MdmïAacd dm da%
DE ENGELSCHE KAPERS
DIEFSTAL?!
Dertigduizend meter boven de aarde
V
ALLE ABONNÊ'S ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeerinien F 750. verlies van beide armen, beide beenen'of ^eideD ■JS F 750. doodelijken afloop F 250- -S ^."Eï
DE NIEUWE PLANNEN
VAN PROF. PICCARD
VRIJDAG 26 APRIL 1935
Het gewicht van ballon en gondel
mag niet meer bedragen dan
ISO gram per kubieke
meter
Van elf tochten zijn er
vier geslaagd
Ir. Max Cosijns
Prof. Piccard
Vreeselijke dood
Muzikale koeien
Redevoering van Kard.
Séredi
De Indianengod en zijn
echtgenoote
Vrouwelijke president?
Filmactrices en haar
fotografen
Witte mieren
In 12 jaar geen regen
aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
DOOR J. S. FLETCHER
Prof. Piccard bereidt zich voor, zooals wij
dezer dagen reeds .vertelden, op een nieu
wen stratosfeertocht. Hij hoopt ditmaal een
hoogte te bereiken van dertig-duizend meter.
In de Pransche pers vinden wij een uitvoerige
uiteenzetting van den koenen Belgischen bal-
ior.vaarder over wat er allemaal noodig is om
met eenige kans op succes den sprong naar de
•tratosfeer te kunnen wagen.
Tot heden werden er elf stratosfeertochten
ondernomen, waarvan er vier slaagden. Prof.
Piccard kan dus terecht opmerken, dat er uit
de „stratosferische statistieken" voorloopig nog
weinig te concludeeren valt. Daartegenover staat
echter dat men reeds over voldoende practische
ervaringen beschikt om eenige essentieele voor
waarden te kunnen vaststellen.
Zoo mogen op de eerste plaats de laatste toe
bereidselen voor het vertrek, de vulling van
den ballon inbegrepen, slechts zeer weinig tijd
vragen. Daar een stratosfeertocht alleen bij
mooi weer kan slagen en er niets zoo wissel
vallig is als mooi weer, moet men voorzichtig
zijn dat men niet te veel tijd verliest, vooral
omdat het vullen van den ballon toch al min
stens van den vooravond tot den vroegen och-
tei a duurt. Vervolgens moet men er op letten
dat zich beslist geen water in het omhulsel be
vindt. Ten derde is het noodig een ring in het
ventiel aan te brengen, opdat dit nooit uit eigen
beweging dicht gaat. Onderweg, vooral wanneer
men gaat dalen moet men lucht in het om
hulsel laten. Ten vierde mag men nooit met een
gioote snelheid verticaal dalen, daar het om
hulsel dan begint te klapperen en zou kunnen
scneuren. Voorts is een touw zonder meer te
weinig om een goede werking van het ventiel
te verzekeren. Daar is bovendien een betrouw
baar mechanisme voor noodig. Ten zesde mee
tel. zoowel de gondel als de ballonvaarders
ieder afzonderlijk uitgerust zijn met valscher
men. En ten laatste moeien er in den gondei
evenveel mansgaten zijn als er menschen aan
boord zijn, en deze mansgaten moeten makke
lijk en binnen zeer korten tijd geopend kunnen
woiden.
Onder de gevaren, welke den stratosfeer-
cnöerzoeker bedreigen, is de ontploffing van
den luchtdicht afgesloten kogel, welke voor
gondel dient, het grootst. In de dunne lucht
zouden de gassen, welke zich in het bloed be
vinden. met de kracht waarmee een kurk van
een flesch champagne springt een plotselingen
dood veroorzaken. Op een hoogte van negentien
duizend meter zou het water, dat door het
bloed vermengd is, oogenblikkelijk uit de poriën
gedreven worden. Boven de 33.800 meter zou
hei menschelijk lichaam zelfs op slag in een
ijsblok veranderen.
Zoo verschrikkelijk als het gevaar eener ont-
pioiflng van den gondel is, zoo onwaarschijn
lijk is het echter ook. Het komt er slechts op
aar dat de aluminium-kogei met een flinke
overbelasting van twee tot drie atmosfeer ge
probeerd wordt. Zeer voorzichtig moet men te
werk gaan bij het aanbrengen der patrijspoor
ter. Deze moeten gedurende langeren tijd ge
probeerd worden, want al houden zij het in
btt laboratorium een half uur uit onder een
druk van twee atmosfeer, dit beteekent nog
heelemaal niet dat zij een volkomen veiligheid
waarborgen tijdens een stratosfeertocht die
heel wat langer duren kan. De groo.ste nauw
keurigheid dient in acht genomen te worden bi)
hc-t aanbrengen der rubber ringen, waarin de
ru-ten der patrijspoorten en de sluitstukken
d"r mansgaten gekneld zitten. Wanneer deze
ringen niet goed vast zitten, drijft de luchtdruk
ze eenvoudig uit hun naden. Ten slotte moeten
ae ballonvaarders altijd voorbereid zijn op net
ontstaan van kleine lekken. Bij zijn eersten
stratosfeertocht redde prof. Piccard niet alleen
zi.in onderneming, doch ook zijn leven en dat
van ir. Cosyns, doordat hij een voorraad vase
line en poe .skateen bij de hand had.
Een ander gevaar is een daling in volle zee.
Dit is niet steeds te voorkemen, daar men door
in de wolken te verdwalen of door het weigeren
var het ventiel naar zee af kan drijven. Het zal
echter niet zoo heel licht gebeuren. Komt mei!
echter in zee terecht, dan is het 't beste de
luchtdichte gondel niet open te maken en
rustig af te wachten tot er hulp komt. Vooral
wanneer de golven niet al te wild zijn, heeft
men een mooie kans om er met den schrik af
te komen.
Prof. Piccard zegt het niet uitdrukkelijk, doch
geeft te verstaan dat hij eigenlijk liever in zee
terecht komt, dan dat hij een slechte landing
maakt op den vasten grond. Intusschen gelooft
hij dat het ook met het gevaar van zulk een
slechte landing nog al los loopt. Weliswaar
heeft de ballonvaarder na het volbrengen van
een stratosfeertocht nog hoogstens genoeg bal
last aan boord om een of twee malen even op
te stijgen wanneer hij verkeerd dreigt neer te
komen, doch wanneer hij een goeden valhelm
op heeft en er staat niet te veel wind, dan kan
zijn kogel beter tegen een flinke botsing met
dc aarde dan de open gondel van een gewonen
luchtballon. Alleen een landing op een stellen
bergwand moet hij kost wat kost voorkomen,
vooral wanneer de windrichting van boven naar
beneden is. In die omstandigheden moet hij al
zijn instrumenten opofferen om weg te komen.
Desnoods kan hij beter zijn gondel laten vallen
en zijn redding zoeken in de touwen van den
ballon, dan een onvermijdelijken dood te gemoet
te gaan.
Een heel eigenaardig gevaar moeilijkheid,
zegt prof. Piccard, die een optimist moet wezen,
doet zich voor bij de daling wanneer men
tor een hoogte van dertig-duizend meter of
meer is doorgedrongen. De Belgische stratos-
fteronderzoeker, die zich dertig kilometers bo
ven de aarde verheffen wil, heeft zijn kansen
zeer nauwkeurig berekend en is tot conclusies
gekomen welke menigeen ongetwijfeld zouden
weerhouden om een dergelijk waagstuk te on
dernemen.
Wanneer een stratosfeerballon van dertig
duizend meter naar de aarde terugkeert en men
laat geen lucht door het ventiel in het om
hulsel dringen, dan krimpt het volume van den
bulon vrij spoedig tot ongeveer een honderd
ste van het volume, waarmee de tocht begon
nen werd. De weerstand is dan vrijwel nihil.
De ballon valt practisch als een steen naar be
neden met het gevolg dat het slappe omhulsel
begint te klapperen, scheurt, en het einde is
een herhaling van de ramp met den te pletter
gevallen Russischen stratosfeerballon. Het is
dan beslist noodzakelijk dat men door het ven
tiel lucht laat doordringen in het omhulsel.
Doch om een hoogte van dertig-duizend me
ter te kunnen bereiken, mag het gewicht van
ballon en gondel niet meer bedragen dan
honderd-vijftig gram per kubieke meter. Ver
onderstellen wy nu dat het gas in het omhulsel
niet alleen tot een honderdste krimpt, doch
zelfs geheel verdwijnt en dat de ballon, die
onder de stralende zon zeer heet geworden is,
gevuld wordt met lucAt, dan hoeft op den be-
ganen grond het verschil van warmte binnen
en buiten het omhulsel slechts 2.5 graden Cel
sius te bedragen, om een landing onmogelijk
te maken. De ballon blijft dan zweven. Op groo-
tfcie hoogte zijn er grootere verschillen noodig
orn dit te bereiken. Op 16.000 meter 22 graden.
Op 21000 meter 44 graden. Prof. Piccard heeft
berekend dat hij door de lucht vrijelijk tot het
omhulsel toe te laten, op een hoogte van 21000
meter ongeveer blijft zweven, zonder te kunnen
dalen of stijgen.
Om de baas te blijven over zijn ballon, staan
den stratosfeeronderzoeker twee wegen open.
Ten eerste, kan hij den nacht afwachten, waar
door de ballon en de lucht afkoelen, en hij van
zelf op de aarde terecht komt. Prof. Piccard
vindt dat echter niet „elegant" en het is bo
vendien niet zonder gevaar, daar er in de stra
tosfeer winden waaien tot een snelheid
van tweehonderd kilometer, die den ballon
eventueel zelfs ver in zee zouden kunnen drij
ven. Ten tweede, is het mogelijk den lucht
toevoer zoo te regelen, dat men voor onheilen
bewaard blijft. Het ventiel van een stratosfeer-
tnllon meet echter vijf tot zes meter middellijn
en het is dus zeer wel mogelijk, maar tevens
uiterst moeilijk, den luchttoevoer te regelen.
En wanneer prof. Piccard in zijn onderneming
slaagt, dan zal men in hem met even veel recht
een koenen ballonvaarder kunnen huldigen als
men reeds eerder den moedigen geleerde en
aen onvermoeiden onderzoeker in hem hul
digde.
Te Split (Dalmatlë) is een vrouw, die bij den
kapper haar haar liet golven, op vreeselijke
wijze om het leven gekomen. Zij was op den
kapstoel gezeten, met oe haren bevestigd aan
het toestel, waarmede de permanente golven
worden aangebracht, toen plotseling haar ha
ren vlam vatten. De bediende verloor zijn hoofd
en liep van schrik hard weg, de vrouw, die aan
het toestel vast zat. alleen latende.
De eigenaar van de kapperszaak, die op het
geschreeuw was toegesneld, slaagde erin de
vlam te dooven, doch het slachtoffer overleed
korten tijd, nadat het in het ziekenhuis was
opgenomen.
Een boer in een dorp aan de Duitsch-Tsje-
cho-Slowaaksche grens beweert dat zijn Koeien
meer melk geven, wanneer hij de concertina
(soort harmonika) voor ze speelt. Een zijner
koeien was zoo weerspannig, dat hij besloot haar
te verkoopen. Hij bemerkte toen echter, dat het
dier, wanneer het de concertina hoorde spelen,
plotseling handelbaarder werd. Ook de andere
koeien schenen, naar hij zegt, de muziek gaarne
te hoorep en zich gemakkelijker te laten mel
ken, ja zelfs meer melk te geven.
Thans bespeelt de boer eiken morgen zijn
concertina, terwijl zijn vrouw de tevreden koeien
melkt.
Ter gelegenheid van de algemeene vergade
ring der Vereeniging San Stefano, die alle voor
aanstaande katholieke intellectueelen van Hon
garije omvat, heeft Z. Em. Kardinaal Séredi
een rede gehouden over de moderne denkbeel
den omtrent de „massa".
,De geheele wetenschappelijke en kultureele
wereld", aldus de kerkvorst, „ziet met angst
en verbazing hoe het denkbeeld van „de massa"
oe geen enkele verantwoordelijkheid draagt,
stec-ds meer veld wint. De collectieve verant
woordelijkheid drukt op niemand. De intellec
tueelen zijn verplicht om hunne medemenschen
cr van te doordringen, dat in iederen vorm van
sociale, politieke of economische structuur, al
leen de persoonlijke verantwoordelijkheid de
redding kan beteekenen van de moreele be
ginselen, waarop het sociale en economische
leven kan worden gereconstrueerd. De leden van
„Sar. Stefano" moeten dit probleem bestudee-
ren, verdedigen en door middel van de katho
lieke pers propageeren onder de „massa".
De San Blas-Indianen, die aan de oevers der
Antillen in hun primitieve rietgevlochten hut
ten wonen, houden er een eigen god op na. Hun
god is een der hunnen, die met zijn echtge
noote, de „godin", een zeer gemakkelijk leventje
leidt, omdat het echtpaar op de wenken moet
worden bediend. Iedere San Blas-Indiaan, die
moeilijkheden of zorgen heeft, wendt zich tot
zijn god om raad en deze raad wordt gaarne
gegeven. Is het advies in den smaak van den-
gene die om raad vroeg, of zijn de voorspellin
gen uitgekomen, welke de Indianengod deed.
dan wordt deze overladen met geld, kleeren,
geschenken en wat hij maar wenscht.
De San-Blas-Indianen leven zeer vreedzaam,
men schrijft dit toe aan het feit, dat dit In-
dianenras slechts één god aanbidt en er dus
van geloofsstrijd geen sprake kan zijn.
Verleden jaar September werd in de Veree-
nigde Staten van Amerika een vereeniging op
gericht van vrouwen, die ijveren om een vrouw
als presidente en een vrouw als onder-presi
dente van Amerika verkozen te krijgen. De
vereeniging heeft een ledental van meer dan
3000 en treft thans voorbereidingen voor het
onder-presidentschap in 1936 te nomineeren.
De voorzitster van de vereeniging is een be
kend rechtsgeleerde. Zij is er van overtuigd,
dat men nog vóór 1940 een vrouw naar Was
hington zal zenden, al is het dan niet als pre
sidente, dan toch als onder-presidente. De twee
vrouwen, die volgens haar meening het meest
voor de functies in aanmerking komen, zijn
mevrouw Florence Allen en mej. Josephine
Roche, thans onder-minister van Financiën.
Mevrouw Franklin Roosevelt, de echtgenoote
van den huldigen president Roosevelt, is niet
bijzonder enthousiast over het streven van de
Vereeniging tot verkiezing van een vrouwelijk
President.
Meneer Priemel's embonpoint trilde van
verontwaardiging. Hij was juist van één-
hoog naar twee-hoog gesloft en had op
iedere trede een leelijk woord achtergelaten
Enfin, z'n werkster van eens in de week hoe
heette ze ook weer? zou die straks met het
ano'ere vuil wel wegvegen
Nijdig smeet hij de deur open, wrong zich
door de deuropening en sloot zich op.
Het plafond x-epareeren?! Wat dacht die
hoog-geboorde meneer Steltjes wel? Twee ka
mers en suite met een pracht van 'n keuken en
'n zindelijke zij-slaapkamer voor 'n bagatel van
veertig piek in de maand.... en dan nog com
plementen over een plafond, waar 'n enkel
barstje in zat. „De toekomstige grensregeling
van Europa" had ie 't notabene genoemd, alsof
er ooit zóóveel kleine staatjes.... Hm, niet
overdrijven! 't Onnoozele brokje kalk, dat op
tafel was gevallen en 'n vaasje van drie stui
vers had vermorzeld, beteekende niet meer, dan
de Kralingsche Plas op de kaart van Neder
land.
Meneer Priemel had intusschen z'n sjamber-
loek een erfstuk van drie generaties terug
uitgedaan en andere voorwereldlijke kleeding-
stukken ondergingen een zelfde lot. Want me
neer Priemel ging z'n dagelijksche bad nemen.
Vroeger had dit chronisch experiment plaats
in een zinken teil. Met welbehagen dacht hij
nog terug aan den tijd, toen z'n omvang hem
nog niet verhinderde z'n knieën op te trekken.
Sinds die vertikte zwaarlijvigheid gekomen was.
paste hij eenvoudig niet meer in z'n huiselijke
teiltje. Nu had hij verdorie 'n badkuip moeter
koopen. Verbeeld je, ze hadden 'm waaratjes 'n
heele warmwaterinstallatie, met 'n douche et>
wist hij wat al meer, willen aansmeren. Niks
hoor! Zoo'n los bad kostte al duiten genoeg. Of
huisbaasje spelen van twintig pandjes 'n
weelde was! Dan zou htj zelf niet twee hoog
zijn gaan huizen.
Aanlokkelijke kleur kreeg dat water door de
witte emaille, die er doorheen scheen. Zou 't
niet te heet zijn? Nee, de thermometer wees
px'ecies het streepje aan. Sjaantje zorgde maar
wat goed voor 'm. Ze kon minder verkwistend
met de suiker wezen en minder dik de aard
appelen schillen, maar overigens.... Eigenaar
dig, dat die kuip nu meer naar 't midden stond.
Enfin, wat deed 't er toe.
Voorzichtig ging de rechtervoet een duik pro-
beeren, de linker dook hem achterna. Hier in
't midden van de kamer was de vloer bepaald
'n beetje ongelijk, want de kuip wiegelde. Geen
nood! Met 'n beetje lawaai kon hij fiin de fa
milie Steltjes judassen, die precies beneden hun
hulskamer met die „toekomstige grensregeling
van Europa" hadden. Hij zou ze leeren!
Bij die gedachte ging Priemel warempel 'n
goeie bui krijgen. Z'n gansche gewicht aan vet,
vleesch en beenen was inmiddels op den email-
le-bodem neergedaald. Slechts twee groote
teenen, mitsgaders een hoofd van onbescheiden
omvang, maakten den waterspiegel oneffen....
Gewoon een idylle!
Waar was de zeep? Hij had reuzen zin om het
schuim met klodders er af te laten drijven.
Drommels, zoo'n eigenwijs zeepdekseltje. Hij liet
't per ongeluk uit z'n vingers vallen. Nu ging
het spelevaren.... op de zilte baren-... Prie
mel's mondhoeken rekten zich tot een lach,
zoodat ze z'n ooren haast goedendag konden
zeggen. Lollig, hij scheen nog dichterlijk aan
gelegd óók. Het kind in den man rees uit zijn
slaap. Hij nam 'n slok adem en begon 'n aria.
„Lach dan, Palji-a-èssoü" Pracht-acoustiek
bezat die kamer. Kijk, dat zeepdekseltje scheen
te flirten met z'n grooten tien. Nu draalde het
coquet er omheen. En de spons bleek ook al
aan 't vrijbuiten geslagen. Wacht, die drijvende
spons stelde nu dien verwaanden aap van 'n
"WV*
Aan boord van de „Zeewolf" hadden Lange Tom
en Mary de jacht tusschen de boot en de belde cano's
gadegeslagen, zonder dat ze iets konden doen om
hun vrienen te heipen. Maar nu was één der cano's
binnen het bereik van het kanon gekomen en Tom
maakte zich gereed om te schieten.
„Tom gaat schieten," riep Hal uit. Terwijl hij
dit zei, weerklonk er een luide slag en het volgend
oogenblik was de voorsteven van de cano doorboord.
„Hoera", schreeuwde Hal opgewonden.
Er zat voor de Indianen niets anders op, dan over
haast uit de zinkende cano te klauteren. „Dat zal ze
wel een beetje doen bedaren," zei kapitein Gay
lachend.
Steltjes voor. Hij ging 'm eenvoudig torpe-
deeren. Een zeeslag in de badkuip.
Met 'n zetje gleed de thermometer uit Prie
mel's vingers, in de richting van sjxms Steltjes.
Hij grinnikte, zooals nog nooit iemand gegrin
nikt had. Een storm, een orkaan moest er ko
men. Eerst langzaam, maar allengs vlugger,
worstelde hij met de armen door het water
heen. In z'n verbeelding ontstonden er vervaar
lijke golven. De torpedo ging regelrecht on Stel
tjes af. Nog 'n rukje.... pats, hij had dien
Steltjes 's even mores geleerd. Van louter deugd
wiebelde hij heen en weer in z'n kuipje, en wie
geldeen wiegeldeTotdat
Een verdieping lager stond Steltjes met z'n
hoogblonde Fietje arm in arm in de deurope
ning naar 't plafond te turen. Alle toekomstige
grenzen leken nu woeste rivieren geworden, die
buiten haar oevers traden. De druppels werden
straaltjes en de „Kralingsche Plas" leverde ge
woon een waterval.
Meneer Steltjes
liep naar boven, f
maar haastte zich Z7< r, j.
niet al te veel. -tjCfl VOCHtlg
Jammerklachten
uit de badkamer 1 dTCLfïld
kwamen hem te-
gemoet. De deur
was op slot, maar met 'n stevige schouderduw
kwam hit toch binnen.
Languit lag meneer Priemel in 'n grooten
plas grimassen te maken, als oefende hij zich
in 't droogzwemmen. De omgevallen badkuip
had hem toegedekt. Een prachttafereeltje voor
de film.
Meneer Steltjes trok z'n meest woedende ge
zicht aan, probeerde z'n kalfoogjes te laten rol
len en roffelde een granaatvuur van leelijke
woorden af, als had hij 't heele rijtje uit z'n
hoofd geleerd. En uit zijn stortvloed van woor
den, die deels door 't geweeklaag van den zwem-
menden Priemel onverstaanbaar werden, kon
nog worden opgevangen: Schandaal maken,...
plafond naar de maan.... meubels totaal be
dorven.... eisch 500 gulden schadevergoeding.,
ga direct verhuizen!
Toen meneer Priemel van zijn emaille deken
was bevrijd en onder z'n sjamberloek stond te
rillen als 'n juffershondje, werd hij zoo klein.,
zóó klein!
Geen enkele soep wordt zoo kokend gegeten,
als zij wordt opgediend. Na veel gepraat kwam
er een accoordje, door beiden onderteekend. De
familie Steltjes kreeg een nieuw plafond, een
maand huur cadeau vanwege het onbewoon
baar zijn, enz. en de maandhuur werd van
40 op 35 gebracht....
Nog maanden later sneed meneer Steltjes in
zijn stam-café op over zijn prachtmeubeltjes, die
hij wijselijk vóór de overstroomingsramp reeds
uit de bewuste kamer had verwijderd, en
over den punktroller, die hij in 't geheim bij
zijn huisbaas onder de badkuip had gelegd.
Daardoor had het vochtige drama zich kunnen
afspelen, waarmee Priemel murw was gemaakt.
WIL BOAR.
Filmactrices en -acteurs houden er meestal
een eigen fotograaf op na, in wten zij vertrou
wen stellen en dien zij niet gaarne zouden wil
len missen. Zoo is het William Daniels, die
reeda meer dan tien Jaar lang Greta Garbo in
alle denkbare poses en houdingen heeft gefoto
grafeerd. Deze gewilde filmactrice zou haar
fotograaf niet gaarne willen missen en Daniels
heeft zelf eens verklaard, dat hij het liefst voor
Garbo werkt.
Mariene Dietrich's fotograaf is de sedert ja
ren in Hollywood wonende Lee Garmes. Ook
Victor Mllner fotografeert haar vaak. Katharine
Hepburn, die er voor bekend staat dat zij heel
gemakkelijk en dankbaar fotografeert, heeft
haar fotograaf. Henry Gerrard, onlangs door
den dood verloren. Deze Henry Gerrard was
o.a. ook de fotograaf van den Wild-West-acteur
Tom Mix. Niet minder dan 86 films fotogra
feerde hy van Mix.
Dezer dagen zagen de bewoners van verschil"
lende wyken van Adelaide geheele zwermeO
witte mieren, die zich in zuidwesteiyke rich
ting over de stad bewogen. Aanvankeiyk dacht
men aan een sprinkhanenplaag, doch toen heele
scharen op de straten neerdaalden, ontdekte
men, zooals gezegd, dat men met witte mieren
te doen had, die op de paringsvlucht waren.
De Australische bladen vermelden met groot®
koppen het heugiyke feit, dat het in de Noor-
deiyke districten van het Vasteland heeft ge
regend. Deze gebeurtenis is inderdaad het ver
melden overwaard, want sinds twaalf jaar was
er geen druppel water meer gevallen. De scha
pen en honden werden door het natuurver
schijnsel zoo verontrust, dat zy alle afzettingen
der farms verbraken en in panischen schrik op
hol sloegen.
49
Packe klopte hen op de schouders en wees
hen op den detective die naderby kwam Hy
droeg iets wits in zyn hand wat bleek te zyn
de witte lokken die den jongen man gehol
pen hadden om zich als een ouden heer voor
te geven.
Hier is iets. dat wel een verklaring zal
kunnen geven zei hy met een glimlach. Het
is anders frappant dat Doctor Frobenius die
zichzelf vermaakte met die comedle zyn einde
vond in een derfceiyke tragedie
Opeens zag hy het gezicht van den dooden
jongeman. Hij bukte zich en wendde zich toen
met een verrassenden uitroep tot zyn gezel
len.
Ik ken dien kerel! zei hy. Hy is de man
dien ik een jaar of drie geleden heb helpen
arresteeren het is een deugniet die er toen-
tertyd makkeiyk afkwam. Hy is het ongetwy-
feld. Ik had me dikwyis afgevraagd waar hy
zou zitten.
Maar wie is het? vroeg Packe.
Zyn eigeniyken naam zou ik u niet kun
nen zeggen, dien ben ik vergeten. Maar wel
herinner lk me dat hy drie Jaar geleden
werkte onder den naam van Wahba. Hy was
toen een Egyptische waarzegger hij woonde
in de New Bond Street die vele menschen
op handige manier wist te bedriegen. Ik ben
benieuwd te weten hoe hy het thans heeft
aangelegd.
Daar staan de eenige menschen die u
dit waarschyniyk zullen kunnen vertellen, zei
hy.
De anderen keken op en zagen de mar
kiezin van Scraye en mevrouw Wythenshawe,
die Juist uit een auto waren gestapt. Scraye
liep hen tegemoet toen zy wilden afdalen.
Het is niet noodig dat zy dit zien, zei
hy. We moeten zorgen dat die ïyken hier weg
komen.
De detective bood aan, hiervoor te zorgen.
De drie mannen gingen de dames tegemoet
en overreedden haar, terug te keeren Doch
het scherpe vrouweiyke oog had reeds het ge
volg van het auto-ongeluk gezien, zy keken
Scraye vragend aan.
Zy zyn beiden dood, zei hy zacht. De
wagen vloog door die afsluiting. We kunnen
daar beneden niets meer doen laten we
daarom terug keeren en trachten uit te vin
den waar we zyn en of er geen huis of school
ln de nabyheid is.
Na zich even georiënteerd te hebben zei
Scraye, dat er dichtbij een klein stadje moest
liggen. Daar zouden zy wel een hotel vinden.
Ik voel me ziek, zei hy, en verlang naar
iets opwekkends Maar.... vervolgde hy en
keek mevrouw Wythenshawe beteekenisvol aan,
voor we verder gaan zou ik en ook Packe
en Trickett willen weten, wie die man was?
Mevrouw Wythtenshawe, die het bericht van
de catastrophe met veel kalmte had aange
hoord, wilde het antwoord graag geven.
Dat is, zei ze, niet zoo moeiiyk te ver
tellen, Het geeft tevens de verklaring voor
onze aanwezigheid hier en voor onze be
moeiingen in deze vreemde zaak. De dou
airière en ik ontmoetten den man verleden
jaar. De waarheid is, dat wy wenschten geld
te leenen. Wij lazen een advertentie, waarin
geld ter leen werd aangeboden, we 3chreven
er op en kwamen toen in aanraking met dien
man, die zichzelf toen Mr. Hyacinth Mortimer
noemde. We hadden verschillende bespiekin-
geh met hem en het resultaat was, dat hy
ons uitnoodigde lid te worden van zyn
Annexatie Sociëteit.
We namen ten slotte zyn voorstellen aan,
want wy voorzagen, dat we hier iets te doen
kregen, wat per saldo waardiger was, aan geld
te leenen tegen zestig procent. We moesten
wilden we slagen ons spel gced spelen.
We trachtten zyn vertrouwen te winnen en
handelden steeds zooveel mogeiyk volgens zyn
plannen. Hy had zich intusschen gepromo
veerd tot Doctor Frobenius en de gedaante
verwisseling ondergaan. Wü hebben nooit iets
willen stelen daaraan wilden wy niet mee
doen. Slechts éénmaal moesten wy om het
vertrouwen niet te verliezen iets weg
nemen, het was het kruis van den Tsaar.
Ik nam het weg, zond het naar de stad en
bracht het den volgenden dag naar dien
hoedenwinkel waar een van Frobenius'
agenten woonde. Het kruis werd echter te vlug
naar Parys gebracht, want toen ik den vol
genden dag eenige detectives naar het huis
zond, kwamen zy te staan voor een vuurzee,
waaruit later het hjk van Madame Charles te
voorschyn kwam. Dus moesten we andere,
wegen zoeken enenfin, u ziet het resultaat,
eindigde zy en wees met een kort gebaar in
de richting van de hooge rotsen.
U denkt dat Doctor Frobenius Madame
Charles vermoordde? vroeg Packe.
Ik weet het niet, antwoordde mevrouw
Wytenshawe. Maar ik ben tot de conclusie
gekomen, dat het wel byna zeker moet zyn.
Myn gedachte is, dat Madame Charles in
Londen en Monsieur Charles in Parys de
agenten der firma waren. Toen zy tot de
ontdekking kwam dat er eenig gevaar dreigde,
wilden zy deserteeren. De makkeiykste
manier om hun het zwygen op te leggen was
hen te dooden. Ik heb het idee dat Doctor
Frobenius niet veel gewetensbezwaar maakte
tegen een dergeiyke handeling.
Zoo zal het wel gegaan zyn, zei Scraye.
Wat zeg jy er van, Trickett jy hebt het
grootste aandeel gehad in deze zaak?
Maar Jimmie antwoordde niet. Hy had iets
gezien dat op een hotel geleek en als een
hazewind liep hy er heen, zonder Scraye op
zyn vraag geantwoord te hebben.
Tien minuten later stond hy in een tele
fooncel en met eenige angst wachtte hy het
opgeroepen nummer. Het kwam hem voor dat
hy uren moest wachten en toen hy ten slotte
de welbekende stem hoorde, verloor hy een
oogenblik zyn zelfbeheersching.
Wel Kentover? zei hy.
Kentover's stem antwoordde uit Londen:
De dames zijn juist hier aangekomen»
mynheer. Alles in orde, mynheer en heele
maal gezond, zy zouden graag willen weten,
mynheer.
Ja? ja ja??? riep Jimmie.
Of u het goed maakt, mynheer? ver
volgde Kentover.
Jimmie zuchtte heel diep en met alle krach8
die in hem was, riep hy terug:
Als nooit te voren!
EINDE.
