Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Plaats dan 'n„Omroeper"
voor 80. OOO gezinnen
De Koningin bezoekt „Flora"
LAATSTE NIEUWS
Toen de scheidsmuur viel
HARTELIJKE TOE
JUICHING
piinninnmmniiHnnnnimnnHiiHiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
ZATERDAG 27 APRIL 1935
STADSNIEUWS
Bezoek van de Koninklijke Maat
schappij voor Tuinbouw
en Plantkunde
door ISABEL G CLARKE
Tuinbouw op bezoek
PALACE-BIOSCOOP
,Dat zaakje is niet pluis'
REMBRANDT-THEATER
De big van het Regiment
LUXOR-THEATER
Het gebeurde op 'n avond
MUZIEK
Requiem van Brahms en Athalia
van Mendelssohn voor de Haar-
lemsche werkloozen
„St. Raphael"
De „Uiver" toch door
bliksem getroffen?
Conclusie van de permanente
commissie
Devaluatie éii ónze
havens
Bespreking van Amsterdam en
Rotterdam onder leiding van
minister Steenberghe
Nederland protesteert
in Japan
BURGERLIJKE STAND
Moeilijkheden diamant
industrie
Opnieuw besproken door ministers
Ongehoorzaamheid en
opruiing in dienst
Brutaal optreden van dienst
weigeraar
Nationaal Herstel en
N.S.B.
Tegen achterstelling van Neder
landsche inkoophuizen
Mr. Westerman vindt dat zij
elkaar zullen moeten
vinden
VAN HEITOESTEL GEVALLEN
BlllIlUilUIUIIlIIIlllIlIlIllIlllllUUUjlJlilIilllUUlUilliliillllUUllUllllUliUUllllllIlllllillllllllllllillllllllllllllllÜ
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
alUIHIIIIIIIIillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilliiiiiiiiiiiiiiiiiiilllllllllllllllJiS
H. M. de Koningin bracht Vrijdagmiddag
zooals gemeld een bezoek aan de Internatio
nale Bloemententoonstelling „Flora" te Heem
stede. Zij was vergezeld van freule Schimmel-
penninck van der Oyen en Jhr. de Jonge van
Eilemeet. Zij werd aan den ingang ontvangen
door de heeren van Waveren en Voors. De heer
Krelage kon aanvankelijk niet aanwezig zijn
omdat hij het diner aangeboden door het uit
voerend comité van de Kon. Mij. voor Tuin
bouw en Plantkunde moest presideeren. Hare
Majesteit werd in het Bloemenpaleis rondge
leid door den heer J. L. Bouwer, voorzitter van
de afd. Haarlem van de Kon. Mij. voor Tuin
bouw- en Plantkunde. H. M. toonde groote be
langstelling voor deze tentoonstelling, die een
zoc groot verschil toont met de vorige. Zij vond
cezc zeer interessant en complimenteerde den
heer Koper voor de wijze waarop deze exposi
tie geënsceneerd werd. Verschillende eigenaars
die bij hun stand stonden werden aan Haar
voorgesteld. Ook toen Hare Majesteit wegging
betuigde zij nogmaals haar ingenomenheid met
het genotene en sprak over den geweldigen in
druk dien de tulpen in vollen bloei op Haar
maakten.
Het publiek toonde zich overal enthousiast
en toen H. M. de treden van het Bloemen
paleis betrad klonk spontaan het Wilhelmus.
We hadden 'n telefoontje gekregen: H. M.
d£ Koningin was voornemens om op haar door
reis van het Loo naar de Residentie de Flora
IV te Heemstede te bezoeken.
Maar het leek wel, alsof tienduizenden in
c!en lande zoo'n journalistiek primeur-telefoon
tje hadden gekregen, want toen wij Vrijdag
middag op het tentoonstellingsterrein arriveer
den, zag het er zwart van de bezoekers. En
nog steeds brachten autobussen en trams en
auto's nieuwe kijklustigen bij honderden aan.
T&llooze dames en heeren, waaronder zeer veel
buitenlanders, blijkbaar vol vertrouwen in de
lauwe lenteluchten en het tintelend Oranje-
zonnetje, reeds in zomersche toiletten. Hier en
daar hoorden we reeds mompelen, dat er bij
zco'n bezoek van de Binnen-tentoonstelling
toch wel niet veel, tenzij misschien in een draf
te zien zou zijn, waarop evenwel geruststellend
kon worden geantwoord, dat de regeling per
fect was, en een ieder in de gelegenheid zou
worden gesteld, om alles goed in oogenschouw
te nemen.
Voor den rechtertoegang van het Bloemen
paleis waar de vierde tiendaagsche Flora wordt
gehouden, wachtte intusschen een eindelooze
file bezoekers, tusschen de afpaling, in rijen van
vijf, zes personen, over een lengte van een
paar honderd meter. En verder over het ge-
heele terrein, een dichte haag vormend langs
de paden naar en op de vollegrondstentoon-
stelling welke H. M. vermoedelijk zou volgen,
wachtten honderden met ongeduld het oogen-
blik af, waarop Hare Majesteit zou verschij
nen.
Daar klinkt opeens, van een der groote bor
dessen voor het Bloemenpaleis een hartelijk
hoera. Hoeden gaan af, handen gaan groetend
en wuivend de hoogte in, en geëscorteerd door
de rijzige gestalte van den heer E. Krelage,
verschijnt de hooge Landsvrouwe in het smet
teloos wit, dat nog fel afsteekt tegen de zon
beschenen witte muren van het Bloemenpaleis,
waarlangs de Koningin met klein gevolg zich
naar de overbrugde vaart begeeft, die de volle-
grondsterreinen scheidt van het avondterrein.
Overal, en hier en daar zelfs al eens wat
onbescheiden verdringen zich de bezoekers
om de witte gestalte te zien, die minzaam groe
tend, zich langzaam voortbeweegt tusschen de
menschenrijen, waardoor het haar welhaast on
mogelijk moet zijn geweest een eenigermate
gunstig overzicht van de tentoongespreide kleu
renweelde en de natuurlijke entourage te krij
gen.
Doch allen trachtten een glimp op te vangen
bij deze unieke gelegenheid, om Hollands Ko
ningin te zien te midden der Florakinderen van
haar eigen land. Foto- en filmapparaten wor
den bij tientallen op het kleine gezelschap ge
richt, terwijl de geleiders en de marechaussees
alle moeite hebben om het steeds opnieuw op
dringend publiek, dat Hare Majesteit ovatie op
ovatie brengt, wat binnen de perken te houden,
en voldoenden doorgang te verzekeren.
Een korte wandeling over het vollegronds-
terrein, en dan keert het hooge gezelschap
langs de andere brug terug, om zich ten slotte
naar den uitgang te begeven, waar de auto's
wachten, en waar Hare Majesteit met een har
telijk woord van dank afscheid neemt van de
leden van het Uitvoerend Comité.
„Ik vind het heerlijk," zoo verzekerde ons
een oud moedertje spontaan, „onze Koningin
nog eens van zóó nabij te hebben mogen zien,
en dat nog wel tusschen onze eigen Holland-
sche bloemen. Dit is voor mij een onvergetelijke
middag!"
Velen zullen met haar en met ons hetzelfde
43
Niets zou mij weg gehouden nebben," zei hij
ijskoud, „als jij me niet duidelijk te kennen had
gegeven, dat je me niet terug wenschte te zien.
Ik hield daarvoor veel te veel van je. Maar je
stuurde me weg en je zei hatelijke, wreede din
gen tegen me. Je moet het mij niet verwijten, als
ik toen geloofde, dat je me nooit meer wilde
zien. En die historie met Ernst Trustcott paste
daar precies in. Je kunt het me niet kwalijk ne
men, dat ik het voetstoots aannam."
„Waarom ben je dan nu gekomen?"
„Dat is een heele geschiedenis. Wil je het
heusch hooren, Angela?"
„IK wil alles hooren. Maar laten we hier niet
blijven staan, we kunnen wel een eindje door-
loopen."
„Wij zijn allemaal gelogeerd op de Towers. Je
weet, dat we het laatste jaar in Londen hebben
gewoond, al bijna sinds ik jou het laatst gespro
ken heb. Maar de oude heer heeft zijn woorden
ingeslikt, sinds den oorlog, hij is nu blij, dat ik
onder dienst ben. Ik heb een paar dagen verlof,
morgen moet ik weer in Aldershot zijn. Angela,
dit was mijn eenige kans om je nog eens te zien,
ik krijg al gauw mijn aanstelling als vliegenier
en dan hoop ik naar Frankrijk te gaan.... En
hebben gedacht, en dit onuitgesproken besef
zal dan ook wel de reden zijn geweest, waarom
de geestdrift over haar ongedwongen vertoeven
tusschen de Flora-bezoekers varr dezen Vrijdag
middag telkens opnieuw zoo hoog oplaaide.
Het Uitvoerend Comité van Flora heeft Vrij
dagmiddag bestuur en leden van de Kon. Ned.
Mij. voor Tuinbouw en Plantkunde verzameld
aan een lunch in restaurant Flora. Aanwezig
waren o. a. jhr. mr. dr. A. Röell, commissaris
der Koningin in Noord-Holland, jhr. J. P. W.
van Doom, burgemeester van Heemstede, de
heeren F. V. Valstar, regeeringscommissaris,
mr. T. J. T. Noyon, ondervoorzitter van de
Kon. Ned. Mij. voor Tuinbouw en Plantkunde,
J. C. M. Mensing voorzitter van den Neder-
landschen Tuinbouwraad, J. H. Kauffmann.
voorzitter van de vaste Keuringscommissie
van de Kon. Ned. Mij., Jac. Smits, voorzitter
van den Bond van Plantenhandelaren, inzen
ders.
De hr. ERNST H. KRELAGE begroette de
aanwezigen en zei het op prijs te stellen, dat
zoovelen gekomen waren. In het bizonder
heette hij jhr. Röell welkom, die hierdoor weer
blijk gegeven heeft van zijn groote belang
stelling voor Flora, en jhr. van Doorn; voorts
het hoofdbestuur van de Kon. Ned. Maat
schappij, die hij namens het Uitvoerend Co
mité dank zegde voor de verleende medewer
king. De samenwerking tusschen de Alg. Ver
eeniging voor Bloembollencultuur en de Kon.
Ned. Maatschappij voor Tuinbouw en Plant
kunde dateert reeds uit 1903, toen men be
gon te spreken over de combinatie volle-
gronds- en tijdelijke tentoonstelling. Pas in
1910 is dit plan verwezenlijkt geworden, en
sindsdien heeft er steeds samenwerking be
staan. Hij sloot met een dankwoord aan de
Vaste Keuringscommissie en de Kon. Ned.
Maatschappij.
Mr. T. J. T. NOYON sprak woorden van
dank voor de blijde dagen, bij de opening van
Flora 1935 meegemaakt. Hij prees de Alg. Ver-
eeniging voor Bloembollencultuur, die steeds
op de bres stond voor de bloembollencultuur,
een lichtend voorbeeld voor de Kon. Ned. Maat
schappij. De samenwerking tusschen beide
vereenigingen, die beide op eenzelfde terrein
werkzaam zijn, n.l. dat van de bloemen, is
steeds buitengewoon aangenaam geweest en
nimmer heeft zich eenig conflict voorgedaan.
Het zijn beide vereenigingen, die zich een be
staansrecht hebben verworven. Spr. heeft reeds
bewondering voor wat steeds gedaan wordt
voor de bollencultuur, maar het toppunt is
wel wat nu in Heemstede te zien is, en hij
spreekt zijn bewondering uit voor het werk van
het Uitvoerend Comité. Tenslotte sprak hij de
beste wenschen uit voor het welzijn van de
Alg. Vereeniging van Bloembollencultuur en
hoopte, dat het beroemde trio, het Uitvoerend
Comité nog lang gespaard mocht blijven voor
de bloembollencultuur.
De heer KAUFFMANN zei, dat hij als voor
zitter van de Vaste Keuringscommissie zich
verantwoordelijk voelde voor het goed verloop
der keuringen. Hij dankte voor de genoten gast
vrijheid.
De heer LUBBE te Oegstgeest winner van
een nieuwe narcis die bekroond is gewor
den, noemde deze narcis naar jhr. van Doorn,
burgemeester van Heemstede, die hiervoor har
telijk dank zei en dit gaarne aanvaardde.
De begroeting van keizer Kang-Teh door keizer Hirohito bij zijn aankomst te
Tokio
haalt en je afvraagt hoe ze den onzin bij elkaar
halen. Of eigenlijk is het zelfs geen onzin
het is heelemaal niets.
Op het tooneel twee stepdansers, die in hun
soort heel goed waren.
Het is een malle geschiedenis, die we gis
teravond in Palace te zien kregen, maar toen
we naar huis gingen namen we toch de over
tuiging mee, dat ook malle geschiedenissen
wel grappig kunnen wezen.
Vooral als de hoofdpersoon in die malle ge
schiedenis Arthur Ralph Roberts heet.
Kostelijk hebben we ons vermaakt met den
man die meent dat zijn dochter met een ba
ron getrouwd is, en dan tot de "ontdekking
komt, dat die baron heelemaal geen baron is,
maar een doodgewone gemeene oplichter, die
de papieren van den baron heeft gestolen.
Later komt natuurlijk wel alles op z'n pootjes
terecht en blijkt de man die zich voor den
chauffeur van den baron heeft uitgegeven de
baron zelf te zijn, die smoor verliefd is gewor
den op de vrouw, met wie hij via zijn plaats
vervanger getrouwd is.
U ziet, een malle geschiedenis, maar ten
slotte toch een heel eenvoudige intrigue. Maar
u zult ook begrijpen, in welke dwaze situaties
een dergelijk geval de er in betrokkenen kan
brengen en als die dan worden voorgedragen
op de manier zooals Roberts en ook Adèle
Sandrock, die weer een van haar „mannelijke"
rollen heeft dat kunnen.
Heel den avond heeft de zaal, die zeer ten
onrechte slecht bezet was op dezen eersten
avond, zitten schateren van het lachen en dat
zal ze ook de verdere avonden van deze week
naar we verwachten beter bezet ook wel
doen.
Het voorprogramma geeft naast de journaals
nog een gekleurde Amerikaansche film, zóó
Amerikaansch, dat je er je schouders voor op-
lui, niet ouder dan jij en ik raken iederen dag
verloofd."
Zij sprak niet meer. Het was, zooals hij had
gezegd, meer dan een jaar sinds hun laatste
ontmoeting. En al dien tijd hadden zijn don
kere, verwijtende oogen haar dag en nacht ach
tervolgd.
Haar straf was het zwaarst te dragen geweest,
hij had tenminste nog zijn werk, dat hem in be
slag nam, hij had niet uur na uur, dag na dag
aan haar kunnen denken. En zij had om zijn
terugkeer gebeden met een nederigheid, die in
haar hart geen plaats open liet voor trots.
Teen zij hem vandaag had zien knielen in de
kapel, meende zij eerst dat het zijn geest was,
dien zij opgeroepen had door haar wilde, harts
tochtelijke gebeden.
„Ik ben gekomen om je te zeggen, dat ik van
je houd, Angela.
Zeg mij nu eens en voor altijd de waarheid.
Speel niet met me, waag het niet te liegen."
Er klonk boosheid even goed als smeeking in
zijn stem, maar het bevelende, dwingende greep
haar aan, maakte, dat zij zonder aarzeling voor
hem zou willen knielen en hem vergiffenis vra
gen.
„Wees ook waar tegenover jezelf," ging hij rus
tiger voort. „En ais je mil werkelijk liefhebt,
durft het dan ook te zeggen. Daarna zullen we
de heele wereld vertellen van onze liefde. Als je
me niet lief hebt, dan zal ik gaanEn
zeg niet het verkeerde, Angela. Als ik nu ga, kom
ik nimmer terug. Dan zal ik je uit mijn ge
dachten verbannen."
Iets in deze overheerschende houding kal-
Als deze Hollandsche film, die zooals we
reeds schreven, tot de beste der tot nog toe
verschenen komische Nederlandsche films ge
rekend kan worden, nog niet geprolongeerd
zou worden, dan was er alle reden te wan
hopen aan de Nederlandsche „commercieele
plaatjesfabricatie." Nu zij echter geprolon
geerd is gelooven we wel dat zij door
meerdere films van gelijke kwaliteit zal worden
gevolgd.
„De big" is een aardig, prettig filmpje dat
in ruime mate den lachlust opwekt, en daar
door terecht avond aan avond volle zalen
nieuwsgierigen trekt.
Het voorprogramma heeft een wijziging on
dergaan, voor zoover het de journaals en het
variété-nummer betreft, terwijl het geestige
gekleurde teekenfilmpje van Walt Disney even
eens een tweede levensweek in dit theater is
gegund. Het variété-nummer verdient de aan
dacht van al degenen, die een echt ouderwetsch
circusnummer van salto mortales en anderszins
op prijs weten te stellen.
Een echt Fransch artistengroepje, zwiert en
springt door de lucht, dat het een lust is, en
den aanblik daarvan zou men bijna vergeten,
indien men er nu niet op zoo'n gemakkelijke
manier nota van kon nemen.
Claudette Colbert is geen legendarische figuur,
ze kan ook met twee voeten in de wereld van
vandaag staan, ver van den pracht en den luister
van het oude Rome. Men moet er wel even aan
wennen, dat ze kleeding anno 1935 draagt en
modern geschminkt is, maar voor de film. waai-
in we haar thans zagen, en dje volop Ameri
kaansch is, eindigt, is men er wél mee verzoend,
dat ze ditmaal geen Cleopatra of iets derge
lijks voorstelt.
„It happend one night" is de titel van haar
nieuwe film. Het gebeurde dan ook op 'n avond
dat ze van het jacht harer millioenen bezitten-
den vader sprong en de vrije wereld, zonder
gouvernantes en detectives, koos.
Met de nacht-autobus gaat ze van Miami naar
New-York, maar eer ze daar is, maakt ze zoo
veel avonturen mee, dat de geschiedenis op het
randje af voor volwassenen geschikt is. Moge
de situatie zoo nu en dan nogal precair zijn,
de tekst is bijzonder goed, geestig en het is
jammer, dat niet al het gesprokene vertaald
kon worden.
Clark Gable is ditmaal de partner van Clau
dette en tevens een roemruchtig collega van
schrijver dezes. Een benijdenswaardige collega,
want hij int voor één sensatie-artikel niët min
der dan 2500 dollar, waarbij wij niet behoeven
te verzwijgen, dat bij ons in Nederland de helft
gebruikelijk is.
Het gaat daar trouwens toch alleraardigst toe
in het land van de wolkenkrabbers: de nacht
autobus is uitgerust met drie muzikanten, die
gezelschapsliedjes spelen met refreintjes voor
iedereen gèschikt. De chauffeur zingt zelfs het
hoogste lied! Sigaren, bonbons en broodjes met
kaas worden gevent en men slaapt er rustig op
den schouder van een onbekenden buurman of
jonge dame.
Wie nog mocht meenen, dat het een sprookje
is, dat een bruid er vlak voor de huwelijks
inzegening vandoor kan gaan, aanschouwe deze
film. Met een sleep van een paar meter slaat
het lieftallige Claudetje op hol en ze komt pas
tot kalmte, als de avond gevallen is en ze rust
in de armen van een echtgenoot-uit-liefde in
een klein hotelletje ergens buiten New-York.
Een gezellig geschiedenisje, met geestige vond
sten, lang, maar geen oogenblik vervelend.
In 't uiteraard korte voorprogramma 'n tee
kenfilm en binnen- en buitenlandsch nieuws.
meerde haar. Zij hadden het hek bereikt van de
eerste wei, die afliep tot aan de Frent. Daar
konden zij al de smalle zilveren baan van de
rivier zien. Zij waren alleen, stonden tegenover
elkaar.
Het volgend oogenblik lag zij snikkend in zijn
armen, drukte zich tegen zijn hart.
„O, je wist toch zeker al dien tijd, dat ik van
je hield. Ik was laf, dien dag dat je kwam. Ik
was zoo bang, dat zij boos zouden zijn. als zij
iets vermoedden. Ik dacht, dat je het wel begrij
pen zou. Ik had geen oogenblik gedroomd, dat
je weg zoudt gaan en me nooit "en nooit eens
schrijven. En toch gaf het niets.want vader
zag jeEn hij was woest, dat je gekomen was.
Het was toen kinderachtig en absurd.... we
waren allebei nog zoo jong. Maar toen zij aan
kwamen met Ernst Trustcott, toen Ernst zelf
kwam en me ten huwelijk vroegtoen wist ik,
dat ik alleen maar van jou hield. En ik dacht;
dat je te boos was om nog langer iets om me te
geven. Ik dacht, dat ik er aan zou sterven. Je
bent wreed geweest, Cymbeline."
„Meen je dat?"
Zijn lippen trilden, het was moeilijk om den
glimlach te onderdrukken dien haar woorden te
voorschijn riepen.
„Het schijnt, dat we niets anders gedaan heb
ben dan elkaar verkeerd begrijpen. Mijn lief
stenu moet je niet schreien. Er is niets om
over te schreien. Je wordt nu erg gelukkig, heel
erg gelukkig."
Hij kuste het kleine, behuilde gezichtje, zooals
hij een kind, dat zich bezeerd had, kussen zou.
„Dacht je heusch, dat ik zoo weinig van je
Onder leiding van Jac. Zwaan en begeleid
door de Haarlemsche Orkestvereeniging, wel
ker leden, ofschoon niet meer in vereenigings-
verband werkend, toch allen welwillend aan
het op hen gedane beroep gehoor hebben ge
geven, voerden Schotens Christelijk Gemengd
Koor en het Doopsgezind Zangkoor gisteren
avond beide bovengenoemde koorwerken uit.
Zooals men ziet, muzikale vogels van nogal
diverse pluimage. Gezien echter het goede doel,
waarvoor alle medewerkenden zich de moeite
dezer uitvoering hebben getroost, zullen we van
de keuze, die we niet geheel kunnen onder
schrijven, Verder niet gewagen.
De uitvoering zelve stond op behoorlijk peil,
en er is ongetwijfeld door allen met animo ge
musiceerd. In de afwerking van den koorzang
zou men slechts nu en dan wat meer verfijning
hebben verwacht, wat spannender climaxen en
wat feller contrasten. Bij de uitvoering van
Brams' Requiem was die bovendien ontegen
zeglijk beter verzorgd dan in het zeer opper
vlakkige werk van Mendelssohn, waarvan de
declamatietekst voor de vele werkoozen in de
zaal aanwezig, ten slotte wel Spaansch zal zijn
geweest. De declamator-bariton Dick Weiman
heeft hieraan natuurlijk in zooverre geen
schuld, daar hij zijn verhaal voordroeg met de
noodige souplesse en duidelijkheid, met de ver-
eischte levendigheid en goed verstaanbare dic
tie. Evenmin natuurlijk de dames solisten, He-
lene Ludolph en mevr. Rie van Pel. die de
sopraanpartijen vertolkten en Anna Stroink,
over wier warm getimbreerd geluid wij reeds
vroeger in prijzenden zin schreven. Haar soli,
duetten en terzetten waren een verademing in
hét overigens vrij dorre werk.
Het H.O.V.-ensemble begeleidde slagvaardig
en met de routine die we van onze musici ge
woon zijn, zoowel de solisten- als de koorpar
tijen, en zeker is het jammer dat hun geen
waardiger werk kon worden voorgelegd. We
weten ten andere dat hiervoor de tijd van voor
bereiding ook wat kort is geweest.
Ofschoon enkele coupures in het Requiem
van Brahms noodzakelijk bleken, bevredigde
de uitvoering van dit religieus getinte werk
van den grooten Duitscher zooals men we
ten zal, geschreven om de nagedachtenis zijner
zoo Umiggeliefde moeder te eeren ons nog
wel het beste, al waren verschillende fragmen
ten wat oppervlakkig van voordracht en al liet
hier en daar de onderlinge stemverhouding te
wenschen.
De dirigent Jac. Zwaan wist z'n zangeressen
en zangers in dit moeilijk werk nochtans in de
juiste paden te houden en de aanwezigen ap
precieerden een en ander dan ook, blijkens het
herhaalde applaus na ieder deel, ten zeerste.
J. S.
Bovengenoemde organisatie af deeling Werk
plaats-personeel houdt Zaterdag 27 April 's mid
dags om half 5 te Utrecht in huize „St. Jan",
haar jaarlijksche voorjaarsvergadering De
Haarlemsche deelnemers vertrekken om 2.59 uur
uit Haarlem.
Van welingelichte zijde verneemt „Het Volk"
dat de conclusie van het Uiver-rapport in zake
de hoofdoorzaak van de ramp toch zou terug
voeren naar „blikseminslag".
Het rapport heeft den minister van Water
staat, jhr. Van Lidth de Jeude, bereikt, die er
kennis van heeft genomen, doch nog niet be
slist heeft of tot eventueele geheele of gedeel
telijke publicatie zal worden overgegaan. Waar
schijnlijk zal de minister daarover het advies
afwachten van het bureau Luchtvaart van zijn
departement, waar het rapport nog niet is ver
schenen.
Het merkwaardigste der thans genoemde con
clusie is volgens het blad zeker, dat het rapport
Van der Maas, hetwelk de permanente com
missie tot leidraad heeft gediend, zich uitdruk
kelijk van de blikseminslagtheorie afwendde.
Hoewel het rapport-Van der Maas streng ge
heim werd gehouden, kon indertijd „Het Vader
land" mededeelen, dat dr. Van der Maas tot
de volgende drie conclusies was gekomen:
lo. sloot hij blikseminslag als oorzaak van de
lamp uit:
2o. was hij van meening, dat breuk van het
toestel (van staart, roer en/of vleugels) niet
waarschijnlijk is;
3e concludeerde hij, dat de oorzaak van het
ongeluk moest worden toegeschreven aan slech
te vliegeigenschappen van het toestel, die in de
luchtgolvingen rondom de onweersbui bij Rut-
bah Wels noodlottig zijn geworden.
De regeeringspersdienst ontkende de juist
heid dezer mededeelingen niet, doch verklaarde
slechts, dat deze voor rekening van het blad
moesten blijven.
Daarop is de „permanente commissie", be
staande uit vice-admiraal Schorer, prof. dr, ir.
Biezeno, majoor-vlieger Van Heyst en den ma
rine-luitenant-vlieger Broesder, aan het werk
gegaan. Haar rapport, waarvan thans, gelijk
hierboven gemeld, de minister reeds kennis
heeft genomen, doch omtrent de publicatie
waarvan nog niets besloten is, zou thans weder
om tot blikseminslag als oorzaak van de ramp
concludeeren, een conclusie derhalve, die, aldus
„Het Volk", in lijnrechte tegenspraak is met die
van het rapport-Van der Maas, dat haar als
leidraad heeft gediend.
Naar de N. R. Crt. verneemt, zullen er bin
nenkort besprekingen plaats vinden van den
Minister van Economische Zaken en onder
diens voorzitterschap, met de vertegenwoordi
gers van de gemeentebesturen van Amsterdam
en Rotterdam en van de Kamers van Koop
handel en Fabrieken aldaar, over de gevolgen
van de Belgische devaluatie voor de beide ha
vens. Met klem zal bij de regeering van beide
zijden op maatregelen worden aangedrongen,
teneinde de zeer nadeelige gevolgen zoo klein
mogelijk te doen zijn.
Geboren: 25 April: M. G. Hamansvan der
Horst, dochter; M. Broekhofvan Dijk, doch
ter; A. J. M. PortegiesRijs, dochter; M. A. C.
Lelijveld—Ras, dochter; L. G. M. Tummers—
van Aarsen, zoon; 26 April: A. C. Hardebilvan
Hoorn, dochter; J. G. J. M. van den Haak
Schackman, dochter; C. A. J. KokHenneman.
zoon.
Ondertrouwd: 26 April: L. M. Dekker en A.
Jonker.
Getrouwd: 26 April: E. P. Ebeling en J. M.
Wardenburg.
Overleden: 24 April: A. H. van der Wal—He-
benstreit, 77 jaar, Kinkerstraat; 25 April: W.
J M. Meijer—Jansen, 43 jaar, Kamperlaan; W.
J. Boeré, 68 jaar, Lange Poellaan; A. Splinter
van 't Hof, 72 jaar, Gasthuisvest.
hield? Ik heb zelf een heel moeilijken tijd door
gemaakt, de laatste maanden, dat zeg ik je....
Angela, waarom gaf je geen teeken van leven?"
Nu volgde een heerlijk uur en toen het voorbij
was, waren zij moe van him emotie, maar totaal
verzoend en verbonden en zoo verliefd als er
maar een menschenpaar geweest is sinds het
begin van de wereld.
Zij was nu trotsch op Cymbeline, zij verbaasde
zich nu over het feit, dat zij zich ooit voor hem
geschaamd had. Het scheen nu niet meer te
hinderen, dat hij maar negentien jaar oud was.
Iederen dag vonden er huwelijken plaats tus
schen jongelui, het werd zelfs aangemoedigd.
Men dacht minder aan de toekomst, voor ve
len, helaas, was er geen toekomst meer hier op
aarde. Jongens en meisjes deden het werk van
ouderen, voorzichtig en volledig. En de liefde
stond tegenover den dood en nam haar deel,
zonder acht te slaan op wat het kosten zou, noch
met te groote vrees voor wat er komen ging. Er
was iets Schoons en grootsch in die jonge en
tragische gelieven van 1914 die den dood min
achtten.,
Een lange oorlog? O ja het zou lang duren,
dat had Kitchener al gezegd. Er was niet veel
kans, dat diegenen, die nu al in het veld ston
den, het einde zouden beleven. Maar anderen
zouden komen en hun plaatsen innemen.
Eindelijk vertelde hij haar wat hij thuis nog
niet had durven zeggen:
„Liefste, ik moet binnen de veertien dagen
gaan. Ik denk het Kanaal over te vliegen. Ik heb
het de anderen nog niet gezegd. Lijkt het je
niet reusachtig?"
In het antwoord, dat het departement van
fcuitenlandsche zaken het Nederlandsche ge
zantschap denzelfden dag nog deed toekomen,
deelt de Japansche regeering mede, dat zij
maatregelen zal overwegen waardoor genoemde
bezwaren uit den weg geruimd kunnen wor
den.
Naar wij vernemen, hebben de moeilijkheden
in de Amsterdamsche diamant-industrie Vrij
dagmiddag opnieuw het onderwerp uitgemaakt
van een bespreking tusschen de ministers van
Sociale Zaken, Economische Zaken en Finan
ciën, bij welke bespreking tegenwoordig waren
de heeren dr. Groeneveld Meyer, administra
teur bij het Departement van Economische Za
ken, dr. ir. Hacke, directeur-genraal van den
arbeid, de heer Meyer de Vries, hoofdinspecteur
van de werkverschaffing en mr. van Doorninck,
thesaurier-generaal van het Departement van
Financiën.
De bespreking geschiedde in het kabinet van
den minister van Financiën.
Voor het Hoog Militair Gerechtshof heeft in
h.ooger beroep terecht gestaan de gewoon dienst
plichtige soldaat J. A. S., die door den Krijgs
raad te 's Hertogenbosch is veroordeeld tot 14
maanden gevangenisstraf met ontslag uit den
militairen dienst zonder ontzegging van de be
voegdheid om bij de gewapende macht te die
nen, wegens opzettelijke ongehoorzaamheid en
opruiing tot een in het Wetboek van Militair
Strafrecht omschreven misdrijf.
Beklaagde, die principieel dienstweigeraar is,
heeft 18 Februari 1.1. te Harderwijk, toen de
pas aangekomen dienstplichtigen door den
compagnies-commandant werden toegesproken
en deze o.a. zeide, dat in een goed geordenden
Staat orde en tucht noodig zijh, uitgeroepen:
„Een mooie Staat, waar duizenden loopen to
verhongeren", en vervolgens, toen de kapitein
den dienstplichtigen voorhield, gedurende hun
diensttijd hun plicht te doen, uitgeroepen: „dus
te weigeren".
Nadat de advocaat-fiscaal bevestiging van het
vonnis had gerequireerd, betoogde beklaagde's
raadsman, mr. Gerlings uit Utrecht, dat be
klaagde niet in hooger beroep is gekomen ter
zake van zijn veroordeeling wegens opzettelijke
ongehoorzaamheid, maar wel ter zake van zijn
veroordeeling wegens opruiing. Pleiter betoog
de, dat S. niet de bedoeling heeft gehad da
andere dienstplichtigen op te ruien, maar uit
sluitend om zijn persoonlijke meening aan den
kapitein bekend te maken en te doen blijken,
dat hij voor zichzelf het plicht achtte om dienst
te weigeren.
Het Hof zal in deze zaak later uitspraak
doen.
De secretaris van het Nederlandsch gezant
schap heeft, naar de Japan Chronicle meldt,
bij de afdeeling handelszaken te Tokio op 20
Maart een protest ingediend, naar aanleiding
van het feit, dat de toewijzingen van het Ja
pansche exportgilde op de import-quota, welke
door de Nederlandsch-Indische regeering vast
gesteld zijn, nadeeligen invloed oefenen.
Voorts wordt ernstig geprotesteerd tegen de
achterstelling van Nederlandsche inkoophuizen
in Japan bij de leden van het genoemd export-
gilde.
Het protest bevat verder het verzoek om het
onbillijke verschil tusschen Nederlandsche en
Japansche verschepers weg te nemen.
„Vliegen? De zee over? O, Cymbeline, je
maakt me bang."
„O, daar behoef je niet ongerust over te zijn,"
antwoordde hij luchthartig. „Eigenlijk is het
veiliger. Als je valt, kom je niet zoo hard neer.
En ik kom misschien al het volgend jaar terug."
Zij zei:
„Het is net of ik niet op de toekomst kan ver
trouwen."
„Het volgend jaar trouwen we, echt," zei hij
met overtuiging. „In October word ik twintig.
Zij zullen ons niet laten wachten tot we meer
derjarig zijn.
„Je weet het nooit, met vader. Hij zal er bar
tegen zijn."
„Is hij hier?"
„Neen, hij drilt een bataljon in Devonshire.
Sinds den oorlog is hij niet thuis geweest."
„Als Lady Weste thuis is, moesten we maar
naar binnen gaan en het haar vertellen," zei
Cymbeline."
Zij weerstreefde hem. „O, neen, dat is te gauw.
Ik heb liever, dat ze het nog niet weet. Toe,
beline."
„Neen, het blijft geen geheim. We zijn open
lijk verloofd of we zijn het niet. Je moet zelf
weten of je het je vader zeggen wilt, maar ik
sta er op, dat het aan je moeder verteld wordt.
Ik zal het mijn eigen ouders meedeelen, zoodra
ik thuis kom."
Hij was nu volkomen haar meester. Dat voelde
hij en het gaf hem de noodige vastheid om
haar zijn wil op te dringen.
Zij was den angst nog niet vergeten, toen zij
geloofde, dat hij voor altijd weg was gegaan, dat
In een openbare vergadering van de afdee
ling Utrecht van het Verbond van Nationaal
Herstel heeft mr. dr. Westerman, lid van de
Tweede Kamer der Staten-Generaal, gespro
ken over de vraag, of Nationaal Herstel aan
de gemeenteraadsverkiezingen moet deelnemen.
Hii beantwoordde die vraag bevestigend.
Spr. zeide verder, dat Nationaal Herstel en
N.S.B. elkaar zullen moeten vinden. Tusschen
beide bewegingen bestaat slechts theoretisch
verschil, dat slechts hierin ligt, dat Nationaal
Herstel niet gelooft, dat het mogelijk zal zijn
dat de leiding, welke wel aanvaard kan worden
voor den strijd naar het doel, geplaatst wordt
over heel het staatsbestel zonder eenige deug
delijke controle en dat dus Nationaal Herstel
niet voor de éénhoofdige leiding der regeering
is en Mussert zich daarover nog niet heeft uit
gesproken. Andere beletselen om te komen tot
een eenheidsfront tusschen N.S.B. en Nationaal
Herstel zijn er, aldus spr., niet.
Vrijdagmiddag omstreeks half vier is een
werkman, die in de Stuiboezem te Vlissingen
bezig was met werkzaamheden aan een hei
toestel, daar uit gevallen en zoodanig op een
ijzeren balk terecht gekomen, dat overbren
ging naar het ziekenhuis noodzakelijk bleek.
durfde zij niet voor een tweeden keer te ris-
keeren. Wat er ook gebeurde, zij moest hem be
houden, h ij kon condities stellen, zij niet.
„Angela, later zul je er blij om zijn. Je bent
nog zoo'n kind, dat heb ik nog nooit goed in
gezien."
„Dat ben ik niet. Jij bent zoo'n onwijs groot-
mensch geworden en zoo veeleischend. Zoo'n
dictator."
„Je hebt veel te lang je eigen zin gedaan. NU
ga ik den mijne doen, dat is veel beter. Laten
we naar Lady Weste gaan, Angela,"
Hij lichtte haar gezicht met zijn hand op en
kustte haar neg eens, heel zacht, met een lief
kozende teederheid. Die lange, vreeselijke oor
logsmaanden hadden haar zacht en gehoorzaam
gemaakt.
Zij gingen terug naar het huis. Lady Weste
zag stomverbaasd vanuit de zitkamer-ramen
haar dochter aankomen met een langen jonge-
mn in khaki. Dat kon Ernst niet zijn, die waS
nog in Frankrijk. Bovendien was Ernst kleinen
breeder in de schouders en veel blonder.
Zij waren al heel dichtbij, toen zij de vreese
lijke ontdekking deed, dat het Cymbeline Harrl-
man was. Maar hij was heelemaal niet van
streek gemaakt door haar onderzoekenden blik-
noch door haar gefronste wenkbrauwen. Hij keek
naar omhoog, glimlachte en nam dan bedaard d®
hand van Angela in de zijne. Dat was z ij n ma
nier om haar te zeggen, dat hij teruggekomen
was, ondanks hen allemaal en dat zijn komS
succes had gehad. Zij kwamen nu naar het hm»
toe, hand in hand als twee kinderen.
Wordt vervolg0.
de
