Frankrijk geeft er den brui aan
SI
Ontwapeningsconferentie is dood
Huidige stand der Jodenkwestie
Het nieuws van heden
TERUG NAAR GENEVE
OF NIETS
De strijd tegen de
Kath. pers
OOSTENRIJKS GRONDWET
GEREED
DE PERS OVER DE
FRANSCHE NOTA
DE VOLKSVERHUIZING
NEEMT TOE
DE BAROMETER
VEREENIGDE KATHOLIEKE PERS
BUREAUX: NASSAULAAN 51 - TEL. 13866
ABONNEMENTEN: voor Haarlem en
Agentschappen per week 25 cent;
per kwartaal f 3.25; per post, per
kwartaal f 3.58 bij vooruitbetaling
DAGBLAD UITGEGEVEN DOOR DE N.V. DRUKKERIJ DE SPAARNESTAD, HAARLEM - TELEFOON 13866
DONDERDAG 19 APRIL 1934
Avondblad
Einde van de directe
onderhandelingen
Redactie van een katholiek
dagblad te Mannheim
gearresteerd
De Bondspresident zal voortaan
door burgemeesters
gekozen worden
De kwestie der Habs-
burgers
Het studentenduel
Het Weer iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiniim
Bloedige vechtpartij bij
Weenen
Tusschen Zigeuners
Moesjanof te Berlijn
DE STVVRCABINE VAN DE ZEPPELIN
„De tegenwoordige wereld is niet
rijp om van de wapens te
kunnen afzien"
Bemiddelingspoging van
Mussolini
Elke week een trein, welk feit door
de Duitsche regeering streng
geheim wordt gehouden
Ontroerend afscheid
nemen
350 Schutzbündler naar
Rusland
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWAALF BLADZIJDEN
Onlusten te Kopenhagen
Communsten richten barricaden
op en verwonden de politie
Japans uitlatingen
omtrent China
Groot opzien verwekt in Moskou
en in Nanking
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
ZEVEN EN VIJFTIGSTE JAARGANG No. 18703
Advertentieprijzen: Per lossen regel 30 ct.; ingez.
mededeelingen 50 cent; idem op pag. één 65 cent
per regel. Bij contract sterk verlaagde prijzen. Voor
de kleine annonces „Omroepers" zie de rubriek
Indien Duitschland erop uit is geweest om
door het verhoogen van zijn militaire be
grootingen het tot standkomen van een be-
wapeningsbeperkende conventie te voorkomen,
is het in zijn opzet maar al te zeer geslaagd
Immers het antwoord, dat Rijksminister Von
Neurath aan Engeland deed toekomen ter
rechtvaardiging van de beraamde verhooging
der uitgaven voor het Duitsche leger en de
Duitsche w'ater- en luchtvloot, kon moeilijk be
vredigend en vertrouwenwekkend worden ge
noemd. Frankrijk, dat tegenover Duitschland
steeds een houding heeft aangenomen, welke
deed denken aan dien van den hardnekkiger.
Cato tegenover het Rome bedreigende Cartha
go, dat verwoest moest worden, heeft in dit
antwoord geen rechtvaardiging, maar een be
kentenis van Duitschland gelezen. Duitsch-
lands herbewapening wordt volgens Frankrijk
niet eens meer onder stoelen en banken gesto
ken, maar openlijk door de nationaal-socialis-
tische machthebbers geforceerd. Onder deze
omstandigheden oordeelde het veiligheid zoe
kende Frankrijk het totaal overbodig in zijn
nota aan Engeland nog verder in te gaan op
de vraag, welke garantie het verlangde om te
kunnen toestemmen in een ontwapeningscon
ventie. Het beschuldigt Duitschland van een
niet meer te loochenen schending van de mi
litaire clausules van het Verdrag van Versailles
en ziet geen heil meer in rechtstreeksche on
derhandelingen buiten Genève om, waartoe het
zich op aandrang van Duitschland en de an
dere mogendheden heeft laten verleiden. Het
denkt er niet meer aan om ook maar iets van
zijn bewapening te laten vallen en ziet als eenig
overblijvende mogelijkheid om nog tot een be
hoorlijk gegarandeerde ontwapeningsconventie
te komen, dat Duitschland naar den Volken
bond en de ontwapeningsconferentie terugkeert
en te Genève overeenstemming wordt bereikt.
Maar Duitschland wil niet naar den Volken
bond en de ontwapeningsconferentie terug,
zoolang zijn principieel erkende gelijkgerech
tigdheid niet tot practische resultaten leidt. Het
wendde Genève den rug toe, omdat Frankrijk
dit internationale milieu misbruikte voor de
handhaving van zijn hegemonistische positie
in de Europeesche politiek. Juist omdat Genève
Duitschland geen voldoening schonk, wilde het
rechtstreeksche onderhandelingen openen.
Frankrijk is op deze onderhandelingen alleen
ingegaan, omdat het deze als een voorberei
ding voor Duitschlands terugkeer tot de verga
dering der volken beschouwde. Het antwoord
van Frankrijk aan Engeland maakt nu een
einde aan deze onderhandelingen, terwijl
Duitschland niet den minsten lust toont weer tot
den Volkenbond toe te treden. Het kan niet
Janger meer verbloemd worden, dat alle tot nu
toe beproefde middelen om tot een conventie
op bewapeningsgebied te komen, zijn mislukt,
en dat er niet veel anders meer zal overblijven
dan dat de mogendheden weer in een dolzin-
nigen bewapeningswedloop zich het laatste
bleeke bloed uit de aderen gaan rennen. Tenzij
er op dit moment een „deus ex machina" zou
verschijnen, die de hopeloos uit elkaar geraakte
partijen weer weet te verzoenen. Engelands be
middeling heeft gefaald, zou Mussolini nog een
poging wagen?
Een ontwapeningsconventie zonder Duitsch
land heeft geen zin, indien tenminste de
onderteekenaars van een dergelijke con
ventie zich niet bereid verklaren met geweld
Duitschland te dwingen de bepalingen daarvan
te aanvaarden. Tot zulk een dwang is niemand
bereid. Wij zullen nu wel het verkwikkelijke
schouwspel krijgen, dat men over en weer el
kander gaat beschuldigen de oorzaak te zijn
geweest van de jammerlijke mislukking van een
streven, dat met zooveel schoone woorden en
idealistische illusies werd ingezet. Duitschland
was in zijn goed recht, toen het wijziging van
«ie discvimineerende bepalingen van het Verdrag
VSn Versailles eischte, maar het heeft het goed
schiks verkrijgen van dit goede recht onmoge
lijk gemaakt door Frankrijks ingekankerd w'an-
trouwen tegen den overwonnen tegenstander
voortdurend op stang te jagen. Frankrijk heeft
door zijn Versailles-politiek Duitschland tot
steeds grootere „rüchsichtslosigkeit" geprikkeld,
en men mag zich in gemoede afvragen of
Frankrijk en Duitschland het wel ooit eerlijk
gemeend hebben met hun pogingen om tot een
ontwapeningsacyr>ord te komen. Gaat men de
tragische geschitd&nis van de ontwapeningscon
ferentie en de daaruit voortgevloeide diploma
tieke onderhandelingen en nota-wisselingen na,
dan kan men niet anders concludeeren dan dat
er een lugubere „farce" is opgevoerd geworden
door idealistisch vermomde comedianten, die in
tegenspraak met hun uiterlijk van binnenuit ge
dreven werden door een ziekelijk wantrouwen en
een onmiskenbaar gebrek aan goeden wil. De
misschien eenige werkelijk goedwillenden zijn de
vroegere neutralen geweest, die met een wel
haast pijnlijke naïveteit aan het spel hebben
deelgenomen alsof het werkelijk ernstig ge
meend was. De Zweedsche nota, welke eenige
dagen geleden werd gepubliceerd, en waarin nog
op bewapeningsvermindering werd aangedron
gen, maakt nu den indruk van een brevet van
kortzichtige eerlijkheid en bijna hallucinaire
goedgeloovigheid. Of is 't slechts een uiting ge
weest van radeloos hopen tegen beter weten in?
Wij kunnen ons op het oogenblik niet onttrek
ken aan het onaangename gevoel, dat zoowel
Duitschland als Frankrijk misschien in hun hart
dolblij zijn met het spaak loopen van de inder
tijd grootsch opgezette ontwapeningscomedie,
omdat zij nu de gelegenheid hopen te krijgen
hun tegengestelde standpunten zonder eenige
restrictie te handhaven en de verlangde conse
quenties vrijelijk daaruit te trekken. De schuld
vraag is eigenlijk van weinig belang, want schuld
draagt men aan beide zijden. Het eenige wat
wel van belang is, is, dat de wereld, die be
drogen wil zijn, thans ook werkelijk weer eens
leelijk bedrogen is.
Woensdagochtend heeft zich te Mannheim
een groote menigte verzameld voor het bureau
van het Mannheimer Neue Volksblatt, hetwelk
vroeger een centrumsblad is geweest, en thans
nog door katholieken wordt geredigeerd, aldus
seint de Berlijnsche corr. van de N. R. Ct. aan
zijn blad. Nadat de ruiten waren stukgeslagen
en de daarachter hangende kranten waren ver
scheurd, heeft de politie de menigte verstrooid
en tevens vier leden van de redactie gearresteerd
(Sehutzhaft). Het Volksblatt heeft daarop opge
houden te verschijnen.
Deze gebeurtenis is voorafgegaan door een
campagne van het tegen het Volksblatt concur-
reerende Hakenkreuzbanner.
Het ligt voor de hand bovengemeld incident
in verband te brengen met de uitlatingen van
gezaghebbende zijde omtrent de overbodigheid
van een katholieke pers.
WEENEN, 19 April (Reuter) De nieuwe
Oostenrijksche grondwet is gisteravond voltooid.
De keuze van den bondspresident zal geschieden
door Oostenrijks burgemeesters en wel op grond
van een door den bondsdraad opgestelde voor
dracht, die de namen bevat van drie in aan
merking komende persoonlijkheden. In de
bondslanden zullen de naar beroepsstanden
opgebouwde landdagén voor de benoeming van
den gouverneur eveneens een candidatenlijst
met drie namen opstellen. De bondspresident
zal op voorstel van den bondskanselier steeds
een der drie genoemde personen tot lands-
gouvemeur benoemen. Hij kan hem afzetten,
en móét hem zelfs afzetten, indien de landdag
dit verlangt.
De gemeentevertegenwoordiging heet, naar
analogie van den bondsdag en den landdag,
„gemeentedag". Ook deze gemeentedagen zijn
bij de beroepswijze ordening aangepast. Zij kie
zen burgemeesters, die door den districts
bestuurder moeten worden bevestigd en door
hem ook kunnen worden afgezet. Het probleem
van de overgangswet en het definitief van
kracht worden der grondwet, zal door een
lateren ministerraad worden behandeld.
De officieele „Wiener Zeitung" van heden
ochtend brengt een artikel „van speciale zijde",
dat zich op opvallende wijze bezighoudt met
het probleem der Habsburgers. Volgens dit ar
tikel zullen de wetten inzake de Habsburgers
en den adel uit de grondwet worden gelicht en
voortaan nog slechts als wetten zonder meer
blijven voortbestaan. De regeering zal echter
een behandeling van de wet op de Habsburgers
slechts dan toelaten, als het geschil in zake het
vermogen der Habsburgers tusschen de dynastie
en de Oostenrijksche regeering is bijgelegd.
Deze gang van zaken heeft stellig ten doel
kalmeerend te werken op het buitenland. In
leidende kringen der legitimisten te Weenen
heerscht echter groote ontsteltenis, daar de be
sprekingen over het vermogen van de Habs
burgers van zeer langen duur kunnen zijn. De
legitimisten gevoelen, dat daarmede de kwestie
van het herstel der Habsburgers op de lange
baan is geschoven.
BERLIJN, 18 April. De „Germania" publi
ceert een bericht, overgenomen uit het offi
cieele blad van het Bisschoppelijke Ordinariaat
van Berlijn, betreffende het studentenduel,
waarin o.m. gezegd wordt:
De Kerk weet zeer goed, dat de mensuur der
studenten in zekeren zin een zekere voorberei
ding vormt van het duel en in haar geheele
wezen tot doel heeft valsche voorstellingen van
eer en revanche, de een hoon zijn voor alle
christelijke opvattingen, te voeden en in stand
te houden.
Bij het eerste duel of bij de eerste
mensuur, waaraan de katholiek zij het ook als
toeschouwer deelneemt, gewordt hem de zware
Kerkelijke straf der yan zelf intredende excom
municatie.
i
Verwachting: Matige tot krachtigen, tij- S
delijk afnemende, Zuidelijke tot Weste-
üjken wind, zwaar bewolkt, met tijdelijke S
=E opklaring, waarschijnlijk nog regenbuien,
iets kouder.
Hoogste barometerstand: 761.8 te Mar-
S seille.
Ëj Laagste barometerstand: 738.3 te Saraa.
H Zon op 4.57 - onder 7.03 - Licht op 7.33
21 April E. K.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
WEENEN, 19 April. (Reuter). Nabij Weenen
heeft zich gisteren een bloedige vechtpartij af
gespeeld tusschen Zigeuners, waarbij twee per
sonen werden gedood en verscheidene gewond.
Leden van de Zigeuner-familie FröhlichFels
overvielen bij het kasteel Kreuzenstein de leden
eener andere Zigeuner-familie, waarmede zij
reeds vele jaren in vijandschap leefden. Er ont
stond een schietpartij, waarbij ongeveer dertig
schoten werden gewisseld. Twee leden van de
aangevallen familie kregen een schot in het
hart, terwijl een lid der familie FröhlichFels
een gevaarlijk schot in de longen kreeg. Verder
werd nog een aantal Zigeuners meer of minder
ernstig gewond. De daders zijn voor het grootste
gedeelte gevlucht; de gendarmerie heeft echter
een klopjacht op touw gezet.
BERLIJN, 19 April. Hedenmorgen vroeg is
de Bulgaarsche Minister-President en Minister
van Buitenlandsche Zaken Moesjanof uit Lon
den te Berlijn aangekomen.
Zondag heeft Mussolini de tweede stad in
de drooggelegde Pontijnsche moerassen, Sa-
baudia, plechtig ingewijd. Hierboven een
foto van het nieuwe stadhuis
Op een tentoonstelling te Berlijn heeft men een stand ingericht, waar de cabine
van den stuurman van de Zeppelin" in origineele grootte te zien is
LONDEN, 19 April In een hoofdartikel,
getiteld „De ineenstorting", schrijft de „Times",
na een overzicht van den inhoud van de Duit
sche nota en een samenvatting van de voor
naamste argumenten der Fransche nota te
hebben gegeven, dat het werkelijk onmogelijk
is het Duitsche standpunt onverstandig te noe
men.
Mussolini heeft tegenover Eden opgemerkt,
dat Hitler's voorstellen een bruikbare basis voor
een overeenkomst konden zijn. Gedurende de
jarenlange onderhandelingen der voorberei
dende commissie der Ontwapeningsconferentie
en vervolgens gedurende de conferentie zelf,
heeft de eene Duitsche regeering na de andere
er op gewacht, dat een algemeen ontwape
ningsplan tot stand zou komen. Tenslotte heeft
Duitschland uit volkomen begrijpelijk onge
duld besloten zich althans van datgene te
voorzien, wat het als geschikte verdedigings
middelen beschouwde.
Het valt ongetwijfeld te betreuren, dat
Duitschland, zooals de Fransche nota verklaart,
talrijke vliegvelden in de gedemilitariseerde
zone heeft ingericht. Belangrijker is het echter,
den blik voorwaarts te richten. De kwestie
waar het om gaat, is of de Duitsche militaire
voorbereidingen verder gaan dan de gerecht
vaardigde eischen der nationale verdediging
of niet.
De „Morning Post" schrijft boven het
Men schrijft ons uit Berlijn:
Het zijn de slechtste vruchten niet, waar
aan de wespen knagen. Wanneer het in den
nationaal-socialistischen staat gebruikelijk ge
worden is, het uitverkoren volk van Israël als
minderwaardig te beschouwen en te behande
len, dan kan ons zulks bevreemden en zelfs
afstooten anderzijds moeten wij met de mo
gelijkheid rekening houden, dat er tot zulk
een merkwaardige wijziging van het publieke
oordeel bepaalde redenen bestaan. Uit het
feit, dat zich zoowel te Jeruzalem als te Ber
lijn comité's gevormd hebben, welke de in vollen
gang zijnde volksverhuizing organiseeren en
zelfs deels financieel ondersteunen, valt af te
leiden, dat de Joden, die in Duitschland zijn
blijven wonen ook al valt er van een directe
achtervolging niets meer te merken van de
naaste toekomst geen heil verwachten.
Persoonlijk ken ik beschaafde joodsche fa
milies, welke na een tijdelijk oponthoud in
het buitenland, naar Berlijn zijn terugge
keerd; zij hebben zich in een ander gedeelte
van de stad gevestigd en voelen zich hier vol
komen op hun gemak. Anderen voelen zich
door den boycot zoozeer in hun eer aangetast,
dat zij Duitschland voorgoed verlaten hebben.
Onder hen waren geleerden van internationale
reputatie, geneesheeren met een uitgebreide
praktijk; onder hen waren mannen, die den
laatsten oorlog van den eersten tot den laat-
sten dag hebben meegemaakt, hun borst was
getooid met het IJzeren Kruis Eerste Klas en
zij voelden het als een onverdiende vernedering,
van overheidswege tot burgers van den twee
den rang gedegradeerd te worden.
Mij was ter oore gekomen, dat haast elke
week een trein met joodsche landverhuizers de
rijkshoofdstad verlaat en dus begaf ik mij op
den aangegeven tijd naar den Anhalter Bahn-
hof, om van zulk een volksverhuizing in minia
tuur getuige te zijn. Van overheidswege wordt
dit alles streng geheim gehouden, want men be
schouwt het als een interne aangelegenheid,
waarmede het buitenland niets te maken heeft.
De dienstdoende spoorwegpolitie, stramme ke
rels in donkerblauwe uniform, namen mij van
het hoofd tot de voeten op en schenen het aller
minst te waardeeren, dat ik een praatje met
de door hen omsingelde „Auswanderer" ging
maken. Deze overwegend jonge menschen,
maakten op mij den indruk van een kudde
schapen zonder herder, weerloos tegenover de
hen achtervolgende wolven. Het zingen van af
scheidsliederen is ten strengste verboden en
de vrienden en verwanten, die hun uitgeleide
aoen naar het beloofde land der vaderen, moe
ten zich vlak voor de gereserveerde wagons op
houden.
„Met den trein gaan we tot Triest. Onder
weg, in Leipzig en in Mtinchen, komen er nog
een paar wagons met vluchtelingen, bij. Voor
ons is het een uitkomst, dat we Duitschland
kunnen verlaten. Hier vinden we toch geen
werk, maar in Palestina zal. het ons allicht wat
beter gaan. We zijn nog jong en vol hoop op
een betere toekomst."
Op een bank zie ik een ouden Jood met een
langen grijzen baard zitten. Ik ga naar hem
toe en vraag of hij ook meegaat? „Neen, helaas
niet, ik ben te oud en oude menschen zijn
daarginds al evenmin gewenscht als hier. Maar
mijn kinderen gaan met dezen trein mee en ze
hebben mijn zegen voor een betere toekomst."
De vreugde van hen, die Berlijn verlaten,
schijnt hun, die achterblijven, het afscheid te
vergemakkelijken. Met schudt elkaar de hand,
geeft pakjes met kleine verrassingen mee, be
looft plechtig te zullen schrijven en bij het
sluiten der wagondeuren komen de zakdoeken
voor den dag, begint men te wuiven en roepen
allen eendrachtig „Scholom! scholom! Vrede,
vrede!"
De stationspolitie vindt het welletjes, ver
zoekt de achtergeblevenen het perron te ver
laten en nu pas kan men velen van het gelaat
lezen, hoezeer ze door het heengaan hunner
naaste verwanten zijn aangegrepen.
hoofdartikel over de jongste Fransche nota
„Finis". Het blad onderschrijft het Fransche
oordeel over de verhooging der Duitsche de
fensie-begrooting en geeft toe, dat "net Degin-
sel der gelijkheid Duitschland nu eenmaal is
toegestaan, doordat practische uitvoering van
dit beginsel of herbewapening van Duitschland
of ontwapening der andere mogendheden be-
teekent. Zoolang geen overeenstemming is be
reikt, blijft Duitschland echter door het Ver
drag van Versailles gebonden. De ontwapening
en de ontwapeningsconferentie zijn dood. De
tegenwoordige wereld is niet rijp om van de
wapens te kunnen afzien. Het Duitschland van
Hitler is voldoende bewijs voor deze opvatting.
Wij zijn weer in dezelfde positie als van 1912
tot 1914 en moeten een herhaling van dezelfde
fouten vermijden, wanneer wij dezelfde ramp
vermijden willen.
De socialistische „Daily Herald" schrijft, dat
de Fransche nota aan alle directe besprekin
gen over ontwapening een plotseling en on
herroepelijk einde maakt. Thans is de moeilijk
ste periode sedert het begin der ontwape
ningsconferentie ontstaan.
De „Daily Telegraph" schrijft o. a. in een
hoofdartikel, dat de Fransche nota een groote
teleurstelling is. Achter de hoffelijke zinswen
dingen vindt men de verwerping van alle plan
nen voor begrenzing der bewapening, waar
voor de Britsche en de Italiaansche regeering
gewerkt hebben.
Wanneer Frankrijk definitief besloten is zijn
koers te blijven volgen, heeft Engeland de vrij
heid alle maatregelen te treffen, die het voor
zijn eigen rust noodzakelijk acht.
De diplomatieke medewerker van de „Daily
Telegraph" weet mede te deelen, dat het Brit
sche kabinet in zijn zitting van gisteren nog
niet in staat was zich met de jongste Fransche
nota bezig te houden, aangezien er geen tijd
was geweest de Ministers van tevoren den
tekst te doen kennen. Later hebben Sir John
Simon, Eden en eenige deskundigen van het
Foreign Office de nota bestudeerd. Alvorens
het geheele kabinet bijeen zal worden geroepen,
zal de ontwapeningscommissie uit het kabinet
de nota nogmaals uitvoerig bestudeeren. De
komende besluiten zijn van het grootste be
lang. Het standpunt van de Italiaansche en
ook van de Belgische regeering wordt met.
groote spanning tegemoet gezien. Klaarblijke
lijk is Rome bereid een nieuwe bemiddelings
poging tusschen Frankrijk en Duitschland te
doen. De Italiaansche onderstaatssecretaris
Suvich, die morgen te Londen verwacht wordt,
zal waarschijnlijk de Britsche regeering mede
deelingen in die richting kunnen doen. In
Britsche kringen ziet men natuurlijk ook de
volgende zitting van het Bureau der Ontwape
ningsconferentie op 30 April en in het bij
zonder het weer bijeenkomen van de algemeene
commissie op 23 Mei a.s. met groote spanning
tegemoet.
PARIJS, 19 April. De Fransche ochtendbladen
geven voor een deel een gelijkluidend commen
taar op de Fransche nota, dat zeer waarschijn
lijk de meening van de officieele Fransche in
stanties weergeeft. Volgens dit commentaar be
staan er vier mogelijkheden:
1. Een algemeene ontwapening, zooals dat
het oorspronkelijke doel der Ontwapeningscon
ferentie was. Dit doel is door de door Duitsch
land met schending der verdragen begonnen be
wapening onbereikbaar geworden.
2. Vermindering van leger-effectieven en
materiaal der door de verdragen niet ontwa
pende mogendheden, verbonden met een zekere,
Duitschland toegestane verhooging van effec
tieven en materiaal. Dit voorstel, dat was opge
nomen in het Engelsche plan van 29 Januari,
heeft Frankrijk op 17 Maart afgewezen.
3. Frankrijk zou een gedeeltelijke bewape
ning van Duitschland kunnen aanvaarden. Men
zou echter van Frankrijk geen vermindering der
bewapening kunnen verlangen. -Dit was de in
houd van het Italiaansche memorandum.
4. Frankrijk wijst de legaliseering der ge
heime bewapening van Duitschland af. Dit was
de inhoud van de Fransche nota van eergiste
ren.
PRAAG, 19 April (Reuter) Het „Prager Ta-
geblatt" bericht, dat binnenkort 350 Oostenrijk
sche Schutzbund-leden die na de onderdrukking
van den. opstand in Oostenrijk naar Tsjecho-
Slowakije zijn gevlucht, naar Sovjet-Rusland
zullen vertrekken.
De Sovjet-vertegenwoordiger te Praag zou de
principieele toestemming der Sovjet-regeering
tot immigratie dezer lieden in Rusland hebben
bewerkstelligd.
Ernstige ongeregeldheden te Kopenhagen; po
litie verwond bij botsing met communisten
Streng vei bod voor katholieken om aan de
„Mensur" deel te nemen.
Oostenrijks nieuwe grondwet gereed; Bonds
president zal door burgemeesters gekozen wor
den.
De actie tegen de katholieke pers in Duitsch
land; redactie van een kath. dagblad te Mann
heim gearresteerd.
De windhoos boven ons land. Kap van een in
aanbouw zijnde kerk te Mook opgelicht.
De schrijfwijze der Nederlandsche taal.
Verslag van de spelling-commissie.
Instelling van een Landbouw-Crisisfoi,
Smokkel drama nabij Bergen-op-Zoom
De „Oehoe" naar Indië vertrokken.
Pater Rizzerius Remmen O. F. M. t
O
KOPENHAGEN, 19 April (Reuter) Gister
avond is net te Kopenhagen tot ernstige on-
geregeldheaen gekomen.
In een park in het oosten der stad hield, on
danks het verbod van de politie, de revolution-
naire vakvereenigings-oppositie een meeting,
waaraan cngeveer 4000 personen deelnamen.
Even na den aavang der bijeenkomst arriveer
den zes politie-afdeelingen, alsmede bereden
politie, welke de menigte verspreidde. De com
mandant der bereden politie werd, evenals een
der bereden agenten, daarbij door een steen
ernstig aan het hoofd gewond. Een vaifc beiden
stortte bewusteloos van zijn paard. Ook de
paarden werden met stokken en steeuen mis
handeld. Er werden den dieren fietsen voor ae
oeenen geworpen.
In de navenwjjken verzamelden zich in den
loop van den avond onophoudelijk groote men-
schenmassa's, hetgeen voortdurend aanleiding
gaf tot scherp optreden der politie. Hier en
daar werden door de betoogers barricades op
geworpen, die door de politie uit den weg wer
den geruimd. Tegen negen uur 's avonds scheen
de politie den toestand overal weer meestei
te zijn.
Tegen de communistische revolutionnane
vakvereenigingsoppositie, die bij stakiugsonlus-
ten steeds de leiding heeft, is op last van den
hoofdcommissaris van politie te Kopenhagen
een onderzoek ingesteld.
Naar uit Esbjerg wordt gemeld, nebben ae
vakvereenigingen in deze plaats gisteravonc
besloten na afloop van de 24-urige aigemeene
staking heden den arbeid weer te nervatten.
Twaalf visschersbooten, die Woensdagmor
gen zijn fcinnengeloopen. hebben tengevolge
van de staking hun lading niet kunnen lossen.
In een vergadering van matrozen werd met 529
tegen 405 stemmen besloten, de staking der
zeelieden voort te zetten. Intusschen is de bont-
van stokers failliet verklaard.
REVAL, 18 April. (Reuter) Naar uit Moskou
gemeld wordt, is aldaar groot opzien verwekt
door de verklaringen van het Japansch Minis
terie van Buitenlandsche Zaken. Japan heeft,
zoo zegt men, eindelijk zijn kaarten epen op
tafel geworpen. De Japansche politiek neemt
een uiterst agressief karakter aan. Onder der
gelijke omstandigheden zal het voor Rusland
meer dan moeilijk zijn om met Japan tot over
eenstemming te komen.
In Chineesche kringen gelooft men, naar uit
Nanking wordt bericht, dat de Japansche uit
latingen als een oorlogsdreiging opgevat mogen
worden en dat zij in elk geval voor het behoud
van den vrede weinig dienstig zijn. In Chinee
sche diplomatieke kringen legt men er den na
druk op, dat onder geen voorwaarde van een
verandering der omstandigheden in China
sprake kan zijn. China is er veel meer toe ge
neigd van Japan te eischen, dat het de Chi
neesche souvereiniteit erkent en zijn troepen
eindelijk terugtrekt.
Stand op Donderdag 1 n.m.: 752
Vorig stand: 748.
