Md wbfml mn den dag
D
ymf
vz
Industrialiseering van Egypte?
K
k
FORT-MYSTERY
HET OATTARA-BEK
NET OP TIJD
er
BEURSMENSCHEN
ONDER ELKAAR!
ZATERDAG 10 FEBRUARI
Fantastische plannen van den
Engelschman dr. John Ball
Aanleg van een groot
kanaal
Onderzoek van den
planeet Venus
n
De reis van Eden
Heldendaad van een
stoker
Een Lagerhuis-incident
Lady Astor gaat te ver.
Laat honorarium voor
Ibsen
De wraak van een be
lastingbetaler
Steenkooldiefstal op
groote schaal
WEER TERUG NAAR DE BOOT
INVOER STOFZUIGERS
Hulp van het I. E. V.
Prijs crisis-botermerk
De vergissing van j
Dr. van Diest I
NEDERLANDSCH FABRIKAAT
Stratosfeertocht van
Ir. Cosijns
M^D/E PLANK
EROP MM
het zit keu-
-
Tentoonstelling op Curagao
SMOKKELEN VAN SUIKER
Belgische auto was te vlug
Actuarissen-congres te Rom^
AANGIFTE MOETOP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
door
Katharina en Robert Pinkerton
Het land van den Ni,jl dankte zijn welvaart
voornamelijk aan deze rivier. De door
dezen stroom bevloeide landstrook was
smal, maar vruchtbaar. De fellah verbouwde
er zyn katoen, die sinds duizenden jaren als
de beste ter wereld bekend stond en de ZuicT-
Europeesche fabrieken verwerken haar. Dat
ging lange jaren goed; totdat de prijs van de
katoen omlaag liep. Toen was 't met den voor
spoed gedaan. Er heeft zich geen mogelijkheid
gepresenteerd om langs agrarischen weg uit de
Impasse te geraken.
Kan het, zoo vroeg men zich af, dat niet op
een andere manier? Is het niet mogelijk den
Egyptenaren te leeren, hoe ze uit hun katoen
weefsels moeten vervaardigen?
Dit zou inderdaad niet uitgesloten zijn, als
er maar brandstof in Egypte was. Het is niet
doenlijk van een gebied een industrieland te
maken, wanneer ieder stukje kool en iedere
kan petroleum moet worden ingevoerd. De des
kundigen lieten derhalve een eensgezind „neen"
hooren.
Reeds zes jaar geleden kwam een in Egyp-
tïschen dienst staande Engelschman, dr. John
Ball, op het idee de voor een eventueele nij
verheid benoodigde energie door opwekking van
electriciteit te verkrijgen. En als krachtbron
wilde hij een deel van de naburige Libysche
woestijn gebruiken. Jaren lang heeft hij me
tingen verricht. Hij is de gelukkige ontdekker
van een gebied, dat een flink eind onder den
zeespiegel ligt, en waarvan men eventueel een
meer zou kunnen maken. De grondgedachte
van het blijkbaar op hechte feiten geba
seerde plan is deze: het Jjetreffende bekken
laat men vol loopen met Middellandsch-zee-
water, dat via tunnels en kanalen wordt aan
gevoerd. Het binnenstroomende water brengt
dynamo's in beweging. Nu is het met deze wijze
van krachtwinning natuurlijk gedaan, zoodra
het bekken vol is, d.w.z., wanneer het dan
gevormde meer even hoog is gekomen als het
zee-niveau. Maar volgens nauwkeurige calcu
laties zal dat twee honderd jaar duren. Dan
moet men maar weer verder zien.
De door Ball uitgemeten kuil, dien hij Oatta-
ra-bekken heeft genoemd, is 300 KM. lang, en
op het breedste gedeelte 500 KM. breed.
Hij heeft een oppervlakte van 20.000 K.M2.
waarvan er 14.000 op zestig meter en meer on
der den zeespiegel liggen. Men kan dit bekken
in een meer doen veranderen, zonder iemand
f* -•
te benadeelen, want er is daar geen oase, geen
vegetatie, geen nederzetting, niets.
Hoe krijgt men het water van de Middel -
lanösche Zee naar het Oattarabekken? Van
zeker punt in de bocht van Alexandrië tot aan
den kuil is ongeveer 70 KM. Het zou niet zoo
moeilijk zijn een kanaal van deze lengte aan
te leggen. Maar halverwege bevindt zich een
heuvelrij, waarvan de hoogste toppen 200 M
zijn. Het plan is dan ook gebaseerd op tus
nels, die over het grootste deel van den af
stand een klein verval hebben en aan het
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiimiiiiimmiiiii
1 De Egyptische overheid staat zeer
I welwillend tegenover het plan van
den Engelschman dr. John Bali, die
I gedurende de laatste zes jaar metin-
gen heeft verricht, welke de uit-
voerbaarheid van zijn voornemen om
de Lybische woestijn in de energie-
leverantie te betrekken, schijnen aan
te toonen.
Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiimiiT
einde steil omhoog gericht zijn. Ieder der tun
nels zal een doorsnede van twaalf meter heb
ben en of men het water via één, of twee
of drie buizen aanvoert, hangt af van de hoe
veelheid electriciteit, die op een bepaald mo
ment noodig is.
Slechts vlak bij de open zee zal een kanaal
loopen.
By de uitmonding der tunnels zullen dus de
gebouwen met de dynamo's staan. Vandaar
wordt een hoogspanningsleiding naar Tanta
gelegd. Tanta ligt in de Nijldelta, niet al te ver
van het Oattara-bekken. In Tanta wordt de
stroom verdeel-1, één lijn gaat naar Alexandrië,
één naar Caïro en Fayoem.
Aldus zou Egypte onafhankelijk kunnen wor
den van het buitenland, in zooverre het brand
stof betreft, en zou industrialiseeren niet meer
tot de onmogelijkheden behooren.
Voor Egypte zou dat ontzaglijke gevolgen
hebben. Spoorwegen zouden aangelegd kunnen
worden, bevloeiing en drooglegging zouden in
grootere mate kunnen plaats hebben.
Lange jaren hebben geleerden gepeinsd over
de mogelijkheid van organisch leven op Mars;
dergelijke beschouwingen in verband met de
planeet Venus zijn echter van recenten datum.
De astronomen dr. Walter S. Adams en dr.
Theodore Dunham van het Carnegie-instituut
hebben de groote telescoop te Mount Wilson
(Califomië) op Venus gericht en het door haar
weerkaatste zonlicht in zijn componenten ont
bonden. Zij stelden daarbij de aanwezigheid
van een kleur vast, welke aantoont, dat Venus
voor een groot deel in een atmosfeer van kool-
dioxyde is gehuld. Deze ontdekking is voor de
beide geleerden een aanleiding het voorkomen
van planten en dieren op Venus niet onwaar
schijnlijk te achten.
"Hypotheken, meneer! Huizen
en Neaerlandsche Werkelijke
Schuld! Oat is safe! De rest
gokwerk, meneer! Gisteren had
Gerritsen weer een «tip voor me.
Ik zeg: "man, van jouw tips moet
ik niets meer hebben. Ik geloof
nog maar aan EEN tip!"
"Wat is dat dan?" Vroeg ie en
hij keek onverschillig, maar zijn
ooren werden een centimeter
langer. "Een TIP van BOOTZ",
zeg ik. "Da's ongevaarlijk"!
JfSm N!et ,e zoet, niet te straf,
net goed!
BOOTZ
ummimiiiiiiiii
imiiimiiiiimitt
LONDEN, 9 Febr. De ontwapeningscommissie
uit het Engelsche kabinet is Vrijdagochtend op
nummer 10 Downingstreet bijeengekomen. Be
halve de minister van Buitenlandsche Zaken, sir
John Simon, woonde ook de Lord groot-zegel
bewaarder Eden, de zitting bij. Besproken wer
den bijzonderheden van de reis van Eden naar
Parijs, Rome en Berlijn. De definitieve datum
zou echter nog niet vastgesteld zijn.
LONDEN, 9 Febr. Bij de Lagerhuis-debatten
over een wet, welke hotels en logementen
grootere vrijheid voor het schenken van alco
holische dranken geeft, balde de als felle tegen
standster bekende conservatieve afgevaardigde
lady Astor haar vuisten naar de oppositie en
verklaarde, dat er afgevaardigden zijn ge
weest, die 2000 pond sterling van den Engel-
schen alcoholhandel hebben aangeboden ge
kregen, om zijn belangen in het Lagerhuis te
verdedigen. Men kent de afgevaardigden, die
zich hiertoe hebben geleend.
Onder een storm van verontwaardiging eisch-
ten de afgevaardigden, dat lady Astor namen
zou noemen. Zij geraakte zichtbaar in ver
legenheid en trok tenslotte hare beschuldigin
gen in.
Hierop verkeerde de verontwaardiging in al
gemeen gelach.
Een locomotief liep dezer dagen een station
bij Londen binnen. Met zwaar verbrand ge
zicht en vreeselijke wonden aan armen en han
den tuimelde de stoker van zijn locomotief
plaats. Hij deelde mede, dat in een tunnel een
ontploffing had plaatsgevonden en dat de ma
chinist plotseling verdwenen was. Het traject
werd afgezocht en de machinist in den tunnel
dood op de rails gevonden. Het bleek bij on
derzoek, dat een pijp van een ketel was ge
sprongen, waardoor de machinist waarschijnlijk
het evenwicht had verloren en op de rails was
gevallen. Ofschoon de stoker door de explosie
zwaar gewond en half verblind was, gelukte
het hem de machine te bedienen en den trein
zonder verdere ongelukken tot het station te
brengen.
Te Oslo is dezer dagen een brief uit Parijs
aangekomen, die den postautoriteiten der Noor-
sche hoofdstad eenige moeilijkheid bereidde.
Een Parljsch uitgever n.l. deelde in dezen brief
„den heer Hendrik Ibsen, Oslo," mede dat men
van een lange novelle van zijn hand een uit
treksel had gemaakt van tweehonderd regels,
dat in een modetijdschrift was gepubliceerd.
Daar de novelle was ontleend aan reeds ver
schenen werk van den schrijver, had de uitgever
uit loyaliteitsoverwegingen besloten, „den heer
Ibsen een behoorlijk honorarium toe te zenden."
Ja, u weet, daar ginds in Cuba
i Gaat het maanden lang reeds mis,
Wijl het revolutie-maken
'n Soort van sport of kermis is.
't Wordt voor ons zelfs wat eentonig,
Als je zoo herhaald'lijk leest,
I Dat er weer een presidenten-
Wissewasje is geweest!
En natuurlijk, nieuwe bezems
Vegen altijd weer wat schoon,
Dit geschiedt daar dan met kogels,
Gansch in revolutie-toon.
Maar te lang reeds duurt de chaos
In dien wonderbaren Staat,
5 Zoo, dat er te vèèl geveegd is
Met tè merkbaar resultaat!
Daarom kan het zoo niet langer,
't Wordt waarachtig ook te gek,
Want men krijgt aan menschen-
I voorraad
Nu zoo langzaam aan gebrek!
De „bevrijders" zien hun aanhang
Zóó geslonken, dat zij 't kwaad
Onderling zijn gaan bezweren
Met een zeldzaam concordaat.
En het revolutie-maken....
Wordt misschien nog wel bestraft,
Doch ze hebben, heel voorzichtig,
Thans de doodstraf afgeschaft!
MARTIN BERDEN 1
5 (Nadruk verboden)
^xx\lllllllllllllllllfllllllilirillllllllllllillliiilllllllllllllllllllllllllllllliiir;
David Johnson moest in New York 275 be
lasting betalen. In gangbare en geldige munt,
zooals het heet. Wat deed hij? Twee kruiers
kwamen met een kist met 27.500 centen. Alle
haren rezen den beambten te berge. Maar tel
len moesten zij, uren lang. Zeventien centen
ontbraken. „Neen", zei Johnson „het komt uit."
Dan maar weer opnieuw tellen! Na eenige uren
was men er. En lachend ging David Johnson
weg, de beambten badend in hun zweet ach
terlatend.
Gedurende de laatste maanden is de diefstal
van steenkool, welke per trein werd vervoerd
in Rusland, zeer sterk toegenomen.
Treinladingen steenkolen bestemd voor ver
afgelegen plaatsen bereiken zelden met de oor
spronkelijke lading de plaats van bestemming.
Volgens de Moskousche „Prawda", is in de
laatste twee maanden bijna de helft van de
steenkool welke naar het industrieele district
Magnitogorsk gezonden was, onderweg gesto
len. De Russische autoriteiten hebben hiertegen
thans krachtige maatregelen genomen en heb
ben bij de spoorwegen den noodtoestand afge
kondigd met militaire discipline.
Ingediend is een wetsontwerp om by de
wet te bekrachtigen de by K. B. van 28 Oct.
1933 voor den tyd van zes maanden bepaalde
regeling van den invoer van electrische stof
zuigers op basis van 100 pet. van den gemid
delden invoer over de jaren 1930, 1931 en 1932.
Het Indo-Europeesch Verbond voorziet, in
verband met de pensioenskorting een sterke
neiging by vele Indische families om naar Indië
terug te keeren, waarbij het overgroote deel
geen aanspraak meer heeft om op kosten der
Regeering terug te reizen. De Bondsvoorzitter,
de heer F. H. de Hoog, heeft naar aanleiding
hiervan tydens zijn verblijf hier richtlynen ge-
gegeven en de voorbereidende stappen gedaan
om regelingen te treffen, dezen personen een
terugkeer naar Indië te vergemakkelijken. Het
Indo-Europeesch Verbond is bereid iedereen
de behulpzame hand te bieden.
De daartoe getroffen voorbereidingen zijn
reeds zoover gevorderd, dat thans overgegaan
kan worden tot het gelegenheid geven aan be
langhebbenden, om bij het I. E. V. een verzoek
in te dienen tot regeling der terugreis.
De Crisis Zuivelcentrale maakt bekend, dat
behoudens tusschentydsche wijziging, in de week
van 11 t.m. 17 Februari de prijs van het
crisis-botermerk is vastgesteld op 1.per
K.G. en die van de vervoervergunning van
buitenlandsche boter eveneens op 1.— per
K.G.
r. van Diest, een bekwaam oog- en oor
arts, maar die niet uitmuntte door men-
schenkennis, voelde dat er in den laat-
sten tijd iets niet in orde was met z'n eenige
dochter. Het lieve kind, de troost in z'n een
zaamheid als weduwnaar, was vroeger zoo le
venslustig, en nu maakte hy zich dikwijls be
zorgd over haar. Zy was erg stil geworden en
haar anders zoo vroolijke oogen staarden soms
peinzend in de ruimte.
Onder het uitoefenen van z'n beroep dacht
hy daar dikwyls over na en dit maakte hem
wel zeer verstrooid.
Dit was ook nu weeT het geval, toen hy z'n
werkkamer binnentrad. Maar nog veel meer
onrust zou hem deze aangelegenheid bezorgd
hebben, als hy gezien had hoe zijn kind zoo
even nog van achter het gordijn van d'r kamer
een jongeman, op het trottoir aan den over
kant der straat had toegewenkt, en hoe deze
toen aan de bel van het doktershuis had ge
trokken.
Een oogenblik stond de jongeman voor hem.
„Dokter," zei de bezoeker een beetje verlegen,
„ik heb myn oog
„Ja, ja, heel goed!" antwoordde de specialist
en wees op het carton met rijen cijfers, dat
aan den wand hing. Hij was gewoon z'n patiën
ten vlug te behandelen; „lees u eens die bo
venste ry cijfers, maar heel vlug, als ik u ver
zoeken mag"
Verbaasd staarde de jonge man hem aan,
maar op den ongeduldigen wenk van den oog
arts begon hy de nummers hardop te lezen.
„Zoo, en nu de kleine daaronder."
„Maar ik
Ongeduldig stampte dr. van Diest met z'n
voet en Ko Baars las, tot de zweetdroppelen op
z'n voorhoofd parelden.
De dokter liep intusschen het vertrek op en
neer. Als hy toch eens wist wat z'n dochter
scheelde. Toen hij vanmorgen er op zinspeelde
om een verklaring uit te lokken, werd ze oeur-
telings rood en bleek en draaide in zenuwach
tige onrust door de kamer. Telkens opziend
keek ze naar de klok en zuchtte. Z'n hersens
spanden zich in om een oplossing voor haar
raadselachtige houding te vinden. Als het kind
nu maar zeggen wilde wat het mankeerde. Hij
peinsde zich het hoofd suf.
Nu zag hy eensklaps weer den jongen man
met angstig gebogen hoofd, als luisterend by de
deur-staan en z'n verstrooidheid bracht hem
in den waan dat hy met een oorlyder te doen
had. Voor dit soort van patiënten had hy een
heel byzondere methode om het gehoor op de
proef te stellen, een methode, die hy ook nu
aanwendde.
In nauwe en wijdere kringen 'sloop hij, om
geen gerucht te maken, om den jongen man
heen en fluisterde, nu eens van dichtbij, dan
op een afstand, soms zacht, dan weer iets lui
der:
„Papegaai! Papegaai! Papegaai!"
Ko Baars zette nog grooter oogen op; z'n
aangeboren verlegenheid groeide met iedere se
conde en ging ten slotte over in een gevoel van
angst.
„Na-zeggen!" riep de dokter, sloop weer weg
en fluisterde, terwyl hy zelf aan heel andere
dingen dacht, in alle mogelyke toonaarden en
modulaties:
„Papegaai! Pa-pe-gaai! Papegaai!"
Ko, die geen raad meer wist, stamelde en
stotterde met een angstig verwrongen gezicht
gehoorzaam na: „Papegaai! Papegaai!" En zoo
slopen en draaiden ze een poos met onhoorbare
schreden om elkander rond, de eene al even
geheimzinnig als de ander sissend, murmelend
en kreunend: „Papegaai! Papegaai!"
Maar eensklaps, toen dr. van Diest een on-
verwachten stap naar Ko Baars deed, stiet deze
een luiden kreet uit, rukte de deur open en
vloog de gang inDaar werd ook een deur
geopend en men hoorde niets meer.
De specialist kwam door dit onverwachte
voorval tot bezinning.
„Wat was dat?" mompelde hy; „bepaald een
krankzinnige! Waar is hy heengeggaan? Toch
niet in de kamer van Truus? En dat by haar
zenuwachtigen
toestand. Heer
in den hemel!"
Hy rende de
gang in, deed de
deur open en
zag hoe de ge-
waande krank-
zinnige z'n dochter omhelsde, wat deze, blijk
baar van schrik verlamd, zich rustig liet wel
gevallen.
„D'r uit! D'r uit!" schreeuwde de dokter
woedend.
„Och neen, vader," fluisterde Truus be
schaamd en blozend: „laat hem toch, ik heb
hem zoo lief!"
„Wat?" riep de oude heer, „dezen man, die
bij my als oog- en oorlyder is binnen geslo
pen?"
„Maar dat is niet zoo; u vergist zich," sta
melde Ko: „ik had alleen een hartkwaal en
daar heeft uw dochter mij schitterend van
genezen."
„En hy my!" riep Truus en viel haar vader
om den hals. Een oogenbJik later liet deze zich
het geval uitleggen en toen hij alles wist, kon
hij geen „neen" zeggen.
Thans hangt in de huiskamer van het geluk
kige echtpaar Baars een fraaie koperen kooi
met een prachtige bonte kaketoe en in een
vroolijke bui sluipt de jonge echtgenoot wel
eens om z'n vrouwtje heen en fluistert dan
plagend in allerlei toonaarden en modulaties:
„Papegaai! Pa-pe-gaai!"
BRUSSEL, 9 Febr. CV. D.) De medewerker
van professor Piccard, ingenieur Cosyns, bereidt
tegen het voorjaar een nieuwen tocht voor naar
de stratosfeer. De bouw van den gondel is
byna geëindigd.
PET DAK
j^LAARANN/E,
g/ó EP KliüólN
ELKAAR.
D'R BOODSCHAP OVER TE BRENGEN.
INDERDAAD
JIM, DATBÉ-
OlMTERUir
TE Z/ENALS
EEN STEVIG
HUIS!
JAPAAR STAAT ZE. ELLA HEEFT
HET DWAZE IDEE OPGEVAT, PATER
EEN BELANGRIJKE T/JDING /IIZ/T.
JK ZOU N/ET WETEN WAAROM.
EEN GEWONE FLE6CH, NIETS NEER.'
MISSCHIEN DAT ER UT DIEN BR/EF
/E TSjSTAA tpa t pe MOEITE waard
IS GELEZEN TE WORPEN. U< ZAL Z/EN
PAT/K IEMAND TE FAKKEMKR/UO DIE
AEZEN RAN EM PIE EREENS INKIJKT.
ELLA ZAL N/ET TEVREDEN ZUN, VOOR
JKDAT GEDAAN HES
UAOnCb
Gouverneur B. W. Th. van Slobbe, van Cura
cao, heeft zich by zyn yerlof in Nederland met
het bestuur van de Vereeniging „Nederlandsch
Fabrikaat" in verbinding gesteld, ter bespreking
van de vraag, of het mogelijk zou zyn, dat ter
gelegenheid van de herdenking van het feit,
dat in den loop van dezen zomer het 500 jaar
geleden zal zijn, dat Curacao onder de Neder-
landsche souvereiniteit is gekomen, van 21 tot
en met 29 Juli a.s. aldaar een tentoonstelling
van Nederlandsch fabrikaat wordt georgani
seerd.
In verband met het onderzoek, dat daarop
door het bestuur van de Vereeniging „Neder
landsch Fabrikaat" is ingesteld, kan 'worden
medegedeeld dat te Curacao reeds een afzonder
lijke sub-commissie voor bedoelde tentoonstel
ling benoemd is, bestaande uit de daarvoor in
aanmerking komende vooraanstaande autori
teiten.
De tentoonstelling zal hoofdzakelyk als re
presentatie voor de Nederlandsche industrie ge
dacht worden.
Vrijdagmorgen werd de aandacht van een
patrouille marechaussees in de Dorpsstraat te
Sprundel getrokken door twee auto's, waar
van de eerste een Belgisch nummer droeg, ter
wijl de tweede een Hollandsche wagen was, die
kennelyk den eersten volgde.
Vermoedende met smokkelauto's te doen te
hebben sommeerden de marechaussees de wa-
wagen te stoppen. Inplaats van hieraan te vol
doen werd vol gas gegeven en doorgereden. Met
een gerequireerden auto zette de marechaussee
de achtervolging in.
Eerst in Oudenbosch gelukte het, den Hol-
landschen wagen in te halen met eenige wel
gemikte karabynschoten in de motorkap.
De Hollandsche auto stopte hierop. Deze
bleek geladen te zyn met 1200 K.G. Belgische
suiker, die frauduleus ons land werd binnen
gevoerd.
Auto en smokkelwaren werden in beslag ge
nomen. De wagen was van een zekeren v. d. H.,
uit Oud-Beyeriand.
De Belgische wagen, die aanmerkelijk snel
ler was, wist te ontkomen.
By K. B. zyn buiten bezwaar van 's Lands
schatkist benoemd tot gedelegeerden van de
Nederlandsche Regeering by het in Mei 1934
te Rome te houden 10de internationaal Congres
van Actuarissen: mr. dr. F. Sleutelaar, lid van
de Verzekeringskamer en prof. dr. M. v. Haaf-
ten, directeur van een Levensverzekerings
maatschappij.
IJl- op dit blad zijn Ingevolge de verzelcerlngsvoorwaarden tegen Ofïfïfi bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door 7 Cf) bij een ongeval met O Eft bij verlies van een hand f IOC hij verlies van een f Cf)
A116 U DO Tl TIC S ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen OVUU»m verlies van belde armen, beide beenen of beide 'oogen til/."* doodelijken afloop# een voet of een oog f J. duim of wijsvinger ül/«"
bij een breuk van f40.- bi) verlies van 'n
been of arm l
anderen vinger
Een pelshandelaar maakt steeds gebruik van
ieder voordeel, dat hem wordt geboden in
welken vorm ook en hy antwoordde:
En toen zond ik u naar uw grootvader in
«le Vereenigde Staten....
Ja, ik wist, dat het 't beste was te gaan,
ofschoon ik er zeker van was. ééns terug te
zullen komen. Mijn grootvader bezat eenig geld
en hy was bereid alles voor me te doen. Hy
betaalde voor my aparte leerkrachten om de
door myn opvoeding in het Noorden ontstane
leemten aan te vullen en ik ging naar het
college. Daarna vond ik het beter me op aller
lei gebied te óriënteeren. Na het verlaten der
school ging ik dus regelrecht naar het Noor
den. Vier jaren geleden ben ik in den pels-
handel gegaan en thans ben ik daarmee op de
hoogte.
Waarom wenscht u dan voor my te wer
ken?
Omdat u zooveel succes hebt gehad in uw
stryd tegen de Hudson's Bay Company. Uw
firma biedt me de beste gelegenheid om me te
wreken.
Pattison wierp een koelen, brutaal-onderzoe-
kenden blik op Rochette en dacht na. De
hartstocht in den blik van Bruce was verdwe
nen; zijn mond stond onbeweegiyk en had een
harde uitdrukking.
Ik zei u toch, dat ik niets voor u heb,
zei Pattison, langzaam sprekend. Werkeiyk, ik
heb niets voor u. Doch er bestaat voor u een
kans om u zelf een positie te scheppen. Hebt u
ooit gehoord van Fort-Mystery?
Rochette schudde zyn hoofd.
Het ligt in noord-oostelyke richting,
tusschen Winnipeg en de Baai. De officieele
naam is Round Lake Post, ofschoon byna
iedereen Fort-Mystery zegt. Ik betwijfel of de
Hudson's Bay elders een rijkeren post heeft.
De pelsen zyn van de allerfynste kwaliteit en
er zyn enorme hoeveelheden. Meer dan zeshon
derd Indianen en geen concurrentie.
Waarom heeft u daar dan geen post?
vroeg Bruce verbaasd.
Dat is het hem juist. Daarom heet het
Fort-Mystery. Waarom kan niemand er daar
in komen? Waarom is de Hudson's Bay heer
en meester in het beste land van het Noor
den? Voor zoover ik weet zyn er, mezelf niet
meegerekend, twee verschillende maatschappyen
of personen geweest, die in den loop der laat
ste vijftien jaar geprobeerd hebben er vasten
voet te krygen. Ikzelf heb het tweemaal ge
probeerd. Doch iedere poging, onverschillig wie
ze ondernam, is uitgeloopen op een groot
fiasco.
Ligt het aan den manager?
Ik weet het niet, doch ik betwyfel het.
Hy is een Engelschman. Herbert Morley. Ik
heb hem gesproken. Hij lykt me een van die
deftigdoende Engelschen. Feitelyk geloof ik,
dat hy van den pelshandel niet veel verstand
heeft. Dat is ook de opinie van anderen. Doen
wanneer je in dat district vasten voet tracht te
krygen, dan stoot je op een muur van graniet.
Geen pels kun je bekomen. Morley zit er bhjk-
baar achter. Je denkt misschien, dat hy niet
goed by is doch het kan zyn, dat hy een
masker voor heeft. Dit weet ik: reeds vyftien
jaar is hy de manager van Fort-Mystery en
ik weet ook absoluut zeker, dat in die periode,
de Hudson's Bay ieder pelsje uit het district
heeft gehad.
En u wilt daar dus opnieuw beginnen?
vroeg Rochette.
Hy sprak met vuur, want hy had in den toon
van Pattison afgunst ontdekt en gevoeld, wyi de
vryhandelaar ook zyn aandeel in dat district
wilde hebben en zyn riestyds verydelde pogingen
met leede oogen zag. Dit was 'n gelegenheid,
waarop Rochette nimmer had durven hopen.
De Hudson's Bay in haar besten post en juist
déér te vernederen, waar de maatschappy zich
zelf onoverwinnelijk dacht.
Nog niet, antwoordde Pattison. Het is een
dwaas, die tracht tegen Fort-Mystery oppositie
te voeren, alvorens hy achter het geheim van
Morley's macht is gekomen. De meeste vryhan-
delaren gelooven dat er iets bovennatuurlyks in
het spel is. Niemand is in staat de Indianen
vast te houden, zooals Morley het vermag....
Een verhaal doet daarover de ronde. Zelf heb
ik er echter nooit aan geloofd. Wanneer u
het Noorden kent, dan weet u ook, dat die
zonderlinge geschiedenissen vaak aan een nie
tigheid haar ontstaan hebben te danken. Doch
u moet zelf maar de waarde van dit verhaal
bepalen. De Indianen noemen Fort-Mystery
De Post aan het Doodenkamp. Ze vertellen,
hoe jaren geleden enkele jagers over de
Hudson's Bay ontevreden waren en besloten
hun pelsen te brengen naar den post van een
vryhandelaar. De nacht vóór hun vertrek
kampeerden ze allen in één kamp. Later werd
him. kamp door anderen ontdekt; alle jagers
waren dood. Er was niet het minste teeken
van geweldpleging te bespeuren, absoluut geen
enkele aanwyzing om het geheim op te helde
ren. Niemand is ooit te weten kunnen komen,
wét feitelyk de oorzaak van dien plotselingen
dood geweest is. Dat is de reden waarom Fort-
Mystery genoemd wordt De Post aan het
Doodenkamp.
En is dat het geheim? vroeg Bruce
hartstochteiyk. Speculeert de manager wellicht
op die geschiedenis? Kunnen we die lui dan
niet aantoonen dat ze voor den gek gehouden
worden?
Heeft u dan ooit getracht zoo'n geschie
denis den kop in te drukken? wierp Pattison op.
Ik trachtte daar vasten voet te krygen, doch
ik geloof, dat de heele geschiedenis niet de
minste reden van bestaan heeft. Ik betwyfel
zelfs of de Indianen er wel in gelooven, want
geen hunner spreekt er ooit over. Ik denk
trouwens niet, dat die legende u van dienst zal
kunnen zijn, want ieder vrijhandelaar, die gepro_
beerd heeft daar vasten voeten te krygen,
kende toch ook 't verhaal, en tóch faalden
ze allen. Er moet voor Morley's succes de een
of andere, wellicht doodeenvoudige oorzaak
bestaan, waar geen onzer ooit achter is kun
nen komen. Het succes ligt echter in de han
den van den man, die het geheim weet te
ontdekken.
En indien ik het zou kunnen? vroeg Bruce
rustig.
Ik denk wel, dat het u zal gelukken, ant
woordde Pattison. Haat is een krachtige drijf
veer, en ik stel voldoende vertrouwen in u, om
u een voorschot te geven op de onkosten, die
u moet maken ten einde déér, waar ik, zooals
ik reeds zei, niet meer zou willen herbeginnen,
te kunnen slagen. U kunt krijgen, wat u noodig
hebt. Uw salaris vangt aan op het tydstip,
waarop u begint. Al wat ik vraag is. dat u de
waarheid ontdekt. Slechts éénmaal behoeft u me
te schrijven, namelijk: alleen dén. wanneer
u het geheim ten volle kent. Dan stuur ik zoo
vlug mogeiyk een volledige uitrusting naar den
post en u zult den post beheeren.
Wenscht u van mijn plannen kennis te
nemen?
Eén ding slechts behoef ik te weten: dat
u succes hebt gehad. Het interesseert my niet
te weten, hoe u zich erin werkt, nóch op welke
wijze u de zaak aanpakt. Ik betaal u om ge
bruik te maken van uw eigen verstand en eigen
scherpzinnigheid.... En wanneer u het geheim
achterhaalt zult u het beheer krijgen over den
rijksten post van mijn maatschappij.
HOOFDSTUK II
FORT-MYSTERY
Joe Snowbird liep voorop om den weg te
banen en Bruce Rochette volgde de tobbogan-
slede. Ze waren juist een landtong van Round
Lake omgetrokken, toen hun blik Fort Mystery
ontdekte: De Post aan het Doodenkamp.
Sinds zyn onderhoud met David Pattison,
zes weken geleden, had Bruce voortdurend aan
dien post gedacht. Nu lag het raadsel der pels-
landen voor hem, het mysterie, dat onopgelost
gebleven was, ondanks de herhaalde pogingen
van vrijhandelaren om in dit district vasten
voet te krijgen.
Vanaf het oogenblik, dat Bruce Pattison's
kantoor had verlaten, brandde hy van verlangen
om zyn plannen uit te werken en het geheim
te ontsluieren van de mysterieuze macht der
Hudson's Bay Company. Nimmer had hy
verwacht zoo vlug en krachtig te kunnen han
delen. Fort-Mystery was de trots der groote
maatschappy. En in dit district, waar ze zoo
uitdagend en verwaand den scepter zwaaide,
had hij, Bruce Rochette, het voorrecht zijn
revanche te kunnen beginnen.
(Wordt vervolgd)
