IN EN OM HAARLEM
Velsen bouwt nog gestaag
Drie bekendendie heengaan
1 Villabouw Wüstelaan - Santpoort
WELKOM STADSMENSCH
DONDERDAG 8 FEBRUARI
MUZIEK
Geen belastingverhooging
Vervoermiddelen
Werk aan den winkel
V astenavond
Vroeger en nu
C arnavals-liedjes
Vastelavond verbranden
Narrenorden
VERKEERSONGEVALLEN
Motor contra auto
Opdrachten
BAKKERSLOONEN TE
HAARLEM
Leerlingen-uitvoering der afd.
Haarlem van de Mij. tot be
vordering der Toonkunst
UITBREIDING VAN VELSEN
<f
BH
De beide foto's op deze pagina laten goed zien, van welk een
ruimen en modernen bouw de woningen zijn, welke den
laatsten tijd in Velsen gebouwd worden
P.E.N. - Zaanland
De overwegingen van het Konink
lijk besluit
Gemeentelijke centrale te
Wormerveer
Oud-Indischgangers en gepension-
neerden bewonen knusse
huisjes in Driehuis
en Santpoort
Belasting stabiel
UttiiiiiHiiHtiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
op zijde te schuiven, een positie weten te ver
overen en te behouden, hangt veelal af van het
Karakter van den directeur. Er zijn prachtige
kinderkarakters op scholen bedorven; er zijn
ook tal van hopelooze gevallen door een ver
standige leiding gered. Zij, die belast zijn met
de verantwoordelijkheid van de benoeming dier
leiders, kunnen die niet hoog genoeg aanslaan.
De heer Broekman mag bij zijn afscheid de
voldoening meenemen, dat hij niet voor niets
heeft gewerkt, want zijn w'erk en zijn persoon
zal blijven voortleven in de vele voortreffelijke
zullen blijven voortleven in de vele voortreffelijke
afgeleverd.
Een vermeldenswaardige bijzonderheid is wel,
dat toen de heer Van Mourik Broekman naar
de betrekking van leeraar aan de H. B. S. sol
liciteerde, de heer Ir. Albarda, de tegenwoordige
leider van de S. D. A. P. een zijner ernstige
concurrenten was. De heer Van Broekman won
het tenslotte.
Ongeveer in denzelfden tijd, dat de heer Van
Mourik Broekman leeraar in Haarlem werd,
kwam de heer Rutgers van der Loeff als direc
teur aan de Stadsbibliotheek. Een stille wer
ker en geleerdei en bevorderaar van de cultu-
reele ontwikkeling der Haarlemmers. De Haar-
lemsche stadsbibliotheek is zeer waardevol, maar
was immer erg ontoegankelijk voor het groote
publiek. Het is de groote verdienste van den
heer Rutgers van der Loeff, dat hü er innig
voor heeft geijverd om de invloedssfeer van
de stadsbibliotheek uit te breiden. Hij heeft
dat vooral bereikt door de stichting van een
openbare leeszaal. Dat hij daarbij een groote
activiteit ten toon spreidde, verdient waardee
ring. Na eenigen tijd heeft hij de bezwaren
van katholieke zijde tegen een openbare lees
zaal zooal niet begrepen, dan toch leeren res
pecteeren en ontzien en, elkander begrijpende
en waardeerende, ontstond zelfs een vruchtbare
en aangename verstandhouding tusschen hem
en menschen, die principieel niet vriendelijk
tegenover een openbare leeszaal stonden. Het
is zeker, dat de heer Rutgers van der Loeff veel
heeft willen doen om het cultuurpeil der Haar
lemmers op te voeren en dat hij vooral zeer
leed onder de tijdsomstandigheden, die niet
toelieten, dat al zijn wenschen in vervulling
gingen. Hij heeft voor Haarlem werk van blij
vende waarde verricht, want de openbare lees
zaal zal onze gemeente niet zoo spoedig ontno
men warden. Wij herinneren hier ook terloops
aan zijn buitengewone vriendelijkheid en voor
komendheid tegenover ieder, die zijn hulp in
riep voor een studie, al was deze nog zoo on
belangrijk.
laar, mr. dr. S. de Vries Czn., oud-minister,
ingeroepen. Deze heeft Zaterdag j.l. de par
tijen bij zich doen verschijnen en een zeer
langdurige conferentie met hen gehad.
Van arbeiderszijde werd voornamelijk be
zwaar gemaakt tegen het gemis aan ieder
overleg vooraf met de arbeidersorganisaties.
Hoewel men van werkgeverszijde zich op het
standpunt stelde, dat er geen collectieve ar
beidsovereenkomst had bestaan en dus overleg
niet verplichtend was, en men bovendien van
overleg niets dan uitstel verwachtte, is men
tenslotte toch overeengekomen, om nog te
trachten, het onderling eens te worden.
Te dien einde werd een vergadering van alle
betrokken arbeiders- en werkgeversorganisa
ties gehouden op Woensdag 7 dezer ten stad-
huize te Amsterdam, onder leiding van mr. H.
Bijleveld, bestuurslid der Rijksverzekerings
bank.
Kunnen partijen het vóór Zaterdag 10 dezer
niet eens worden, dan zal een arbiter over het
geschilpunt een uitspraak geven.
pensionneering krapper moeten leven, zoeken
zich daar een huisje.
De eene familie trekt de andere aan, zoo
doende zal het dan ook geen verwondering ba
ren, dat voor de komende maanden de bouw
van 500 huizen op het programma van ver
schillende bouwers staat. Op gronden van
„Duin- en Kruidberg" aan den Hagelingerweg
bouwt de heer J. L. Min 150 kleine midden
standswoningen, waarvan er reeds tachtig ge
reed zjjn. De heer v. Heyst heeft 100 vroolijke
woningen herkenbaar aan de roode daken, ge
bouwd in Driehuis. Daarin wonen vooral oudere
menschen. De koopprijs van deze huisjes, die
er werkelijk zeer mooi uit zien, bedraagt van
4800 tot 5000.
Aan den Rijksstraatweg is een nieuwe reeks
huizen reeds lang van bewoners voorzien. Ook
de bebouwing rondom de nieuwe R.K. Kerk
vordert gestaag, er is rondom dit Godshuis als
het ware een geheel nieuw dorp verrezen.
Dichter bij Haarlem, aan de Wüstelaan en
de in aanleg zijnde Wynandi Daniëllaan worden
door den heer J. Philips Jr. dubbele landhuizen
in het bosch gebouwd. Hoewel de kostprijs van
deze kleine villa's ook zeer matig is, zijn ze
toch geschikt voor den beteren middenstander.
Het is niet doenlijk alle plekjes op te som
men, waar thans metselaar en timmerman
doende zijn. Maar, verklaarde ons de burge
meester, het ligt niet in de bedoeling de komst
van arbeiders te bevorderen. Er is voor deze
menschen den eersten tijd geen emplooi, de
werkloosheid met de daaraan verbonden steun-
uitkeering is nog groot en daarom vooral wordt
de vestiging van veel matig-betalende belasting
plichtigen buitengewoon prettig gevonden.
Ik heb dan ook de zeer gegronde hoop, aldus
de burgemeester, dat de in uitzicht gestelde 200
opcenten op de personeele belasting geen wer
kelijkheid zullen worden en dat het percentage
van 80 tot 125 gehandhaafd zal blijven. Het Rijk
stelde de tweehonderd opcenten wel als eisch,
maar omdat er zeer groote kans is, dat de. ge
meente zich binnen zeer afzienbaren tijd zelf
zal kunnen bedruipen, wil men Velsen thans
een levenskans geven.
Deze mededeeling zal zeker wel met vreugde
ontvangen worden bij de inwoners, die reeds het
ergste hadden gevreesd. Nu moet u niet denken,
ging de burgervader voort, dat de gemeente tot
de uiterste hoeken zal worden volgebouwd. Be
houd van natuurschoon is een der grootste
eischen, want juist om de mooie omgeving ves
tigen zich zoovelen in mijn gemeente. „Duin
en Kruidberg", waarin men dagen kan wandelen
in steeds nieuwe gedeelten, blijft natuurlijk be
houden, Beekensteyn en Waterland blijven het
dichtbije aantrekkingspunt voor Driehuis, het
Burgemeester Rijkenspark zal een der mooiste
plekjes voor het rayon Santpoort blijven. Plant-
soeneering wordt niet vergeten, zoodat geen
doode wijken ontstaan. Verschillende bouwers
hebben in overleg met de Schoonheidscommissie
bosch of kreupelhout zooveel mogelijk gespaard.
U moet maar eens kijken hoe buitengewoon goed
dit o.a. is geschied aan het begin van de Wüs
telaan, vlak over de spoorboomen.
Als men mij vraagt, ging de .heer Rambon-
net voort, zou ik de geheele exploitatie van het
autobusbedrijf in en naar de gemeente in han
den willen geven van „De Stormvogels", die
waardeering verdienen voor het gepresteerde tot
heden. IJleine taxi's ontwrichten een goed ge
ordend vervoermiddel voor iedereen en daarom
kunnen de betrokken maatschappijen geen vaste
standplaatsen krijgen.
De lectrische treinverbinding is niet beter
te wenschen, hoewel men natuurlijk voor bui
ten wonen altijd een kortere of langere wan
deling moet over hebben.
In twintig minuten zit men per auto in Zaan
dam via een schitterenden weg. Straks is er
ook de betonweg langs het kanaal, waardoor de
Amsterdammers ook in minimum tijd in hun
buitenhuisje kunnen zijn.
Het spreekt vanzelf dat deze massa-nieuw-
bouw in de verst uiteenloopende gedeelten van
de gemeente ook veel werk geeft aan arbeiders
in gemeentedienst. Rioleering is noodzakelijk,
wegenaanleg dito, verbreeding van bestaande
wegen niet het minst. De Hagelingerweg wordt
b.v. bijna 28 meter breed en daardoor een der
belangrijkste verbindingswegen tusschen Haar
lem en IJmuiden. De Wüstelaan zal ook veel
breeder worden (men is er reeds mee bezig)
maar de doorkijk en het natuurschoon zullen
daaronder niet lijden. Zoo wordt ook in Drie
huis steeds door veel arbeiders gewerkt aan het
uitzetten van het uitbreidingsplan.
Rondom Haarlem groeien steden, de bloemen
stad reikt haar armen naar Amsterdam en naar
Velsen, de Zaanstreek komt dichter bij het do
mein van de hoogovens en de hoofdstad zoekt
woongelegenheid voor haar menschen naar alle
kanten.
Er wordt gebouwd, er worden arbeiders aan
het werk gezet, er wordt een loon verdiend.
Daavoor past in dezen tijd van droeve statis
tieken en verliezen een woord van hulde aan
de ondernemers, die het bouw-risico beloond
zien door het slagen van hun plannen.
Metselaar, trek je steenen maar op tot in
wijden omtrek, timmerman timmer je vloeren
en daken, schilder kleur maar je gevels
Er wordt gebouwd! Er is weer licht in de
duisternis!
Reeds vroeg was het vastenavondfeest in
zwang.
In Griekenland, Italië, in de Keltische en Ger-
maansche landen was het de gewoonte in de len
te door het land te trekken met een scheepswa-
gen, die het beeld of het symbool der godheid
droeg, hierbij werden dansen en maskarade uit
gevoerd.
Een monnik van de abdij van St. Troud maakt
gewag van een lentefeest in 1133 gehouden in
beneden Duitschland, waarbij een schip, dat op
wielen was gezet van Aix-la-Chapelle naar Hol
land getrokken werd in een processie van man
nen en vrouwen.
De vrouwen dansten als dwazen rondom het
schip, dat overal met vreugde begroet werd.
Deze monnik ageerde hevig tegen dit heiden-
sche feest.
Toen het carnaval in 1823 te Keulen weer op
nieuw werd ingesteld, kreeg ook de scheeps-
wagen een plaats in den carnavalsoptocht.
Ook in Nederland was toen sprake van een
Narrenschip, ook wel genoemd de „Blauwe
Schuit".
Hierin voeren de leden van het gilde van die
blauwe scute op Vastenavond rond. Hadden de
overheden het niet erg op de mommer-ijen be
grepen, de pret van het rondtoeren van het nar
renschip gunden ze het volk toch graag en zelfs
schonk de stadNijmegen in 1550 een subsidie
aan „den scipgezellen die metter blauwer scüte
omvoeren."
Het hoogtepunt van het carnaval was de op
tocht, die op Zondag of Maandag gehouden
werd.
In Duitschland spreekt men hier en daar wel
van Hirsch-Montag en denkt daarbij aan de
vermomming van verscheiden personen uit den
carnavalsoptocht, die zich als hert plegen te
verkleeden. Het is geen uitzondering, dat dieren
bij den optocht zijn, in Parijs b.v. loopt een
vette os mede. Op Vetten Dinsdag vooral stelt
men zich schadeloos voor de ontzegging, die in
de eerst volgende weken te wachten staat en
doet men zich te goed aan spijs, drank en ver
maak.
Bij feestvieren heeft men er altijd behoefte
aan zjjn gemoed te luchten op poëtische muzi
kale wijze.
De liederen, die door de feestzangers worden
gezongen lijden aan het algemeen-Nederland-
sche euvel der straatliederen: ze missen, op een
enkele uitzondering na, elk beschavingselement
Er zijn talrijke voorbeelden waarvan h
liedje
Dat gaat naar Bosch toe,
zoete lieve Gerritje;
Dat gaat naar den Bosch toe,
zoete lieve meid!"
nog het hoogdst d.w.z. het minst-laag staat.
Onder het geklos der klompen bij den boeren
dans luidt het:
Hup Marjanneke,
Stroop in 't kanneke,
Hup, 't is vastelaovend.
Hup Marjanneke
Stroop in 't kanneke,
Want 't is carnaval!
Onder het volk is een echt volksliedje bewaard
dat wel samengevat is in het veel gezongen re
frein
Vrouw,: 't is vastenavond,
Hi, ha, ho!
'k Kom nie thuis voor morgenvroeg,
Dan is 't nog wel bijtijds genoeg,
Hi, ha ho!
In vele streken is 't slot van 't carnaval het
verbranden van den Vastelavond, in den vorm
vdh een strooien pop, die ook wel den naam van
Winter of Dood heeft. In Beieren spreekt men
van „Judas verbranden", hierin is de christelijke
invloed weer merkbaar. In andere streken als
Tyrol, Spanje, Italië e.a. heeft dit verbranden
op Asch-Woensdag plaats.
Ook ons land heeft tijdens het Carnaval zijn
narrenorden. In Sittard kent men de Narotte-
Club, die de „Zïttesche Vastelaovend" tot een
groot volksfeest voor dit zuidelijke stadje maakt.
In den stoet ziet men Vorst Marot met „ziene
wiese raod, en Lummelke Doe, Domme August,
de Batteraaf, de Nonnerottebakker, Prins Car
naval, de schooljong en zijn meister, Pierrot en
Pierrette, de Steinders famije en nog enkele
leden van de „gout gevourde famije" meetrek
ken.
Asch-Wbensdag strooit dan de asch der boete
over de lustige vastelaovendvierders, die in de
dagen van vermaak voor zeven weken plezier
hebben vergaard.
Dit laatste woord heeft de vorige minister van
Waterstaat aldus geïnterpreteerd, dat een ge
gadigde is degene, die de energie persoonlijk
gebruikt. De gemeente is slechts tusschenper-
soon en het staat dus niet vast, dat het pro
vinciaal bedrijf aan haar zal leveren. Ook is
niet zeker, hoe de prijs van de energie zal zjjn.
Waarom mag Wormerveer geen eigen centrale
hebben en Amsterdam, Haarlem en Zaandam
wel? De afkeuring van het raadsbesluit berust
volgens pleiter niet op een gemeentelijk, maar
op een provinciaal belang. Pleiter achtte ech
ter overeenstemming met het provinciaal bedrijf
wel mogelijk.
Mr. Bruch heeft hierna het standpunt van
Gedeput. Staten uiteengezet en het betoog van
mr. Asser op verschillende punten tegenge
sproken, waarbij hij ook de door Wormerveer
overgelegde exploitatierekening critiseerde.
Verder legde hij er den nadruk op dat om
trent afneming van stroom van de gemeente
lijke centrale door de grootindustrie niets vast
staat, dat deze afneming van stroom zelfs niet
waarschijnlijk is met het oog op de veel grootere
bedrijfszekerheid, die het Prov. Electrisch Bedrijf
kan bieden.
De Kon. beslissing volgt later.
De heer v. d. E. uit Santpoort wilde op den
Hagelingerweg aldaar een links-parkeerenden
melkauto passeeren, toen deze wegreed, en den
weg overstak. Daardoor botste het motorrijwiel
in volle vaart tegen den auto.
De motorrijder kwam hierbij zóódanig te val
len, dat hij een been brak.
Eenige leden van de E.H.B.O. waren spoedig
ter plaatse en legden het eerste verband, waar
na de gewonde, op advies van dr. de Groot, naar
het St. Antonius-Ziekenhuis te IJmuiden-Oost
werd overgebracht.
Het eenjarig onderhoud van de militaire ge
bouwen en werken van Uitgeest tot Velsen en
bij IJmuiden is opgedragen aan P. H. v. Essen
te Halfweg voor f 8660.
Hetzelfde onderhoud van de militaire gebou
wen en werken ten Oosten van Haarlem en in
den Haarlemmermeerpolder is opgedragen aan
L. H. Rings te Santpoort voor f 8300.
Het openbare leven in Haarlem zal bin
nenkort een zwaar verlies lijden door
het scheiden van drie ambtenaren, die
gedurende de jongste twee tientallen jaren
hier met veel gezag en met veel vrucht hebben
gewerkt. Wij bedoelen den heer Ir. van Mourik
Broekman, die in de laatste raadszitting eervol
ontslag kreeg als directeur van de le H. B. S„
den heer J. D. Rutgers van Loeff, die, binnen
kort, evenals de heer Broekman om gezond
heidsredenen, aan B. en W. ontslag uit zijn
functie van directeur der Stadsbibliotheek en
Leeszaal zal verzoeken en den heer K. Brants,
die tegen 1 Mei a.s. wegens het bereiken van
den vastgestelden leeftijd ontslag heeft verkre
gen als hoofdinspecteur van het lager onder-
Wijs in de tweede inspectie met Haarlem als
standplaats. Drie bekenden, die heel wat in
vloed op het Haarlemsche cultureele leven heb
ben gehad.
In 1903 begon de heer van Mourik Broekman
zijn loopbaan als leeraar in de wis- en werk
tuigkunde aan de Haarlemsche H. B. S. Hij
was een knap man en werd spoedig een gezien
docent. Dat hij behoorde tot het allerbeste
hout, waaruit onderwijzersmateriaal kan wor
den gesneden, heeft zijn carrière bewezen. In
1910 volgde hij, hoewel jongste leeraar, den 70-
jarigen heer dr. Brongersma op als directeur
Van de le H. B. S. Dezen bekwamen en door
het geheele land bekenden paedagoog te ver
vangen, was geen gemakkelijke taak, maar de
heer v. Mourik Broekman heeft haar schitte
rend volbracht. Met eere heeft hij zijn onder-
Wijsinrichting bestuurd en de hoedanigheden,
welke hij daarbij ten toon spreidde, hadden
zoo'n meestertoets, dat het niemand behoeft te
verwonderen, dat zijn naam meermalen is ge
noemd toen er vacatures van inspecteur bij
het middelbaar onderwijs waren. Hij bleef zijn
school echter trouw. Liefde doet wonderen en
dat is zeker ook het geval bij liefde voor het
vak, dat men beoefent, vooral als dat vak on
derwijs heet: de heer van Mourik Broekman
nu had zooveel liefde voor zijn mooi metier,
dat hy eenige malen schoone aanbiedingen
heeft laten loopen om aan het hoofd te kunnen
blijven van zijn Haarlemsche H. B. S. Is het
te verwonderen, dat de school, gekoestert door
zoo'n liefde, iets moois was. De school heeft
hfj dan ook zien groeien van 273 leerlingen in
1910 tot bijna 450, zoodat er een tweede H. B. S.
moest worden gesticht. In 1925 werd het Ge
meentelijk Lyceum onder zijn leiding opgebouwd.
Zij is de grootste school van dien aard in Ne
derland geworden.
Nu de heer Broekman zijn taak als geëin
digd beschouwt, mag hier wel even met veel
nadruk op zijn mooi en verantwoordelijk werk
worden gewezen. Haarlems onderwijs heeft hij
een uitstekenden naam bezorgd en zoo heeft
hij bijgedragen tot den grooten bloei van Haar
lem-woonstad, want dat velen Haarlem als
woonplaats kozen om het goede onderwijs dat
er wordt gegeven op de lagere, maar vooral ook
op de middelbare scholen staat w'el vast. Ver
dienstelijker nog is echter zijn werk als vor
mer en leider van vele duizenden jongeman
nen en vrouwen, die nu reeds mannen van be-
teekenis in de Maatschappij zijn geworden of
het nog zullen worden, en van wie op dit mo
ment weer vormende leiding op hun onderge
schikten uitgaat. Men moet dien invloed niet
onderschatten. Bijna altijd zet het hoofd van
een middelbare school zijn stempel op de heele
generatie leerlingen, die bij hem passeert en of
het ridderlijke, karaktervolle harde werkers
worden, die zich manmoedig en eerlijk een weg
door het leven banen dan wel gluiperds, wier
eenige verdienste bestaat in de virtuositeit,
waarmede zij zich met hun ellebogen ten koste
van anderen omhoog werken en door anderen
Tenslotte de heer K. Brants, aan wien met
ingang van 1 Mei a.s. op zijn verzoek eervol
ontslag is verleend als hoofdinspecteur van het
lager onderwijs.
Het groote publiek voor zoover het met de
onderwijsinspecties te maken heeft, komt meer
met de inspecteurs dan met den hoofdinspec
teur in aanraking en zoo behoeft het niet te
verwonderen, dat de heer Brants niet erg be
kend is te Haarlem. Hij werkt hier, na een
vruchtbare loopbaan, sinds 1924 als hoofdin
specteur, nadat hij reeds vroeger hoofd der
christelijke school aan de Anthoniestraat was
geweest. De heer Brants is een op en top on
derwijsman en heeft veel gearbeid. De hoofd
inspectie Haarlem verliest in hem een bekwaam
en krachtig leidsman.
Er zit iets weemoedigs in het afscheid van
drie van dergelijke voortreffelijke menschen.
Het is daarom, dat wij er de aandacht op ves
tigen. Dat weemoedige zit niet alleen in de
waarheid van het Fransche gezegde, dat elk
afscheid een beetje sterven beteekent, maar
ook in de wetenschap, dat de voortreffelijkste
mannen van het tegenwoordige geslacht er aan
gaan denken om voor goed rust te nemen. En
al is het waar, dat niemand onmisbaar is in
zijn betrekking, al is het waar, dat de nieuwe
ruit, welke in de plaats van een oude wordt
gezet, ook goed kan zijn, niet zelden is het nieu
we glas in het begin beslagen, zoodat maar
al te dikwijls nog langen tijd met weemoed
wordt teruggedacht aan de diensten, die de
oude ruiten hebben bewezen.
Eenige dagen geleden is gemeld, dat in ver
schillende bakkersbedrijven te Haarlem een
loonsverlaging zou worden doorgevoerd, waar
tegen van arbeidersztjde geprotesteerd werd.
Wij vernemen thans van mr. M. J. Broek-
huijsen Jr., secretaris der Nederlandsche Ver-
eeniging van Werkgevers in het Bakkersbedrijf,
hieromtrent nog eenige nadere gegevens.
Het loon van den bakkersarbeider, althans
dat van den minst-geschoolden vakarbeider,
bedraagt ƒ34 per week. Ditzelfde loon wordt
ook verdiend door de broodbezorgers in vol-
ledigen dienst, en door de bakkers-bezorgers.
De meer-geschoolde arbeiders verdienen
meer, en zelfs worden loonen van 45 en 50
aan een meesterknecht betaald.
De arbeidsloonen in het bakkersbedrijf te
Haarlem zijn tot 1930 toe regelmatig gestegen,
zoodat zij toen (en nu nog) ongeveer twee en
een half maal zoo hoog zijn als in 1913. Bo
vendien valt het echter op, dat er sinds 1930
nog geen enkele officieele verlaging heeft
plaats gehad.
Terwijl overal elders, in alle bedrijven en bij
alle gemeenten de loonen verlaagd worden,
heeft de bakkersarbeider, aan wiens loon iedere
consument in den broodprijs meebetaalt, nog
zijn oude toploon.
Ter vergelijking enkele cijfers:
De broodbezorger in volledigen dienst ver
dient op 23-jarigen leeftijd 34 per week in
Haarlem.
Een onderwijzer met hoofdacte brengt het
op zijn 30ste jaar tot 32.60 per week.
In de typografie is het loon voor een arbei
der van gelijke scholing ƒ30.72, in het boek
bindersbedrijf 27.84, bij de steenhouwers
32.09, in het transportbedrijf 24.75, tutti
quanti!
Te Haarlem had een groot aantal patroons
gezamenlijk tot een loonsverlaging van 6 pet.
besloten. Tegen dit besluit werd van arbeiders
zijde met staking gedreigd. Aangezien een sta
king, naast de gewone nadeelige gevolgen in
het bakkersbedrijf bovendien nog stagnatie in
de voedselvoorziening zou kunnen teweeg bren
gen, werd daarop door de Nederlandsche
Vereeniging van Werkgevers in het Bakkers
bedrijf de bemiddeling van den rijksbemidde-
De jaarlljksche show om het eens met
'n modern, maar niet ten kwade bedoeld woord
te zeggen van hetgeen de leerlingen der Mu
ziekschool aan de Nieuwe Gracht onder lei
ding hunner leeraressen en leeraren in het af-
geloopen seizoen hebben gepresteerd heeft
wederom plaats gehad. Dan is het in den
Schouwburg aan het Wilsonsplein altijd ge
moedelijk en gezellig vertoeven, en getuigt de
geheele omgeving en het uitgevoerde program
ma telkens opnieuw van den ongedwongen om
gang der muziekonderwijzers met hun leerlin
gen, en van de soliditeit en ook van het ern
stige, artistieke peil, waarop het onderwijs aan
de Toonkunstschool wordt gegeven.
Dan krijgt men, in den vorm van een uiterst
gevarieerd muzikaal menu een interessant en
goed compte-rendu, een uitstekend globaal
overzicht van het materiaal, waaraan de leer
lingen hun krachten beproeven. Van de aller
kleinsten woont men de allereerste schreden
bij op het zoo glibberige pad der muziekontwik-
keling, van de grooteren en meer onderlegden
volgt men als 't ware van jaar tot jaar de
gemaakte vorderingen en herkent menig ont
luikend talent en menige gave die bij ernstige
en nauwgezette studie, bij taaie volharding,
voor de toekomst iets beloven. Dames en hee-
ren, die straks misschien op hun beurt in staat
zullen zijn leerlingen te leiden tot de heerlijke
kunst der muziek, die zooveel mogelijkheden
kent en zooveel vormen. Een domein, waarop
men eigenlijk nooit komt uitgestudeerd.
Piano-liedjes van de beste moderne schrij
vers voor dit instrument, met leuke, paedago-
gisch gekozen melodietjes wisselen af met
zwaardere nummers uit de klassieke of roman
tische en modernere scholen van verschillen
den aard en trant. Lack, Carroll, Henriques,
Parlow en Jensen, Chopin, Saint Saëns en De
bussy, we doen maar een greep voor
piano, Danela, Sitt en Mozart voor viool,
Franck en Offenbach, Strauss, Respighi en
zelfs Puccini voor wat den zang betreft. En
de orkestklasse verraste ons zelfs met het
prachtige Concerto Grosso no. 8 (voor Kerst
mis) van Corelli, dat we hier gaarne memoree-
ren als een prestatie, waarvoor zoowel de leer
lingen als den leeraar een bijzonder woord van
hulde toekomt. Een hulde die overigens ook den
anderen leeraren en grooten en kleineren leer
lingen door de dankbare aanwezigen niet is
onthouden. Want, met meer of minder ver
dienste al naar aanleg en moeilijkheid van de
opgave, bewezen toch allen, dat de leeraren der
school niet tevergeefs hun vaak zware eischen
van geduld en capaciteit stellenden arbeid ten
bate der leerlingen hebben verricht.
Daarvan hebben de ouders en familieleden
der kleine en grootere executanten van gisteren
weer eens opnieuw het overtuigend en klin
kend bewijs gehoord in den uitstekend ge
slaagden leerlingenavond, die we met stijgend
genoegen hebben bijgewoond.
J. S.
Vv
AV JZ1 n
In aansluiting met ons bericht in het num
mer van gisteren laten wij hier volledigheids
halve de overwegingen volgen van het
Koninklijk Besluit, waarbij het beroep van de
„Zaanland" werd verworpen.
Overwegende, ten aanzien van de ontvanke-
lijkheid der appellanten in hunne beroepen,
dat Gedeputeerde Staten, voor zoover de bin
nen de bebouwde kommen gelegen wegen betreft
de vergunningen hebben verleend krachtens de
Belemmeringenwet Verorderingen, en voor zoo
ver de buiten de bebouwde kommen gelegen
wegen betreft, krachtens het Provinciaal Wegen
reglement;
dat de appellanten aan artikel 4 van de
Belemmeringenwet Verorderingen recht van
beroep kunnen ontleenen tegen de besluiten
van Gedeputeerde Staten voor zoover daarbij
ingevolge die wet vergunning is verleend wat
betrefd de wegen binnen de bebouwde kommen,
doch dat geen wetsbepaling is aan te wijzen,
krachtens welke de appelanten bij ons voor
ziening zouden kunnen vragen tegen de be
doelde besluiten, voor zoover daarbij op grond
van het Provincaal Wegenreglement vergunning
is verleend wat betrefd de wegen buiten de
bebouwde kommen;
dat mitsdien de appelanten niet in hunne
beroepen tegen de besluiten van Gedeputeerde
Staten kunnen worden ontvangen, voor zoover
daarbij vergunning is verleend wat betreft de
wegen buiten de bebouwde kommen, doch dat
ten opzichten van de vergunningen met betrek
king tot de wegen binnen de bebouwde kommen
op de hoofdzaak zal behooren te worden be
slist;
Overwegende daaromtrent, dat Ged. Staten
in hunne beschikkingen ten aanzien van de
gemeeneen wormerveer en Wormer en den pol
der Westzaan terecht hebben overwogen, dat
de besturen daarvan in gebreken zijn gebleven
te beslissen, en er mitsdien termen aanwezig
waren om op grond van de Belemmeringen
wet Verordeningen de vergunningen zelf te ver-
leenen aan het Prov. Eelectriciteitsbedrijf, bin
nen den door Ged. Staten gestelden termijn
niet voldaan hebben aan het door dezen ge
dane verzoek om de vergunning te stellen ten
name van de provincie Noord-Holland.
Dat immers, daar de provincie zelve de con-
iiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuimiiiiiiiiiiiuiiiimiiiiiimniiiiiimummmmiimnmmmmmiji
VLAK ACHTER STATION, IN GEHEEL
NIEUW PARK VANAF 7600.—.
TE BEVRAGEN: J. F. PHILIPS Jr. TWIJNDERSLAAN 9 HAARLEM
mmmimimimmiimmmmummm
cessionarisse is, de vergunningen ook aan haar
behooren te worden verleend, en niet aan her
Prov. Electriciteitsbedrijf, daar dit bedrijf
slechts een tak van dienst is zonder zelfstan
dig bestaan;
Overwegende dat Ged. Staten ten aanzien
van de door de gemeenten Koog aan de Zaan
en Westzaan verleende vergunningen terecht
hebben overwogen, dat er termen aanwezig
waren om op grond van de Belemmeringenwet
Verordeningen de vergunningen zelf te verlee-
nen, nu aan de door deze gemeenten verleende
vergunningen een tweetal voorwaarden was
verbonden, waarvan de vervulling afhing van
een derde, met name de N.V. Electrische
Stroomverkoopmaatschappij „Zaanland":
dat alle appellanten en voorts in hun beroep
schriften ernstig bezwaar maken tegen het in
de door Ged. Staten verleende vergunningen
gevolgde stelsel, krachtens hetwelk aan den
hoofdingenieur-directeur van den Prov. Water
staat van Noord-Holland in nagenoeg alle
belangrijke gevallen de beslissing wordt opgedra
gen, doch dat dit stelsel blijkens de ontvangen
ambtsberichten welhaast onvermijdelijk moet
worden geacht voor een ogede uitvoering der
voorgenomen werkzaamheden;
dat Ged. Staten ook overigens geacht moe
ten worden vergunningen terecht en op de
juiste wijze te hebben verleend;
gezien de Belemmeringenwet Verordeningen;
hebben goed gevonden te verstaan:
1 de appellanten niet-ontvankelijk te ver
klaren in hun beroepen tegen de besluiten van
Ged. Staten, voor zoover daarbij krachtens het
Prov. Wegenreglement vergunningen zijn ver
leend wat betreft de wegen buiten de bebouwde
kommen gelegen;
2 deze beroepen voor het overige ongegrond
te verklaren.
Onze Minister van Waterstaat is belast met
de uitvoering van dit besluit.
De afdeeling voor de geschillen van bestuur
van den Raad van State behandelde Woensdag
een beroep van de gemeente Wormerveer, tegen
een besluit van Gedeput. Staten van Noord-
Holland, waarbij niet is goedgekeurd een be
sluit van den raad van Wormerveer, om 500.000
te leenen bij de Electrische Stroomverkoopmaat
schappij Zaanland ter oprichting in Wormerveer
van een eigen electrische centrale.
Gedeput. Staten hebben dit besluit niet goed
gekeurd omdat zij de electriciteitsvoorziening
dezer gemeente voldoende gewaarborgd achten
door het Provinciaal Electriciteitsbedrijf van
Noord-Holland.
Voor het gemeentebestuur van Wormerveer
pleitte mr. C. D. Asser uit Amsterdam, die o.m.
betoogde, dat bij de beoordeeling van dit raads
besluit uitsluitend aan de orde is het belang
van de gemeente, niet dat van het provinciaal
electriciteitsbedrijf. dat rijksconcessie heeft en
in welks concessievoorwaarden staat, dat het
bedrijf moet leveren aan iederen „gegadigde."
Het Rijk van den burgemeester van Vel
sen is zeer gevarieerd: hij zwaait den
scepter over de bedrijven aan de mon
ding van het Noordzeekanaal, hij draagt de
moeilijkheden van het visscherijbedrijf te IJ
muiden, hij roept de talrijke forensen en ge-
pensionneerden uit Amsterdam, Haarlem en de
Zaanstreek een hartelijk welkom toe in het
groeiende Driehuis, in het rustieke Santpoort.
Kan men dus met burgemeester Rambonnet
over vele gemeentebelangen spreken, de con
versatie over de sterk toenemende vestiging van
belastingbetalende burgers heeft momenteel
zeker de zonnigste zijde.
Er wordt in Driehuis en Santpoort koorts
achtig gebouwd, huizen verrijzen er als bij too-
verslag uit den grond, vriendelijke kleine mid
denstandswoningen vormen nieuwe straten en
nieuwe wijken, forsche dubbele landhuizen doe
men op uit het bosch. Men vraagt zich af, hoe
al deze huizen rendabel kunnen zijn in deze
dagen van overcompleet aan „te huur of te
koop". Er kan gebouwd worden zooveel men
wil, de huurdersstroom blijft doorvloeien. Men
heeft het gemeentebestuur van Velsen eerst
bang gemaakt door de opmerking, dat al die
huizen wel verkocht zouden worden, (omdat
belegging op deze wijze zoo aanbevelenswaardig
in inflatie-dagen is). Grif werden inderdaad
koopers gevonden, maar nog eerd erhuurders.
Er is een geweldige vlucht van gepensionneer-
den uit de groote steden naar Velsen. Binnen
korten tijd vestigden zich daar 15 emeritus
predikanten, een zeer groot aantal ambtenaren
in ruste, zelfs in de eenvoudiger woningen ge-
pensionneerde politie-agenten etc.
Ook vele oud-Indischgangers, die vroeger naar
Wassenaar trokken, maar nu'door vroegtijdige
