fe-
Prikkeldraad
m
Het geld en de politiek in Frankrijk
s
Jongen door zijn vriendje gedood
Distributie van vleesch in blik
I. Het Fransche
parlement
EEN TRAGISCH DRAMA
AFGIFTE VAN BONNEN
De doode hand
AUTO TEGEN EEN BOOM
JECOVITOL
VRIJDAG 10 NOVEMBER
Kon 's morgens niet aan 't werk
DVITSCHE VOLKSKUNST
Groote verslagenheid in twee
gezinnen te Uden
PASTOOR F. DE MEULDER t
Motorteeken vervallen
Ernstige verdenking van
misdrijf
In iedere gemeente zulten slagers
en eventueel ook gros
siers het vleesch
verkoopen
Dekking van de kosten
ALBERT VOGEL t
Begrafenis Maandag a.s.
VAALS IN NOOD
Steun van het Rijk?
WOEKERAARSTER VOOR DEN
RECHTER
Overtreding der geldschieterswet
Ernstig ongeluk bij Reims, waarbij
een doode en twee zwaar
gewonden
Families verwittigd
Examen Godsdienst-Diploma B
Hoe zonderling het velen ook zal voor
komen, dat wij dit durven neer
schrijven, het is toch waar: in
Frankrijk heeft het geld, en ruimer geno
men: het economisch leven, veel minder
invloed op de politiek uitgeoefend dan in
Duitschland.
Maar werpt men ons tegen vergeet
gij niet het beruchte parool onder het
burger-koningschap: „Verrijkt u!", en het
Panama-schandaal, en het omkoopen
van Fransche dagbladen door de Czaristi-
sche Russische Regeering, en de ver
schillende politieke schandaal-affaires,
laatstelijk nog de zaak-Madame Hanau en
de Gazette du Franc?
Neen zeker, wij vergeten dit alles niet,
en wij zullen het hierna ook nader be
spreken. En toch handhaven wij wat wij
in den aanhef schreven: in Frankrijk
heeft het geld, en ruimer genomen: het
economisch leven, veel minder invloed op
de politiek uitgeoefend dan in Duitsch
land.
En wij zullen terstond de verklaring van
dit verschijnsel geven, al zal die verklaring
alweer aan velen als een Chestertonsche
paradox in de ooren klinken.
Die verklaring is, dat in Frankrijk eco
nomie en politiek veel verder van elkander
verwijderd zijn dan in alle andere groote,
min of meer democratisch geregeerde
landen. In Frankrijk ligt de eigenlijke
basis van de politiek niet, gelijk in Duitsch
land, in Engeland, in de Vereenigde Staten,
in het economisch leven. De Fransche poli
tiek is niét allereerst economische, maar
kuituur-politiek, en vergeef de ietwat
zonderlinge uitdrukking staatkundige
politiek. De politieke strijd in Frankrijk
gaat allereerst om grondwettelijke vraag
stukken, zaken van bestuur en politiek
regeeringsbeleid, de justitie, de oude revo-
lutionnaire beginselen, de algemeene
menschenrechten. Reeds lang voor den
oorlog stonden in Duitschland in het mid
delpunt der politieke debatten de finan-
cieele en de handels-politiek, de strijd tus-
schen kapitaal en arbeid, de arbeidswet
geving en de arbeidersverzekering. In
Frankrijk kwamen vooral andersoortige
vraagstukken op den voorgrond: de laici-
seering, het stellen van het militaire onder
het burgerlijk gezag, de scheiding van
Kerk en Staat. Niet de financieele groot
macht, de Loge oefende op de Fransche
politiek in de Derde Republiek den groot
sten invloed uit. Eerst in de laatste jaren
is er in de Fransche politiek meer belang
stelling voor het economische bemerkbaar.
Het is toch wel opmerkelijk, dat eerst in
het tweede Kabinet-Tardieu, in het voor
jaar van 1930, voor 't eerst in Frankrijk
in het Ministerie optrad, nog niet eens een
Minister, maar een onder-staatssecretaris
voor „économie sociale".
Zoo was inderdaad, veel meer dan in
andere landen, in Frankrijk de politiek
buiten-economisch. In het Fransche econo
mische leven vindt men veel minder groe
peering en organisatie dan in Duitschland.
Er zijn maar weinig standen-organisaties,
die een economischen, en daardoor ook
politieken, machtsfactor vormen. Er ont
breken economische en financieele groepen,
die invloed op de politiek zouden willen
uitoefenen. Hoogstens kan men in Frank
rijk eenigen politieken invloed bespeuren
bij den landbouw, en vooral bij de wijn
boeren. Maar deze oefenen dien invloed niet
uit door middel van geld, maar door hun
stemrecht. Doch juist op het Fransche
platteland is de invloed van het anticleri-
calisme het grootst. Een Fransche boer
stemt niet om economische beweegredenen
op een practiseerend katholiek ook al
omdat hij in hem een, al of niet verkapten
monarchist ziet maar op een socialisti-
schen of radicalen logeman.
In Frankrijk zijn het vrijwel uitsluitend
afzonderlijke personen, die trachten van
de politiek te profiteeren, hier een bankier,
ter wille van een emissie, daar een paar
industrieelen, om een verhoogd invoer
recht of een leverantie aan leger of vloot,
ginds een hotelhouder, die een speelbank
wenscht om zijn onderneming voor een
anders dreigend faillissement te behoeden,
enz. En zoo staat 't ook bij de député's. In
Duitschland troffen we groepen afgevaar
digden aan, die in de politiek gingen, om
economische belangen te behartigen. In
Frankrijk is dit een individueele „zaak",
geen groote strijd om geld en macht.
Frankrijk en daardoor ook het parle
mentarisme aldaar is bij uitstek indivi
dualistisch. Eigenlijk heeft alleen, naar
Duitsch model, de socialistische partij een
gesloten partij-organisatie. Maar toch heeft
zij, die bij de verkiezingen anderhalf mil-
lioen stemmen op haar candidaten veree-
nigt, toch niet meer dan een honderddui
zend leden, waarvan nog maar de helft
contributie betaalt!
Daarop volgt dan nog de Radicaal-socia
listische partij die tamelijk radicaal en
bijna heelemaal niet socialistisch is
welke groote congressen houdt, echter niet
van georganiseerde leden, maar van ver
trouwensmannen, die over het geheele land
verspreid leven, voornamelijk anti-clericale
onderwijzers. Dan is er nog een kleine
groep met een soort partij-apparaat, de
groep der royalisten, vereenigd in de
„Action Frangaise". Ze is echter meer een
buiten-parlementaire strijdorganisatie. De
overige kamergroepen, van het midden en
van rechts, hebben geen zichtbare partij
organisatie achter zich.
Zoo is er bij de burgerlijke partijen ook
geen centraal-bureau, van waaruit kandi
daturen worden gearrangeerd. Kandidaten
worden gesteld door plaatselijke comité's,
die pas kort voor de verkiezingen worden
gevormd. De kandidaten zijn daarom in
Frankrijk veel meer dan in Duitschland en
bij ons, aangewezen op populariteit in het
kiesdistrict en ook al daarom kan de invloed
van het geld en van economische organi
saties bij het stellen van kandidaten niet
zoo bijzonder groot zijn. Daardoor is het
ook te verklaren, dat het Fransche Parle
ment tot den huidigen dag gebleven is een
parlement van advocaten. De meest wel
bespraakte, gladste en populaire rechts
geleerden hebben de grootste kans, om
in een verkiezingsstrijd den palm der
overwinning weg te halen.
Maar natuurlijk, ook in Frankrijk kosten
de verkiezingen geld, en ook daar is het
spreekwoord, althans practisch, bekend:
voor wat hoort wat. Het gebruik wil, dat
de Kamerkandidaten aan de politiek be
vriende burgemeesters bij het begin van
de verkiezingscampagne een zekere som
gelds ter hand stellen; vroeger was dat
gewoonlijk 5 a 6 duizend francs. Thans
nu de Fransche franc maar 'n dubbeltje
waard is, zal 't wel wat meer zijn. Dat geld
is niet voor die brave burgervaders be
stemd, maar dient om ter plaatse voor een
goede propaganda te zorgen. De totale
kosten van een verkiezing worden begroot
voor de socialistische kandidaten op 15 a
20 duizend goud-francs, en voor de burger
lijke kandidaten op 40 a 50 duizend. Maar
soms, als de strijd erg scherp is, stijgen
deze kosten nog aanzienlijk. Maar dooreen-
genomen zijn toch deze verkiezings-pro-
pagandakosten in Frankrijk heel wat min
der dan die in Duitschland. Ze zijn ook
lager, naarmate een candidaat in zijn dis
trict meer populair is.
Hoe groot 't verschil met Duitschland
is, blijkt ook wel uit een na de Mei-verkie-
zingen in 1928 opgestelde statistiek, opge
nomen o.a. in het dagblad „L'Intransige-
ant" van 21 April 1928, over de beroepen
der gestelde candidaten.
Er waren bij: 385 advocaten, 266 journa
listen, 225 arbeiders, 186 boeren, 128 in
dustrieelen, 67 kooplieden, 98 spoorweg
beambten, 41 postbeambten, en maar 7
geestelijken en 8 bankiers. De meesten van
deze kandidaten kunnen niet zelf de ver-
kiezingskosten betalen en zijn daarom af
hankelijk van de geldelijke bijdragen hun
ner politieke vrienden. En nu doet zich
ook hier weer een verschil met Duitschland
voor. Gelijk we reeds gezien hebben, worden
in Duitschland de verkiezingskosten groo-
tendeels door de industrieele ondernemingen
gedragen, en slechts voor een klein deel
door de bankiers. Maar in Frankrijk zijn
het juist de bankiers, die het scheutigst
zijn, om een flinke bijdrage voor de pro
paganda der Kamerkandidaten te schen
ken, al zijn er ook wel fabrikanten, die
zich niet onbetuigd laten.
Zeker is dit, ook in Frankrijk, niet zonder
bedenking, maar de lokale controle in de
betrekkelijk kleine Fransche kiesdistricten
belet toch, dat bij de verkiezingen het geld
een al te overmatige rol speelt. Men koestert
vanzelf wantrouwen tegen kandidaten, die
al te kwistig met geld omspringen. En ook
na de verkiezing worden ze door de kiezers
streng op de vingers gekeken. Ook de
Kamercommissie, die rapport uitbrengt over
de gekozen kandidaten, vóór ze toegelaten
worden, vraagt hieromtrent, zoo noodig,
rekenschap. Zoo werd in 1924 de verkiezing
van een lid der familie Rothschild ongeldig
verklaard, omdat deze zijn verkiezing met
een slechts kleine meerderheid te danken
had aan het uitdeelen van geld onder de
kiezers. Om dezelfde reden werd ook de
verkiezing tot Senator van den bekenden
parfumerie-fabrikant Coty over wien
we nog nader zullen te spreken hebben
ongeldig verklaard. Al heeft men dus in
Frankrijk niet, als in Engeland, een wette
lijke beperking van de verkiezings-propa-
gandakosten, onbeperkt kan toch ook daar
het geld bij de verkiezingen niet werkzaam
zijn.
Eens echter is er ook in Frankrijk een
poging gedaan, om een organisatie te
stichten, om de verkiezingen te financieren.
De man, van wien deze uitging, was de
Senator Paul-Ernest Billiet, en de naam
van deze organisatie was: „Union des In
téréts Économiques".
Deze Union werd in 1910 opgericht als
een beschermingsverbond van de Fransche
Verzekeringsmaatschappijen tegen het
toenmaals geopperde plan tot vorming van
een staats-verzekerings-monopolie. Later
traden er nog de zware industrie en ver-
keers-lichamen, ja zelfs ook middenstands-
en landbouw-organisaties toe. Dat ging dus
uit de verte! eenigermate gelijken
op het „Reichsverband der Deutschen
Industrie".
Onder leiding van Senator Billiet trad nu
deze „Union" doelbewust in den politieken
strijd op. Bij de eerste verkiezing na den
wereldoorlog, herfst 1919, die nog in den
overwinningsroes aan het Bloc National
van de vereenigd-Rechtsche groepen, een
sterke meerderheid bracht, trad de „Union
des Intéréts Économiques" op als finan
cieele centrale. Er werd beweerd allicht
wat overdreven dat Billiet er toen in ge
slaagd was, om 30 millioen francs bijeen te
brengen en bij de verkiezingspropaganda
te gebruiken. Financieele steun werd
alweer typisch Fransch niet verleend
aan de partijen, maar aan de afzonder
lijke kandidaten, wanneer ze toezegden,
bij de belasting-, handels- en sociale poli
tiek rekening te zullen houden met de
groote economische belangen. Ten aanzien
van niet-economische vraagstukken,
bijv. over de scheiding van Kerk en Staat,
werd geen belofte gevraagd. Hoofdzake
lijk Rechtsche kandidaten kregen dezen
steun, maar, om in alle groepen vrienden
te verwerven, bleven ook vertrouwde link-
sche kandidaten niet ongesteund.
Bij de Mei-verkiezingen van 1924 be
proefde Billiet het experiment van 1919
te herhalen. Maar de politieke toestand in
Frankrijk had onderwijl een verschuiving
ondergaan. Er was een sterke strooming
naar links. En juist de ondersteuning door
de „Union" aan de Rechtsche kandidaten
het blok van Rechts onder leiding van
Millerand compromitteerde dezen bij
vele kiezers. De radicaal-socialisten wei
gerden die ondersteuning en sloten een
kartell met de socialisten. Zoo stonden het
blok van Rechts en het kartell van Links
scherp tegenover elkaar. Maar Billiet stelde
nu dezen tegenzet, dat hij kandidaten van
uiterst links, tegenover de kandidaten van
het kartell, financieel steunde. Zoo ontving
in een der Zuidelijke departementen een
communistische kandidaat een chèque van
de „Union". Maarhet kartell behaalde
de overwinning.
De overwinnaars vergenoegden zich niet
ermee, den leider van het Rechtsche Blok
als President van de Republiek ten val te
brengen, maar ze rekenden ook af met
Billiet's organisatie. De Kamer benoemde
een Enquête-commissie, die de leiders van
de groote ondernemingen voor zich daagde,
om getuigenis af te leggen over hun poli
tieke propaganda-werkzaamheid en over
hun aandeel in de financiering der ver
kiezing. Het eindresultaat was een beetje
belachelijk: Billiet werd veroordeeld tot het
betalen van een boete, groot.... 300 frs.!
wat toen zoo ongeveer beteekende 40!
Maar moreel was de „Union" verslagen.
Haar macht en invloed waren gebroken.
omdat het hoesten hem 's nachts
zoo had afgemat.
„Door een verwaarloosde verkoudheid
kreeg ik het op mijn borst, waardoor ik
het verschrikkelijk benauwd had. Ik kon
's morgens niet naar mijn werk gaan,
omdat ik 's nachts niet sliep van be
nauwdheid. Na 't gebruik van Abdijsiroop
trad een algeheele verandering in. Ik
kon weer rustig diep ademhalen, mijn
werk verrichten en slapen. Ik voel mij
nu zoo goed als nooit tevoren en dank
dat mijns inziens alleen aan de Abdij
siroop". Zoo schrijft ons de heer J. H. te
B., wiens origineele brief voor ieder ter
inzage ligt.
De op bijzondere wijze samengestelde
Abdijsiroop werkt heerlijk slijmoplossend,
verzachtend, hoeststillend; verruimt Uw
ademhaling en tast Uw hoest in de grond
oorzaak aan, vermijdt etterige slijmvor-
ming en ontsteking. Door Abdijsiroop te
nemen hebt Gij iets bijzonders voor borst
en keel en op iederen leeftijd kunt Ge
Abdijsiroop gebruiken. Thans per flesch
1.1.50, 2.75. Ge bespoedigt Uw
genezing door buitenshuis Abdijsiroop-
Bonbons („gestolde" Abdijsiroop) te ge
bruiken. 35 cent en 60 cent per doos.
In het Kunstnijverheidsmuseum te Berlijn wordt op het oogenblik een tentoonstelling
gehouden van voortbrengselen van Duitsche volkskunst.
In den ouderdom van 56 jaar is gisterenmid
dag ten huize van zijn familie te 's-Gravenhage,
na voorzien te zijn van de laatste H.H. Sacra
menten der Stervenden overleden de zeereerw.
heer F. de Meulder, sedert 1925 pastoor te Ur-
sem.
De plechige uitvaart zal plaats hebben op
Dinsdagmorgen te half 11 in de parochiekerk te
Ursem, waarna de teraardebestelling op het
kerkhof aldaar.
Ferdinand Josephus de Meulder werd geboren
te Lisse 22 September 1877; priester gewijd 15
Augustus 1901. Achtereenvolgens was hij kape
laan te Zoetermeer, Roelofarendsveen en Naald
wijk. Daarna werd hij pastoor te Oud-Vosmeer
en sinds 23 Mei 1925 was hij pastoor te Ursem
CN.-H.).
De ambtenaar bij het O. M. bij het Kanton
gerecht ter standplaats Leeuwarden brengt ter
algemeene kennis, dat van het thans vervallen
verklaarde rr.otorteekei H. 2440 door onbe
voegden gebruik wordt gemaakt.
Inderdaad blijkt een tragisch drama ten
grondslag te liggen aan het vinden van het lijk
van den veertienjarigen Johan Lammers te
Uden.
Bij de ondervraging van den jongen L. heeft
deze ten slotte toegegeven te weten wat er ge
beurd is. Hij heeft, volgens „Het Volk" het vol
gende verschrikkelijk relaas gegeven:
Hij was den avond tevoren met het slacht
offer, naar de schuur achter het huis van den
heer L. gegaan om daar scheikundige proeven
te nemen, die een van hen beiden dien middag
op school had geleerd. Nadat zij daarmede eeni
gen tijd bezig Waren geweest, begonnen de jon
gens te stoeien.
Daarbij ging 't nogal wild toe. Johan Lammers
raakte met zijn vriend aan het worstelen en
deze drukte hem toen de handen om den nek
om hem tegen den grond te krijgen. Tot zijn
schrik merkte hij plotseling, dat Johan op den
grond bleef liggen en dat zijn gelaatskleur
blauwig werd.
De zeventienjarige L. begreep, dat er een
vreeselijk ongeiuk was gebeurd. Hij schudde zijn
vriendje aan de schouders en toen deze geen
beweging meer maakte, raakte hij buiten zinnen
van opgewondenheid.
In zijn angst voor ontdekking van wat er
gebeurd' was en zonder aan de gevolgen van
zijn daad te denken, zocht de jongeman een
touw en bond dit om den nek van zijn vriendje,
waarna hij hem in de schuur ophing, om zoo
den schijn te wekken dat er niet van een onge
luk, doch van zelfmoord sprake was. Daarop
ging hij naar huis. Spoedig daarna begreep hq
echter, dat hij iets zeer gevaarlijks had uitge
haald en in grooten angst ging hij weer naar
de schuur terug, waar hij het lichaam los sneed
en naar buiten droeg. Daar heeft hij het onder
een stapel steenen gelegd om zoodoende doh
schijn te wekken dat zijn vriendje van het dak
afgevallen was.
Onderwijl werd zijn angst voor ontdekking
hoe langer hoe grooter en geheel buiten zinnen
pakte hij een steen en sloeg daarmede op het
lijk in. Daarna begroef hij het nog gedeeltelijk
onder steenen.
Naar wij vernemen heeft de Minister van
Binnenlandsche Zaken het volgend schrijven
gericht tot de gemeentebesturen:
Het ligt in de bedoeling van de Crisis-Rund
veecentrale gekookt rundvleesch in blik be
schikbaar te stellen voor distributie aan steun-
trekkenden en armlastigen. De Crisis-Rund
vee-Centrale stelt zich voor, dat deze distri
butie door bemiddeling der gemeentebesturen
zou kunnen geschieden. Daartoe is aan dezen
reeds een schrijven gericht, waarin gevraagd
werd opgave te willen verstrekken van het aan
tal bussen, dat vermoedelijk voor distributie
noodig zou zijn. Het komt mij voor, dat het
wenscheljjk is, dat deze medewerking door de
gemeentebesturen verleend wordt. Aan de Cri
sisrundvee-Centrale heb ik derhalve verzocht
zich inzake de nadere regeling van deze aan
gelegenheid rechtstreeks met uw college in
verbinding te stellen. Ik acht het wenschelijk,
dat de distributie binnen de gemeente zooveel
mogelijk plaats vindt door de in uw gemeente
gevestigde slagers. Eventueel zouden daarbij de
grossiers in vleesch ingeschakeld kunnen wor
den. De Crisis-Rundveecentrale stelt zich voor,
dat de regeling ongeveer als volgt zal plaats
vinden. Ieder gemeentebestuur geeft aan de
Crisis-Rundveecentrale op hoeveel bussen ver
moedelijk voor distributie zullen benoodigd zijn.
Is men van oordeel, dat de opgegeven aantal
len gewijzigd moeten worden, zoo stelt men de
Crisis-Rundveecentrale daarvan in kennis. Op
gegeven moet worden waar en op welken dag
of dagen men de bussen wenscht te ontvangen.
De verzending geschiedt aan het gemeentebe
stuur of aan een door het gemeentebestuur op
te geven adres, doch niet rechtstreeks aan de
slagers of grossiers, die voor de distributie zorg
dragen. De verkoop moet geschieden tegen 35
cent per K.G.-bus. Halve kilogram-bussen zul
len in verband met de daaraan verbonden kos
ten niet beschikbaar gesteld worden. Van deze
35 ets. moet 30 ets. aan de Crisis-Rundveecen
trale afgedragen worden. De overblijvende 5
centen kunnen gebruikt worden tot dekking
van de distributiekosten. De distributie vindt
plaats aan steuntrekkenden en andere armlas
tigen. Onder „steuntrekkenden" worden ver
staan personen, welke steun ontvangen inge
volge een door den Minister van Sociale Za
ken goedgekeurde steunregeling, personen,
welke zijn te werk gesteld bij een van Rijks
wege gesubsidieerde werkverschaffing en per
sonen, welke steun genieten ingevolge de bepa
lingen van de Armenwet. Onder „armlastigen"
worden verstaan personen, welke niet onder de
genoemde steuntrekkenden vallen, doch welke
naar uw oordeel nochtans als zoodanig moeten
worden beschouwd. Verkoop van de bussen mag
uitsluitend geschieden tegen inlevering van
door of vanwege uw college afgegeven bonnnen,
waaruit blijkt, dat de aanbieder recht heeft op
het koopen daarvan. Degene, door wien de
verkoop plaats vindt, zal op zijn beurt de bon
nen in moeten leveren bij een nader door u
aan te geven instantie, opdat nagegaan zal kun
nen worden, dat niet meer bussen worden ver
kocht dan bonnen zijn afgegeven. Aan gezin
nen van een en twee personen zullen bonnen
afgegeven kunnen worden voor het verkrij
gen van I Kilogram-bus per week, aan gezin
nen van meer dan twee personen bonnen voor
het verkrijgen van 2 K.G.-bussen per week.
De afgifte van bonnen zou op de volgende wijze
kunnen geschieden. Hoofden van gezinnen zul
len voor het verkrijgen van het vleesch in aan
merking komen door een daartoe strekkende
aanvraag op een door u vast te stellen formu
lier bij de daarvoor door u aan te wijzen in
stantie. Dit kan zijn Maatschappelijk Hulpbe
toon, Armbestuur of soortgelijke organen. Het
ingevulde aanvraag-formulier wordt door deze
afgeteekend. Tegen inlevering van het afgetee-
kende formulier (cf, voor zoover betreft de ge
zinshoofden, die reeds van de verstrekking ge
bruik maken, van de oude kaart) ontvangen de
gegadigden kaarten met bonnen, welke een half
jaar gebruikt kunnen worden en elk, tegen be
taling van 35 cent per K.G. recht geven op
ontvangst van 1 K.G.-bus. De afnemers kun
nen het vleesch ontvangen tegen inlevering van
de afgestempelde bons, welke aan de kaart be
vestigd moeten zijn. Hij, die een bon zou heb
ben verhandeld of het op dien bon verkregen
vleesch, wordt voor goed van dezen vorm van
ondersteuning uitgesloten.
De Officier van Justitie uit Den Bosch heeft
de overbrengnig van den zeventienjarigen jon
geman naar het Huis van Bewaring in Den
Bosch gelast.
Het lijk is vervoerd naar het St. Janszieken
huis.
De houding van den verdachte in de uren
voordat het lijk gevonden werd, is zeer merk
waardig geweest, meldt men ons van andere
zijde.
Woensdagmiddag omstreeks vijf uur begonnen
de ouders van J. Lammers zich ongerust te ma
ken over het wegblijven van hun zoontje. Zij
stelden zich in verbinding met den zeventien
jarigen L., die geregeld en zeer vriendschappelijk
met hun zoon omging. De vriend verklaarde
niet te weten waar Jan was. Volgens zijn mee
ning was hij naar huis gegaan. Verschillende
keeren kwam hij belangstellend bij de ouders
vragen of Jan nog niet thuis was gekomen. Hij
bracht echter diens fiets, schooltasch en jas
mede.
Onmiddellijk toog men erop uit om den ver
miste te zoeken. Toen het al later en later werd,
stelde men de marechaussee van de vermissing
op de hoogte. Met hulp van verschillende bewo
ners speurde de politie naar alle kanten, doch
men ontdekte nog geen spoor van den vermiste.
Totdat eindelijk om elf uur 's avonds een slager
hevig ontdaan kwam mededeelen, dat hij her,
lijk van Jan had gevonden. De man had met
een zaklantaarn nogmaals het erf van den aan
nemer nauwkeurig doorzocht. In een machine,
waarmee grind wqrdt gelost, lag het lijk van den
jongen. Het slachtoffer lag in een zoodanige
houding, dat men aanvankelijk dacht dat de
knaap uit deze machine naar beneden Was ge
vallen, en op den ijzeren balk was terecht ge
komen. Het lijk vertoonde oppervlakkig verwon
dingen aan gelaat en achterhoofd.
De jonge L., die een eigenaardig karakter
heeft, staat gunstig, hoewel zonderling, bekend.
Hij toonde zich den heelen avond tijdens het
zoeken, waaraan hij ook meedeed, echter op
merkelijk gejaagd en nerveus, hetgeen ook ver
schillende personen is opgevallen. Hij verklaar
de voortdurend, niet te weten waar Jan geble
ven was. Tijdens het verhoor bekende hij ten
slotte er meer van te weten.
Gewurgd
In verband met den stand van het onderzoek
kan de justitie de motieven welke tot deze daad
hebben geleid, niet openbaar maken. Naar men
aan „Het Volk" van zekere zijde mededeelt, zou
de verslagene zijn gewurgd. Men acht misdrijf
dan ook geenszins uitgesloten.
Vanavond hebben de politiedoktoren dr. Met-
trop uit Den Bosch en dr. Nieuwenhuyzen uit
Utrecht in het St. Jansziekenhuis, waar het lijk
was heengebracht, sectie verricht.
Jan Lammers was een leerling der U. L. O.-
school te Uden en was bij zijn leeraren en mede
scholieren zeer bemind. De verslagenheid in
beide gezinnen, die steeds met elkander vriend
schappelijken omgang hadden, is begrijpelijker-
W.jze zeer groot. Het vreeselijke gebeuren heeft
in het rustige dorp groote beroering teweeg ge
bracht.
De teraardebestelling van het stoffelijk over
schot van den voordrachtskunstenaar Albert
Vogel, oud-voorzitter van den Haagschen Kunst
kring, zal Maandag a.s. plaats hebben te Den
Haag op het R. K. Kerkhof aan de Kerkhof
laan, nadat in de Kerk van de H.H. Martelaren
van Gorcum een rouwdienst zal zijn gehouden.
De stoet vertrekt te 1 uur van de kerk aan de
Stadhouderslaan.
Herhaaldelijk bleek uit de raadsvergaderingen
der gemeente Vaals, dat deze grensgemeente in
nood verkeert. De regeering dringt aan, tot her
stel van het gebroken evenwicht in de finan
ciën, op het invoeren van belastingverhoogingen.
Een commissie uit den raad heeft Ged. Staten
ingelicht. Het resultaat dezer besprekingen valt
af te wachten. Op steun van het Rijk wordt ge,
rekend.
De Rotterdamsche rechtbank heeft een zes-
en-dertige jarige vrouw veroordeeld wegens
overtreding van de geldschieterswet. Zij had
dit jaar het geldschietersbedrijf uitgeoefend
zonder daartoe wettelijk gerechtigd te zijn.
De officier van justitie had 50 gulden boete
of 25 dagen hechtenis plus zes maanden voor
waardelijke gevangenisstraf met een proeftijd
van drie jaar geëischt.
De rechtbank veroordeelde haar tot een
geldboete' van 50 gulden subs 25 dagen hech
tenis benevens twee maanden gevangenisstraf
voorwaardelijk
De belasting van goederen in „de doode
hand" is jarenlang door een zeker soort
publiek naarstig gepropageerd. Er werd
met gespannen verwachting naar uitgezien. Het
scheen wel, of het vaderland niet eerder gered
zou zijn, dan nadat de fiscus zijn grijpende
hand in die richting zou hebben uitgestrekt.
Mien was namelijk over het algemeen van ge
voelen, dat de goederen in de doode hand uit
sluitend eigendom waren van de „steenrijke"
Katholieke kerken en kloosters.
Een koude douche ontvingen de geëerde en
thousiasten reeds het vorig jaar, toen de sta
tistiek uitwees, dat de andere kerkgenootschap
pen rijker met vaste goederen gezegend waren
dan de Katholieke. De animo was al dadelijk
gedoofd en waarschijnlijk zou er van een be
lasting der doode hand nooit iets zijn gekomen,
indien de tijdsomstandigheden den minister
van financiën niet gedwongen hadden, nieuwe
„boortorens" op de bezittingen te bouwen.
Het wetsontwerp is thans ingediend, 'n Ijzige
stilte omgeeft het; geen vreugde-kreet klatert
op. Zelfs geen lach als van den spreekwoorde
lijken boer, die kiespijn heeft.Men heeft
(wij wenschen ons zeer netjes uit te drukken)
de voeten gebrand en moet nu op de blaren
staan.
De belasting treft namelijk niet alleen de
godsdienstige lichamen, maar ook, en zeer te
recht, de wereldlijke. De voorzieningsfondsen
zullen evenzeer moeten betalen als de gefortu
neerde vakcentrales: de vereenigingen van be-
drijfsgenoofcen komen met hun penninkske iri
de rij staan naast de duisterdoende vrijmetse
laarsbroeders; pensioenfondsen, sociëteiten, reis-
vereenigingen, toeristenbonden, heemschutters,
dierenbeschermers, wetenschappelijke genoot
schappen, al of niet waschecht, enz. enz.; zij
zullen niet aan den „aanslag" kunnen ontko
men.
Men begrijpt, dat de stemming eenigszins
neerslachtig is onder hien, die dit paard van
Troje hebben helpen binnenhalen met min-
nobele bedoelingen.
Van de algemeene ontnuchtering getuigde
ook een der liberale hoofdbladen, dat o.m.
schreef
„Er zijn er nu eenmaal velen, die van de
schatten, welke met name bij Roomsch-Ka-
tholieke instellingen, als kloosters, enz. in
eigendom zouden zijn, zeer overdreven voor
stellingen hebben. Uit sommige tot ons ge
richte brieven kregen wij wel eens den in
druk, dat de schrijvers de meening koester
den, als zouden door van die goederen be
lasting te heffen, vrijwel alle financieele
moeilijkheden, waartegen het Rijk te strij
den heeft, kunnen worden overwonnen. Nu
het ontwerp en de raming van dé opbrengst
(drie millioen gulden) der voorgestelde be
lasting er zijn, zullen, vreezen wij, degenen
die zieh van een belasting van de goederen
in de doode hand zooveel voorstelden, wel
eenigszins teleurgesteld zijn, niettegenstaande
het ontwerp veel verder gaat, dan alleen tot
een belasting van de goederen van kerkelijke
instellingen."
Het is heel voorzichtig uitgedrukt, maar het
verraadt de stemming van ontgoochelden. Met
ongekende energie heeft men een put gegra
ven.... om er zélf in te vallen!
Naar Reuter uit Reims bericht is Donderdag
middag op den weg ReimsVouziers nabij Pont
Faverger een zware Nederlandsche per
sonenauto tegen een boom aangereden.
Voorbijkomende automobilisten hebben de
drie inzittenden uit den wagen gehaald, t.w.:
den chanffeur J. P. Cremer, geboren te Amster
dam, in 1901, thans woonachtig in Amsterdam,
die op slag gedood werd; den heer C. P. Ver-
kroost, geboren te Amsterdam, in 1897, en de
Duitsche mej. Lise Koehler, geb. te Reckling
hausen in 1909, woonachtig te Bonn. Deze bei
den werden naar het ziekenhuis in Reims ver
voerd.
Zij verkeeren in zeer emstigen toestand en
hebben talrijke verwondingen.
De Nederlandsche consul heeft de families
van de beide Nederlanders van het geval ver
wittigd. Men veronderstelt, dat de touristea
onderweg waren van Parijs naar Duitschland.
Bij de vermelding van den uitslag van ge
noemd examen te 's-Gravenhage gehouden
op 14 en 20 October, is uitgevallen dat voor
Bijbelsche Geschiedenis en Kerkgeschiedenis
ook slaagde Mej. J. M. C. Zaat te Voorburg.
In gezondheid oud worden, 't is een kwestie
van vitaminen. Ook U zal JECOVITOL goed
doen! Zuivere, natuurlijke levertraan, geijkt
door een Nederlandscli Professor, teneinde te
kunnen waarborgen, dat zij altijd minstens
50 eenheden Vitamine A en 250 prophyl. (=125
internationale) eenheden Vitamine D bevat.
JECOVITOL geeft meer weerstand tegen ver
koudheid en infectie-ziekten.
GEIJKTE LEVERTRAAN
Bij Apothekers en Drogisten a f -.75 p. fl.
680CADE5 STHËEMAN A PHARMACIA
