Geheimscnr if t-methoden
if 50 keerden wij heden uit
i ONZE 316e UITKEERING j
f 80.790.-
VAN
BOOTZ
<Kd vebfiaal van den da$
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
ll
MECHANISCHE MIDDELEN
Het Geheim van
het open Raam
ZATERDAG 14 JULI 1934
Stelsels, die vrijwel absolute zeker
heid tegen ontcijfering
waarborgen
Omslachtige werkwijze
Shakespeare in de open
lucht
Een beroemde tafel
teruggevonden
ingevolge de voor onze abonné's geldende 1
gratis-ongevallenverzekering aan den Heer
J. H. BOSMAN, Nijhoffstraat 119, Arnhem
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is 1
I WAARMEDE THANS EEN TOTAAL BEDRaC VAN
aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd.
DIRECTIE VEREEN. KATH. PERS
Verbetering van Japans
handelsvloot
De staart als wapen
Anti-opium-kliniek te
Singapore
De oudste menschen
ter wereld
Stralen des doods"
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Detective-verhaal dooi
ANTHONIE GILBERT
Bekend is, hoe spionnage-diensten dikwijls
tot de geraffineerdste middelen hun toe
vlucht nemen, om berichten, geheime
mededeelingen enz. ter bestemder plaatse te
doen belanden. Doch niet alleen deze diensten
maken er gebruik van: ook voor de diplomatie
kan het vaak van nut zijn, om bepaalde aan
gelegenheden niet ter kennis van het publiek
te doen komen. Een der middelen, waarvan men
in zulk een geval gebruik maakt, is het z.g. ge
heimschrift, dat ook heden ten dage nog veel
wordt toegepast.
De kunst, om zich in geheimschrift uitslui
tend voor een bepaald persoon duidelijk uit te
drukken, is intusschen niet van recenten da
tum; zij is reeds zeer oud.
Reeds vroegtijdig kwam men van lieverlede
op de gedachte, om schrift voor oningewijde
oogen onleesbaar te maken. Het eenvoudigst
was, de letters door andere of door andere ge
tallen te vervangen. Daarbij werd bovendien
door gewijzigde groepeering der letters de op
lossing woord voor woord verzwaard; men
schreef b.v. voor „zend ons", ,,AFOEPOT".
Merkwaardig in zijn eenvoud is het stelsel,
waarbij men het alphabet in groepen van 4, 5
of meer letters rangschikt en dan elke groep,
alsmede in iedere groep elke letter, door een
nummer aanduidt. Volgens dit stelsel moet men
b.v. voor „avond" schrijven 1133443124, namelijk
als men voor de eerste 4 groepen heeft vastge
steld agmp. bird, nevt en zhlo, want dan moet
men de a voorstellen door 11, de v door 33, de
o door 44, de n door 31 en de d door 24
Nog ingewikkelder en toch voor ingewijden
gemakkelijk te vatten, was de manier, om alle
letters door getallen aan de duiden. Ook tot
mechanische middelen nam men zijn toe
vlucht, die men thans nog wel eens ais speel
goed aantreft, b.v. bladen van carton, op be
paalde plaatsen van openingen voorzien Zulk
een carton legde men op het schrijfpapier, en
dan schreef men in de gaten. De overige ruim
te tusschen de aldus ontstane letters of woor-
len, vulde men op geschikte wijze aan, zoodat
alleen de bezitter van een volkomen gelijk car
ton door het opleggen van dezen sleutel het
koeterwaalsch kon ontcijferen.
De mechanische middelen hebben evenwel
het nadeel, dat zij gemakkelijk kunnen worden
nagebootst en dat, als zij verloren gaan, de
geadresseerde van het geschrevene in het ge
heel niets meer maken kan. Een methode, die
meer zekerheid verschafte, was daarom de vol
gende.
Men gebruike twee geheel aan elkander ge
lijke boeken, b.v. woordenboeken, en men duide
in zijn correspondentie elk willekeurig woord
aan door drie getallen, n.l. Ie de bladzijde,
waar dat woord in het boek te vinden is; 2e
den regel, waar dat woord staat, en 3e ae plaats
van dat woord in dien regel. Wil men b.v. het
woord „groot" aanduiden en is dit in het be
wuste boek het zevende woord op bladzijde 23
in den 12den regel, dan schrijve men 7x12, 23
of 7 V (12, 23) of 7, 12, 23. Voor telegrammen
raadt men deze schrijfwijze af, omdat zij door
de voorgeschreven omschrijving te omslachtig
en veelal te kostbaar uitkomt. Ook maken zij
te veel komma's noodig, die bij de overbrenging
wel eens een bedenkelijke neiging hebben om
van de lijn te vallen. Daarentegen wordt dan
voor telegrammen aanbevolen, het middelste
getal in Romeinsch schrift uit te drukken, doch
heel veel geeft dit ook al niet.
Aangenomen nu, dat iemand de methode vaD
dit geheimschrift heeft geraden, dan weet hij
toch nog niet, welk boek gebruikt is, en door
een of ander toeval kan hem dat slechts bekend
worden, terzij er natuurlijk vooraf een bepaal
de afspraak gemaakt is. Men kan dus aanne
men, dat dit stelsel' vrijwel absolute zekerheid
tegen ontcijfering waarborgt.
Er zijn evenwel omstandigheden in overvloed
denkbaar, waarbij het wenschelijk is, dat ge
heime brieven niets opvallends hebben, want de
gevolgen kunnen zeer onaangenaam zijn Dik
wijls biedt dan de scheikunde hulpmiddelen aan.
Men kan, in plaats van gewonen inkt, tal van
chemische stoffen gebruiken, die aanvankelijk
kleurloos zijn en eerst door een of andere be
handeling donkerkleurig of ten minste zicht
baar worden.
Zoo wordt bijvoorbeeld door verwarming alles
bruin, wat met citroen- of appelsap of ook wel
met suikeroplossing geschreven is. Letters, ge-
schrijven met verdunde ijzerchloried-oplossing,
worden door bestrooiing met geelbloedlocgzout
blauw.
Een zeer goed middel, dat veel gebruikt is,
is zoutzuur-kobalt-oxidule (z.g. kobaltchloor-
zuur)een rooskleurig zout, waarvan een ver
dunde waterige oplossing kleurloos is. Als men
hiermee op geel of nog beter op rooskleurig pa
pier schrijft, is er niets van te zien. Om nu
niet een onbeschreven blad te verzenden, het
geen aanstonds argwaan zou wekken, schrijft
men met gewonen inkt eenige, meestal niets
zeggende mededeelingen, en tusschen de regels
met de genoemde oplossingen het nieuws, dat
geheim moet blijven. De geadresseerde heeft
het papier dan alleen maar te verwarmen, om
de letters in fraai blauw duidelijk te zien ver
schijnen en, als het blad weer afgekoeld is.
ook weer te zien verdwijnen. Dit laatste vooral
is bij dezen geheimen inkt van niet te onder
schatten voordeel.
Te Londen, op de plaats, waar eertijds het
oude Globe-theater was gevestigd, werd reeds
sedert langen tijd ieder jaar, een Shakespeare-
opvoering gegeven door een dilettantentooneel-
gezelschap. Het tooneel bestaat uit een vracht
wagen, terwijl het decor eveneens zeer sober is.
Een armzalig kleed, waarop een stoel en een
oude lantaarn, zijn de eenigste requisieten,
welke men er vinden kan. De Engelsche be
volking, die zeer op deze openluchtvoorstellingen
gesteld is, kijkt evenwel niet naar dit sobere
tooneel, doch alleen naar de spelers, die wer
kelijk met hart en ziel den grooten Shakespeare
trachten te vertolken. Deze jaarlijksche voor
stellingen worden opgevoerd ter eerbiedige
herinnering aan den grooten dichter-schrijver,
die door deze volksvoorstelling, welke geheel
kosteloos door een ieder kunnen worden bijge
woond, een plaats heeft gevonden in de harten
der Engelschen, jong en oud. Het Globetheater
werd in het begin der 17e eeuw gebouwd en
bestond uit hout. Shakespeare heeft menigmaal
in dit gebouwtje vertoefd. Voor den ingang van
het theater hing een globe als schild, waarom
het volk het theater al spoedig noemde het
Globe-theater.
In Engeland heeft men vóór kort een be
roemde tafel teruggevonden. Het betreft hier
het kunststuk, het welk vervaardigd werd door
den Pranschen kunstenaar en beeldhouwer
Thomoire, die aan deze tafel vier jaar lang, n.l.
van 18061810, heeft gearbeid. Het blad van
deze tafel, welke in opdracht van Napoleon werd
gemaakt, bestaat uit brons en porcelein, terwijl
de pooten zeer kunstig gebeeldhouwd zijn. Het
blad stelt voor een groep maarschalken van
den keizer, met Napoleon in hun midden en is
buiten haar curiositeit als stukje geschiedenis
en antiquiteit, een prachtvol kunstwerk, het
welk voordien nog nimmer werd gemaakt. Toen
Thomoire de tafel had voltooid, beviel het de
maarschalken toch niet, omdat er dertien per
sonen om den keizer gegroepeerd stonden en
daar deze lieden nogal bijgeloovig waren, ver
wachtten zij niet veel goeds van dit getal der
tien. Napoleon hielp den beeldhouwer evenwel
uit zijn moeilijkheden en bracht den maarschal
ken aan het verstand, dat hij eveneens tot een
maarschalk kon worden gerekend, alzoo waren
er veertien maarschalken vereenigdMen
vond de zienswijze van Napoleon bijzonder
schrander en beloonde den beeldhouwer ruim
schoots voor zijn arbeid.
Na den val van Napoleon, geraakte de tafel,
evenals zoovele kostbare meubelen van den kei
zer, in het vergeetboek, totdat het stuk eenigen
tijd geleden in Engeland werd teruggevonden
en naar Frankrijk overgebracht, waar de tafel
een plaats kreeg in een der musea.
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
E
Ti 11111111111111111111111M111111 ii 11 ii 1111111 ii 11ii 111111ii11111111111111111111111111ii111111111111111liir1111111111111111111ii11111111111111111111111111111111111111111111111111111 iï
;tip
Het vlootprogram der Japansche regeering
van het jaar 1932 is thans geheel doorgevoerd.
Deze verjongingskuur der Japansche handels
vloot, die 't sloopen van 400.000 tonnen scheeps-
inhoud noodig maakte en den nieuwbouw van
200.000 tonnen scheepsinhoud noodig maakte,
heeft de Japansche regeering echter 10.4 mil-
lioen Yen gekost. Dit bedrag is ongetwijfeld
goed besteed, want er zijn daarvoor in hoofd
zaak snelle motorschepen gebouwd, waarvan de
meeste een snelheid van 15 knoopen en nog
meer hebben.
Daar er nog altijd veel schepen van ver
ouderd type in Japan zijn, hebben de Japansche
reeders zich thans genoopt gezien, de regee
ring een nieuw plan voor te leggen, dat echter
niet meer uitsluitend rekening houdt met het
groote surplus der wereldtonnage, maar onder
zuiver nationale gezichtspunten een vernieuwing
der handelsvloot beoogt. Voorgesteld wordt het
sloopen van verder 500.000 ton oude schepen,
die door 500.000 ton nieuwe schepen vervangen
zullen worden.
Natuurlijk is hiervoor steun van den Staat
noodig, die, naar de vroegere ervaringen te oor-
eelen, ook zeker daartoe bereid zal zijn. Dit is
des te waarschijnlijker, omdat de situatie in de
Japansche scheepvaart in het laatste jaar veel
beter geworden is, want voor het eerst sinds
meerdere jaren heeft een half dozijn Japan
sche reeders weer een dividend kunnen uit-
keeren. De bekende Japansche groot-reederij
.Nippon Yusen Kaisha" heeft momenteel niet
minder dan zeven nieuwe schepen in aanbouw.
Voor vele dieren dient de staart als een wa
pen. Vooral voor de alligator is de staart onmis
baar. Een enkele klap met den staart van een
alligator kan voor den mensch noodlottig zijn.
Ook is het meermalen voorgekomen, dat de al
ligator, in den strijd met een ander dier, dezen
alleen reeds door hem met den staart te bewer
ken, de ribben brak. Ook het eekhoorntje heeft
een hulpmiddel in zijn staart. Wanneer zijn
groote snelheid hem niet te hulp kan komen,
verdedigt hij zich met den staart door vlak voor
den snuit van zijn vervolger de sierlijke pluim
te laten wapperen, waardoor zijn vervolger niet
goed meer kan zien en de eekhoorn zoodoende
een voorsprong krijgt
De staart van den eekhoorn dient tevens als
alarmmaakster. Wanneer er in de nabijheid
menschen komen aanwandelen, dan beweegt de
staart zich en het dier heeft allen tijd een goed
heenkomen te vinden. Voor den cameleon is de
staart de eenige mogelijkheid, zich bij sterken
wind in de boomen en struiken in evenwicht te
houden.
Deray was nu al een kleine veertien dagen
op vrije voeten en nog altijd liep hij
rond in zijn gevangeniskleeren. 't Werd
tijd, dat hij 'n behoorlijk, minder opvallend
costuum veroverde. Dat 's nachts door de vel
den dwalen en zich overdag schuil houden,
begon 'm te bezwaren. Op die manier schoot
hij niet op; fatsoenlijk eten kon hij zoo niet
krijgen en van 'n slag slaan was geen sprake.
Voor 'n inbraak schrok hij terug; daar was
hij geen specialiteit in.
Den heelen najaarsdag had hij in het
bosch gelegen, 'n eindje van den rijweg, tusschen
't kreupelhout. Er waren heel wat auto's ge-
gepasseerd en het laatste uur was het hem op
gevallen, dat er twee voorbijgesnord waren met
gecostumeerde heeren en dames. Er was na
tuurlijk een bal-masqué in het stadje, 'n eind
je verder op. Als hij eens
Hij schrok zelf van het koene plan, dat in
zijn hoofd was opgekomen. Maar het was toch
minder gewaagd dan een inbraak, waar 't op
den duur toch op moest uitloopen! Hij ver
mande zich, stond langzaam op, liep naar den
weg en keek uit of er nog niet een auto met
gecostumeerden langs zou komen.
't Lot was hem gunstig, 'n Kleine luxe wagen
kwam in 'n middelmatig gangetje aan; aan
't stuur zat 'n ridder uit den tijd der kruis
tochten en naast hem 'n burchtvrouw.
Peray stelde zich, met uitgestrekte armen,
midden op den weg op. Zijn gelaat was on
herkenbaar door 'n lap, die hij van zijn roo-
den zakdoek gescheurd en van twee gaten voor
zijn oogen voorzien had.
Hij leek op 'n gecostumeerde, op weg naar
't bal.
De wagen stopte.
„Wat is er aan de hand?" vroeg de ridder,
'n jongeman, die zijn gezicht onder 'n sierlijk
masker verborgen had.
„Bent u uit 'n auto gerold, op weg naar de
stad?" vroeg de blijkbaar nog erg jeugdige
vrouw spottend.
Peray had zijn antwoord klaar.
„Ginds, tusschen 't kreupelhout ligt m'n
fiets, 'k Heb geprobeerd hem te repareeren,
maar 't wordt me te laat. Mag 'k meerijden?"
„Natuurlijk", luidde het antwoord. Beide in
zittenden van den wagen hadden grooten
schik in 't onvervalscht dialect van den „imi-
tatie"-boef.
Peray stapte in en maakte 't zich gemakke
lijk. Zijn conversatie was 'n succes en de heer
en mevrouw Jones hadden geen spijt, dat Pe
ray hun gast",Tijheid had ingeroepen. Zij deden
hun best er achter te komen, of ze hem niet
kenden, vast overtuigd als ze waren, dat 't een
van de kennissen uit de buurt moest zijn, of
tenminste iemand uit de omgeving. En Peray
maakte gebruik van hun enthousiasme door in
hun nabijheid te blijven op 't bal. 't Eenige,
wat hein bezwaarde was de gulheid, waarmee
Jones en diens kennissen hem van consumpties
voor zagen. Als dat een paar uur zoo door ging,
begreep hij, dat hij 't moest afleggen.
Hij danste intusschen den eenen dans na den
anderen met oude en jongedames. Dat hij nooit
een fatsoenlijk bal had bijgewond en 't a.b.c.
van 't dansen nooit geleerd had, kwam er, in
de rol, die hij speelde, gelukkig niet op aan.
zijn ongewone, ongracieuze bewegingen deden
al even veel opgeld als zijn spraak. Hij was 'n
onbetwist succesnummer en niemand be
merkte, dat hij tegen 't einde van den avond
de hem aangeboden glaasjes onder de tafel
leeggoot, om bij zijn verstand te blijven.
Toen het tijd werd om huiswaarts te keeren,
inviteerden de heer en mevrouw Jones hem om
in den auto naar huis te gaan. Zij zouden hem
desgewenscht, op de plaats in 't bosch, waar ze
hem ontmoet hadden, afzetten.
Peray accepteerde 't gulle aanbod. Nauwelijks
was de wagen op weg, of hij tastte als wan
hopig in zijn zakken. Zijn sleutel was verdwe
nen, lichtte hij lachend toe. En de oude huis
houdster uit haar bed bellen, geen sprake van.
Hij ging nog liever onder den blooten hemel
slapen.
Gekheid! zei Jones. Ik weet, dat mijn
vrouw het ook
prettig zal vin
den, als u bij ons
komt logeeren
voor een nachtje. JCjCII eCntC DOC J
We nemen straks I
een lekkere grog f
om de kennisma
king te beklinken!
Peray maakte geen tegenwerpingen en deed
de gastvrijheid van 't echtpaar alle eer aan.
't Was al laat voor men ter ruste ging en den
volgenden ochtend stond Jones laat op.
't Meisje vertelde hem, dat de heer, die des
avonds was komen logeeren, de deur uitge
gaan was, een goed uur geleden. Hij had haar
goeden morgen gewenscht en gezegd, dat hij
over tien minuten terug zou zijn.
Jones vond die onverwachte, lange afwezig
heid wel vreemd, maar hij maakte zich nog
geen zorgen. Zijn vrouw keek vreemd op, toen
hij 't haar op de slaapkamer kwam vertellen.
Zij sprong uit bed, trok 'n ochtendjapon aan
en zei;
Laten we in ieder geval even op de lo
geerkamer gaan kijken. Je kan niet weten....
Wat weten? vroeg Jones, 'n beetje ge
prikkeld. Hij zal er toch niet met 't slaap
kamerameublement vandoor zijn.
Mevrouw Jones antwoordde niet, maar ging
voor naar de logeerkamer. Zoodra zij de deur
geopend had, riep zij:
Hoe vreemd! Zijn costuum hangt aan den
kapstok! En, kijk eens, Will, een briefje.
Beiden grepen naar het velletje, met potlood
beschreven papier dat op de waschtafel lag. Ze
lazen: Geachte meneer en mevrouw, ik dank
u nog wel voor de bewijzen van vriendschap,
die ik jammer genoeg moet vergelden door 't
oude costuum van meneer, dat in de kast hing
te leenen. Als u bij den directeur van Dartmoor
informeert naar 't nummer op m'n eigen
costuum, zult u alles begrijpen.
In het eerste jaar van haar bestaan zijn in de
Anti-Opium kliniek te Singapore 1400 aan
opium verslaafde personen volledig genezen.
Deze instelling is de eenige ter wereld waar
met geringe kosten dergelijke resultaten be
reikt worden.
In Malaya zijn ongeveer 300.000 opium
slachtoffers, waarvan 70.000 in Singapore alleen.
We strompelden voort over gestolde lavabed
dingen. Ik zag dat ook oom Sidney uitgeput
raakte, maar toen ik voorstelde om terug te
keeren, zei Oom: Zoo dicht bij ons doel, laten
we ons toch zeker niet meer afschrikken.
Na een halfuurtje hadden we de sneeuwgrens
bereikt. Ongemerkt was het koeler geworden en
dit gaf ons nieuwe kracht. Van den top keek
ik naar de vlakte. Wat een pracht gezicht. Be
neden ons het oerwoud en de woestijn daar
achter.
Na een moeilijk klimpartijtje bereikten we
eindelijk den top van den krater. Vol ontzag
keek ik naar de kokende lava die daar in een
groote kom borrelde en kookte. Een prikke
lende zwavellucht kwam in mijn neus en deed
mij niezen. Hierdoor verloor ik plotseling mijn
evenwicht en zou zeker voorover gevallen zijn
als Oom mij niet gegrepen had.
„Jongen, wat schrok ik daar", zei Oom Sid
ney. „En ik niet minder Oom," zei ik, en be
dankte hem hartelijk dat hij mij nog juist
had gegrepen. Wij zetten ons thans neer om
wat te bekomen en staarden naar het groot-
sche schouwspel. Opeens weerklonk uit den kra-
termond een dof gerommel. Gloeiende stukken
steen vlogen in de hoogte en kwamen met luid
gesis in het water terecht.
Het is bekend, dat de Russen en de Turken de
oudste menschen ter wereld kunnen worden.
Doch van laatstgenoemden mag men wel aan
nemen, dat hun beweringen omtrent een of an
deren ouden inwoner niet altijd juist zijn, ge
zien de bedroevende registratie in Turkije. Toch
vermeldt de statistiek van 1850, welke in Rus
land werd uitgegeven, 'n 163-jarigen grijsaard.
Doch deze hoewel schriftelijke bewering staat
nergens anders genoteerd, terwijl de officieele
oorkonde zoek is. De bekende Engelsche statis
ticus Thorns, die zich sedert jaren veel arbeid
getroost tot het opsporen van oude statistie
ken, heeft een nauwkeurig onderzoek in deze
kwestie ingesteld, doch kon hierin geen ophel
dering geven Wel is Thoms tot de conclusie ge
komen, dat het vaak zeer kleine menschen zijn,
die een hoogen ouderdom bereiken. Lacassage
en andere Pransche geleerden van naam schrij
ven van een zekere Nicolas Savin, die in 1812
door de Kozakken werd gevangen genomen en
naar Saratow overgebracht en hier tot aan zijn
dood, in 1894, is gebleven. Men beweert, dat
deze man in 1768 werd geboren, alzoo zou Sa-
vin den ouderdom van 126 jaar hebben bereikt.
Voornoemde Thoms, die de bewering in twijfel
trekt, zou evenwel tot de ontdekking zijn geko
men, dat Savin niet in 1768, doch in 1790 ter
wereld is gekomen en als 22-jarige jongeman
in de armée van Napoleon den veldtocht naar
Rusland medemaakte. Hij zou dan slechts 104
jaar oud zijn geworden.
De New Yorksche bladen publiceeren op sen-
sationeele wijze een uitvoerig onderhoud met
Dr. Nicola Tesla, die in wetenschappelijke krin
gen bekendheid heeft verworven door de naar
hem genoemde stralen en door zijn uitvinding
om den electrischen stroom productiever te
maken.
In het onderhoud betoogt Dr. Tesla, dat het
hem gelukt is om door middel van een soort
electrisch geschut stralen zoodanig in werking
te brengen, dat 10.000 vliegtuigen op een af
stand van 250 mijlen en geheele legers kunnen
worden vernietigd.
Slechts de allersterkste stalen pantsers, zoo
betoogde Dr. Tesla verder, zijn in staat om aan
deze stralen weerstand te bieden. Naar elk voor
werp, dat zich op een bepaalden afstand be
vindt, kunnen de stralen worden gericht.
Om deze „stralen des doods" uit te zenden, is
een spanning noodig van vijftig millioen Volt.
Het gaat er nu om, bijzondere toestellen hier
voor te vervaardigen en bijzonder krachtige
electrische energieën op te wekken.
Dr. Tesla, die reeds 77 jaar oud is, is voor
nemens zijn uitvinding voor te leggen aan de
ontwapeningsconferentie te Genève.
A 11** 'I °P dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f Oflflfl by levenslange geheele ongeschiktheid t Dt werken door f UCfi bij een ongeval met f O Cf) bij verlies van een hand f 1 OC
All" Q. O OTITIC S ongevallen verzekerd voor een der volgende ui tkeeringen O UUU»~ verlies van beide armen, beide beeüen of beide oogen f OU»~ doodelijken afloop# £tO\J»~ een voet of een oog# f £tO»~
oij verlies van een f Cf)
duim of wysvinger OU»'
bij een breuk van f Hf! by verlies van 'n
been of arm# tri/»" anderen vinger
35
(Korte inhoud van het voorafgaande:
Sir Hector Ascher gaat door voor een ver
woed verzamelaar van kostbare boeken
In Merlin St. Hugh, waar hit op zyn bul
ten woont, leeft hii zeer afgezonderd met
zyn nichtje Paula Parkston. die in het
geheim verloofd was met den secretaris
van sir Hector Arthur Newnham Door
een handlangster komt Ascher in het be
zit van een kostbaar werk dat uit de bi
bliotheek van Burgoyne is gestoler
Ascher reist naar Frankrijk om een aantal
boeken te verkoopen. nagereisd door Bur
goyne en den letterkundige Egerton. In
een luguber hotelletje te Parijs wordt
Ascher dan vermoord. Omtrent den dader
tast men ln het duister Waarschljniyk
is Ascher reeds in den trein vermoord
en ln zi1n boekenkoffer. door iemand die
zich voor hem ultgal naar het hotel ver
voerd Het lustltlee) onderzoek wordt ge
leid door den detective best range)
Maar veronderstelt, dat het nu eens
een misdaad van twee menschen is. Terwijl
Chaumier op zijn rug ligt te hijgen en wacht
*>P den kruier, rijdt Miss Ferris reeds in
Ascher's kleerjen in de taxi naar de Poisson
d'Or. We weten nu eenmaal, dat zij 'n vol
leerde tooneelspeelster is. Daarbij is ze klein,
ze weet Ascher's plannen en kan op geen stuk
ken na bewijzen, waar en hoe ze den nacht
heeft doorgebracht. Ze was den anderen dag
weer terug in Londen; zooals ze zelf toegeeft,
wederom in vermomming. Welnu pleit dat je
vriend Newnham niet volkomen vrij?
„Ik feliciteer je." Er was niet de minste
uitdrukking in Egerton's stem, maar Beaumont
was zoo verrukt over zijn eigen verklaringen,
dat hij niet eens het sarcasme bemerkte, waar
mede Egerton hem had gecomplimenteerd.
„Zooals je zegt," ging de jongeman verder, „de
politie heeft werkelijk een buitengewonen flater
begaan. Dat is anders niets voor haar."
„Wat mij alleen verbaast," ging Beaumont
verder, terwijl hij met groote passen zijn weg
vervolgde naar zijn vermeenden triumf, „is
dat ik daar allemaal niet eerder aan gedacht
heb. Voor jou is het iets anders, jouw hoofd
duizelt van korenaren en stembusverkiezingen,
maar ikToch doet het me genoegen, dat
ik tenslotte de eerste ben, die deze simpele
maar juiste oplossing heb gevonden."
„Het spijt me verschrikelijk," ging Egerton
met zijn zachte ironie verder, „dat ik een speld
der logica moet nemen om deze kosteiijke
zeepbel der fantasie te doen springen. En ik
vind het nog veel verschrikkelijker om voor
leugenaar te worden uitgekreten.Toch vind ik
het rechtvaardig, je even te zeggen, dat de
klaarblijkelijke oplossing mij reeds eerder in ge
dachte was gekomen. Heb ik niet gisteren reeds
te kennen gegeven, dat ik Miss Ferris moest
terugzien, voordat ik verder kon gaan."
Beaumont keek hem met onverholen ergenis
en spijt aan.
„Wat? En je hebt de vrouw nog geen half
uur geleden verlaten," zei hy ongeloovig.
„O ik had toen mijn schema nog niet tot in
alle finesses uitgewerkt," voegde Egerton er
haastig aan toe. ,,Ik bedoel alleen maar, dat ik
overtuigd was met twee misdadigers te doen
te hebben. Nu wy werkelijk gekomen zyn aan
de laatste plannen der oplossing, veronderstel ik,
dat we nog eens naar Merlin St. Hugh moeten
om daar den toestand voor het laatst te over
zien. Kom, ik noodig je uit, om by de ontmaske
ring der acteurs tegenwoordig te zyn. Ik heb
trouwens je hulp noodig, want het is een
verbazend moeilijk karwei."
Onder het spreken riep hy een taxi aan, om
naar huis te rijden.
„Je voelt toch zeker geen sympathie voor
zulke geraffineerde booswichten?" vroeg Beau
mont sceptisch.
„Als er ooit een man en vrouw hun verdiende
loon zullen krijgen dan zyn het die twee."
„O, dat weet ik, en ik ben 't volkomen met
Je eens. Maar toch," terwijl hy sprak ging een
rilling over z'n leden. Het was maax heel
zelden, dat Egerton zyn hart zoo op zijn tong
droeg. „Logisch gesproken, moet je natuurlyk
nooit wankelen, maar ik heb nog nooit als
rechter gedeugd. Daarom word ik door een of
andere onverklaarbare reden waarschynlyk
vootdurend geprest, om die rol op me te nemen.
Er zyn nachten, dat ik ineens uit myn slaap
gewekt wordt, door de gezichten van de men
schen, die op myn aanwyzingen ter dood ver
oordeeld zynKom morgen om negen uur
by me, dan rijden we er samen naar toe."
Hy sloot de taxi, toen hy voor zyn deur stil
stond en liet Beaumont verbaasd achter.
„Toch een gekke kerel," dacht de laatste,
terwyl hy naar huis reed. „Echt iemand, die
niet het minste genoegen zou scheppen in een
Jacht maar er eerder aan zou denken, om een
kinderspeelplaats in te richten."
Toch dacht ook hij met spanning aan wat
hem den volgende morgen te wachten zou
V
Toen Egerton zyn kleedkamer binnenkwam,
riep zijn vrouw hem toe:
„Wat ben je laat, mannie? En wat is er toch
aan de hand. Je ziet zoo bleek als de dood."
,,Ik rammel van den honger," zei Egerton
laconiek. „Het klinkt erg cynisch en wreed,
maar tronen en kronen mogen verdwynen,
koninkrijken mogen oprijzen en ineen storten,
de mensch zal eeuwig belangstelling hebben
voor ontbijt, middagmaal en theedrinken."
„Nou," merkte Rosemary hartelijk op, „dan
behoef je niet lang te wachten." Toch bleef
ze hem als een echte beminnende vrouw voort
durend in het oog houden. Ze zag wel dat er
iets aan haperde. „Zeg eens," vroeg ze terloops,
„kun je morgen mee naar een visite."
„Het spyt me ontzettend, maar daar kan
niets van komen. Ik moet de stad uit."
„Moet je Miss Marlowe gaan bezoeken?'
vroeg ze zacht.
„En anderen."
„Wat ontzettend interessant."
„Ja. En ik zou graag hebben, dat je mee
ging."
,,En als ik nu liever op visite ga?"
„Dan vrees ik, dat je daar van af zult moe
ten zien. Dat is een van de opofferingen, die
myn vrouw zich moet leeren getroosten." Toen
verloor zijn stem ineens alle luchthartigheid en
zoo somber mogelyk voegde hy er aan toe: „Ik
vind het verschrikkelyk, Rosemary, maar je
moet beslist meekomen. Zonder jou speel ik het
niet klaar."
VIJFTIENDE HOOFDSTUK
Omnia Vincit Veritas
I
Toen Beaumont den volgenden morgen even
voor negen uur op Eaton Square aankwam,
stond Egerton's nieuwe Sunbeam reeds vovr de
deur. Egerton zelf zat al achter het stuur en
trok zyn handschoenen aan.
„Kom hier bij my zitten," noodigde de
jongeman hem uit. „Burgoyne en mijn vrouw
rijden mee. We zijn er tenslotte allemaal by
betrokken. We kunnen beter tegelijk bij de
zaak zyn, dat spaart ons heel wat particuliere
gesprekken."
Miss Marlowe scheen op hen te wachten, toen
ze te Merlin St. Hugh aankwamen. Ze was
weer even gereserveerd, even bleek en in haar
oogen scheen een sprakeloos verwachten.
„Hebt u eindelyk nieuws," zei ze met haai
kalme stem; maar Beaumont zag hoe haar
handen zenuwachtig het tafelblad grepen en
dit telkens loslieten en weer vastpakten.
„Is Miss Parkton in huis?" vroeg Egerton.
„O ja, wencht u haar te spreken?"
„Nou, op het oogenblik niet. Het spyt me,
dat we met zoovelen tegelijk ziin gekomen,
maar we zyn er allen by betrokken en de een
of ander kan misschien helpen, waar iemand
tekort zou schieten in duidelijkheid. Is Davidson
al aangekomen?"
„Mr. Davidson?"
„Ja. Ik heb hem een telegram gezonden om
onmiddellijk over te komen. Het is tenslotte
van begin af aan, zijn zaak geweest. Mogen we
misschien nog een paar minuten wachten? Hy
zal zoo hier zyn."
Terwyl zij wachtten, in een steeds stygende
spanning, zoodat zelfs de meest kalme onder
hen nerveus werd, wandelde Egerton rustig
langs de planken met boeken, terwijl hy nu en
dan even stil stond en zacht glimlachte tegen
een titel. Ze moesten byna een half uur wach
ten, voordat de detective aankwam. Egerton
was de eenige van hen allen, die zijn zinnen
by elkander hield en rustig bleef, ondanks zyn
afgematheid van den vorigen avond.
(Wordt vervolgd)
