot Brabazon zei:
,U vindt zeker dat ik er niet best uitzie; ik
ben gisteren dan ook vreeselijk geschrokken,
en, ofschoon Sir George nu wel verklaart, dat
er in het geheel geen reden voor is, en hij mor
gen weer totaal de oude zal zijn, als hij zich
nu vandaag maar kalm houdt, ben ik dat niet
met hem eens."
„Is Sir George dan ziek?" informeerde Bra
bazon, waarop Lady Carew hem meerdere bij
zonderheden meedeelde van de flauwtevan
haar echtgenoot op dien vorigen dag; hij had
geen aanval meer gehad, ofschoon hij er vree
selijk slecht en vermoeid uitzag. Hi) was dien
heelen dag op zijn kamer gebleven, daar hij
meende, dat rust hem goed zou doen, maar hij
had er niet van willen hooren, om dokter Bar
row uit Bassenthwaite te laten komen. Zij
maakte er zich ongerust over, omdat haar
echtgenoot nog nooit zoo'n aanval had gehad
voor zoover zij wist.
„Het spijt mij ontzettend, dat dit nu juist
heeft plaats gehad, Mr. Brabazon, want ik ge
loof toch ook niet, dat ik hem raden mag, be
neden te komen. U kunt zich voorstellen, hoe
zeer wij beiden geschrokken waren, ofschoon
Patty zich uitstekend hield; zoo kalm dat ik
haar bewonderde."
Het diner was geen opgewekte maaltijd op
Capheaton. Na afloop daarvan begaf mylady
zich weer dadelijk naar boven. Patty volgde
miss Dugarre, Charley en miss Gunn naar den
salon.
„Den hemel zij dank dat dit voorbij is!" klonk
haar verzuchting. „Ik hoop, dat zijne majesteit
nu rustig eenige uren zal nadenken over de be
langen des lands! Charley, waarom ben jij hem
eigenlijk niet blijven gezelschap houden? Als
plaatsvervanger van dien armen paps is dat
feitelijk niet meer dan een staaltje van je
plicht."
„Neen, dank je wel. Ik heb meer dan genoeg
van Brabazon! Was het maar niet zoo laat,
dan ging ik Garth op Ryecroft eens opzoeken.
Ik heb nu toch niets te doen."
„Vraag Mr. Wyckam dan maar om werk!"
lachte zij. „Hij zou niet weten, hoe hij 't had!..
Waarom is hij eigenlijk niet aan tafel versche
nen? Was hij ziek? Weet jij ook, Lucinda, wat
hij aan moeder heeft laten zeggen, om zich te
verontschuldigen?"
„Hy zei, dat hij zich niet wel voelde en dat
hij ook nog brieven had te schrijven. Of my
lady hem dus excuseeren wilde."-
„Hij ziet er buitengewoon slecht uit, dat is
zoo!" meende Patty. „Vanochtend, toen ik ook
bezig was met een vreeselijk lastige Duitsche
vertaling, werd hij ineens weer lijkwit. Zijn han
den trilden als een espenblad; hi) mompelde
iets en ging de kamer uit. Weet Je nog wel,
Charley?"
„Ja, nu je het zegt, herinner ik mij wel, dat
wij hem vandaag misschien een paar uurtjes
minder hebben gehad dan anders." Intusschen
maakte het jongmensch het zich gemakkelijk
op de sofa en vroeg: „Zeg, Pats, speel jij ons
nu eens in slaap met zachte muziek: een gon
dellied of een wiegeliedje, of zoo iets."
Patty gaf gevolg aan die uitnoodiging, deels
om hem plezier te doen en deels, omdat zij er
zichzelve ook precies in een stemming voor
voelde.
Maar toen zij na een kwartier opkeek, scheen
de muziek toch niet de gewenschte uitwerking
te hebben gehad. Althans Charley lag met wijd
open oogen en miss Gunn zat ijverig als altijd
gebogen over haar naaiwerk.
„Zeg, Lucinda, waar is Vashti?" vroeg Patty
en deed de piano dicht.
„Miss Dugarre?O, die is den tuin in ge
gaan. Ze trad op het terras, juist even nadat je
begon."
„Nu, de lucht zal haar veel goed doen. Ze
zei, dat ze hoofdpijn had, en kouvatten kan ze
niet, want het is al even zacht, als het gisteren
koud was. Maar ik dacht, dat ik Mr. Brabazon
had hooren binnenkomen?"
„Ja, dat ik ook zoo, maar hii is ook op het
terras gegaan."
„O!" zei Patty en keek met veelbeteekenen-
den blik naar Charley. „Misschien heeft hij
ook hoofdpijn, zeg, Luce?" Dit zeggende trad
Patty aan de balkondeur en ging voort: „Ik ge
loof, dat ik ook even naar buiten ga. Ik ben
zoo slaperig en misschien wekt mij dat wat op.
Ik zal geen kou vatten, als ik maar wat omsla.
Toe, Charley, wees jij nu eens lief en galant als
altijd, en haal mij dat witte sjaaltje uit de
hall!"
Charley deed, zooals het hem gevraagd was
en hielp zijn nichtje zelfs het doekje om hoofd
en schouders te slaan, terwijl hij vroeg:
„Ga je eens op verkenning uit, Pats, of je ze
soms ziet?"
„Stil! Ik ga enkel eens kijken, of hij met haar
samen is en hoe ze er alle twee uitzien; ik wil
geen luistervink spelen. Maar ik geloof, dat hij
al liefde voor haar heeft opgevat."
Dit beschouwde zij in waarheid als de beste
oplossing: dan zou hij héér immers niet meer
plagen! En Vashti zou een prachtige Viscoun
tess van Baronswold zijn. Moeder zou in het
eerst wel een beetje teleurgesteld wezen, maar
liet was haar ten eenenmale onmogelijk, dien
man te trouwen. Neen, dan was er een, die
naar veel beter aanstond!
Waar zou zij nu het meeste kans hebben, ze
te vinden? Zeker in het beschutte laantje, dat
naar den moestuin leidde, vlak bij de tennis
baan. Daar had Charley ze ook al eens gezien.
(Wordt vervolgd).
