UIT DEN OMTREK
PER VLIEGMACHINE DE WERELD ROND
ii
Gelouterd
MAANDAG 10 SEPTEMBER 1934
FEEST TE BEVERWIJK
Bloemencorso
Sportdag
M uziek festival
PURMEREND 450 JAAR MARKT
Een schitterend besluit
GROOT NATIONAAL MUZIEK
CONCOURS TE HALFWEG
De laatste concoursdag
Mid dagwedstrijden
Vierde afdeeling Fanfare
Derde afdeeling Harmonie
Derde afdeeling Fanfare
Tweede afdeeling Fanfare
Tweede afdeeling Harmonie
Eerste afdeeling Fanfare
Eerste afdeeling Fanfare
Eere-afdeeling Harmonie
Superieure afdeeling Fanfare
Eere-wedstrijd
GROOTSCHE GEZELLEN-
DEMONSTRATIE
Te Zaandam
u
kent
ZAANDAM
RIJKSVISCHAFSLAG
STAAT VAN BESOMMINGEN
NAAR HET SPAANSCH
Ook de Vereeniging voor Vreemdelingenver
keer heeft een zeer gelukkig aandeel gehad in
de Beverwijksche feestweek. Onder haar
auspiciën is Zaterdagmiddag een bloemencor
so gehouden, dat als uitstekend geslaagd kan
worden beschouwd.
De opstelling van den stoet geschiedde in
het gemeentelijk sportpark, dat welwillend
voor dit doel ter beschikking was gesteld. Hier
vond ook de beoordeeling plaats door de jury,
die was samengesteld uit de heeren A. Haak
man, Alkmaar, voorzitter; W. v. d. Haak, Haar
lem; A. Martens, Beverwijk; J. Twaalfhoven.
Uitgeest en J. P. Ch. Dix, uit Haarlem.
De volgende prijzen werden toegekend:
Rijtuigen en auto's: le pr. de heer en mevr.
Du Noitier, Castricum (calèche); 2e pr. G.
v. d. Wel (bruidstoet); 3e pr. vereeniging „Kin
dergeluk" (praalwagen)4e pr. J. Winter,
Wijk aan Duin; 5e pr. H. Dekker; 6e pr. Wit
kamp; troostprijs: auto van het personeel der
bloemenveiling ,,'t Centrum."
Handwagens en bakfietsen: Xe pr. J. v. d.
Mey (Zigeunerwagen)2e pr. G. v. d. Winden
(opengeslagen boek); 3e pr. Mensing (stratos-
feerballon); 4e pr. J. de Doodt.
Fietsen en autopeds enz.: le pr. Eva Roe
mer; 2e pr. Hennie de Vries; 3e pr. Marietje
van der Wel; 4e pr. Mej. v. d. Outenaar; 5e
pr. A. Schipper; 6e pr. Jopie v. d. Outenaar;
7e pr. Geertje Honig; 8e pr. Jopie Meyer; 9e
pr. Hanni Honig; 10e pr. Jan Jongejans.
Reclamewagens: 1. Personeel N.V. Stouten-
beek; 2. Melkinrichting „Velsen"; 3. Reddings
brigade Wijk aan Zee; 4 en 5 Pa. Tabak; 6.
Gebr. Duin.
Voorafgegaan door de Beverwijksche Har
moniekapel werd een rondgang door de plaats
gemaakt. De kleurige stoet trok overal groote
belangstelling en onverdeelde bewondering,
zoodat we wel kunnen zeggen dat Vreemdelin
genverkeer met de organisatie van dit mooie
corso zeer veel eer heeft ingelegd.
Na afloop van het bloemencorso werden in
het Gemeentelijk Sportpark sportdemonstraties
gehouden, die eveneens uitstekend geslaagd
mogen heeten.
De Beverwijksche vereenigingen „D.O.K." en
„Turnlust" gaven mooie demonstraties van
worstelen en turnen te zien.
Interessant was de rugby-wedstrijd, welke
gespeeld werd tusschen de 15-tallen „A.R.V.C."
en „Rest van Noord-Holland", welke wedstrijd
eindigde met een 63 overwinning voor
„AR.V.C."
Het programma werd besloten met wieler
wedstrijden, georganiseerd door de Beverwijk
sche Rennerclub „Kennemerland."
De baten van dezen sportdag zijn bestemd
voor het Witte Kruis, ten behoeve van de stich
ting van een badhuis.
Den geheelen middag en avond heerschte in
de straten wederom een feestelijke drukte.
De Zondag Was geheel bestemd voor de St.
Jozefharmonie, die ter gelegenheid van haar
twgede lustrum een .muziekfestival had georga
niseerd.
De besturen en directeuren van de deelne
mende corpsen werden des middags om half
twee ontvangen in het Kennemer Hotel, waar
de voorzitter Van de St. Jozefharmonie, de
heer J. Admiraal, hen een hartelijk welkom
heeft toegeroepen.
Te 1.30 uur ving de z.g. marschwedstrijd aan.
De benaming was veranderd in marschwandeling
(wat een contradictie!), wellicht omdat er geen
prijzen waren te behalen.
Of het nu het gevolg van de „wandeling" was,
maar opvallend was het, dat alle corpsen niet
militairisch liepen, m.a.w. de pas iets te kort
en te langzaam namen. Dit is nu niet zoo'n
onoverkomelijk bezwaar, zelfs een klein voor
deel voor de kleine jongens, die in enkele corpsen
speelden, doch dan dient toch minstens de
houding fier te zijn. En dit liet bij enkele corp
sen nogal te wenschen over.
Het aanvangspunt had men niet gelukkig
gekozen: in een zijlaantje van den Velserweg,
zoodat men direct na het afmarcheeren moest
zwenken. De meeste corpsen waren bovendien
zoo ontactisch om gedurende dat zwenken met
den marsch aan te vangen!
Als no. 1 hoorde men de Harmoniekapel van
Beverwijk, 'n Mooi ensemble, goede bassen, uit
stekende bezetting der clarinetten. De houding
hadden we wat fikscher verwacht.
No. 2. St. Caecilia te Heemskerk speelde ta
melijk gemoedelijk. Dit corps vormde geen
homogeen ensemble, terwijl de toon van enkele
instrumenten flakkerde.
Dan volgde als no. 3 „St. Aloysius", Castricum.
Goede, afgeronde klankvorming, houding beter
dan menig ander corps.
„Crescendo" als no. 4 marcheerde in flinke
houding, doch liet tamelijk ontstemd spel hoo-
ren (vooral daar waar het thema in de bas ligt)
De bekkenslag was schrikbarend.
Als no. 5 „Concordia", IJmuiden. De dirigent
gaf te vroeg aan, doch de leden waren op hun
qui vive en wachtten tot den juisten tijd na de
bekkenslagen. Dit corps heeft wel eens pretti
ger gespeeld. Klank overigens goed.
No. 6 was „Crescendo", Haarlem, dat een
prachtige muzikale verklanking gaf. I>irigent
Hofmeester spande met dit corps en de Bever-
wijker Harmoniekapel de kroon.
Tot slot marcheerde „Arion", Wijk aan Zee,
dat niet zeer gelukkig was inzake stemming en
ensemble-spel. Blijkbaar nog een corps uit een
lage afdeeling.
Een verheugend verschijnsel was het, dat de
meeste corpsen marschen van Hollandsche com
ponisten speelden.
Daarna ving het Festival-aan. „Arion" opende
het met een Fantasie van Frave, eveneens niet
gelukkig. Rhythmisch nogal eens onzeker en
minder mooi solo-saxophone-spel. In een Ouver
ture van Rugen verbeterde ze iets haar spel. Jam
mer, dat aan het slot de passage in de bas wat
rommelig glonk. Het bugle-spel verdient lof.
„St. Caecilia", Heemskerk, viel in „De kleine
Fee" van Werkman bijzonder op door goed ge
nuanceerd spel, fijn solo concertspel en afge-
ronden klank. De saxophonen passen zich hier
uitstekend bij de overige instrumenten aan. Het
tweede nummer deed het iets minder. Moet de
dirigent zoo hardop medetellen?
Vervolgens trad op „St. Aloysius", Castricum.
Een werk van Reynood bleek, wat klank en
metrum aangaat, goed verzorgd, echter was de
uitbeelding niet sterk muzikaal. „Le Secret de
Pierrot" van Popy klonk muzikaler, daar zat
tenminste spanning in.
Spaarndam's „Crescendo" is een flink bezet
fanfarecorps. Het hoedde zich echter voor for-
ceeren. De klank bleef niet immer nobel. Het
kende zijn taak goed. Op een rhythmisch
eenigszins onzeker passage in de Marche
Heroïque" van Francois na, werd er knap tech
nisch gespeeld.
„Concordia", IJmuiden, bracht een bekend,
oud-repertoire ten gehoore: de Ouverture ,.So-
lennelle" van Sam Vlessing, grandioos, met
slechts enkele kleine feilen :rhythmische onze
kerheden. Dan hoorden we van Philip Vlessing,
den tegenwoordigen dirigent, „Pastorale-Suite".
Een mooi werk, met goede contrastvorming,
weloverwogen kleurschakeeringen en muzikaal
van inhoud, 'n Zeer knappe vertolking.
„Crescendo", Haarlem kwam uit met flinke
werken: een Ouverture van Leroy en de „Car
men Sylva"-wals van Ivanovici. Voor dergelijke
groote corpsen zou een grootere tent met meer
ruimtewerking voor den gklank wenschelijk zijn
geweest. Doch ondanks de beperkte ruimte
voldeed Hofmeester's corps uitmuntend. Het
spel is bij hem immer artistiek.
Dan trad dirigent Hofmeester nog op met de
eigen Harmonie-Kapel van Beverwijk, natuur
lijk ook met degelijk werk: „Hebriden-Ouver-
ture" van Mendelssohn en een „Czardas" van
Grossman. Alles goed beheerscht en muzikaal
verantwoord.
Toen nog iets geheel bijzonders, 'n Aangrij
pende vertolking van Weber's Obéron-ouverture
door „De Eendracht" van Velsen. Wat 'n span
ning! Welk een prachtvolle pianissimo's, cresen-
do's en decrescendo's. Zeldzaam schoon.
En daarna de Tannhauser-Ouverture, onge
kend klankschoon, artistiek en indrukwekkend.
Waarlijk, de dirigent Beedijn sloot hiermede op
imposante wijze dit festival af, dat velen meer
voldaan zal hebben dan menig concours.
De organisator ervan: het St. Jozef-corps heef
eer van zijn werk en verdient een woord van
lof.
En toen nog een verrassing. Dirigent Hof
meester vereenigde zijn twee prachtcorpsen tot
één groot, machtig geheel en maakte er een
muzikale wandeling mede door het hartje van
Beverwijk.
Muziek genoeg, maar wat is nu ook een feest
zonder muziek?
O. K.
De beide laatste dagen van het feest dat te
Purmerend werd gehouden ter herdenking van
het feit dat voor 450 jaren terug, Jan van Eg-
mond aan de stad de marktrechten verleende,
waren uiteraard wel niet zoo glorieus als de
twee eersten, toen de feesten werden geopend en
de officieele personen de stad met hun bezoek
vereerden, doch hebben niettemin een uitste
kend verloop gehad.
Zaterdag had des middags een groote paar-
dendraverjj plaats. Hiervoor was als prijs gesteld
o.a. de gouden zweep van het Koninklijk Huis
en voorts belangrijke geldprijzen. De belangstel
ling voor deze draverij was zeer groot en ging
ver uit boven die van de gewone draverijen,
welke periodiek worden gehouden.
Des avonds was het weer buitengewoon druk
langs de straten der stad en deze drukte werd
eerst onderbroken door de onweersbui welke te
middernacht de feestvreugde kwam verstoren
In verband met de vele teleurstellingen welke
er Donderdag en Vrijdag waren geweest, had
het organiseerend comité besloten om Zaterdag
nog een derde opvoering te geven van het stuk
„Johan van Egmonds Privilege", dat reeds twee
dagen met zooveel succes was gegeven. Ook
thans was de belangstelling weer goed, hoewel
bij lange na niet zoo groot als de eerste dagen.
De auteur en regisseur van het spel de heer
Joh. M. Ridderickhoff, heeft met zijn werk veel
eer ingelegd, evenals de componist en leider van
het orkest en koorwerk de heer Theo Ettema,
directeur van de Purmerender Muziekschool.
Aanvankelijk zette het weer van Zondag niet
gunstig in, doch met den middag klaarde het
weer op en was het bezoek aan de stad weer
enorm.
Het was evenwel wel wat merkbaar dat de tij
den thans voor Velen niet zoo gunstig zijn als
wij die vroeger hebben gekend, want naar de
buitengewoon groote drukte welke er heerschte
werden er geen verteeringen gemaakt. Wie Pur
merend maar eenigszins kent en ook vele ande
ren bij wie belangstelling voor Purmerend was
gekomen wilden de stad zien, vooral des avonds
als de feeërieke verlichting overal ontstoken
was. Tram en autobussen voerden de menschen
bij massa's aan en af. Er heerschte een verkeer
van heb ik jou daar.
Het muziekconcours dat Zondagmiddag werd
gehouden, had ook wel iets van het aanvanke
lijk minder gunstige weer te lijden. Niettemin
gaf dit toch een aardige opvleuring aan de stad,
zooals dat met een muziekconcours altijd het
geval is.
Het feest werd desavonds besloten met een
groot schitterend vuurwerk.
Zondag is er den heelen dag wederom prettig
gemusiceerd.
Zooals ook op de vorige concoursdagen ving,
na de officieele ontvangst van de mededingende
korpsen door den burgemeester van Halfweg,
L. H. Simons, te half twaalf op het feestterrein
de Marschwedstrijd aan, waaraan negen veree
nigingen deel namen.
Er stonden vanmiddag niet minder dan 14
vereenigingen voor het concours ingeschreven.
Hieronder volge een korte critische bespreking
van de prestaties der vereenigingen.
„Jong Eensgezindheid", Heiloo zoo goed
als zonder uitzondering samengesteld uit jeug
dige krachten, speelde het verplichte nummer
niet onverdienstelijk, over het algemeen zuiver
van intonatie, op die van de baritons na. De
ensemble-klank was zeer aardig, het rhythme
stevig, nuanceering en dynamiek waarlijk ver
dienstelijk. Ook het vrije nummer werd met
goede opvatting en dezelfde kwaliteiten ten ge
hoore gebracht. Een dapper koortje puik, al
waren de meesten nog slechts 10 maanden aan
het koor.
Den Haag had een vertegenwoordiging in den
vorm van de 's Gravenhaagsche Muziekver.
„Harmonie A.T.A.M.". Het corps bestaat nog
slechts één jaar. Aan den forsch geblazen inzet
te hooren hadden we verwacht een zeer fraai
ensemble te zullen hooren. In de zachtere ge
deelten kwamen echter de minder fijne kantjes
sterker naar voren. Ofschoon er toch verdien
stelijk werd gespeeld. Er zaten individueel zeer
goede spelers onder. De zuiverheid liet weinig
te wenschen over, al was de intonatie in het
langzame deel niet bijzonder gelukkig, door te
laag intoneerende trompetten.
„Avanti" uit Amsterdam ontwikkelde met
veel minder leden een bijna even sterken klank
als hun medeconcurrenten uit Den Haag. Een
en ander liet evenwel nogal aan zuiverheid te
wenschen over. Ook de afwerking was minder
fraai. Dever vereeniging zou nochtans met een
eersten prijs gaan strijken!
Ook hier weer twee mededingers. Zelfs een
korps uit Vollenhove. Dat „Vollenhoofsch Fan
farecorps" kon ons, wat den ensembleklank be
treft, minder bekoren. De stemming was min
der zuiver over het algemeen, de afwerking min
der verzorgd; jammer, want de ensemble-klank
was vrijgoed.
„Ons Genoegen" uit Egmand aan Zee had
een verzorgder techniek en betere voordracht.
De middenstemmen waren wel duidelijker, maar
evenmin geheel zuiver. De rhythmiek was strak
ker, de dynamiek vrij goed afgewogen. Het
vrije nummer klonk naar verhouding beter dan
het verplichte.
Haagsch Kwartet- en Fanfarecorps „Excel
sior" uit 's Hage speelde het verplichte nummer
„La liberté" van Rousseau niet onverdienstelijk.
De trompet-solo klonk wat dun. De ensemble
klank was tamelijk vol en afgerond, de tech
niek liet aan afwerking te wenschen over. Er
viel nogal eens 'n nootje weg. De trompetten
waren hier Jazz-spelers onder? klonken verre
van fraai.
De Harmonie „Voorwaarts" uit Haarlem
speelde lang niet onverdienstelijk. De ensemble
klank was aardig afgerond, de intonatie over
het algemeen vrij zuiver. De rhythmiek zoowel
als de dynamiek goed verzorgd. Een aardig en
semble, dat nochtans ook minder gelukkige mo
menten had, maar over het geheel verdienstelijk
speelde. Goede klarinetten.
Van „Wilhelmina" van Santpoort was de
stemming in het verplichte nummer minder
zuiver. Voor een eerste afdeeling was ook de
ensemble-klank niet bijster fraai. Vooral het
kleine koper had geen mooien afgewerkten toon.
Over tal van dynamische en voordracht-details
werd heengegleden. Het was niet „af". Het vrije
nummer, de Ouverture Dramatique van S.
Vlessing, kreeg een betere beurt, al vielen ook
hier, zij het in mindere mate, dezelfde feilen
te constateeren.
Drie concurrenten, die het verplichte num
mer, „Ouverture Solennelle" van Sam Vlessing,
hadden te verklanken. Als eerste trad in het
krijt:
Jongelieden Fanfarecorps „Trou en Vriend
schap" uit Amsterdam. De inzet van het korte
fugato was niet gelukkig. De intonatie was aan
den lagen kant. De inzetten aarzelend: de
phraseering al heel slecht. Het geheel klonk
rommelig en slordig. Hoe komt een korps als
dit in deze Eerste Afdeeling?? Het hoort er
zeker niet thuis!!
„West-Frisia" uit Twisk daarentegen bezat
een fraai klankgehalte, speelde beschaafd en
met goede voordracht. De stemming liet weinig
te wenschen over, de dynamiek was zorgvuldig
afgewogen, 'n Enkele intonatie bij 'n inzet was
iets minder zuiver, maar het geheel voldeed
zeer. Het moeilijke, misschien te moeilijke vrije
werk „Fingalshölle" van Mendelssohn, kreeg
een waarlijk uitstekende verklanking, alleen het
tempo was hier en daar iets te langzaam. De
opgave was zwaar, maar werd zeer bevredigend
opgelost.
Muziekver. „H.U.G.O." uit Heer Hugowaard
had ook een zeer goeden ensemble-klank. Ook
de voordracht was goed verzorgd, met mooi
afwisselende dynamiek, onder goede directie.
Het modern-georiënteerde werk „Les Burgra-
ves" van Vilette kreeg ook een fraai verzorgde
verklanking. Het was in deze afdeeling Cres
cendo gegaan wat de uitvoering der verplichte
en vrije werken betreft. We hadden hier een
hooger puntenaantal verwacht dan bij den
uitslag bleek te zijn toegekend.
Met de Egmont-Ouverture als verplicht num
mer.
De Harmonie-Muziekver. „Forzando" uit Am
sterdam maakte hier als eerste een uitstekende
beurt. Het was tot dit oogenblik ongetwijfeld
de fraaiste prestatie van het geheele concours,
prachtig van opvatting. Ook het vrije nummer
was stralend van kleur en fijn van voordracht.
Een genot om naar te luisteren.
„Crescendo" van Westzaan onder directeur A.
de Vries gaf ook een superieure vertolking van
het verplichte nummer „Capitatne Trafalgar"
van Sélim. Fraaie ensemble-klank, uitstekende
techniek, verzorgde dynamiek en goede voor
dracht kenmerkten dit ensemble mede tot het
beste dat we op dit concours hoorden. Het was
een waardig slot van dit concours.
In den Eerewedstrijd bonden de eerste prijs
winnaars van den middag den strijd aan om
den eerepalm.
Als laatste vergastte „Forzando" uit Amster
dam ons op de uitvoering van de Ouverture
uit de Barbier van Sevilla, „Crescendo" uit
Westzaan op de Ouverture „Rienzi". de laatste
een zeldzaam indrukwekkende prestatie van een
zeldzaam mooi fanfare-corps.
Het zou blijken dat dirigent de Vries op dit
concours de meeste en hoogste prijzen behaald
had, en voorzeker met eere. Menschen, die nim
mer fanfare- en harmoniecorpsen, als bij voor
beeld de beide laatste van dit concours, hooren
zullen ons moeilijk kunnen gelooven, wanneer
wij hun verzekeren, dat deze uitvoeringen op
hoog artistiek en technisch peil staan. Ze zijn
de bloem van de Muziekconcoursen, welke an
ders een veelal vrij saaie vertooning zouden
zijn.
Na afloop van den Eerewedstrijd sprak de
heer P. H. v. Essen als voorzitter van het uit
voerend comité een hartelijk woord van dank
meegewerkt om het concours tot zulk een ge
slaagd feest voor Halfweg te maken, en deelde
hierna de toegekende prijzen en punten mede.
We laten ze, met den uitslag van den Eere
wedstrijd en de toegekende eere- en extra-
prijzen, hieronder volgen.
J. S.
Te Zaandam vond Zondag een districtsgezel-
lendag plaats, welke werd bijgewoond door on
geveer 400 gezellen, afkomstig uit Amsterdam,
Bovenkerk, Assendelft, Diemen, Ouderkerk,
Purmerend, Volendam, Wormer, Weesp, Sloten
en Zaandam.
Na een grootsche demonstratie volgde te half
drie in het Vereenigingsgebouw een massaverga
dering, welke werd bijgewoond door verschei
dene heeren geestelijken w.o. de centra&l-prae-
ses Van Galen en pastoor v. d. Marck.
Het openingswoord sprak de districts-senior
A. v. d. Meer. die Zaandam dank bracht voor de
ontvangst, waarna de senior van Zaandam een
woord van welkom sprak.
Vervolgens sprak kapelaan N. de Rooy uit
Amsterdam een rede uit over:
„De Sport en de Gezellen-
Vereeniging"
Bij de jeugd gaat het zoo, zei spr., om het be
zit van eigen vormen. Iets eigens moeten wij
zien groeien. Wij willen ook de voorhoede zijn
voor een betere maatschappelijke orde. Ook in
het godsdienstige constateeren wij een beter
Thans besloten we om ons naar het wrak
van het vliegtuig te begeven teneinde er de
meest waardevolle voorwerpen uit te kunnen
halen. Op weg er naar toe zagen we opeens
een vreemd schouwspel. Op een helling van een
der vele heuvels zat een wezen, dat zich eens
klaps naar beneden liet glijden. Beneden aan
gekomen klom het weer naar boven, waarna het
zelfde spelletje zich herhaalde. Wat kon dat
zijn?
Langzaam kwamen we naderbij en tot onzen
schrik bemerkten we, dat het een groote ijs
beer was. „Laten we maar gauw maken dat we
wegkomen," fluisterde oom. Echter het was al
te laat. Het monster bemerkte ons en stoof op
ons af. Oom had daarbij het ongeluk te strui
kelen en ineens was het dier boven op hem.
Vlug trok ik mijn mes en voordat het dier oom
letsel kunnen toebrengen, trof ik het met mijn
wapen tusschen de schouderbladen.
Met een woedend gegrom liet het beest zijn
prooi les en keerde zich om. Ik vluchtte weg
en de beer vloog mij achterna. Mijn hart klopte
in mijn keel. Als ik het ongeluk zou hebben om
te komen vallen, was mijn lot beslist.
De beer won gaandeweg terrein en reeds
hoorde ik het dier achter mij snuiven van woe
de. Zou ik het dier kunnen ontwijken? Ik durfde
niet om te kijken. Plots klonk een knal ,nog
een, weer eens. Achter mij een zware slag. Oom
Sydney had den ijsbeer neergelegd, juist op tijd.
SCHOOL
deze
nieuwe
borden
nog niet
ze worden ge
plaatst op punten,
waar de weggebrui
ker in 't bijzonder aan
anderen gevaar ot hinder
kan veroorzaken (Blauw veld
met witten driehoek en dito tekst)
begrijpen, een meer meedoen, meeleven en mee
bouwen. Zoo is ook de verhouding tot de sport
beoefening. Het gaat niet over de technische
kwaliteiten van het spel. ook niet over de leiding
van bestaande katholieke sportorganisaties,
maar voor alles bezinning op eigen principe.
Hoe kan de sport het beste toegepast worden?
Ook sport is aan mode onderhevig. Na de ver
keerde zijde van sportbeoefening scherp belicht
te hebben, wees spr. op het goede, zefs het on
ontbeerlijke, dat in de sport huist, want eerbied
voor het lichaam houdt in een erkenning van
den Schepper. Doch geen sport voor de sport,
maar sport als training voor het lichaam ter
eere van de onsterfelijke ziel. Sport is een mid-
dél tot persoon-vorming.
Na de rede van kapelaan De Rooy richtte de
centraal-praeses Van Galen nog eenige woor
den tot de gezellen, hen opwekkende tot een
echt gezellenleven.
Moge de offerzin, die u naar Zaandam voerde,
u opjagen tot sterke activiteit, tot verhoogde
liefde voor de gezellenvereeniging, tot trouw
aan uw program, trouw aan uw wijding en
trouw aan uw heilige idealen.
50-jarig bestaan Zaterdagmiddag is in het
Wapen van Amsterdam in tegenwoordigheid
van een groot aantal belangstellenden officieel
heet 50-jarig bestaansfeest van de Zaandam-
sche bad en zwem-inricht'ng.
De voorzitter, H. J. Visser, gaf een historisch
overzicht van de vereeniging gc-durende de hal
ve eeuw van haar bestaan.
Vooral de laatste jaren is de vereeniging sterk
in bloei toegenomen. Het aantal leden is ge
stegen tot 1200.
Spr. wees er op, dat van de vijf oprichters,
de heeren J. J. Ebmeijer, G. van Heyningen. C.
va nde Stadt, R. Aten en Wjjens, thans nog vier
in leven zijn.
Hierna dankte Burgemeester Ter Laan de
vereeniging voor 't vele goede werk, wat zij in
den loop der jaren verrichtte.
Vervolgens voerden t woqrd Dr„ van Rocyen,
directeur van de gemeentelijke genees- en ge-
zondheidsd'enst en verder de heeren Coenraad
Honig voor de Badinrichting te Zaandijk, Gé
Dekker voor Neptunus en J. Kroonenberg voor
de plaatselijke afdeeling van het Witte Kruis.
UMUIDEN, 10 Sept. Rijksvisehafslag. Tarbot
5566 cent per K.G. Griet 13.0022.00 per 50
K.G. Tong 0.701.60 per K.G Groote Schol
21.00—22.00, middel Schol 1L00— 27.00, Zetschol
18.00—58.00, kleine Schol 320—14.00, Schar 9.00
10.00, Pieterman en Poon 1.50—6.00, groote
Schelvisch 13.00—18.50, middel Schelvisch 12.50
16.00, kl. midd. Schelvisch 6-7512.50, kleine
Schelvisch 4.00—8.50 per 50 K.G. Kabeljauw
18.0043.00 per 125 K.G. Gullen 1.40—7.00 per
50 K.G. Leng 30—65 cent per stuk. Heilbot 80
cent per K.G. Wijting 1.303.30, Makreel 2.80—
8.00 per 50 K.G. Versche Haring 2.007.00 per
kist.
van de heden aan den Rijksvisehafslag aange
komen
STOOMTRAWLERS
Inviemo 100 manden 840Usselmond 510
manden 2220.Oostzee 120 manden 1480.
Petten 450 manden 3240.Betje 200 manden
1440.Liesbeth Betty 650 manden 2860
Silvain 445 manden 1830.—, Juli-Streiff 105 m.
1290Dolfijn 145 manden 1260Hercules
840 manden 3700.—, Amsterdam 720 manden
3140.Sumatra 520 manden 2110.
44
Van zijn kant bleef Lorenzo even veelvul
dig als altijd op het kasteel komen, doch hij
zag er zóó ontmoedigd en treurig uit, dat de
markies tot zichzelf moest zeggen, dat Carmen
misschien te laat gekomen was. Hem leek dat
alles een onnoodige wreedheid. Waarom al die
moeilijkheden en gewetensbezwaren? Omdat
Lorenzo op Reina verliefd was, en Reina op Lo
renzo? De pastoor was er toch om ze te trou
wen? En het huwelijk tusschen die twee Jon
gelui zou juist een prachtige oplossing zijn
voor de financieele moeilijkheden van Lorenzo
en voor een behoorlijk beheer van Reina s
vermogen, dat heel groot was, en een eerlijk en
bekwaam man als Carvajal noodig had. Doch
het kwaad was geschied, Carmen had bereikt
wat ze wilde, en Reina verveelde zich daar
ginds in Madrid, en snakte naar Aiedo, en
haar grootvader, en misschien ook naar
Carvajal, hoewel ze dat niet zei. Als Carmen
dacht, dat de stand van zaken zóó moest blij-
ygfflj dan vergiste zij zich leelijk, want hij, Don
Juan, had ook zijn plannen, en zou laten mer
ken, dat hü er ook nog was.
Op zekeren avond, het was al in Maart, zag
Marilena een eigenaardige schittering in de
levendige oogen van haar vader, en zij vroeg
zich een weinig verwonderd af, wat voor vreemd
idee die hersens aan het uitwerken waren. Dien
avond was Marilena tevreden. Zij had een lan
gen brief van Souza ontvangen, zóó vol teeder-
heid, dat haar booze gedachten aanstonds ver
dwenen waren. Verdiept in haar geluk van het
oogenblik, vergat zij weldra haar vader, die heel
ernstig een schaakspelletje deed met Lorenzo.
Opeens wekten een paar woorden van Don Juan
haar aandacht op.
Wat heb ik voor een geheugen, Lorenzo!
Ik was het waarachtig vergeten. Weet je wel,
dat je een reis naar Madrid moet maken? Die
verwenschte advocaten schieten nooit op, en
je moet nu beslist maar eens gaan informee-
ren, hoe het staat met dat proces over dien
grond in Sierramarga.
Lorenzo richtte het hoofd op, alsof er een
veer in hem geraakt was een en al verba
zing en vreugde, wat den ouden man fijntjes
deed glimlachen.
Ja? Goed, maar dat zal dan aan het eind
van de week moeten zijn, daar dat werk voor
de landbouwschool....
Neen, neen, dat werk zal Olave wel in orde
brengen. Het andere is noodzakelijker, en als
je morgenmiddag kunt gaan met den snel
trein, of met den wagen, zooals het jou het
beste uitkomt, ga dan direct.
Zooals u wilt.
Ik veronderstel dat je Reina gaat op
zoekenmerkte Marilena op, zich aan haar
gepeins onttrekkend.
Zeg haar dan, dat Francisquin half Mei
zijn eerste Communie zal doen. Ik zou graag
willen, dat ze op zijn minst acht dagen eerder
kwam, zoodat ze dus moeite doet om geen af
spraken te maken tegen dien datum. Ik ver
wacht een paar gasten, en ik heb haar erg noo
dig. Zul je het zeggen?
Natuurlijk.
Sinds dat oogenblik volgde de oude met zijn
iewat ironischen blik de heldhaftige pogin
gen van den jongeman, om zijn zenuwen tot
bedaren te brengen, die met alle geweld uit
drukking wilden geven aan zijn geluk. Door
zijn verstrooidheid en stommiteit verloor hij
jammerlijk een partij, die hij al haast gewon
nen had, en ten laatste kreeg de markies me
delijden met hem, en stuurde hem minzaam
naar huis. De markies wist heel goed. dat hü
Carmen niet bepaald een genoegen deed, met
die reis van haar zoon, maar dat kon hem heel
weinig schelen. Het kwam hem voor, dat het
nu tijd ging worden, om zich met een en an
der te bemoeien, gezien de wending, die de za
ken namen.
Den volgenden dag vertrok Lorenzo, vol op
timisme en vol hoop (die dwaze hoop van alle
verliefden, die zoo dikwijls in rook vervliegt»
naar Madrid. Onnoodig te zeggen dat hij met
bekwamen spoed de zaken van den markies af
handelde, en zich vervolgens opgeruimd naar
de woning van hertog Lugue begaf, om Reina
te begroeten, en haar het verzoek van Mari
lena over te brengen.
Reina was niet thuis. De bediende, die hem
te woord stond, deelde hem mede, dat zij en
juffrouw Lugue met een paar vriendinnen bij
de familie Fuentes gedineerd hadden, en dat
hij haar waarschijnlijk in den schouwburg zou
vinden, waar mevrouw de hertogin gezegd had,
dat ze na het diner naar toe zou gaan.
Lorenzo liet zijn kaartje achter, en ging be
zorgd de statige treden weer af. Hij wist niet
wat te doen. Zijn zaken in Madrid waren af
gehandeld en in Aledo was hij hard noodig,
waarom hij reeds den volgenden morgen dacht
terug te gaan. Doch weggaan, zonder Reina ge
zien te hebben? Geen denken aan. Hij zou be
slist naar den schouwburg gaan. Hij nam eet)
taxi, die hem in een oogenblik bij zijn hotel
bracht, verkleedde zich in 'n ommezien, en in
de meest onberispelijke avondkleeding en in 'n
prachtige overjas een overblijfsel van zijn
rijke dagen stapte hij weer in de taxi, en
liet zich tot voor den ingang van den schouw
burg brengen.
Men was reeds bezig met de tweede acte, toen
hij behoedzaam in de loge verscheen. Hij nam
plaats in zijn fauteuil, greep zijn kijker, en oe-
gon nauwgezet de onderscheidene rijen af te
zoeken, in de hoop, Reina te ontdekken. Hij
zag haar nergens. De hertog en de hertogin wa
ren er wèl, en oog zag hij hertogin Ordague.
met markiezin Souza en haar zoon Pablo,
en mevrouw Mendizabal met haar dochters.
Het zou best kunnen zijn, dat hij Reina
niet trof.... Maar hij zou niet teruggaan, zon
der haar gezien te hebben (al zou hij er een dag
langer in Madrid voor moeten blijven), en zon
der zijn blikken aan haar verzadigd te hebben,
teneinde zich schadeloos te stellen voor die af
schuwelijke dagen van haar afwezigheid, en zon
der haar gezegd te hebben, dat Aledo een gat
was zonder haar, en zonder haar gevraagd te
hebben, om toch vooral gauw terug te komen
onder degenen, die van haar hielden. Wat vloei
de het hart van den jongen over van teeder-
heid! Zijn liefde welde zóó onstuimig en zóó
natuurlijk in hem op, dat hij de stem van zijn
gezond verstand, en van zijn trots niet eens
meer hoorde. Hij was in dat gelukkige stadium,
waarin men voelt, maar niet redeneert.
In zijn droomerijen was hij verdiept, toen
het doek viel, bij het einde van het bedrijf De
zaal vulde zich met licht, het dof gemurmel van
gesprekken, die thans met luider stem gevoerd
werden, verhief zich, en een krachtige hand
werd vriendschappelijk op zijn schouder gelegd
Hij keerde zich om, en bevond zich van aange
zicht tot aangezicht tegenover José Mendlzabaj
Kerel, Carvajal, wie had dat gedacht! Hoe
gaat het ermee? Wanneer ben je gekomen?
Zij drukten elkaar de hand. Mendizabal was
een goede jongen, en Carvajal kon hem niet
betrekken in de minachting, die Roza hem in
boezemde zooals hij ook nooit haar voortr?!-
felijke moeder erin betrokken had José zou ook
met welgevallige oogen Lorenzo's huwelijk met
zijn zuster gezien hebben.
Vanavond, met den sneltrein. Ik ben erg
blij je te te zien, jongen. Ik dacht, dat je bij
het Derde was....
Ja, ja, dat ben ik ook. Maar ik ben met
verlof. En jij? Zit je nog altijd in Aledo? Hoe
maken Don Juan en Marilena het?
Allemaal heel goed. Marilena is, tusschen
twee haakjes, heel knap in haar rouwkleeren.
Het is een geweldige vrouw, jongen. Trouwt
ze niet?
Marilena trouwen? Ja, we denken allemaal
van wèl; ééns. Wat wil je een vrouw die nog
zoo jong ls? Maar voor het oogenblik is er
geen enkele stap in die richting te bemerken.
Zij houdt zich heel rustig en leeft erg terugge
trokken.
Wanneer ga je weer weg?
Morgen alweer, als ik er in slaag, om van
avond Reina Solvadal te zien. Dat zal wel moei
lijk zijn, want als ze hier niet is, en op dit
uurIk zou het vervelend vinden als ik
om haar een heelen dag moest verhezen (hier
riep Lcrenzo al zijn wereldsche behendigheid te
hulp, om onbeschaamd te kunneD liegen) want
ik heb zoo een en ander te doen in Aledo.
Je vat je baantje ernstig op. schijnt het.
glimlachte Mendizabal met een zeker mede .Ij-
den, waaruit oprechte sympathie sprak. Wie zou
thans dien Lorenzo Carvajal terugkennen?
je moet iets goed doen, of het heelemaal
niet doen, jongen.
O ja, natuurlijk. Kijk, mijn moeder heeft
Je al gezien en wuift je toe.
(Wordt vervolgd)
