<1
Md m'dml mn dm ia§
De militaire opleiding in Japan
EEN FEODALE GEEST
GRETNA GREEN,
DE KLEINE ANNIE LIJDT SCHIPBREUK - Geen vooruitgang
FORT-MYSTERY
WOENSDAG 21 FEBRUARI 1934
Barbaarsche helden
code
Een Japansch officier mag nooit
gevangen genomen worden,
zelfs niet als hij buiten
bewustzijn verkeert"
De Volksraad en de Vader-
landsche Club
"MAN KIJK NIET
ZOO SIP! DRINK
LIEVER EEN TIP!"
Criminaliteit in de dessa
Pater Valentinus
Rykskieskring Maastricht
I -
Bestrijding van Struma
Zusters van het Goddelijk Woord
in Indië
We cevoa. je je? ben
oruoen
Ontstemming om het ontslag van
een journalist
R. K. Ver. directeuren van Nijver
heidsonderwijs
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
door
Katharina en Robert Pinkerton
Wanneer men de houding wil begrijpen,
die het Japansche leger thans aan
neemt en de redenen wil doorgron
den, die oorzaak zijn geweest dat er een fas
cistische partij werd opgericht, dan moet men
weten, hoe de officieren op de Hoogere Krijgs
school gevormd werden en waarom zij ontevre
den zijn. De Japansche officieren komen uit
alle rangen en standen van het volk voort: er
zijn onder hen boerenjongens, kleine burgers,
zelfs arbeiders; maar een groot aantal stamt
uit oude Samourai-families, gezinnen van krij
gers, die den wapenhandel en de familie-tra
ditie in eere hielden, maar die sinds de restau
ratie zoo niet tot armoede, dan toch tot minder
welvaart vervielen. Het kind, dat droomt van
een militaire loopbaan, moet eerst veel werken
en een respectabel aantal examens en proeven
afleggen. Allereerst ontvangt de toekomstige
militair een door en door patriottische opvoe
ding en wordt aan een ijzeren tucht onderwor
pen. Op de krijgsschool, waar hij vier jaar
studeert wordt hij ingewijd in de „Bushido".
De Bushido, de „weg voor den krijgsman" is
een nieuwe godsdienst, de eeredienst van den
keizer, afstammeling van de Zon, de incarnatie
en het symbool van het Vaderland. Het is
vooral een moraal, waaraan geen enkel Japan
sche officier zich mag onttrekken. Hij ver
plicht zich terug te keeren tot den ouden een
voud des levens en des harten, tot een volko
men onbaatzuchtigheid, tot minachting van
het geld en tot volkomen opofferingsgezindheid
Jegens dynastie en vaderland. Het is overbodig
hierbij te spreken over moed en doodsverach
ting. Als de eer dit elscht moet de Jonge officier
bereid zijn te vallen onder de slagen van zijn
vijand of onder zijn eigen slagen. En de Ja
pansche eer is een vreeselijke tyran.
Enkele gevallen van zelfmoord zijn in Japan
klassiek b.v. van Maarschalk Nogi, die twintig
jaar geleden „Harakiri" pleegde, omdat hij zijn
meester, den keizer, niet wilde overleven, ter
wijl zijn vrouw zich aan zijn zijde met een
dolk doorstak. Zoo zijn er meer gevallen voor
gekomen. Na elk verdrag, elke conferentie,
waarbij Japan zich beleedigd kon achten, zag
men een zelfmoordepidemie om zich heengrij-
pen onder de officieren. Bij Shanghai deed zich
onlangs nog een merkwaardig feit voor. Kom-
mandant Kuga, die bij den strijd rond die
stad zwaar gewond werd, was door de Chinee-
zen naar een hospitaal gebracht. Zoodra hij
genezen was en bij den wapenstilstand tusschen
Japan en China uit de krijgsgevangenschap be
vrijd, begaf hij zich naar het slagveld, waar hij
gewond werd en zijn superieur generaal Hayashi
sneuvelde. Hij bracht de laatste eer aan de ge
sneuvelden; inplaats van zich met een mes te
bewerken volgens de oude methode, schoot hU
zich voor 't hoofd.
Een Japansch intellectueel, die voor socialist
wilde doorgaan, verklaarde als het ware on
danks zich zelf: „Een Japansch officier mag
nooit gevangen genomen worden, zelfs niet als
hij buitan bewustzijn verkeert". En den vol
genden dag verklaarde Generaal Araki, de Mi
nister van Oorlog, aan de journalisten: Com
mandant Kuga heeft niets anders dan zijn
plicht gedaan, hij heeft de waardigheid en de
eer van het Japansche leger hoog gehouden en
ons zijn ziel geopenbaard. Terzelfdertijd werd
in theaters en bioscopen een stuk vertoond ter
verheerlijking van de „Drie helden van Shang
hai". Dit waren drie Japansche soldaten, die
tijden» de gevechten met een bom naar de ver
dedigingswerken van den vijand liepen en zich
zelf mede in de lucht lieten vliegen om zeker
te zijn, dat do aanslag doel trof. Men verheer
lijkte hen als nationale helden en hun families
werden met eer en geld overladen. Zijn deze
„Drie soldaten van Shanghai" niet de voor-
loopers van de „levende torpedo's" waarvoor
de Japansche marine-autoriteiten onlangs vrij
willigers vroegen? De matroos, die naar het
vijandelijk schip geschoten wordt om daar een
helsehe machine tot ontploffing te brengen, zal
zelf den dood vinden. En met trots noteert
de Japansche Generale Staf het aanbod van
duizenden vrijwilligers, die bereid zijn in den
eerstvolgenden oorlog hun leven te geven. Deze
barbaarsche heldencode is nog geheel door
drongen van den feodalen geest. De officier
heeft tenslotte sinds de revolutie van 1868 niets
anders gedaan dan zijn gevoelens van aanhan
kelijkheid van trouw jegens den Daimis, zijn
heer, overgedragen aan den keizer, het levend
symbool van het oude land van Yamato. De
zelfde banden, welke eens de vazallen bonden,
binden nu langzamerhand het heele volk. Te
recht heeft men opgemerkt, dat er in Japan
reeds sinds eeuwen in het klein een geheimzin
nig militairisme bestond dat steeds een gevaar
beteekende voor den vrede in het land en dat
tot allerlei extremistische en overdreven opvat
tingen en uitspattingen aanleiding gaf.
Op een vergadering te Batavia gehouden op
19 Jan. J.l. bepaalde, naar de Indische bladen
meedeelen, het hoofdbestuur der Vaderland-
sche Club haar houding tegenover het insti
tuut van den Volksraad als volgt:
Een openbaar college als de Volksraad blijft
het gewenscht achten, zoowel als tegenwicht
tegenover de bureaucratie, als forum van het
geen er leeft in de verschillende groepen der
maatschappij en als een plaats, waar de re
geering de gelegenheid heeft, om hare hande
lingen, 'besluiten en ordonnanties toe te lich
ten en te verduidelijken.
Wil echter die Volksraad een afspiegeling
zijn van de maatschappij, dan zal het over
wicht van het Nederlandsche element in de
Indische maatschappij, ook in de samenstel
ling van den Volksraad tot uiting moeten ko
men.
Het wenscht den Volksraad te zien terug
gebracht tot een adviseerend college, in ver
band met het ontbreken alhier van het parle
mentaire stelsel.
Die wetgevende bevoegdheid moet onder de
huidige omstandigheden tot een verzwakking
van de regeering leiden, terwijl deze landen
een sterke Nederlandsche regeering behoeven-
Verder acht het hoofdbestuur rechtstreek-
sche verkiezingen voor den Volksraad nood
zakelijk.
Mede in verband met de belangrijke hier
door te verkrijgen bezuinigingen, doch boven
dien om tal van andere redenen, wordt op
heffing der regentschapsraden gewenscht ge
acht.
Zoo spoedig mogelijk dient te worden over
gegaan tot omzetting van het meerderheids
kiesstelsel voor de gemeenteraden in een even
redig kiesstelsel, opdat de politieke partijen
niet noodgedwongen genoopt tot de, in het al
gemeen, ongewenscht geachte stembusaccoor-
den.
Mochten dergelijke wijzigingen in het kies
stelsel niet voor de a.s. verkiezingen gereed
komen, dan meent het hoofdbestuur, dat de
verkiezing in de eerste plaats moet dienen als
proefverkiezing waardoor de billijke verhouding
van het aantal zetels voor iedere partij wordt
aangegeven.
Hierover zal met de politieke partijen over
leg worden gepleegd.
Verder sprak het hoofdbestuur zich uit voor
een aanmerkelijke verhooging van de basis voor
het census-kiesrecht.
BOOTZ
De werkloosheid in de dessa, voortspruitende
uit de afwezigheid van werkgelegenheid in de
suiker- en andere cultures met de daaruit we
derom rasulteerende geldschaarschte, werkt de
criminaliteit in de hand en doet de ongunstig
ste elementen der bevolking omzien naar mid
delen om langs illegale wegen in het dagelijksch
onderhoud te voorzien, schrijft de correspon
dent te Cheribon van het Bat. Nbl.
Volgens de rapporten van de Cheribonsche
veldpolitie over de afgeloopen twee maanden
zijn niet minder dan 34 clandestiene araksto-
kers op heeterdaad betrapt en is ruim 14.000
liter onafgewerkt beslag, voor welk doel uit
sluitend tètès (melasse) wordt gebruikt, in be
slag genomen. Voorheen waren het nagenoeg
uitsluitend Chineezsn, die zich met het stoken
van arak bezighielden; nu zijn het voorname
lijk werklooze Inlanders, die zeer primitieve
stokerijen oprichten in tuinen, het oerbosch en
op plekken, die slechts te bereiken zijn langs
zeer ongeëffende paden.
Voor een bedrag van nog geen tien gulden
laten deze clandestiene stokers zich bij een
blikslager in de dessa of de stad een complete
distilleer-installatie vervaardigen, die een ruim
gewin oplevert, want in een etmaal kan men
met een dergelijke installatie een hoeveelheid
van ruim 50 liter arak weliswaar van infe
rieure kwaliteit vervaardigen, welke grif door
opkoopers wordt afgenomen voor 13 per
petroleumblik (18 L.). De bedrijfs-onkosten zijn
zeer gering. Brandhout wordt vaak uit 's lands
bosschen gekapt. De kosten bedragen totaal
niet meer dan 6.
Het clandestien stoken is dus een zeer lucra
tief bedrijf, dat den stoker per etmaal een winst
van ruim ƒ30 kan opbrengen.
De Cheribonsche veldpolitie heeft hierin dan
ook aanleiding gevonden haar aantal spionnen
voor dat doel te verdubbelen met het hier
boven vermelde succes. De gelden, die hiervoor
worden uitgegeven, worden meer dan dubbel
vergoed door het nuttig effect, dat de aanha
lingen hebben.
Het is een eigenaardig verschijnsel overigens,
dat de door den landraad opgelegde straffen
weinig uitwerken, wijl herhaaldelijk lieden
worden geverbaliseerd, die reeds eerder ver
oordeeld werden of nog voor den landraad te
recht moeten staan.
Het laatste halfjaar werden door de veld
politie niet minder dan ruim 3000 k g. zout ach
terhaald, dat op clandestiene wijze aan de
Java-Zee was onttrokken door de kustbewo
ners. Ook bij het aanhalen van zout staat de
veldpolitie herhaaldelijk machteloos, omdat de
strandbewoners het zand met een groot zout
gehalte naar huis brengen en daar in vergaar-
potten het zout door koken van het zand weten
te scheiden.
De Z.E. pater Valentinus v. d. Berg, Conven
tueel te KaalheideKerkrade, is in het zieken
huis te Heerlen ter observatie opgenomen.
Het bestuur van den Rijkskiedkring Maas
tricht der Staatspartij heeft in principe besloten
tot uitgifte van een eigen orgaan.
miiiiiiiimiiii
iiiiiimmiiiii:
Zaterdag is op 85-larigen leef- s
ttld overleden Hugh Maclde, Je E
beroemde smid van Gretna S
Green, die de bevoegdheid had 5
in zijn smederij huwelijken te 5
sluiten. (Krantenbericht)
I U heeft toch wel van hem gehoord,
i Den smid van Gretna Green?
I Hij was als smeder van 't geluk
i In Schotland zeer gezien.
Want hij was smid, maar bovenal
I Bezat hij nog het recht
I Het smeden van dien vasten band,
De banden van den echt!
3 En waren hij en zij het eens
3 In liefde tot elkaar,
3 Doch anderzijds, door geld of stand, s
I Bestond er ook een „maar",
i Of ging het zaakje niet gesmeerd,
Want pa of ma zei nèèn,
Dan trokken zij naar Gretna Green, 3
I Het dorp in Schotland, heen.
Daar stond de smid van Gretna Green 3
I Aan 't aambeeld reeds gereed
En met het vuur der liefde werd
Men vast aan-een gesmeed!
Doch de idylle is voorbij
Tot menigeens verdriet.
De liefde mag al èèuwig zijn,
3 De smid is 't echter niet!
5 Dus voortaan, enkel en alleen,
1 Verwisselt men het „ja",
3 Wanneer men èèrst 't ja-woord heeft
j§ Zoowel van pa als ma!
MARTIN BERDEN
I (Nadruk verboden)
i i
HllllllllllllllllIllllllllllllillllllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllR
Gedurende de laatste dagen komen in de ge
meente Kampen vele gevallen voor van struma
(krop of vergrooting van de schildklier). De z.g.
struma-commissie van den Gezondheidsraad
heeft in deze gemeente een omvangrijk onder
zoek op alle scholen en op een tweetal fabrie
ken ingesteld.
In totaal werden 3156 schoolkinderen onder
zocht. Bij 38 pet. van de jongens en bij 44.6
pCt. van de meisjes werd duidelijk krop aan
getroffen, terwijl uit het onderzoek op de fa
brieken bleek, dat het aantal kroplijders na
den leerplichtigen leeftijd nog toeneemt.
Voorts werd een onderzoek ingesteld naar de
samenstelling van het water der Kamper drink
waterleiding.
Het bleek slechts 0.2 gamma (0.001 milligram)
Jodium per L. te bevatten. De oorzaak van het
veelvuldig yoorkomen van struma moet ge
zocht worden in een tekort van jodiumgehalte
in het drinkwater.
In verband hiermede stellen B. en W. van
Kampen den Raad voor om over te gaan tot het
jodiaeren van het water der gemeente-water
leiding met 50 gamma per L. water en tevens
in te stellen een commissie van leiding en on
derzoek.
In den loop van 1934 zal de Nederlandsche
Provincie van de Congregatie der Zusters van
de Goddelijke Voorzienigheid, gevestigd te
Steyl, haar eerste Missie openen te Bandoeng.
Deze Missie ressorteert onder de Prefectuur van
Mgr. J. H. Goumans O.S.C., Apostollsch-Pre-
fect. Mgr., die thans in Nederland vertoeft,
keert in Februari wederom naar Java terug.
Eenige maanden later reeds hopen de eerste
zusters vanuit het Provinciaal Moederhuis te
vertrekken om haren nieuwen werkkring in
Bandoeng te beginnen. Aan het Provinciaal
Moederhuis zal een Missieschool verbonden
worden, onder bescherming der H. Theresia v. h.
Kindje Jezus, waar jongedochters, die roeping
gevoelen voor het Missieleven, als aspiranten
kunnen worden opgenomen en voor de Missie
worden opgeleid.
Moge Gods zegen rijkelijk op haar werk rus
ten)
Ik heb geen schijn van kans." dacht Freddie
Webster, terwijl hij zich naar het Palace-
hotel begaf om een onderhoud te hebben met
den New-Yorkschen geldmagnaat John M. Van-
wijk.
Je behoefde nog niet eens veel hersens te
hebben om dat te beseffen, want Freddie bezat
vrijwel geen cent en hij was van plan om de
dochter van den millionnair ten huwelijk te
vragen. Met Lea Vanwijk zelf was de zaak al
beklonken, maar zonder toestemming van den
ouden heer kon er nog niets gebeuren.
Toen Freddie voor den millionnair stond,
zonk zijn hart hem in de schoenen. De man zag
er uit als een echte geldwolf. Zijn kleine scher
pe oogen namen den jongeman van het hoofd
tot de voeten op.
„Wel, jongmensch," begon hij, op weinig aan
moedigenden toon, „waaraan heb ik het te. dan
ken dat je me komt bezoeken?"
Freddie zocht al zijn moed bijeen.
„Het is over Leaover uw dochter be
doel ik.... ehziet u, we houden van el
kaar en
„Hm!" deed de millionnair.
„En nn kom ik u om de hand van uw doch
ter vragen," besloot Freddie resoluut opeens.
„Zoo!" zei John M. Vanwijk. „En dan wil je
me zeker wel vertellen, hoe je er financieel bij
staat?"
„Ik zal Lea kunnen onderhouden, meneer,
maar dan zal ze het met heel wat minder moe
ten stellen dan tot nu toe. Zij wil het graag."
„Mooi," luidde het antwoord. „Dat ze zich
zelf het een en ander wil ontzeggen, vind ik
allemachtig aardig, maar het is niet noodig.
Zoolang ze niet getrouwd is, heeft ze geld in
overvloed en wanneer ze gaat trouwenwel
dan zijn er genoeg mannen met geld te vin
den, Adieu, jongmensch."
En daarmee kon Freddie het doen. Afge
wezen! Alsof liefde ook niet een woordje mee
sprak!
Zoodra ze de kans kreeg, zocht Lea hem op
om hem ta troosten.
„Hoe lang blijven jullie nog in Europa?"
vroeg Freddie.
„Tot na de antiquiteitenveiling bij Welling
ton," antwoordde het meisje.
„De antiquiteiten-veiling? Nu, ik zal zien,
wat ik nog doen kan," zei Freddie,
Hij ging naar huis, waar hij langen tijd in
beschouwing bleef staan voor een oud schrijf
bureau, dat een reislustige oom jaren geleden
ergens uit West-Indië had gesleept. Een mooi
antiek meubelstuk, dat uit niets anders scheen
te bestaan dan uit geheime vakjes.
Freddie dacht na. Tenslotte verhelderde een
glimlach zijn gelaat. Juist! Dót zou hij doen.
Op die manier zou hü Lea toch nog kunnen
krijgen.
Hij bracht het meubelstuk naar Wellington
om in de veiling te worden opgenomen en ver
volgens begaf hij zich, voorzien van een goed-
nagemaakt document naar den heer John M.
Vanwijk.
„Ik zou toch denken," begon deze, „dat ik
den vorigen keer mijn meening toch wel heel
duidelijk heb laten weten."
„Inderdaad, meneer, dat liet aan de duidelijk
heid niets te wenschen over, maar ditmaal kom
ik zaken met u doen. Ik heb een tip voor u,
waar het een en ander aan te verdienen valt.
En ik zal het goed met u maken; ik vraag er
slechts twintig pond voor,"
Hij toonde den millionnair het document, dat
een vergeelde brief bleek te zqn.
„Jongeman," antwoordde John. W., „Ik heb
nog nooit een kat in een zak gekocht. Voor ik
iets koop, moet ik weten of ik mijn geld niet
in het water smijt."
„Lees dit dan eerst," hield Freddie aan.
De millionnair las het epistel aandachtig, in
het eerst met weinig interesse, doch van liever
lede klom zijn belangstelling.
„Als dat waar is, dan zit er in de geheime
vakjes van een schrüfbureau een waar for
tuin aan edelsteenen verborgen. Dat kan na-
tuurlük zwendel zün, maar het is ook heel goed
mogelyk dat het waar is. Er waren vroeger wel
van die rare zonderlingen die hun geld liever
verstopten dan het veilig te beleggen. Maar, een
andere kwestie. Je weet waar dat schrijf
bureau is?"
„Ja, dat weet ik," gaf Freddie kalm ten ant
woord.
H/ERANN/E, NEEM
P/T MAAP EEN/5 IN.
JE OOEP U/TÓEPU5T NU
JE PEN OEN£ElEN/iAJNT<
ÓEZZAJPBH HEBT?
ZE '5 WEEK 'N
gevallen;ze nam haar
med/c/jn.maar n oelooe
tit ET, PAT ZB EP Z/CP VAN
PEN NEA/EL Z/J PANE, PA T
WE 6ENEE6MIOPELEN NEB
PEN EN NEE GJVPNIVA TEJJ '5
ZO/VER MAAL? 'K ZAl /EDE
REN DRUPPEL WATER POEP
KOKEN. MEN KA/y N/ET rE
VOORZKHT/o Z/JN
VAN PA AO 5LECN-
OR N
EN DIE VOCHTIGHEID PE
KOOPT5 MOERT EK POON
LECHT AAN TO£ AL5
/K /N pE
TE'O PEN HE3 NÊEOENAAKT.
CR/5 't> 15 NU OPKONiT-
„Waarom koop je het dan zelf niet?"
„Omdat het zeer waarschijnlijk voor mij te
duur zal worden. Zelfs al weet niemand iets van
een verborgen schat af, dan nog heeft het meu
bel een groote waarde. In elk geval wil ik de
kans niet wagen. Maar voor twintig pond zeg
ik u waar het zich bevindt."
„Top!" zei de millionnair. „Hier is het geld.
En zeg nu op!"
,3edankt. Het ding wordt eerdaags geveild
bij Wellington. Als u wilt, gaan we het meteen
eens bekijken."
„In orde."
BU Wellington was het niet druk. Zonder
moeite vond Freddie zijn schrijfbureau terug en
dadelijk begon de millionnair voor zoover het
mogelijk was het oude meubel te onderzoe
ken. Het aantal
tlMlllltlllllllllHIHIHIIIMIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIf
geheime laaajes
overtrof zün ver- r" j
wachtingen verre, i Keil OUCl
Het leek wel of
het ding uit niets SC tl VtJJOU TCCL U
anders bestond.
Voor ieder vakje
was een bepaald mechanisme aangebracht. In
het aantal vakjes dat open kon lagen papperas-
sen, waarin de millionnair terloops snuffelde.
Tot slot noteerde hij het veilings-nummer.
Hij was besloten het kostbare stuk te koopen.
Freddie ondertusschen liep bü zijn vriend
Harry aan.
,,'k Heb een karweitje voor je, ouwe jongen,"
zei hü. „Je moet voor me naar de veiling van
Wellington gaan en bieden op nummer 517, een
schrüfbureau!"
„Ik heb er niets op tegen," antwoordde Harry
vroolük. „Zeg, maar tot welk bedrag je wilt
gaan. Tien pond?
„Je moet bieden tot 4000 pond!"
Harry keek hem dan aan. „Tot vierduizend
pond?" herhaalde hij. „Jij bent gek of ik ben
doof."
„Noch het een, noch het ander," zei Freddie.
„Je moet gaan tot vierduizend pond. En ont
houdt het nummer. 617, een schrijfbureau.
„Kom, vooruit dan maar," stemde Harry toe.
Je schijnt opeens aardig dik in je dubbeltjes
te zitten."
Op den dag der veiling was het bü Welling
ton drukker dan gewoonlijk. Er zat schot in.
Er werd geboden. Maar Freddie's schrüfbureau
bleek niet veel liefhebbers te trekken. Voor vüf
pond werd het ingezet.
„Twintig!" klonk een stem achter in de zaal.
John M. Vanwijk draaide zich verstoord om.
„Vijftig." riep hü.
„Niemand meer dan vijftig?"
„Honderd!" zei dezelfde stem achterin op
halven toon.
De millionnair vloekte onhoorbaar. Hij bood
hooger en hooger, steeds weer overtroefd door
den jongeman m$t zün halve stem.
Het werd een sensatie.
Totdat de millionnair met vqfduizend pond
de overwinning behaalde.
Freddie wreef zich in de handen.
Dien avond ontving hü het geld uit handen
van den veilingmeester onder aftrek van vei-
linggeld en dadelük daarop zocht hü den mil
lionnair op.
„Ik kom u nogmaals om de hand van uw
dochter vragen meneer," zei hü. „Ik heb zaken
gedaan en een kleine vijfduizend pond ver
diend."
De millionnair keek even argwanend, maar
zün goede stemming bleef. „Wel" sprak hü. „Ik
heb ook een meevaller gehad. Als jullie van el
kaar houden dan moet je maar trouwen. En
die tip van je, jongeman, die was werkelijk geld
waard. Edelsteenen waren natuurlük niet te
vinden zooals ik wel gedacht had. Maar op den
kijkdag ontdekte ik een ander fortuin dat in
het schrijfbureau verborgen zat. Kük eens, oude
postzegels. De eerste zegels van Amerika, hier
een exemplaar waarvan er nog slechts één
tweede bestaat. Een collectie jongeren, die een
fortuin waard is. Dat zal me in staat stellen
den bruidsschat van mün dochter nog belang
rijk te vergrooten. Ik wensch jullie veel geluk
In Maastrichtsche Kunstenaarskringen komt
eene ernstige ontstemming tot uiting tegen het
ontslag onlangs verleend door eene uitgevers-
maatschappü van een aantal Katholieke bladen
aan een harer plaatselüke redacteuren.
De redacteur in kwestie gaf onder schuilnaam
een litterairen roman uit, in welken romen een
autographie van het uitgeversbedrüf werd ge
zien.
De Maastrichtsche Kunstenaars beschouwen
het ontslag als een beknotting van het recht
van een kunstenaar een roman te concipieeren,
die natuurlijk steeds voor een deel gegevens
kan ontleenen aan de werkelijkheid, zonder
daarbij de bedoeling te hebben eene eventueele
werkelükheid getrouw en tendentieus den
publieke weer te geven.
De algemeene leden- en jaarvergadering van
de R.K. Vereen, van directeuren, directrices,
leeraren en leeraressen bü het Nijverheidsonder
wijs wordt dit jaar op 5 April a.s. te Maastricht
gehouden.
De V.V.V. heeft bereids toezegging gedaan
het verblüf der congressisten zoo aangenaam
mogelük te maken.
"been of arm i
A 11 L 't op dit blad slln Ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen O/ifi/t bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7Cf) bü een ongeval met f 9Cf) bü verlies van een hand 19C oljverlies van een f Cf)
A lid QOOTHXQ S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlr.gen I dUlrlt»m verlies van beide armen, belde beenen. of belde oogen I doodelljken afloop# AOU» een voet of een oog# IAduim of wijsvinger
bij een breuk van f /tfï bij verlies van 'n
I tiUmm anderen
vinger
=5=
(Korte Inhoud van het voorafgaande
David Patterson Is de eigenaar van een
bloelenden nelshandel In Noord-Canada
Zün expansie-zucht vindt slechts één hin
derpaal. de machtige Hudson's Bay Com
pany zijn grootste concurrent. Deze bezet
een post „Port Mvaterle" genaamd en door
Herbert Morley beheerd- waar Patterson
ondanks herhaalde pogingen, nooit in ge.
slaagd ls vasten voet te verkrijgen. Bruce
Rochette, die een diepen haat koestert te
gen de Hud3on'a. zal dan voor Patterson
trachten een handelspost te vestigen tn
het veelomstreden gebied).
Zün eerste werk was thans een plaats uit te
kiezen voor rijn thermometrograaf. HU was
trotsch op cüt instrument, niet alleen, wijl het
zoo'n goed effect maakte In zün weloverwogen
plannen, doch ook, omdat hü zulk een belang
was gaan stellen ln de meteorologie, tengevolge
van het feit, dat het hem zooveel moeite ge
kost had dit instrument te bekomen.
De veranda strekte zich uit langs de oost
en noordzijde van het woonhuis, terwül zü het
uitzicht gaf op het meer en op de trading
shop. Bruce bepaalde, dat hier zijn instrument
gevrijwaard zou zijn voor de zon en de val
lende sneeuw, terwül het bovendien overdag
gemakkelük was te bereiken.
HU had ook een ombrometer en een anemo
meter meegebracht om regenval en windsnel
heid te meten, alsmede een, volgens een vrij
oud principe geconstrueerden hygrometer,
wiens werking hem echter niet al te duidelijk
en niet al te zeker toescheen. De anemometer
zou men, aldus werd beslist, plaatsen aan den
oever van het meer, op eenigen afstand van
't dichtstbijgelegen gebouw. Het bosch was te
ver af om den wind te beïnvloeden en er waren
ook geen heuvels.
Toen Bruce met zün Inspectie van de terreinen
klaar was, zag hü Morley, die uit de trading-
ehop kwam; hü maakte den postmanager aan
stonds z;in plannen bekend en vroeg toe-
fltemming tot het plaatsen der instrumenten.
Zonder eenige discussie werd een en andet
hem toegestaan en de halfbloed werd uit de
trading-shop geroepen en belast met het
maken van een plankje, te bevestigen aan den
muur van het woonhuis, om er den thermome-
trograaf op te zetten, Terwül dit gedaan werd
ging Bruce naar zün kamer en maakte het
toestel in orde, doch nog vóór hü daarmede
klaar was, werd hü geroepen aan de lunch.
In de huiskamer zag hü voor de eerste maal
dien dag mevrouw Morley. Ze groette hem
gracieus en toch vormelük, en toen MorJey
onmiddellük daarop binnenkwam, ging ze hem
dadelük voor naar de eetkamer.
Onder haar leiding was de conversatie even
vormelük als opvallend-gemaakt. Mevrouw
Morley had dezelfde houding aangenomen, die
Bruce reeds bü zün aankomst had opgemerkt.
Van de aangename emotie echter, die zün een
voudig compiment van den vorigen dag bü
haar had veroorzaakt, was nu geen spoor meer
te bekennen. Terwül hü haar gadeslóeg en deze
verandering hem opviel, werd het hem duide-
lük, welk een gróote gebeurtenis zün komst
alhier was geweest. Hij had een eindelooze
reeks van eentonige weken en maanden ge
broken en hü stond verstomd over haar suc
cesvol verbergen van dit feit, over de handige
manier, waarop zü zich voordrol als een gast
vrouw wier huis geregeld openstond voor
onverwachte gasten.
Mevrouw Morley hield op tactvolle wyza de
draden van het gesprek in handen en wist
zoowel Bruce ais haar man daarin in te men
gen. Doch de behandelde punten hadden altijd
batrekking op de buitenwereld. Geen enkelen
keer, zelfs niet indirect, werd door haar ge
rept over het land, waar ze thans leefde. De
pelsen, de Indianen, zelfs de heerschende
abnormale weersomstandigheden werden geheel
over het hoofd gezien. Het scheen wel, of ze
van het Noorden en al wat daarmede verband
hield, was afgesloten, dat ze zelfs onkundig
was van de uiterlüke gesteldheid van het land.
Bruce, die haar leiding en wenken leidzaam
volgde, voelde het hoe langer hoe meer als een
spot, dat die vrouw haar onverbiddelüke om
geving als het ware omwonden had met een
züden mantel van schüngeloof. Op het laatst
werd hij bezeten door een haast onbedwing
baar verlangen te weten te komen, waarin die
vrouw wérkelijk geloofde, te weten, welke weer
zin en welke haat tegen het Noorden dergelüke
excentrieke handelwüzen, die slechts het mede-
lüden konden opwekken, hadden noodig ge
maakt.
Het was een ware opluchting, toen ze de
conversatie een wending gaf en begon te
spreken over tooneel, terwül ze Bruce ver
schillende vragen stelde aangaande de Ame-
rikaansche theaters. Thans, eindelük, spraken
ze over reëele dingen.
TUdens zün verblüf in het college had Bruce
werkelük in het tooneel eenig belang gesteld,
doch de vier jaren, die hü in het Noorden had
doorgebracht, hadden hem ervan vervreemd.
Toevallig, toen hü in Winnipeg was, had hü
een tüdschriftartikel gelezen, waarin de dra
matische gebeurtenissen van het afgeloopen
New-Yorksche tooneelseizoen werden bespro
ken.
Vooral in verband met datgene, wat hü den
vorigen dag had hooren bespreken, behoefde
hjj niet te vreezen. dat zün nieuws voor hen
verouderd zou zün. Het artikel had ziin geheu
gen opgefrischt en hem de beoordeelingen ver
sohaft van een bevoegd recensent.
Bruce stond werkelük over zichzelf verbaasd
en verschafte bovendien aan den gastheer en
zün gastvrouw bijzonder veel genoegen. Ook
herinnerde hü hem aan enxele Engelsche
theaterstukken en Engelsche acteurs, die hü
verscheidene jaren geleden gezien had. en ter
wijl mevrouw Morley nauwelüks iets moderns
kon bewonderen, was ze op het laatst toch
geïnteresseerd door Bruce's verdediging van
Pinero.
De lunch was vlug ten einde. Mevrouw
Morley trok zich terug in haar kamer en haar
man begaf zich naar de trading-shop. terwijl
hij Bruce alleen liet om de installatie van het
instrument te voltooien. Hiermee was hü niet
klaar voor het invallen Van de duisternis. Er
heerschte 'n barre koude en nadar de anemo
meter aan den oever van het meer was ge
plaatst, ging Bruce terug naar het woonhuis;
daar aangekomen stak hü even een lucifer
aan en keek naar den thermometrograaf. Deze
wees een temperatuur aan van een en veer
tig graden onder nul en de roode reglstreerlün
bewoog zich büna loodrecht ln dalende rich
ting.
In de hulskamer vond hü Morley voor de
t afel, bezig met het bü werken van enkele
dienstbeseheiden van Fort-Mystery.
Allemachtig! Wat is het koud! riep Mor
ley uit. Ik kon het op het kantoor niet uit
houden, zoodat ik mün papieren maar hierheen
meenam.
Waarom heeft u dagr dan geen kacheltje?
vroeg Bruce, die voorwendde orroeKond te zün
met een der onschendbare wetten van de pels-
landen.
Vuur in de trading-shop, protesteerde
Morley. Dat mag niet. Het rooken is er zelfs
verboden. Zag u dan niet dat opschrift in de
Ojibwa-taal en in het Engelsch? Het leven van
ons allen, zoowel van de bevolking hier als van
de jagers, hangt geheel af van de voorraden, die
zich in de gebouwen bevinden. Als de trading
shop en het pakhuis zouden afbranden, dan
gaan alle voorrraden mee. mondvoorraad, am
munitie dat is ook mondvoorraad, doch in
een anderen vorm en kleeding, alles. Dat
ls een regel, waarvan men in dienst der Hud
son's Bay niet mag afwijken.
Dat hjkt me wel erg ongeriefelük.
We worden er aan gewoon. U zag wel
licht, dat we hier wanten dragen, welke één
vinger vrülaten, zoodat we gemakkelijk elk
voorwerp kunnen aanraken. Dit is juist een
van de kleine ongemakken, die we moeten
verduren voor het hoogere goed. U weet, dat
de Hudson's Bay er groot op gaat, dat ze haar
jagers nooit in den steek laat. Altijd hebben
ze op de posten kunnen vinden wat ze noodig
hadden. Geen ziekte, dood, abnormaal weer,
of zelfs ook schipbreuk, konden dat verhinde
ren. De vrühandelaren zün menschen, die met
de Noorderzon vertrekken, ze komen vandaag
en gaan morgen weer heen, en stellen alleen
belang in de pelsen, die ze kunnen kapen.
Ze hebben geen tradities hoog te houden, geen
interesse voor het volk. Doch de Hudson's Bay
is hier al sinds twee eeuwen gevestigd, en zal
hier blüven, zoo lang er pelsen te koop zün en
jagers, waarmede zaken gedaan kunnen wor
den. Zoo is op de ver afgelegen oosten, die
moeilük bereisd kunnen worden, altüd voor een
jaar mondvoorraad voorhanden. Alle mogelüke
voorzorgsmaatregelen worden genomen om vol
doende wintervoorraden te hebben. Daarom be
zitten we voorschriften in verband met het
maken van vuur.
.(Wordt vervolgd)
