Wat gebeurt er in Amerika?
I
Fakirkunst
In Nederland riekt het gas
in Amerika het
zilver
DONDERDAG 10 MEI 1934
Blanke slavinnen-
handel?
Twee Nederlandsche dienstmeisjes
in Brussel verdwenen
GEKNOEI MET VARKENS
Hoe de fraude in Ten Boer
geschiedde
HET MIJNONGELUK TE BUGGINGEN
Familieleden der ingesloten mijnwerkers wachten op tijding. Zooals men weet, zijn
86 mijnwerkers om het leven gekomen
Straperlo hazardspel
Boete van vijftig cents gevorderd
GEWEZEN DIENSTBODE
OPGELICHT
DE NIEUWE IJKWET
Vreemd middel om loten
in te koopen
DRONKEN CHAUFFEUR
AAN HET STUUR
Doodeltfke aanrijding te Roermond
SCHAKEN
Aljechin-Bogoljubow
De veertiende partij afgebroken
Een Japansche marine-commissie heeft een bezoek gebracht aan Duitschland en
is door President Hindenburg in audiëntie ontvangen
Jongen doodgereden
Schuld der verkeersbepalingen?
UITIMATUM OPGESCHORT
Collectieve overeenkomst bij de
Papierfabriek te Maastricht
MILITAIR DOODGEREDEN
23 Mei komt de zaak in hooger
beroep
REIZEN NAAR DUITSCHLAND
Denkt aan de deviezenvoor-
schriften
BLIND GESCHOTEN
PRINS HENDRIKSTICHTING
Er is een zoo in het oog springend verschil
tusschen het koersverloop van Wallstreet
en talrijke bedrijfsberichten, waarover
hien zich tevergeefs het hoofd breekt, dat er alle
aanleiding bestaat om deze zonderünge situatie
eens onder de loupe te nemen. Talrijke factoren
spelen op het oogenblik door elkaar, en het ziet
fr naar uit dat de speculatie daardoor de kluts
is kwijt geraakt. Reeds lang laboreerde Wall
street aan een ongelukkige liefde voor zilver-
revalorisatie. Het meende, dat het zilverblok,
lees: een kongsi van puur egoïstische belang
hebbenden bij hooger zilverprijzen (zilverprodu-
eenten en zilverspeculanten) er wel in zouden
slagen om in het Congres hun zin door te
drijven met behulo van de min of meer, maar
hieer meer dan min onscrupuleuze middelen die
de werkwijze van het Amerikaansche lobbyisme
bitmaken. Reeds vele weken geleden hebben wij
de oeconomische perspectieven en dwaasheden
Van die zilverdrijverijen in deze rubriek uiteen
gezet en Roosevelt is inderdaad langen tijd zoo
verstandig geweest om zich met deze experi
menten niet in te laten. Hij heeft zelfs 'n lange
lijst van namen doen publiceeren van de zilver
speculanten, die dermate werden geblameerd,
dat zij het verstandig vonden zich voorloopig
maar niet al te seer als monetaire theoretici
voor te doen. Indien men namelijk voor een
Amerikaansche Senaatscommissie moet verschij
nen ofwel op andere wijze wordt opgeroepen
°m inlichtingen te geven, dan kan men zich
daaraan niet onttrekken op gevaar van straf of
gijzeling. Die openbare enquêtes zijn typisch
Amerikaansch, en een der weiniere scherpe wa
penen. die de overeid te allen tijde tegen duis
tere elementen kan gebruiken. Een nieuwe de
valuatie en zilver.,peiling" schenen dus voorloo-
Pig van de baan. Dit is ook redelijk, want de
valuatie is een zeer ernstige aangelegenheid,
die men weloverwogen bij hooge uitzondering en
dringende (monetaire en oeconomische) nood
zaak toepast, maar geen gezelschapsspel, dat
men ten believe van groenen speculanten ieder
oogenblik in gang brengt. De devaluatie van
den dollar is nu een fait accompli. Roosevelt
heeft er het land door gered van revolutie of
erger, maar nu het bedrijfsleven weer op gang
is, zou nieuwe monetaire onzekerheid verlam
mend werken. De speculatie, die voorheen la
hausse had geopereerd in de overtuiging dat
Roosevelt opnieuw aan zijn „rubber-dollar" zou
trekken als de koersen teveel gingen dalen,
komt gelukkig bedrogen uit. Een of twee weken
Seleden werd de koersdaling ingeleid door een
Rauwe stemming op de Amerikaansche goede
renmarkten. Sindsdien heeft hier echter een zeer
scherp redres plaats gevonden, zonder nochtans
eerëgen invloed ten goede op de effectenbeurs
Uit te oefenen.
Tenslotte werd onverwacht bekend gemaakt,
«at Roosevelt met de zilversupporters een com
promis had gesloten. Alle binnenlandsche zil-
Vervoorraden zouden worden ..genationaliseerd"
(lees: door den Staat aangekocht) voor een
Prijs van maximaal 0.50 per oz. (huidige prijs
0.44). Dit beteekent niets minder, maar
°ok niets meer dan een politieke aalmoes van
Phm. t 10 a 15 millioen aan een groep zilver-
belanghebbenden, vooral uit een zevental Wes
telijke staten., die vermoedelijk dreigden met
opnosltioneele chantage.
Door de moeilijkheden bij de uitvoering van
het herstelprogramma, luchtvaartcontracten,
haling der tarwepfijzen. etc., was de positie
ban Roosevelt toch al niet meer zoo muurvast,
JXiodat de dreigementen van den zilversenator
Thomas hem vermoedelijk niet zeer gelegen
kwamen. De thans afgeperste millioenen moe
ten toch weer door het land worden opge
bracht en zijn politieke rust was Roosevelt wel
b'at waard. Deze „nationalisatie" betreft hoog
stens 150 200 millioen, die behoudens natio
nalisatie uiterst moeilijk verkoopbaar waren.
Eenige consequenties voor het monetair stel
sel van Amerika kan deze aalmoes (lees: steek
penning) van 15.000.000 uiteraard niet heb
ben.
De voortgezette opkoop van het in Amerika
hieuw geproduceerde zilver 0.64 per oz. is
°Ud nieuws en opent geenerlei nieuwe gezichts
punten, te minder, daar deze productie uiter
aard beperkt is.
Belangwekkender is een andere bepaling van
het compromis, n.l. dat men er naar zou stre
ven om de dekking voor den dollar voor 14 uit
zilver en voor uit goud te doen bestaan. Het
Wil ons voorkomen, dat deze methode een slag
in de lucht beteekent. Nu duidelijk blijkt, dat
Roosevelt de dwaasheid niet zoo ver voert om
he vlottende wereldzilvervoorraden (700 1000
millioen oz.?) te gaan opkoopen, kan het
buitenland feitelijk onverschillig blijven voor
zijn binnenlandsche zilvercapriolen. Voor het
binnenland heeft het begrip metaaldekking toch
al bitter weinig te beteekenen. Indien de goud-
Prijs op 35 dollar per oz. wordt gehandhaafd,
h.w.z. indien men te allen tijde voor 35 dollar
sen ons goud kan koopen, raakt het ons niet,
Welke ingrediënten Roosevelt buitendien nog in
zijn monetaire pastei mengt. Ten slotte moet
fnen toch een definitie van den dollar hebben,
alvorens men kan zeggen, dat „de" dollar Voor
25 pet. door zilver en voor 75 pCt. door goud
is gedekt. Het buitenland interesseert zich
Uiteraard alleen voor de bovenste en onderste
goudpunten van den dollar, nademaal het zil
ver binnen Amerika boven wereldprijs zou wor-
öen gehandhaafd.
De mogelijkheid bestaat natuurlijk, dat Roo
sevelt er alsnog toe overgaat om den goudprijs,
Uitgedrukt in dollars, zoodanig te verhoogen,
hat een binnenlandsche ziiverprijs van 0.50 dol
lar per ons weer gelijk wordt aan de wereld-
Pariteit. Gerekend naar den tegenwoordigen
Ziiverprijs te Londen, ongeveer gelijkstaande
öiet 0.43 dollar per ons te New-York, zou dan
sen nieuwe goudprijs van 43/50X35=pl.m. 40.70
hollar per ons goud binnen de perken van het
hiogelijke liggen. Indien dan echter de Londen-
sche ziiverprijs oploopt, dan zou de goudprijs
te New-York overeenkomstig moeten dalen.
M.a.w., verhoogt men den goudprijs te New-
York zoodanig, dat de „nationalisatiekoers" van
0.50 dollar per oz. zilver overeenkomt met den
huidigen Londenschen ziiverprijs, dan zou de
hollar 43/50Xl-48=pl.m. f 1-27 moeten noteeren.
t>e wisselkoers van den dollar t.o.v. de goudvalu
ta's zou zich dan van dag tot dag richten naar
hen Londenschen ziiverprijs. Let men op de
geweldige schommelingen van het witte metaal
(In de laatste 20 jaar tusschen 12 en 80 d. per
°nsü), dan zou de dollar dusdoende een speel
bal worden van volkomen onberekenbare factO'
ten zonder eenig verband met de Amerikaan'
sche oeconomie.
Wij weigeren aan te nemen, dat Roosevelt de
band zou leenen tot een dergelijken monetairen
chaos.
Nu moet men wel bedenken, dat het New-
Yorksche koerspeil nog steeds belangrijk boven
Zijn laagste punten van 1933 staat. In 1933 gol-
hen U. S. Steel een wijle 24, thans 45; Ge-
heral Motors 10, thans 33; Kennecott
Dopper 8, thans 20; Sears Roebuck 13,
(hans 43; U. S. Rubber 3, thans 20;
Chrysler Corp. 8, thans 42; Am. Smalting
Refining 11, thans 41.etc. Dat de
koersen ter beurze van Amsterdam omgerekend
m gouddollars zooveel lager uitkomen, doet voor
ccn Yankee niet ter zake. Voor hem zijn de
goederen en effectennoteeringen in de goud-
Wereld volkomen irrelevant geworden, evenzoo
hls trouwens in het Sterlingblok, en de statis
tische goocheltoeren, die door omrekening in
goudponden en gouddollars voortdurend pogen
aan te toonen, dat alle verbeteringen slechts
schijnbaar waren, doen ietwat komiek aan.
De bedrijfsberichten, die voortdurend worden
gepubliceerd, wijzen zeer sterken vooruitgang
aan, daar ze thans bij voorkeur worden verge
leken met de overeenkomstige cijfers uit het
eerste en tweede kwartaal van 1933. Deze ver
gelijking is echter in zooverre misleidend, dat
destijds het bedrijfsleven over de geheele linie
ongeveer stagneerde. De periode onmiddellijk
voor en na de bankkrach kan moeilijk als ver-
gelijkings-materiaal dienen. Een goede maat
staf behoort echter de activiteit in de staal
industrie te bieden, en hier is het hoogtepunt
vj.n Augustus 1933 na zeer geleidelijken en ge
zond aandoenden opgang inderdaad weer be
reikt, hetgeen niet wegneemt, dat de gewone
aand. U. S. Steel thans niet hooger dan 46 en
destijds 66 noteerden. De hoogere inkomsten
van de spoorwegen, de geweldig gestegen afzet
der automobielnijverheid en der detailzaken
(mailorder-huizen en warenhuizen) etc. schij
nen echter geen behoorlijk tegenwicht te vor
men tegen het groeiend inzicht, dat de z.g. New
Deal de winstmogelijkheden voor het onder
nemerskapitaal verijdelt. In korte woorden uit
zich immers die New Deal in het opdringen van
werknemers aan werkgevers, zonder dat zij er
behoefte aan hebben, fixeeren van hooge loo-
nen, zonder dat rekening wordt gehouden met
kostprijzen, waardoor dit laatste tot de meert
onzinnige transacties wordt gedwongen. Al*
men b.v. leest, dat de Shell Union Corp. bijna
evenveel ruwe olie van z.g. onafhankelijke pro
ducenten moet inkoopen als zij zelf voort
brengt, ofschoon zij een veelvoud harer eigen
productie in de potentieele voortbrenging harer
putten houdt ingesloten, of dat zelfs een Ana
conda Copper, ongeacht haar reusachtige op
getaste voorraden, nog koper van anderen moet
afnemen, terwijl daarnevens de federale be
lastingen ter financiering van Roosevelts sociale
bedenksels en van Congres-hobbies (bonus-uit-
keering aan oudstrijders!) tot in het ondraag
lijke worden opgevoerd, dan begrijpt men, dat
Wallstreet cijfers nopens hoogere bedrijfsacti
viteit, spoorwegontvangsten etc. niet meer voet
stoots in overeenkomstig hoogere waardeerin
gen voor aandeelen wil uitdrukken.
In Engeland heeft men na de devaluatie van
het het bedrijfsleven met rust gelaten en
het niet met alderhand Codes, Blauwe Ade
laars, een oeconomisch onverantwoordelijk pro
gramma van reusachtige openbare werken, ont
wricht, waardoor zich in Engeland een natuur
lijk herstel geleidelijk heeft voltrokken. Vele
leidende figuren uit handel en nijverheid ver
langen in Amerika dan ook vurig de beëindi
ging van de New Deal en sommigen beschouwen
de koersdaling van Wallstreet zelfs als een ge
forceerde demonstratie tegen Roosevelt, geleid
door het ondernemerskapitaal. Zoover behoeft
men nu nog niet eens te gaan, maar het is een
feit, dat de zeer ver strekkende volmachten,
destijds aan Roosevelt gegeven, in eersten aan
leg dienden om het totaal vastgeloopen be
drijfsleven des lands weer op gang te helpen,
en geenszins om van Amerika een socialistische
republiek te maken. Nu het echter bedenkelijk
dezen laatsten kant uit gaat, sturen breede
kringen aan op beëindiging van Roosevelt's
dictatorschap, terwijl de befaamde braintrust
de reputatie krijgt van een bolsjewistischen
Raad van Volkscommissarissen. Daarbij komt,
dat scherp dalende effectenkoersen juist in
Amerika op hun beurt weer conjunctuurbelem
merend kunnen optreden, zoodat men op dit
oogenblik niet meer precies zou kunnen zeggen,
of de baisse vooruitloopt op het inzicht in een
naderende conjunctuurdaling, dan wel of die
baisse zelf als oorzaak voor zulk een omslag
zal werken.
Ten slotte is de wet op de beurscontrole een
zeer verstorende factor. Onmiddellijk na haar
Indiening hebben wii deze wet hier aan een
breedvoerige beschouwing onderworpen. Indien
de wet binnenkort van kracht wordt, zouden
vele speculanten, die niet de vereischte hooge
minimumdekking kunnen foumeeren, moeten
verkoopen en men heeft den indruk, dat dit
saneeringsproces reeds in gang is. Gewichtig
is ook, dat bedrijfsleiders c.s. niet meer zelf
in hun aandeelen mogen speculeeren, waardoor
aan de effectenbeurs machtige drijfveeren wor
den ontnomen. In beginsel is deze lock out van
insiders natuurlijk prachtig, maar men kan er
aan twijfelen of hier de nadeelen toch niet
grooter zijn dan de voordeelen, omdat daar
door een groep van koopers en verkoopers weer
aanzienlijk kleiner wordt gemaakt, hetgeen de
convertibiliteitswaarde der aandeelen zou aan
tasten. Dit klemt te meer, als ook hoeklieden en
makelaars geen zaken meer voor eigen reke
ning mogen doen. Het is juist, dat de situatie
dan „zuiverder" wordt, maar deze zuiverheid
zal gekocht worden ten koste van zoodanige
belemmeringen voor een levendige uitwisseling
van aandeelen, dat ze van Wallstreet wel eens
een onaanzienlijke locale beurs zouden kunnen
maken.
Ondertusschen is de spanning tusschen tus
schen het gedaalde koersniveau en de gunstige
kwartaalsstaten en d'ividendverhoogingen, resp.-
hervatting zoo groot geworden, dat een tech
nisch koersherstel onmogelijk kon uitblijven. De
beurs was wat men noemt „oversold" geraakt,
d.w.z. tal van zwakke posities waren geliqui
deerd, nieuwe contramine-posities schiepen een
schare van toekomstige koopers en het lage
peil begint meeningsaankoopen uit te lokken.
Bij nauwkeuriger bestudeering van boven
staande beschouwingen ontwaart men trouwens
dat vele der factoren, die den laatsten tijd een
drukkende invloed op de beurs uitoefenden,
feitelijk geen direct verband houden met de
intrinsieke waarde der fondsen, en meer sen
timentskwesties of politieke demonstraties ra
ken. Het tegenwoordige niveau van goede Ame
rikaansche aandeelen, b.v. U. S. Steel, Kenne
cott Copper, Montgomery Ward, Pennsylvania
Rr., etc. verlokt zeker wel tot koopen. Wij kun
nen nog altijd niet gelooven dat Amerika voor
bestemd zou zijn om eeh soort verkapte sovjet
te worden. De werknemers moeten het ten slot
te toch hebben van welvarende werkgevers, die
ook in staat zijn om hun waren tot redelijken
prys te verkoopen. Het tot nog toe gevolgde
„stelsel" heeft alleen tot tastbaar resultaat ge
had om de van ouds beruchte prijsschaar tus
schen agrarische en industrieele voortbrengse
len ten nadeele van den boer in functie te bren
gen. Indien Roosevelt aan den particulieren
eigendom en het winstbegrip wil vasthouden,
zal hij dus te eeniger tijd het roer moeten om
gooien. Het einde van de „New Deal" zou door
Wallstreet stellig met een formidabele stijging
worden begroet.
DIKAIOS
De correspondent van de „N. Rott. C." te
Brussel meldt:
Sedert Zondagmiddag zijn twee te Brussel
verblijvende Hollandsche dienstmeisjes, de 17-
jarige Antoinette Blokken, uit Heerlen en de
16>j-jarige Elze Kempers, die zich samen naar
het Terkamerenbosch hadden begeven, spoor
loos verdwenen. Een der meisjes, Elze Kern-
per». meldde zich Maandagmiddag, in gezelschap
van twee verdacht uitziende vrouwen, bij de
dame aan, waar zij in dienst was. De twee
vrouwen eischten de kleeren op van het meis
je en sloegen, met haar, op de vlucht, toen de
dame aanstalten maakte om de politie telefo
nisch te waarschuwen. Het signalement van de
verdwenen meisjes is door de politie in alle
richtingen rondgezonden, daar men vermoedt,
dat zij de slachtoffers zijn geworden van han
delaars of handelaarsters in blanke slavinnen.
Het onderzoek naar de knoeierijen bij de
varkenscentrale in de gemeente Ten Boer,
wordt door de gemeenteveldwachters voort
gezet. Men kwam daarbij tot de conclusie, dat
de reeds opgesloten S. van H. te Groningen
handelde in samenwerking met de geweste
lijke varkenscentrale.
„Het Volk" deelt nog het volgende over deze
aangelegenheden mede:
De zaakvoerder mag alleen van die var
kenshouders leden der centrale varkens
afnemen, die tien dagen tevoren kennis geven,
dat zij varkens wenschen te leveren. Geregeld
kwam het voor. dat varkensmesfers zoodanige
kennisgeving deden, doch telkens met een
kluitje in het riet werden gestuurd, en met
de varkens bleven zitten. Spoedig kregen zij
den bezoek van den koopman S. van H., die
dikwijls varkens kocht en aan de centrale af-
leverd. Gebleken is. dat deze varkens op de
nummers van de eigenlijke eigenaren werden
geleverd, hetgeen mogelijk was, omdat de cen
trale niet met namen, doch met nummers
werkt. Zaakvoerder en koopman werkten sa
men en zoodoende was het bijna uitgesloten,
dat de fraude werd ontdekt. Nadat echter
op de geschetste wijze ongeveer 300 var
kens waren geleverd, hetgeen een winst op
leverde van acht cent per kg. (de steun der
regeering), werden de heeren brutaler in hun
handelingen. De varkensmesters, althans het
meerendeel, zagen in den koopman Van H.
een tusschenpersoon, sommigen zelfs een ver
tegenwoordiger van de centrale. In een enkel
geval werd zelfs zoover gegaan, dat Van H.
namens de varkenscentrale den mesters geld
ter hand stelde en van den zaakvoerder den
wissel in ontvangst nam. Een valsche hand-
teekening was het sluitstuk dezer behandeling.
De zaakvoerder G. N. is ter beschikking van
de justitie gesteld.
Het Haagsche Gerechtshof heeft heden in
hooger beroep behandeld de zaak tegen de
kooplieden D. S. en J. P., die in de laatsten
zomer in het Kurhaus te Scheveningen het
Straperlo-spel hebben geëxploiteerd, tegen
ieder van wie het O. M. bij de Haagsche
rechtbank, wegens overtreding van art. 254 bis,
van het Wetboek van Strafrecht, f 2090 boete
had geëischt, doch die door dat rechtscollege
schuldig werden verklaard aan het gelegenheid
geven tot hazardspel met veroordeeling van
ieder hunner tot 50 cent boete.
Zoowel de officier van Justitie als de ver
oordeelden waren van dit vonnig in hooger be
roep gekomen.
(Zooals men weet betreft het hier een proef
proces).
De Centrale Vereeniging voor den Gedistil-
leerdhandel heeft aan de Tweede Kamer een
adres gericht, naar aanleiding van de indiening
van het wetsontwerp tot nieuwe regeling be
treffende de maten, gewichten, meet- en weeg
werktuigen. In dit adres dringt adressante er
op aan, evenals in andere landen, in de voor
gestelde regeling ook op te nemen glazen, fles-
schen, kruiken, enz.
De advocaat-generaal bij het Gerechtshof
concludeerde tot bevestiging van het vonnis der
Rechtbank, waarbij de 39-jarige melkbezorger
A. G. van Z. te Delft ter zake van verduiste
ring in dienstbetrekking en wegens verduiste
ring is veroordeeld tot iy2 jaar gevangenisstraf.
Verdachte had ten nadeele van een coöpera
tie gelden welke hij voor geleverde melk ont
ving verduisterd. Voorts was hij in connectie
gekomen met 2 reeds bejaarde gewezen dienst
boden, die hem hun spaarduitjes ad f 2000 over
handigden ten einde het geld voor haar te be
leggen en te beheeren.
Verdachte wendde dit bedrag te eigen bate
aan, kocht o.m. schapen en besteedde een be
langrijk bedrag aan het inkoopen van loten,
welke hij daarop weer in café's trachtte te
plaatsen,
Arrest 23 Mei a.s.
De Roermondsche Rechtbank veroordeelde
Dinsdagmorgen den 24-Jarigen chauffeur G. M
uit Roermond tot een gevangenisstraf voor den
tijd van acht maanden terzake van het ver
oorzaken van den dood door schuld, met ver-
De veertiende partij tusschen Aljechin en Bo-
goljubow werd afgebroken in een iets voordee-
liger stelling voor Aljechin.
Het verloop was:
Wit: Aljechin; Zwart: Eogoljubow.
Geweigerd Damegambiet.
1. d2d4; Pg8—f6; 2. c2—c4; e7—e6. 3. Pgl
—f3; d7d5; 4. Pbl—c3; c7—c6. 5. Lel—g5;
Pb8—d7. Tot zoover zijn de zetten al ontelbare
keeren gespeeld. Machinaal speelt men
nu bijna altijd 6. e2—e3 waarna Zwart met
Da5 de Cambridge Springsvariant in kan lei
den. Het kenmerk van deze variant is, dat een
aanval op c3 kans van slagen heeft, nu wit
door e3 den terugtocht van Lg5 heeft afge
sloten. De volgende nieuwe zet van Aljechin
berust daarom op zeer logische en begrijpe
lijke gronden.
6. Dl—b3....
Nu wordt Da5 immers beantwoord met Ld2!
Het is niet uitgesloten misschien, dat Zwart
thans door een tactische manoeuvre gebruik
kan maken van Wit's zet (door 6Pb6
bijvoorbeeld). Of hieraan eenig voordeel ver
bonden is, valt echter voor het bord niet uit
te maken. Dat is werk voor analyses.
Bogoljubow kiest daarom de wijste weg en
ontwikkelt zich rustig. 6Lf8e7; 7. e2
e3; 00; 7Da5 haalt nu niets meer uit,
na bijv. 000.
8. Lfle2; Pf6e4! Zeer sterk, daar Zwart
zich nu op den elfden zet verder kan bevrij
den.
9. Lg5 x e7; Dd8 x e7; 10. Pc3 x e4; d5 x e4;
11. Pf3d2; e6e5! De logische consequentie
van den achtsten zet. Wit kan nu geen 12. Pe4:
spelen wegens ed4: en Zwart wint zijn pion met
voordeel terug.
12. 0o0Rochade naar verschillende
vleugels. Dat belooft belangwekkend spel! 12.
Pd7—f6; 13. h2h3Ta8—f8. Wit zoowel
als Zwart bereiden een stormloop voor. 14. g2—
g4; Tf8e8; 15. ThlelDe e-lijn is niet
zoo dicht als wel lijkt. Na eventueel g4g5, ge
volgd door Pd2 x e4; e5 x d4, enz. blijkt het
duidelijk. Zwart wil zich dan ook hoeden voor
allerlei eventualiteiten en speelt 15h7h6;
16. Db3c3; Lc8d717. Pd2—b3; b7—b6; 18.
Telgl Nu Zwart h7h6 gespeeld heeft,
kan Wit probeeren de g-lijn open te breken.
Zwart wordt hier blijkbaar bang voor en ver
zwakt straks met 21. g7g5 zijn koningspo
sitie op onaangename wijze. 18e5 x d4;
19. Dc3 x d4; c6—c5; 20. Dd4—d6; Ld7—a4.
Evenals in de 10e partij staat de looper op
dit ongewone veld zeer goed. 21. h3h4; g7go
Van twijfelachtige waarde.
22. h4 x g5; h6 x g5; 23. Dd6—h2 Nu de
koningsvleugel verzwakt is wil Wit natuurlijk
geen dames meer ruilen. 23Kg8g7; 24.
Tgl—hl; Te8h8; 25. Dh2—g3; Tb8—e8. Om
zoo mogelijk De5 te spelen. 26. Thl x h8; Te8 x
h8; 27. Tdl—gl
Een gecombineerde aanval op g4 met Th4,
De6, Ld7 was geenszins illusoir. 27Ld4 x
b3; 28. a2 x b3.... Zwart staat nog iets beter
28Th8e8.
Zwart wil nog steeds pogen tot dameruil te
komen, daar zijn paard in het eindspel waar
devoller is dan de witte looper. Het verlaten
van de h-lijn is niet zoo belangrijk. 29. Tgl
hl; De7e5; 30. Dg3—h3 Wit ontwijkt
den ruil. 30Kg7—f8; 31. Thl—dl; Kf8—
e7. Hier staat de koning goed.
32. Kclbl; Te8d8? Met dezen zet gooit
Zwart zijn bevredigende positie weg, daar de
witte dame binnendringt. 33. Tdl x d8; Ke7 x
d8; 34. Dh3—h8t; Kd8—e7; 35. Dh8—c3
Na 34Kc7 zou nu Da 8 gevolgd zijn. 35.
Pf6d7; 36. Dc8b7; a7a5. Gedwongen
na Db8 volgt 37. De4:t; 37. Kbl—a2; Ke7—d8;
38. Le2dl; De5—e6. Pd7 moet worden vrijge
maakt van de dekking van b6. Er dreigde im
mers Lc2. 39. Ldlc2; Pd7f6.
Zwart kan nog net alles dekken, doch wit
maakt nu van de gelegenheid gebruik de stel
ling te openen. 40. f2f3! e4 x f3; 41. Db7 x
f3. Afgebroken.
lies van de bevoegdheid om een motorrijtuig
te besturen gedurende den tijd van één jaar en
zonder aftrek van het voorarrest.
Verd. heeft op 19 Maart van dit jaar, terwijl
hij dronken achter het stuur zat, de aanrijding
veroorzaakt in de Broekhin te Roermond, waar
bij het drie-jarig zoontje van den heer Vaessen
op zoo treurige wijze den dood vond.
Bij de behandeling voor de Rechtbank op 24
April eischte de officier van Justitie twee jaar
gevangenisstraf en bovendien, nadat verd. zijn
straf zal hebben uitgezeten, de ontzegging van
de bevoegdheid tot het besturen van een motor
rijtuig voor den tijd van één jaar.
Maandagmiddag ongeveer twee uur is op den
Hoofdweg door de Emmervennen te Emmen
een ernstig ongeluk gebeurd.
Twee jongens van ongeveer twaalf jaar H.
Mulder en G. Hartman kwamen samen, rijden
de op een fiets, met veel vaart van rechts uit
een zijweg, terwijl een auto naderde, bestuurd
door den chauffeur B. te Emmen. Het rijwiel
werd gegrepen en de beide jongens werden
over de straat geworpen. De 12-jarige Mulder
werd met gespleten schedel dood opgenomen.
Hartman had slechts lichte verwondingen aan
gelaat en handen bekomen.
Het ongeluk zou waarschijnlijk voorkomen
zijn. wanneer verkeer op den Hoofdweg voor
keur had, maar de Jongens kwamen uit een
zijweg van rechts, waarover de naderende
chauffeur geen overzicht had.
Woensdagmiddag is onder leiding van den
Rijksbemiddelaar prof. mr. P. J. M. Aalberse
een bespreking gehouden met partijen, betrok
ken bij het dreigend geschil bij de N.V. Kon.
Ned. Papierfabriek te Maastricht.
Men is principieel overeengekomen, om een
collectieve arbeidsovereenkomst af te sluiten,
over den inhoud waarvan de besprekingen de
volgende week door de partijen onderling zul
len worden voortgezet.
Het ultimatum is derhalve opgeschort.
Woensdag 23 Mei zal door het Haagsche Ge
rechtshof in hooger beroep worden behandeld
de zaak tegen den trambestuurder D. B., die
door de Haagsche rechtbank is vrijgesproken
van hem ten laste gelegde dood door schuld.
Zooals men zich zal herinneren, heeft ver
dachte op 19 October van het vorig jaar met
een door hem bestuurden wagen van de z.g.
Blauwe Tram te Den Haag, een aanrijding ge
had met een tot een passeerende militaire
colonne behoorende caisson, als gevolg van
van welke aanrijding de milicien Egas, uit Har-
dinxveld is overleden, terwijl een andere mili
tair ernstig werd verwond.
De officier van Justitie bij de rechtbank
had veroordeeling van verdachte gevraagd tot
een hechtenisstraf van 3 maanden.
Daar het publiek in Nederland niet vol
doende op de hoogte blijkt met de nieuwe
Duitsche devlezenvoorschriften wordt de aan
dacht van reizende landgenooten erop geves
tigd. dat de uitvoer uit Duitschland van Duit
sche bankbiljetten is verboden en dat alleen is
toegestaan de uitvoer van R.M. 50 in zilver
geld. of de tegenwaarde daarvan in buiten-
landsch bankpapier, en van een verdere R.M.
150 in reis- en hotelchèques. De uitvoer van
buitenlandsch bankpapier boven de tegen
waarde van R.M. 150 is alleen toegestaan,
wanneer de eigenaar zich bij den invoer daar
van in Duitschland voor dit bedrag in buiten
landsch bankpapier een „Bescheinigung" heeft
doen afgeven.
De gepensionneerde majoor der rijksveld-
wacht uit Nieuwkoop, thans te Warmond
wonende, heeft cassatie aangeteekend tegen
het vonnis van het Amsterdamsche Gerechts
hof, waarbij hi) °P 20 April veroordeeld is tot
acht maanden gevangenisstraf wegens het
opstellen van den stroopersval op de Nieuw-
koopsche plassen ten gevolge waarvan een
jongeman blind geschoten werd.
Een fakir heeft in Lahore in Britsch-Indië
zijn voor Westerlingen onbegrijpelijke staal
tjes vertoond. Hij liet zich doodkalm een
half uur begraven, waarna hij uit zijn vrijwillig
graf werd opgedolven en voortging te leven, als
of er niets was gebeurd. Hij liet zich op een
plank met scherpe spijkers leggen en zijn borst
kas met een hamer bewerken. De spijkers dron
gen diep in zijn rug, doch geen bloed kwam te
voorschijn uit de wonden, die voor een gewoon
mensch doodelijk zouden zijn geweest.
Wat is het, dat deze Oostersche asceten in
staat stelt tot verrichtingen, die onverklaarbaar
zijn. De meesten van ons hebben meer dan eens
in hun leven goochelaars en „toovenaars" zien
werken, ongeloofelijk handige lieden, die ons
versteld deden staan door de wijze, waarop zij
ons verstand wisten te bedotten. Met open mond
hebben wij gestaard, wanneer zulk een gooche
laar een vlucht duiven liet uitzwermen uit een
hoogen hoed, dien wij luttele seconden tevoren
leeg hadden gezien, hoe hij eindelooze meters
lint te voorschijn tooverde uit zijn mond, of een
bankbiljet goochelde in een tevoren niet open
gesneden citoen. Wij wisten wel, dat wü om den
tuin wei-den geleid, dat slechts de grenzenlooze
vingervlugheid van den goochelaar de kunststuk
ken mogelijk maakte, maar wij kwamen, om ons
te amuseeren. Dit deden wij ook en daarmee
was de zaak voor ons uit.
Bij de Indische fakirs echter is het vaak een
heel andere zaak. Niet bij allen; velen brengen
het niet verder dan hun Westersche collega's. Zij
tooveren kuikens en muizen te voorschijn uit
niets, maken er ballen en zakdoeken van en goo
chelen allerlei dingen uit een tevoren leege doos.
Of waar het de grootere prestaties betreft, ne
men zij opium of een ander veröoovend middel
in, alvorens zich te laten begraven en ook is het
wel gebeurd, dat zulk een begraven fakir er op
werd betrapt, dat hij in zijn graf kalm lag te
ademen door een rietje, dat op kunstige wijze
door zijn helpers was aangebracht.
Maar dat alles neemt niet weg, dat er enkele
„heilige" sadoes of yogi's zijn, die inderdaad ver
richtingen te zien geven, die grenzen aan het
wonderbaarlijke, en waarbij niemand hen kan
betrappen op onregelmatigheden, hoewel in
Britsch-Indië anders dan in Europa of Amerika,
de fakir niet afgescheiden staat op een podium,
doch met zijn geheele auditorium vlak om zich
heer.geschaard, Ongeloovige, nuchtere Europea
nen zijn er bij geweest en ook zij zijn er niet in
geslaagd, den kneep te ontdekkendie er on
danks alles moet zijn.
Een dezer verrichtingen is de vermaarde
„onthoofdingstruc." Een fakir gaat hevig te keer
tegen een jongen, die hem schijnbaar diep heeft
beleedigd en wien hij verklaart, voorgoed onscha
delijk te zullen maken. De knaap wordt op deil
grond geworpen, een laken over hem gespreid.
Dan scherpt de fakir zijn zwaard, waarna hij het
met een geweldigen houw laat neerkomen op de
plek, waar de nek van den jongen zich moet
bevinden. De met bloed doordrenkte halsdoek
van het slachtoffer wordt aan het publiek ge
toond. Ter overtuiging van het publiek rollen de
helpers van den fakir het hoofd zelfs nog een
eindje weg weliswaar onder het laken, maar zóó
duidelijk zichtbaar, dat iedereen ervan overtuigd
is, dat hier werkelijk een executie heeft plaats
gehadEnkele oogenblikken verstrijken, dan
rollen de helpers het hoofd weer naar het
lichaam toe, de fakier klapt in zijn handen en
daar staat eensklaps weer de jongen monter en
opgewekt. Niemand heeft nog kunnen ontdekken,
waar speciaal de kneep der roode vloeistof zit.
Een soortgelijke truc is het „doorsteken" van
een jongen of meisje, dat in een mand is gekro
pen, welke schijnbaar door het slachtoffer geheel
wordt gevuld. Ook nu weer houwt <n steekt de
fakir er dwars doorheen. Voor den toeschou
wer staat het vast. dat het slacht offertje in de
mand moet worden geraakt. Natuurlijk wordt het
niet geraakt; het rolt zich op en dank zij zijn
geweldige oefening weet de fakir zóó precies,
waar het kind ligt, dat er geen ongelukken ge
beuren.
De vermaarde truc, waarbij iemand in een
touw klimt, dat zoo maar de lucht wordt inge
gooid, wordt slechts hoogst zelden verricht. Een
der weinige bevoorrechte Europeanen, die van
deze zeldzame prestatie getuige is geweest en er
een beschrijving van heeft gegeven was de vroe
gere hoofdcommissaris van politie van Calcutta,
kolonel Barnard. Samen met een anderen poli
tiebeambte woonde hij de vertooning bij, die op
een kleine binnenplaats werd gegeven, waar een
dikke rook hing uit twee fornuizen, waarop ge
heimzinnige kruiden stonden te walmen.
Na uitvoerige gebeden en gesticulaties haalde
de fakir een dik kluwen touw te voorschijn, dat
zich naar boven toe begon te ontrollen, zonder
dat iemand er iets aan deed. Het feit werd door
den hoofdcommissaris, die een fototoestel had
meegenomen, op de gevoelige plaat vastgelegd.
Tenslotte was het touw zóó hoog gestegen, dat
het einde niet meer was te zien en ook dit feit
fotografeerde kolonel Barnard.
Daarop begon een jongetje in net touw te
klimmen, totdat ook hij uit het gezicht was ver
dwenen, hetgeen den fakir schijnbaar zoodanig
ontstemde, dat hij den jongen naklom en hem
ergens in het luchtruim met een mes vermoord
de. Ook hem kiekte de hoofdcommissaris tijdens
den klimtocht. Nadat de fakir was teruggekomen
haalde hij het touw in, zonder jongen. Dan
eensklaps brak de betoovering. Voor den hoofd
commissaris en zijn beambte stonden de jongen
en de fakir, zonder touw en zonder mes.
Stom van verbazing gingen de beide Euro
peanen naar huis, geheel vervuld van het won
der waarvan zij getuige waren geweest. Thuis
gekomen ontwikkelde kolonel Barnard zijn pla
tenEr was niets op te zien behalve het bin
nenplaatsje met den fakir en den jongen. Niets
was er gebeurd geen touw afgerold, geen klim
partij geen moord in de lucht. Alles was blijk
baar hypnose geweest.
(Nadruk verboden).
Verschenen Is het 59e jaarverslag der „Prins
Hendrik-Stichting" onder beschermheerschap
van Z. K. H. Prins Hendrik.
De balans per 31 December 1933 sloot met
een saldo kapitaal van ƒ1.366.060.59; de reke
ning van baten en lasten over 1933 met een
batig saldo van 450.38^.
De netto-bedragen der gedurende 1933 ont
vangen legaten en erfstellingen zijn op de Ka
pitaalrekening geboekt.
Ten laste van de rekening van baten en las
ten over 1933 is ƒ32.563.42 aan het Vernieu
wingsfonds toegevoegd.
De Prins Hendrik Stichting voor behoeftige
zeelieden te Egmond daan Zee heeft de alge-
meene vergadering gehouden in een der loka
len van de Vereeniging voor den Effectenhan
del te Amsterdam. Na een word van welkom
door den voorzitter werden de notulen der
laatst gehouden algemeene vergadering gele.
zen en goedgekeurd. Na behandeling der inge
komen stukken werd in een vacature van Re.
gent voorzien door de benoeming van den heer
E. P. Ross oud-gezagvoerder van den Rotter-
damschen Lloyd. Aan de beurt van aftreden
waren de heeren jhr. A. R. Schuurbeque Boeye,
J. F. van Hengel en F. M. Baron van Geen,
welke heeren bij acclamatie werden herkozen.
