Het voetbalseizoen begint
Nu
kunnen
gaan
Jid ik/JmcA van den dag
r
DE APOTHEEK
DE WITTE ZWAAN
DE NIEUWE COMPETITIE
IN ENGELAND
DE WERELD
ROBINSON CRUSOE'S AVONTUREN
ROBINSON! Een Hollandsche schoen
voor Hollandsche jongens
SS "g?,,Cr \Denieuwe
WOENSDAG 23 AUGUSTUS
De Brit in zijn element
Krachtstation
'John Buil gereed voor het voetbal-
startschot. Cricket moet den
aftocht blazen
STAKING BIJ DE RIJKSWERK
VERRUIMING IN HAAR
LEMMERMEER
Verweer van arbeiderszijde
want nu wij "Akkertje" bij ons hebben
zullen wij zeker géén last hebben van
hoofdpijn, spierpijn, kiespijn, of der
gelijke kwaaltjes die zoo dikwijls een
prettig uitstapje kunnen bederven!
Neem dus op tochtjes Akker-Cachets
mede. Slechts 50 cent per 12 stuks!
Gemakkelijk innemen. Geproeft niets.
Personalia
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK HEI ONGEVAL
NAAR HET DUITSCH
VAN RUDOLF HERZOC
Goed! Cricket is populair in good old Eng-
land.
Honderden, neen, we kunnen gerust zeggen
duizenden scheppen er behagen in om palen te
zien duikelen. Met bewonderenswaardig geduld
kunnen ze uur na uur naar de overs loeren,
die gebowled worden, om pas in extase te ge
raken, als 'n listige bal den vernuftig spelenden
batsman verschalkt. Maar minstens even gxoot
is de vreugde, als de bowlers worden overmees
terd en een prachtig vuurwerk van zessen en
vieren wordt ontstoken. Maar zoo smakelijk
kan de cricketdisch toch niet verzorgd zijn, niet
zoodra houdt King Soccer in feestgewaad en
met klaroengeschal zijn intocht, of met de lief-
de voor cricket is 't goeddeels gedaan.
En na een pauze van ruim drie maanden is
de groote Koning weer gearriveerd. A.s. Zater
dag lost hij het startschot voor de nieuwe com
petitie. De massa jubelt. De kranten kunnen t
merken, speciaal de edities, welke hun voetbal
rubrieken uitnemend verzorgen. Want het is
een groote ambitie van den Brit om zich in de
voorbeschouwingen te verdiepen. Om te lezen,
hoe het bij de onderlinge oefeningen toeging, in
welke formatie de teams trainden, en wat cri
tici met 'n erkende reputatie als Ivan Sharpe,
Mr. Howcroft, William Riley e. a. wel van het
nieuwe seizoen denken.
Dan is de Brit in zijn element!
Eigenlijk zijn de trappers al van begin Augus
tus af in touw.
Dat gaat zoo geheel entre-nous. t Begint met
loop- en lichaamsoefeningen om het overvloe
dige gewicht want van vet kan men ternau
wernood spreken! weg te krijgen. De verstijf
de spieren worden lenig gemaakt, het uithou
dingsvermogen gecontroleerd, kortom, al dat
gene gedaan om het lichaam geheel „fit" te
krijgen voor het lange en moeilijke seizoen. In
het bijzonder de oudere spelers geven een
prachtig voorbeeld. Tenminste zoo heet 't. Boo
ze tongen zeggen, dat 't eigenbelang is. omdat
de oude body meer tijd noodig heeft om elas
tisch te worden, en zij geen risico willen loopen
om aan den diik te worden gezet. Gelooft U 't?
Is men zoo begin Augustus een dag of veer
tien bezig geweest, dan beginnen de oefen
wedstrijden.
Deze ontmoetingen dragen in zoo verre een
officieel karakter, dat zij door den Bond wor
den gecontroleerd. Men geeft er van te voren
kennis van in de bladen, en staat den nieuws
gierigen enthousiast toe tegen betaling die
games te volgen. De recettes stroomen echter
aan liefdadige instellingen toe. Dat is inderdaad
'n prachtige geste.
Uit de vereenigings-kampen komen tallooze
berichten, doch de officieele opstellingen voor
het as. seizoen worden pas Donderdag of Vrij
dag bekend gemaakt. Natuurlijk bestaat in de
meeste gevallen al de romp van het elftal, die
in doorsnee niet veel verschilt van dien van het
vorig seizoen, doch er zijn ook tal van du
bieuze gevallen, waarbij de laatste oefeningen,
die hoe langer hoe ernstiger worden, de door
snee moeten geven.
Zeker is t in ieder geval, dat Arsenal's hei
ligdom niet meer door Moss zal worden verde
digd, en deze door Wilson zal worden vervan
gen, die reeds bij de training blijken gaf een
groot doelman te zijn. Voorts zal de ploeg wei
nig of niets verschillen by het vorig seizoen,
en gedragen door zijn steunpunten als James,
Jack, Bastin, Hapegood wederom een rol van
beteekenis vervullen.
Buitengewoon nieuwsgierig is Londen naar
het optreden van Chelsea.
Chelsea's manager huldigt hetzelfde systeem,
als Herbert Chapman, n.l. het bijeen brengen
van sterren in zijn elftal. Daarvoor deed men
van den zomer eenige „inkoopen" in Schotland;
zeer benieuwd is men naar den 17-jarigen
Buchanan, die 'n groot talent belooft te wor
den, en eveneens naar den back Brown. Voorts
beweert men, dat Hugh Gallacher zoo mak is
geworden als 'n lammetje, en in grooten vorm
schijnt te zyn, terwyi de hoog blonde Schot
O'Dowd weer de spilplaats zal bezetten.
De verwachtingen over het Chelsea-team zyn
wel zeer hoog gespannen.
Van Tottenham Hotspur voorspelt men "n
passieve rol.
Groote geruchten komen ook uit Birming
ham, speciaal uit het Aston Villa-kamp. Zelfs
gaat men zoo ver om de Villa sterker te caxee-
ren, dan de Arsenal-ploeg van het vorig sei
zoen; geenszins willen we het tegendeel be
weren, doch veronderstellen, dat men in Bir
mingham lichteiyk voorbarig is. Everton heeft
een nieuwen middenvoor gekocht!
En Dixie Dean dan, vraagt de terzake kun
dige insider. Zeker, Dixie heeft nog niet afge
daan, doch de Everton-directie ziet ook wel,
dat zyn glorie langzaam gaat tanen en daar
voor gaat nu al een plaatsvervanger „in de
maak". Veorshands zal men dezen grooten
middenvoor nog wel niet kunnen vervangen,
die van de 24 goals, welke hy het vorig jaar
scoorde er16 inkopte!
Niet minder interesse legt men aan den dag
voor Stoke City, het zoo pas gepromoveerde
team.
Stoke behoort tot de twaalf clubs, die anno-
dazumal de League hebben gesticht, dus be
hoort deze vereeniging tot een der alleroudste
van het land. In haar langjarig bestaan kreeg
ze ruimschoots haar deel van het voetbal wel
en wee en daalde van de eerste naar de derde
divisie. Tot in 1927 weer 'n opleving kwam, die
haar van het voorjaar terugbracht naar haar
oud milieu. Het elftal is uit jonge krachten
opgebouwd; we zouden 't eigen kweek kunnen
noemen, omdat Stoke niet financieel sterk ge
noeg is zich de luxe van dure spelers te kunnen
permitteeren. Op deze wyze verkreeg men een
homogene ploeg met 'n uiterst krachtige ver
dediging, terwyl in den aanval veel verwacht
wordt van den 19-jarigen Chinees, hoewel in
Londen geboren en die luistert naar den naam
van P. Shoo.
Onzen eersten brief willen we besluiten met
het programma, waarmede de nieuwe compe
titie a.s. Zaterdag wordt geopend.
ArsenalBirmingham; Aston VillaLeices-
ter City; Blackburn RoversLeeds United;
Everton—West Bromwich Albion; Huddersfield
Town—Sunderland; Manchester City—Shef
field Wednesday; Middlesbrough—Derby Coun
try; Newcastle United—Portsmouth; Stoke City
Chelsea; Wolverhampton WanderersLiver
pool; Sheffield UnitedTottenham Hotspur.
Play up, boys!
De heer A, L. Vollaerts, hoofdbestuurslid van
den R.K. Bouwvakarbeidersbond „St. Joseph",
schryft ons het volgende in verband met de
staking van de grondwerkers in de Haarlemmer
meer by den aanleg van den nieuwen weg.
Op de vrye markt, dus niet in werkverschaf
fing, werd aanbesteed de aanleg van genoemden
nieuwen weg. De heer K. de Rooy, directeur van
de N.V. „Cycloop", Stadionkade 152 Amsterdam,
werd aannemer van dit werk.
Deze aannemer betaalt vyf en dertig cent
per uur, dat is 14 cent per uur minder dan voor
de ongeschoolde groep in de Landeiyke Collec
tieve Arbeidsovereenkomst voor de Bouwbedrij-
ven (d.d. 3 October 1932—30 September 1933) in
de tweede loonklasse is vastgesteld. Voor de
groep grondwerkers is het velschil nog grooter,
n.l. 21 cent per uur. Deze groep staat aangege
ven voor 56 cent in de tweede klasse. De aan
nemer verstrekte by het uitbetalen van het loon
ook niet den feest- en vacantiebon.
Het aanbieden en uitbetalen van deze lage
loonen, welke zóózeer in stryd zyn met de
Landelyke Collectieve Arbeidsovereenkomst,
waren mede oorzaak, dat by de besturen der
organisaties een klacht inkwam over bedoeld
werk.
De leden der partyen van het Landelyk Col
lectieve Contract zyn gebonden aan de bepa
lingen van dit contract en mogen onder geen
andere arbeidsvoorwaarden werken.
Namens de samenwerkende organisaties werd
den aannemers verzocht het Landelyk Collec
tieve Contract te willen nakomen. Daar de aan
nemer niet genegen was dit contract na te ko
men en de arbeidersorganisaties hun leden niet
konden adviseeren om andere arbeidsvoorwaar
den te aanvaarden dan het Landelyk Collectief
Contract aangeeft, werd voor het werk het ad
vies van de bonden door de arbeiders aanvaard:
n.l. staken van het werk.
De Haarlemmermeer is ingedeeld in het Lan
delijk Collectief Contract in de tweede klasse
en daar de georganiseerde patroons verplicht zyn
deze arbeidsvoorwaarden op hun arbeiders van
toepassing te verklaren, kan voor een ongeor
ganiseerden werkgever geen uitzondering wor
den gemaakt.
Wat mede een groote grief van de arbeiders
is, is n.l. dat er van hen gevraagd werd het ver
zetten van 18 M3. grond per man en per dag in
8V2 uur arbeid.
Toen de staking een feit was, werden partyen
uitgenoodigd tot een bespreking te Hoofddorp.
De bespreking stond onder leiding van den heer
burgemeester. By deze bespreking deelde de
burgemeester mede hetgeen hy gedaan had om
het werk voor de arbeiders in zyn gemeente
te behouden en voorts dat hij zich niet kon in
denken, dat de arbeiders niet wilden werken
voor het loon, dat door den werkgever was aan
geboden.
Aan de hand van het Landelijk Collectief
Contract is den burgemeester duidelyk gemaakt,
dat het verzet der arbeiders steun vindt in het
contract, en dat de arbeiders wel bereid zijn
om te willen werken mits dit contract van toe
passing wordt verklaard.
In een vervolg-conferentie vernamen wy, dat
het loon der ongeschoolden zou worden betaald
en aan een man het loon der geschoolden, maar
de vacantiebon en vergoeding wegens regen-
verzuim werden niet gegeven. Maar in aangeno
men werk zou men hooger loon kunnen verdie
nen Deze voorstellen hebben een punt van be
spreking uitgemaakt met het gevolg, dat de sta
king werd opgeheven,
Dit geschiedde mede hierom, omdat in den
eventueelen prys van het aangenomen werk de
kans aanwezig was dat het Landelyk Collectief
Contract zou worden nagekomen, terwyi er ook
geen rancunemaatregeien zouden genomen wor
den.
Wie schetst evenwel onze verbazing toen wy
na een dag arbeid werden opgebeld: De ploeg
was op Dinsdagavond ontslagen, omdat ze volgens
den uitvoerder.... uitstekend had gewerkt, maar
niet aan den trek was gekomen, door den aan
nemer zelf bepaald: n.l. per man 18 M3. grond
verzetten.
Dat een dergelijk Standpunt van den werk
gever verbittering wekte by de arbeiders behoeft
niet nader te worden verklaard. Werkstaking
was hiervan dan ook het gevolg. Van het
eigenaardig standpunt van den aannemer is
kennis gegeven aan den burgemeester en deze
kon schynbaar niets beters doen dan aan alle
arbeiders een circulaire sturen met het verzoek
om by genoemden aannemer weer te gaan wer
ken. De inhoud van die circulaire heeft geen
goed aan de zaak gedaan Wanneer de burge
meester gedacht had met de circulaire te be
reiken dat de arbeiders uit de Haarlemmermeer
weer aan het werk zouden gaan, dan heeft hy
zich vergist.
Het rondzenden van deze circuliase heeft
ook een punt van bespreking uitgemaakt op de
gehouden vergadering van den gemeenteraad
te Hoofddorp. Ook de overdreven eisch van den
aannemer is daarop aan de orde geweest. Voor
dit laatste verwyzen wy naar het verslag en
lezen daar, dat een raadslid (werkgever), de
heer Ransdorp (R.K.), van meening was dat
van de arbeiders veel tc veel werk wordt ver-
cischt. wy nemen dankbaar nota van deze on
gevraagde verklaring van een werkgever!
Op verzoek van den aannemer is te Amster
dam een conferentie gehouden, waarop de uit
voerder namens dezen aanwezig was. Na lang
durige besprekingen werd het volgende com
promis opgesteld: Alle arbeiders hervatten het
werk; de aannemer krygt gelegenheid om een
ploeg van 7 man, door hem zelf aan te stellen
(dus niet uit de stakers), één week te laten
werken, waarna aan de hand van de resul
taten de prys per M3. zal worden vastgesteld.
By het vaststellen van den prys wordt als basis
genomen het loon van het Landelyk Collectief
Contract, terwyi in het meerdere loon de kos
ten van de sociale bepalingen van genoemd
Contract zouden worden verdisconteerd. Het
antwoord van den aannemer hierop was: „Ik
aannemer, ga niet accoord met het compromis
en ik zal wel zien dat ik arbeiders kryg."
De samenwerkende organisaties hebben als
nog den aannemer bericht gezonden, dat elk
ernstig gemeend voorstel ter oplossing van het
=<iiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiniiiiumm
De wereld is een pijp kaneel,
i Zoo klinkt het soms verlichtend.
Je zuigt er aan, maar krijgt niet veel, E
Volgt daarop minder stichtend.
1 Maar elke vergelijking gaat
vaak aan twee beenen mank,
i En daarom krijgt een spreekwoord
i gauw
Een minder goeden klank.
De wereld is een schouwtooneel
1 Klinkt juister en ook aardig.
I Wij allen spelen onze rol,
1 ofschoon niet altijd waardig.
Wel zie je menig debutant,
Die 't nooit en nimmer leert,
Maar velen geven zeer goed spel
En zeer geraffineerd!
Vandaar de glans van klatergoud,
Van schijnen en van lijken.
1 Want van coulissen mag men nooit
Den achterkant bekijken!
Zoo komt de waarheid en de deugd i
Ook dikwijls in verdrukking.
Al grijpt het spel je somtijds aan I
En brengt het in verrukking!
I En daarom is de beste rol,
Naar oordeel en verstand,
i Niet altijd die van hoofdpersoon,
Maar vaak van figurant!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiimiii
conflict, onder de oogen zal worden gezien. Op
dit laatste schrijven is geen antwoord binnen
gekomen, de staking duurt dus onveranderd
voort. De aannemer probeert door het plaatsen
van advertenties arbeiders te werven voor het
werk. Ons advies voor deze advertenties kan
alleen zyn: niet ingaan op het aanbod van den
aannemer!
Mej. E. A. Kuiler te Haarlem is te 's-Gra-
venhage geslaagd voor het examen teekenen
M.O.
In de commissie, welke aan den Hoogen Raad
van Arbeid prae-advies zal uitbrengen omtrent
het voor-ontwerp van wet, houdende wetteiyke
regelen voor het erkennen en subsidieeren van
vereenigingen met werkloozenkas en de in
stelling van een crisis-werkloosheidsfonds zyn
o. a. benoemd mr. J. Gerritsz en mr. dr. J. J.
M. Noback, beiden alhier.
Toen Jolicoeur er na veel moeite in ge
slaagd was 'n heel voordeelige toiletzeep
uit gesteriliseerd schotelwater en pyp-
aarde te fabriceeren, begreep hy maar al te
goed, dat daarmee alleen z'n fortuin niet ge
maakt was. Het moeilykste was nog niet ge
daan: het nieuwe product aan den man te
brengen.
Maar, wanneer iets nieuws met succes wil
verkocht worden, dan moet het een pakkenden
naam hebben. Daarom noemde Jolicoeur z'n
pas uitgevonden fabrikaat: Satrapenzeep, een
naam, zoo meende hy, die de gebruikers aan
de genietingen van 't Oosten zou doen denken.
Bovendien moet een voortbrengsel van
menscheiyk vernuft, wil het gemeengoed van
allen worden, voortreffeiyke eigenschappen be
zitten, waardoor het zich van elk voortbrengsel
van z'n soort onderscheidt. Daarom huurde
Jolicoeur den voorgevel van het huis, waarin
hy appartementen had en liet daarop by wyze
van reclame het volgende schilderen:
„Satrapenzeep die heliotropen-essence bevat,
is de beste! De eenige zeep die aan ouden van
dagen de frischheid der jeugd teruggeeft;
zacht en liefelijk in 't gebruik; de eenige zeep,
die de huid reinigt zonder haar te beschadigen."
Vervolgens zette hy zich aan 't werk om een
advertentie voor de bladen en een prospectus,
tot algemeene verspreiding onder 't publiek,
samen te stellen. Toen hy daarmee bezig was,
trof hem het volgende denkbeeld:
Aangenomen, dat ik veel geld uitgeef voor
reclame; dat ik overal laat verkondigen, dat
myn zeep de beste in t gebruik is, dan zal dit
me weinig baten, als i k dit alleen verkondig.
Wanneer ik wil, dat het publiek geloof hecht
aan m'n bewering, dat is het absoluut nood-
zakeiyk, dat een of meer menschen die geen
belang hebben by den verkoop van myn fabri
kaat, door hun byval m'n bewering kracht
byzetten.
Het was Jolicoeur dus te doen om tevreden
heidsbetuigingen in z'n bezit te krygen van hen
die zich met z'n satrapenzeep gewasschen had
den; tevredenheidsbetuigingen in den volgen
den trant:
„Mijnheer, Uw zeep is een reinigingsmiddel,
dat het wonder dezer eeuw mag geprezen wor
den; een meesterstuk van chemische samenstel
ling; een weldaad der goden enz
Zoo iets zou z'n zeep in betrekkelyk korten
tyd een wereldvermaardheid geven.
Onmiddellyk was z'n besluit genomen. Reeds
den volgenden morgen had hy uit een groot
aantal adressen een 12-tal klinkende namen
uit de politieke en financieele wereld, alsook uit
de litteraire wereld, uitgezocht. Aan elk dier
adressen zond hy, met een beleefd begeleidend
schryven, een luxe-doos met drie stukken
satrapenzeep.
„Het kan niet anders", zoo dacht hy, ,,of
onder dit twaalftal zullen er toch wel twee of
drie zyn. die m'n zeep gebruiken, al was het
alleen maar uit beleefdheid."
Robbie en Topsy liepen te wande
len over de welde van de giraffe, toen
zy een zeer aardig spelletje zagen.
Drie aardmannétjes liepen laar een
van de krokodipen van den zeeman
en Edwin, de giraffe, stond er dichtbU.
„Ik ben nieuwsgierig te weten,"
zeide Topsy, „waarvoor zij den kro
kodil noodig hebben."
Na een poosje stak de krokodil zyn
staart in de hoogte vlak by Edwin
en de aardmannetjes gebruikten den
staart als een soort ladder om op den
rug van Edwin te klimmen.
„zy willen zeker een ritje doen op
den rug van de giraffe," zeide Robbie.
„Dat geloof ik ook en is het niet
lief van den krokodil om ze te helpen
er boven op te komen?", vroeg Topsy.
(Morgenavond vervolg.)
(Ingezonden Mededeeling)
Maar tegen z'n verwachting en tot z'n diepe
teleurstelling bleef het succes uit. Van de helft
der zendingen vernam hy niets. Die was zeker
in handen geraakt en gebleven van dienst
personeel. Vijf der zendingen ontving hy, als
geweigerd, terug. De laatste zending was blyk-
baar in verkeerde handen gevallen, in handen
van iemand die licht geraakt zijnde, in deze
zeepzending een beleedigende toespeling zag
op de geringe zorg, die hy voor z'n lichamelijke
zindeiykheid droeg. Deze heer betuigde Joli
coeur z'n dank door hem een brief te schryven,
waarin hy hem uitmaakte voor alles wat lee-
lijk was.
Echter, in spyt van dit treurig resultaat,
was de zeepfabrikant niet ontmoedigd.
„Wat drommel!" peinsde hy, „ik heb het
verkeerd aangelegd; dat zie ik nu duidelyk in.
Menschen, die aan politiek en letteren doen,
moet men zoc
iets niet geven
maar wél aan
tooneelspelers.
Theatermenscher
zyn daaraan ge
woon. Van fabrikanten en grossiers krijgen ze
alles voor niets gestuurd, als de meest doel
treffende reclame."
Weer liet Jolicoeur een dozijn alleraardigste
doosjes met stukken satrapenzeep vullen, die
hy, met z'n eerbiedige groeten, aan twaalf
tooneelspelers en theater-directeuren zond.
Hy behoefde ditmaal niet lang te wachten
op antwoord. Vier en twintig uren daarna ont
ving hy een dozyn „minnebriefjes" van onge
veer den volgenden inhoud:
„Mijnheer, Uw satrapenzeep is een schande
voor de menschheid. Ik ben zoo dwaas geweest
om er gisteravond gebruik van te maken. Toen
ik vanmorgen ontwaakte, was m'n gezicht zoo
rood als een biet en zat vol puisten en uitslag.
Maar ik verzeker U, dat dit muisje een staartje
zal hebben. Ik heb de rest van dat vuile goedje
naar het gemeenteiyk chemisch laboratorium
laten brengen, om het scheikundig te laten
onderzoeken. We zullen eens zien, of U maar
ongestraft een zeepsoort in den handel kunt
brengen, waardoor het algemeen welzyn on
middellijk gevaar loopt, voor goed ten onder
te gaan. (w.g.) Godisart."
Toen Jolicoeur dit kattebelletje gelezen had,
trok hy de schouders op.
,eah!" riep hy, „de opperhuid van die kerels
is al half vergaan door 't gebruik van allerlei
smeerseltjes en dat voortdurend schminken.
Geen wonder, dat hun huid niet tegen "t ge
bruik van myn satrapenzeep bestand is. Boven
dien, wat willen die dwaze menschen met hun
onzinnig geschryf bewijzen? Neen, ik weet al
wat ik hebben moet: eenige oprechte en een
voudige woorden van waardeering ten papiere
gebracht door eerzame lieden Nemen we als
voorbeeld naar een kleinen handelaar, een
koopmannetje."
Zoo gezegd, zoo gedaan. Jolicoeur legde drie
stukjes satrapenzeep in een fyn met licht
blauwe zyde gevoerd étui en begaf zich op weg,
op zoek naar iemand, dien hy met dit ge
schenk. op hoop van goeden uitslag, gelukkig
kon maken.
Het duurde niet lang of hy trad het maga-
zyn van een steenkolenhandelaar binnen.
„Wel vriendlief", zoo begon hy, „in z'n han
den wryvend, alsof hy 't koud had, „*t is
frischjes vandaag; maar dat komt in je
kraam te pas. Nogal tevreden over de zaken?
„Dat kon wel slechter, meheer!" antwoordde
de man. „En wat is er- van Uw dienst? Moet
ik soms een paar mud anthraciet by U bezor
gen? of nootjeskolen?"
„Neen, vriendlief; ik heb niets noodig." her
nam Jolicoeur op luchtigen toon; „integendeel,
ik kom je iets brengen. Hier pak aan!"
En hy duwde in de zwarte handen van den
steenkolenhandelaar het snoezige doosje, dat
weldra niet meer snoezig was.
„Dat is zeep," lachte hy, toen de ander hem
verbaasd aankeek, „een nieuwe zeepsoort. die
ik heb uitgevonden en nu fabriceer; ik deel nu
eenige doozen aan kenners uit, om m'n zeep
bekend te maken."
Het gezicht van den steenkolenman werd
nog zwarter dan het al was.
„En wat moet dat kosten?" vroeg hy.
„Niets, m'n lieve man; dat kost je niets; je
krygt dat doosje van mij cadeau
En nu legde Jolicoeur aan den man met het
zwarte gezicht en de groote handen uit, wat
hy eigeniyk van hem verlangde.
„Dus als Je tevreden over m'n zeep bent, als
je tevreden bentzoo eindigde hij.
„Wis en waarachtig ben ik tevreden." zei de
man, „dat begrijpt U toch wel; voor zoo'n
prys."
Z'n tevredenheid betuigde hy zes wekèn
daarna schrifteiyk. toen Jolicoeur den volgen
den brief ontving, die wei in staat was hem
over z'n vorige teleurstellingen heen te zetten:
„Meheer. Een maand geleden heb ik voor de
eerste en laatste maal van Uw zeep gebruik
gemaakt. Ik ben er zóó schoon door geworden,
dat ik na dien tyd nooit meer behoefte ge
voeld heb. om er weer gebruik van te maken."
(w.g.) Aristide Goujat, Steenkolenhandelaar.
Te Halbun in Siberië is een nieuw electrisch
krachtstation geopend met een capaciteit van
12.000 kilowatt, welke in de toekomst nog ver
dubbeld zal worden.
mi nSS
g.~ 1
24
Zou het niet beter zyn, dat meneer zich in
zyn jonge jaren wat meer bezig hield met han
delswetenschappen dan met zang- en vioolles?
Dat zou meneer Friedrich zeker beter aanstaan.
Heinrich draaide zich om. Maar voor dat hy
het brutale heerschap te woord kon staan, had
Meinard zijn party al gekozen.
Ik houd van een grapje, meneer Stramm.
U staat altyd met grapjes klaar, u kunt een
heel gezelschap opvrooiyken. Jammer dat van
daagenfin, het is een byzonder geval. Tot
ziens dan, meneer Stramm!
Mynheer Stramm ging heen. In de deur
draaide hij zich nog eens om en merkte giftig
op:
Van morgen af, Juffrouw Vilma, zal ik óók
zangles nemen. Dat is solider dan met zoo'n
jongeman
Hy verdween en Meinard stak hem dreigend
zijn vuist na.
Vlegel, siste Heinrich tusschen zijn tanden.
Men moet gasten nu eenmaal behoorlijk be
handelen, anders had ik hem een draai om zyn
ooren gegeven.
Vilma stond met een bleek gezicht naast de
tafel.
Het is goed, zei ze, dat u zich ingehouden
hebt. U ziet, wy doen het ook.
Heinrich ging op. haar toe en hy nam haar
hand.
Als ik u daar zoo zie staan, juffrouw Mei
nard, zei hy opgewonden, zoo bleek en zoo
weerloos, dan spyt het me toch, dat ik dien ke
rel heb laten gaan, zonder hem een pak slaag
te geven.
We zouden elkaar dan niet spoedig weer
ontmoet hebben, antwoordde ze dof.
Wat? riep hij verbaasd uit. Kan die koster
daar zooveel invloed op uitoefenen?
Ze schudde van neen en trok haar hand weg.
Ach wat, zeide de oude, die vlegel, die
schynheilige kerel! Omdat dit huisje van hem
is en hy my met de huur in zyn macht heeft,
komt hy eiken dag en flikflooit myn dochter.
Maar liever breng ik haar naar 't kerkhof, dan
dat ik....
De oude musicus liet zyn arm zakken. Opeens
sloot hy zyn kind hartstochteiyk in zijn armen
en kuste haar zwarte lokken. Heinrich was ont
roerd. Hy had wel kunnen schreien en hy wist
niet waarom. Wat had hy graag dat bleeke kop
je tusschen zijn handen willen nemen om een
glimlach op dat lieve gezichtje te tooveren!
De oude musicus bracht haar naar de sofa,
drukte haar zacht in de kussens en streelde
haar wangen,
Lief kind! Myn dappere Vilma!
Ze glimlachte tegen hem en stond snel weer
op.
Geen zorgen vader, windt u zich maar niet
op. U zult zien, het komt wel in orde.
Ze knikte hem toe en verdween naar de keu
ken, om voor het avondmaal te zorgen.
De musicus wendde zich tot zyn gast.
Vindt u haar niet bewonderenswaardig?
vroeg de vader geroerd.
Heinrich drukte hem zwygend de hand.
Het is geen kunst, ging de oude man voort,
als je in ellende bent opgegroeid, opgeblazen
en verwaand te worden als je in betere omstan
digheden komt. Maar als men altyd aan een
zekeren welstand gewoon is geweest en dan plot
seling aan lager wal raakt en eigeniyk tot een
lageren stand gaat behooren.... dan den moed
niet te verliezen
Hij haalde diep adem.
Dan is het heel moeiiyk om er weer bo
venop te komenHet is byna onmogeiyk.
Heinrich probeerde hem 'n beetje te troosten.
U hebt .uw muzieklessen toch nog, meneer
Meinard.
Die paar lessen bewaren me net precies
voor den hongerdood
En uw vrienden dan? Daar rekent u my
toch ook onder, ook al bezit ik niet veel. Uw
dochter zegt immers ook, dat het wel weer in
orde zal komen.
Als mij nu eens wat overkwam. Dan was
het heelemaal gedaan!
I Dacht u dat, meneer Meinard, riep Hein
rich opgewonden. Dacht u dat ik dan met myn
handen in de zakken zou toekyken? Wat dat
betreft kunt u lederen avond rustig gaan sla
pen. Al ben ik pas twintig, dat vertrouwen heb
ik toch zeker wel aan u verdiend.
De oude musicus zag den enthousiasten jon
gen in de oogen.
Mynheer Pfalzdorf, zei hy zacht, het onge
luk maakt me wantrouwend. Als iemand anders
dat gezegd had, had ik hem beleefd verzocht,
zich met zyn eigen zaken te bemoeien, zelfs als
hy er maatschappeiyk beter voor stond dan u;
ik bedoel onafhankeiyker. Maar tegenover u
zal ik voortaan niet meer myn nood klagen.
Hy ging naar de kast en haalde het kistje
sigaren te voorschyn.
We gaan er eentje opsteken.
Dadeiyk daarop kwam Vilma weer binnen.
Haar oogen zochten Heinrich en bleven op hem
rusten. Toen vroeg ze beiden aan tafel te ko
men.
In het verloop van den avond bracht Hein
rich het gesprek opnieuw op het concert, dat
Meinard in het begin van het winter-seizoen
moest geven. En al scheen de oude man er vaak
weinig voor te voelen, Heinrich bleef hardnek
kig aandringen.
U moet, beweerde hy. U moet. U bent net
aan uw dochter verplicht.
Wie zal van mijn bestaan notitie nemen,
zei Meinard moedeloos. Het is verloren moeite.
Voelt u dan heelemaal geen drang om in
het publiek op te treden?
Of ik dien drang voel? antwoordde de oude
musicus. O, die drang als vroeger te spelen zal
tot op myn laatsten ademtocht in mij bly-
ven zooals een oud legerpaaxd terug vei langt
naar het eskadron. Maar het paaul is nu afge
dankt. De critiek zal een obscuur musicus als
mij niet meer „au sérieuxnemen.
De critiek? herhaalde Heinrich met na
druk. Wacht eens, ik ben er! De critiek zal uw
prestaties zeker wel „au sérieux" nemen. Den
kunst-redacteur van onze groote courant hier
ken ik heel goed. Ik zal er met hem over spre
ken.
De oude man liet zyn hoofd zinken. Men kon
aan hem zien, dat de schynbaar uitgedoofde
hoop weer in hem wakker werd.
Goed, zei hy nu. Een lataard ben ik niet,
ik waag het! Op uw verantwoording, mynheer
pfalzdorf!
Met vochtige oogen stond Vilma op en gmS
de kamer uit om de tranen, die in haar °°Se"
kwamen, te verbergen. Het werd voor Heinrich
tyd, om naar huis te gaan, wilde hy by „ae
Witte Zwaan" niet voor een dichte deur komen.
Hy stond op en nam afscheid van den musicus,
die onder den Indruk van het gesprek in een
hoekje in elkaar gedoken bleef zitten.
Toen hy in de gang kwam en naar Vilma
zocht, stond ze plotseling voor hem.
-Goeden nacht, zei hij, terwyl een eigen
aardig gevoel van bevangenheid zich van hem
meester maakte.
Goeden nacht, antwoordde zy.
Hy ging niet.
Hebt u geschreid? vroeg hij zacht.
Van vreugde.
Vilma....?
Ze hief haar hoofd op en keek hem aan.
lieve Vilma, herhaalde hy en hy kuste
haar.
Goeden nacht, Heinrich.
De sterren fonkelden aan den hemel en hij
ging naar huis, over-gelukkig. Hy zong en floot
en praatte in zichzelf, alsof hy niets dan lie
deren in zich voelde zingen. Verloofd? vroeg
hij zich af. In 't geheim verloofd?!
Hy had zich dat heel anders voorgesteld.
Dat mooie, fijne meisje, was nu van hem? Hij
bleef staan en liep terug om nog eens naar het
huisje te zien. Toen vloog hy als een storm
wind naar huis.
Hy was byna tegen Dores aangeloopen, die
aan de deur stond en met een sprong zyn groote
voeten in veiligheid bracht.
Drommels, riep de huisknecht, hebt u soms
ook al geërfd? De wereld schynt vandaag op
haar kop te staan.
Oog geërfd? herhaalde Heinrich met een
verbysterd gezicht.
Xk dacht het maar, omdat u uw kennissen
niet meer schynt op te merken en door het
huis loopt als meneer Rose. Die heeft de kans
gekregen om baas van de apotheek te worden
en loopt als een gek het heele huis door.
Mynheer Rose? Wat is er met mijnheer
Rose aan de hand?
Zijn tante heeft hem het genoegen gedaan
om naar den hemel te gaan.
.(Wordt vervolgd).
