Mdwdaal ma dm dag
DE ENGELSCHE KAPERS
De kaffer in zijn „rauwen" staat
U
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
DINSDAG 19 FEBRUARI 1935
ZIJN ANGST VOOR
GEESTEN
Geweldige invloed van den toover-
dokter oorzaak, dat kinder
moord nog veelvuldig
voorkomt
Huwelijk en dood zijn
evenementen
Operatie aan het hart
Het lawine-gevaar
Wetenschappelijke bestrijding
Vreeselijke brand
Poolsche postzegels
Zwitserscfie wijnen
Stoornis bij scheren
Waardevol geschenk
Eerste telefoongesprek
Wapens voor ambte
naren
Bedelaarsorganisatie
T elefoon verbindingen
De trams ten doode
gedoemd
bij een ongeval met
AT I ARnWMP'Q op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen U bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door TT *7G,flk
M ,1 ,r. /-\ l_J V y 1 VI il Lj %J ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen Ju f iJvre" verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen 1 f doodelijken afloop
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
F OC(f| by verlies van een hana
MÜir*" een voet of een oog
DOOR AGATHA CHRISTIE
Het is niet alleen het klimaat en het
zonnige weer, dat Zuid-Afrika zoo aan
trekkelijk maakt, het biedt veel
meer en wat meer zegt: „elck wat wils."
Voor den oudheidkundige ligt in Noord Trans
vaal en Zuid Rhodesia een uitgestrekt onder-
zoekingsveld. Daar zijn ruïnes, o.a. de myste
rieuze Simbabwe ruïnes, wier ouderdom en her
komst nog niet vastgesteld is. Voor den dieren
liefhebber zijn het „losveld" in Noord Transvaal
en het Kruger Park streken, waar hij het wild
van nabij en in zijn natuurlijken staat kan
waarnemen.
In de Kaffergebieden en de minder dicht be
woonde streken der Unie vindt men heden nog
den kaffer in zijn „rauwen" staat. De kaffer
stammen met hunne verschillende zeden en
gewoonten vormen een onuitputtelijke bron
van studie. Wij weten, daar de kaffer zoo bitter
weinig over zijn zeden, gewoonten en geloof
aan toovenarij uitlaat, nog zoo bitter weinig
van hen en verstaan hen daardoor dikwijls zoo
verkeerd. De kaffer heeft een heel anderen
kijk op het leven dan wij. Zijn leven, dat vrij
en zorgeloos is, is een leven, dat beheerscht
wordt door angst voor geesten, goede en kwade,
doch helaas voeren de kwade geesten den bo
ventoon en moeten zij voortdurend door allerlei
offeranden weer in een goed humeur gebracht
worden. Iedere doode leeft voort en vertoont
zich na zijn dood aan hen in den vorm van
een of ander dier, meestal een leeuw, zoo de
overledene sterk, een slang zoo hij listig en
een salamander zoo hij lui was. Volgens den
kaffer is de wereld meer door geesten dan
door menschen bewoond.
Van dit sterke geloof aan geesten maakt de
tooverdokter handig gebruik of liever gezegd
misbruik. De slimste broeders onder hen kie
zen dit bedrieglijke en uiterst winstgevende be
roep. Zij kunnen hun alles wijsmaken en raken
zelden in moeilijkheid, als ziekte, droogte,
sterfte onder het vee, niet wijken. De arme
tooverdokter kan er niets aan doen, het zijn
Immers de geesten, die onwillig zijn! De too
verdokter heeft een geweldigen invloed en is
oorzaak, dat heden ten dage nog kindermoord
veelvuldig voorkomt. Heeft hij voor zijn medi
cijnen muti een of ander deel van een
kind noodig, meestal het hart of een nier,
dan verdwijnt het door hem aangewezen kind
spoorloos en later verschijnt de dokter met
zijn muti. Zij werken op verschillende wijzen,
de een oefent zijn beroep met mondlichten of
glaslezen, de andere door het werpen van bot
jes, die als dobbelsteenen geworpen worden,
uit.
Met weinig is de kaffer tevreden. Een voor
schoot en soms een veelkleurige deken vormen
de kleeding. De kinderen loopen geheel naakt
en hebben een kralen ketting en koperen rin
gen rond de armen en beenen. Het kralen
kettinkje moet de booze geesten afweren en
het wicht tegen onheil bewaren. Wasschen
doen ze zich haast nooit. De huid wordt meest
al met vet ingewreven en heeft daardoor een
mooi glanzende kleur. Hert haar wordt bij
feestelijke gelegenheden opgemaakt, d.w.z. met
roode klei bewerkt en in de zotste figuren
gedraaid. Dikwijls worden veeren als versier
selen in het haar gestoken en wordt een kralen
band rond het hoofd gelegd.
Ook het voedsel is eenvoudig. Maïspap, ge
roosterde maïskolven en vleesch vormen den
hoofdschotel. Daar zijn eischen zoo gerinê zijn
is het werk ook gering en dit weinige werk
wordt nog door de vrouw of door vrouwen ver
richt.
De vrouw is immers daarvoor. Waarvoor heeft
hij anders zoo en zooveel ossen voor haar be
taald? De vrouwen verrichten haar huiswerk,
werken op het land en brouwen het kafferbier,
terwijl de liefhebbende echtgenoot den heelen
lieven dag voor de hut in de zon zit te soezen
of met andere heeren der schepping over het
vee, dat het eenige onderwerp van hun gesprek
uitmaakt, ligt te praten.
Eentonig is des kaffers leven, slechts nu en
dan wordt het afgewisseld door een dans, die
soms nachten en nachten zonder ophouden
voortduurt, en waarbij het bier rijkelijk stroomt.
De grootste evenementen zijn het huwelijk en
de dood. De ceremoniën, altijd gepaard gaande
met offeranden, dansen en bierpartijen, zijn
ingewikkeld en talrijk en loopen bij de diverse
stammen sterk uiteen.
Moeilijk, uitermate moeilijk is het achter hun
zeden, gewoonten en gedachtengang te komen.
Steeds zullen zij u trachten te misleiden of u
het stereotiepe: „Het is onze gewoonte"
ten antwoord geven, wat het einde van ieder
gesprek is, dat men met een kaffer heeft. Wij
staan voor een muur, waar wij zoo gaarne door
heen zouden dringen, niet alleen om onze
nieuwsgierigheid te bevredigen, maar ook om
hen beter te verstaan en daar de kaffer in
Zuid-Afrika zoo'n belangrijke red in onze sa
menleving speelt en nog gaat spelen, een beter
begrip van des kaffers mentaliteit te krijgen,
waardoor wij mogelijk eerder de oplossing vin
den van het vraagstuk, dat zoo urgent is, ni.
het Kaffervraagstuk!
Een chirurg van het ziekenhuis te Johan
nesburg heeft het leven van èen inboorling,
die tijdens een vechtpartij een steek in zijn
hart had opgeloopen, gered door de wond te
naaien. Alvorens de chirurg hiertoe kon over
gaan, moest hij eerst een rib verwijderen.
Thans, acht dagen na de operatie, mag de
patiënt reeds opzitten en spoedig hoopt hij
geheel genezen te zijn.
Door het groote aantal slachtoffers, dat jaar
lijks door de neerstortende lawines wordt ge-
eischt, wordt de aandacht gevestigd op het werk
van degenen, die langs wetenschappeiijken weg
een onderzoek instellen naar de oorzaken der
lawines, naar de middelen waardoor zou zouden
kunnen worden voorkomen en naar de mid
delen, waardoor het effect der neerstorting ver
minderd zou kunnen worden.
In dit verband wordt waardevolle arbeid
verricht door professor Paulcke, die niet alleen
de lawines in de bergen bestudeert en filmt,
maar in zijn laboratorium te Karlsruhe ook
lawines van kunstmatige sneeuw teweeg brengt
ten behoeve van zijn experimenten. Deze kunst
matige sneeuw bestaat uit zaagsel, droog zand,
grint en water, terwijl door het varieeren van
deze ingrediënten de sneeuw in verschillende
toestanden kan worden verkregen. De slacht
offers van de lawines worden in dit laborato
rium voorgesteld door poppen. De geleerde heeft
langs dezen weg reeds belangrijke resultaten
bereikt inzake de vraag, op welke wijze de beste
bescherming tegen het lawinegevaar wordt ver
kregen.
Professor Paulcke vestigde er de aandacht op,
dat de sneeuw, die pas begint met neer te stor
ten, slechts 60 kg. per kubieke meter weegt, ter
wijl zij in de lawine wordt samengedrukt, tot
dat zij een gewicht krijgt van 800 kg. per ku
bieke meter. Reeds bij een gering smelten van
de oppervlakte der sneeuwmassa's bestaat het
gevaar, dat zij in beweging geraken en steenen
met zich mee sleepen.
Te Beni-Saleh, nabij Minia, (Egypte) heeft
des nachts een ontzaglijke brand gewoed,
waarbij zes personen werden gedood en twee
zwaar werden gewond, terwijl bovendien een
groote hoeveelhei vee in de vlammen omkwam.
De brand was ontstaan door het omvallen
van een petroleumlamp. Met razende snelheid
had 't vuur zich tot de aangrenzende perceelen
uitgebreid.
Het zal dit jaar 75 jaar geleden zijn, dat de
eerste Poolsche postzegel werd uitgegeven. Deze
postzegel was bestemd voor het gebruik in het
gedeelte van Polen, dat ohder Russisch bestuur
stond.
Er bestonden toentertijd wel reeds Russische
postzegels, die in 1857 een kleine wijziging in
het beeld ondergingen om uitsluitend gebezigd
te worden voor het verkeer in het Koninkrijk
Polen. Men kon deze gemakkelijk herkennen
door middel van de vier concentrische cirkels, in
het midden waarvan het nummer van het post
kantoor stond vermeld.
Pas in 1860 stond de Russische regeering aan
Polen toe, eigen postzegels uit te geven. De
eerste postzegel was in relief gegraveerd en ver
toonde de afbeelding van den Russischen twee-
koppigen adelaar met op de flank den witten
Poolschen adelaar.
Drie millioen exemplaren zijn ervan in om
loop gebracht.
Deze postzegel is niet lang in circulatie ge
weest. Reeds in 1865 werden er weer Russische
postzegels uitgegeven en pas tijdens den wereld
oorlog kon Polen weder eigen postzegels uit
geven.
Uit politiek oogpunt heeft de Poolsche post
zegel steeds een belangrijke rol gespeeld, want
hij heeft er tal van Westersche landen aan her
innerd, dat Polen nog steeds bestond ondanks
de splitsingen en ondanks de vervolgingen.
Deze eerste postzegel is ook onder de phila-
telisten zeer gezocht.
In de wijnbouwdistricten in Zwitserland
wordt een uitgebreide campagne gevoerd voor
de opheffing van de belastingen op de Zwit-
sersche wijnen. Tevens dringt de vereeniging
van wijnproducenten er bij de directies dér hotels
op aan, dat deze op de wijnkaarten de Zwit-
sersche wijnen bovenaan plaatsen
Op deze wijze hopen zij het gebruik van
Zwitsersche wijnen door de touristen te bevor
deren.
In den barbierswinkel te Montreal heeft zich
dezer dagen een merkwaardig ongeval voorge
daan. Terwijl een klant werd geschoren, was
in de kamer boven den winkel iemand bezig
met het schoonmaken van een revolver, waar
van een der kamers was geladen, hetgeen hem
niet bekend was De lading ontbrandde: de ko
gel sloeg door den vloer, ging rakelings langs
den klant en trof den barbier in het hoofd.
De man moest naar het ziekenhuis worden
gebracht, terwijl de klant, toen hij van den
schrik bekomen was, zichzelf verder moest
scheren, daar er geen bediende in de zaak
meer aanwezig was.
De jonge koning Peter van Joegoslavië heeft
een zeer waardevol geschenk gekregen uit
Frankrijk.
De erfgenamen van Louis Barthou, den mi
nister, die gelijk met koning Alexander het
slachtoffer werd van den aanslag te Marseille,
hebben koning Peter een historische uitgave
gezonden van Racine's „Athalie", welke ko
ning Alexander aan Barthou geschonken had
tijdens diens jongste bezoek aan Belgrado.
Het boek heeft toebehoord aan Madamme de
Maintenon en op den omslag staat het wa
pen van Saint Cyr. Binnenin bevinden zich
de ex-libris van Alexander en Barthou.
Door het boek naar Belgrado terug te zen
den, willen de uitvoerders van Barthou's testa
ment het verlangen tot uitdrukking brengen,
dat het als een historische herinnering zal
beschouwd worden, en als een nieuwen band
van vriendschap tusschen beide landen.
Een zekere James Tresidder, die, naar
men aanneemt, de eerste man was die over de
telefoon heeft gesproken, is te Orella (Ontario)
overleden.
Hij was in dienst van Graham Bell, toen
deze zijn proeven nam, welke leidden tot de
uitvinding van de telefoon.
De Amerikaansche minister van Financiën,
Henry Morgenthau heeft bepaald, dat iedere
ambtenaar van zijn departement die vergun
ning heeft tot het dragen van wapens, en dit
zijn er heel wat, snel en zuiver moeten leeren
schieten. Zij willen daartoe les ontvangen van
de kustwachtbeambten, die langs de kusten van
de Stille Zuidzee gestationeerd zijn.
Tot degenen, die schietonderricht zullen
ontvangen, behooren ambtenaren van de
douane, de belastingen, de munt ed. ongeveer
1000 in totaal, verdeeld over de verschillende
staten.
Aan de stamtafel van „De Gouden Zwaan"
in een kleine industrieplaats luisterden
de overige stamgasten belangstellend
naar het verhaal van een hunner, die in geuren
en kleuren zijn wedervaren opdischte, bij ge
legenheid van zijn bezoek aan Schiphol opge
daan, en waarvan hij zoo juist was teruggekeerd.
„Ik wou er eerst niet aan", zoo besloot hij,
maar hoe gaat dat, hè, als je dan met behulp
van een paar apéritifs wat manmoediger ge
worden bent, zit je eigenlijk op een gegeven
oogenblik al in die kist voor je het zelf goed
weet, nouen dan kun je tenslotte ook niet
meer terugkrabbelen. Maar ik moet eerlijk be
kennen, dat ik bij die „looping the loop" menig
schietgebedje heb laten vallen, en die lui, die
beweren, dat het dezelfde sensatie is als een
ritje in Haase's 8-baan op een kermisterrein,
zijn opscheppers, geweldige opscheppers, die er
later niet voor uit durven komen, dat ze op
dat moment net zoo goed als ik van angst het
zweet van hun voorhoofd
„Prosit", riep er een, „op den goeden afloop".
Aan een der zijtafeltjes had een vreemdeling
met zichtbare belangstelling het relaas van den
luchtschipper gevolgd. Geen der stamgasten had
hem ooit eerder in „De Gouden Zwaan" gezien;
hij was gekleed in plus-four, Schotsche sport
kousen en droeg knalroode bottines; zijn uiter
lijk deed denken aan een toerist, die door welke
oorzaak dan ook in deze entourage verzeild
geraakt was.
Toen de heeren „op den goeden afloop" den
kellner voor een volgende ronde naderbij wenk
ten, sloeg de toerist zijn stoel een kwartslag
om, en mengde zich plotseling geanimeerd in
de conversatie:
„Indien de heeren belangstellen in aviatiek,
kan ik u een ander staaltje vertellen, dat ik zelf
heb meegemaakt en waarbij die „looping the
loop" boven Schiphol nog maar kinderspel is."
Snel en gemoedelijk was hij nu aan de stam
tafel genoodigd, hij accepteerde den hem aan
geboden borrel, en begon:
„Wertz is mijn naam, Wertz van Myrtenloove.
Het was in Liverpool. Om een dringende reden,
de finessen zullen de heeren niet interesseeren,
moest ik zoo spoedig mogelijk naar Algeciras.
De boot- en treinreis zou me veel te lang op
gehouden hebben en ik besloot daarom te trach
ten een vliegtuig machtig te worden. Het was
al vrij laat in den avond, maar na tal van in-
forrhaties gelukte het mü tenslotte telefonische
verbinding te krijgen met een zekeren Mr. Mac
O'Hover, den directeur van Imperial Air Craft
Company in Liverpool. Om kort te gaan, na vele
onderhandelingen was er een piloot gevonden,
die bereid was dienzelfden avond om half
twaalf nog te starten en mij met den meest
mogelijken spoed naar Algeciras te brengen. Er
werd een prijs van honderdvijftig pond be
dongen, die ik cash betaalde. In het begin ging
alles goed."
„Drinkt u eerst nog eens uit."
De heer van Myrtenloove tastte toe, en ging
verder.
„In het begin ging alles goed, de start verliep
vlot. Het duurde niet lang, of we hadden de
kust reeds achter den rug, we vlogen met een
snelheid van 200 250 K.M. en naar mijn schat
ting op een hoogte van 600 a 800 Meter. De lucht
was helder en een bijna volle maan had den
nacht een vertrouwelijk, geruststellend aanzien
gegeven. Het zal ongeveer in het midden boven
het Kanaal geweest zijn, toen ik allengs het ge
voel kreeg, alsof de lucht in de cabine ijler
werd, ik kreeg tenminste den indruk, alsof het
ademhalen mij geregeld moeilijker viel. Toen
deze gewaarwording in steeds heviger mate toe-
uvvVUVC
Hal en de kapitein bleven buiten op het platform,
waar ze het zich gemakkelijk maakten. Mary trok
zich in de hut terug, en allen sliepen, zonder zich er
van bewust te zijn, dat er onraad dreigde.
Maar weinig droomden ze van het gevaar, dat
dreigde. Een oorlogscano had heel stil aangelegd en
een aantal strijders, behoorende tot den stam van
den grijzen Wolf, kropen aan wal. Zwijgend als scha
duwen bewogen ze zich achter elkaar door de wil
dernis naar het huis in de boomen.
De oogen van den grijzen Wolf schitterden, toen
hij het huis zag. Daar woonden de Spanjaarden in!
Geen geluid verstoorde de stilte van den nacht. Met
een sprong bereikten ze de palen, waarop het huis
gebouwd was, en begonnen erin te klimmen. Anderen
wachtten op hun beurt om te volgen.
fill
nam, sloeg ik een blik naar buiten en ontdekte
tot mijn ontzetting, dat de machine met de
snelheid van den bliksem verticaal vloog en
kaarsrecht omhoog schoot. En wat nu volgt,
speelde zich af in een tijdruimte van slechts
weinige minuten. Door de voorruit van de ca
bine zag ik, dat de hoogtewijzer bij den piloot
het cijfer 6500 bereikt had.... Ik aarzelde geen
oogenblik en sloeg met mijn vuist de voorruit
in gruzelementen. Toen ik door de ronde ope
ning heengekropen was en in de cockpit naast
den piloot terechtkwam, zag ik dezen met ver
starde oogen naar den top van zijn wijsvinger
staren, die hij recht boven zijn hoofd omhoog
strekte. Daar was geen twijfel meer mogelijk,
tie man was
plotseling Z j
krankzinnig ge-
schudde hem met Dc SCll££VStCCtl
alle macht bij
de schouders, ik
gaf hem een ge-
weldigen klap in den nek.... en door dien
klap gleed zijn andere hand van den stuur-
knuppel
Pijlsnel stortte de machine omlaag. Ik be
greep, dat we verloren waren, maar op düt
oogenblik, ik begrijp nog niet hoe, zag ik mezelf
plotseling in mijn jeugd aan den oever der ri
vier samen met mijn vriendjes platte steentjes
over het water scheren.en dit was mijn red
ding. Met beide handen greep ik den piloot bij
het oor en schreeuwde aldoor: „Scheren! Sche
ren!"
Door mijn geschreeuw en het rukken aan zijn
oor was de man blijkbaar uit zijn verstarring
ontwaakt, want toen w f bijna de oppervlakte
van de zee bereikt hadden, zag ik hem eens
klaps opnieuw den stuurknuppel grijpen en
bijna op hetzelfde oogenblik gleed, huppelde de
machine horizontaal met een geweldige vaart
als een enorme scheersteen over de zee.... Kort
daarop werden we door een schoener opgepikt."
De heer Wertz van Myrtenloove dronk ander
maal van zijn borrel.
„De directie van de Imperial Air Craft Com
pany in Liverpool heeft het gedaan weten te
krijgen, dat er nimmer van dit voorval in de
dagbladen melding gemaakt is, maar het is in
werkelijkheid zóó gebeurd, zoowaar als ik Wertz
van Myrtenloove heet."'
Op dat oogenblik werd de deur van „De Gou
den Zwaan" geopend en stapte een tweede
vreemdeling naar binnen, die rechtstreeks op
den verhaler toeliep met de woorden:
„Hallo, die Jansen, wat 'n gat, hè? Nog wat
kunnen doen met je stofzuigers?"
Een twintigtal bedelaars heeft een organi
satie gevormd tot bevordering van hun werk
in Tsjecho-Slowakije.
Op de eerste plaats hebben zij de stad en
de omgeving in een twintigtal districten ver
deeld, ten einde concurrentie te voorkomen.
Daarna legden zij hun „verdiensten" bij el
kaar en kochten een auto. De leider, Ladislav,
reed enkelen van hen naar de verschillende ste
den, deze „werkten" dan in deze plaats en
werden later door Ladislav teruggehaald.
Al hun „verdiensten" werden samen
gevoegd, Ladislav krijgt 10 pet. voor zijn werk
als organisator en chauffeur.
De politie heeft thans deze organisatie in
verzekerde bewaring genomen.
Het telefoonkantoor te Sydney heeft een
dezer dagen een abonné te Tockingham, N.Z.
Wales, via Londen verbonden met California.
Dit is de langste afstand, t. w. ongeveer 30.000
K.M., waarover ooit een telefoonverbinding tot
stand is gebracht.
Het gesprek Werd langs radio-telefonischen
weg gevoerd, en was aan beide zijden even dui
delijk als een locaal gesprek.
Volgens den directeur van het postkantoor
te Sydney is de grootste afstand .waarover een
telefonische verbinding tot stand gebracht zou
kunnen worden, ongeveer 34000 KM., namelijk
tusschen Perth en Vancouver. Gemiddeld duren
de radio-telefonische gesprekken vijf minuten,
doch onlangs voerde een zakenman met Lon
den een gesprek van 40 minuten, dat hem £80
kostte.
Met veel ceremonieel heeft de laatste tram3"14
plaatsgevonden over de Madison Avenue te Ne#
York, waar, naar men beweert, de eerste tram
lijn ter wereld werd geopend. De moppen en
bemerkingen van de passagiers werden door de
radio uitgezonden.
De eerste bus, die direct achter de tram volg
de, werd triomphantelijk ingehaald. Burgemees
ter La Guardia hield hierbij 'n radiorede, waar.
in hij verklaarde, dat alle trams geleidelijk oor
autobussen zouden worden vervangen. De trams,
zoo zeide hij, zijn even dood als zeilschepen.
47
„Je kunt haar niet spreken," zei lord Cater-
ham. „Tenminste voor het oogenblik niet. George
is bij haar."
„Nu wat geeft dat?"
„Ik denk dat het wel iets geeft," zei lord
Caterham. ,,Hij zit op het oogenblik waar
schijnlijk vreeselijk te stotteren en we moeten
niets doen om het nog erger voor hem te
maken."
„Maar wat zegt hij dan?"
„De hemel weet het," zei lord Caterham. Een
massa vervloekte onzin, in ieder geval. Zeg
nooit te veel, was zijn motto altijd. Neem de
hand van het meisje en laat het lot zijn loop
nemen."
Bill staarde hem aan.
,Maar hoor eens hier. Ik heb haast. Ik moet
Bundie spreken
,,Och ik denk niet, dat je lang zult hoeven
te wachten. Ik moet toegeven, dat ik tamelijk
blij ben, je hier bij me te hebben. Ik veronder
stel dat Lomax terug zal willen komen en er
met mij over zal willen praten als alles achter
den rug is."
„Wanneer wat achter den rug is. Wat voert
Lomax dan toch eigenijk uit?"
„Ssst," zei lord Caterham. „Hij is een voorstel
aan het doen."
,Ben voorstel. Wat voor een voorstel?"
„Een huwelijksvoorstel. Aan Bundie. Vraag me
niet waarom. Ik veronderstel, dat hij wat men
den gevaarlijken leetijd noemt, bereikt heeft.
Ik kan het niet uitleggen op een andere
manier."
„Bundie, een huwelijksvoorstel. De ezel! Op
zijn leeftijd."
Bill's gezicht werd vuurrood.
„Hij zegt dat hij in zijn eerste jeugd is," zei
lord Caterham voorzichtig.
„Hij?Hij is een afgeleefd.... seniel....
Ik...."
Bill stikte bijna.
„Heelemaal niet," zei lord Caterham koel.
„Hij is vijf jaar jonger dan ik."
,,Wat een verschrikkelijke brutaliteit. De
Kabeljauw en Bundie. Een meisje als Bundie.
U hadt dat niet moeten toestaan."
„Ik bemoei me nooit ergens mee," zei lord
Caterham.
„U hadt hem moeten vertellen wat u over hem
dacht."
„Ongelukkig sluit de moderne beschaving dit
uit," zei lord Caterham. ,,In het steenen tijdperk
wel, maar lieve hemel, ik denk dat ik het zelfs
toen niet zou hebben gekund, omdat ik klein
ben."
„Bundie! Bundle! En ik heb haar nooit ten
huwelijk durven vragen, omdat ik wist dat ze
slechts zou lachen. En George.... een afschu
welijke bluffer, een gewetenlooze schijnheilige,
ouwe zwammer.... een smerige, giftige zelfsvcr-
heffer
„Ga door," zei lord Caterham. „Ik geniet er
van."
„O Heer," zei Bill eenvoudig en met gevoel.
„Hoor eens hier, ik moet weg."
„Neen, neen, ga niet. Ik had veel liever dat
je bleef. Bovendien wil je Bundie spreken."
„Nu niet. Dit heeft al het andere uit mijn
hoofd verdreven. U weet zeker niet waar Jimmy
Thesiger is. Ik geloof dat hij zou logeeren
bü de Coote's. Is hij daar nog?"
„Ik geloof dat hij gisteren terug naar de stad
ging. Bundie en fioraine zijn er Zaterdag heen
geweest. Als u maar wil wachten...."
Maar Bill schudde energiek het hoofd en
snelde de kamer uit. Lord Caterham liep op zijn
teenen de hal in, en snelde vlug door de zij
deurIn de verte zag hij Bill de laan af-
racen in zijn auto.
,,De jonge man krijgt een ongeluk," dacht hij.
Bill bereikte Londen echter zonder ongeluk
ken en parkeerde od St. James Square. Toen
zocht hij Jimmy's kamer op. Jimmy was thuis.
„Hé Bill, zeg, wat is er aan de hand. Je ziet
er niet zoo vroolijk uit als we van je gewoon
zijn."
„Ik tob ergens over," zei Bill. „Ik tobde name
lijk eerst al en toen gebeurde er nog iets anders
wat me een schok gaf."
„O," zei Jimmy. „Hoe duidelijk. Waar gaat
het allemaal over? Kan ik iets doen?"
Bill antwoordde niet. Hij zat naar het tapijt
te staren, hij zag er zoo in de war en zoo
onbehaaglijk uit, dat Jimmy's nieuwsgierigheid
gewekt werd.
„Is er iets buitengewoons gebeurd, Willem?"
vroeg hij vriendelijk.
„Iiets verduiveld raars. Ik kan er niets van
begrijpen."
„Die geschiedenis van de Zeven Wijzerpla
ten?"
„Jadie geschiedenis van de Zeven
Wijzerplaten. Ik kreeg vanmorgen een brief."
„Een brief. Wat voor een brief?"
„Een brief van de executeurs van Ronny
Devereux."
„Goeie hemel na al dien tijd?"
„Het schijnt, dat hi) instructies naliet. Als
hij plotseling mocht sterven moest mij twee
weken na zijn dood een zekere verzegelde enve
loppe gestuurd worden."
„En die hebben ze je gezonden?"
„Ja."
„Heb je ze geopend?"
„Ja."
„Nu, wat stond er in?"
Bill keek hem met zoo'n vreemden onzekeren
blik aan, dat Jimmy verschrok.
„Luister eens," zei hij. „Verman-je ouwe jon
gen. Je schijnt er paf van te staan. Wat het ook
zij, drink eens."
Hij schonk een sterke whisky-soda in en
bracht die bij Bill, die hem gehoorzaam aan
nam. Zijn gezicht droeg nog dezelfde verbijste
rende uitdrukking.
„Het gaat over wat in dien brief staat," zei
hij. „Ik kan het eenvoudig niet gelooven. Dat is
alles,"
„O onzin," zei Jimmy. „Je moet je gewoon
maken zes onmogelijke dingen te gelooven voor
het ontbijt. Ik doe dat geregeld. Vertel me alles
nu maar eens. Wacht even." Hij ging naar
buiten.
„Stevens?"
„Ja, mijnheer."
,,Ga eens wat sigaretten voor rne halen. Ze
zijn op."
„Heel goed, mijnheer."
Jimmy wachtte tot hij de voordeur hoorde
dichtgaan. Toen kwam hij terug in de zitkamer.
Bill zette juist zijn leeg glas neer. Hij zag er
beter uit, doelbewuster en zichzelf meer
meester.
„Nu dan," zei Jimmy. ,,Ik heb Stevens weg
gestuurd, opdat hij ons niet kan afluisteren.
Ga je er mij alles van vertellen?"
„Het is zoo ongeloofelijk."
„Dan is het zeker waar. Vooruit vertel op."
Bill haalde diep adem.
„Ik doe het. Ik zal alles vertellen."
DERTIGSTE HOOFDSTUK
EEN DRINGENDE OPROEP
Loraine die aan het spelen was met een ver
rukkelijk klein hondje, was eenigszins verbaasd,
toen Bundie na een afwezigheid van twintig
minuten weer bij haar kwam, ademloos en met
een niet te beschrijven uitdrukking op het ge
zicht.
„Oef," zei Bundie, terwijl ze zich op een tuin
bank vallen liet.
„Wat is er aan de hand?" vroeg Loraine haar
nieuwsgierig aankijkend.
„George is er aan de hand. George LomaX-'
,,Wat heeft hij uitgevoerd?"
„Hij heeft mij ten huwelijk gevraagd, maar
't was vreeselijk. Hij brabbelde en stotterde-
Maar hij wilde met alle geweld er op doorgaan-
Hij moet het uit een boek geleedr hebben, den»
ik. Je kon hem niet stil krijgen, o, wat heb iK
een hekel aan mannen die brabbelen. En onge
lukkig kende ik het antwoord niet van buiten-
„Je wist toch wel wat Je wilde."
„Natuurlijk wil ik niet trouwen met zoo'n zle-
kelijken idioot als George. Ik bedoelde, dat ik me
ten zeerste bewust was van de eer, die hij me
bewezen had enz. enz. Maar ik werd ten laatste
zoo zenuwachtig, dat ik uit het raam sprong en
wegliep."
„Heusch Bundie, dat is niets voor jou."
„Nu, ik had ook heusch niet gedacht, dat c*
zooiets gebeuren zou. George, van wie ik alMJ°
gedacht heb, dat hij een hekel aan me had
en dat had hij ook. En wat is het fataal t®
doen of je belang stelt in het lievelingsonder
werp van een man. Je hadt het geleuter moe
ten hooren over mijn meisjesgeest en het gen°^g
gen dien te vormen. Mijn meisjesgeest! A^
George het vierde deel wist, van wat er in mil"
meisjesgeest omgaat, zou hij van afschuw flaUw
vallen."
Loraine lachte. Ze kon het niet helpen.
.(Wordt vervolgd)
