Nederland slaat België met 4-2
ROODE DUIVELS NAMEN EEN
2-0 VOORSPRONG
i
a
Matig spel aan beide zijden
De gave gulden
BAKHUYS SCOORT DRIE
FRAAIE DOELPUNTEN
DE OVERWINNING OP DE
ROODE DUIVELS
■B
MAANDAG 1 APRIL 1935
Het spel van de Oranje-ploeg, die
eerst in het laatste gedeelte van
den wedstrijd op dreef kwam,
maakte geen grooten
indruk
Rust kwam met een
2-1 achterstand
:^11ÉP
België neemt de leiding
Holle opnieuw gepasseerd
Achterstand verkleind
Na de hervatting
De gelijkmaker
Nederland leidt
In de eerste helft stelde het spel
der Nederlanders vrijwel
over de geheele linie,
teleur
Zwak begin van onze
verdediging
Vietto wint Parijs-Nice
De laatste étappen
ParijsWeenen 21
Voor het eer
ste en het
laatste doel
punt legde de
linksbuiten
van Gelder
den grondslag
UIT DE SPORTWERELD
OHrlf
In een van beide zijden matig
gespeelden wedstrijd heeft het Ne-
derlandsche elftal gisteren met 42
gewonnen van België, dat in de
eerste helft reeds na betrekkelijk
korten tijd een 20 voorsprong
nam, die eerst vlak voor de rust
door Lagendaal werd verkleind, en
de Oranjeploeg begon de tweede
helft dus met een 21 achterstand.
In de laatst twintig minuten nam
Bakhuys echter drie fraaie doel
punten voor zijn rekening, zoodat
het einde een 42 bracht voor de
Oranjeploeg.
't Is een voetbalwedstrijd als alle andere, maar
NederlandBelgië heeft toch altijd iets bijzon
ders, een aparte sfeer.
't Is of het lijkt drukker en toch er is een ge
moedelijkheid, een vriendschappelijke stemming,
waar anders een zenuwachtige spanning over-
heerscht.
Het zijn bevriende buren, die bij ons op be
zoek zijn; wij kijken als het ware bij elkaar op
tafel, weten precies wat we aan elkaar hebben,
zijn nagenoeg aan elkaar gewaagd.
Er zijn ondanks de devaluatie van de Belga
toch nog verscheidene bussen en auto's met de
bekende roode cijfertjes op den weg, waar
de verkeersregeling in handen van het
hoofdstedelijk politiecorps op rolletjes liep.
In het Stadion houdt het muziekkorps van de
Amsterdamsche post er de vroolijkheid in.
Op den hoogen muur, waartegen zich het
standenbord bevindt prijkt ditmaal tusschen de
Nederlandsche en Belgische driekleur de vlag
van de P.I.F.A. van de Federation Internatio
nal de Football Associations, de wereld-voetbal
organisatie.
Op geïmproviseerde zitplaatsen op de wieler
baan hebben zich twee groepen marechaussee's
neergelaten, niet als ordebewaarders, maar als
gasten, om op deze prettige wijze uit te rusten
van den zwaren dienst van Zaterdag.
Nadat de Roode Duivels onder het spelen van
de lichtelijk-valsch ten gehoore gebrachte Bra-
bangonne het veld hebben betreden, komen
even daarna de Oranje-mannen binnen de lij
nen, begroet met een geestdriftig meegezongen
^Wilhelmus.
Daar Drok last had van een knie-blessure,
werd zijn plaats ingenomen door Lagendaal,
zoodat de ploegen zich als volgt opstelden:
Nederland:
Halle
Calenhove Van Run
B. Paauwe Anderiessen Van Heel
Wels Lagendaal Bakhuys Smit Van Gelder
Scheidsrechter: Fogg (Engeland).
Van Beeck Isenborghs Mondele Voorhoof
Devries
Claessens Stijnen Dalem
Smellinckx Faverick
Badjou
België
Toen was het begin van den strijd daar.
Zooals altijd trachtte een leger van persfoto
grafen den toss, waarbij de Belgische aanvoer
der de gelukkige was, op de gevoelige plaat
vast te leggen en hierna bracht Bakhuys den
bal aan het rollen.
Al onmiddellijk bleek, dat de oranjehemden
het niet gemakkelijk zouden krijgen, want bij
het z.g. wederzijdsch verkennnen in de eerste
minuten van den strijd, toonden onze rood-
getruide Zuiderburen, dat zij hun mannetje
stonden. Hun verdediging was er goed in en
al duurde het niet lang, voordat Badjou bi)
het onderscheppen van een voorzet van Weis
kon toonen nog altijd een uitstekend doelman
te zijn, ook Halle moest spoedig zijn talenten
laten zien bij de gevaarlijke aanvallen van de
Belgen, waarin vooral de snelle en handige
rechtsbuiten De Vries een belangrijk aandeel
had. Door de doortastende aanvallen der Bel-
Halle toonde
zich zijn
plaats onder
de lat waardig
gen, die het in het begin nogal eens gemak
kelijk kregen, doordat Van Run en Calden-
hove niet steeds op het juiste moment ingre
pen, maar teveel een afwachtende houding
aannamen, ontstonden spoedig eenige hache
lijke oogenblikken voor de Nederlandsche veste.
Zoo kreeg Mondele een fraaie kans, toen Halle
zijn doel verlaten had, maar het schot van den
Daringman ging langs den verkeerden kant
van den paal. Toch kreeg Badjou in het begin
meer en vooral gevaarlijker werk te verrichten
dan de Deventer doelreus, al bleven ook de
Belgische aanvallen, die in hoofdzaak door den
rechtervleugel geleid werden, niet van gevaar
ontbloot. Goed samenspel van Lagendaal, Van
Gelder, Bakhuys en Smit, stichtte verwarring
in de Belgische gelederen, waar Badjou echter
op resolute wijze opluchting bracht. Een goed
door Wels genomen corner, stelde Bakhuys in
staat, een schot te lossen, dat naast ging. ter
wijl even later het leder van een door Van
Gelder genomen corner op de lat belandde.
Opnieuw kreeg de Belgische verdediging het
zwaar te verduren toen een vrije trap, toege
staan wegens vasthouden van Lagendaal, door
Pauwe naar Van Gelder werd geplaatst, die
fraai voor doel kopte, waar Bakhuys
tegen de lat schoot. Anderiessen maakte toen
een einde aan de schermutseling door het
doel veel te hoog te zoeken. Voorloopig bleef
het spel gelijk opgaan, met onze gasten tech
nisch iets beter ,maar het korte spel der
Belgische voorhoede, stelde onze verdediging
voorloopig in staat meester van het terrein te
blijven, voorhoof stelde Halle op de proef met
een onverwachtsch, maar slecht gericht schot
en eenige oogenblikken later liet Van Gelder
een fraaie kans, hem door goed doorzetten van
Smit geboden, onbenut door van dichtbij naast
te schieten. Over en weer werden beide doci-
verdedigers aan den tand gevoeld, tot na 17
minuten spelen de Belgen succes hadden.
Voorhoof had het leder keurig vrijgespeeld en
toen onze backs niet ingrepen, gaf hij van Beeck
de gelegenheid van dichtbij en onhoudbaar voor
Halle in te schieten (01).
Even hielden de Belgen het spel geheel in han
den, maar weldra moest Badjou weer handelend
optreden, toen van Gelder vanaf de zijlijn een
scherp schot loste, dat den Daring-keeper heel
wat moeite gaf. Toch vlotte het in de Nederland
sche ploeg niet zooals gewoonlijk. Er lag een
zekere matheid over het spel, het tempo der Bel
gen was vlugger en vooral het plaatsen van on
ze middenlinie, die trouwens de geheele eerste
helft geen sterken indruk maakte, liet dikwijls
veel te wenschen over. Eenige vrije trappen te
gen Nederland leverden onze verdediging geen
bijzondere moeilijkheden op.
De Belgische aanvallen bleven talrijker dan
de Nederlandsche en onze voorhoede kreeg in
tegenstelling met de Belgische lang niet altijd
voldoende steun van de middenlinie. De binnen-
spelers moesten herhaaldelijk het leder ver op
halen en stonden bovendien tegen de kranig
werkende Belgische middenlinie steeds voor las
tige problemen.
Bij de Belgen ging het beter en toen de strijd
nog geen half uur oud was, kwam dit tot uiting
in een tweede doelpunt.
Een goede pass van Claessens stelde van Beeck
in staat een ren langs de lijn te ondernemen
gevolgd door een afgemeten voorzet en toen
Halle aarzelde met uitloopen, nam Voorhoof zijn
kans waar om met een hard schot den Belgi
schen voorsprong te vergrooten (20).
De aanvallen der roode duivels bleven steeds
uiterst gevaarlijk en gaven onze verdediging tel
kens handen vol werk. Slechts sporadisch zag
men een goed opgezetten aanval van Nederland
sche zijde. Lagendaal had bepaald pech toen
hij na keurig samenspel met Wels, vlak voor
doel den bal verkeerd op zijn schoen kreeg,
waardoor het leder naast vloog en het Belgische
MiH
Vooral voor de
rwst verrichtte
Bas Paauwe
goed werk in
de halflinie
Met een hard schot passeert Bakhuys Badjou voor de vierde maal
De Nederlandsche ploeg, die de Belgen gisteren met 42 klopte
doel aan een groot gevaar ontkwam. Bakhuys
en Lagendaal waren inmiddels van plaats ver
wisseld, maar voorloopig kregen de onzen geen
kans tegen de doortastende Belgische verdedi
gers, die steeds een fractie van een seconde
eerder bij den bal waren.
Nog zes minuten voor de eerste helft waren
er te spelen, toen van Gelder het leder bemach
tigde en er snel van door ging. Met een handi
ge schijnbeweging passeerde hij Paverick en
toen Badjou door uitloopen het gevaar nog
trachtte te bezweren, plaatste de Hagenaar naar
Lagendaal, die in het verlaten doel schoot en
hiermede den achterstand verkleinde (12).
Onmiddellijk na dit doelpunt, dat de onzen
weer nieuwen moed gaf, stelde Bakhuys Badjou
voor een moeilijk probleem, maar de gerouti
neerde Belg wist met behulp van Fortuna een
doelpunt te voorkomen en nadat Smit tegen de
lat geschoten had en ook Halle nog eenige ma
len handelend was opgetreden, was de eerste
helft verstreken.
De tweede helft begon met een Belgischen aan
val, die afgeslagen werd en toen zetten de onzen
een offensief in, waarbij vooral Bakhuys en
Wels zich onderscheidden. Bij een snelle Bel
gische doorbraak kon van Run slechts ten
koste van een corner, die de Eindhovenaar in
dezen wedstrijd nog al eens weggaf, redden,
maar onmiddellijk daarna brachten de onzen
het Belgische doel weer in gevaar, waar de aan
val echter door buitenspel van Lagendaal werd
onderbroken. De Belgen hielden stand en kwa
men allengs weer meer in den aanval, zoodat
de strijd weldra weer gelijk opging met de Bel
gen over het algemeen gevaarlijker. Aan weers
zijden liepen vrij veel aanvallen dood op bui
tenspel, waarbij het de aandacht trok, dat de
scheidsrechter dikwijls op appel van de grens
rechters floot. Aan Nederlandsche zijde werd
bijna uitsluitend op Wels gespeeld, terwijl van
Gelder geruimen tijd niets te doen kreeg. Bak
huys ging weer de middenvoorplaats bezetten,
maar de Belgen, die den onzen geen oogenblik
tijd gaven om op adem te komen en geweldig
op den bal zaten, hielden onze voorhoede ge
heel in bedwang. Het zag er voor de Neder
landsche ploeg niet gunstig uit, want er waren
inmiddels reeds 25 minuten van de tweede helft
verstreken en de Belgen stonden nog steeds met
21 voor.
Toen kwam echter het keerpunt, waarvoor
onze middenlinie, die in de tweede helft steeds
beter was gaan spelen, den grondslag had ge
legd.
Van Heel plaatste onverwachts naar Lagen
daal, die Bakhuys in staat stelde met een on
houdbaar schot Badjou te paseeren (2—2).
De strijd kreeg plotseling een geheel ander
aspect. De oranjeploeg kreeg haar zelfvertrou
wen terug en de Belgische verdediging moest
nu alle zeilen bijzetten. Door buitenspel van
Van Gelder, wat den scheidsrechter overigens
eenige malen ontging, gingen eenige kansen
verloren. Weldra liet Bakhuys echter het Bel
gische net opnieuw trillen maar na ingewon
nen advies van den Belgischen grensrechter,
kende de scheidsrechter het punt niet toe, ver
moedelijk wegens buitenspel van Van Gelder.
De Nederlanders lieten zich echter niet uit
het veld slaan. Bezield door een geweldig en
thousiasme en aangemoedigd door de duizen
den werd opnieuw het beleg geslagen voor de
Belgische veste.
Badjou weerde zich geducht en kreeg o.a.
schoten van Smit en Wels te verwerken, maar
tien minuten voor het einde zag Bakhuys zijn
kans schoon en op buitengewoon fraaie wijze
schoot hij van dichtbij in (32).
Nederland had de leiding en het spel van het
laatste kwartier was van dien aard geweest,
dat het vertrouwen in onze ploeg weer terug
gekeerd was. De Belgen lieten zich niet onbe
tuigd en hun aanvallen bleven een uiterst ge
vaarlijk karakter dragen, maar de Nederlanders
waren nu niet meer te houden.
Hun stormloopen hadden vijf minuten voor
het einde opnieuw succes. Na fraai samenspel
tusschen van Heel en van Gelder, plaatste
laatstgenoemde voor het doel, waar Bakhuys
zich in het bezit van den bal stelde. De Zwolle
naar schoot tegen Smellinckx aan, maar blik
semsnel bemachtigde hij opnieuw den bal, om
Badjou met een hard schot voor de vierde maal
te passeeren (4—2).
De strijd was door dit doelpunt practisch be
slist en de Nederlandsche zege een feit. De Bel
gen, die tot het einde dapper volhielden, zetten
in de laatste minuten nog een verwoed offen
sief in, maar onze verdediging sloeg zich kranig
door de moeilijkheden heen en doelpunten ble
ven verder uit.
Bakhuys
maakte drie
doelpunten en
was de beste
speler van de
voorhoede
De Nederlandsche voetbalploeg heeft giste
ren een 42 overwinning op de Belgen be
haald en met dit resultaat de verwachtingen
niet teleurgesteld. Dat het spel der oranje
voetballers zelf eveneens in alle opzichten aan
de verwachtingen heeft beantwoord, zouden
wij intusschen niet gaarne beweren. Het komt
ons zelfs voor dat deze verdienstelijke cijfers
een tikje geflatteerd zijn voor de onzen en in
elk geval meer werden verkregen door het in
dividueel goede spel van één der elf Holland-
sche deelnemers aan dezen kamp, dan door
fraai werk van de geheele ploeg. Neen, zeker
is de wedstrijd van gisteren niet één der beste
van den laatsten tijd geweest. Eerder het te
gendeel.
Ongetwijfeld pleit dit ook niet voor het werk
van onze tegenstanders, wier spelpeil zich nog
steeds niet in stijgende lijn beweegt.
Gedurende de eerste helft van den wedstrijd
moge de oppervlakkige toeschouwer misschien
al den indruk hebben gekregen dat het tegen
deel het geval was; voor het meerendeel van
de ongeveer 35000 aanwezigen moet het toch
wel duidelijk zijn geweest dat het Belgische
succes gedurende dit spelgedeelte voor een niet
onbelangrijk deel moest worden gewijd aan het
falen der oranje-mannen, die op de eerste tien
en de laatste vijf minuten na, vóór de rust
over vrijwel alle liniën teleurstelden.
Een rammelende verdediging, een midden
linie, wier plaatsen veel, maar dan toch ook
zeer veel te wenschen liet en tenslotte een
aanval, welke zoo er al eens een bal behoorlijk
werd toegespeeld, hiermede vrijwel geen raad
wist. Ziehier, zeer in het kort een resumé van
het spel der Nederlandsche ploeg tijdens de
eerste helft, uitgezonderd het begin en het
einde van dit gedeelte, gedurende welke het
Hollandsche spel een tikje beter was. De Belgen
waren dan ook vóór de rust geenszins de min
deren. Integendeel, een behoorlijk deel van
den strijd speelde zich gedurende deze periode
voor het Hollandsche doel af, waar de gasten
in den aanvang een goed doelpunt scoorden en
vervolgens nog één, dat zeker voorkomen had
moeten worden. Na talrijke vrij onsamenhan
gende en dan ook vergeefsche pogingen maakte
Lagendaal voor halftime een tegenpunt, ook
al echter na een grove fout van de Belgische
defensie.
In de tweede helft herstelden meerdere Hol
landsche spelers zich weliswaar, doch het feit
dat oranje ten slotte een 42 meerderheid be
haalde, wijten wij toch meer aan 't individueel
sterke spel van Bakhuys dan aan het goede
werk van de geheele ploeg. Vanzelfsprekend
bracht het eindresultaat vreugde in het Hol
landsche kamp, hetgeen na den 02 achter
stand begrijpelijk is.
Dat spelers en publiek echter met een bevre
digend gevoel, dat in overeenstemming met
deze overwinning geweest zou kunnen zijn,
naar huis zijn getrokken, gelooven wij niet.
Voor de Belgen was deze nederlaag in zoo verre
teleurstellend, dat zij min of meer onverwacht
kwam en niet het gevolg was van uitgesproken
beter spel der oranjeploeg.
Het meerendeel der spelers bleef in zijn ver.
richtingen onder dat, wat er redelijk van ver
wacht mocht worden. Halle b.v. begon min of
meer onzeker, hetgeen zch vooral openbaarde
bij het ingrijpen van onzen doelman. Het twee
de Belgische doelpunt had absoluut door onzen
keeper voorkomen kunnen worden, indien hij
ti.idig had ingegrepen. Een vrijwel gelijksoortige
fout, eenigen tijd later, leverde wonder boven
wonder geen doelpunt voor de tegenstanders
op. Gedurende de tweede helft heeft Halle zich
intusschen vollsdig hersteld en door enkele
fraaie safes zich zijn plaats waardig getoond.
De debutant v. Caldenhoven had schijnbaar
last van Bühnenfieber. Zoowel het ingrijpen
als wegwerker liet vaak te wenschen. Wij
hebben den DWS-er in meerderde competitie,
wedstrijden in beteren vorm zien spelen en
zouden hem daarom ook gaarne een tweede
kans geven.
Van Run bleef in zijn jubileumwedstrijd (het
was Zondag zijn 25sten) ook ver beneden de
verwachtingen. Ook de PSV-er had een be
paald zwakke eerste helft, waaraan een bles
sure wel niet geheel vreemd zal zijn geweest.
In de tweede helft speelde v. Run beter, doch
toch altijd nog een stuk minder dan tegen
Duitschland b.v.
In de halflinie vonden wij B. Paauwe voor
de rust nog het best spelen. De rechtshalf
beeft althans in die periode zoowel aanvallend
als verdedigend vrij goed werk gedaan, hetgeen
zeker niet kon worden gezegd van spil Anderies
sen, die een bepaald slechte eerste helft had
en ook daarna niet op volle kracht kwam.
Vooral het plaatsen van den midhalf liet zeer
veel te wenschen. Meestal speelde hij het leder
voor de voeten van een tegenstander, v. Heel
deelde aanvankelijk min of meer in de ma
laise, hoewel wij niet graag zouden beweren
dat de captain van onze ploeg bepaald slecht
was. Dit kan men van een speler met de ca
paciteiten van hem ook niet verwachten. Over
't geheel genomen was de match van gisteren
toch ook zeer zeker niet de beste, welke v.
Heel voor de oranje-ploeg heeft gespeeld.
In de voorhoede moest men Drok door
Lagendaal vervangen, hetgeen geen geluk-
kge greep is geweest. Liever hadden wij v. d.
Broek daar gezien. Lagendaal begon als rechts
binnen, speelde later midvoor om daarna (ge
lukkig) weer op de rechtsbinnenplaats terecht
te komen. Overduidelijk is echter gebleken dat
de immer trager wordende Xerxes-man niet
in dezen aanval thuis hoort. Hij houdt het
spel te veel op en heeft bijkans geen bal, in
dien deze hem niet precies voor de voeten
wordt gespeeld. Voor ons staat het vrijwel vast
dat men Lagendaal voorloopig niet, ook niet
als invaller, in de nationale ploeg zal terugzien.
Smit is al eenigen tijd min of meer uit vorm
en hij slaagde er Zondag niet in zich te her
stellen. Verreweg de beste speler van het bin-
nentrio was dan ook ditmaal Bakhuys, van
wien men eigenlijk wel kan zeggen dat hij de
oranjeploeg voor een nederlaag heeft behoed.
Drie fraaie doelpunten in de tweede helft wa
ren het resultaat van sterk individueel spel
van den midvoor, die bovendien nog een bij
zonder fraaie goal scoorde, welke wegens bui
tenspel niet werd toegekend. Een twijfelachtig
geval overigens, waarbij de arbiter den Belgi
schen linesman raadpleegde.
De beide vleugelspelers blonken niet uit, doch
leverden toch wel behoorlijk werk.
Bij de Belgen was Voorhoof de beste aanval
ler. In de tweede helft speelde ook de Antwerp-
sche linksbuiten Van Beeck heel goed. Op de
midvoorplaats debuteerde Mondelé, die zeker
niet beter was dan Capelle. Ongetwijfeld zal
de Belgische aanval beduidend sterker worden,
wanneer straks R. Braine weer van de partij is.
In de halflinie was Claessens de harde wer
ker. Stijnen, de midhalf viel in de eerste helft
het meest op. In die periode leverden ook de
Belgische backs het beste werk. Badjou bleek
weer eens een goed doelman, doch niet één
van de groote internationale klasse. Aan de
vier doelpunten had de Belgische keeper o.i.
geen schuld.
Rest ons nog te vermelden dat de kleine En-
gelschman Fogg, die dit jaar den Cupfinal zal
leiden, goede beslissingen gaf. Waarom hij bij
het bovenomschreven buitenspel-doelpunt ech
ter den Belgischen grensrechter raadpleegde
om het doelpunt af te keuren, vermochten
wij niet te begrijpen. Zoowel de Belgische als
de Hollandsche linesman, hebben enkele malen
voor buitenspel gevlagd, wanneer hiervan geen
sprake was.
Toen het twee-nul stond voor de mannen uit
Belgenland, zei een der supporters van de Zui
derburen: „Awel, den Hollandschen gulden goat
'em ook gedevalueerd raken".
We werden niet boos, omdat het er allen
schijn van had, dat de man in zijn beeldspraak
gelijk zou krijgen.
De voetbalgulden stond werkelijk wankel tot
dan toe en het was danig de vraag of Trip-van
Heel en Colijn-Halle hem wel op waarde zouden
kunnen houden, nadat de Duitschers er kortge
leden al aan geknabbeld hadden.
Maar gelukkig ontving onze munt vóór de
rust nog den krachtigen steun van een flinke
stut, welke Lagendaal met zijn doelpunt er on
der zette.
Het kon wel eens zijn, al is het altijd moei
lijk dit achteraf met zekerheid te zeggen, dat
dit 't psychologische moment geweest is, dat
heermee 'n verkeerde wending van de monetaire
crisis was voorkomen.
Tot dan toe toch was het ons te Rood voor
de oogen geweest en waar we zoo graag Oranje
hadden zien schitteren dook telkens het ge
vreesde rood weer op.
Ze waren overal, en in de telkens herhaalde
opflikkering van het felle rood begon ons lich
tere Oranje gevaarlijk te verbleeken.
Maar het zou zijn gulden glans weer krijgen.
Alleen wij moesten er nog wat, naar alle angs
tige spanning, te lang op wachten.
Maar toen het ook kwam, toen blakerde het
Oranje-licht zoo vol schittering en glans op dat
de roode dreiging geleidelijk werd teruggedre
ven.
Zoo benauwde oogenblikken we voor de
rust en nog lang daarna beleefd, zoo
groot was de vreugde die onze elf den duizenden
daarna bereidden.
Bakhuys is het geweest die het verbleekte
Oranje oppoetste door zijn gelijkmaker en tot
groote schittering bracht door de drie doelpun
ten, die daar nog op volgden.
Een daarvan werd weliswaar niet toegekend,
maar toch ging daar de kracht van uit, die ons
opgeleefd vertrouwen versterkte en stand deed
houden.
Het zonnetje scheen en bleef schijnen en nu
was het de beurt aan het rood om te verblee
ken en als een ondergaande zon langzaam ter
kimme weg te zinken.
De Belga bleef gedevalueerd en de gulden
gaaf!
Bravo Bakhuys, bravo Halle, bravo andere
negen, bravo alle elf Oranje dragers.
Zaterdag en Zondag zijn de beide laatsten
etappen van den wedstrijd Parijs-Nice ver
reden.
De vijfde etappe van Zaterdag leidde van Mar
seille naar Toulon, welk gedeelte tegen het hor
loge werd gereden en van Toulon naar Cannes,
welk laatste gedeelte weer op de gewone wijze
plaats vond.
Marseille—Toulon werd gewonnen door Le-
sueur (Frankrijk) in 1 uur 57 min. 56 sec. over
de 70 K.M. Tweede was Vietto (Frankrijk), derde
Buttafoccchi (Frankrijk), vierde Level (Frank
rijk) allen in denzelfden tijd.
Op 't tweede gedeelte wist Felicien Vervaeke
(België) alleen er tusschen uit te gaan en met
enkele minuten voorsprong op zijn landgenoot
Dignef werd hij eerste in 3 uur 30 min. 56 sec.
over 125 K.M.
Na deze ritten stond Vietto nog steeds aan den
kop van het algemeen klassement.
De zesde etappe van heden Cannes-Nice werd
Zondag gereden.
Speicher en Vervaeke die echter een belang
rijken achterstand hadden in het algemeen klas
sement ontsnapten en kwamen met 2 minuten
voorsprong te Nice aan. Vietto wist zijn positie
te handhaven en hij hield zijn concurrenten Dig
nef en Lesueur goed in de gaten.
De resultaten waren:
Cannes-Nice. Zesde etappe.
1. Speicher tijd 3 uur 42 min. 12 sec. 2. Ver-
vaecke 3 uur 42 min. 32 sec.; 3. Lesueur tijd 3
uur 44 min. 7 sec.; 4. Nedellio; 5. Wierinckx. 6.
Level; 7. Vietto; 8. Buttafocchi allen zelfden tijd
als Lesueur; 9. Dignef, tijd 3 uur 44 min. 35 sec.
Het eindklassement was als volgt:
Winnaar van Parijs-Nice: Vietto (Frankrijk)
tijd 35 uur 23 min. 14 sec.; 2. Dignef (België)
tijd 35 uur 24 min. 31 sec.; 3. Lesueur (Frank
rijk) 35 uur 26 min. 41 sec.; 4. Level (Frankrijk)
tijd 35 uur 30 min. 47 sec.; 5. Buttafocchi
(Frankrijk); 6. Le Greves (Frankrijk).
Voor 35.000 toeschouwers speelde Parijs Zondag
tegen Weenen. Parijs won met 21, welke stand
reeds met rust bereikt was. De overwinning was
niet onverdiend. De held van den dag was de
21-jarige midvoor van Parijs, Pierre Herpin van
de C. A. Paris, die beide doelpunten maakte.
Herpin is enkele weken geleden ontdekt in een
kleine onbekende club van Normandië.
