H. M. de Koningin spreekt tot
haar volk
BOSCH RONDOM HAARLEM
JtUffiC ysilig
Zijn radio niet
afbetaald
HAAR MOEDER HERDACHT
RESTEN VAN OERWOUD
ZONDAG 1 APRIL 1934
Zij was een zegen voor
ons allen"
Is de toekomst een
bedreiging?
Beroemd probleem
Steeds bekeeringen
Paschen
In den buik geschoten
Diep ontroerd dank Ik U voor
Uw liefde en trouw haar
betoond"
De natpur heeft nog vele roman
tische plekjes bewaard, die
maar weinig bekend zijn
De uitgestrektheid
Santpoorts groei
Romantische plekjes
Veel veranderd
EEN BRUTAAL STUKJE
Een aanrijding
Drukbezochte receptie
Geef richting aan
Gevonden dieren en voorwerpen
R. K. Vrouwenbond
In het licht der moderne
ond erzoekingen
Weer een aantal bekende personen
DAMMEN
OM HET KAMPIOENSCHAP
VAN NEDERLAND
Lochtenberg wint van Vos
Werkloos typograaf verzet zich
met geweld tegen inbeslag
neming
VOETBAL
DE WEDSTRIJDEN IN
ENGELAND
Z.EERW. HEER H. DE GREEVE
DE VERDWENEN DIAMANTEN
Een arrestatie te Weenen
DE „GELRIA" KOMT TERUG
Wereldreis afgelast
Gistermiddag te 1 uur heeft H.M. de Ko
ningin over de beide zenders de volgende radio
toespraak gehouden tot het Nederlandsche
volk en de bevolking van de overzeesche ge
westen:
„Mijn gedachten gaan naar u allen uit, in
deze droeve dagen en ik wensch u door dit ge
sprek door de radio een blijk te geven van mijn
innig meeleven in hetgeen voor u allen een
droeienis bleek te zijn.
Zij, die voor ons allen een Moeder is geweest,
is tot Gods heerlijkheid ingegaan. Haar lief
hebbend hart heeft u allen omvat. Zij wist zich
in te denken in de nooden en behoeften van
geheel ons volk, zoowel hier te lande als in de
overzeesche gewesten. Zij heeft steeds alles
gedaan wat in haar vermogen was om mede
te verzachten en te lenigen. Zij verstond het
ook, blijde te zijn met de blijden en in hun
vreugde te deelen.
Als volk in gedachten zoo te staan om dat
sterfbed doet een heel bijzonderen en hartelijken
onderlingen band ontstaan, het verlevendigt op
zoo bijzondere wijze aller saamhoorigheids-
gevoel.
Diep ontroerd dank ik U daarvoor en voor
Uw liefde en trouw Haar gedurende Haar lange
en zegenrijk leven betoond, voor het geluk en
voor den zonneschijn, die gij daarin hebt ge
bracht, voor Uw warme belangstelling en mede
leven tijdens Haar ziekbed en voor de laatste
hulde, zoo in bloemen als op andere wijze tot
uiting gebracht.
De ontroerende bewijzen van aanhankelijk
heid aan Haar baar en bij de teraardebestel
ling van Haar stoffelijk overschot betoond, heb- klooiend,
ben mij diep getroffen. Gij hebt daarmede de
oerwud waant.
He ééne oogenblik loopt men door het mulle
zanc' tusschen dor kreupelhout, het volgend
staa men voor een donkere gang, onder knoes
tig .eboomte, waar naast het pad een feeëriek
beeje stroomt. Volgt men die beek, dan komt
me ongemerkt van het Rijkenspark in de
eignlijke Neethof, waar het dadelijk opvalt,
ds hier veel minder hooge boomen staan. De
gaeeie oppervlakte is overdekt met eikenhout
e ander laag gewas. Wel zijn er eenige groote
cnnenaanplantingen.
In de lichting van de spoorlijn wordt het ter-
ein steeds heuvelachtiger: dichter bij het dorp
,ijn er minder hellingen en deze zijn nog vrij
Aan de overzijde van de spoorlijn is de laat-
ste jaren wel het meest gebouwd en nog ziet
schoonste kroon op Haar leven gezet. Innig men op ve]e piaatsen tusschen het kreupelhout
dank ik U, ook namens de mijnen, voor Uw
hartelijk medeleven en voor de ontelbare blij
ken van deelnefnlng van U ontvangen.
Bij allen weemoed, Welke door het hart gat
van het kind, dat Haar Moeder moest afstaa,
is het onvergetelijk heerlijk te ervaren, de lif-
devolle hand van God, die alles zoo gesclkt
heeft.
Zij heeft niet beseft, dat Haar krachter de
hooge sloopende koortsen niet zouden kunen
weerstaan. Zij is in de armen van Haar Hei
land ingeslapen, zonder het noodeloos ijden
van afscheid-nemen te hebben moeten <nder-
gaan, zich ook in de laatste dagen var Haar
leven omringd wetende van hen, die Har het
liefste waren.
Thans, waar wij Haar moeten misset zooals
wij haar steeds zoo gaarne bij ons en om ons
zagen, blijft het belangrijkst, Zij en Biar lief
de, ons omringend. Zij trachtte steed een ze
gen te zijn voor ons allen.
Ik besluit met den wensch, dat (eze zegen
voor U en voor mij moge uitstrekten tot ver
over Haar groeve.
Ik teb gezegd."
De rede werd door de Koningin ir baar bank
in de groote kerk, waarheen zil omstreeks
kwart voor een ziek met klein ge'olg begeven
had. In de kerk waren verder uitsluitend aan
wezig: de kerkeraad, kerkvoogdai, notabelen,
en het college van collectanten de: Nederduitsch
Hervormde Gemeente. Voor het uitspreken van
de rede door H. M. de Koningin werden op het
orgel twee coupletten van „Het Wilhelmus" ge
speeld. Na het uitspreken der :ede speelde het
orgel een couplet van het „Wien Nêerlandsch
Bloed". De overkomst van de radio-rede van
H. M. de Koningin is in Oost-Indië bijzonder
goed geweest en volgens de eerste berichten uit
Suriname en Curacao is de rede ook daar goed
ontvangen.
Haarlem lag in overouden tijd midden in een
groot woud, hetzelfde woud, dat zich van den
eenen hoek van Holland tot den anderen uit
strekte.
De herinnering aan dat woeste bosch is bij
het volk geheel uitgestorven en vaag in ge-
schiedboeken te vinden.
De namen Spaarnwoude, Houtrijk, in
Houtrakpolder, en Schoterbosch voor plaat
sen, waar men thans slechts kale weiden vindt,
zijn echter bewijzen, dat heel de streek om
Haarlem eens bosch geweest is, terwijl de tal
rijke plaatsnamen in Noord- en Zuid-Holland,
die uitgaan op „hout" en „woude", kenteeke-
nen zijn van den grooten omvang van het
oerwoud.
Het Hollanösche woud was in oude tijden
bekend onder de namen „Woud zonder gena
de", „Woud van de Merwede" of „Sakerbosch",
welke laatste ongetwijfeld afkomstig is van
„Nemus Sacrum", d. i. „Heilig Woud", waarmee
we het bij Latijnsche geschiedschrijvers vinden
aangeduid.
Voor de Romeinen was dit woud een onover
komelijke hinderpaal op hun weg naar we
reldheerschappij, en nooit zijn ze er dan ook
geheel in geslaagd de fiere Friezen te onder
werpen.
Zeer waarschijnlijk heeft dit woud zich in de
eerste eeuwen onzer jaartelling ver ten Westen
uitgestrekt, op plaatsen, die nu door duinen
bedekt of door de zee verzwolgen zijn.
Onder de duinen tot dicht bij het zeestrand,
worden nu en dan dikke boomstronken opge
graven, terwijl het zeewater dikwijls geheel ver
troebeld is met een soort turfmolm, wat er op
duidt, dat het over venige gronden en plant
aardige overblijfselen is heengespoeld.
Het oerwoud sloot aan bij de bosschen van
Friesland naar het Oosten, en Zuidwaarts bij
de groote Geldersche wouden, die door Caesar
als het bosch Baduhenna vermeld zijn.
Om ons tot Haarlem te bepalen, hier liggen
de houtrijke gronden tegenwoordig vooral Wes
telijk van de stad en vormen een langen zoom,
die de Oostelijke helling der duinen bedekt.
De meest woeste en oorspronkelijke hout-
gronden zijn die kleine aaneengeschakelde ber-
kenboschjes, die men hier en daar in de duinen
aantreft.
Deze boschjes zijn echter betrekkelijk jong.
Verreweg het grootste deel der overige bosschen
is aangelegd en draagt kenmerken van voort
durende zorg der menschen.
Tevergeefs zal men er zoeken naar die wilde
wanorde, die een woud zoo indrukwekkend
maakt.
Dat echter zulk een woud eenmaal diezelfde
gronden bedekt heeft, daarvoor bestaan krach
tiger bewijzen dan de geschiedboeken geven
kunnen, daarvoor hebben wij slechts een blik
te slaan in het boek der natuur. Want zooals
het gaat met de huizen in een stad, gaat het
ook met de boomen in het bosch. Zooals een
stad, niettegenstaande de voortdurende ver
anderingen, die ze ondergaat, de sporen van den
ouden volksgeest steeds bewaart, zoo behoudt
ook het bosch zijn oorspronkelijk karakter, niet
tegenstaande nieuwe aanplantingen, aanleg en
onderhoud.
Merkwaardig is het dan ook, dat over een
kleine oppervlakte als de omstreken van Haar
lem, het karakter der verschillende bosschen
geheel verschilt. Oogenschijnljjk onderdrukt,
heeft toch de natuur haar vrijheid behouden.
In zeer sterke mate zien we dit rondom den
bouwval van het aloude Brederode.
Aan één kant liggen de bosschen van Jacht-
lust, Duin en Kruidberg en Duin en Daal, ter
wijl in de richting van het dorp Santpoort een
kronkelend beekje stroomt, waarlangs zich een
rij binnenduinen uitstrekt, dicht begroeid met
hakhout en wild geboomte, in ongeschonden
wanorde.
Vroeger duidde men al het bosch, tusschen
de ruïne en den Spaarndammerpolder aan met
Neethof; tegenwoordig geldt deze benaming
slechts voor dat gedeelte tusschen de ruïne en
de spoorlijn, en verder langs den Middenduiner-
weg tot Santpoort-dorp. De andere gedeelten
heeten thans Terras, Bosch-Beek, Spaarnberg
en Burg. Rijkenspark.
Spaarnberg is de heerlijke buitenplaats van
de familie Guepin, waarvan de witte, in klas
sieken stijl gebouwde villa, van den Rijksstraat
weg onder Schoten zichtbaar is. Behalve
Spaarnberg, zijn alle andere gedeelten van het
bosch vrij toegankelijk.
Tot voor eenige jaren was dit buiten Sant
poort vrijwel nergens bekend, zoodat men er
zelden een sterveling ontmoette.
Sedert echter de gemeente Velsen een ge
deelte heeft aangekocht, het tegenwoordige
Burg. Rijkenspark, is ook dit veranderd.
Vooral op warme Zondagen in den zomer ziet
men er talrijke groepjes menschen, onbekom
merd neergezeten in het mos, enwat erger
is, vindt men den dag daarna veelal eierdop-
pen, broodpapieren en doozen, achtergelaten
„tot dank voor 't aangenaam verpoozen", zoo
als het bekende versje luidt, terwijl de talrijke
bus- en tramkaartjes en de opschriften op
koekzakjes en taartendoozen aantoonen, dat de
luidjes komen uit alle oorden der provincie.
Dit is echter niet de eenige smet op de onge
reptheid van het woud, maar meer nog de tal
rijke oranje paaltjes, die men hier en daar
midden tusschen het struikgewas vindt en
waartusschen binnen niet al te langen tijd,
breede wegen zullen worden aangelegd, om
zoomd door villa's met tuinen en hekken. Laat
ons hierover echter niet treuren, maar ons lie
ver verheugen in de vroolijke, voorspoedige toe
komst, die dit voor Santpoort brengen zal.
Aan het eind der Wiistelaan bij het Station
loopt een breede kloof tusschen het hoog en
dicht geboomte en de afgegraven heuveltjes. Dit
is de W. Daniëlslaan, waaraan reeds enkele
villa's staan, die ongetwijfeld binnenkort deel
zullen uitmaken van een der fraaiste villawijken
van Santpoort.
Niet meer dan 10 passen van de bouwdrukte,
vindt men nog een romantisch plekje.
Daar ligt een oude oranjerie tegenwoordig
nog in gebruik om welker oude muren heen
men nog de verroeste en vergane overblijfsels
vindt van vroegere volières en andere dieren-
kooien, getuigen van vergane glorie, nu over
woekerd door struikgewas en knieënhoog on
kruid. Dringt men nog wat verder dóór in het
kreupelhout, of waadt men verder door het
zand van de geprojecteerde Daniëlslaan, dan
komt men wéér op een historisch plekje, n.l.
de Harddraverslaan. Sedert den vorigen zo
mer heeft deze laan weer haar oude bestem
ming herkregen. Toen zijn er, voor het eerst
sinds lange jaren, de wedrennen weer in eere
hersteld. Gezien het succes en de groote be
langstelling voor deze wedrennen, zal deze tra
ditie wel weer worden voortgezet.
De laan eigent er zich bijzonder toe: ze is
kaarsrecht en heeft dubbele toegangswegen.
Ze is niet geplaveid, maar bedekt met een
tapijt-achtige moslaag. De kleurige drukte der
rennen, temidden van het machtig geboomte,
is een buitengewoon schilderachtig gezicht.
Aan het einde van de laan ligt een onver
getelijk mooie vijver, heel in de diepte, waarin
de bekende Zwitsersche boerderij thans
boschwachterswoning zich afspiegelt. Een
tafereeltje, dat eenig is in heel den omtrek.
De statige zwanen die over het watervlak van
den vijver glijden en de kwetterende eenden
doen denken aan een sprookje.
Verlaat men de Harddraverslaan dan komt
men terecht in een doolhof van kronkelpaden,
dwars door dichte eikenboschjes.
Hier is het bosch nog zoo wild en men be
speurt er zoo weinig van aanleg of kunstmatig
heid, dat men zich in het oude Germaansche
thans ter dood veroordeelde plekjes.
Waar onlangs nog de vogels in grooten ge
tale nestelden en het bosch vervulden van hun
vroolijk gesjilp, daar loopt nu een groote weg,
die binnen afzienbaren tijd deel zal uitmaken
van den nieuwen verkeersweg naar IJmuiden,
terwijl het bosch is herschapen in een idealen
speeltuin voor de kinderen der talrijke om
wonenden.
De grootste verliezen heeft de natuur wel ge
leden in het Terras, aan de overzijde van den
den Middenduinerweg. Het hooge eikenhout is
voor de helft gekapt en ook het kreupelhout
is over een groote oppervlakte met den grond
pelijk gemaakt. Van den daarachter gelegen
Hoogen Berg is niets meer over, maar deze is
omgetooverd tot een vriendelijke buitenwijk
van leuke landhuisjes, geschaard om de mooie
parochiekerk van Santpoort.
Dwalen we nog eens het bosch in, over de
kronkelende beek en door het bekende klap
hekje bij een ongeloofelijk grilligen boom, dan
komen we door Bosch-Beek. Dit is, om zijn
enorm hooge boomen wel een der mooiste ge
deelten van het bosch. Hier staan weer opmer
kelijk veel beuken, die het bosch een donker
aanzien geven. Na een heerlijke wandeling ko
men we na ec-nigen tijd weer op de Wiistelaan
uit, bij den reusachtigen molen „De Zandhaas".
Deze draagt het jaartal 1779) doch is nog altijd
in gebruik en goed onderhouden. In de onmid
dellijke nabijheid ligt de kern van het oude
Santpoort: de school en het pittoreske kerkje,
terwijl ook een wandeling door het dorp Sant
poort zelf zeer interessant is.
Er zullen maar weinig plaatsen zijn, die in
zoo korten tijd, zoo veel veranderd zijn, als dit
dorp, maar de verandering is er een ten goede.
Zooals men uit deze rondwandeling wel heeft
kunnen opmaken, is levend natuurschoon niet
zoo ver te zoeken als velen denken.
Wij gaan van 'tjaar niet naar Zwitser
land!....
Zaterdagavond heeft in de smederij „de
Arend", gevestigd aan de Generaal Cronjé-
straat 152, een brutale diefstal plaats gehad.
De man ligt sinds een week of vier ziek te
bed en zijn vrouw zat in de achterkamer op
klanten te wachten.
Plotseling zag zij een man langs de toon
bank kruipen met de klaarblijkelijke bedoeling
de kassa te lichten. Zij begaf zich naar voren,
waarop de indringer haar een trap gaf, zoodat
zij op den grond viel. Schreeuwend liep zij
naar buiten en deelde aan de buren mede, dat
men bezig was de kas leeg te halen. Intusschen
zag de dief kans met den heelen inhoud van
de kas, naar men ons meedeelde, een be
drag van 6 a 700 gulden, het hazenpad te kie-
.ggn. Erwerd aangifte gedaan bij de politie,
waarop deze een uitgebreid onderzoek instelde,
tot nog toe zonder resultaat.
Zaterdagavond heeft op de Amsterdamsche
Vaart omstreeks zeven uur een aanrijding
plaats gehad tusschen een wielrijder en een
auto, komende uit de richting Amsterdam. De
wielrijder wilde den weg oversteken, maar aar
zelde. Hij werd door den auto gegrepen en
op den grond gesmakt, waardoor hij een bek
kenfractuur bekwam. Hij werd naar het zie
kenhuis Sint Joannes de Deo overgebracht.
Zijn toestand is niet levensgevaarlijk.
De scheidende directeur van de Gem. H. B. S.
met 5-j. c., ir. W. C. C. H. van Monnik Broek
man, heeft Zaterdagmiddag in het schoolge
bouw aan de Zijlvest een zeer druk bezocht
receptie gehouden, waar vele ouders, oud-leer
lingen en anderen hem voor het laatst als di
recteur kwamen groeten.
Zaterdagmiddag reed een 27-jarig wielrijder,
wonende te Haarlem, op de Amsterdamsche
Vaart in de richting stad. Achter hem reed een
auto. De wielrijder week plotseling zonder rich
ting aan te geven naar links uit, toen weer naar
rechts en vervolgens weer naar links, waardoor
een aanrijding ontstond met den auto, die hem
wilde passeeren.
De wielrijder is vermoedelijk met een bekken
fractuur in ernstigen toestand naar het zieken
huis St. Joannes de Deo overgebracht, waar hij
ter verpleging is opgenomen.
Havenkantoor, Koudenhorn, autoband; V. d.
Zeep, Pijntorenstraat, broche; D. J. Brum-
mel, Raadhuisplein 8, boek; Muller Massis,
Middenweg 20a, boek; V. d. Hart, Gaelstraat
51, handschoen; D. Veen, Ged. Voldersgracht
45, hond; Bureau van Politie, Smedestraat,
handschoenen en portemonnaie; W. Beek, Loods
straat 29, Krentebrooden; P. Luiken, Kerklaan
45 (Heemstede), lantaarnglas; Bottelier, De
Clercqstraat 174, nummerplaat; Bureau van
Politie, Smedestraat, portemonnaie m.i.; Moer
kerk, Sophiastraat 25, riem, waaraan sleutels
zijn bevestigd; Bureau van Politie, Smedestraat,
kindertaschje m.i.; taschje; C. Steneker, Kle
verparkweg 55, taschje m.i.; A. Sonneborrie.
Pijntorenstraat 15, vulpotlood; Stroes, Pegas-
straat 50, veters.
Dinsdagavond a.s. om 8 uur zal mej. dra.
L. Lamour voor de leden van den Vrouwenbond,
afd. Haarlem, een voordracht met lichtbeelden
houden over „De Passiespelen te Oberammer-
gau".
NÖHfiW
T.Ja, dat is véél
beter dan alcohol achter
het stuur. Er gebeuren al
ongelukken genoeg: „geen
drank op den weg"l
Zomer op „Spaarnberg"
Een der beroemdste meetkundige proble
men der Oudheid is dat van de kwadra
tuur van den cirkel. Dit bestaat in het
construeeren van een vierkant met eenzelfde
oppervlak als een zekeren gegeven cirkel. Met
deze kwestie hangt samen de vraag naar de
verhouding tusschen den omtrek van een cirkel
en zijn middellijn. Wie een cirkel met een
touwtje omspant, zal ontdekken, dat deze ver
houding ruim 3 is. De ervaring van de mensch-
heid is al zeer lang met dit feit op de hoogte.
Zoo hadden reeds de Oudtestamentische He
breeërs dit getal 3. Ook de Chineezen, de Ba-
byloniërs en de oude Egyptenaren kenden reeds
benaderde waarden vcor deze verhouding. En
hoewel men geleidelijk aan nauwkeuriger waar
den voor dit verhoudingsgetal P (pi) wist te
vinden, slaagde men er niet in de juiste waarde
in een getal uit te drukken.
De Weensche mathematicus prof. Karl Men
ger heeft voor eenigen tijd een voordracht ge
houden over het onderwerp: „Blijft de kwadra
tuur van den cirkel steeds een onoplosbaar pro
bleem?"
De oudste poging tot kwadratuur van den cir
kel welke tot ons gekomen is, komt voor, aldus
de spreker, in een Egyptischen papyrus van een
twintigtal eeuwen vóór Christus.
Heel bekend is ook de peging van den Griek-
schen mathematicus Hippocrates van Chios, uit
de 5e eeuw vóór onze jaartelling, die trachtte
het probleem tot oplossing te brengen met be
hulp van zijn „lunulae" (halve maantjes van
Hippocrates, ingesloten tusschen drie halve cir
kels, beschreven op de drie zijden van een
rechthoekigen driehoek). Hij slaagde er in te
bewijzen, dat het gezamenlijke oppervlak van
zijn twee halve maantjes gelijk was aan het
oppervlak van den driehoek. Dit was de eerste
maal dat kon aangetoond worden, dat een
rechtlijnig oppervlak gelijk was aan een krom
lijnig. Deze partieele oplossing is theoretisch
onaanvechtbaar, doch betreft slechts deze hal
ve maantjes alleen.
Onvermoeibare arbeid van talloozen deed het
inzicht in het wezen van dit probleem groeien.
Een der successen van de moderne wiskunde
was de verovering van de overtuiging, dat dit
probleem oplosbaar was. In de gewone of Eu
clidische meetkunde is de oppervlakte van een
cirkel n.l. gelijk aan P r 2, waarin P de bo
vengenoemde verhouding is en r de halve
middellijn.
In 1882 toonde Lindemann aan dat dit ge
tal P onmeetbaar was, en daarmede het pro
bleem voor geen oplossing vatbaar.
Als bewijs voor de populariteit van het oude,
overbekende probleem mag wel gelden het feit
dat ondanks deze ontdekking, zelfs heden nog
tal'van slecht ingelichte liefhebbers der meet
kunde ijverig naar de oplossing zoeken, en zoo
nu en dan de wereld met een door hen ge
vonden (onjuiste) oplossing verblijden.
In de niet-Euclidische meetkunde, eveneens
een kind der latere tijden, is, aldus prof. Men
ger, de kwadratuur van den cirkel evenwel mo-
8T€liiK.
HENRI VAN MANDELE
r gebeuren in onze H. Kerk toch heel veel
E dingen, die wel waard zijn dat anderen
daarmede ook eens bekend worden. Zoo
zijn er b.v. weer eenige zeer bekende personen,
die zich in de laatste maanden tot ons R. Ka
tholieke geloof bekeerden. De heer Paul Vil-
lard, een der grootste geleerden van dezen tijd,
is onlangs op 74-jarigen leeftijd weer in den
schoot onzer Kerk opgenomen. Hij was gedu
rende volle 50 jaren een der eerste wetenschap
pelijke auteurs, die over de meest verschillende
technische onderzoekingen en uitvindingen
schreef en wiens geheele leven in dienst der
wetenschappelijke studiën heeft gestaan. Hij
ontdekte de „Gamma-stralen" van het radium,
en was de uitvinder van den Villard voltmeter.
Jaren lang had hij zich geheel en al van de
Kerk vervreemd, doch eenigen tijd voor zijn
dood deelde hij zijnen talrijken vrienden mede,
dat hij slechts één vurigen wensch meer koes
terde en deze was, weer in den schoot der H.
Kerk te worden opgenomen. Zoo ontving hij dan
op een zekeren dag weer de H. Sacramenten
en sindsdien sprak hij sleqhts over de groote
genade en vertroosting, welke hij daardoor
deelachtig geworden was.
Op zijn sterfbed erkende hij, dat hij al zijn
wetenschappelijke ontdekkingen tegenover Gods
Grootheid klein en van geringe beteekenis
achtte.
Ook dr. A. Piney, de bekende kanker-specia
list en pathologist in Engeland, converteerde
kortgeleden. Het was in Februari j.l. dat déze
directeur van de Pathologische afdeeling van
het wereldbekende groote kanker-ziekenhuis in
Londen die tegelijkertijd de adviseerende spe
cialist 'der Chelmsford- en Essex-hospitalen
zoowel als de specialist-pathologist van het be
kende W. S. Courtauld-ziekenhuis in Baintree
(Essex) is, zich tot pater Athanasius O. F. M.
in Woodford-Green wendde en vroeg hem, in
onze H. Kerk op te nemen. Slechts 38 Jaren
oud, aan het begin van een buitengewoon be
langrijke wetenschappelijke carrière staande,
opgevoed aan het gymnasium, daama aan de
universiteit van Birmingham, gewezen kapitein
R. A. M. C. in deg oorlog, bekend door zijne
voorlezingen over Pathologische Geschiedenis
aan Birminghams Universiteit verleden jaar en
nog meer bekend geworden als de asdstenx-
pathologist yan het groote Binningham-zie-
kenhuis, daarna leider van het Charing-Cross
Hospitaal in London en in 192627 „Arris and
Gale-Lecturer" aan het Koninklijk Engelsche
Instituut van Geneesheeren, schrijver en mede
werker van bekende geneeskundige boeken en
tijdschriften aan het begin dus van een
werkelijk schitterende wetenschappelijke loop
baan, wenschte hij méér dan dit alles. Hij zocht
God en vond Hem in onze H. Kerk.
Vervolgens verdienen enkele directe nakome
lingen van een keizer, die eertijds onze missio
narissen vervolgde, die in 1933 als keizer Ming-
Mang van Indo-China het eerst zijne bevol
king aanvuurde om alle christenen te dooden,
de aandacht. Drie van zijn kleinzonen traden,
juist honderd jaren later op den honderdsten
herdenkingsjaardag van het martelaarschap van
den Zaligen Paul Buong, in het Katholieke Se
minarie van Hue (Indo-China), om zich
daar voor het Priesterschap te bekwamen.
Even treffend is voor ons het feit der wijding
van een 64 jaren ouden priester van het kloos
ter St. André bij Brugge, op den 28sten Fe
bruari j.l. Deze nieuwe kloosterling en priester
Dom Pierre Celestin Lu Tseng-Tsiang was im
mers eens een van China's bekendste diplo
maten. Hij was gezant van China in 's-Gra-
venhage, zoowel als in St. Petersburg, hij was
eens China's delegaat op de le Vredesconfe
rentie in het Huis-ten-Bosch, twee maai in zijn
leven China's minister van buitenl. zaken en
in 1915 zelfs minister-president. Hij was China's
vertegenwoordiger op de Parijsche Vredescon
ferentie en daarna weer bij den Volkenbond in
Genève. Door het leven en de geschriften van
Kardinaal Mercier werd hij zóódanig beïnvloed,
dat hij zich tot onze H. Kerk keerde en thans
een harer jongst-gewijde priesters werd.
Een vroegere president van de uitvoerende
macht van het Canton Fribourg in Zwitserland
is ook slechts een maand geleden in het Bene
dictijner klooster Sainte-Marie de la Pierre-
qui-Vire (Frankrijk) getreden. Dr. Ernest Per-
rier was eens vice-voorzitter van het Zwitser
sche Parlement. Hij is thans nog maar 52 jaren
oud, doch trok zich voor altijd uit de wereld,
waarin hij zoovele hooge posten had ingeno
men, terug. Mgr. Besson, Bisschop van Fri
bourg, Genève en Lausanne heeft deze week
onder groote ontroering van alle aanwezigen
de preek gehouden tijdens de ceremonie zijner
eerste kloosterbeloften.
Rest ons nog het vertrek van Zuster Maria-
Diana, die naar het eiland Trinidad ging om
tusschen de lepra-lijders te werken en die nog
slechts vier jaren geleden bekend stond als de
jonge, schoone tooneelspeelster van de Comé-
die Francaise te Parijs, Mile. Simone Suprin.
Deed zij niet hetzelfde als die andere bekende
Fransche tooneelspeelster Mile. Suzanne De-
lorme, die ook immers kortgeleden een domi-
nieaansche non was geworden en eveneens hare
kloostergeloften voor den Overste-Generaal der
Dominicaner Orde, Pater Gillet, aflegde.
Men ziet dat „de genade nog niet de wereld
uit is", zooals onze Moeders zouden zeggen en
het is goed velen onzer door zulke talrijke en
verheugende feiten der laatste maanden daar
op eens attent te maken.
<3
In het Parkhotel te Amsterdam, werd Zater
dag de wedstrijd om het persoonlijk kampioen
schap van Nederland hervat met de derde
ronde.
De uitslagen van de derde ronde luiden:
De lachende lente is weer in het
land-
De kou van den winter is heengevloden.
En feeststoeten van licht-blije lente
boden
trekken voort en verder hand in hand
set heerlijke Paaschfeest gaat nu
komen!"
Lentefeest, een filmflits trekt dan
voorbij
van lijdenskroon en kruishout-doode,
het graf, waarin Godmensch rust,
daarbij
een moeder, op haar gelaat plekken
helroode
vlekken, van het doodsdroeve droomen,
Drie dagen en nachten, dan komen in
het land
als in lente, licht-blije lenteboden.
d'Aposflen zij zijn het graf ontvloden
met vreugdeboodschap en een blij
gelaat, want
hun Heer was weer levend bij hen
gekomen.
P- S.
C«8^8
C. J. LochtenbergJ.
H. Vos
2—0
P. J. van Dartelen—A. Ligthart
1—1
A. K. W. DammeN.
Cohen
1—1
B. DukelR. C. Keiler
1—1
De stand luidt nu:
A. K. W. Damme
3
1
2
0 4
R. C. Keiler
3
1
2
0 4
C. J. Lochtenberg
3
1
2
0 4
P. J. van Dartelen
3
1
2
0 4
N. Cohen
3
0
3
0 3
B. Dukel
3
1
1
1 3
F. Raman
2
1
0
1 2
J. H. Vos
3
0
9
1 2
W. Rustenburg
2
0
1
1 1
A. Ligthart
3
0
1
2 1
(Slot)
3e divisie Noord.
Accrington S.Walsall
BarnsleyBarrow
ChesterfieldYork C.
DarlingtonNew Brighton
GatesheadRotherham U.
Hartlepools U.Stockport C.
Mansfield T.Carlisle U.
RockdaleChester
SouthportCrewe Alexandra
Trammere R.Doncaster R.
WrexhamHalifax T.
Schotsche League.
Dundee—Ayr U.
Hamilton A.Queen's Park
HibernianAirdrieonians
Kilmarnock—Queen of the South
Partick T.Cowdenbeath
Third Lanarck- Celtic
1—0
3—1
2—0
1—0
4—1
3—1
6—0
6—0
1—1
2—0
0—2
2—1
1—0
0—2
3o
Zaterdagmiddag vervoegde zich aan een wo
ning in de Baffinstraat, Amsterdam West, een
deurwaarder, vergezeld van twee politieman
nen, met het doel om bij den bewoner van het
benedenhuis een radio-toestel inbeslag te ne
men, waartoe genoemde deurwaarder door den
president van de rechtbank gemachtigd was.
Het radio-toestel was z.g. in huurkoop, doch
de betalings-termijnen waren hierop niet vol
daan. De bewoner weigerde aanvankelijk den
toegang aan de mannen der Wet, doch deed
ten slotte toch open. Toen de deurwaarder met
de agenten binnen waren, maakte de man zich
zeer driftig en beleedigde de ambtenaren. Deze
maanden steeds tot kalmte doch dit had geen
gunstig gevolg. Plotseling liep de man naar een
achter-gelegen kamer en keerde terug met
een groot mes.
Na hiermede in woede de agenten
te hebben bedreigd sprong hij plot
seling op een van hen toe. De agent
trok hierop zijn revolver en loste een
schot op den aanvaller, dat den man
in den buik trok. Het slachtoffer zak
te ineen. Het schot had de aandacht
getrokken van het buitenstaande pu
bliek, en toen het bekend was gewor
den welk drama zich binnenshuis had
afgespeeld liep de geheele buurt te
hoop. Inmiddels had een andere agent
per politiemelder om versterking ver
zocht en kort daarna arriveerde een
„overval-auto" met een inspecteur en
agenten terwijl ook bereden politie
uitrukte
Op rustige wijze begon de politie de straat t-»
ontruimen en zette de omgeving af. Een am
bulance-auto van den G.G. en G. D. was even
eens uitgerukt, en zoo spoedig mogelijk werd
het slachtoffer naar het Wilhelmina-gasthuis
vervoerd. De kogel is verwijderd en naar om
standigheden maakt de man het goed. Hij is
30 jaar oud en werkloos typograaf en voorzag
in het onderhoud van zijn gezin van 8 kinderen
door het maken van schoenen. Het mes waar
mede hij de agenten en deurwaarder bedreigde
kon men na zijn vertrek nergens meer vinden.
De commissaris van politie, de heer H. Pijper,
verrichtte met rechercheur een huiszoeking
wat tot resultaat had dat het mes in een gang
van het huis werd gevonden.
Nog lang bleef het in de omgeving van de
woning onrustig en het droevig gebeuren werd
in den volkrijke buurt druk besproken.
(Onderstaande berichten reeds geplaatst
in een deel onzer vorige oplage
Vanaf Paaschzaterdag 31 Maart 1934 is Rev.
Dom. H. de Greeve overgegaan tot de saeculiere
Geestelijkheid. Van dien datum af is zijn adres:
„Joannes de Deo", Maerten van Heemskerkstraat
te Haarlem, waar hij zich met toestemming van
Z. H. Excellentie den Bisschop van Haarlem zal
vestigen, en waarheen dus voortaan aanvragen
om spreekbeurten kunnen worden gezonden,
waarvoor hij zich, zooals weleer, beschikbaar
blijft stellen.
De politie heeft geconstateerd, dat behalve
Krakowsky ook de Antwerpsche juwelier Max
Bruenner bij den zwendel betrokken is terwijl
de Oostenrijksche post-beambte Roemer als hun
werktuig optrad.
Roemer heeft bekend, dat hij valsche bewijs
stukken verschafte voor de zoogenaamde ver
dwenen zendingen diamanten.
Ook van de zijde van den Koninklijken Hol-
landschen Lloyd vernemen wij dat het thans
vast staat dat de wereldreis van de „Gelria"
onder Argentijnsche vlag definitief is afgelast
en dat het schip in babast van Buenos Aires
naar Amsterdam zal terugkeeren. De datum van
vertrek is nog niet vastgesteld; ook over de
ak van de ontstane moeilijkheden
nadere berichten afgewacht.
