If 25 keerden wij heden uit
ONZE 308e UITKEERING
f 80165.- j
wb&aal van den da$
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
Het einde van het witte Siberië
E
ADMIRAAL KOL TSJAK
EN DE BOLSJEWIKI
LUILAK
Het Geheim van
het open Raam
VRIJDAG 18 MEI 1934
Zooals alle aanvoerders der wit
tenging hij gebukt onder de
looden hand der mogend
heden
Nieuwjaarsdag 1919
Moderne Aardrijkskunde
Een ballon verongelukt
ingevolge de voor onze abonnes geldende
gratis-ongevallenverzekering aan den heer
J. G. de Lange, Marnixstraat 325, Amsterdam,
wegens een aan hem overkomen verkeersongeval.
1 Dit is 1
I WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRAG VAN 1
1 aan onze verzekerde abonnes is uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
Goud op den zeebodem
Het inwendige der
aarde
Koning George-film
Een uitvinding in een
droom
wist, dat Biiiy j trekker I
Zweefvliegtuigen in
Australië
Kerk uit de vierde eeuw
De hardnekkige Schot
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Detective-verhaal dooi
ANTHONIE GILBERT
Admiraal Koltsjak kwam in September
1918 door Amerika en Japan naar
Omsk. Zijn plan was een doorbraak te
ondernemen, om zich te vereenigen met de
generaals Alexejef en Denikin. Zijn ongeluk
werd, dat hij in Siberië werd opgehouden, daar
tot zijn hoogste hoogte steeg, om dan nu
drie lustra geleden neergestort te worden in
den diepsten afgrond.
In die dagen van September 1918 zeide de
Siberische generaal van de witte armee. Sak-
kanof, tot Koltsjak: „Ik ben er vast van over
tuigd, dat Rusland alleen met Russische krach
ten kan worden gered. Waren de geinterallieer-
den maar weggebleven. Nu ziet het er naar
een tweede internationale uit. Maar helaas, we
kunnen niet anders, we zijn zeer arm gewor
den en hebben verzorging voor de troepen noo-
dig. Dit echter beteekent afhankelijkheid."
Siberië kwam niet zoo gemakkelijk in de
handen der rooden. Daar vormden zich aldoor
weer nieuwe regeeringen en legers, die op-
bouwcellen wilden worden voor een groot wit
Rusland. Er zijn zelfs tijden geweest, dat deze
legers gevaarlijker waren voor de roode heer-
Schers in het Kremlin dan de tegen-revolution-
naire armeeën van Kornilof, Denikin, Alexejef
en Joedenitsch. In Siberië dacht men het eind
doel te naderen, toen men 17 November 1918
admiraal Koltsjak heel de macht in handen gaf
en hem benoemde tot „regent". Ridderlijk en
oprecht van karakter dat was Koltsjak.
Maar op hem drukte zwaar, zooals op alle aan
voerders der „witten" de looden hand der mo
gendheden, van Japan, Amerika, Frankrijk en
Engeland, welke alle naar Siberië waren ge
komen, om elkander te bewaken en aan de
regeering-Koltsjak of haar tegenstanders on
dersteuning te verleenen, naar gelang dat
strookte met hun eigen belangen. Kolt-
sjak's ongeluk begon, toen hij en zijn regee
ring door de mogendheden werden erkend. Uit
de gewisselde nota's blijkt het gemis aan in
zicht der geallieerden. De moreele beteekenis
van de erkenningsact ging verloren tengevolge
der politieke en financieele voorwaarden, die
er aan werden vastgeknoopt en die een scherp
Wapen leverden in de handen der bolsjewisten
tegen Koltsjak.
De onder elkaar verdeelde mogendheden be
moeiden zich met alles, eischten een min of
meer liberale of democratische richting van het
Siberische bewind, dat op die wijze geen voet
kon vatten, en het einde der mogendheden-
wysheid was altijd: wij hebben de middelen en
stellen die u ter beschikking, wanneer gij on
zen wil doet. En daardoor kreeg wit-Rusland
geen schijn van kans. Er was ook een sociaal-
revolutionnaire richting in Siberië. Op den dag,
dat de mogendheden tot de onzalige opvatting
kwamen, dat zij met deze verkapte bolsjewisten
beter dan met Koltsjak het eigenlijke bolsje
wisme konden bestrijden, was het gedaan met
den admiraal-regent. Hij kreeg geen hulp meer
in geld en materiaal, de desertie zijner troepen
Werd regelrecht begunstigd en de étappe werd
rijp gemaakt tot afval. In haar machtsbereik,
in lerkoetsk, duldden de mogendheden de vor
ming van een sociaal-revolutionnaire regeering.
Het Koltsjak-front was doodmoede en zag,
toen de rooden oprukten, wanhopig toe, hoe
de vertegenwoordigers der mogendheden met
hun lijfwacht in luxe treinen naar het Oosten
vloden. De armee stortte ineen.
De persoonlijke catastrofe van Koltsjak be
gon met de jacht naar het goud, dat hij
voor Rusland met zich voerde. Op de so-
ciaal-revolutionnairen werkte dit goud als een
magneet. Voor de wagons, waarin het goud
Was opgestapeld, viel ook de eindbeslissing.
Koltsjak en zijn lijfgarde wilden dit laatste
bezit Ruslands verdedigen tot den dood.
Koltsjak maakte toen 'n verderfelijke fout. Hij
Wilde geen Russisch bloed, dat der sociaal-
revolutionnairen vergieten, zonder nog eenmaal
in verbinding te treden met de mogendheden.
Dezen waren samengekomen in Wladiwostock
en telefoneerden hem vandaar uit, dat hij zich
vol vertrouwen stellen kon onder de schuts
der nieuwe machthebbers. Hij zou dan tevens
onder de schutse der mogendheden staan. En
inderdaad, lieten ze aan Koltsjak's wagon
Amerikaansche, Fransche, Engelsche en Ja-
pansche miniatuurvlaggetjes aanbrengen.
Het einde kwam nu in snel tempo. Koltsjak's
wagon werd in lerkoetsk op doodspoor gezet.
Een wachtcommandant kwam binnen: .Maakt
u gereed, u wordt thans aan de plaatselijke
autoriteiten uitgeleverd", kondigde hij aan.
„Waarom? Wat beteekent dit? Generaal
Janin staat toch borg voor mijn leven. En
wat beteekenen dan deze vlaggen?", vroeg
Koltsjak en hij wees op de trieste kleine vlag
getjes der groote mogendheden.
De commandant beet op z'n lippen en zweeg.
Eenige oogenblikken later betraden leden der
doema van lerkoetsk den salonwagen, ge
ëscorteerd door revolutionnaire troepen. De ad
miraal werd weggevoerd.
Intusschen hadden de sociaal-revolutionnai-
ren in de stad de „geheele Russische staats
macht" in handen genomen. Er werd direct
een speciale commissie benoemd ter onderzoe
king der „misdaden" van admiraal Koltsjak.
De beschuldiging luidde: vervolging der de
mocratie en het vergieten van stroomen bloeds.
Dit gebeurde op Nieuwjaarsdag 1919. En op
dienzelfden dag gebeurde iets nieuws in de
wereldgeschiedenis. Een linksche partij de
sociaal-revolutionnaire gaf, juist op de hoog
te van haar macht gekomen, vrijwillig deze
macht prijs door haar over te dragen aan een
partij, die nog meer links stond, aan de bol
sjewisten.
r
„Als je met een auto in 3 kwar
tier van den Haag naar Amster
dam wilt rijden en je gaat om
twee uur weg, waar ben je dan
om half drie
„In Leiden, meester, in het acade
misch ziekenhuis."
Koltsjak's lot was bezegeld.
Eenige weken na Nieuwjaar werd de admi
raal-regent doodgeschoten.
Het witte Siberië bestond niet meer.
PARIJS, 17 Mei. Een ballon van de Fransche
marine is 15 kilometer ten Westen van Cha-
teauroux bij zijn landing door een plotselinge
windvlaag tegen den grond gedrukt. Van de
6 inzittenden werden drie personen zóó zwaar
gewond, dat zij naar een ziekenhuis moesten
worden overgebracht.
minim ui minimin in iiiiiiiiiiiiui iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiM
iiiiiiiiui iiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiuiiiiiill
TiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiïï
±iiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimii
miimiimiimtmiiiimf
Iedereen ontvangt de hulde,
Die hem toekomt, op z'n tijd. I
Daarom is de dag van morgen
I Aan den luilak toegewijd!
Hij, die aan zijn bed verkleefd is
En des morgens, 't liefste laat,
I Op het allerlaatst, minuutje,
i Naast zijn ledikantje staat,
Die alleen van hoor en-zeg gen,
Daar hij 't immers nimmer zag,
Weet, dat 's morgens vroeg de zon
rijst,
Tot 't verlichten van dsn dag,
Zulke duur-record-langslapers
Komen morgen tot hun recht,
Want hun slapende prestatie
Wordt op luilak vastgelegd!
Morgen is de groote hulde
En zij krijgen die spontaan
Voor hun jaarlang alle dagen
Zoo laat moog'lijk op te staan! f
1 Morgen wordt de kroon van luilak
Op het slapershoofd gezet
Maar, wellicht, uit valsche schaamte,
Komen zij danvroeg uit bed!
1 MARTIN BERDEN I
(Nadruk verboden).
ümiimiiimimiiiiiiimiimiiimiimimiiiimimimiiiiimiiimimiiiiiË
De Zweedsche graaf Alarik Wachmeister
heeft verklaard in het bezit te zijn van een
oud scheeps-logboek, waarin de juiste plaats
is vermeld, waar in 1721 een Russisch gal
joen aan de Finsche kust is gezonken.
Dit schip had veertien vaten goud aan boord.
Graaf Wachmeister heeft zich thans de hulp
van een Finsche bergings-maatschappij ver
zekerd om het schip te lichten.
De maatschappij zal een derde van de ge
vonden schat als loon ontvangen.
De heer Bastings, een geleerde, te Dannevirk
woonachtig, verklaart de oplossing te hebben
gevonden voor de vraag of het midden van de
aarde een vloeibare vuurmassa is, dan wel een
vaste substantie.
Hij verklaart, dat de geheele aarde een vaste
substantie is, hetgeen volgens hem wordt be
wezen door de registratie in de Europeesche
meteorologische instituten van de aardbevin
gen in Nieuw-Zeeland.
De biografische film van den Engelschen ko
ning, die aanvangt bij zijn kroning en verder
een overzicht geeft van zijn leven tijdens aen
vrede en den oorlog, nadert zijn voltooiing en
zal binnenkort worden uitgebracht. De bekende
dichter John Drinkwater heeft een proloog ge
schreven en zal een commentaar uitspreken,
dat hij eveneens voor deze film heeft samen
gesteld.
Billy North ging met veerkrachtigen stap
door het kantoor naar z'n eigen prettig
gemeubelde kamer, en zei z'n gewoon:
„goeden morgen heeren", tegen z'n vier kan
toorbedienden. Toen hij z'n heiligdom binnen
trad, zag hij de keurig gesorteerde post liggen;
hij ging in z'n gemakkelijken mahoniehouten
draaistoel zitten Hij had order gegeven, dat hij
's morgens het eerste kwartier niet gestoord
mocht worden en hij wist, dat iedereen zich
daaraan hield.
lederen morgen vijftien minuten lang, wijdde
hij z'n aandacht aan een dicht beschreven
cahier, dat aan den buitenkant versierd was
met de 12 teekens van den Dierenriem en het
opschrift: „Persoonlijke horoscoop van Billy
North."
Terwijl hij de dicht opeenstaande regels
doorzag, waarin de laatste maanden behandeld
werden, dacht hij met voldoening aan de wel
geslaagde ondernemingen, die zoo prachtig
hadden geklopt met de plechtige voorspellingen
van gelukkige en ongelukkige dagen. Billy werd
door al z'n bekenden beschouwd als iemand,
die heel aardig op weg was, om „er te komen"
Wel is waar, was hij nog niet getrouwd, maar
geenszins omdat geen meisje hem wilde heb
ben. De oorzaak daarvan lag veeleer in de her
haalde waarschuwingen, die als een roode
draad heenliepen door verschillende horos
copen, door hem zelf getrokken, en die hij
keurig gerangschikt, in z'n eigen stalen kast
bewaarde.
Nu en dan was in Billy de gedachte opge
komen, dat z'n trouwe secretaresse, juffrouw
Pahud, z'n karakter beter kende dan hij zelf.
En van tijd tot tijd was hij tot de bevinding
gekomen, dat hij, mits op het geschikte oogen-
blik, haar z'n liefde meest verklaren. En dat
oogenblik zou daar zijn, als de goede ster on
weerhoudbaar daalde in den Dierenriem.
Z'n geest verwijlde bij het uiterlijk schoon
van Martha Pahud en bij haar voortreffelijke
karaktereigenschappen, toen z'n oog bleef rus
ten op den datum van dien dag: „Den 20sten.
De Tweelingen zijn in uw eigen teeken van den
Schutter. Zeer gunstig. Sluit heden belangrijke
transacties af en neem gewichtige besluiten.
Zeer geschikte dag voor liefde en huwelijk."
„Aha!" riep hij verblijd, „dan pak ik van
daag dien taaien Vohls bij z'n kraag, over de
levering van die nieuwe asfaltwegen."
Billy North liet z'n ongeopende brieven dicht
en haastte zich, vol goed vertrouwen op z'n
succes, het kantoor uit; kort daarna werd hij
toegelaten in de tegenwoordigheid van Mace-
peace Vohls, stedenbouwer en landschaps-her-
vormer, wiens zakelijke stugheid langzaam ont
dooide onder het enthousiasme van Billy. Glim
lachend hoorde de groote bouwkundige naar de
geestdriftige beschrijving van een nieuw wegen
stelsel voor z'n laatste onderneming.
Al vóór het middaguur was Billy North op z'n
kantoor terug met het geteekende contract, dat
De Engelsche hoogleeraar Boys heeft een
nieuwen gasmeter uitgevonden, die volgens het
oordeel der deskundigen zeer veel succes zal
hebben. Het merkwaardige bij deze uitvinding
is, dat professor Boys haar in den vollen zin
des woords slapende heeft gedaan. Hij zag n.l.
zijn gasmeter in den droom in alle details voor
zich en, zoodra hij ontwaakte, begaf hij zich
naar zijn laboratorium om daar zijn droomge
zicht in pr act ijk te brengen.
sC
hem een mooie winst zou opleveren, in z'n zak.
Hij belde vroolijk om juffrouw Pahud en leg
de met een trotsch gebaar het contract voor
haar neer. En zij, verheugd en verwarmd door
z'n blijden zin, wenschte hem hartelijk geluk.
Toen dacht Billy aan den slotzin van z'n ho
roscoop voor dien dag. Zou hij ook daarin
slagen? Impulsief greep hij de lenige hand van
het meisje in de zijne en riep:
„En nu, juffrouw Pahud ik wil zeggen
Martha wil ik je zeggen, dat het contract
met Vohls me in staat stelt tegen je te spr !:-n,
zooals ik al geruimen tijd tegen je had willen
srpeken."
Hier zweeg hij en wachtte met haar hand in
de zijne, haar
antwoord af. Zij i'"""""""" "j
keek hem lief r»„ 1.
en vriendelijk De horOSCOOp-
aan, want ze
de gelegenheid, I
waarnaar zij al
zoo lang had uitgezien, tot een mislukking zou
maken, als ze hem ook maar in t minst ontmoe
digde.
Zenuwachtig lachend vervolgde hij: „Ik heb
een compagnon noodig; ik bedoel een levens
compagnon. iemand die een tehuis voor mij
schept, iemand die mijn karakter kent; ik be
doel Martha, dat je wel weet, dat ik je lief
heb."
Hij luisterde opgetogen toe. toen ze hem
kalm, maar met een gelukkig lachje, het ja
woord gaf.
Daarna glipte ze, met wangen bloedrood van
vreugde en verrassing, de kamer uit.
Vol blijdschap trok Billy de beduimelde ho
roscoop uit z'n lade, waarin z'n persoonlijke
stukken lagen. Nog eens keek hij de voorspel
lingen voor de verschillende dagen door, en....
eensklaps stond hij stokstijf, in stomme verba
zing en ontsteltenis.
„Groote hemel," riep hij; „daar heb ik van
ochtend de verkeerde maand opgeslagen!"
Hij staarde en staarde op den juisten datum
en werd onder het lezen hoe langer hoe
bleeker.
„Den 20sten; wees zeer behoedzaam. De Vis-
schen zijn in 't teeken van den Waterman. Doe
geen pogingen bij lieden, van wie gij gunsten
verwacht; doe alleen de loopende zaken af!
Mijd de schoone sexe."
Het zweefvliegen is in Australië zeer in trek
Er bestaan eenige dozijnen clubs waar men zich
in het zweef- en glijvliegen kan oefenen. Het
aantal leden van deze clubs bedraagt reeds
meer dan twaalfhonderd.
De heer Philip Wills, die het Engelsche re
cord zweefvliegen bracht op 55 mijl, waarbij hij
een hoogte bereikte van ongeveer dertienhon
derd meter, overweegt het maken van een der
gelijke vlucht in Australië, waar de omstandig
heden, naar zijn meening, voortreffelijk zijn. De
heer Wills heeft van 1926—1928 in Adelaide
gewoond, waar hij meermalen de machines van
de Zuid-Australische Aeraclub vloog, zoodat hij
in Australië geen onbekende op dit gebied is
In het dorp Tae in Hongarije zijn de funda
menten van een christelijke kerk uit de vierde
eeuw gevonden, welke drie abses vertoont. Tot
nu toe is nog slechts een kerk in Europa ge
vonden, die ditzelfde model heeft.
De uitgravingen, welke hier verricht zullen
worden, zullen vermoedelijk interessante feiten
over den overgang van heidendom tot christen
dom aan het licht brengen.
Een aantal voorwerpen, welke reeds zijn op
gegraven, vertoonen de afbeelding van een
visch, een veelgeliefd symbool van de eerste
christenen.
Zooals men weet vormen de letters van het
Grieksche woord voor visch ,4chthus" de eer
ste letters van de spreuk „Iesu Christos Theou
Uios Soter" (Jezus Christus, Zoon van God.
Redder).
We hadden ruim twee uur gevlogen, toen een
der rechercheurs door de kijker een zwa.-te stip
ontdekte. Me dunkt ik zie iets voor ons uit
vliegen. 't Kan een groote vogel zijn. maar
ook een vliegtuig. Ik nam papier en potlood en
ging aan 't cijferen. Als ons toestel een goede
200 K.M. haalt oom, ik bedoel het toestel,
waarin de dief zich bevindt, dan zouden wü met
dit toestel, bij een snelheid van 225 KM. hem op
de hielen zitten. De kijker ging van hand tot
hand, tot eindelijk de rechercheur hem hield
en naar 't Westen bleef staren, 't Is een vliee-
tuig heeren, en een tweedekker ook! We zullen
maar rekenen, dat het uw toestel is, meneer
Sidney. Het heeft denzelfden koers ais wij en
schijnt op weg naar Salloem. We zullen als
't eenigszins mogelijk is, den man dwingen in
de lucht terug te keeren naar Cairo.
We naderden den vermoedeljjken vluchteling
steeds meer en overlegden intusschen wat ons
te doen stond. We waren thans twee uur en een
kwartier in de lucht en zouden nog wei zes uur
kunnen vliegen. Maar de vluchteling? Zou die
het kunnen? Zou voor hem eerder dalen wegens
benzinegebrek niet noodig zijn? We besloten
dit te onderzoeken en beraamden een stout
plan, dat ter uitvoering aan de rechercheurs,
oom Sidney en mij zou worden overgelaten.
Wij zouden in de lucht van het eene toestel
op het andere moeten overstappen. Ons vlieg
tuig zou vlak boven het andere vliegen, we
zouden onze vaart tot ruim 200 K.M. vermin
deren en daarna zou een rechercheur, dan
ik en vervolgens oom Sidney zich langs een
touw laten afglijden op een der vleugels van
het toestel beneden ons.
We waren niet bang, dat de man zich met
het toestel zou laten vallen, want dat zou hem
zijn leven kosten. En als hij 't toch deed,
waren wij met een parachute gewapend. Ons
vliegtuig zou dan hulp voor ons halen En als
er dan geen benzine en olie genoeg is voor
terugkeer naar Cairo? vroeg de rechercheur, die
mee het stoute stuk zou uithalen. Dan gaan we
in de lucht bijvullen, door middel van een
buis. Jullie zwaait met een doek, ten teeken.
dat het noodig is, of een van de heeren, laten
we zeggen Bok, klimt weer bij het touw omhoog
in ons toestel en geeft bericht, adviseerde de
chef van 't vliegveld. Het plan zat in elkaar
en nu kwam het nog maar op de uitvoering
aan.
De bestuurder van ons toestel voerde de
snelheid tot 250 K.M. op. Wij bevestigden een
touw aan een der stangen van het toestel en
openden de deur van de cabine, wat aoor den
grooten luchtdruk met veel moeite ging. We
hadden thans het toestel ingehaald en herken
den onmiddellijk onzen tweedekker. De man
achter het stuur keek verwonderd op, een
machine naast zijn toestel te zien, maar hij
scheen niet te merken, dat het om hem te doen
was. We vloegen nu iets hooger, zoodat wij
boven zijn toestel waren. We hoopten nu maar,
dat wij niet in een yle luchtlaag zouden
terechtkomen en op constante hoogte boven
de andere machine zouden blijven.
Een Schot heeft tot driemaal toe zijn lana
verlaten om zich in de Vereenigde Staten te
vestigen. De eerste maal kwam hij van Canada
uit in 1923 als veteraan van den Gallipoli-veld
tocht Amerika binnen. Hij trouwde er en uit
het huwelijk werden twee kinderen geboren. In
1933 werd hij echter gedeporteerd. Opnieuw
slaagde hij er in via Canada terug te komen,
maar binnen een paar maanden was hij weer
gevangen en opnieuw werd hij ingescheept naar
zijn vaderland.
Hij was echter nog lang niet afgeschrikt want
hij kwam terug met de Aquitania alsstow
away. Hij kreeg in vijf dagen geen voedsel en
in drie ook geen water, doch dit alles heeft de
autoriteiten op Ellis Island niet kunnen ver
murwen.
Alk abonné's ZS"n fSOOO.-^rU^nZeZToo%°n f 750.- f250.- eLV%öet Vo? eendoog 125.-duim of'wijsvlnger f 50,-lïeT f40.-
27
„U bent een zeer bruikbare getuige." zei
de chef rustig. „Ik ben er van overtuigd dat
U ons zeer nuttig bewijsmateriaal hebt gele
verd. Wilt u zoo vriendelijk zijn om uw eigen
verklaring met uw handteekening te bevestigen
en uw adres achter te laten. Ik zal de dien-
Sten die u ons bewezen hebt, niet vergeten."
Toen belde hij en gaf den binnenkomenden
bediende bevel Mr. Carron rustig zijn verklarin
gen te laten opschrijven.
Toen de man ten slotte vertrokken was,
keek mr. Degas veelbeteekenend naar Les-
trange.
„Nu ben ik er vast van overtuigd, dat het
een baardelooze man is, dien wij moeten
zoeken. Anders zou de moordenaar er niet
zoo verlangend naar geweest zijn, om gezien te
Worden."
„En nu?" zei Lestrange.
„Nu, ik vermoed dat jij zoo vlug mogelijk
haar Londen moet. om daar een heelen iood
dingen op te speuren die ons van nut zouden
kunnen zijn. Het valies kan je daarbij goed te
pas komen. De initialen zijn zoo langzamerhand
wereldberoemd geworden. De moordenaar zal
er voorloopig niet aan denken zich van die
dure boeken te ontdoen."
„Misschien was hij heelemaal niet van plan,
ze van de hand te doen," merkte Lestrange
op.
De chef schonk geen aandacht aan deze
opmerking. In plaats daarvan zei hij tamelijk
luid:
„Ik zou de titels van die boeken wel eens
willen weten. Zorg vooral, indien je in Enge
land komt, om eens na te gaan of er ook een
secretaris óf een typiste of een bediende is ge
weest die hem bij het pakken behulpzaam was.
Een bediende zou ons weinig voordeel brengen
maar een secretaresse of een typiste zou allicht
nog enkele titels hebben onthouden En nu
geloof ik dat wij op het vaste land alles gedaan
hebben, wat gedaan kon worden. De vlugste
methode om Londen te bereiken is natuurlijk
per vliegtuig te gaan. Over iets meer dan een
uur gaat een vliegtuig. Zorg er voor dat je
daarin mee kunt."
ZESDE HOOFDSTUK
DE POLITIE TE MERLIN ST. HUGH
Lestrange kwam in een geheel veranderd
Londen aan. De wilde storm van den vorigen
avond was voorbij en de stad lag er fijn af-
geteekend tegen een helderen bleeken n,-mei. Op
de wegen scheen het zonlicht in de plassen en
vormde er heele plekken stroomend goud. De
helderheid van den hemel scheen zijn terugslag
te vinden in de atmosfeer want het was droog
en luchtig en verkwikkend. Ook Lestrange
voelde zich bijzonder opgewekt. Toen hil de
Yard bereikte en voorgesteld werd aan David
son ontdekte hij echter dat zijn collega een
man van heel ander karakter was dan hijzelf
De Engelsche detective was kort en vierkant
en gezet, had een onaangename stem en een
norsch uiterlijk. Ondanks dit alles had hij toch
een heele lijst van schitterende successen op
zijn crediet.
„Wij hebben de voornaamste feiten reeds
vernomen," zei hij, toen hij en de Fxansch-
man hun nieuws begonnen uit te wisselen.
„Ja, ik moet toegeven, dat jullie het dichtst
bij het vuur zaten. Ik geloof niet dat er in
Londen iets bijzonders te doen valt We kon
den veel beter dadelijk naar Ascher's huis gaan.
Daar krijgen we den draad van af het begin in
onze handen."
Lestrange was aangenaam getroffen door
de bijna zakelijke wijze waaroD ziin collega
het geval aanpakte. Die krachtige beslissingen
bevielen hem best. Hij had alle vertrouwen
in een samenwerking met Davidson. Hij ant
woordde dan ook:
„Met genoegen. Gaan we per auto»"
Davidson knikte.
„Ik heb al een wagen gereed staan. Je
moet mü maar alles vertellen, terwijl we er
heen rijden."
Hij luisterde en zei zoo goed als geen enkel
woord, terwijl de Franschman alles vertelde,
wat hij te zeggen had. Ten slotte mompelde hij:
„Zit Egerton er tusschen? Zoo, zoo. Ik denk,
dat we het beste doen, met het eerst den butler
te ondervragen.
Slane, die de politie al verwachtte vanaf het
oogenblik, dat hij zelf 't nieuws in de ochtend
bladen had gelezen, opende zelf de deur. De
beide mannen zagen onmiddellijk dat hij met
alles op de hoogte was, en dat het nieuws
hem danig had geschokt. Zelfs nu kon hü
niet eens zijn handen rustig houden en zijn ge
zicht was vreemd gekleurd.
„Bent u de butler?" vroeg Davidson. „Hoe
is uw naamDank u. Ik zou u nog een
paar dingen willen vragen. Er is hier toch zeker
wel ergens een kamer?"
Slane bracht hen door een lange gang naar
een tamelijk kleine kamer, die uitzicht gaf op
den moestuin.
„Daar is nogal een groote afstand tusschen
de bedienden-afdeeling en de rest van het huis,"
legde hij uit. „Sir Hector zei altijd, dat hij rust
wilde hebben."
„Het was een overgevoelig man. U hebt
natuurlijk alles al gehoord?"
De man kreeg een rilling van het hoofd tot
de voeten. Lestrange keek naar hem met een
gevoel van sympathie. Deze man was niet
evenals zijn ondervrager een man van ijzer, hij
had tenminste nog zenuwen, hij kon nog rillen.
En daarom glimlachte hij geruststellend en zei:
„U zult ons zeker wel met het een en ander
willen helpen nietwaar? Ja? Welnu."
Hij maakte een beleefd uitnoodigend gebaar
naar den Engelschman.
„Wanneer hebt u sir Hector voor het laatst
gezien?" vroeg Davidson, terwijl hij zijn zware
onderlip uitstak en den tamelijk bejaarden
butler met zijn staalharde oogen doorpriemde.
„Woensdag, meneer. Toen hij wegging."
„Hoe laat was dat ongeveer?"
„Zoowat tegen half vier. Maar u weet wel,
dat het dien middag verbazend donker was.
Ik herinner me. dat de chauffeur de lantaarns
van den auto reeds had aangestoken."
„Sir Hector's wagen?"
„Neen. een gehuurde, meneer'.'
„Had hij dan geen eigen auto?"
„Neen."
„Vertrok hij alleen?"
„Ja. Hij ging naar Londen."
„Wat voor bagage had hij bij zich?"
„Dien koffer natuurlijk." Hij kon niet voor
komen, dat zijn gezicht afschrik uitdrukte, toen
hil over den koffer sprak. „En een klem
valies."
„Wie zette den koffer in den wagen?"
„Dat deed ik. meneer, met Peter. Dat is de
tuinman, maar hij helpt ook een beetje in het
huis
„En wie droeg het kleine valies?"
„Dat deed ik."
„Tot aan den auto?"
„Ja, meneer
„Was het zwaar?"
„Niet meer dan men verwacht zou hebben."
„Verwacht, waarvan?" beet Davidson hem
toe.
„Van de dingen, die er in zaten."
„Daar zal wel niet veel in gezeten hebben,
als hij maar voor een paar dagen wegging.
Wanneer hadden jelui hem terug verwacht?"
Morgen, meneer, had hij gezegd. Maar het
was mogelijk, dat hij werd opgehouden. Hij was
er niet zeker van
„Wat zat er in dat valies?"
„Een pak en wat ondergoed, en toiletartike
len.
„Laat ons bij de zaak blijven," merkte David
son op. „Hij vertrok dus rond half vier. Was
dat niet erg op het nippertje?"
„Ja, meneer. Hü was van plan om hoogstens
om kwart over drie te vertrekken. Maar ze
hadden moeihjkheden met een boekWü
hoorden miss Marlowe nog probeeren, hem tot
kalmte te brengen. Ze zei, dat ze hem niet goed
begrepen had en kwam toen naar buiten om
te zeggen, dat de chauffeur moest wachten,
maar dat sir Hector niet lang weg zou blijven
Gelukkig hadden ze nog den tüd. want sir
Hector was nogal royaal als hü den trein
moest hebben en bestelde zün wagen altijd tP
VToeg. Maar een paar minuten later eing de
bel alweer en toen stonden ze samen bü het
venster te praten. Hü gaf bevelen en zü nam
die in ontvangst en schreef ze op. De koffer
stond vlak bü de deur. Daar was ik blij om,
want hü was loodzwaar. Het zou me niets ver
wonderd hebben, als hü er zün heele bibliotheek
m gestopt had."
„Liep hü alleen naar den wagen?"
(Wordt vervolgd)
