Tidm/émi den da§
DE ENGELSCHE KAPERS
F 750.- bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door
ALLE ABONNE'S
DIEFSTAL?!
Een danseres wordt stierenyechtster
MAANDAG 25 MAART 1935
SOLEA MIRALLES
Een stierengevecht zonder geweld
dadigheid: zacht, artistiek,
rhythmisch, vrouwelijk!
Debuut te Barcelona
De handel in wapenen
en munitie
Huwelijkskansen op het
platteland
Steun aan de groote
gezinnen
Vloeibaar koper
De stad Copan
Toch veilig geland
Een koninkrijk te koop
Üi
Liefde en misdaad
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
DOOR J. S. FLETCHER
HOOFDSTUK XV
DE ADVERTENTIE IN DE „TIMES"
In' de Spaansche provincies, waar de winter
met het inzetten van Februari achter den
rug pleegt te zijn of waar, zooals aan de Ca-
talaansche kust, de geheele'winter overwegend
zacht is, is het nieuwe stierenseizoen reeds in
vollen gang.
Twee weken geleden woonde ik in de plaza
„Las Arenas" te Barcelona de tweede ..Novil-
lada" van het jaar bij. Met eenige novilladas
wordt het seizoen immer geopend. De ^novil
ladas" onderscheiden zich daarin van de groote
„corridas", dat niet volwassen stieren zonder ge
breken in de arena worden gebracht, doch jonge
stieren, die de fokker niet heeft laten uitgroeien,
juist omdat zij een of ander klein gebrek had
den. Is men geen goed kenner dan speurt men
aan de „novillas" niets bijzonders, tenzij hoog
stens hun Jeugd. Menigmaal zijn deze jonge
stieren temperamentvoller dan hun oudere col
lega's, de novillada" zal in dat geval sensatio-
neeler blijken dan de groote „corrida", omdat
het gevaar grooter is. In de novillada van twee
Zondagen terug beleefden de toeschouwers het,
dat de vierde der zes jonge stieren driest over
de palissade sprong, die het gevechtsveld van
de tribunes scheidt, wat oorzaak was van groote
consternatie en opwinding, niet om het feit zelf,
maar omdat dit een nerveus manspersoon be
woog een pistool voor den dag te halen. Na al
wat de Barceloneezen aan revoluties en revolver
aanslagen hebben meegemaakt, zijn zij als de
dood voor iederen burger, die een vuurwapen
draagt. Het publiek ging dan ook te keer, tot
dat de man door de politie uit de arena verwij
derd was.
Behalve door de soort stieren, onderscheidt
zich de novillada van de corrida 'door beduidend
lagere prijzen. Niettemin kost een eenvoudige
zitplaats „in de zon" nog evenveel als de beste
plaats in de beste bioscoop. De plaatsen „in de
schaduw" doen een hoogeren prijs dan die ,4n
de zon", maar in dezen tijd van het jaar is een
plaatsje'" in de zon tusschen vieren en zessen
uiterst behaaglijk.
De eerste groote „corridas" worden gehouden
19 Maart, op het feest van den H. Joseph, na
tuurlijk altijd „indien de autoriteiten -het toe
staan en het weer het niet belet" zooals het op
alle bontkleurige aankondigingsbiljetten heet.
Dan treden ook de toreros (niet toreadoren), de
stierenvechters van naam op, de knapen, die
hun kunst vertoonen in de arena's van het ge
heele schiereiland, van Mexico en het Zuid-
Amerikaansche vasteland, en fabelachtige ho
noraria opstrijken.
Zoo nu en dan treden ook amateurs in de
arena op, en een enkele maal bevindt zich daar
onder ook wel een vrouw. Groote verwachting
is echter gewekt door de verklaring van
een der populairste danseressen van het
land, dat zij zich zal gaan wijden aan
het beroep van stierenvechter. Deze danseres
heet Soledad Mlralles en zij is geboortig uit
Andalusië, het Vlaanderenland van Spanje.
Natuurlijk is Soledad Miralles geïnterviewd en
ziehier hoë'Solédad tot haar besluit is gekomen.
Ieder. jaar. .geeft het beroepssyndicaat, waartoe
Miralles behoort, eenige corridas, waarvan de
opbrengst in de kas van het syndicaat vloeit.
Jongstleden zomer deelde de leider haar als zijn
meening mede, dat de corridas van het syndicaat
eentonig worden en dat men i er iets gerucht
makends mee moet aanvangen. ,,Ik ga aankon
digen, dat jij met twee collega's een stier zult
dooden."
„Goed," antwoordt Soledad: ,,maar dat is niet
in ernst gemeend, hé?"
Welzeker, het is evengoed een manier om de
aandacht te trekken als elke andere.''
Soledad Miralles is zachtaardig van inborst;
zij heeft in haar leven nog geen vlieg kwaad
gedaan en bij haar thuis wordt geen kip gegeten,
behalve wanneer haar moeder er is, die het dier
slacht.
Maar op een zomernamiddag van 't vorig jaar
bevindt Soledad zich in de arena met de stieren
vechters; haar collega's hebben zich terug ge
trokken.
„Hoor eens," zegt zij tot een der mannen: ,,het
komt me voor. dat dit er slecht uitzieten ze
hebben me alleen gelaten. Dat is niet zoo als
het hoort."
„Kijk, daar is de jouwe al, Solei. Loop wat om
hem heen en klaar ben Je
Soledad, op z'n Andalusisch Soleó,, heeft geen
tijd om te antwoordende trompetten schal
len en de stier bevindt zich reeds buiten
prachtig van vorm, zwart en glanzend.
Soledad vertelt.
,,En het was een dag met zonl De zon oefent
op mij veel invloed uit. Regendagen stemmen me
triest, drukken me neer, maar de zonOp
een zonnigen dag ben ik in staat tot alle groote
dingen, en dien namiddag was er véél zon
Ik ga dus op het diertje af en hij komt naar
mij toe en geeft mij een stoot in de dijen en
Werpt me omverMijn moeder, die het ge-
Vecht bijwoonde, gaf een schreeuw!Men
geeft zich rekenschap van alles wat zich onder
het publiek afspeelt. Ik sta op en roep m'n
moeder toe: ..Maak je niet bezorgd, mama, er
gebeurt niets'.... Deze stier heeft me in mijn
eigenliefde getroffen, en er zal geen paar schoe
nen van hem overblijven." Dat ie me omverwierp
had me woedend gemaakt..... „We zullen eens
zien, wie wat kan." Ik verloor den angst voor het
dier en zette het gevecht voort. Dan stond ik
weer eens overeind, dan lag ik weer op den
grond, maar den angst was ik kwijt. Ze gaven
me den dolk in handen, het dier draafde weg...
de dolk bleef in hem stekenoch arme, wat
zal ie hebben moeten lijdenMaar ik heb
reeds gezegd, dat er dien namiddag veel zon
was! Ik vroeg, dat ze den stier den dolk zouden
uittrekken en ze gaven mij een anderen."
Of Soledad den stier daarmede uiteindelijk
doodde? „Hij viel als een blok. Arm dier!
Ze gaven me de twee ooren en den staart. Ik
heb ze thuis en aanvankelijk wanneer ik ze zag,
voelde ik wroeging."
Maar de wroeging is voorbij, zegt Soledad
,,Ik, die geen vogeltje kon doodenNie
mand weet. waartoe hij in staat is."
Aldus verhaalt Soledad Miralles hoe zij tot
het besluit kwam behalve op het tooneel ook in
de arena op te treden, want de danskunst blijft
zii eveneens beoefenen. Zij meent zelfs, dat tus
schen stierengevecht en den dans verband kan
bestaan.
Volgens haar is het stierenvechten een schoo-
ne kunst. Zij zal deze echter niet beoefenen als
haar mannelijke collega's. Zij wil de vrouwelijke
stierenvechtster scheppen, zooals zij die ziet en
begrijpt; een stierengevecht zonder geweldda
digheid, zacht, artistiek, rhythmisch, vrouwelijk!
Soledad Miralles streeft naar nieuwe vormen in
het stierenspel. Wat is dit voor een vrouw, zal
de lezer zich afvragen. Ik ken haar niet, maar
naar de foto te oordeelen, die ik in het ge-
illustreerde Zondagsblad zie. is zij jong, lief en
geestig, een tikje ondeugend en capricieus, als
echte Andalusische. In ieder geval een geheel
vrouwelijke vrouw.
Haar officieele debuut valt te beurt aan Bar
celona, waar de directie van een der arena's met
haar „troep" gecontracteerd heeft, aldus zeker
weer een bewijs willende leveren, dat de me
tropolis aan de Middellandsche Zee de onder-
nemendste stad van Spanje is.
Volgens de berekeningen van het Instituut
voor Conjunctuuronderzoek te Berlijn, is de
wereldhandel in vuurwapens, munitie en ander
oorlogstuig in het afgeloopen jaar met rond
12 pet. gestegen. De uitvoer van de voornaam
ste wapens prcduceerende landen, steeg van
224 millioen Mark in 1933 tot ruim 251 millioen
mark in 1934.
Deze stijging kan pas naar haar juiste waar
de beoordeeld worden, wanneer men haar ver
gelijkt met de tendenz in de beweging van den
totalen wereldhandel. Valutamoeilijkheden, de-
viezenvoorschriften, contingenteeringen en ta-
riefverhoogingen hebben den totalen wereld
handel van 1933 op 1934 met rond 4 pet. doen
dalen. De vraag naar oorlogsmateriaal onder
vond echter geen belemmering door de ver
schillende handelsbeperkingen.
In den loop van het afgeloopen jaar is de
uitvoer van oorlogsmateriaal uit Tsjecho-Slo-
wakije quantitatief verdrievoudigd. De uitvoer
uit Japan is met 2/3, uit Italië en de Vereenig-
de Staten met meer dan y, gestegen. In totaal
is de internationale handel in oorlogsmateriaal
van 1933 op 1934 met 1/5 gestegen, terwijl in
de zelfde periode de industrieele wereldpro
ductie slechts mét 9 pet., de omvang van den
totalen wereldexport zelfs met slechts 1 pet. is
gestegen. De internationale handel in oorlogs
materiaal is dus 20 maal sneller toegenomen
dan de omvang van den totalen wereldhandel.
De Duitsche pers raadt alle ongetrouwde meis
jes en vrouwen aan om zich naar het platte
land te begeven. Statistieken hebben uitgewe
zen, dat ongetrouwde vrouwen het meest in
de groote steden leven en ongetrouwde man
nen meest op het platteland. Op iedere 100
meisjes zijn er 105 mannen op het land, ter
wijl in de steden en op iedere 100 mannen 114
tot 160 vrouwen zijn.
De pers richt zich alleen tot de dames, ze be
veelt den mannen niet aan zich naar de groote
steden te begeven.
Het Turksche ministerie van Openbare Ge
zondheid heeft een bedrag van £9.000 verdeeld
over de gezinnen die uit meer dan zeven leden
bestaan.
De Turksche regeering wil het geboortecijfer
opvoeren, en is in verband hiermede voor
nemens het volgend jaar een bedrag van 25.000
te verdeelen onder de ouders, die zes of meer
kinderen hebben.
Twee Amerikaansche geleenden, L, D. Pang-
bom en Harry Sweney, verklaren er na een
onderzoekings-aiheid van acht jaar in geslaagd
te zijn, een methode te vinden voor het vloei
baar maken van koper.
Zij zouden het probleem hebben opgelost
koper van den elementairen in den amorphen
toestand te doen veranderden, waardoor het
kan worden gebezigd voor de vervaardiging van
roestwerende verf.
Waar velen voor hen hebben gefaald, zouden
zij een proces hebben ontdekt, waardoor het
mogelijk is „nite-kristallyn koperstof" te ver
vaardigen, zoodra hier een fabriek kan worden
gebouwd.
Men koestert groote verwachtingen van het
nieuwe amorphe pigment en vooral voor de
vervaardiging van roestwerende verven zou het
groote commercieele mogelijkheden bieden.
Volgens het Departement van Handel be
draagt het jaarliiksch verlies tengevolge van
roest in de Vereenigde Staten bijna anderhalf
milliard gulden.
Opgravingen en onderzoekingen, die de ge
leerde Stromvik in opdracht van het Camegie-
instituut te Copan verricht, hebben het bewijs
geleverd, dat deze stad reeds drie vierduizend
jaar geleden een belangrijk middelpunt van de
Maya-cultuur is geweest.
De door Stephans in 1835 gedane ontdekkin
gen zijn tot in alle bijzonderheden juist ge
bleken.
Het belangrijkste is de vondst van een aan
tal menschelijke geraamten, waarvan de ouder
dom volgens Stromvik ongeveer 2000 jaar moet
zijn, en die, te oordeelen naar de houding, waar
in zij werden aangetroffen, de conclusie wetti
gen, dat de oude Mayastad reeds lang voor de
aankomst der Spanjaarden door een aardbeving
vernield en daarop door de overlevenden ver
laten werd.
Stromvik heeft thans in onderaardsche gale
rijen bi) het opruimen van puin voorwerpen
lüt steen, aardewerk en goud gevonden. Men
rekent erop, dat men, zoodra de werkzaamheden
iets meer gevorderd zijn, nieuwe steenen kunst
werken, reliefs, pyramiden en andere monu
menten op het ruïmeveld zal ontdekken, dat
aanzienlijk uitgebreider is dan men eerst ver
moedde.
De regeering van Honduras heeft het foto
grafeeren der opgravingen streng verboden. De
opgravingen en onderzoekingen zullen worden
voortgezet tot Copan in zijn ouden vorm is ge
restaureerd en als de beroemde Mayaruïnen
van Chichen Itza in Mexico als een compleet
monument van de oude Mayacultuur kunnen
worden getoond.
De Sowjet-vlieger Iwakin, die met een zwaar
bombardementsvliegtuig een proefvlucht boven
Moskou maakte, bemerkte plotseling, dat de
stuurinrichting van het vliegtuig defect was ge
raakt en dat het vliegtuig niet meer naar het
hoogte-roer luisterde. Hij cirkelde gerulmen tijd
boven het vliegveld en zag ten slotte kans een
hoogte van zevenhonderd meter te bereiken. In
een fraai uitgebalanceerde glijvlucht gelukte net
hem het zware vliegtuig met slechts een lichte
beschadiging veilig op den grond te brengen.
Ter belooning van zijn prestatie heeft Iwakin
van den volkscommissaris van Oorlog, Worosji-
low, 'n gouden horloge met inscriptie ontvangen.
Een Zweedsch zeeman, „koning" van het
eiland Tabar in den Bismarck archipel, biedt
zijn koninkrijk te koop aan.
In 1898 vertrok de Zweed Karl Fetersson naar
Nieuw Guinea en vandaar naar den Bismarck
archipel. Hij vestigde zich op het eiland Tabar,
waar hij langzamerhand grooten invloed kreeg.
Hij, zoowel als de koningin, lijden echter op het
oogenblik aan malaria, en de koningin is daar
om zoo juist naar Zweden teruggekeerd. De
ziekte en de slechte toestand van den copra-
handel zouden de oorzaken zijn, waarom de
koning zijn eiland wil verkoopen.
Dien Woensdagmiddag om 3 uur was me
vrouw Raynal een der gelukkige jongge
trouwde vrouwtjes van Europa. Ze hield
innig veel van Ferry en Ferry, dat wist ze ze
ker tot zes minuten over drieën, niet minder
van haar. Behalve van haar, hield Ferry ook
veel van tong met zure saus. De visch was te
genwoordig niet duur; ze kon best een tong
bekostigen. Mevrouw Raynal was een soort on-
bepaalden jumper aan 't breien, een die voor
een man of een vrouw of kind kon dienen.
Wat het eigenlijk worden zou, wist ze niet, voor
het af was. Van tijd tot tijd keek ze droomerig
naar de gloeiende staven van den gashaard.
Ze ging binnenkort een weekje bij d'r moeder
logeeren, maar Ferry kon wegens z'n betrekking
niet mee. Ze vond het jammer, een heele week
weg van Ferry, maar ze moest weer eens een
keertje naar d'r moeder.
Weer keek ze in de richting van den gashaard,
enontdekte plotseling een dichtgevouwen
brief die op de haardplaat lag. Ze ging er heen.
Het schrift was onverzorgd en haar onbekend.
Zc fronste verbaasd de wenkbrauwen en raapte
het blad op. Er stond geen adres boven, en de
vrouwenhand, die het beschreven had, schreef
blijkbaar niet dikwijls.
„Lieveling," schreef ze. „Ik ben gezond en
hoop van jou het zelfde. Is 't niet heerlijk, dat
het nare schepsel gauw weggaat? Dan kunnen
we mekaar een beetje vaker spreken
Met één ruk hief mevrouw Raynal het hoofd
op. Een oogenblik werd alles zwart voor de
oogen en toen rood. Wie kon dien brief ver
loren hebben? Er was niemand in huis, aan
wie hij geadresseerd kon zijn, dan Ferry en
Leentje, de meid. En zij zelf ging een week
weg.
zy las tot het einde, trillend van veront
waardiging. Het waren niets dan lieve woord
jes. sommige verkeerd gespeld,' en geschreven
met die leelijke, ongevormde vrouwenhand. De
orderteekening luidde: „Schatje."
Dus concludeerde mevrouw Raynal, was het
toch waar, al wat je las in die afschuwelijke
romans, die je uit de leesbibliotheek kreeg voor
vijf cent per week! Alle mannen waren het
zelfde. Ze waren pas drie maanden getrouwd
en terwijl hij nog juist zoo lief deed als in t
begin, gaf Ferry zich af met wie weet wat een
afschuwelijk vrouwspersoon. En ze was al van
plan geweest, hem vandaag tong te eten te
geven. Ze zou hem tongen!
Ze sprong op alsof ze door een wesp gesto
ken was, en snelde naar haar bureautje. Daar
schreef ze gauw een briefje aan Ferry: „Ver-
ra oer, ik heb alles ontdekt. Als je vanavond
thuis komt, zal je me niet meer vinden. Ik
ga direct naar m'n moeder; dan heb je over
vloed van tijd om met je schatje te spreken.
Ik wil nooit meer iets van je hooren."
Ze schreef nog heel wat meer. Jonge vrou
wen, die zich verongelijkt voelen, kunnen bijna
even vlug en vloeiend schrijven als spreken. Ze
was voor „naar schepsel" uitgemaakt door dat
afgrijselijke mensch, dat Ferry verstrikt had.
Dè.t vooral maakte haar woedend.
Mevrouw Raynal was juist klaar met een
prachtstuk van een schriftelijke strafrede, toen
e.- geklopt werd. Snel beheerschte zij zich. Te
genover het personeel moet men zich altijd be-
heerschen, ook al bestaat het personeel maar
uit één persoon. De stille, beleefde Leentje ver
scheen.
„Mevrouw, een heer om u te spreken?"
„Wat voor heer?"
„De gasfitter, die van morgen den haard ge
repareerd heeft."
„Zeg maar, dat ik hem onmogelijk ontvan
gen kan."
WW
Kapitein Gay had thans nog een kort onderhoud met den Spaanschen kapitein, die moest bukken
voor de overmacht, en hij mocht blij zijn dat hem vergund werd met zijn bemanning aan land te gaan.
„Pas in het vervolg beter op uw schip," riep kapi
tein Gay hem nog toe. „Als ge wat meer oplettend
was geweest„lag je nu geboeid in het ruim,"
brulde de Spanjaard, terwijl hij in de boot afdaalde.
„Hij zegt, dat 't erg belangrijk is, mevrouw."
Zij aarzelde. Misschien had de man zich her
innerd dat hij iets verkeerds gemaakt had en
dan kon er wel eens een ongeluk door den
baard komen.
„Enfin," zei ze, „laat hem dan maar even
binnen."
En toen schuifelde Jan Lodder, de gasfitter,
de kamer binnen, met z'n pet in de hand.
„Neemt u me niet kwalijk, dat ik u lastig
val. mevrouw," begon Lodder, „maar heb ik
hier vanmorgen misschien iets laten liggen,
teen ik 't gas heb nagekeken?"
„Ik gelooft 't niet. Hebt u wat verloren?"
„Ja, mevrouw, ik geloof een brief. Ik kan
hem niet mere vinden. Misschien is hij uit m'n
zak.gevallen, toen ik m'n zakdoek er uit haalde.
Voor de kleine mevrouw Raynal scheen de
zon weer en zon
gen de vogels. f
En tegelijk drong T-T/?t iyi/Ti"P
zelfverwijt haar TlUI V
hart binnen. Hoe rhPliWl
had ze ook maar ovrnzjsovi' i
één oogenblik
aan haar Ferry
kunnen twijfelen? n
„Was die brief geschreven aan „Lieveling
en onderteekend „Schatje?" vroeg ze.
„Precies, mevrouw. Dat soort brieven laat
ik niet graag rondzwerven, ziet u. Je kunt
nooit weten mevrouw; u kon de mevrouw van
mijn meisje wel kennen en dan liet u haar den
brief misschien lezen. Ik zal u vertellen, hoe 't
in mekaar zit, mevrouw. Mijn meisje dient, en
ik zie haar maar één avond per week. want
h?ar mevrouw wil geen vrijers in de keuken
hebben. En nu gaat haar mevrouw op reis
„Ja ik begrijp 't wel," viel mevrouw Raynal
hem verheugd in de rede. „Enfin, u moet er
maar aan denken, dat de mevrouwen verant
woording hebben voor haar personeel. Ik laat
het meisje ook geen vrienden ontvangen zon
der speciale permissie. Hier hebt u 't verlorene."
Met een zucht van verlichting stak de gas
fitter het dichtgevouwen papier in z'n zak.
„Dank u vriendelijk, mevrouw. Doet de haard
't nog goed. mevrouw?"
„Ja, dank u."
Ze had geen zin langer met hem te praten,
er» maakte zoo gauw mogelijk een einde aan
't gesprek. Toen ze alleen was dacht ze direct
aan dien afschuwelijken brief aan Ferry. Nu ze
e„ om dacht, moest ze hem dadelijk vernieti
gen. Als ze 't eens vergat! Ze strekte hem uit
naar de vlammen van den gashaard en trok
hem toen opeens met een gilletje terug.
In de onstuimigheid, van haar vreugde, had
ze den loodgieter den brief gegeven, die aan
Ferry geadresseerd was, en den brief, dien hij
terug was komen vragen, had zij behouden.
Nu was ze in de macht van dien Jan Lodder.
Hij kon haar geld afpersen! Hij kon haar halve
speldengeld afdwingen, tot zij 't niet meer uit
hield. en Ferry schreiend de waarheid moest
bekennen. „Chantage door een gasfitter," zij
zag het bericht al in de krant!
Zij snelde naar 't raam. Daar zag zij den
man aan den overkant van de straat, in ge
sprek met een anderen man, die hem blijkbaar
had staande gehouden. Mevrouw Raynal ren
de naar de deur en riep om Leentje.
„Leentje, gauw! Loop direct dien gasfitter
achterna; hou je schort maar voor! Zeg, dat
hij direct terug moet komen. Ik moet hem nog
even hebben. Laat hem vooral niet weggaan.
Hij staat vlak aan den overkant. O ja, Leentje,
als je toch buiten bent, haal dan meteen maar
een mooie tong bij De Jager; niet lichter dan
een half pond. Maar gauw!"
Zenuwachtig bleef ze voor het raam staan
kijken naar de twee pratende mannen, en ze
zag Leentje, met haar schort voóf, snel dau
straat oversteken. Toen kwam de loodgieters
terugslenteren, en Leentje ging een paar hui-~
zen verder om de tong te koopen. Mevrouw
Raynal slaakte een zucht van verlichting. Zij
begreep, dat de man geen tijd gehad kon heb
ben, om den brief te lezen en zij vond, dat ze
ook dien man lichtvaardig verdacht had. Ze
liet hem snel binnen.
„Ik merk net, dat ik me vergist heb," zei
ze. „Ik heb u den verkeerden brief gegeven.
Hier is de uwe. Mag ik den anderen?"
De ruil werd volbracht en vlak daarna kwam
Leentje terug met de tong. Ze liet Leentje mijn
heer Lodder uitlaten en ging weer voor het
raam staan, gelukkig en tevreden.
Maar toen er een minuut voorbij gegaan was,
kwam er een vreemde gedachte in haar op.
Ze had den loodgieter niet zien weg gaan. Dat
was eigenaardig. Ze ging naar de deur, en deed
die open. Aan 't eind van de gang hoorde zij
gefluister en het onmiskenbare geluid van een
kus. De jonge mevrouw maakte direct haar
gevolgtrekkingen en vroeg zich af, hoe ze aan
een nieuw Leentje kon komen, die het noodige
respect in acht zou nemen, als ze over haar
mevrouw sprak of schreef.
„Dus ik ben toch het „nare schepsel," dacht
mevrouw Raynal en zuchtte.
Drie jongelieden, zoons van rijke ouders, zijn
te Belgrado gearresteerd wegens het plegen
van talrijke inbraken en oplichtingen. Daar zij
het geld in het geheel niet noodig hadden,
stelde men een nader onderzoek in omtrent hun
beweegredenen. Het bleek, dat zij allen ver
liefd waren op een 18-jarig meisje Slavitza
Sjoesjoelitsch, die beloofd had haar hart te
zullen schenken aan dengene, die de grootste
misdaad zou begaan.
Men heeft haar eveneens gearresteerd.
op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen
F*7C A bij een ongeval met
JU«a doodelijken afloop
FOCA bij verlies van een hant*
uüU»a een voet of een oog
22
Mijnheer, als ik u een goeden raad mag
keven, laat haar daar niet heengaan! Mocht
zij eventueel toch gaandan zal zij er
Madame Charles niet vinden!
Haar niet vinden daar?
Ik geloof het niet, miinheer. De zaak
Valerie et Cie hier in Parijs werd zoo plotse
ling gesloten; even vlug is dit met den winkel
In Londen geschied. U zult morgen Madame
Charles niet vinden. En nog eens houdt
n ma'amselle uit de omgeving. Als zij vrienden
neeft laat zij dan daarheen gaan, als zfj die
biet heeft breng haar dan in veiligheid bij uw
Vrienden, mijnheer Trickett.
Ik ben u zeer verplicht voor de kostbare
Adviezen, welke u mij nu geeft, zei Jimmie
dankbaar. Eenige minuten bleef hij in ge
dachten verdiept zitten. Ik weet al hoe ik iets
te v/eten moet komen over de zaak in de South
Molton Street, zei hij op eens, ik zal een tele-
6ram zenden naar mijn vriend, den heer Packe
den heer van wien ik reeds verteld heb niet
waar zoodra we het huis verlaten. Hij zal
"et dan bij het ontbijt ontvangen en kan juist
Mies onderzocht hebben, om mij tijdig in Dover
antwoord-telegram te zenden. En ik geloof wel,
dat het de moeite waard zal zijn om te veten
hoe- de stand van zaken daar is, eh?
Het zal zeker de moeite waard zijn, myn
heer, en een groot voordeel is, dat u op de
hoogte bent, zoodra u Engeland zult bereikt
hebben. Maar in elk geval, stuur ma'amselle
ergens heen waar die bende haar niet zal be
reiken.
Jimmie raapte een stuk papier van den grond
op en begon te schrijven:
Wat is eigeniyk de oorzaak van uw vrees?
vroeg hy.
Het is alles nog erg vaag, mynheer
Trckett, antwoordde de detective. Maar u kunt
er zeker van zijn dat deze bende machtig en
handig is en dat zy niet lijdt aan scrupules.
Nu haar agenten eenmaal weten dat u een van
haar geheimen ontdekt heeft, zal zij geen
moeite sparen om u op de een of andere manier
te bewegen af te zien van verdere handelingen.
En het zal hun ook wel bekend zyn, dat dit
vooral mogelyk is door bemiddeling van
ma'amselle.
Ik begryp ik begrijp! zei Jimmie. Zoo!
zoo en denkt u dat ik persooniyk in eenig
gevaar verkeer?
Ik geloof van wel, mynheer. In ieder geval
zou ik me veel meer voldaan voelen als ik u
en ma'amselle naar Engeland zou mogen ver
gezellen.
Sapristie, dat moet u doen! Beslist! Zoudt
u dat met uw principalen in orde kunnen
maken?
Schmidt knikte.
Dat is al geregeld, mynheer Trickett,
antwoordde hy. Ik heb volledige toestemming om
te doen, wat ik noodig zou vinden; ik had alleen
nog uw toestemming noodig. Afgesproken dus
we reizen met rijn drieën en zullen af
wachten, wat er gebeurt.
Zoudt u dat even willen lezen? zèi Jimmie
het papier overhandigend. Dit zou ik aan Packe
willen seinen. Hy is een handige kerel, hy zal
het zeker begrijpen en er naar handelen.
De detective nam het en las harop:
Nicholson Packe,
123a Charles Street, Haymarket,
Londen.
Tracht vanmorgen nog uit te vinden, of
de zaak Valerie, South Molton Street, loopt
als gewooniyk. Zoek plausibel excuus om
eigenares, Madame Charles, te spreken Sein
my resultaat naar Lord Warden Hotel, Dover.
Zal alles uitleggen, als we elkaar ontmoeten.
Hier is veel haast by.
TRICKETT.
De detective vouwde het papier samen en zei:
Dat is uitstekend"mynheer. Maar.... uw
vriend zal Madame Charles daar niet vinden,
evenmin als wy haar zwager hier!
We zullen zien, mynheer Schmidt.
Afwachten!
Tot we Dover bereikt hebben, zei Schmidt
glimlachend. Dan
Hy stond naast Jimmie, toen deze dien
middag in Lord Ward Hotel Packe's antwoord
ontving. Jimmie las het telegTam vlug door
en floot zachtjes voor zich uit.
Sapristie! Je had gelyk, Schmidt! fluis
terde hy. Luister!
Het geheele huis in South Molton Street
vanmorgen vroeg uitgebrand, nog geen oorzaak
bekend.
Jimmie verfrommelde het telegram en keerde
zich naar zyn gezellen. Schmidt had de regels
gelezen over Jimmie's schouder. Eva, nog
angstig, keek vragend op.
Nu dan, zei Jimmie op een toon, he een
veldheer goed zou staan. Ik zou graag hebben,
dat u beiden deedt. zooals ik u zal Zeggen.
In ieder geval zullen wy vannacht hier Dlijven
ik zal direct de kamers gaan bestellen.
Juffrouw Walsden, over eenige uren zult u ge
zelschap hebben van een dame, die u geheel
kunt vertrouwen zy is myn eigen tante,
die hier niet ver vandaan woont en die ik
onmiddellijk een boodschap zal sturen; zy zal
bier by u biyven. Ik zal u nu naar uw kamer
laten brengen en het meisje zal u dan wijzen,
waar onze zitkamer is; kom daarheen, als u
klaar bent. Schmidt, u en ik moeten eens
ernstig praten, zoodra ik myn orders gegeven
heb. Wacht een oogenblik.
Jimmie gaf zijn bevelen en binnen korten
tfld was alles in orde. Daarna gingen Schmidt
en Jimmie naar de rookkamer en dronken daar
een kop thee, terwyl de laatste aan den lesse
naar ging zitten om een brief te schryven. Toen
hy daarmee klaar was, liet hy hem den detec
tive lezen.
Het fortuin is met ons, zei hy, dat ik hier
nu juist een tante van vaders kant in de
buurt heb wonen. Zy zal zeker komen en voor
juffrouw Walsden zorgen het zal ook voor
ons een heele geruststelling zyn, want ik denk
dat we onze handen vol zullen hebben, de
eerste dagen.
De detective las den brief, dien Jimmie hem
gegeven had.
Myn beste Tante Priscilla,
Ik weet, dat ten allen tyde op u kan
rekenen, en dat u zult doen, wat ik vraag.
Daarom, zoodra u dit briefje ontvangt, moet
u een koffer nemen en daarin alles doen,
wat u voor den nacht noodig hebt. Dan stapt
u in den auto, die klaar staat (de brenger
van dit briefje is de chauffeur van öien
auto) en laat u hierheen brengen. Ik reken
op u.
Uw neef,
JAMES TRICKETT.
U bent zakeiyk, mynheer Trickett. Er
komt daardoor iets tot stand, merkte de detec
tive op.
Ik veronderstel, dat er nog wel meer tot
stand gebracht zal moeten worden, antwoordde
Jimmie. Sinds ik dat telegram van Packe ont
vangen heb, voel ik, dat er ucg heel wat op het
spel staat.
Hy keerde zich tot den kellner, die de
whiskey-and-soda had binnengebracht.
Luister eens even! Ik moet zoo spoedig
mogelijk den besten auto en den meest vertrouw
den chauffeur hebben, dien maar kunt vin
den. Laat hem by my komen, zoodra hy met
zijn wagen klaar is.
Binnen eenige minuten kwam de chauffeur en
trad op Jimmie's wenk op hem toe.
Weet je St. Margaret's Bay? vroeg Jimmie.
St. Margaret's Bay? zeker mynheer.
Weet je ook, waar Juffrouw Trickett
woont?
Juffrouw Trickett? Ja mynheer In villa
„Cloverlea", mijnheer dicht by het station.
Juist. Breng dan dezen brief direct naar
juffrouw Trickett. Wacht op haar en breng
haar dan hier.
De chauffeur boog en ging heen. Jimmie
tipte voldaan aan zyn glas.
Nu, Schmidt wat zegt u nu eigeniyk
van dat telegram? Uitgebrand, eh? het ge
heele huis? En geen oorzaak bekend!
Ik twyfel er geen moment aan, of er was
een oorzaak, antwoordde Schmidt met een rus-
tigen glimlach.
U denkt, dat deze brand een bedoeling
had?
Juist, er zat een bedoeling achter, myn
heer.
U denkt, dat Charles in Parys een wenk
gaf aan de vrouwelyke Charles in Londen?
Ongetwyfeldl
(Wordt vervolgd)
