[f250 keerden wij heden uit
ONZE 290e UITKEERING
f 78.020
<?(d m&ad mn dm da§
r.
Ml
De strijd om den blauwen wimpel
Italië houdt het
record
HET TEEKEN I
DE KLEINE
SCHIPBREUK Amutie heeft koorts
FORT-MYSTERY
BEURSMENSCHEN
ONDER ELKAAR!
VRIJDAG 16 FEBRUARI 1934
Vele deskundigen zijn van
meening dat de maximum
snelheid ter zee bijna
bereikt is
No. 534 in aanbouw
Opgravingswerken op
Sardine
Mejuffrouw E. te Leiden leed
aan zware rheumatische pijn
ingevolge de voor onze abonné's geldende
gratis-ongevallen-verzekering aan den Heer
C. S. SLIP, Badhoevelaan 89, Haarlemmermeer
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN I
aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS I
Hangende tuinen in
Genua
Zwitsersch borduur
werk
academische examens
I Het horloge van
Austin Furrer i
wol anme; z/e pat je /n
slaap vait.jene&t bost
en OOEPE VEPZOB6/N6 NOO-
O/O, PAN MAO JE OVEN EEN
Paap oaoen opstaan.
Examen stuurman
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
mm
door
Katharina en Robert Pinkerton
Door de ineensmelting van de Noord-Atlan
tische vloten der White Star- en Cunard-
lijnen, is het de regeering mogelijk ge
worden een voorschot van 3.000.000 toe te
staan voor de voltooiing van den bouw van
het schip, dat thans nog slechts bekend staat
als no. 534. Ruim twee jaar geleden moesten
de werkzaamheden stopgezet worden, omdat
de voor de voortzetting noodige fondsen niet
opgenomen konden worden. De regeering wei-
gerde, ondanks allen op haar uitgeoefenden
aandrang, in eenigen vorm steun te verleenen,
daar het als unfair geldt, dat nationale midde
len aangewend worden, om een onderneming
te helpen, die aldus in het voordeel zou komen
tegenover concurreerende ondernemingen. Ter
wijl het publiek zich dus met de weigering der
regeering vereenigde, oefende het felle critiek
uit op de City van Londen, die zooveel geld
gestoken heeft in twijfelachtige buitenland-
sche leenirigen en credieten, maar haar kluizen
voor een nationale onderneming, zooals de
.Cunardlijn, sloot. Nu deze haar Noord-Atlan
tische vloot met die der white Star vereenigd
heeft, zoodat geen Britsche stoomvaartmaat
schappij meer als concurrent tegenover haar
staat, zijn alle principieele bezwaren tegen het
verleenen van een voorschot voor den verderen
bouw der 534 vervallen, en weldra zal op de
verlaten werf aan de Clyde de bedrijvigheid
heerschen van duizenden arbeiders, die het
onderbroken werk voortzetten.
Het schip zal 15.000 ton grooter worden dan
de grootste boot, die sinds den oorlog van sta
pel geloopen is. Op welke snelheid het berekend
is, weten nog slechts ingewijden, maar de ree-
ders hebben met stelligheid verklaard, dat het
de „Blue Riband", het onderscheidingsteeken
voor de boot, die het snelheidsrecord op den
Atlantischen Oceaan geslagen heeft, met gemak
zal kunnen ontrukken aan de „Rex" (Italië).
De „Rex" veroverde het eereteeken in Augus
tus 1933 op de „Bremen", die het in 1930 aan
haar zusterschip, de „Europa", afhandig ge
maakt had, na het korten tijd (sinds 1929)
reeds in haar vlag gevoerd te hebben.
Bij een zoo snelle wisseling der vurig-be-
geerde tropee, krijgt de wedkamp een bijna
sportieve beteekenis. De Norddeutsche Lloyd
heeft haar, op naam van twee harer schepen,
slechts vier jaren mogen bezitten, nadat zij
bijna een generatie lang de vlag van éénzelfde
schip, de „Mauretania' van de Cunardlijn, ge
sierd had. De „Bremen" sloeg de oude roem
rijke boot met vijf uren. De „Deutschland"
sloeg haar, zij sloeg vervolgens de „Deutsch
land", en de ,Rex" sloeg ten slotte de „Bre
men" met veel kleinere verschillen, zoo klein
dat zij uitsluitend van belang zijn van sportief
standpunt, doch niet van practisch stand
punt bezien. En het is waarschijnlijk, dat de
No. 534 de Rex niet heel ver achter zich zal
laten. In de laatste 34 jaren is de snelheid van
groote schepen met nog geen drie knoopen
toegenomen, en vele deskundigen meenen, dat
de maximum-snelhêid ter zee bijna bereikt is.
De „Bremen", gebouwd op een snelheid van
26.5 knoop, sloeg het record met 28.51; de „Rex"
op 27 kn. berekend, overtrof haar met 28.92.
Bijna een eeuw geleden, in 1840 stak de „Bri
tannia" van de Cunard den Oceaan over in
12 dagen en 10 uren, met een snelheid van 8
knoopen. Veertig jaren lang betwistten de Cu
nard-, White Star-, Guion- en National-
lijnen elkaar met afwisselend succes het eere
lint, tot van 1884 tot 1891 eerstgenoemde maat
schappij het in haar bezit hield, haar eigen
records achtereenvolgens verbeterend met de
„Oregon", de „Etruria" en de „Umbria". De
„Etruria" had reeds een snelheid van 19.90
knoopen. In 1891 kreeg de White Star de eere
plaats met de „Teutonic", doch moest deze in
het begin onzer eeuw weer prijsgeven ten gunste
van de Cunard, die haar tot 1929 behield.
Reeds in 1909 stak de Mauretania den Oceaan
over met een gemiddelde snelheid van 26.06
knoopen weinig minder dan die waarop de
.Bremen" en de „Rex" thans een kwart eeuw
later, berekend zijn.
De groote dagen van den strijd om den
Blue Riband liggen ver achter ons, en met
allen eerbied voor de opeenvolgende recordhou
ders, valt er toch veel te zeggen voor de op
vatting van hen, die volhouden dat het re
cord, door Columbus in 1492 behaald, nooit
geslagen is.
Bij opgravingswerken op Sardinië zyn be
langrijke overblijfselen van de oude Punische
stad Bitia aan het licht gekomen, o.a. een
deel van een tempel en een kolossaal zand-
steenen beeld van den god Bes, overdadig en
bijna monstrueus van vormgeving, vermoedelijk
van Afrikaansche origine.
(Ingezonden Mededeeling)
In 6 maanden pijnen geheel verdwenen
Ongevraagd komen de brieven binnen, die
steeds weer bewijzen, dat rheumatiek voor Kru-
schen Salts moet wijken. Uit onderstaand schrij
ven van Mejuffrouw P. P. E. te Leiden blijkt
tevens, hoe belangrijk het is, om met Kruschen
Salts door te zetten, wanneer het een bijzonder
hardnekkige rheumatiek betreft. Mej. E. schrijft
ons o.a.: „Het was een geval van zware rheu
matische pijn. Ik wist geen raad meer. Het was
zelfs zoo erg; dat ik mijn werk niet meer kon
doen, maar het gebruik van Kruschen Salts
heeft mij geheel van mijn zware rheumatische
pijnen afgeholpen. In 6 maanden was de pijn
verdwenen. Steeds zal ik doorgaan, Kruschen
Salts te gebruiken, hoewel ik met zekerheid kan
zeggen, dat ik voorgoed van de pijn af ben."
Mej. P. P. E. te L.
Rheumatiek wordt veroorzaakt door onvol
doende werking der inwendige organen; een
toestand waarvan de lijder zich zelden bewust
is. Maar het wordt een ongemerkte ophooping
van afvalproducten en een daarmee gepaard
gaande vorming van stoffen, die schadelijk zijn
voor den geheelen gezondheidstoestand. En deze
stoffen ondermijnen het geheele gestel.
Kruschen Salts is het natuurlijke recept tot
behoud van een inwendige zuiverheid. De zes
zouten in Kruschen sporen nieren en ingewan
den aan tot gemakkelijke, geregelde werking.
U wordt dus inwendig vrij gehouden van alle
onzuiverheden, welke, indien zij zich kunnen
ophoopen, ongetwijfeld het peil uwer gezond
heid zullen verlagen. De „kleine, dagelijksche
dosis" Kruschen voorkomt dit. Want de zes ver
schillende zouten in Kruschen verhoogen de
werking der afvoerorganen, verschaffen u nieu
we levenslust.
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijgbaar bij
alle apothekers en drogisten a f 0.90 en 1.60
per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Stralen
de gezondheid voor één cent per dag. Let op dat
op het etiket op de flesch, zoowel als op de bui
tenverpakking de naam Rowntree Handels
Maatschappij Amsterdam voorkomt.
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiisiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
TiiiiiiiinMiiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiiiHiiiiiiiiiiriiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiriiiiiiinHiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu
een
was
Een welgesteld burger in Genua, Luigi Bur-
lando genaamd, had eenigen tijd geleden een
„palazzo" laten bouwen, hetwelk zich in wezen
niet zeer sterk onderscheidde van andere mo
derne weidsche woningen. Vervolgens echter
liet hij, eenigszins naar Babylonischen trant,
terrassen en hangende tuinen aanleggen. Er
werden allerlei exotische gewassen geplant, een
bescheiden dierenpark werd in het complex op
genomen en het geheel werd versierd met beel
den, lichtende fonteinen, een Romeinsch tem
peltje en een Pompejaansch paviljoen. Verder
verrees er een wonderlijk monument, ter hoogte
van 33 M., waerlangs men met een kleine
lift naar boven gevoerd kon worden, teneinde
het uitzicht over de omgeving te savoureeren.
Intusschen heeft de dienst der Publieke Wer
ken zich echter verzet tegen de buitensporig
heden van den heer Burlando, met name tegen
het hooge monument op dit uitzonderlijke
niveau. Verontwaardigd heeft Burlando intus
schen geprotesteerd tegen de miskenning van
zijn bedoeling de stad te verfraaien. Veroor
deeld tot een geldstraf alsmede tot het vernie
tigen van het obstakel, is de extravagante
bouwheer echter in hooger beroep gegaan.
111111111111111111111
iiiimiiimiimir.
"Hypotheken, meneer! Huizen
en Nederlandsche Werkelijke
Schuld! Oèt is safe! De rest
gokwerk, meneer! Gisteren had
Gerritsen weer een tip voor me.
Ik zeg: "man, van jouw tips moet
ik niets meer hebben, ik geloof
nog maar aan EEN tip!"
"Wat is dat dan?" vroeg ie en
hij keek onverschillig, maar zijn
ooren werden een centimeter
langer. "Een TIP van BOOTZ",
zeg ik. "Da's ongevaarlijk"
Niet te zoet, niet te straf,
net goed!
100TZ
Dat de zon een dag blijft schijnen,
Zegt natuurlijk niemendal.
In het hartje van den winter
Is dat óók zoo het geval.
Dat één vogel plotseling uitslaat
In een kwinkeleerend lied,
Och, één zwaluw, zegt het spreekwoord,
Maakt toch nog de lente niet!
Dat een raam wordt opgeschoven,
Zegt niets omtrent lenteweer.
AZs een koopman buiten uitvent,
Ziet men zulke ramen méér.
Dat de huisvrouw praat van schoon- 1
maak,
Doet niets aan den tijd van 't jaar.
Want in Holland zijn ze nimmer
Met de bezemstelen klaar!
Zelfs wanneer men hoort beweren:
Zonder winterjas aan k&n,
Zal dit heel goed kunnen pleiten
Voor 'n bezoek bij oome Jan!
Maar hét onmiskenbaar teeken
Van de lente in 't verschiet
Is, dat men op straat de jeugd weer,
Ouderwetsch, met tollen ziet!
MARTIN BERDEN 1
E
(Nadruk verboden)
niiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitmiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiin
De voor Zwitserland zoo belangrijke uitvoer
van borduurwerk is in de maand Januari veel
verminderd. De uitvoer bedroeg in Januari
slechts 1.194.529 francs tegen 1.989.416 francs
in Januari 1933.
Dit is de laagste stand, welke ooit bereikt
werd.
LEIDEN. Bevorderd tot doctor in de Ge
neeskunde, op proefschrift getiteld: „Het iso-
leeren van L. Icterohaemorrhagiae uit water,
bijdrage tot de kennis van de epidemologie van
de ziekte van Weil", de heer J. M. Appelman,
geboren te 's-Grave-nhage.
Austin Furrer had haast. Hij had
vrijen middag gekregen, het weer
schitterend. Z'n motorspan was perfect
in orde en Mabel Lystone, z'n meisje, wachtte
ongeduldig op den beloofden rondrit door de
provincie. Austin haastte zich dus naar z'n
pension, stak zich haastig in motortenue, ren
de weg om den wagen te halen en met Mabel
weg te rijden, maar vergat in z'n opgewon
denheid, de financieele zijde der expeditie.
Zij hadden al lang de straten van Londen
achter den rug en reden op de frissche bui
tenwegen, toen hij z'n verzuim ontdekte. Nu
zat hij zoo goed als zonder cent, 20 mijlen van
Londen verwijderd. Teruggaan zou den heelen
vrijen middag bederven. En z'n meisje z'n ver
geetachtigheid bekennen, daarvoor gevoelde
hij niets, daaraan viel z.i. niet te denken.
Het angstzweet brak hem uit in z'n zoeken
naar een oplossing van het netelige geval
Eensklaps schoot hem een uitweg te binnen
Austin droeg het gouden horloge, dat hij bij
een wedstrijd had gewonnen. Het was een
kostbaar horloge en Austin hechtte er groote
waarde aan, vooral omdat Mabel's vader, als
president van de sportclub, hem dat cadeau
gedaan had. Daardoor hadden Mabel en
Austin elkaar leeren kennen. Nu zou dat
zelfde horloge redding uit z'n netelige positie
brengen.
„Ik.... ik vrees, dat er iets met den motor
niet in orde is," verklaarde hij; „de machine
schokt me te veel, maar we zijn hier dicht
bij een stad, waar de zaak binnen een paar
minuten in orde gemaakt kan worden."
De stad was binnen 5 minuten bereikt en
spoedig daarna had Austin Mabel in een klein
restaurant afgezet. Terwijl ze een portie vruch
tenijs gebruikte, vertrok Austin om z'n wagen
naar de naastbijzijnde garage te laten bren
gen. Maar inplaats van voor een garage, hield
hij voor een bank van leening stil.
Binnen zeer korten tijd zocht hij, zonder
het horloge, met een zeker bedrag aan geld
de inrichting weer op, waar hij Mabel had
achtergelaten. Z'n meisje stond verbaasd dat
hij zoo vlug terug was.
„Dat heb je gauw gedaan," prees ze.
„Er mankeerde maar een kleinigheid aan.
antwoordde Austin; „zullen we nu verder
gaan?"
Hand in hand gingen ze naar het zijspan
Tot zoover ging alles goed. De motor hield
zich kranig. Toen bereikten ze Penton, waar
een overschaduwde theetuin hen tot rusten
noodigde.
Ze zaten knusjes in een hoek, de thee was
heerlijk en ze keuvelden over alles en nog
wat. Mabel schrok het eerst op en vroeg.
.Rustin, hoe laat is het?"
„Tijd in overvloed," lachte Austin, die er
niets voor voelde om zoo gauw op te stappen.
„Maar het moet tijd zijn om terug te keeren,"
drong Mabel aan. „We moeten op tijd tehuis
zijn."
Zonder zich een oogenblik te bedenken, stak
Austin z'n hand tusschen z'n colbert om het
uurwerk op te diepen; met een zucht nam hij
z'n hand er weer uit.
„Ikik geloof, dat ik geen horloge bij me
heb," stotterde hij; „ik
„Niet?" Mabel zat eensklaps overeind; haar
oogen drukten de grootste verbazing uit.
„Maar straks had je je horloge bij je! riep ze.
„Je keek er op voordat we in Nashville kwa
men, waar je den motor hebt nagezien. Het
horloge staat toch niet stil?"
Dit was zekér het oogenblik, waarop Austin
eerlijk had moeten opbiechten. Maar inplaats
van dit te doen, begon hij zich in een net van
moeilijkheden te verstrikken.
Hij begon met koortsachtige haast z'n zakken
te doorzoeken. Mabel sloeg hem in gespannen
aandacht gade.
„Je kunt het toch niet verloren hebben?"
vroeg ze angstig. „Dat prachtige horloge!"
Verloren! Mooi zoo, hij zou de moeilijkheid
kunnen ontkomen.
„Ikik vrees van wel. Moet uit m'n zak
opgewerkt zijn of misschien gestolen. Maar, dat
hindert niet. Ik
„Hindert niet," en Mabel zag hem verbaasd
aan. „Wat bedoel je daarmee? Kan het je niet
schelen, dat je dat prachtig uurwerk, dat vader
je cadeau gedaan heeft, kwijt bent? Het was
het mooiste horloge dat hij krijgen kon; hij
liet er de fijnste inscriptie op aanbrengen. Je
zult toch zeker direct stappen doen om het
terug te krijgen?"
„Ikik bedoelde alleenik dacht," stot
terde Austin, die zich bij ieder woord vaster
werkte; „ik bedoel
alleen, dat ik er
geen drukte over rr 7
lilllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllK
wil
ZEO J/M. N£T ZAL tVELLOt,
LOOIEN, OELVK /p. /KNEE
EEN BEETJE EENAPEN EN
STA NO OP /KOA NO WAT AAN
T WEEN EN DAN SEN/K WEEE
„F'T"
JE HEBT EEN AANVAL
VAN KOO&TS, ANN/Ej JA,
MET NOOETS /N&EZE STOB
BEN NOETJE HEEL OpP/?-
Z/CNT/O Z/JN.' O/EP' NEB
JE EEN PEANBJE PAT/K
VOOP JE MEAAE OEMAAET
NEB.
BBRBPf'BA H.'BAN!
AJakees!' M WEET
na -roo&L/JE PA 7NET
ÓOEO MOP NE/S,
1 MAAR.BAN/
AJAKKES/'.
NO OA JE ÓOEO ONPEP DE
maken
„Drukte?"
Mabel's wangen
gloeiden, haar
blauwe oogen
schitterden.
„Jij verliest een kostbaar horloge, en dan doe
je alsof het er niet op aan komt, of je het ooit
terug vindt. Nu, dan zal ik er wel drukte over
maken. Het kan hier wel in den theetuin ge
vallen zijn en ik zal net zoo lang zoeken
De eigenares van de inrichting had op een
afstand het opgewonden gesprek aangehoord en
kwam naderbij, waarna ook zij onder stoelen en
banken begon te zoeken. Een paar bedienende
meisjes zetten haar dienstblad neer en namen
ook deel aan de zoekpartij. Eenige bezoekers
informeerden belangstellend, wat er aan de
hand was en maakten zich eveneens verdien
stelijk door met gebogen hoofd door den tuin
rond te strompelen. Austin sloeg machteloos de
zoekpartij gade; het angstzweet stond op z'n
voorhoofd. Het eenige wat hij nu doen kon,
was, met stalen gezicht, mee te helpen zoeken.
Geen vijf minuten later of boven het tuin
hek werd het gehelmde hoofd van den stads
politieagent zichtbaar. Een dozijn zenuwach
tige stemmen lichtten hem direct in over wat
er aan de hand was. Dit was een kolfje naar de
hand voor den ijverigen dienaar van den II.
Hermandad. Een oogenblik later had hij z n
corpulente figuur over het hek gewerkt en met
z'n notitieboekje in de hand, nam hij de bij
zonderheden van het „gestolen" kostbare voor
werp op. Mabel hielp hem aan al de details,
terwijl Austin als een steenen beeld naast haar
stond.
Dus verloren of gestolen tusschen Nashville
en hier," zei de agent Robson, den klemtoon
op „gestolen" leggend. Daarna vertrok hij, om
zich aan z'n taak te wijden en verschillende in
richtingen op te bellen' en liet de menschen in
verdere discussie achter.
Het geval was voor het stadje Penton een
gebeurtenis. Een reporter van het locale nieuws
blad was dan ook spoedig op de plaats des
onheils om copie voor z'n blad te bemachtigen.
Hij vischte alle details uit, en noteerde zelfs
door welke prestatie en door welke sportclub
het horloge aan Austin ten geschenke was ge
geven. Deze raapte al z'n moed bij elkaar en
wees er Mabel op, dat hun niets anders over
bleef dan naar huis te gaan. Verontwaardigd
viel Mabel uit:
,JU kunt gaan als je wilt! Ik blijf hier tot er
wat van 't horloge bekend is." Tranen van
woede schoten haar in de oogen.
„Mabel, lieve," mompelde Austin geheel over
stuur, „huil toch niet. Alles is in orde. Het hor
loge is veilig; ik weet waar het is."
„Je weet het!" riep ze verbaasd en vertoornd.
„En je maakt al die drukte en nonsens!"
,Ik wilde er geen drukte over maken;" daar
na vertelde hij haar de waarheid.
O, jou malle, domme jongen," lachte het
meisje nu. „Waarom heb je me dat niet direct
verteld? En wat moeten we nu doen? De zaak
aan de menschen vertellen?"
,Neen, zeker niet. We laten het door hen
zelf uitvechten en maken dat we zoo gauw mo
gelijk wegkomen."
Zoo gebeurde. Ze vertrokken gauw als een
paar misdadigers. In Nashville drong Mabel er
op aan, dat hij z'n horloge zou inlossen en stond
daarvoor gaarne haar beurs af. Het duurde
eenige minuten eer hij terug keerde en het
meisje begon al ongerust te worden, toen
Austin als een wervelwind de bank van leening
uitstoof, op z'n motor sprong en er met een
geweldige vaart van doorging.
„Heb je het horloge?" schreeuwde Mabel bo
ven het geraas van den motor uit; „wat is er
nu weer aan de hand?"
„Ze hadden me bijna ingerekend!" schreeuw
de Austin terug. Na een half uur voortgevlogen
te zijn, verminderde hij z'n vaart en vertelde:
„Toen ik de inrichting binnenkwam, was een
politieagent in gesprek met den eigenaar en
het horloge lag voor hem op de toonbank. De
eigenaar herkende me en wees me direct aan
als den dief. Toen ik de zaak trachtte te ver
klaren, werd de politieman zóó achterdochtig,
dat hij me wilde inrekenen. Ik wierp het geld
op de toonbank, greep m'n horloge en ging er
vandoor als de wind."
Mabel had met wijd geopende oogen en
bleeke wangen toegeluisterd.
„Austin," zei ze, „het is toch in orde hè? Je
hebt toch niets werkelijks verkeerds gedaan?
Ik.... ik voel me als een dievegge."
,,Ik heb hetzelfde gevoel. Maar ik zal ailes
per telefoon uitleggen."
Hiermee had hij echter weinig succes. De
agent Robson, die aan de telefoon stond, vond,
dat hier met de wet gespeeld was. Hij gaf aan
den reporter alle verdere informaties, waarna
in het locale nieuwsblad een artikel kwam, met
den zeer vet gedrukten kop over drie kolommen
„Bekend sportman steelt z'n eigen horloge,"
met de foto's van Austin en Mabel ter op
luistering.
DEN HAAG. Voor stuurman Kleine Stoom
vaart zijn geslaagd ae heeren J. Kajuiter, J.
v. d. Laan, T. Jonker en W. de Vries.
A 11*. dlt blad zlJn Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f Ofkflfk bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7^tl bU een ongeval met f O Cfk by verlies van een hand f 1 Of oy verlies van een f Cfl by een breuk van f by verlies van *n
jnLllC QUO II TIC S ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerlngen 1/1/verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen OU»" doodelijken afloop I AifU*m een voet of een oog# 1 £t O. duim of wijsvinger «/(/«"been of arm I Tl/i" anderen vinger
9.
Ja, precies, antwoordde Morley vlug. Ik
heb de eer gehad destijds ook enkele gege
vens te verzamelen en ter kennis te brengen van
het Koninklijk Genootschap. Ik hield aantee-
kening van de weersgesteldheden een heel jaar
lang en toen zond ik het verzamelde materiaal
naar het Genootschap.
Zoo! zei Bruce, met ongeveinsd genoe
gen. Dat is heerlijk! Het zal u thans duidelijk
zijn, dat ons Genootschap enkele meteorolo
gische gegevens wenscht van hier en de omge
ving en nu hebben ze mij uitverkoren om deze
gegevens hier te verzamelen.
Ik benijd werkelijk uw taak niet in 't minst
Onzin vond ik het bijna ieder oogenblik naar
dien thermometer te gaan kijken en de tem
peratuur dan in een boek te noteeren. Meeren-
deels vergat ik het, doch mijn aanteekeningen
waren compleet toen ik ze naar Londen op
zond, en Morley lachte en sloeg Bruce op de
knie,
Ze behandelden u niet netjes, antwoordde
de jongeman. Ik behoef de instrumenten slechts
eenmaal daags te gaan controleeren; zelfs, als
ik het zou wenschen, slechts éénmaal per week.
Ik bezit een instrument, dat de temperatuur
gedurende een geheelen dag registreert, de
maximum en de minimum temperatuur
en alle daartusschen liggende schommelingen.
Met rooden inkt wordt een en ander op een
kaart opgeteekend.
Uw inkt zal bevriezen, alvorens er iets is
opgeteekend. U weet niet, hoe koud het in
Round Lake kan zijn.
Niettemin ben ik er van overtuigd, dat u
voor mijn instrument belangstelling zult
voelen, alsmede voor den windmeter en ook den
barometer, lachte Bruce. Ik zal ze u morgen
in den loop van den voormiddag laten zien en
ik verzeker u, dat niets bij machte is den
thermometrograaf buiten werking te stellen.
Doch ik zou gaarne van u het volgende wil
len weten. Ons Genootschap stelt bijzonder veel
belang in dit gedeelte van het land. Het zal u
bekend zijn, dat Round Lake hoog ligt. Het
water loopt van hieruit weg, zoowel m ooste
lijke als in westelijke richting, ofschoon alles ten
slotte toch in de Hudson Bay terecht komt.
We zouden over het tijdvak van een geheel jaar
alle weerkundige gegevens willen verzamelen,
alsmede vergelijkende cijfers van een punt ge
legen honderd mijlen westelijk en eenzelfde
honderd mijlen oostelijk van hier. Het is nu de
bedoeling 't zelf-registreerend instrument hier
op te stellen, daarna naar ieder dier twee pun
ten te vertrekken met de hondenslee en ginds
geduren'de enkele dagen aanteekeningen te
maken om deze na mijn terugkeer alhier te
vergelijken met 'de gegevens van den thermome
trograaf.
We hebben ongeveer hetzelfde gedaan
voor de Canadeesche regeering, antwoordde
Morley. Alle postmanagers der maatschappij
houden geregeld aanteekening van het weer,
enz. Ik doe het hier reeds sinds ik de gegevens
voor het Koninklijk Genootschap verzamelde.
U hebt zoo juist opgebiecht, hoe accu
raat die gegevens geweest zijn, lachte Bruce.
Ik bemerk het al. U vertrouwt me niet!
en Morley barstte uit in 'n luidruchtigen
schaterlach.
Toch niet. We wenschen alleen vollediger
gegevens dan we zonder zelf-registreerende
instrumenten kunnen verzamelen. En bovendien
het Genootschap verlangt nog andere bijzon
derheden, welke alleen kunnen worden bijeen
gebracht door geoefende waarnemers. Doch op
de eerste plaats wilde ik u nog enkele bijzon
derheden vragen inzake mijn verblijf hier.
Wilt u my beschouwen als een betalend logé
ofwel mij in een der bijgebouwen van den post
een plaatsje afstaan, waar ik dan mijn bedrijf
kan uitoefenen? Het spreekt vanzelf, dat het
Genootschap ten volle bereid is....
Geen woord daarover, mijn jongen! Geen
woord meer daarover! U hebt zich van dit
oogenblik af en zoolang als uwe bezigheden u
in deze streek ophouden, te beschouwen als
mijn gast, begrepen? Want ik vind het bijzonder
aangenaam om u bij uw werk zooveel mogelijk
behulpzaam te zijn, om uw werk te bevorderen
en het u zoo gemakkelijk mogelijk te maken.
Ik vind het buitengewoon attent van u,
meneer Morley. doch ik wil u onder het oog
brengen, dat het Genootschap al mijn onkos
ten, en.
Mijn jongen, geen woord meer daarover.
De Hudson's Bay Company is een pelshandel-
concern en wij exploiteeren geen pensions. Dit
punt moet u dus verder onaangeroerd laten.
Het brengt me waarlijk in verlegenheid,
begon Bruce
Denk er echter aan. dat Ik het erg verve
lend zou vinden een soort kostbaasje te worden.
Ik ben een pelshandelaar, mijnheer, een be
ambte van de Hudson's Bay Company en ik
exploiteer geen logement. We spreken over dit
punt dus niet meer.
Morley stond op en boog eerbiedig. Ook
Bruce stond op en zag mevrouw Morley in de
deuropening. Zijn verbazing was nog grooter
dan 's namiddags.
Zelfs zijn eigen avondtoilet en dat van
Morley hadden hem niet voorbereid op de ver
schijning der gastvrouw in héér avondtoilet.
Mevrouw Morley leek wel een schitterend
mooi geschilderd portret, toen zij het groote
gordijn od zij hield en den groet der heeren be
antwoordde. Het was misschien wel. omdat
Bruce zich zoo scherp bewust was van zijn aan
wezigheid in het pelsland, dat hij de tegenstel
ling van mevrouw Morley's verschijning met
het land, waarin zij leefde, zoo sterk voelde.
Zij was gekleed in 'n zwart satijnen japon, ge
decolleteerd en zonder mouwen, met een sleep.
Heur haar, even zwart als haar japon, met uit
zondering van enkele grijze haren, was hoog
opgemaakt. Een parelsnoer droeg ze om haar
hals. Fijne lakschoenen kwamen onder haar
japon uit.
Bruce bemerkte thans voor het eerst, dat
mevrouw Morley ook een mooie vrouw was;
geheel haar voorkomen was dat van iemand, die
nog geen vijf en veertig is. Haar gelaat alleen
vertoonde een gering spoor van ouderdom. Des
namiddags zouden haar oogen haar hebben
kunnen verraden, doch nu schitterden deze als
die van een jong meisjes op haar eerste bal.
Bruce was echter nog té zeer onder den in
druk van zijn reis, om mevrouw Morley. zooals
hij haar had leeren kennen, te waardeeren. Een
afstand van zeshonderd mijlen, een wildernis,
afmattend, koud en verlaten, scheidde hem van
Winnipeg. De eenige sporen van beschaving, die
men er aantrof, waren de vér uit elkander lig
gende posten van pelshandelaren. Voor Bruce
vormde de figuur van mevrouw Morley met haar
blanke armen en hals dan ook een scherp con
trast met den donkeren achtergrond der den-
nenbosschen en de eenzame sneeuwvelden.
Toen hy des namiddags by haar thee had
gedronken en ook daarna, toen hij zich voor
het diner kleedde, was het vermoeden in hem
gerezen, dat hy met iemand te doen had van
minder gezond geestesvermogen. Haar conver
satie, haar wonderiyk-doen, alsof ze met in een
wildernis leefde, en haar gewoonte om op
lederen Donderdag receptie te houden, terwyl
er toch niemand werd verwacht, dit alles ver
sterkte zyn vermoedens.
Plotseling had hy medelijden met haar. Hij
zag haar als een arme. eenzame vrouw, die
reeds jaren afgezonderd leefde van menschen
van haar stand en smaak, en zich tevergeefs
inspande om in dit ruwe klimaat, in dit een
zame handelsfiliaal, een atmosfeer te scheppen
eener niet te bereiken beschaving.
Men denke niet, dat Bruce hierdoor bewogen
werd zichzelf te verongelijken of eenige wroe
ging te gevoelen over de wijze, waarop hy in
dit huis had weten binnen te dringen Hy was
in het pelsland en speelde zijn rol in den strijd
van dat land, terwyl de zeden en gebruiken
van het Noorden den toetssteen vormden voor
zyn daden, juist zooals dit het geval was by alle
andere pelszoekers.
Het pelsland is zyn tijd biina een eeuw ten
achter. Dit land was een groot machtig ryk,
toen New-York nog een dorp was. Thans is het
pelsland, dat ligt in hetzelfde werelddeel als
de grootste republiek der aarde, een afgelegen
en eenzaam oord, een overbiyfsel van een oude
feodale maatschappy, een erfstuk uit de dagen
van wantrouwen, hartstocht en hebzucht, toen
de natiën streden om het bezit der Nieuwe
Wereld.
Koningen verleenden monopoliën in de pels-
landen. Elders streden de legers hierom met
elkander. Een ras zou zich in 't land zelf ves
tigen en een verdrag, in Europa gemaakt, liet
het volk aan zijn lot over en zonder eenig
recht. De onrechtvaardige daad was gepleegd.
Rechten konden alleen steelsgewljze worden ver
kregen.
(Wordt vervolgd.)
