IN EN OM HAARLEM f
De tuinders
ijn misdeeld
DINSDAG 6 FEBRUARI
Een R.K. Vereeniging voor
Bloembollencultuur?
Overstroomingen op
Midden-Ja va
Het Varkenscontract
DEL.T.B. VERGADERT
Wij eischen zekerheid
DE AARDAPPEL-CRISISWET
Vele overtreders voor den kanton
rechter
Nog meer „dure" aardappelen
DOOD DOOR SCHULD
PUBLIEKE CHRONOMETER
GEEN VISCH GENOEG?
De gevolgen van verhoogde con-
tingenteering een ramp voor
IJmuiden
Cijfers van den burgemeester
Personalia
TWEE JONGENS
AANGEREDEN
Beiden werden ernstig gewond
VOOR DEN POLITIERECHTER
Huiselijke twisten
Twee steen-„werkers"
De heer W. de Zwager
Groote streken staan nog
geheel blank
Aardschokken
De verhouding tusschen Centrale
en slachterijen
Aansprakelijkheid met premie
HET A.S. PASSIESPEL
Stem uit het Zuiden
Onze organisatie heeft de regee
ring steeds gewaarschuwd
omtrent haar handels-
politiek-beleid
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiii::
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiirc
een bestuur, dat bestaat uit vertegenwoordi
gers van de verschillende organisaties.
Wij hebben gemeend het bovenstaande ter
kennis te moeten brengen van die lezers van
het „Weekblad voor Bloembollencultuur", die
mogelijk sterk onder den indruk zijn gekomen
van het in overtuigenden toon gestelde artikel
van den heer Krelage. Wij hebben groote ach
ting voor de Algemeene Vereeniging en voor
den heer Krelage, maar dat neemt niet weg,
dat wij goed werk doen met alle dingen tot hun
juiste proporties terug te brengen.
Maandagmorgen stond een Amsterdammer
voor den Haarlemschen kantonrechter terecht,
die zich in de Haarlemmermeer aan overtre
ding van de aardappelensteunwet had schuldig
gemaakt.
Verdachte had op 14 November vergunning
gekregen om des morgens half tien 50 zakken
aardappelen te vervoeren. Dit had hij gedaan,
doch was des middags weer in de Haarlem
mermeer gekomen en had met dezelfde vergun
ning weer 50 zakken vervoerd, die hü zelf dicht
gemaakt en van loodjes voorzien had.
In zijn requisitoir laakte de Ambtenaar de
handelwijze van dezen verdachte. Hij vergeleek
ze met die van een o.weeër in oorlogstijd.
Ook deze crisistijd brengt duistere figuren
voort, die zich ten koste van anderen pogen te
verrijken ?oo'n duisterling noemde hij verd.
Hij eischte een hechtenisstraf van een maand.
Verdachte bekende, doch gaf als reden van zijn
daad op de moeite, die deze tijd meebrengt,
om iets voor zijn huisgezin te verdienen
De kantonrechter veroordeelde hem tot een
boete van 200.of 20 dagen.
Verd.: „Edelachtbare, kunt U het niet een
beetje met me maken?"
De edelachtbare maakte het echter niet een
beetje en verwees naar het hooger beroep.
ii Een groentenventer uit Amsterdam, die in
den nacht van 28 op 29 November zakken
aardappelen vervoerd had zonder vergunning,
werd conform den eisch van den ambtenaar
door den kantonrechter tot een boete van
15.of 15 dagen veroordeeld.
Een ander, die in de Haarlemmermeer 2 zak
ken aardappelen, die niet van loodjes voorzien
waren en 5 zakken, die frauduleus van loodjes
voorzien waren, had vervoerd, werd door den
kantonrechter veroordeeld tot een boete van
75.of 10 dagen.
De Ambtenaar had voor dit geknoei, zooals
hij het noemde, 150 op 50 dagen geëischt.
Een andere aardappelvervoerder, die 62 zak
ken vervoerd had, waarvan 2 zakken niet van
loodjes voorzien waren, werd tot een boete van
15.of 10 dagen veroordeeld.
De eisch luidde 20 of 10 dagen.
De arbeider H. te Haarlemmermeer had in
October aan zijn buurvrouw 10 HL. aardap
pelen verkocht en aan een anderen bewoner
6 H.A. Deze aardappelen waren eigenlijk be
stemd voor veevoer en daarom met een roode
vloeistof overgoten. Toen zijn klanten later den
koop ongedaan trachtten te maken, had ver
dachte ze dit „koopje" niet vergoed. Een con
troleur van de Crisis-Aardappelwet had nog
aan verdachte gezegd, dat hij niet vervolgd zou
worden, wanneer hij de aardappelen terughaal
de en den koopprijs terugbetaalde.
Dit was echter niet geschied en daarom
eischte de ambtenaar 2 geldboetes van 25 of
25 dagen en veroordeelde de kantonrechter hem
tot 2 geldboetes, ieder van ƒ20.of 20 dagen.
Wegens het veroorzaken van een aanrijding
onder Haarlemmerliede, omstreeks een jaar ge
leden, waarbij zekere Lindeboom het leven ver
loor, werd J. K. door het Hof te Amsterdam
veroordeeld tot 6 weken hechtenis. De advo
caat-generaal bij den Hoogen Raad, mr. Besier,
concludeerde Maandag tot verwerping van K.'s
cassatieberoep.
Arrest 12 Februari.
Ten dienste van het publiek wordt bij
sport-wedstrijden een chronometer ge
bezigd met een wijzerplaat van twee
meter
Naar aanleiding van de berichten, dat de mi
nister de contingenteering van visch met 1/12
verhoogen wil, hadden wij een onderhoud met
burgemeester Rambonnet, den stoer-werkenden
burgervader van Velsen.
Ieder jaar, aldus de burgemeester, kent Ne
derland een serie stormdagen en tijdens zoo'n
periode komt er vanzelfsprekend minder visch
aan de markt. De laatste maal, dat dit het ge
val was, hebben de venters schrikbarend ge
klaagd en handelaren maakten aan den afslag
een compleet relletje. Daar moest verandering
in komen, zie je wel, dat contingenteeren ont
nam velen een verdienste! Maar wat zal het
gevolg zijn van de ministerieele aankondiging?
Dertig procent van de vloot zal weer uit de
vaart genomen moeten worden. Dertig procent!
Het is niet waar, dat er niet voldoende visch
is, er is nog steeds te weinig vraag, waardoor
zeer slechte prijzen gemaakt worden.
Een voorbeeld slaat alle praatjes met één
slag dood. Er kwam een groote Duitsche traw
ler in IJmuiden aan, het contingent van
Duitschland naar Nederland is zeer groot. Men
polste eens welke besomming er gemaakt kon
worden, die zou toch werkelijk wel loonend zijn
als er in ons land te weinig visch was. En ziet,
even» later vertrok de trawler weer geladen naar
Cookshaven, de prijzen die te IJmuiden ge
maakt konden worden, waren exorbitant laag,
men trok liever verder op.
De contingenteering heeft 20 a 30 schepen in
de vaart gebracht, ze is nog te matig, ze kon
veel scherper gemaakt worden. Nu wil men de
rollen weer omdraaien, het is onbegrijpelijk!
De burgemeester gaf ons een staatje van de
besomming van j.l. Vrijdag, Zaterdag en Maan
dag. Een kustboot besomde resp. 350, 1100
en 1000. Wanneer de exploitatiekosten gedekt
wilden zijn en er dus nog van geen winst spra
ke was, zou de opbrengst ƒ1800 hebben moeten
bedragen. Een schelvischboot besomde Vrijdag
1200, dit getal moest zijn 2400, exclusief
winst.
WÜ hebben reeds gemeld, dat op de
agenda voor de algemeene vergadering
van den L.T.B., welke heden te Haar
lem gehouden wordt, een voorstel van de afdee-
lingen Obdam, Langendijk en Westfriesland
voorkomt om te bevorderen, dat de R. K.
bloembollenkweekers de Algemeene Vereeniging
Voor Bloembollencultuur verlaten en worden
opgenomen in een onderafdeeling van den L.
T. B. In de toelichting wordt o.m. gezegd, dat
vele bloembollenkweekers, speciaal de Kleine,
geen voldoening meer vinden in de Algemeene
Vereeniging en dat daarom velen hunner het
lidmaatschap van laatstgenoemde vereeniging
hebben opgezegd, mede om de hooge kosten,
die aan dit lidmaatschap zijn verbonden.
Hiermede is de kwestie van de oprichting
van een R. K. Vereeniging voor Bloembollen
kweekers, waarover reeds vele jaren, maar
vooral in den laatsten tijd met klem, is gespro-
ken in een acuut stadium gekomen.
Onder het opschrift „Bezint eer gij begint"
schrijft de heer E. H. Krelage, voorzitter der
Algemeene Vereeniging voor Bloembollencul
tuur, in het orgaan van dezen bond een artikel,
Waarin hij op den vruchtbaren vijf-en-zeventig
jarigen arbeid wijst van de groote vereeniging
en met klem afraadt een R. K. Vereeniging te
stichten.
„Bijna vijf-en-zeventig jaren," zoo schrijft
hij, „heeft de Algemeene Vereeniging voor
Bloembollencultuur de algemeene belangen van
het bloembollenbedrijf behartigd. Zij heeft zich
steeds weten te verjongen en aan te passen
aan de steeds wisselende behoeften. Van een
klein groepje van 200 leden in de eerste jaren
van haar bestaan is zü gegroeid tot een krach
tige vereeniging van duizenden leden. Zij is in
het bezit van een eigen verenigingsgebouw met
groote beurs- en tentoonstellingszalen, verga
derzalen, restaurant, garage en proeftuin. Zij
heeft de voor het geheele vak zoo belangrijke
instellingen als beurs, scheidsgerecht en bloe-
menkeuringen in het leven geroepen. Zij heeft
in 1910 en 1925 bloemententoonstellingen ge
organiseerd, die in ons land niet overtroffen
zijn, en alles Taat voorzien, dat deze door de
tentoonstelling van 1935 in de schaduw zullen
worden gesteld. Zij is steeds op de ores ge
sprongen voor het algemeen belang en heeft
herhaaldelijk gevaren weten af te wenden, die
het vak bedreigden of maatregelen ten bate
Van het vak weten te verkrijgen.
In één woord, de vereeniging heeft aan het
bloembollenbedrijf onschatbare diensten be
wezen, die aan allen, die in dit bedrijf werk
zaam zijn, ook persoonlijk in hooge mate zijn
ten goede gekomen.
Deze zegenrijke gevolgen van den arbeid der
vereeniging zijn verkregen door de samenwer
king van allen, kweekers en exporteurs, kleinen
en grooten, mannen van verschillende gezind
ten en richtingen, die zich gaarne beschikbaar
stelden om te werken voor een gemeenschap
pelijk doel, dat allen ter harte ging en allen ten
goede kwam.
Met de grootste zorg heeft de vereeniging
ervoor gewaakt, dat voor niemand het lidmaat
schap een bezwaar of belemmering zou zijn in
verband met zijn godsdienstige overtuiging.
Steeds is alles, wat ook maar de geringste
aanleiding tot aanstoot zou kunnen zijn, zorg
vuldig vermeden.
Van den aanvang af hebben mannen van
zeer uiteenloopende richtingen samengewerkt
in de leiding der vereeniging en in hare com
missies en afdeelingsbesturen. Nooit is dit een
beletsel gebleken voor vruchtbare samenwer
king en juist door dit eendrachtig werken is
het mogelijk geweest groote dingen tot stand
te brengen."
Iedereen, ook wie sterk aandringt op de
stichting van een R. K. organisatie, zal onge
twijfeld gaarne de groote verdiensten van de
vereeniging, waarvan de heer Krelage voorzit
ter is, erkennen. Zij heeft voor het bloembol
lenvak voortreffelijk werk gedaan en de namen
van de knappe menschen, die aan den bloei
van het vak hebben medegewerkt, zullen niet
spoedig vergeten worden. Door niemand, die
met het bollenvak te maken heeft. Maar dat
zal den principieelen katholiek toch niet weer
houden een bevestigend antwoord te geven op
de vraag, die de heer Krelage op bovenstaande
uiteenzetting laat volgen en als volgt luidt: zal
met deze bijna vijf-en-zeventig-jarige traditie
gebroken worden en moeten ook de beoefenaars
van het bloembollenbedrijf worden ingedeeld in
verschillende vereenigingen naar hun gods
dienstige gezindheid? Een bevestigend ant
woord, want de katholiek kent nu eenmaal den
wensch van de Nederlandsche Bisschoppen op
het organisatiegebied. Zij willen, dat de katho
lieken zich in katholieke organisaties aaneen
sluiten en de Algemeene Vereeniging zou niet
de eerste zijn, die zich aan een pijnlijke opera
tie zou moeten onderwerpen, doordat de katho
lieke leden haar verlaten en een eigen vereeni
ging oprichten. Nog onlangs was het de Neder
landsche Journalisten Kring, waar zich een
dergelijke splitsing voltrok.
En dat behoeft geenszins, zooals de heer Kre
lage veronderstelt, „tot hun schade" te zijn,
zooals wij in hetgeen volgt hopen aan te too-
nen.
De heer Krelage stelt vast, dat de Algemeene
Vereeniging zich steeds zorgvuldig heeft ont
houden van actie op sociaal gebied, wetend dat
prijs werd gesteld op behandeling van deze
aangelegenheid in den eigen kring van gelijk
gezinden op godsdienstig gebied.
Wij gelooven, dat de heer Krelage zich hier
vergist, dat hij het ten onrechte voor mogelijk
houdt, een vereeniging als de Alg. Ver. voor
Bloembollencultuur te leiden zonder dat zij
zich op sociaal gebied beweegt. Herhaaldelijk in
den loop der jaren is b.v. onze aandacht ge
vestigd op de liberale economische beginselen,
die in de Algemeene hoogtij vieren. En toen
onlangs de saneering van het bloembollenvak
dan de orde was, werd daar op krachtige en
suggestieve manier het „uitzieksysteem" aan
bevolen, het aan hun lot overlaten van kwij
nende bedrijven, het overblijven van den sterk
ste, de vernietiging van den zwakke. Wij treden
niet in een beoordeeling van de verschillende
saneeringssystemen, maar iedereen zal moeten
toegeven, dat tegenover dit oer-liberale begin
sel van „the survival of the fittest" een andere,
christelijker opvatting mogelijk is. Wij stippen
dit maar even aan, om te toonen hoe moeilijk
het is de sociale zijde van het vak buiten een
vereeniging als de Algemeene te houden.
„Als het hoofdbestuur van den L. T. B.
meent," zoo schrijft voorts de heer Krelage,
„dat „technische aangelegenheden, als scheids
gerecht, toegang beurs enz., zeker in dien bond
op dezelfde wijze zullen kunnen worden bevor
derd als dit in de den laatsten tijd opgerichte
neutrale kweekersbonden het geval is of kan
zijn", dan plaatsen wij hier een groot vraag-
teeken. De eenige bonden, die hiermede be
doeld kunnen zijn, zijn de Bond van Zuidhol-
landsche kleine kweekers en de Neutrale Bond
van Land- en Tuinbouwers te Venhuizen. Geen
der leden van deze bonden heeft als zoodanig
toegang tot de beurs te Haarlem of kan iemand
voor het Scheidsgerecht dagen.
„Wat wil de L. T. B. thans? Wil hij aansturen
op een afzonderlijk Scheidsgerecht voor bloem
bollentransacties tusschen Katholieken er. een
beurs uitsluitend toegankelijk vo<5- Katholie
ken? Of meent hij, dat de Algemeene Veree
niging geneigd zal zijn, de eventueel uitgetreden
Katholieke leden gelijk te stellen met hare
eigene leden en hun dezelfde rechten te ver-
leenen zonder de daaraan verbonden verplich
tingen?"
Wij betreuren zeer -den bitteren toon, dien
de heer Krelage hier aanslaat. Wij willen hem
als antwoord slechts deze vraag voorleggen:
zou de heer Krelage, zou de Algemeene Ver
eeniging, indien alle katholieken uit de Alge
meene Vereeniging traden en een eigen orga
nisatie stichtten, zou de heer Krelage, zou de
Alg. Ver. v. Bloembollencultuur dan aan deze
vier a vijf duizend bollenkweekers den toegang
tot de Beurs, het gebruik maken van het
Scheidsgerecht willen, of kunnen ontzeggen?
Het dreigement van den heer Krelage lijkt ons
al te boud. Veeleer denken wij aan de mogelijk
heid om een overeenkomst te treffen met de
opgerichte organisatie, teneinde tegenover te
verkrijgen rechten en voordeelen een redelijke
verdeeling der lasten en kosten te verkrijgen.
Dit zou in het belang van de katholieke en
van de algemeene organisaties zijn en ook on
miskenbaar in het belang van het vak. De heer
Krelage verbrande dus zijn schepen niet. waar
over hij straks eventueel een eervollen terug
tocht zal kunnen volbrengen.
Ten slotte schrijft de heer Krelage het vol
gende
„Ieder vakgenoot, die het wèl meent met het
algemeen vakbelang en zijn eigen belang in
ziet, moge front maken tegen deze onzalige po
ging tot verzwakking en ondermijning van de
waardevolle vakorganisatie die wij in de Al
gemeene Vereeniging voor Bloembollencultuur
bezitten."
Wanneer de heer Krelage meent, dat het
vakbelang staat of valt met de Algemeene Ver
eeniging voor Bloembollencultuur in haar hui-
digen organisatievorm, moeten wij den heer
Krelage tegenspreken. Want wij herhalen wat
wij hierboven schreven over de groote waar
deering, die iedereen, en ook wij, hebben voor
den arbeid, dien de Algemeene Vereeniging in
het belang van het vak heeft gedaan; wij
waardeeren grootelijks instellingen als het
Scheidsgerecht, de Beurs, de bloemenkeurin-
gen, tentoonstellingen enz., maar dat deze ar
beid alleen door de Algemeene Vereeniging,
zooals zij thans is samengesteld, zou kunnen
worden verricht, is onjuist. Al dit werk zou
oclk door de verschillende vereenigingen in
federatief verband kunnen worden gedaan. In
dien er een R. K., een Christelijke en een neu
trale vereeniging zouden zijn, zouden deze al
de genoemde instellingen kunnen beheeren en
behartigen. En in de plaats van de Algemeene
Vereeniging zou dan de federatie komen met
Te Den Haag is geslaagd voor het machinis
ten-examen, theoretisoh gedeelte van het diplo
ma B, de heer P. J. van Alphen, Haarlem.
Bij Kon. besluit zijn tot en met 31 December
a.s. benoemd tot leden van de centrale com
missie van advies, bedoeld in artikel 27 der
Landbouwcrisiswet, o.a. de heeren G. J. Blink
te Noordwijk en Chr. van den Heuvel te Haar
lem.
Maandag bedroeg de besomming 1000, 1400
en ƒ2400. Noodzakelijk was ƒ2400, 2700 en
3500. (Deze verschillen in noodzakelijke loo-
nen der besomming zijn gelegen in het meer of
minder aantal reisdagen.)
Laat ik u vertellen, voegde de burgemeester
er met stemverheffing bij, dat alle schepen veel
en goede visch hadden.
Uit dit alles zal toch wel duidelijk zijn, dat
het lang niet goed gaat met het visscherij-be
drijf te IJmuiden.
den ingewonnen door minder overmatigen ar
beid van den tuinder en zijn groote jongens?
Overigens kan het wel niet anders, dan dat
emplooi moet worden gezocht in andere bedrij
ven, in de industrie, in de nijverheid in het
algemeen. Ik huiver voor de groote zedelijke
gevaren hiervan en daarom doe ik van deze
plaats nog eens een dringend beroep op de
Regeering, om de land- maar nu ook eens de
tuinbouw zoodanig te steunen, dat zij niet
slechts in stand zal kunnen blijven bij over
matigen arbeid van den tuinder zelf en van zijn
kinderen, maar in het ingekrompen bedrijf er
tevens mogelijkheid bestaat om een voor dit
bedrijf normale werkgelegenheid voor anderen
te behouden. Met het tuinbouwbedrijf bedoel ik
dit bedrijf in zijn geheel, ook het bollenkwee-
kersbedrijf. Ook voor dat bedrijf moge men
inzien, dat, hoezeer misschien de sanerings
maatregelen gunstig zullen werken, de crediet-
behoefte, tot het tijdstip, dat deze verbetering
effectief zal zijn, een behoorlijken gang van
zaken, ook t.a.v. de werkgelegenheid zal ver
hinderen.
Waar exintensivlteit en inkrimping in den
land- en tuinbouw noodwendig tot ombouwing
van ons geheele economisch bedrijfsleven zal
moeten leiden, hebben wij er natuurlijk geen
bezwaar tegen, dat de industrie de bescherming
en steun van Regeeringswege erlangt, waarop
zij ook recht heeft; integendeel. Wij onder
schrijven geheel, wat daaromtrent in het eco
nomisch program der vier groote katholieke
standsorganisaties is vermeld.
Wel moet ik waarschuwen tegen een zich den
laatsten tijd openbarende actie in zekere niet-
katholieke kringen van de nijverheid, als zou
dat nu eigenlijk een kunstje zijn dat we, alleen
lettende op de binnenlandsche verhoudingen,
wel kunnen klaarspelen. Ik geloof trouwens
niet, dat men zoo naïef is, die meening inder
daad te zijn toegedaan, maar over het andere,
wat voor alles noodig is, zwijgt men in die
kringen. Inderdaad is aan beteren afzet in
het binnenland te denken voor onze industri-
eele producten, maar toch in geen geval als
wij die industrie ook aan onze grens niet méér
beschermen als we heden doen.
Spreker waarschuwde tegen het dreigende
gevaar: loslaten van de landbouwcrisismaat
regelen, met als gevolg den totalen ondergang,
niet alleen van boeren en tuinders, maar ook
van duizenden middenstanders. In kringen, die
zich de „Ned. Werkgever" tot spreekbuis kie-
Moet een in uitzicht verhoogde contingen
teering het bedrijf volkomen lam slaan?
De ontstellende cijfers, die niet-ingewijden
nooit gerealiseerd hebben, doen ons de vraag
mede stellen. Noemt men dat te weinig visch?
Of kent men de wet van vraag en aanbod dan
niet meer?
Maandagmiddag is een auto op de tramrails
in de Leidschestr. te Hillegom geslipt. Twee ter
plaatse fietsende jongens, genaamd Opstal en
Roozen, uit Hillegom, werden door den auto aan
gereden en ernstig gewond. Opstal kreeg een
ernstige schedelbreuk terwijl Roozen beide bee-
nen brak. Nadat geneeskundige hulp was ver
leend zijn de beide jongens naar een zieken
huis te Haarlem overgebracht.De toestand van
Opstal is zeer ernstig.
De beide fietsen werden vernield. De auto
werd licht beschadigd.
De politie, die de zaak onderzoekt, heeft den
auto in beslag genomen.
Naar wü hedenmorgen bij informatie ver
namen, maakt Roozen het vrij goed, terwijl
Opstal nog steeds bewusteloos was.
De groote vraag naar „vrede" blijkt nog al
tijd niet persoonlijk genoeg te zijn. Daarvan
getuigen de zaakjes, die de politierechter we
kelijks te behandelen krijgt over ruzietjes tus
schen echtgenooten, buren enz. enz.
Zoo was er Maandagochtend een echtpaar,
dat zelfs in beklaagden- en getuigenbank el
kaar nog wel in de haren wilde vliegen.
Ze hadden in het afgeloopen jaar „gehei-
beld".
Het geschiedde op een warmen voorjaarsdag
in de Zilk. Verschillende buren, die frissche
buitenlucht hapten voor hun deur, waren ge
tuige geweest van dit echtelijk drama, waarbij
de man de vrouw bij de strot zou hebben ge
grepen en op den grond geworpen. Dit ver
telde tenminste een der buurvrouwen. De man
zelf bracht er snikkend uit, dat hij spijt had
over het gebeurde en dat de vrouw hem finan
cieel en moreel „kapot" gemaakt had. Hij zou
haar zelf wel in de gevangenis kunnen bren
gen, doch dat wilde hij uit liefde niet doen.
De Officier van Justitie eischte een geld
boete van ƒ30.of 15 dagen. De politie-rech-
ter gaf den man een tientje boete of 5 dagen.
Een andere echtgenoot had zijn vrouw na
een huiselijk ruzietje een klap met een plank
gegeven. Deze klap zal hij nu uit moeten zit
ten en wel zes weken lang. De Officier had 3
weken geëischt.
De eerste van dit tweetal, een 19-jarige jon
geman, had in den nacht van 6 op 7 Septem
ber een steen gegooid naar een auto, waarin
een aantal fascisten onder politie-bewaking
huiswaarts ging.
De verdachte probeerde het bij den politie
rechter met een heel ander verweer, dan hij
op het politiebureau over deze zaak gegeven
had. De waarschuwingen van den politierechter
en den Officier, om er niet omheen te draalen,
sloeg hij in den wind. Dit kostte hem acht da
gen gevangenisstraf. De eisch was 14 dagen.
De andere steen-„werker" was een 46-jarig
varensgezel, die reeds zes weken in voorarrest
zat.
Verdachte had in den nacht van 30 op 31
December met een in papier gewikkelden steen
op de ruit van perceel Gr. Houtstraat 34 staan
beuken.
Hij bekende dit gedaan te hebben om eens
te gaan kijken of er niets te halen was.
De filiaalhouder had wel hooren tikken, doch
was rustig gaan slapen in de overtuiging, dat
het de nachtveiligheidsdienst was.
Een paar agenten hadden deze poging tot
diefstal gezien en verd. meegenomen naar het
politie-bureau.
Conform den eisch werd hjj veroordeeld tot
2 maanden gevangenisstraf m. a. p.
Met ingang van 12 Februari is als gesala
rieerd bestuurder bij den Ned. R. K. Grafi-
schen Bond aangesteld onze stadgenoot de heer
W. de Zwager. De heer W. de Zwager neemt
hier ter stede een vooraanstaande plaats in
de jeugd- en sportbeweging in. Men zal hem
noode zien vertrekken naar zijn standplaats te
Utrecht.
De heer de Zwager zal de functie toebedeeld
krijgen van bondssecretaris, inplaats van den
heer J. van Eindhoven, die de organisatie gaat
verlaten met pensioen wegens gevorderden
leeftijd.
zen, is het een „hobby" geworden, den nood in
de Ned. nijverheid te wijten aan den land- en
tuinbouwsteun, die tot „geweldige prijsopdrij
ving" leidt, de loonen hoog houdt, en aanpas
sing aan de wereldmarktprijzen onmogelijk
maakt. Daartegen stelde spreker zich dan ook
heftig teweer.
Spreker hekelde sterk de onzekerheid ten
aanzien van den steun aan den tuinbouw in
1934. Is men werkelijk van meening, dat de
teeltbeperking de hachelijke situatie zal redden?
Het resultaat van de zoo geslaagde onderhan
delingen met Duitschland stelde de koolstreek
reeds bitter teleur. De blijvende omvang van
den tuinbouw en de slechte exportkansen zullen
een eenigszins loonenden prijs voor de groote
exportproducten onmogelijk maken. Er is zes
millioen beschikbaar gesteld, die het tekort ze
ker niet dekken. Absolute garantie mogen wij
niet vragen, maar meer zekerheid eischen wij.
De Minister taste door en bescherme den tuin
der tegen ongebondenheid!
Wij willen medewerken aan de noodige recon
structie van de bedrijven, maar de lasten moe
ten door het geheele volk worden gedragen.
Over een ander groot vraagstuk: de uitvoe
ring van de crisismaatregelen voor den tuin
bouw en de taak, welke hierbij aan de organi
saties, die geacht mogen worden de represen
tanten van het bedrijfsleven te zijn, is toebe
deeld, zou zeer veel te zeggen zijn en zal van
daag ook nog wel gesproken worden.
In dien men dit in verband brengt met de
in onze kringen levende gedachte van de nood
zakelijkheid van een betere maatschappelijke
ordening middels bedrijfsorganisatie, en men
zou dan meenen, dat in samenstelling en
werkwijze on ze huidige land- en tuinbouwcri-
sisorganen daarvan een afspietgeling zouden
zijn, dan houde men het mij ten goede, dat ik
zoo openhartig ben te verklaren, dat dit er
niets, maar dan ook niets van heetf en zeker
niet bij den tuinbouw.
Aangezien dit vraagstuk thans bij onze hoofd
organisatie in vollen omvang aanhangig is, zal
ik er nu niet nader op ingaan.
Ik vraag hierbij slechts het volle vertrouwen
van onze leden in hun leiders en dat zij zelf
hun kracht blijven zoeken in hechte en volko
men aaneensluiting in hun principieele orga
nisaties.
Spreker besloot zijn rede met een opwekking
het Godsvertrouwen bovenal te bewaren.
SEMARANG, 5 Febr. (Aneta) De streek
van Demak staat nog steeds onder water. Het
wegverkeer tusschen Semarang en Demak en
tusschen Semarang en Koedoes is onmogelijk.
De tramverbindingen met deze plaatsen zijn
echter niet meer gestoord. De streek van Ken-
dal is vrijwel droog, doch thans zijn de om
streken van Brebes geïnundeerd.
De verbindingen der Semarang Cheribon-
Stoomtram zijn nog slechts gestoord bij de
Petjongan-brug, welke hopelijk hedenavond zal
zijn hersteld.
CHERIBON, 5 Febr. (Aneta) De om
geving van Brebes staat, zoover het ook
reikt, blank. Het water is reeds gestegen tot
de baan der Semarang-Cheribon-Stoom-
tram.
BENKOELEN, 5 Febr. (Aneta) Zaterdag
middag 12 uur 35 werden te Benkoelen twee
korte, vrij krachtige aardschokken waargeno
men.
BATAVIA, 5 Februari (Aneta) Het Ko
ninklijk Meteorologisch Instituut registreerde
Zaterdag te 11 uur 15 Java-tijd een beving uit
Westelijke richting. De haard der beving lag
vermoedelijk in Straat Soenda. Het is niet waar
schijnlijk dat dit dezelfde beving is als de uit
Benkoelen gemelde.
„Volk en Vaderland" publiceert den inhoud
van het contract, dat de Nederlandsche Var
kenscentrale met de slachterijen afsluit. Het be
staat uit veertien artikelen, waarvan het eerste
op de slachterijen de verplichting legt, in op
dracht van de Centrale een aantal werkzaamhe
den te verrichten tegen een in het contract
vastgestelden prijs. Deze bedraagt voor het
slachten der varkens en voor het verrichten der
nevenwerkzaamheden: voor ongekoeld vleesch
1.50 tot 1.70 per 100 K.G. geslacht gewicht
en voor gekoeld vleesch 1.75 tot 1.95 per 100
K.G. geslacht gewicht, al naar gelang neven
werkzaamheden als bovenbedoeld, worden ver
richt. Uitgegaan wordt van het warmgewicht
met 2 pet. korting.
Daartegen verplicht de Centrale zich er naar
te streven de slachterijen opdracht te geven tot
het slachten van een zoodanig aantal varkens,
dat hun aantal in den totalen uitvoer van var
kens en varkensvleesch, ongeveer gelijk zal zijn
aan het aandeel, dat zij hadden in de gemid
delden uitvoer van versch varkensvleesch in de
periode loopende van 1 Juli 1928 tot en met
30 Juni 1932.
Voor zoover den uitvoer naar België en
Frankrijk betreft, zal worden uitgegaan van het
aandeel, dat de slachterijen op het betreffende
oogenblik hebben krachtens de door het Vleesch-
Exportbureau te Nijmegen vastgestelde regeling.
Hierbij zullen de relaties, bestaande tusschen
de slachterijen en derden inzake verkoop van
versch varkensvleesch naar het buitenland zoo
veel mogelijk geëerbiedigd worden.
Art. 6 bepaalt, hetgeen overigens reeds uit de
algemeene regelen van het contractrecht zou
volgen, dat de slachterijen aansprakelijk zijn
voor alle schade, welke de Centrale zal lijden
tengevolge van het ondoelmatig of op verkeerde
wijze verwerken, bewaren, verpakken of verzen
den der goederen.
En volgens art. 10 zal de Centrale „o.a. in ver
band met de bovenbedoelde aansprakelijkheid"
boven de vastgestelde vergoeding nog een premie
betalen van 2 cent per K.G. over het aandeel
in den totalen uitvoer.
„Volk en Vaderland" merkt hierbij op: „Met
andere woorden: de slachterijen ontvangen een
vergoeding voor hun aansprakelijkheid uit eigen
wanprestatie!"
De geregelde opeenvolging van de nummers
van het tijdschrift „De Passiespelers" laat naar
buiten uitkomen den stagen arbeid der voorbe
reiding voor het grootsche Passiespel in de dagen
van 's Heeren lijden te Amsterdam te vertoo-
nen.
De assistent-leider Cor Tak spreekt over deze
voorbereiding in een woord tot de deelnemen-
den: „Straks wordt het schoone spel vertoond."
„Vele weken van voorbereiding in den klei
nen kring van directie en commissies zijn
thans voorbij.
„Ons optimisme bij den aanvang van het
groote werk heeft menigen aanval moeten door
staan, vele teleurstellingen werden ons deel,
doch onze vaste wil om te slagen heeft ten
slotte de overwinning behaald.
„De fundamenten zijn gelegd: thans is het
woord en de daad aan onze talrijke dames en
heeren-medewerkenden, die het ten slotte in
hun hand hebben, om dit spel te maken tot
een groote daad op geestelijk gebied."
Een Brabanber Thijs van de Griendt vertelt
in het jongste nummer iets van het Passiespel
Frank Luns heeft onlangs voor de Violier
een zeer interessante lezing over het spel zelf
gehouden en in een vorig nummer er iets over
meegedeeld. Thijs van de Griendt vangt zijn
historisch overzicht aldus aan:
„Als Brabander en Bosschenaar voel iik met
bijzondere belangstelling het mooie gebeuren
aan, dat een enthousiast werkende groep Am
sterdammers bezig is voor te bereiden: een
passievertooning met de diep katholieke ge-
voelsentimenten, met de kleur en fleur der
middeleeuwsche passie-opvoeringen.
„Wij hier in het Zuiden bewaren nog de
traditie der middeleeuwsche gezindheid en
stemming; wij Bosschenaars leven nog op de
zelfde markt, waar voor meer dan vier eeuwen
de passie zoo dikwijls gespeeld is; wij kinderen
der Bossche St. Jan kennen in de oude gotische
beeldengroepen onzer kathedraal de gekristal
liseerde tooneelen der Bossche passievertoonin-
gen uit die verre dagen. Daarom ben ik als
Bosschenaar blij, dat men daar ginds in 't
Noorden onze traditie weer eens durft levend
maken en ik wensch hartelijk een gelukkig en
rijk welslagen."
Hedenmorgen om half elf kwamen de leden
van den Diocesanen Tuindersbond L.T.B. bijeen
in gebouw „St. Bavo" te Haarlem.
Oe voorzitter, de heer Jaca. Groen hield op
deze algemeene vergadering een lange, boei
ende rede, waaraan wij het volgende ontleenen:
Spr. wees allereerst op den toenemenden cri
sistoestand in vele bedrijven en wees er op, dat
ook in de tuinbouwstreken buiten Noord- en
Zuid-Holland de nood verergerd is, waardoor
het effect van steunmaatregelen geringer is
geworden.
Bij een tekort van 15 millioen is op papier 7
millioen steun toegezegd, de gevolgen zijn dan
ook ruïneus. Spreker somde de steunbedragen
op, gegeven aan den akkerbouw en de suiker
bietenteelt, sprak de hoop uit, dat deze steun
niet zou verminderen, maar vroeg zich toch af.
waarom de tuinbouw in Nederland in verhou
ding zoo stiefmoederlijk behandeld wordt. Om
dat wij teveel tuinbouw hebben? Maar hoe
staat het dan met de tarwe, met een richtprijs
van 12 tegen 5 in de vrije markt en met
de suikerbieten van 11, die niet meer dan
twee a drie gulden waard zijn?
Omdat bij het verminderen van de garantie
prijzen voor de andere landbouwproducten de
gevolgen op het gebied der werkgelegenheid niet
te overzien zouden zijn? Ja, dat is waar! Maar
het is méér waar voor den tuinbouw!
Is de indirecte steun in 1932 voor den ge-
heelen land- en tuinbouw op 180 millioen gul-
den gesteld, dan moet geconstateerd worden,
dat de tuinbouw daarvan nog geen 3 pet. heeft
ontvangen. In 1933 is dit cijfer wellicht 6 k 7
pet. geworden, het blijft daardoor ernstig on
evenredig.
Voor 1934 wordt de zaak nog bedenkelijker:
in het Landbouwcrisisfonds zijn de directe en
indirecte lasten op ongeveer 160 millioen uit
gedrukt, waarvan den groente- en fruittelers 6
millioen is toebedacht, waardoor voor dit deel
van den land- en tuinbouw de 4 pet. niet zal
worden bereikt.
De gewijzigde economische verhoudingen, ging
spreker voort, drukken zeer zwaar op land- en
tuinbouw, omdat we zoozeer op het buitenland
zijn aangewezen.
Wij moeten ook zeer veel invoeren, maar de
verhouding is zoek. In 1933 was onze invoer
slechts voor 60 pet. door uitvoer gedekt, voor
elke tién gulden, die wij uitgaven, ontvingen
wij maar zes gulden terug.
Onze organisatie heeft daar voortdurend te
gen gewaarschuwd. Gelukkig zijn de eerste
schreden op den weg naar een meer actiever
handelspolitiek succesvol gebleken. Op deze wijze
kan men den tuinbouw het beste helpen. Spr.
somde de maatregelen van de regeering op: be
scherming van graanteelt, uitbreiding van teelt
van hard fruit, productiebeperking van groente
en tuinbouwproducten, etc.
De beperking van het eigen bedrijf hebben wil
aanvaard, aldus spreker; teeltbeperking kan
inderdaad prijsverbetering brengen, waardoor de
arbeid beter beloond wordt.
Bij dit alles blijft echter over dit groote be
zwaar, dat voortaan de land- en tuinbouw niet
meer zal bieden de werkgelegenheid in een
mate als daar steeds in gevonden is. Kennen
wij in den tuinbouw, vooral bij tuinders zelf en
hun groote kinderen, niet arbeidsdagen schier
zonder einde? Dit heeft de nood nog sterk be
vorderd; wij kennen plaatsen, waar een vast
arbeider bijna een uitzondering is, omdat men
hen niet kan betalen. Maar zou, indien overi
gens andere maatregelen een beter financi
eel resultaat zouden kunnen geven, die verlo
ren werkgelegenheid niet voor een deel dienen
(ik zeg nadrukkelijk: dienen) te moeten wor-
