Het Duitschland van Hitier Waar van der Lubbe terecht staat Het mijnconflict in Stiermarken Het nieuws van heden IN DE GEVANGENIS VAN SONNENBERG BUILENPEST IN N00RD- MANDSJOERIJE MONUMENTAAL GEBOUW DE BAROMETER VEREENIG DE KATHOLIEKE PERS BUREAUX: NASSAULAAN 51 - TEL. 13866 ABONNEMENTEN: voor Haarlem en Agentschappen per week 25 cent; per kwartaal f 3.25; per post, per kwartaal f 3.58 bij vooruitbetaling WOENSDAG 20 SEPTEMBER 1933 DACBLAD UITGEGEVEN DOOR DE N.V. DRUKKERIJ DE SPAARNESTAD, HAARLEM - TELEFOON 13866 Verbeter het land door den mensch en den mensch door het land" Goede verzorging en ijzeren discipline ZUIDPOOL-EXPEDITIE Het Ween Meer dan 600 dooden Drukke besprekingen Over de netelige ontwapenings kwestie HET GERECHTSHOF TE LEIPZIG Binnen deze muren zal het proces inzake den brand in het Rijksdaggebouw wor- den gevoerd Historisch overzicht Regeering vaardigde een nood verordening uit; arbeiders krijgen de loonen van 1 April 1933 Regeeringscommissaris benoemd Pauselijke onderschei dingen Voor Miklas en Dollfuss Reorganisatie fascis tische corporaties De moord op Inoekai Elf militaire kadetten veroordeeld Door Mussolini aangekondigd Zij, die zich tegen 1 October op ons blad abonneerenontvan gen de tot dien datum verschij nende nummers gratis. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWAALF BLADZIJDEN IJzer en staal in Japan Alle fabrieken in één concern onder staatscontrole Brand in de haven van Halifax Politieke amnestie in Spanje Koning Ghazi verloofd Met de dochter van den ex-koning van Hedsjas COURANT ZES EN VIJFTIGSTE JAARGANG No. 18483 Advertentieprijzen: Per lossen regel 30 ct.; ingez. mededeelingen 50 cent; idem op pag. één 05 cent per regel. Bij contract sterk verlaagde prijzen. Voor de kleine annonces „Omroepers" zie de rubriek De gevangenis van Sonnenburg staat mid den in de vreedzame velden op ongeveer drie kilometer afstand van het oude Kus- trin en van de vesting waar Prederik II door zijn eigen vader werd opgesloten en waar hij zyn besten vriend ter dood zag brengen om de Pruisische discipline te leeren. Het was in het begin van den namiddag, toen lk er aankwam, vergezeld van den heer Fischer, Directeur van het Pruisische Ministerie voor Binnenlandsche Zaken, onder wiens toezicht al de concentratie-kampen, waarin politieke tegen standers worden ondergebracht, staan en die de leiding heeft bij de groote „zuiverings-actie" der Nationaal-Socialistische Regeering. „Ik heb in mijn loopbaan", aldus de heer Fischer, „moeilijke uren doorgemaakt. Zoo bij voorbeeld in 1923. Wij waren op den rand van den afgrond. Duitschland was een vruchtbaar arbeidsterrein geworden voor stelers en helers. Platen, sloten, knoppen, hengsels, elk stukje me taal verdween. Oogenblikkelyk kon men het ge- stolene weer terug koopen in allerlei kleine winkeltjes, nadat zekere in Galicië vervaardig de certificaten er, om zoo te zeggen, een bewijs van goed gedrag aan verleend hadden. Honderd vijftigduizend menschen leefden van dezen „handel". Ik heb hun den oorlog verklaard en ln zes maanden waren de groote steden van deze pest bevrijd. Een bruikbare wet, een beetje door zettingsvermogen en een goede wil, meer is er ln dergelijke gevallen niet noodig. zult zien dat binnen afzienbaren tijd Berlijn bevrijd wordt van wat men de onderwereld noemt. De vrouwen denk ik op het land te laten werken en een kamp wordt er al ingericht in de omge ving van Keulen. Wat de mannen betreft Maar eigenlijk is het beter u nog niet alles te vertellen. Aandachtig kijk ik naar den heer Fischer. Hij ls een blonde athleet met een open gelaat, groo te water-blauwe oogen en zijn blik heeft het starende van den vervoerde. Zijn lievelingsstudie is de mystiek der mythologische tijden en gron dig kent hij de leer van Hermann Wirth, den geleerden archaeoloog, die de oude inscripties van het Teutoburger Woud ontcijferd heeft. De gene die door woord of gedachte heeft meege werkt aan wat hij noemt, de ontbinding der Duitsche ziel, is voor hem even schuldig als een misdadiger volgens de wet. De directeur, de administrateur, de dokter, heel de generale staf der gevangenis begroet ons met al het ontzag, waarop een zoo hoog per sonage als een „Ministerialdirektor" recht heeft. In deze immense gebouwen, op deze uitgestrek te terreinen, zijn acht-honderd-vijftig menschen geconcentreerd zonder een regelmatige veroor deeling en voor een tijd waarvan zij den duur niet kennen. Zij leiden er een bestaan, waarvan ik mij, naar ik geloof, een goed begrip heD kunnen vormen. Een militaire discipline heerscht er onverbiddelijk. Waar onze kleine groep zich beweegt, neemt men een verschijnsel waa- als de cristallisatie van menschelijke gestalten in grijs-linnen werkpakken, die plots in een vrees achtige onbeweeglijkheid verstijven. In het con centratie-kamp van Sonnenburg is datgene wat het reglement „de uiterlijke teekenen van res pect" noemt, om den drommel geen scherts. De bewakers zijn S.S.-lui, allemaal stevige Jonge kerels van minstens 1 meter 80, die kra nig hun zwarte uniform dragen en gewapend zijn met een revolver. Waneer men een cel bezoekt, dan is de ge vangene volgens het reglement verplicht naar voren te komen, in de houding te gaan staan en klaar en duidelijk zijn nummer te noemen, zijn naam, den datum van zijn aankomst, kort om, om heel zijn doopceel te lichten. Een klein oud mannetje in een der ce'len raakt zoo in de •war wanneer hij ineens zooveel menschen tege lijk ziet binnenkomen, dat hij begint te stotteren om er niet meer uit te komen. Hij begint echter dadelijk opnieuw, alsof zijn leven er van af hangt, dat hij zijn verklaringen vloeiend en volledig uitspreekt. De directeur zegt mij: „Hier is u in de oude gevangenis. Elke ge vangene heeft er een cel. Verderop leven ze ge zamenlijk op groote zalen. De afzondering ls niet bedoeld als een straf. Velen geven er de voorkeur aan. D ziet, dat het allemaal heel zin delijk is". Dat is waar. De cellen zijn ruim en zeer be woonbaar en wanneer hier sprake was van ge wone misdadigers, dan zou ik onomwonden toe geven, dat ze uitstekend gehuisvest zijn. „Hoeveel militante communisten zijn er on der uw achthonderd-vijftig gevangenen?" vraag ik den directeur. „Tachtig procent." „En de rest?" „Verdwaalde intellectueelen, gevaarlijke soci alisten en allerlei schadelijke elementen". „Hoe lang blijft een gevangene hier?" „Dat is zeer verschillend. Wij hebben daarover overigens niet te beslissen. Gemiddeld ontslaan wij er een stuk of tien per dag, van wie mij meenen dat zij zich gebeterd hebben. Daarente gen komen er vandaag bij voorbeeld weer twee honderd nieuwe bij" De gewone rondwandeling begint. In de keu kens wordt de soep gekeurd: die der bewakers bestaat uit witte boonen en spek; die der ge vangenen uit griesmeel en verschillende groen ten. Ze smaken allebei uitstekend. Maar veel zeggen doet dit ten slotte niet De marteling van een politieken gevangene ligt niet in den smaak van de soep. Men voelt haar pas, wanneer men zich telken male dat zich in de verste verte 'n of ficier laat zien, veranderen moet in een stand beeld: of wanneer men, zoodra een officier de zaal betreedt, als een jonge recruut „Achtung!" schreeuwen moet en onbewegelijk in de houding staan tot hij „weiter machen!" gelast; of wan neer men in troepsverband en in den pas op de binnenplaats marcheert met geen andere af wisseling dan uit volle borst de nationale liede ren te zingen. De grootste marteling van den politieken gevangene is zijn voortdurende ver nedering onder de bedreiging met zware straf fen. Er moet hier, dunkt my, onderscheid gemaakt Hitier verlangt een Duitschland dat één is in denken, willen en streven. AI degenen die hem dreig den te zullen tegenwerken in de verwezenlijking zijner plannen, heeft hij onschadelijk gemaakt door ze op te sluiten in gevangenissen en concentratie-kampen. Sauerwein, van wiens artikelen over den toestand in Nationaal-So- cialistisch Duitschland wij ons het copyright voor Nederland verze kerd hebben, vertelt van zijn be vindingen in de gevangenis van Sonnenburg. worden tusschen de militante communisten en de overigen. De eerste hebben tien jaar lang een oorlog gevoerd tegen de Nationaal-Socialis- ten. Waar zij kunnen, zetten zij dezen strijd nog altijd voort. Overal lagen zij in donkere hoeken in hinderlaag en honderden botsingen hadden er tusschen de twee vijandelijke legers plaats. Zij zeiven beschouwen zich als krijgsgevangenen. Was de overwinning aan hen geweest, dan zou den ze tegen hun tegenstanders nog heel anders opgetreden zijn. Wie het niet gelooft, vrage het aan de Tsjeka. Maar de overigen, de liberalen, de socialisten, de democraten, die nooit hebben meegedaan aan de straatgevechten. Zij hebben alleen maar geschreven, gesproken en een ge bruik gemaakt hetwelk zij wettig achtten, van hun vrijheid van denken. Op hun gelaten leest men de schrik en de wanhoop. Want in de oogen der overwinnaars zijn zij de meest schuldigen. Wij komen op de ziekenzaal. Trotsch toont de dokter mij een kast met medicamenten en ver bandmiddelen. Het is allemaal heel mooi, heel zindelijk en heel ordelijk. Verbazen doet mij dat niet, want dergelijke installaties zijn in Duitsch land altijd volmaakt. Er zijn slechts zestien zie ken, vrijwel allemaal gevallen van bijna geen beteekenis. Maar in een hoek van de zaal ont dek ik een man die op zijn knieën ligt en woor den murmelt, welke ik niet versta. Ik ga naar hem toe. Het blijkt dat hij een ongeluk genad heeft en niet meer loopen kan. De Staat is nu bereid hem een maandpensioen van zestien Marken uit te keeren. „Laat mij toch naar huis gaan," steunt hij. „Stel u voor", zegt mij de directeur, „uit zuiver politieke wraakzucht heeft hij brand gesticht!" „Hoezoo? Hij kan zelfs niet loopen!" Een oogenblik staat de directeur naar woor den te zoeken. Ik zie dat hij overleg pleegt met den administrateur en ik hoor hem zeggen: „Wij moesten hier maar geen invaliden meer houden." „Stelt u er misschien prijs op eenige van onze gevangenen persoonlijk te bezoekn?" Men noemt mij enkele namen. Mijn keuze valt op Hden schoonvader van een rijken brouwer. Hij wordt er van beschuldigd steek penningen gegeven en aangenomen te hebben in het havenbedrijf der stad Berlijn. En ik zou O.... wel even willen spreken, die redacteur was van een tijdschrift der avant-garde. Of ik ze zelf ondervragen wil? O, neen. hee- lemaal niet. Het eenige wat ik verlang, ls ze een oogenblik te zien in de tegenwoordigheid van directeur Fischer. Daar is HHij draagt een lorgnet op zijn gekromden neus. Met zijn gebruind gelaat en zijn eenigszins kroezend haar heeft hij wel iets van een Egyptenaar. Hij spreekt met groote voorzichtigheid en staat onbeweeglijk in de hou ding. Toch rekent hij er op er is iets in hem, ik weet niet wat. dat mij dit doet begrijpen dat het ergste achter den rug is. Onbewegelijk, een kop grooter dan hij, staat, als een engel der wrake, Directeur Fischer recht tegenover hem. Zijn blauwe oogen zijn voortdu rend op den gevangene gericht en het lijkt wel of ze hem willen magnetiseeren. „Welnu, Hbeken nu eens ronduit dat u op schandelijke wijze heeft geknoeid met het gemeentebestuur en dat u ernstige schade heeft toegebracht aan de financiën en aan de goede orde van de stad en van den staat." Het blijkt duidelijk dat Hei nog steeds niet aan twijfelt of het was allemaal volkomen in den haak wat hij deed en hij stribbelt zwak jes tegen: „Het geld, al het geld en dus ook die zooge naamde steekpenningen," zegt hij, „werd ge- Verwachting Zwakke tot matigen, Zuid-Oostelijke tot Zu'd-Wes- telijken wind, nevelig of zwaarbewolkt, waarschijnlijk regenbuien met kans op onweer, weinig verandering in tem peratuur. Hoogste stand: 773.5 te Vardö. Laagste stand: 749.9 te Blackrod. Zon op 6.43 - onder 7.03 - ilcht op 7.33 36 September E. K. bruikt om het personeel te betalen voor zijn werk. En daar steekt toch geen kwaad in?" Het onderhoud loopt ten einde. De gevangene neemt afscheid en verdwijnt, terwijl een zuur zoet lachje om zijn mond speelt. Ik hóór hem als het ware denken: „Dat zou niet kwaad zijn, iets pittigs en iets frisch' ergens op een terras aan de Champs Elysées!" En daar is OHij heeft artikelen geschre ven tegen de „Reichswehr". Met zijn scherpen, vooruitspringende kin en zijn moegelezen oogen is hij het type van den fanatieken intellectueel. De Directeur spreekt hem vriendelijk toe, ter wijl hij hem met zijn blik schijnt te willen door boren. „Waar eet u beter, hier of in Spandau?" O.smakt met zijn lippen alsof hij te kiezen heeft tusschen twee gerechten van een uiterste verfijning. „De kwaliteit laat in beide gevallen niets te wenschen over", antwoordt hij nadenkend. „Maar toch gelof ik dat er hier aan het eten meer zorg wordt besteed". „Welke kranten leest u?" „De „Deutsche Allgemeine Zeitung". „Ziet u wel in, Ovraagt Directeur Fischer met zware stem, maar zeer plechtig, „hoe veel kwaad u heeft gesticht met uw ge schriften?" „Maar ik was geen persoonlijkheid van den eersten rang! Ik werkte maar wat op den acn- tergrond." „En hoe is het. ziet u nu in dat het Duit sche volk van gedachten veranderd is? Gesteld dat u in vrijheid werd gesteld- zoudt u zich dan kunnen aanpassen bij den nieuwen toestand, bij de nieuwe menschen?" „Ik zie in dat alles veranderd is. Maar ik heb eenigen tijd noodig om het te begrijpen en om er mij bij aan te passen. Ik beloof u echter mijn best te zullen doen." De gevangene spreekt met vuur. Hij trekt zich terug. „Dat is misschien wel de ergste van allen," zest de directeur der gevangenis. En wanneer ik hem opmerk, dat men iemand alleen maar beoordeelep kan naar de bedoelin gen züner d' den en niet naar de gevo10,°n daa-_ van, beschouwt hij mij plots als een ketter Er komt in zijn oogen iets eigenaardigs, iets van, ik zou zeggen, een gevoel van gastvrijheid! En dan rijden wij weer langs de geurende vel den. Graaf Luckner heeft bij ons plaats geno men in den auto. de man dien men tijdens den oorlog „de laatste zeeroover" en „de duivel van de zee" heeft genoemd. Hij vertelt ons de onge looflijkste avonturen, die hij met zijn fregat be leefd heeft. Directeur Fischer vervolgt zijn ge dachte: „Het is alleen de arbeid op het land," zegt hij. „waardoor deze afgedwaalden herboren kunnen worden. kent het Fransche spreek woord: „Verbeter het land door den mensch en den mensch door het land". Kanitein Lflckne* voe't niets voor wHsgeeri^e beschouwingen. Hij vertelt liever hoe hij ln 1917 met zijn schuit en vijf-honderd gevange nen op een eiland aankwam en daar trouwde met de twaalf-jarige dochter van een stam hoofd. En ik luister met genoegen. Er is toch niets mooier dan in vrijheid te lachen en in vrijheid te ademen. JULES SAUERWEIN DAIREN, 19 Sept. (Reuter) In het gebied van Soepinghai en Taua in Noord-Mandsjoe- rije zijn meer dan 600 menschen bezweken aan builenpest en longenpest, die dit gebied teiste ren. De autoriteiten hebben last gegeven den bonthandel stop te zetten in de getroffen stre ken, terwijl de bevolking wordt aangemoedigd op groote schaal over te gaan tot de verdelging van ratten. Voorts worden energieke maatrege len genomen ten einde te verhinderen, dat de ziekte zich uitbreidt tot de andere deelen van Mandsjoerije. llllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIllllllllllllllllllll Boven: de bemanning van de „Bear", waarmede Byrd een nieuwe Zuidpool expeditie zal ondernemen. Onder: Byrd (midden) in gesprek met zijn medewerkers PARIJS, 19 Sept. De voorzitter der Ontwa- ningsconferentie Henderson werd Dinsdag ochtend Paul Boncour ontvangen, waarna hij naar Genève doorreisde. 's Middags ontving Paul Boncour den Ameri kaan Norman Davis, die vergezeld was van zijn rechtskundigen adviseur Dulles. Later had Davis een onderhoud met Daladier. Verder ontving Daladier heden den Fran- schen ambassadeur te Berlijn, Francois Pon- cet. Eden vertrok vanmiddag per vliegtuig naar Londen, om de Engelsche regeering op de hoogte te stellen van het resultaat zijner ont wapeningsbesprekingen te Parijs. Te Rome ontving Mussolini heden den Fran- schen ambassadeur de Chambrun voor een be spreking over de ontwapeningsconferentie. Van Duitsche zijde wordt er in verband met deze ontwapeningsbesprekingen o.a. op gewe zen, dat van een controle in zake dè uitvoe ring van de ontwapeningsbepalingen van het verdrag van Versailles, geen sprake kan zijn. Slechts de nieuwe stand der bewapening, waarmede thans zal worden begonnen, kan en mag gecontroleerd worden, verklaart men te Berlijn. Den 6en Maart 1877 legde Bismarck den nieuwen Rijksdag een wetsontwerp voor: „Het Rijksgerechtshof zetelt te Leipzig!" De voorafgegane stemming op 28 Februari had acht en twintig stemmen voor Berlijn, dertig voor Leipzig opgeleverd. Een kwestie van groo te beteekenis was beslist. Het nieuwe hoogste gerechtshof van het Vereenigde Rijk zou zete len in het hart van Duitschland, in Leipzig. Het Rijksgerechtshof werd den lsten October 1879, in de aula der Universiteit te Leipzig fees telijk geopend. Nog ontbrak het de nieuwe, be langrijke rechtsinstantie aan, met haar betee kenis en waardigheid overeenstemmende, ruim ten. Een prijsvraag, waarbij vijf prijzen van 8000 tot 2000 mark werden uitgeloofd, riep de architecten en kunstenaars in Duitschland op tot een edelen wedstrijd. Uit de 119 binnenge komen ontwerpen kreeg dat van Ludwig Hoff mann en Peter Dybwad „wegens zuiverheid en eenvoudigheid van oplossing", den eersten prijs. Hoffmann, die zich op een reis in Italië bevond. hie1d de beslissing eerst voor een grapje van collega's, noodigde daarna echter in zijn vreug de den postdirecteur, die het met de geluk- wensch-telegrammen ontzaglijk druk had en de ïtaliaansche officieren van het kleine plaatsje, tot een schitterend feest uit De bouwtijd werd op zeven jaar, de kosten op 5.902.000 mark berekend. De architecten begonnen hun arbeid in Mei 1887, den 31sten October 1888 werd de eerste steen van het nieuwe gebouw gelegd. De feestelijkheden ston den in het teeken der drie hamerslagen: „Een rijk een recht een rechter!" Staatsminis ter von Bötticher vatte, als vertegenwoordiger van Bismarck de toekomstwenschen samen met de woorden: „Eensgezind blijven naar buiten, eensgezind worden naar binnen!" De feestelijke legging van den laatsten steen had plaats in aanwezigheid van keizer Wilhelm II en den koning van "Saksen op 29 October 1895. In het monumentale gebouw met het royale voorplein en het ruime bordes komt de be zoeker bij het binnentreden onmiddellijk onder den indruk van de machtige koepelhal met haar galerijen, haar wandelgangen en zuilen. Be neden vindt men bovendien de groote verhan- delings- en raadzaal. Zoowel deze vertrekken en ruimten als de zittingszalen op de eerste verdieping en de ontvangvertrekken van den president van het Rijksgerechtshof, bevatten waardevolle stukken van kunstzinnigen aard. Het Rijk, de stad Leipzig en de bouwers heb ben alles gedaan om het Rijksgerecht een waar dig tehuis te verschaffen. De eerste president van het Rijksgerechtshof was de bekende politicus en jurist Martin Eduard voa Simson, die vanaf de oprichting tot 1891 dit opperste Duitsche rechtscollege leid de. Het Rijksgerecht had in den Keizertijd, zooals onder normale en po1 itiek-vredige om standigheden in de meeste staten het geval is zijn hoofdbeteekenis als laatste en hoogste instantie in alle civiele en strafprocedures. Eerst het Rijk van 1918 heeft dit gerechtshof nog afzonderlijk de „misdaden tegen den staat" ter behandeling toegewezen. Ten opzichte van deze gevallen is dit Gerechtshof de eerste en eenise instantie, die te berechten heeft. Tegen zijn vonnis is geen beroep mogelijk; ook kan er geen revisie van plaats vinden. WEENEN, 20 Sept. (V.D.) Tot middernacht is in de bondskanselarij een ministerbespreking gehouden, naar aanleiding van het conflict in de mijnen van Stiermarken. Het resultaat is een noodverordening, welke na middernacht is uit gevaardigd. De Oostenrijksche „Alpinen Montangesell- schaft" en de Graz-Koeflacher Spoorweg- en mijnmaatschappij wordt de verplichting opge legd de arbeiders op dezelfde voorwaarden als voor 1 April te werk te stellen. Voor de controle op deze verordening zal een regeeringscommissaris worden benoemd, die de noodige volmachten zal verkrijgen. In zake de staking in Stiermarken meldt de Wiener Zeitung, dat het centrum der staking thans in het kolengebied van Koeflach ligt, waar het niet me°r alleen om looneischen zou gaan, doch waar politieke eischen een rol spe len. De bondsregeering is tot de overtuiging gekomen, dat de staking in het bruinkolen bekken van West- en Ooststiermarken is ver oorzaakt door eenzijdige beschikkingen der Montangesellschaft en van de Spoorweg- en mijnbouwmaatschappij. Voorts is de bondsre geering tot de overtuiging gekomen, dat het zonder de door de genoemde ondernemingen ,.op zijn minst genomen" gedulde Hetze tegen de regeering in het geheel niet tot. deze staking zou zijn gekomen. De bondsre geering heeft daarom de noodverordening uitgevaardigd, welke den arbeieders bij directe werkhervatting de gunstige loonen van 1 April 1933 toestaat en welke voorziet in de benoe ming van een regeeringscommissaris. Dezen regeeringscommissaris worden bij noodverordening volmachten verleend! om be schikkingen te treffen, welke hem noodig voor komen voor de verzekering der loonpolitieke maatregelen. De instanties en bedienden der maatschappij zullen den regeeringscommissaris alle gewenschte inlichtingen moeten verstrek ken en hem inzage moeten geven van beschei den. De regeeringscommissaris is derhalve in staat tot in de kleinste bijzonderheden een onder zoek in te stellen. Overtredingen van de ver ordening zullen worden gestraft met geldboe ten van ten hoogste 2000 schellingen of zes maanden gevangenis. De straffen zullen ook gecombineerd kunnen worden uitgesproken. De noodverordening is cp 20 September van kracht geworden. ROME, 19 Sept. (Reuter). Z.H. de Paus heeft den Oostenrijkschen bondspresident Miklas de hoogste Pauselijke orde, n.l. de Christusorde, verleend. Bondskanselier Dollfuss ontving de orde van de ouden Spoor. TOKIO, 19 Sept. (V. D.) Elf militaire kadet ten, die betrokken waren bij den moord op den vroegeren premier Inoekai en ook deelnamen aan verschillende aanslagen als demonstratie tegen de verdragen van Londen en Washington, zijn vanochtend door het militair gerechtshof ieder veroordeeld tot vier jaar gevangenisstraf. Enkele weken geleden eischte de procureur tegen alle verdachten acht jaar. Sinds dien is over het geheele land geageerd om de straf maat der beschuldigingen lager te stellen in verband met hun vaderlandsche motieven, welke hen tot de gewelddaden dreef. ROME, 19 Sept. In het ministerie voor de corporaties heeft gisteren de eerste vergadering plaats gehad van den door Mussolini ingestel den Nationalen Raad der Corporaties. Mussolini sprak bij deze gelegenheid een rede uit, waarin hij aankondigde, dat binnenkort een reorganisatie van de corporaties zal plaats vinden. Het gaat er om, vast te stellen voor hoeveel takken van bedrijf corporaties gescha pen zijn en hoeveel er moeten functionneeren. De „Lavoro Fascista", het orgaan van de corporaties, bespreekt deze reorganisatie en wijst er op, dat de fascistische regeering een reorganisatie van de economische wetgeving moet overwegen, ten einde aan de corporaties de taak te geven, die op het oogenblik andere organisaties uitvoeren, zooals de controle van het douanewezen, de controle der contingenten voor in- en uitvoer, der industrieele reorgani saties etc. Aan de corporaties moet verder het toezicht worden opgedragen op de verschillende consortiums, voor zoover deze een belangrijke rol spelen bij de productie, of in contact staan met buitenlandsche producenten. De hervor ming van het corporatiewezen zal voorbereid zijn voor de begin November vastgestelde zit ting van den corporatieraad. DE RIJKSBEGROOTING 1934; bij volledige handhaving van den bestaanden belastingdruk een tekort van ruim 190 millioen. Tot dekking hiervan worden o.m. voorgesteld; invoering van een couponbelasting, salarisverlaging voor het rijkspersoneel, en heffing van een accijns op gebrande koffie. Builenpest in Noord-Mandsjoerije; meer dan 600 dooden. Pauselijke onderscheidingen voor dr. Miklas en Dollfuss. D- nieuwe koning van Irak verloofd. Alle Japansche ijzer- en staalfabrieken worden ondergebracht in één concern onder staats controle. Wettelijke bescherming van het kleinbedrijf. Koninginne-hulde in de residentie. Persstemmen over de Troonrede. Wetsontwerp ingediend tot steun aan nood lijdende -emeenten. Heffing van een couponbelasting. De kortingsregeling der uitkeeringen van het Rijk aan de gemeenten. TOKIO, 19 Sept. (VX>.) Op grond van een keizerlijk edict, dat binnenkort zal worden uit gevaardigd, zullen alle ijzer- en staalfabrieken worden samengevat in een groot concern. Deze semi-officieele corporatie zal den naam dragen: „Japansche ijzer- en staalfabricage". Het li chaam, dat in December zal worden opgericht, komt onder contróle van het ministerie van Haödel en Industrie, dat voortdurend overleg zal plegen met de ministeries van oorlog en marine. HALIFAX, 19 Sept. (Reuter). Door onbeken de oorzaak is brand uitgebroken op een van de steigers van de haven van Halifax. De kade is voor den oorlog gebouwd en kostte toen 200.000. Groote hoeveelheden graan en andere koop waar werden een prooi der vlammen, de schade wordt op 60.000 pond sterling geschat. MADRID, 19 Sept. (V. D.) Een aantal perso nen, die op last van de Azana-regeering om politieke redenen gevangen werden gehouden, is gisteren in vrijheid gesteld. Eenigen van hen waren bijna een jaar in de gevangenis. Ver wacht wordt, dat nog meer politieke gevange nen in vrijheid worden gesteld. BAGDAD, 19 Sept. (Reuter) Gisteravond is ten paleize het verlovingsfeest gevierd tus schen den jongen koning van Irak, Ghazi en zijn nicht Aliyan, dochter van den ex-koning van Hedsjas. Officieel is de verloving nog met aangekondigd. Het huwelijk zal waarschijnlijk de eerste zes maanden nog niet plaats vinden. Stand op Woensdag 1 uur n.m. 76f Vorige stand: 759

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Nieuwe Haarlemsche Courant | 1933 | | pagina 1