Het verwoeste spinneweb
Woodin, de vroolijke minister
D
Poolsch-Duitsche
ontspanning
Het nieuws van heden
WACHTEN OP ELKANDERS
WACHTEN
In een afgrond
gestort
SCHLAGER-COMPONIST
OP KANTOORKRUK
Duitsche geheime
instructies?
Sir Simon naar
Genève
DE BAROMETER
VEREENIGDE KATHOLIEKE PERS
BUREAUX: NASSAULAAN 51 - TEL. 13866
ABONNEMENTEN: voor Haarlem en
Agentschappen per week 25 cent;
per kwartaal f 3.25; per post, per
kwartaal f 3.58 bij vooruitbetaling
VRIJDAG 17 NOVEMBER 1933
DACBLAD UITGEGEVEN DOOR DE N.V. DRUKKERIJ DE SPAARNESTAD, HAARLEM - TELEFOON 13866
Een nieuw denkbeeld
van Walter Lippmann
KT
De kleine Anne Mary Sibylla, het oudste
dochtertje van Lady May Abel-Smith en
achternichtje van den Engelschen koning
liet zich op een wandeling even kieken.
Het
minuiHill
Overeenstemming tusschen beide
staten zou directe Fransch-
Duitsche besprekingen
vergemakkelijken
Verklaring van minister
Beek
VREVGDE OVER OPHEFFING VAN ALCOHOLVERBOD
KARL L1TZMANN
r*
Terwijl de belangrijkste besluiten
genomen werdenspeelde
Woodin viool in een
amateurs-,.band"
Speelt Roosevelt te veel
de dictator?
Duitsche agenten zouden een
Fransch-Engelsche breuk
moeten veroorzaken
Onthulling te Parijs
Starhemberg's positie
DIT NUMMER BESTAAT UIT
VEERTIEN BLADZIJDEN
Poging om de ontwapenings
conferentie er weer boven
op te helpen
Boncour naar Genève
Grenzen van Palestina
streng bewaakt
ZES EN VIJFTIGSTE JAARGANG No. 18532
Advertentieprijzen: Per lossen regel 30 ct.; ingez.
mededeelingen 50 cent; idem op pag. één 65 cent
per regel. Bij contract sterk verlaagde prijzen. Voor
de kleine annonces „Omroepers" zie de rubriek
Het web van het verdrag van Versailles,
waarin de overwinnaars van den grooter.
wereldoorlog de overwonnenen gevangen
hielden, is deerlijk gehavend. Duitschland heeft
als een vlieg gesparteld en zich steeds verder
eruit losgewerkt. Aanvankelijk verweefde het
zich "oorzichtig. Eerst knapte de draad der mi
litaire bezetting der geallieerden in Rijn- en
Roergebied, vervolgens die der verstikkende fi-
nantieele verplichtingen. Sinds Hitier de vol
strekte oppermacht in Duitschland in handen
heeft gekregen, is het verminkte vliegje eer.
dikke bromvlieg geworden. Het spartelen is in
rukken overgegaan en de draden, welke Duitsch
land te Genéve vasthielden, Werden verbroken.
Duitschland wil zich net langer laten uitzuigen
door de Fransche spin. Het wil vrij zijn en alleen
zich laten binden door volkomen vrijwillig aan
vaarde banden, welke noch zijn eer, noch zijn
leven beknellen. Voor de Fransche spin, die haar
webbe zoo sterk en ingewikkeld gesponnen had,
is dit hoogst onaangenaam, en het spreekt wel
vanzelf, dat zij niets lipver zou wensehen dan
de weerbarstige bromvlieg c mieuw te knevelen.
Maar daarop bestaat geen kans meer. De lei
dende Fransche politici zien dat zeer goed in
De vraag is nu, hoe de verwoeste draden zóó te
herstellen, dat Duitschland voldoende bewegings
vrijheid kt; gt zonder "evaarlijk te worden. Want
al gedraagt het zich voorloopig nog slechts als
een bromvlieg, de vrees bestaat, dat het eenmaal
de kwaadaardigheid van een geslagen ho- zei za:
aannemen. Vei. kan niet zegden, dat die vrees
gevoed wordt door den toon, waarop de brom
vlieg bromt. Het aantal betuigingen van vrede
lievendheid, door de Duitsche machthebbers
sinds hun overwinning in het binnenland ge
daan, Wordt langzamerhand grooter en overtui
gender dan dat van de strijdlustig- en wraak
gierigheden, welke zij vóór hun overwinning 'n
woord en gesci'-ift hebben gelanceerd. Niette
min bestaat die vrees en neemt zelfs hoogst-
gevaarlijke afmetingen aan.
Er wordt tegenwoordig op hoogst onverant
woordelijke wijze over oorlog gesproken, alsof
men de weergalooze ellende en de onmensche-
lijke slachting van de jaren 1914 tot 1918 al
weer vergeten is. Het onverantwoordelijk
praten over oorlog kweekt een stemming,
waardoor het oorlogsgevaar in hooge mate
wordt bevorderd. Men raakt weer vertrouwd
met de onzalige oorlogsidee en begint het ge
weld van wapenen met al de heillooze gevol
gen daarvan steeds meer te beschouwen als het
eenige middel om tot een „zuivering" van de
benauwende atmosfeer te geraken.
Het lijkt ons daaroms geenszins overbo
dig nadrukkelijk te constateeren, dat
er van onmiddellijk oorlogsgevaar in
Europa geen sprake is. Duitschland kan niet
alleen geen oorlog voeren, maar wil het ook
niet. De mannen, die er aan het bewind zijn,
hebben te wreed aan den lijve gevoeld, wat een
moderne oorlog beteekent, om er ook maar over
te denken. De Fransche buitenlandsche poli
tiek, welke in de Kamer met een groote meer
derheid van stemmen is bekrachtigd, heeft het
onbekookte denkbeeld van een preventieven
oorlog tegen het gelijkgerechtigde en eeniger-
mate herbewapende Duitschland ver van zich
afgeworpen. Alle groote mogendheden wen
sehen slechts vrede en hun leidende staats
lieden hebben dit bij herhaling en met den
meesten nadruk verklaard. Maar het stelsel
matige en haastige inhalen van den achter
stand in de vlootsterkte, voorloopig nog binnen
de bij de vlootovereenkomsten bepaalde grenzen,
waarmee zoowel de Vereenigde Staten als En
geland bezig zijn? De motieven daarvoor moet
men niet in Europa, maar in het Verre Oosten
zoeken. Maar het verval van den Volkenbond,
die door Mussolini dezer dagen voor zoo goed
als dood is verklaard, en het jammerlijk dérail
lement van de ontwapeningsconferentie?
Deze bewijzen alleen, dat de tot nog toe ge
volgde methoden om den vrede in Europa te
handhaven en te bevestigen, niet de juiste zijn
gebleken en door andere meer effectieve en
vooral meer rechtvaardige moeten worden ver
vangen. Welke? Daarover is men het niet eens.
Frankrijk blijft zweren bij den Volkenbond,
maar wil desnoods op rechtstreeksche onder
handelingen met Duitschland ingaan, mits
deze weer te Genève uitmonden. Italië voelt
het meest voor het in werking treden van het
Viermogendhedenverdrag, maar acht den tijd
nog niet rijp voor een initiatief in die richting.
Engeland doet dringende beroepen op Duitsch
land om zijn eisch tot gelijkgerechtigdheid in
concreten vorm kenbaar te maken, maar Ber
lijn zwijgt, nadat het op twaalf November heel
het Duitsche volk zoo overdonderend „ja"
heeft laten zeggen. Noch Engeland, noch
Duitschland, noch Frankrijk, noch Italië schij
nen lust te gevoelen het eerste schaap te wor
den, dat over de hooge en wankele brug komt.
Zy wachten op elkanders wachten. Deze toe
stand kan natuurlijk niet te lang voortduren,
want hy prikkelt de politieke zenuwen en ver
oorzaakt een ongezonde opwinding.
Ter bezwering van het vermeende oorlogs
gevaar en ter beperking van de afmetin
gen en de gevolgen van een Europeesch
conflict, indien dit zou uitbreken,, heeft de
Amerikaansche publicist Walter Lippmann een
denkbeeld aan de hand gedaan, dat waard is
ernstig overwogen te worden.
Hij geeft in overweging, dat Amerika als
grondslag van zijn buitenlandsche politiek een
poging onderneemt om met Groot-Brittannië
tot een overeenkomst te geraken, waarbij beide
landen zich verplichten zich onzijdig te zulten
houden in geval van een nieuwen oorlog. Indien
Groot-Brittannië zich eventueel bij de oorlog
voerende partijen zou aansluiten, aldus betoogt
hij, zou daaruit nodzakelykerwljze een wereld
oorlog moeten voortkomen, waaraan ook de
Vereenigde Staten zouden moeten meedoen. In
dien Amerika en Engeland echter hun neutrali
teit bewaren, zou er een goede kans bestaan
een eventueel conflict te localiseeren. Voor deze
redeneering valt veel te zeggen. Immers, Frank
rijk zal zich wel tweemaal bedenken alvorens
een onvoorzichtlgen stap te doen, wanneer het
niet op medewerking van Engeland en Amerika
zal kunnen rekenen. Men mag zich echter af
vragen, welke bindende waarde aan een derge
lijke overeenkomst zou moeten worden toege
kend, want een oorlog pleegt nu eenmaal juist
te ontstaan door en gepaard te gaan met een
schending van tot ..vodjes papier" geworden
verdragen. Bovendien schijnt Lippmann niet
veel waarde te hechten aan het algemeen on-
derteekende Kelloggpact, dat den oorlog in den
ban heeft gedaan. Sinds Japan echter heeft be
wezen, dat men ook oorlog voeren kan, zonder
dezen te verklaren, is de practische waarde van
het Kelloggpact ernstig gedeprecieerd. Een of-
ficieele contractueele bevestiging van Amerika's
en Engelands neutraliteit in geval van een
Europeesch conflict zou echter misschien een
preventieve uitwerking kunnen hebben, en
daarom is het de moeite van overdenken waard.
Verwachting: Meest mati-
ge, Oostelijke tot Noord-Oostelyken
wind, nevelig tot half of zwaar bewolkt;
weinig of geen neerslag; iets kouder.
Hoogste stand: 774.7 te Haparanda. j=
Laagste stand: 748.0 te La Coruna.
Zon op 7.26 onder 4.04 - Licht op 4.34
N. M. 4.44 n.m. j=
PARIJS, 17 Nov. In gezaghebbende Fran
sche kringen gevoelt men genoegdoening over
de Pcolsch-Duitsche ontspanning, bereikt in de
laatst gehouden besprekingen, welke volkomen
in overeenstemming zijn met het streven, dat
in de rede van Boncour in de kamer tot uiting
is gebracht betreffende het scheppen van een
gunstige atmosfeer tot organisatie van den
vrede. Frankrijk is van meening, dat een der
gelijke politiek van bilaterale overeenkomsten
een politiek van den Volkenbond is en in staat
is om de organismen van Genève te versterken.
Frankrijk had zich reeds verheugd over de on-
derteekening van de non-agressie-pacten tus-
schen Rusland en de Oost-Europeesche staten
en het sluiten van het Grieksch-Turksch non-
Na de opheffing van het alcohol-verbod in den staat New York verzamelde zich
een reusachtige menigte op de Times-Square te New York, om aan haar vreugde
uitdrukking te geven
De nieuw benoemde leider van de Duitsche
paardensport
agressie-pact. Bovendien zou, verondersteld, dat
er directe Fransch-Duitsche besprekingen zul
len worden gehouden, een voorafgaande over
eenstemming tusschen Polen en het Duitsche
Rijk de taak der Fransche regeering aanmer
kelijk vergemakkelijken.
Naar uit Warschau wordt gemeld, heeft mi
nister Beck in een interview met een verte
genwoordiger van het Poolsche telegraaf-agent-
schap verklaard:
„Ik hecht groote beteekenis aan de houding,
die de rijkskanselier ten aanzien van de
Poolsch-Duitsche betrekkingen heeft aangeno
men. Onze gezant Lipski is nauwkeurig op de
hoogte gesteld van de bedoelingen en opvat
tingen zijner regeering en hy kon bijgevolg
op bevoegde wijze het Poolsche standpunt uit
een zetten. Ik meen, dat het vooral van belang
is, dat aan de bevolking van de twee landen,
die hard werken voor het dagelijksch brood en
strijden tegen de gevolgen van de economische
crisis, bewezen is, dat de beide regeeringen een
politiek voeren, welke energiek en actief streeft
naar het voorkomen van eiken aanval."
CORDOVA, 16 Nov. (Reuter) Een auto
bus, waarmee talrijke deelnemers aan een
socialistische vergadering huiswaarts wilden
keeren, stortte nabij Huescar in een afgrond.
Vier-en-twintig inzittenden werden gedood,
vele anderen liepen ernstige verwondingen
op.
s kleine, altyd even vroolijke en overal
zeer geziene William H. Woodin, aan
wien President Roosevelt de zorg
voor de schatkist had
toevertrouwd, heeft
voor deze functie
bedankt en is afge
treden. Woodin, die
zes-en-zestig jaren
oud is, geldt terecht
als een der meest
merkwaardige figuren
in het Amerikaansche
leven. Van huis uit is
hij een fabrikant, die
met succes gewerkt
heeft en zeer vermo
gend is. Zyn grootste
liefde gaat uit naar
de kunst.
H. Woodin.
Een zijner bekendste voorgangers, de oude
heer Mellon, was ook een liefhebber van de
kunst en zijn verzameling kunstvoorwerpen had
ten alen tijde een goeden naam. Maar toch kan
men hem in alle opzichten als een tegenpool
van Woodin beschouwen.
Beroemd is deze op dê eerste plaats als ver
zamelaar van munten. Of President Roosevelt
hem daarom belastte met de zorg voor de ge
meenschappelijke kas van het Amerikaansche
volk, de schatkist? Het zou in elk geval niet
on-Amerikaansch wezen. Intusschen heeft
Woodin zyn hart meer verpand aan de licht
gerokte muze dan aan de munten die hem be
roemd maakten.
Hü heeft een aantal vroolijke liederen ge
maakt en zelf op toon gezet. Hij is zelfs de
geestelijke vader van enkele „schlagers". Even
als Generaal D a w e s die aan het plan-Dawes
zijn naam gaf en onder president C o o 1 i d g e
voor vice-president fungeerde, is hij een harts
tochtelijke vioolspeler.
Waarin Woodin echter van al zijn voorgan
gers en al zijn collega's radicaal verschilt, is
zijn grenzenlooze haat tegen de kantoorkruk.
Van den reeds genoemden ouden heer Mellon
heeft men reeds gezegd dat hij niet meer kon
ophouden wanneer hy eenmaal begonnen
was te werken. Over zijn opvolger Woodin
kan men zich niet zachter uitdrukken dan
toe te geven dat hij bij de belangrijkste ge
beurtenissen welke onder zijn ressort vielen,
door afwezigheid schitterde.
In de eerste dagen na zijn ambtsaanvaarding,
terwijl over in heel het land de banken m
elkaar dreigden te storten, zat hi, gemiddeld
achttien uren per dag aan zijn schrijftafel.
Daarbij is het echter gebleven. Zijn eersten aan
val van werklust, heeft hij uitgevierd en deze
ijver is nooit meer teruggekeerd.
Toen de schatkist het hoogst belangrijke be
sluit tot conversie der Libertv-ieening nam, zat
hij doodrustig in Philadelphia en speelde ziels
vergenoegd de tweede viool in een amateurs
strijkje. Toen Roosevelt zijn plan tot aankoop
van goud maakte, was Woodin in geen velden
of wegen zichtbaar; later bleek dat hij n Jew-
York zat. Tijdens de beraadslagingen over de
vaststelling van den goudprijs was zijn verblijf
plaats eveneens onbekend. En zoo zouden er
nog vele feiten te noemen zijn,
De journalisten meenden aanvankelijk dat zij
de schatkist eenigszins verwaavloozen konden
wanneer Woodin afwezig was, omdat er dan
toch niets bijzonders gebeurde. Zij moesten even
wel spoedig terugkomen van deze dwalingen
huns weegs. Zijn directe medewerkers verzeke
ren dat Woodin wel degelijk op de hoogte blijft
van hetgeen er in zijn Ministerie omgaat, dat
hij ook op reis er voortdurend in telefonische
verbinding mee is en dat hy op die manier
bij elke beslissing van eenig belang zijn stem
doet gelden.
Hier en daar echter beschouwde men reeds
sedert eenigen tijd Woodin's opvallend talrijke
reizen als een bewijs van de ernstige meenings-
verschillen welke er tusschen nem en Presi
dent Roosevelt heetten te bestaan. Men hield
dan ook wel degelijk rekening met de moge
lijkheid van een breuk en zijn aftreden gebeurde
niet heelemaal onverwacht. Het feit dat Woo
din eigenlijk een vreemde eend was in de bijt,
dat hij deel uitmaakte van de republikeinsche
partij en dus een tegenstander was van Pre
sident Roosevelt en de democratische party
welke deze vertegenwoordigt, sprak hier echter
ook een woordje mee. Degenen die niet aan de
geruchten omtrent Woodin's aftreden geloof
den, gaven weliswaar toe dat de Minister van
de Schatkist, ook al verbleef hij te Washington,
zelden aan kabinetszittingen deelnam, maar
wezen er tevens op hoe dikwijls Woodin Presi
dent Roosevelt te zijne huize bezocht.
De Kabinetszittingen welke te Washington
onder voorzitterschap van President Roosevelt
regelmatig plaats vinden, hebben den laatsten
tijd heel wat aan belangrijkheid ingeboet. Er
wordt gefluisterd dat de President zich weinig
gelegen laat liggen aan de raadgevingen zijner
medewerkers.' met uitzondering dan van den
Minister van Binnenlandsche Zaken, Ickes, den
Minister van Landbouw, Wallace, de vrouwe
lijke Minister van Arbeid, miss Wallace en den
Minister van Posterijen, den democratischen
par ijleider Farley.
Ten deele is dit een uitvloeisel van de grond
wettelijke rechten welke een President der Ver
eenigde Staten geniet. Deze is niet alleen de
hoogste vertegenwoordiger van den staat, maar
neemt ook een geheel uitzonderlijke positie in
welke eenigszins vergeleken kan worden met
de waardigheid van Rijkskanselier in het oude
Duitschland.
De leden van zijn kabinet zijn strikt ge
nomen geen Ministers in de beteekenis welke
wfj aan dit woord toekennen, doch voeren te
recht den titel van secretarissen. Zij zyn slechts
de uitvoerders van den wil van den President
en alleen aan hem verantwoording verschul
digd. Hij kan ze naar goeddunken benoemen
of ontslaan, zonder dat het Parlement daarin
iets te zeggen heeft.
Belangrijker dan de meeste zijner Ministers
zijn voor Roosevelt de leiders der N. I. R. A.,
Generaal Johnson, professor Warren, de
voornaamste raadsman in financieele kwes
ties en het goudvraagstuk, en nog een dozijn
mannen die achter de schermen werken en
waarvan het publiek maar zelden iets te hoo-
ren krijgt.
Meer dan wie zijner voorgangers ook is Roo
sevelt doordrongen van het bewustzijn: de re
geering, dat ben ik. Impulsief als hij is, kan
het gebeuren, dat hij een plan, hetwelk hem
door een toevalligen bezoeker aan de hand
wordt gedaan en hetwelk hem wel bruikbaar
voorkomt, zonder eenig overleg met de officieele
instanties in de daad omzet, bewust als hü er
zich van is, dat hij aan niemand rekenschap
heeft te geven.
Het is waarschijnlijk deze eigenschap, welke
ae kern vormt van de geschillen tusschen Roo
sevelt en Wooding, die er den laatste toe heb
ben aangezet om zijn ontslag in te dienen.
(Nadruk verboden)
PARIJS, 16 Nov. (Reuter). De „Petit Pari-
sien" publiceert een vertrouwelijk Duilsch do
cument, betreffende „instructies voor de pro
paganda in Noord- en Zuid-Amerika." Hierin
worden de middelen voorgeschreven, welke de
officieele of geheime agenten moeten gebrui
ken, tegen Frankrijk, dat als „onverzoenlijke
vijand van Duitschland," wordt betiteld, ter
wijl „Engeland de machtigste bondgenoot van
Frankrijk, het gevaarlijkste voor ons is, dus
alle pogingen van het „Reich" wat betreft de
buitenlandsche politiek, moeten gericht zijn om
de goede betrekkingen tusschen de twee landen
te verstoren."
Over de Duitsche opvattingen betreffende de
wereldpolitiek, zegt net document:
„Niets moet verzuimd worden, door middel
van onderhandelingen, teneinde een revisie
van het vredesdictaat te krijgen, maar even
min mag iets worden verzuimd, ingeval
Duitschland een andere methode zou moeten
volgen. In de allereerste plaats moet Duitsch
land thans de teruggave van het Saargebied
eischen, terwijl de onvervreemdbare Duitsche
rechten op den Elzas op dit oogenblik niet zoo
sterk kenbaar moeten worden gemaakt als
het verlangen en de geestestoestand van het
Duitsche volk zou willen.
Jegens Polen is het „Reich" op het oogen
blik verzoenender, want het hoopt op andere
wijze voor zijn eischen voldoening te krijgen.
Echter geeft het ze niet op. evenmin als de
eisch tot teruggave van ten minste een ge-
deele der koloniën.
Het einddoel is de terugwinning van alle ge
bieden, waar een Duitsche meerderheid be
staat, de teruggave van alle koloniën en de
werkelijke rechtsgelijkheid van Duitschland
ten aanzien van de bewapening, met uitslui
ting van elke internationale contröie.
Het is duidelijk, dat de vervulling van al
deze eischen heel moeilijk langs den weg van
onderhandelingen zal gelukken, maar het is
cok zeker, dat Duitschland nog niet gereed is
om op andere wijze zijn wil op te leggen. Wij
begrijpen, dat in een dergelijk conflict, van
zeer groot belang is hoe de wereldopinie over
dit alles denkt, derhalve is de Duitsche regee
ring besloten om zelfs aanzienlijke geldelijke
offers te brengen teneinde de publieke opinie
te winnen."
Het blad kondigt aan, dat het spoedig een
en ander over de methoden zal publiceeren.
BERLIJN, 16 Nov. (V.D.) Officieel wordt
medegedeeld: De „Petit Parisien" publiceert een
zoogenaamde instructie over Duitsche bui
tenlandsche politieke oogmerken, welke
naar alle vertegenwoordigingen in het
buitenland zou zijn gezonden door een pro-
paganda-instantie te Berlijn. Deze z.g. instruc
ties dragen zoo duidelijk het stempel van fan
tasie, dat een dementi, dat hiermede in allen
vorm en in iedere richting wordt gegeven, voor
een eenigszins critischen lezer ternauwernood
noodzakelijk schynt. Het blad is blijkbaar ook
zelf zoo weinig zeker van zijn sensationeele
mededeeling, dat het zijn lezers voorbereidt op
een te verwachten dementi. Het is overigens te
betreuren, dat juist met het oog op de ontwik
keling van Zondag j.l. 'n veel verspreid Fransch
blad zich overgeeft aan een dergelijke bronver
giftiging.
BELGRADO, 16 Nov. (V.D.) De „Politica"
meldt uit Weenen, dat de positie van Vorst
Starhemberg in Heimwehrkringen als aanzien
lijk verzwakt wordt beschouwd. Reeds by de
jongste regeeringswijziging bleek ontstemming
tusschen Starhemberg en eenige andere voor
aanstaande Heimwehrleiders te bestaan, terwijl
ook de betrekkingen tusschen Starhemberg en
Bondskanselier Dollfuss veel te wensehen over
laten. Starhemberg zop o.a. van Dollfuss heb
ben verlangd, dat de leden van de Hcimwehr,
ongeveer 30.000 man, bewapend zouden worden
met geweren uit de wapenfabriek te Hirtenberg,
wat Dollfuss echter geweigerd heeft.
De „Politica" stelt nu de vraag, welke wapens
zich nog te Hirtenberg bevinden, aangezien vol
gens een officieele mededeeling alle geweren uit
Hirtenberg indertijd naar Italië zouden zijn te
ruggezonden.
Onthulling te Parijs over geheime Duitsche in
structies. Berlijn dementeert
Grenzen van Palestina streng bewaakt.
24 dooden bij een autobusramp in Spanje
Sir John Simon heden naar Genève
Het bisdom Haarlem in de laatste vyf jaar
Ernstig auto-ongeluk te Tietjerksteradeeltwee
dooden, drie gewonden.
De distributie van rundvleesch in blik begint
4 December
Nieuw tekort op de Rotterdamsche begrooting
De Rijksmiddelen brachten in October 4.29 mil-
lioen minder op dan verleden jaar
De Tweede Kamer heeft de opheffing der Ge
zondheidscommissies aanvaard
Minister Deckers verdedigt in de Tweede Ka
mer zijn beleid.
Memorie van Antwoord aan de Tweede Kamer
inzake de wijziging der L. O-wet.
Autodieven te Amersfoort gesnapt.
Zilveren bestaansfeest van de Ned. Vereeniging
voor Armenzorg en Weldadigheid.
Botersmokkelaars voor Haarlemschen kanton
rechter. Hooge boeten geëischt.
LONDEN, 16 Nov. (Reuter). De minister van
Buitenlandsche Zaken, Sir John Simon, en on
derstaatssecretaris Eden zullen zich morgen
raar Genèv= begeven om Henderson en naar
men hoopt, andere gedelegeerden te raadplegen,
teneinde te komen tot een hervatting der Ont
wapeningsconferentie.
Waarschijnlijk zal te Genève ook van ge
dachten worden gewisseld over de mogelijkheid,
om te Rome, een bijeenkomst te houden van de
onderteekenaars van het pact-van-vier.
Intusschen blijft Engeland het pian-Macdo-
nald beschouwen als de basis voor alle toekom
stige werkzaamheden.
Volgens een V.D.-bericht Is tot de onver
wachte reis van Simon naar Genève besloten
na een langdurig telefonisch onderhoud, dat
Simon Donderdagochtend met Henderson
voerde. Deze verzocht den minister dringend,
naar Genève te komen. Hy beloofde ook de
vertegenwoordigers van Frankrijk. Amerika en
Italië, Paul Boncour, Wilson en Aloisi te be
wegen, deel te nemen aan een gemeenschap
pelijke bespreking.
Men verwacht, dat het presidium der Ont
wapeningsconferentie tegen begin der volgende
week zal worden bijeengeroepen.
GENÈVE, 16 Nov. (Reuter). Paul-Boncoui zal
morgenavond tegelijk met Simon en Eden naar
Genève vertrekken. Ook de Russische gedele
geerde Dovgalevski heeft zich bereid verklaard,
aan nieuwe besprekingen deel te nemen.
JERUZALEM, 16 Nov. (V.D.) Engelsche
en Arabische troepen bewaken de Palestij nsche
grenzen, teneinde immigratie van Joden, die
geen vergunning hebben om Palestina binnen te
komen, te verhinderen. In den laatsten tijd was
het aantal Joden, dat zonder vergunning het
land binnenkwam, zeer groot. Verscheidene
Joodsche gezinnen, die met auto's trachtten over
de grens te komen, zijn gearresteerd en in voor-
loopige bewaring gesteld.
In Joodsche kringen heerscht groote veront
waardiging over het -eit, dat de scherpe maat
regelen der regeering voornamelijk gericht zijn
tegen Joodsche immigranten, doch niet tegen Be-
douïenen en Arabieren uit Syrië en Transjorda-
nië.
Stand op Vrijdag 1 uur n.m.: 75?
Vorige stand 749,
