UIT DEN OMTREK
Md w/daal dm da§
DE ENGELSCHE KAPERS
ALLE ABONNÉ'S
F 750.- bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
F 750.-
Groote brand te
Uitgeest
mm
HET GEHEIM VAN
DE 7 WIJZERPLATEN
DONDERDAG 21 FEBRUARI 1935
avontuur
Houtwarenfabriek een prooi
der vlammen
Vier woonhuizen en brand-
stoffenloods eveneens uit'
gebrand
R.K. STATENKIESKRING
„ZAANDAM"
Een schrijven aan de heeren J. J.
de Vries en P. C. de Wildt
PRIJSREGELING POOTAARD-
APPELEN
Wanneer kan de uitkeering wor
den tegemoet gezien?
R.K. STATENKRING
DEN HELDER
Candidatenlijst Prov. Staten
Toewijzing teelt ver gunning
aardappelen
BENNEBROEK
HEEMSTEDE
SANTPOORT
RIJKSVISCHAFSLAG
STAAT VAN BESOMMINGEN
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
F9CA bij verlies van een hano
ucVv*" een voet of een
DOOR ACATHA CHRISTIE
In den nacht van Woensdag op Donderdag
te omstreeks kwart vóór een is brand uitge
broken in de houtwarenfabriek van de Gebrs.
Smits aan het Nieuwland te Uitgeest.
De brandweer was weldra met al het be
schikbare materiaal ter plaatse. In een oog
wenk stond de fabriek in lichter laaie, terwijl
de vlammen, in verband met den hevigen wind.
ook oversloegen naar de opslagplaatsen en het
woonhuis van den brandstoffenhandelaar Mo
lenaar en later ook naar een drietal woningen
aan de overzijde der fabriek. De brandweer kon
aanvankelijk zeer moeilijk tot den vuurhaard
doordringen, doch later werd het vuur aan alle
zijden aangetast.
Naar reeds bekend is, brandde de houtwaren
fabriek geheel uit.
Met betrekking tot den brand welke in den
afgeloopen nacht Uitgeest en omgeving in rep
en roer heeft gebracht, vernemen wij nader,
dat eenige personen die naar een uitvoering
van een kinderkoor waren geweest om onge
veer half een op het Nieuwland ontdekten dat
brand was uitgebroken in de houtwarenfabriek
van de Gebr. Smits.
De fabriek welke een oppervlakte besloeg van
6 a 700 M2. is geheel afgebrand, zoomede de
schilderswerkplaats en het naast de fabriek ge
legen woonhuis van een der firmanten, den
heer Jac. Smits.
De heer Smits en zijn familie, die zich reeds
ter ruste hadden begeven, moesten uit hun
slaap worden gewekt en konden zich nog juist
bijtijds in veiligheid brengen. De brandstoffen-
schuur van den heer Molenaar is eveneens ver
brand, terwijl bovendien een dubbel woonhuis
dat aan de overzijde van den weg is gelegen,
door overslaande vonken eveneens vlam had
gevat en in de asch is gelegd. Dit dubbele
woonhuis werd bewoond door de families De
Graaf en Groen, terwijl het hiernaast gelegen
door de familie J. Baars bewoond huis, even
eens geheel in de asch werd gelegd.
De brandweer van Uitgeest, cnder bevel van
den heer Peperkan verscheen spoedig met een
motorspuit ter plaatse en gaf met twee stralen
op deze spuit en twee stralen op de waterlei
ding water. Een oogenblik weigerde de spuit
daar de sloot niet genoeg water meer bevatte
en droog liep. Inmiddels was de assistentie in
geroepen van de brandweer van Krommenie
en van die van Zaandam. Van de twee spuiten
welke uit Krommenie aankwamen behoefde
slechts 1 dienst te doen. Om half drie was ge
vaar voor uitbreiding geweken.
De oorzaak van den brand is onbekend. De
werkplaats en de machines van de noutwaren-
fabriek welke door de gebroeders Smits gehuurd
zijn van den heer J. Apeldoorn, zijn op beurs-
polis verzekerd. Door dezen brand zullen vijf
tien personen die in de fabriek werkten dooi
den brand getroffen worden en zonder werk
komen. Het woonhuis van den heer Molenaar
dat ernstig gevaar liep werd nat gehouden. De
nablussching zal geruimen tijd duren. Vooi zoo
ver bekend zijn de gedupeerde families allen
tegen brand verzekerd. Op het terrein van den
brand waren de burgemeester, de gemeente-
secetaris en wethouders en gemeenteraadsleden
aanwezig.
Aan de heeren J. J. de Vries en P. C. de
Wildt, candidaten voor de Provinciale Staten,
is door het bestuur van den R.K. Statenkies-
kring „Zaandam" het volgende schrijven ver
zonden:
Van verschillende kanten bereiken ons klach
ten over uw optreden in het openbaar tegen uw
vaststelling op de candidatenlijst voor de Pro
vinciale Staten.
In Castricum heeft men zelfs, naar aanlei
ding van uw optreden, gemeend ons een motie
te moeten thuis sturen, over welker inhoud wij
maar zullen zwijgen.
Wij hebben uw agitatie ter kennis gebracht
van de bevoegde instanties en er speciaal op
gewezen, dat u de bepalingen waarbij het ver
boden is, tijdens de samenstelling en het tot
standkomen van het publiek advies actie te
voeren, met voeten treedt.
Wij meenen goed te doen u op het verkeer
de van uw handelwijze attent te maken en zul
len dit schrijven in de pers publiceeren.
Het lid der Tweede Kamer, de heer Jac.
Groen Azn-, heeft aan den MinistA van Eco
nomische Zaken de volgende vragen gesteld:
Is het den Minister bekend, dat bij de rege
ling van prijzen voor pootaardappelen van den
oogst 1933 door de Ned. Aardappelcentrale een
heffing van 0.25 per 100 k.g. is toegepast met
de bedoeling, om daarmede de onverkochte
voorraden te steunen?
Is het den Minister bekend, dat de toezeg
ging van dezen steun er toe heeft medege
werkt, dat de prijsregeling gehandhaafd kon
worden, ondanks de omstandigheid, dat be
langrijke hoeveelheden onverkocht zijn geble
ven?
Kan de Minister mededeelen, waarom deze
uitkeering nog niet is geschied?
Is de Minister niet van oordeel, dat het lange
uitblijven van deze uitkeering het vertrouwen
in de prijsregeling der crisis-organisatie zou
kunnen schaden en bij de verbouwers, die zich
geheel aan de gestelde regelen hebben gehou
den, teleurstelling wekken?
Kan de Minister mededeelen, wanneer deze
uitkeering tegemoet kan worden gezien en hoe
veel deze ten naastebij zal bedragen?
Is de Minister bereid te bevorderen, dat, in
dien het juiste bedrag der uitkeering thans nog
niet kan worden vastgesteld, een voorloopige
uitkeering wordt gedaan?
De candidatenlijst voor de Provinciale Staten
in den R.K. Statenkring „Den Helder" is als
volgt samengesteld:
H. P. van Nuland, Schagen; J. Groen Az.,
Zuid-Scharwoude; A. M. Kolster, Den Helder:
C. Kramer, Zuid-Scharwoude; H. Leber, Texel;
C. G. M. van Baar, Oude Niedorp; A. v. d.
Berg Gz., Anna Paulowna; L. Schrijver, Noord-
Scharwoude.
De lijst is dus, na de groslijst-stemmingen,
gebleven zooals het politiek advies had aange
geven.
De Landbouw-Crisis Organisatie voor Noord-
Holland deelt ons mede, dat' van de Ned. Ak
kerbouw Centrale bericht is ontvangen, dat de
gene die tijdig hebben aangevraagd late con
sumptie-aardappelen in 1935 te mogen verbou
wen, in het algemeen voor het volle aange
vraagde kwantum een „teeltvergunning" zul
len ontvangen.
Deze mededeeling heeft geen betrekking op
vroege tuinbouw-aardappelen zooals Eerstelin
gen, Ideaal enz.
Juist op tijd gesnapt. Door de politie al
hier werd een man aangehouden, die in het
bezit was van een paar schoenen, die blijkbaar
niet bij zijn overige kleeding paste. Bij onder
zoek bleek dat ze waren ontvreemd uit een
villa aan den Rijksstraatweg. De man werd na
verhoor aan de politie te Haarlem overgeleverd.
Jaarvergadering R. K. Volksbond Woens
dagavond hield de afd. Heemstede van den Ned.
R. K. Volksbond haar jaarvergadering.
Behalve de geestelijke adviseur was mede aan
wezig pastoor v. Mierlo, di eeens kennis kwam
maken met den R. K. Volksbond, en, omdat
zoowel de penningmeester en de secretaris als
ook alle secretarissen der diverse onderafdee-
lingen hun jaarverslagen uitbrachten, kreeg
pastoor al direct een goeden kijk op het om
vangrijke werk van den bond en zijn onderdee-
len.
De voorzitter heette pastoor v. Mierlo harte
lijk welkom, dankte voor de bijzondere belang
stelling en sprak den vensch uit, dat de R. K.
Volksbond op een blijvende belangstelling mag
rekenen.
Hierna werden de jaarverslagen van een 17-
tal onderafdeelingen voorgelezen. Daaruit kwam
vast te staan dat er onder de hoede van den
beproefden R. K. Volksbond zeer veel arbeid
verricht wordt tot behartiging der geestelijke
en tijdelijke belangen der leden.
Natuurlijk nemen de vakafdeelingen een groot
werkzaam aandeel. Geweldige cijfers aan steun
aan de werkloozen teekenen deze moeilijke
tijden. Ook de verslagen van o.a. het fonds voor
ziekenhuisverpleging, Herwonnen Levenskracht
Hulp in Nood, e. d. wezen op de onderlinge hulp
in de crisis verleend.
Ook de spaarkas „St. Antonius" bleek een
nuttige instelling. Met kleine bedragjes was
nog totaal ruim 9000 gespaard om brandstof
fen en wollen dekens te kunnen koopen voor
den Winter.
Uit het meerendeel der verslagen sprak een
opgewekte geest, wat prettig klinkt in deze
sombere tijden.
Als bestuursleden werden herkozen de heeren
J. B. Deelissen, J. C. Behage, W. J. de Bruin
en J. v. Honschoten.
Tenslotte sprak pastoor v. Mierlo een kort
woord. Met genoegen had spr. uit de verslagen
kennis genomen van het werk van de afdeeling
Heemstede. Het blijkt, dat deze afdeeling er
zijn mag. Vooral in deze moeilijke tijden is een
drachtige samenwerking noodig. Spr. besloot
met den wensch, dat 1935 een vruchtbaar jaar
moge zijn.
Na een gebed voor het overleden lid, wijlen
den heer J. de Vries, werd de vergadering ge
sloten.
De collecte voor „Hulp in Nood" bracht
2.67 op.
Burgerlijke Stand Geboren: z. van C. J. M.
van Rooyen—Toledo; z. van G. Prager—Bos; z.
van E. SchotPrins; d. van A. M. Hopstaken-
Visser; d. van E. C. Hauselaer—Remke.
Ondertrouwd: 20 Febr.: H. G. Hekelaar en F.
Nagele; C. H. Reuvekamp en M. Verhorst.
Getrouwd: J. de Herder en C. Th. W. Grü-
ter.
Overleden: P. L. Gaillard, 72 j.; C. J. v. Die
denhoven, 82 j.
Tentoonstelling Woensdagavond is in
school F aan de Burg. Enschedelaan een ten
toonstelling geopend voor goede en goedkoope
voeding, georganiseerd door een damescomité
uit de gemeente Velsen, met medewerking van
de vereeniging voor kinderverzorging en opvoe
ding uit Haarlem en van het z.g. reizend Mu
seum.
Deze eerste avond, die gepaard ging met een
bak- en kookdemonstratie, is reeds een succes
geworden. Ongeveer een honderdtal dames vul
de de tentoonstellingszaal en waren één en al
belangstelling voor de wijze raadgevingen voor
de keuken, die hier gratis werden verstrekt. Bo
vendien werd de praktijk duidelijk gedemon
streerd. Om zelfs de meest sceptische huismoe
der te kunnen overtuigen, mocht men nog
proeven ook!
De stands op de tentoonstelling waren met
toepasselijke afbeeldingen en leuzen rijkelijk
gedecoreerd en lieten niets aan duidelijkheid te
wenschen over, evenmin als de wenken over
de voeding en voedselbereiding voor baby's, vol
wassenen en voor zieken. Al het gedemonstreer
de was van de kostenberekening voorzien en
bleek wel binnen bereik van iedere beurs.
Den dames durven wij een bezoek aan deze
tentoonstelling, waar alles gratis is, van harte
aanbevelen.
Ze is tot en met Vrijdagavond in Santpoort;
daarna gaat ze naar IJmuiden en Beverwijk.
Oprichting Derde Orde Hedenavond om
acht uur zal in de kerk van O. L. Vrouw van
Altijddurenden Bijstand te Santpoort de Derde
Orde van den H. Franciscus worden opgericht.
Alweer een bewijs van het intense parochie
leven te Santpoort.
Fiets gestolen Dinsdagavond bemerkte een
vergaderingbezoeker uit hotel „de Weyman" tot
zijn schrik dat zijn rijwiel spoorloos verdwenen
was. Hij had het vehikel „geparkeerd" op ,het
terras van het café, in de meening dat dit
goedkoope vervoermiddel tusschen een lange
rij van parkeerende auto's, en in gezelschap
van verschillende betere soortgenooten wel
voldoende beveiligd was tegen dieven.
De bestolene, afkomstig uit Houtrakpolder,
was voor de terugreis naar zijn woning nu
aangewezen op de goedheid van een auto-bezit-
tenden kennis. Een schrale troost!
Grondverkoop B. en W. stellen den ge
meenteraad vóór aan B. Boerrigter te Haar
lem te verkoopen een perceel bouwterrein aan
den Terrasweg alhier ter grootte van ongeveer
2445 M2, van het perceel, kadastraal bekend
gemeente Velsen, sectie F, no. 4127, tegen den
prijs van ƒ12.500, zijnde ƒ5.50 per M2 voor
een gedeelte ter diepte van 30 M., en 3 per
M2 voor het restant.
Aan J. Hartman te Bloemendaal stellen B.
en W. voor te verkoopen tegen den prijs van
5.50 per M2. een perceel bouwterrein aan den
Terrasweg alhier ter grootte van 2472 M2. van
hetzelfde kadastraal perceel.
Ronduit had ik geweigerd met Allan Weer-
le te trouwen. Den eersten keer, dat hij
mij ten huwelijk vroeg en ik neen zei,
keek hij verrast op en ging het aan z'n moeder
vertéllen. Waarschijnlijk heeft z'n moeder toen
gezegd, het nog eens te probeeren, en het ge
volg was, dat hij 3 maanden later weer voor
mijn neus stond en opmerkte, dat het toch zoo
mooi zou wezen, als we in Januari trouwden,
want dat was altijd een stille tijd voor den
landbouwer. Den derden keer vertelde hij me,
dat het dringend noodig was me vooruit te
waarschuwen, als ik hem 't jawoord gaf, want
dan kon hij wat werk vooraf gereed maken.
Iedereen in m'n familie zei dat» ik gek was om
zoo'n prachtige kans te laten loopen, want Al
lan Weerle was de rijkste partij van 't heele
dorp. M'n broer Jorg, die bijna altijd op m'n
hand was, scheen het thans niet eens met me
te zijn.
„Ik zou hem maar nemen, als ik jou was,"
raadde hij, „anders voorzie ik nog, dat je je
heele leven alleen zult moeten slijten."
„Och kom!" riep ik, „ik wed met je, dat, als
ik een half jaar van huis ben, ik verloofd te
rug kom."
„Dat gezegde getuigt tenminste van durf",
repliceerde hij lachend, „als je dat lukt, krijg
je van mij een gouden armbandhorloge."
„Aangenomen, en ik beloof je zelfs dat als
ik trouw, het ook uit liefde zal zijn."
Ik was er van overtuigd, dat het mij moeilijk
zou vallen in een stad als Londen binnen een
paar maanden verliefd en getrouwd te wezen.
Ofschoon ik al 23 jaar was, was ik nog nooit
in een groote stad geweest. Altijd hadden we
buiten op de boerderij gewoond en ik haatte
het buitenleven. Daarom had ik ook Allan
Weerle's aanzoek afgeslagen, want ik wist dat ik
als z'n vrouw, voor goed aan het buitenleven
gekluisterd zou zijn. Ik wilde wat zien van de
wereld, ondervinding opdoen en als het kon,
met iemand uit de stad trouwen. Dat doel wil
de ik bereiken.
Dien avond ontwikkelde ik m'n plannen voor
m'n ouders en die brave menschen keken me
met groote oogen aan, toen ze hoorden, dat ik
in de stad 'n betrekking ging zoeken. Jorg on
dersteunde mijn verzoek en dit gaf den door
slag, want hij gold als bereisd en als een man
van ondervinding.
Twee dagen daarna vertrok ik, met genoeg
geld op zak om het eenige maanden onbekrom
pen te kunnen uitzingen In Londen zou ik naar
tante Irma gaan; die had geen kinderen en
zou me best willen hebben. Ze kon me dan
helpen bij het uitzoeken van nieuwe kleeren.
Dat zou in elk geval m'n eerste bezigheid zijn
als ik in Londen kwam. Als ik eenmaal naar
de laatste mode gekleed was, zou men mij in
alle opzichten voor een dame houden.
Vader en Jorg brachten me naar 't station.
Op 't perron stond Allan Weerle te wachten.
Moeder scheen hem van mijn vertrek in kennis
gesteld te hebben. Ging hij soms ook naar Lon
den om mij in 't oog te houden? Ik negeerde
hem volkomen en zag nog juist dat hij eenige
coupé's verder dan ik in den trein stapte. M'n
broer had voor mij een compartiment alleen
uitgezocht, terwijl hij me van lectuur en cho
colade had voorzien voor onderweg.
Eindelijk was het groote avontuur, waarop
ik al zoo lang gewacht had, werkelijkheid ge
worden. Veel lezen deed ik in den trein niet.
Het was m'n eerste groote treinreis; ik deed
dus niets anders dan kijken naar het landschap
dat we voorbij vlogen. Een uur later stopte de
trein. Ik weet niet hoe 't plaatsje heette. Er
Het volgende oogenblik renden eenige Indianen de
hut binnen en namen haar gevangen. Een paar mi
nuten later werden ze gevankelijk door het woud
geleid.
De Indianen hadden kapitein Benson en Hal vast
gebonden door middel van koorden, die om hun mid
del bevestigd waren, maar Mary, die door een der
Indianen gedragen werd, was niet gebonden. Einde
lijk werd ze op den grond gezet en mocht ze naast
kapitein Benson loopen, die haar bij de hand hield.
Het schemerde, toen ze de hut verlieten en de zon
stond hoog aan den hemel, toen ze eindelijk aan den
rand van het woud kwamen. Beneden hen zagen zè
in een uitgestrekte vallei een mooie stad. De muren
en torens glinsterden in de zon. „Een stad van de
Azteken," dacht Hal.
stapten maar weinig reizigers in. Een jonge
man met zwart krullend haar en prachtige witte
tanden, die al den heelen trein langs geloopen
had, stapte mijn coupé binnen. Over het boekje
heen dat ik kwasi aan 't lezen was keek
ik naar hem. Wat een prachtig jongmensch,
dacht ik. Ik voelde me direct tot hem aange
trokken. Hij keurde me echter geen blik waar
dig. Eenige oogenblikken later kwam een be
diende uit het restauratie-rijtuig mij een blad
met thee brengen, met de complimenten van
een heer, die, zooals hij zei, eenige coupé's ver
der zat.
Ik had een geweldigen dorst, maar ik wei
gerde.
„Zeg aan dien heer, dat ik er absoluut geen
behoefte aan „„„„„„„„mi.,,..,mm
heb," zei ik kort,
terwijl ik op j Mi-n groot
mijn manier een
waardige hou-
ding aannam. Ik
moet echter be-
kennen, dat ik
bloosde als een tomaat.
De man verdween met z'n thee en ik zuchtte
toen ik hem zag vertrekken, al was ik toch blo-
dat ik Allan had laten voelen dat hij zich meC
mij niet moest bemoeien.
De jongeman met het zwarte haar en de
HJkertijd keken we elkaar aan. Hij lachte eb
zei:
„Het spijt me, maar ik zal wèl thee bestellen,
want ik heb er reuze-trek in."
„Ik ook," zei ik, „maar ik wist geen andere
manier om een zeker jongmensch op z'n plaats
te zetten."
„Mag ik dan misschien een kop thee aan
bieden?" vroeg de aardige vreemdeling, terwijl
hij met met z'n mooie blauwe oogen innemend
aankeek.
Ik nam z'n aanbod aan en de bediende van
het restaurant keek erg raar op toen mijn
reisgezel hem twee koppen thee bestelde.
Ik werd hoe langer hoe meer ingenomen met
m'n aardigen reisgezel. Hij vertelde dat hij Je"
remias Stiggins heette en voor zaken naar
Londen ging. Hij maakte me ook een schitte
rend compliment over m'n uiterlijk en ik voelde
me daar zeer verheugd en gevleid door. Op ons
dorp had men dat ook wel eens gedaan, maar
dat klonk niet half zoo opre-cht en aardig als
van dezen mooien, vriendelijken jongeman. Na
een half uurtje was het net alsof we elkaar
al jaren kenden.
„Zie je wel," dacht ik. „Nu ben ik nog nie'
eens in Londen en heb al bijna een man, ter
wijl op mijn dorp Allan Weerle de eenige z°u
zijn die eventueel voor echtgenoot in aanmer
king kon komen."
Jeremias zei hij noemde me al Maisi
dat we Londen naderden. Ik stond dus op om
m'n zaken al vast bij elkaar te pakken. Jere
mias hielp me, maar eensklaps maakte de trein
een zwenking en voor ik het verhinderen kon
viel ik op de bank tegenover me, waar ik oP
z'n hoed terecht kwam, dien hij op de bank
gelegd had, en dien ik zoo plat drukte als een
pannekoek. Hij hielp me echter spoedig over*
eind en ik bedankte hem hartelijk voor z'n
hulp.
„Ik ben blij U geholpen te hebben," lachte
hij vriendelijk. De trein stopte en hij sprong
op 't perron. „Wil ik nog even een taxi voor 0
aanroepen?" vroeg hij.
Ik zag Allan Weerle staan en antwooordde
dus hardop: „Neen dank U, ik kan best voor me
zolf zorgen."
Ik keek om, om te zien, of ik niets vergeten
had en slaakte eensklaps een kreet van schrik-
„Mijn taschje is weg!" riep ik.
Allan hoordde het en rende direct Jeremi®8
na. Vlak bij den uitgang greep hij hem in z'n
nek, en hield hem met z'n stevige knuisten
goed vast. Binnen een minuut was ik bij hen-
„Dat is de dief die Je taschje gestolen heeft»
Maisi," zei hij.
Er kwamen verschillende menschen om °n®
heen staan en ik zag dat Jeremias doodsbleek
werd. Op hetzelfde oogenblik voelde ik ie^
langs me op den grond vallen en zag, dat het
't taschje was, dat Stiggins op den grond
gooide.
Zonder hem aan te zien raapte ik het op ®n
zei: „Laat toch los Allan. Deze heer is een
vriend van mij. Kijk maar, m'n taschje heb
al. Het schijnt tussthen m'n mantel gezeten
te hebben en is nu op den grond gevallen".
Allan keek me aan en liet den man los.
had medelijden met hem en daarom.... a°
....een vrouwenhart, niet waar?
M'n weddenschap met Jorg heb ik gewonnen-
Ik kwam den anderen dag al verloofd terufs
en m'n uitverkorene heette Allan Weerle.
IJMUIDEN, 21 Febr. Rljksvischafslag. TarbJ*
1.25 per kg. Tong 0.801.25 per kg.
Schol 13.00—15.00, middel Schol 17.00—ÏS^'
Zetschol 22.00—26.00, kleine Schol 15.50—22-""'
Bot 5.50—8.00, Schar 11.00—13.00 per 50 kg.
8.50 per 20 stuks. Vleet 2.50 per stuk. Pieterm?,
en Poon 14.50, groote Schelvisch 27.00, mljj
Schelvisch 28.00. lel. midd. Schelvisch 24.00
27.00, kleine Schelvisch 13.5022.00 per 50
Kabeljauw 18.0033.00 per 125 kg. Gullen l1',,.
14.50 per 50 kg. Leng 0.561.50 per stuk.
bot 0.901.00 per kg. Wijting 5.609.50 per 50
Koolvisch 1550 cent per stuk.
van de Donderdag aan den Rljksvischafslag
gekomen
STOOMTRAWLERS
Witte Zee 350 manden 3500.— K.W. 65 690.-''
K.W. 27 1030.—, Sch. 107 980.—.
op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen
bij een ongeval met
verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen JL" f doodelijken afloop
49
„We zullen al die spullen moeten overbren
gen," mompelde hij. „Ga naar beneden Bil! halen
Loraine. Het is niet noodig dat hij Duiten nog
langer de wacht houdt."
Loraine hep weg.
„Wat ga je doen?" vroeg Bundie ongeduldig.
Jimmy zat op zijn knieën en probeerde te
gluren door de opening van de andere kastdeur
„Wacht tot Bil] komt, dan zul Je net heele
verhaal hooren. Dit is zijn were en het zit
dan ook goed in elkaar. Hallo, waarom Komt
Loraine de trap opvliegen of er een, stier achter
haar aanzit?"
Loraine kwam de trap inderdaad zoo hard als
vt kon opgeraced. Zij stormde plotseling met
een aschgrauw gezicht en schrik In haar oogen
binnen.
„BiUBUL... o Bundle, Bill!"
„Wat is er met Bill?"
Jimmy greep haar by den schouder.
„Om js hemels wil, Loraine, wat is er ge
peurd?"
Loraine snakte nog naar adem.
„BUL... ik denk dat hij dood is.... hjj is
nog in den wagen.... maar hij beweegt zich
niet en spreekt niet. Ik weet zeker dat hy
dood is."
Jimmy mompelde een vloek en sprong naar de
trap. Bundie achter hem aan, terwijl haar hart
ongelijkmatig bonsde en een vreeselijk gevoel
van verlatenheid zich van haar meester maakte.
BUI dood? O, neenl O, neen! Dat nietl O God,
laat dat toch niet waar zijn.
Samen bereikten zij en Jimmy den wagen.
Loraine kwam achter hen. Jimmy gluurde onder
de kap. Bill zat zooals ze hem verlaten hadden
en leunde achterover. Maar zijn oogen waren
gesloten en Jimmy's ruk aan zijn arm wekte
geen enkele reactie.
„Ik kan het niet begrijpen," mompelde
Jimmy. „Maar hij ls niet dood. Houd moed
Bundie. Luister eens. We moeten hem in huls
zien te krijgen. Laten we in 's hemelsnaam
hopen dat er geen politieagent langs komt. Als
iemand iets zegt, is hy onze zieke vriend, dien
we in huis helpen."
Met zyn drieën kregen ze BUI gemakkelijk
in het huis, en zonder erg de aandacht te
trekken, behalve van een ongeschoren heer, die
deelnemend zei:
„Mijnheer heeft een paar te veel op zeker?'"
En hy schudde wys met zyn hoofd.
„In de kleine achterkamer beneden," zei
Jimmy. „Daar staat een sofa."
zy kregen hem veilig op de sofa en Bundie
knielde by hem neer en nam zyn slappen pols
In haar hand.
„Zijn pols slaat," zei ze. „Wat is er toch met
hem?"
„Hij was heelemaal in orde toen ik hem zoo
even verliet," zei Jimmy. „Ik zou wei eens willen
weten of iemand er In geslaagd is nem met iets
ln te spuiten. Dat zou gemakkelijk kunnen
een prikje. De man had hem byvoorbeeld kun
nen vragen hoe laat het was. Er ls maar één
middeltje op. Ik moet dadelijk een dokter halen
Blpf jp hier en zorg voor hem."
HIJ haastte zich naar de deur. maar daar
aangekomen stond hy stil.
„Hoor eens hier, jullie moeten geen van belden
bang zpn. Maar ik zal liever mijn revolver hier
laten. Ik bedoelals er soms Iets gebeurt.
Ik zal zoo vlug mogeiyk terugkomen."
Hp legde de revolver neer op de kleine tafel
bij de sofa, en spoedde zich teen weg. ZU
hoorden de voordeur achter hefri dichtslaan Het
huis scheen nu zeer stil. De twee meisjes
bleven hulpeloos bp Bill achter. Bundle hield
haar vinger nog op zyn pols. Die scheen heel
vlug en onregelmatig te slaan.
„Ik wUde dat we iets konden doen," fluisterde
ze tegen Loraine. „Dit is vreeselijk." Loraine
knikte.
„Ik weet het. Het ïykt al een eeuw sinds
Jimmy wegging en toch is het maar anderhalve
minuut."
„Ik hoor aldoor iets," zei Bundie. „Voetstap
pen en krakende planken bovenen toch
weet ik, dat het maar verbeelding ls."
„Ik vraag me af waarom Jimmy hier de
revolver by ons achterliet," zei Loraine, „er
kan werkelijk geen gevaar zyn."
„Als ze BUI konden krygen...." zei Bundle
en zweeg.
Loraine rUde.
„Dat weet ik, maar wy zyn in het huis.
Niemand kan binnenkomen zonder dat wy het
hooren. En in ieder geval hebben we de
revolver."
Bundie keek weer aandachtig naar Bill.
„Ik wou dat ik wist wat ik doen moest.
Warme koffie, dat geeft men hun soms."
„Ik heb wat vlugzout in mijn taschje en wat
brandewijn. Waar is het? O ik moet liet boven
in de kamer hebben hebben laten liggen."
„Ik zal het halen," zei Bundie. „Het kon wel
eens helpen."
Ze ging vlug de trap op de speelkamer door
en door de open deur in de vergaderzaal.
Loraine's taschje lag op de tafel.
Terwyi Bundie haar hand uitstrekte om het
te nemen, hoorde ze achter haar een geluid.
Achter de deur verborgen stond een man klaar
met een zandzak ln zijn handen. Voor Bundie
haar hoofd kon omkeeren had hy geslagen.
Met een zwak gekreun viel Bundie bewusteloos
op den grond neer.
EEN EN DERTIGSTE HOOFDSTUK
DE ZEVEN WIJZERPLATEN
Heel langzaam keerde Bundie tot het bewust-
zyn terug. Vaaglyk nam ze een donkere
draaiende duisternis waar. waarvan het middel
punt een hevige kleppende pijn was. Dit werd
onderbroken door klanken. Een stem die ze heel
goed kende zei telkens weer hetzelfde.
De duisternis draalde minder hevig. De pyn
bleek nu duidelijk in Bundel's eigen hoofd te
zijn. En ze was nog genoeg zichzelf om belang
te stellen in wat de stem zei.
„Lieveling, lieve Bundie. O lieve Bundie. Ze
is dood. Ik weet dat ze dood is. O myn lieve
ling. Bundie, lieveling, lieve Bundie. Ik houd
zoo van je. Bundie, lieveling, lieveling."
Bundle lag heel stil met haar oogen gesloten.
Maar ze was nu heelemaal bU kennis. Bill's
armen hielden haar stevig vast.
„Bundie, lievelingo, liefste lieve Bundie.
O mijn liefste, o BundleBundie wat moet
ik doen? O lieveling'myn Bundie.... m'n
eigen liefste, zoetste Bundie. O God wat zal ik
doen? Ik heb haar gedood. Ik heb haar ge
dood."
„Ongaarnezeer ongaarne...." cprak
Bundie. „Neen dat heb je niet, dwaze idioot,"
zei ze.
„Bundieleef je?"
„Natuurlijk leef ik."
„Hoe lang ben je.... ik bedoel, wanneer ben
je bygekomen?"
„Ongeveer vyf minuten geleden."
„Waarom deed je je oogen niet open.of zei
je niets?"
„Dat wilde ik niet. Ik genoot."
„Genoot?"
„Ja, ik luisterde naar alles wat je zei. Dat
zul je nooit meer zoo goed kunnen. Je zult daar
te zelfbewust voor zyn,"
Bill was zoo rood geworden als een baksteen.
„BundieJe vindt het toch niet erg? Je
weet dat ik toch zoo van Je houd. Al eeuwen.
Maar ik heb het nooit durven zeggen."
,,Jy' onnoozele knul," zei Bundie. „Waar0
niet?"
„Ik dacht, dat je me uit zou lachen. \t
bedoeljy hebt hersens en zoo.... je
een man van gewicht trouwen."
„Zooals George Lomax," stelde Bundie ro°
„Ik bedoel geen dwaze idioot als de
jauw. Maar een echte aardige kerel, die 1
waardig isal denk ik niet dat iemand 0
zyn kan," eindigde Bill.
„Je bent een echte schat, Bill."
„Maar Bundle in ernst, zou je het ooit ku
nen? Ik bedoel zou je er je zelf ooit toe "uu
nen brengen?"
„Waartoe mezelf brengen?"
„My te trouwen. Ik weet, dat ik een reuze
stommerik ben.... maar ik houd zóó vaILj-
Bundie. Ik zou Je hond of je slaaf of alles
len zijn."
„Je lijkt veel op een hond," zei Bundle-
houd van honden. Die zyn zoo vriendeltlk jf
trouw en hartelijk. Ik denk dat ik er m®:en,
misschien toe zou kunnen brengen je te trouw
Billmaar met heel veel moeite weet J j,
Bill's antwoord hierop was haar los te ®a
en een heel eind terug te deinzen. jjji
Hij keek haar aan met verwondering ib
oogen.
„BundieJe meent het toch niet." js
„Er is niets aan te doen," zei Bundie-
zie, dat ik weer myn bewustzyn zal
verliezen."
„Bundielieveling." „-cfó®
Bil! trok haar naar zich toe. Hy f5®..
vreeseiyk. .(Wordt vervol®0
