Van vliegtuigen en vliegtuigen
L; -
m
w
1
IBIS SHAG
h
Dobbelmcmn
lekker... man!
O
I'
r
Twee soorten van
Duitschers
Groote dagen te
Brussel
Kamer en Zuider-
zeesteun
DE DUIKBOOTENQUESTIE
Koersversterking
in Oostenrijk
Staatsburgerschap slechts
voor betrouwbare nazi's
Een interview met
Frick
3
MAANDAG 29 APRIL 1935
Engeland blijft ongerust
Vaderlandsche Front krijgt de
controle over het geheele
politieke leven
iü»
Paschen te Moskou
wmm
Fransche Eucharistische Kruistochters bij de plechtigheden te Lourdes
De wereldtentoonstelling is
geopend, maar nog
niet gereed
Een model-station
De tentoonstelling
Nog niet gereed
Katholieke betooging
geterroriseerd
EEN RUS VLIEGT 1200 M.
Holland te Brussel
Prestatie van parachutist
Nieuwe film van Charles Chaplin
kwamen niet voor
Op zijn verjaardag heeft de ,Führer" Adolf
Hitler, die aan zijn volk den zoozeer be
geerden algemeenen dienstplicht heeft te
ruggegeven en het practisch reeds waardeloos
geworden, zwaar ontdoken hoofdstuk V van het
gehate en verouderde Verdrag van Versailles
officieel op de punt van de bajonet heeft ge
prikt als het document van een afgedane zaak,
twee vliegtuigeskaders ontvangen voor de nieu
we Duitsche luchtvloot, welke reeds die van En
geland in sterkte moet evenaren of zelfs over
treffen. Eén eskader was het geschenk van de
oudstrijdersorganisatie, den „Kyffhauserbund",
het ander van de sinds 30 Juni 1934 gedecimeer
de en gelouterde S. A. Door deze gaven aan
den vereerden leider hebben beide organisa
ties op ondubbelzinnige wijze uitdrukking ge
geven aan den wil van het Duitsche volk,
dat te lang zijn geliefd „Militar" heeft moe
ten missen en er thans vooreerst niet genoeg
van schijnt te kunnen krijgen. Dat de om
ringende wereld door de bewapeningszucht
van Duitschland ten zeerste wordt verontrust,
laat de nationaalsocialistische leiders koud.
Met Ijzeren consequentie gaan zfj voort op den
weg, welken zij door de eenzijdige opheffing
van de militaire clausules van het Versail-
lesverdrag hebben vrijgemaakt. Ondanks al
le protesten, gezamenlijk en afzonderlijk ge
daan door de vroegere geallieerden, wordt
Duitschland in een stevig harnas gestoken,
daar Duitschland wel weet, dat papieren pro
testen aan dat harnas niet de minste schade
kunnen toebrengen en de bezorgde mogend
heden geen lust gevoelen er met het zwaard
op in te slaan. Zoolang de Duitsche wapen
rusting niet volkomen beantwoordt aan de
opvatting der rechtsgelijkheid op weerbaar-
heidsgebied, zooals die door den „Führer"
wordt gehuldigd, zoolang zullen er telkens
nieuwe bewapeningsbesluiten van Berlijn te
verwachten zijn, welke door de andere mogend
heden als nieuwe verdragsschendingen zullen
worden gedisqualificeerd, maar welke in wer
kelijkheid niets anders zijn dan de ordelijk
volgende letters van het bewapenings-a-b-c,
waarvan Duitschland de eerste klanken zoo
resoluut heeft uitgestooten. Duitschland wil
alle wapenen bezitten, welke de andere mo
gendheden ook hebben, en trekt zich niets
meer van welke verbodsbepaling ook aan. Bo
vendien wil het die wapenen bezitten in een
hoeveelheid, welke het uitsluitend zelf bepaalt
overeenkomstig de door zijn streven en be
doelingen gewékte behoeften. Men kan Duitsch
land niet verwijten, dat het dit niet duidelijk
en onomwonden heeft bekend. Na de lucht
vloot en het landleger is thans de vloot aan
de beurt. Het inmiddels reeds gedementeer
de bericht, dat Duitschland 25 duikbooten zal
gaan bouwen, heeft nieuwe ontsteltenis, vooral
in Engeland verwekt.
Engeland is voor duikbooten even bang als
een paard voor horzels. Zijn imperiale verbin
dingslijnen, zijn havens en zijn geografisch ge-
isoleerde positie in het water, kunnen juist door
dit onderzeesche wapen ernstig worden be
dreigd. Het officieele dementi van Berlijn heeft
Engeland niet kunnen geruststellen. Het moge
waar zijn, dat er nog geen duikbooten op sta
pel zijn gezet, dat houdt nog niet in dat er geen
duikbooten gebouwd zullen woorden of dat voor
zulk een bouw niet reeds gedetailleerde plan
nen zijn uitgewerkt. Er behoeft niet aan getwij
feld te worden, dat Duitschland duikbooten zal
gaan maken, wanneer de andere mogendheden
dit geduchte zeewapen niet afschaffen. Enge
land heeft bovendien weinig reden om Duitsch
land op zijn woord te gelooven. Heeft de thans
„generaal der vliegers" geworden Hermann Goe-
ring luttele maanden geleden niet plechtig ver
klaard, dat Duitschland slechts over enkele mi
litaire oefenvliegtuigen beschikte, terwijl Hitier
bij Simon's bezoek aan Berlijn toegaf, dat
Duitschlands luchtvloot reeds de pariteit met de
Britsche luchtstrijdkrachten had bereikt? Heeft
Duitschland na de aanvaarding van het Fe
brüari-communiqué van Londen als grondslag
voor de besprekingen, welke uiteindelijk tot
een verleenen van de practische rechtsgelijkheid
aan het Derde Rijk hadden moeten leiden, niet
eigenmachtig het doel verwezenlijkt, waarvoor
deze besprekingen hadden moeten plaats heb
ben? Zou het dan zoo verwonderlijk wezen, als
Duitschland, vóór dat zijn vertegenwoordigers
oevr le vlootkwestie met Engeland gaan pra
ten, alvast met de aanmaak van allerlei nieuwe
vlooteenheden zou beginnen? Duitschland ont
kent dit wel, maar wie het ook mag gelooven,
Engeland zeker niet.
Een merkwaardige parallel en tegenstelling
met de vliegtuigeskaders, welke Hitler ten
geschenke heeft gekregen, vormen dé twee
vliegtuigen en de 10 auto's, welke door de ka
tholieken van München voor de missie in West-
Af rika zijn bestemd.
Deze vliegtuigen, welke respectievelijk de na
men „Het Vliegende Kruis" en „St. Johannes"
dragen, alsmede de auto's zijn op het vliegveld
te München door Kardinaal Faulhaber in vol
ornaat plechtig gezegend. Bij die gelegenheid
zijn tienduizenden katholieken te zamen ge
stroomd om hun moedigen herderdie zoo krach
tig en onversaagd opkomt voor de onvervreemd
bare rechten van God en Zijn Kerk en zich
Achrap zet tegen de verderfelijke dwaalleer van
het door Alfred Rosenberg c.s. gepropageerde
„nieuwe heidendom", geestdriftig te huldigen.
Terwijl Hitler gevechtsmachines cadeau krijgt,
schenken de katholieken, ondanks de vele moei
lijkheden, welke zij nu dan hier dan daar van
de zijde der autoriteiten ondervinden, aan het
missiewerk de modernste middelen om de zege
ningen van het eenige ware geloof uit te dragen
naar de nog niet gekerstende volkeren en deze
den eenigen waren vrede, die slechts in Chris
tus te vinden is, deelachtig te doen worden. Ter
wijl Hitier zelf het „positieve Christendom" Als
grondslag van den nieuwen Duitschen staat
heeft erkend, maar lijdzaam toeziet, hoe het
Germaansche neo-paganisme in woord en ge
schrift wordt verkondigd, positief-christelijke
dominé's worden „geconcentreerd" en zelfs pers
verordeningen worden uitgevaardigd, welke eiken
confessioneelen strijd en verdediging tegen hei-
densche aanvallen op het christendom onmoge
lijk kunnen maken, jubelen Münchens katholie
ken hun heldhaftigen en strijdbaren voorvech
ter voor de vrijheid der Kerk en de zuiverheid
der leer toe en brengen offervaardig geld bijeen
om de uitbreiding van Christus' Rijk op aarde
te bevorderen. De aankondiging van een nieuwe
wet op het Duitsche staatsburgerschap, waar
door de Duitschers vermoedelijk in verschillen
de klassen met verschillende rechten en ook
zonder rechten zullen worden verdeeld, wekt
ook bezorgdheid bij hen, die zich op, grond van
gewetensbezwaren niet kunnen en mogen ver-
eeirigen met alles, wat de sacrosancte en al
machtige nationaal-socialistische partij gelieft
voor te schrijven. Duitschland is ondanks alle
officieele en van hoogerhand verordende en ge
forceerde eenheid innerlijk geworden tot een
teeken van tegenspraak. Is het aan te verwon
deren, dat niet-Duitschers niet alles gelooven,
wat de Duitschers willen, dat zij gelooven?
WEENEN, 29 April (Reuter) Op een be
tooging van het Vaderlandsche Front van
Neder-Oostenrijk verklaarde bondskanse
lier dr. Schuschnigg, dat er behalve de po
litiek van het Vaderlandsche Front geen
Gostenrijksche politiek meer zou bestaan.
Tot den bondsleider van het Vaderlandsche
Front, Starhemberg, richtte hij het voorstel,
openbare betoogingen voorloopig te beperken
tot het Vaderlandsche Front, en geen andere
propagandabetoogingen toe te laten.
Sommigen zijn van meening, aldus Schusch
nigg, dat de toestand in Oostenrijk onhoud
baar is geworden. Onhoudbaar zou volgens
Schuschnigg echter slechts dit eene kunnen
Op den tweeden dag van het Triduum te Lourdes. Het Allerheiligste, gedragen door den Pauselijk Legaat,
Z.Em. Kardinaal Paeelli, in de processie op weg naar de Grot
worden: de betrekkelijke lijdzaamheid, waar
mede men in Oostenrijk de vijanden van den
staat behandelt.
Vice-kanselier Starhemberg zeide o.a., dat
er tusschen den bondskanselier en hem geen
meeningsverschillen bestonden. De regeering is
bereid aan het Vaderlandsche Front de exclu
sieve controle van het geheele politieke leven
in Oostenrijk in handen te geven.
WEENEN, 29 April. Volgens een officieele
mededeeling heeft een vijftigtal communisten
Zaterdagavond getracht een vergadering te
houden. De politie greep in en er ontspon zich
een vuurgevecht, waarbij echter niemand ge
wond werd. Acht personen zijn gearresteerd.
MOSKOU, 29 April (V.D.) In vijftig nog
bestaande kerken der Orthodoxe kerk te Mos
kou hebben de traditioneele plechtigheden ter
herdenking van het Paaschfeest plaats gehad,
waaraan door meer dan 100.000 personen is deel
genomen. De diensten hadden plaats zonder dat
de Sovjet-autoriteiten moeilijkheden in den weg
legden.
BERLIJN, 29 April (D.N.B.)
De Rijksminister van Binnenlandsche zaken,
Frick, heeft in een interview gesproken over een
nieuwe regeling van het staatsburgerrecht in
Duitschland. Hij verklaarde, dat een ontwerp in
voorbereiding is, waarbij strengere maatstaven
zullen worden aangelegd aan hen, die Duitsch
staatsburger zijn of willen worden. Voortaan zal
men het staatsburgerrecht niet meer slechts
door geboorte, door een gewone administratieve
handeling of door het betalen van een som gelds
kunnen verwerven, zooals tot dusver. Het Duit
sche staatsburgerschap zal het hoogste recht
zijn en de staatsburgerbrief de kostbaarste oor
konde, die een Duitscher zich in zijn leven zal
kunnen verwerven.
Het Duitsche staatsburgerschap moet een eer
zijn die leden van den Duitschen stam zich slechts
door dienst aan volk en staat zullen kunnen
veroveren. Het zal iederen Duitscher den weg
openen tot alle openbare functies in partij en
staat. Slechts de bezitter van dit staatsburger
schap zal het kiesrecht kunnen uitoefenen. Het
Duitsche staatsburgerschap zal door een plech
tige handeling en met een gewijde beëediging
op volksgemeenschap, Rijk en Führer worden
verkregen en allen onwaardigen en staatsvijan
den worden ontnomen.
Voor de nat. soc. staat, aldus Frick, zijn de
staatsburgers niet slechts de min of meer toe
vallige inwoners van het Rijk, doch de dragers
van de staatsgedachte. Daarom moet de verlee
ning van het staatsburgerrecht aan bepaalde
voorwaarden worden vastgeknoopt, waaronder
zich natuurlijk ook het behooren tot het Duit
sche ras zal bevinden.
De minister van Binnenlandsche Zaken heeft
reeds een verordening uitgevaardigd, waarbij hét
den Joden wordt verboden de Duitsche vlag te
vertoonen.
Om bij de opening van de Brusselsche we
reldtentoonstelling te zijn, w!as voor ons niets
eenvoudiger dan ons aan te sluiten bij het ge
zelschap dat de reis daarheen maakte onder
leiding van onze reis-afdeeling. Wij deelden dan
in de befaamde V.K.P.-service en smaakten bo
vendien het voor den journalist zoo zeldzame
genoegen, eens van aangezicht tot aangezicht
te staan met onze lezers, waarvoor we, zonder
hen ooit gezien te hebben, dagelijks schrijven
en al schrijvend redeneeren, betoogen, spotten,
kritiek oefenen en preeken. Wij hopen dat het
démasqué van „mijnheer de redacteur" voor de
andere partij geen al te groote teleurstelling
geweest mag zijn, na al de wijsheid die men
dagelijks van die geheimzinnige figuur in
onze kolommen te lezen krijgt.
Men heeft reeds kunnen lezen, hoe de ope
ning der expositie door Z. M. Leopold HI tot
een feest van vlaggen, fonteinen en zon is ge
worden. Ons rest nog, iets van de tentoonstel
ling zelf te zeggen.
Een jaar lang hebben de Belgen aan
deze wereldtentoonstelling gebouwd. In
een tijd als deze is zulk een onderne
ming een waagstuk, en de Belgen voel
den zich, zooals burgemeester A. Max
het in zijn speech tot den Koning uit
drukte „als stegen zij op met een lift
in een gebouw dat aan het instorten
was". Hun initiatief heeft met veel
scepticisme te kampen gehad, en het is
nu een te schooner succes, dat de ten
toonstelling doorgaat.
De pracht van deze tentoonstelling in
klein bestek te beschrijven is ondoenlijk.
een
In het heuvelachtig terrein aan de Noord-
Westzijde van Brussel is een kleine stad verre
zen. De mogelijkheden die dit golvend landschap
biedt zijn uitstekend benut en dat maakt juist
een verblijf op deze tentoonstelling zoo aan
trekkelijk. Vanaf den hoofd-ingang aan het
Eeuwfeestplein gaat een breede, rechte allée
bergopwaarts. In het midden daarvan is een
plantsoen, waarin tulpen en hyacinten bloeien
langs vijvers waarin fonteinen spelen. Aan het
eind van deze allée staat het hoofdgebouw, een
hypermoderne glasconstructie in pyramidevorm.
Links en rechts daarvan twee gebouwen in
meer klassieken stijl: rechts het museum voor
oude kunst, links de „feestzaal", waar de ope
ning plaats had, en Waarin dezen zomer nog
heel wat congressen gehouden zullen Worden.
Deze drie gebouwen zijn permanent en zullen
een blijvend gedenkteeken vormen aan het Bel
gische eeuwfeest van 1930. Ter weerszijde van
de allée liggen dan, vóór de drie hoofdgebou
wen, de vele paviljoens en „paleizen" van de
deelnemende landen en van de Belgische cor
poraties die vertegenwoordigd zijn. Buitenge
woon royaal is alles aangelegd en ieder pavil
joen op zichzelf is een verrassing.
Niet het minst zijn de „commercieele" stands,
b.v. die van Philips, die van de „Huilever" de
Belgische „editie" van de Unilever, aantrekke
lijk. Hun artistieke inrichting maken hen tot
een sieraad voor de tentoonstelling, zooals
smaakvol uitgevoerde advertenties vaak niet
het minst interessante deel van een krant uit
maken. Verder is er een groot boschpark, dat
op zichzelf reeds een bezoek aan Brussel aan
trekkelijk maakt.
Overigens heeft ook dit paradijs zijn men-
schelijke zijde: booze tongen in Brussel beweren,
dat met den grond waarop het is gebouwd vijf
jaar lang grof gespeculeerd is en dat de organi
satoren der tentoonstelling daarbij niet geheel
afzijdig zijn gebleven
Die tentoonstelling is thans geopend, doch
nog lang niet gereed. Men is met de opening
wel wat vlug geweest. Want de meeste pavil
joens waren op den dag der opening nog niet
ingericht, sommige nog in aanbouw. De indruk
wekkende basiliek van „Katholiek leven" is nog
niet toegankelijk, alleen het groote restaurant,
dat in de „gewelven" daaronder is ingericht
is open', en maakt uitstekende zaken, naar de
drukte te oordeelen. Als de machtige basiliek
die een tentoonstelling bevat van het geheele
katholieke leven in België eenmaal geopend zal
zijn, zal zij zeker een van de «meest bezochte
VOOR DE PIJP
ROOKT IBIS EN GÉÉN ANDERE SHAG
LONDEN, 29 April. (V. D.) De deelnemers aan
de jaarvergadering van de vereeniging van Ka
tholieke Jonge Mannen zijn Zaterdag op het
stadhuis ontvangen.
Duizenden personen hebben tegen dit feit
gedemonstreerd. Er werd met steenen gegooid.
Een honderdtal politie-agenter moest de orde
herstellen.
deelen der tentoonstelling vormen.
Tegen dien tijd mogen ook de wegen wel wat
beter geplaveid worden. Daar is nog niets aan
gedaan en de prachtige fonteinen vormen eigen
lijk, door het fijn-verdeelde water dat voort
durend op de wegen nederdaalt, een op volle
kracht Werkende modderfabriek, welker product
aan het slijk van ons tZuid-Limburgsche heu
velland doet herinneren.
Maar wat gereed is is prachtig. In het
hoofd-paleis is een model-station ingericht:
daar staan échte treinen, hypermoderne loco
motieven, personen- en goederenwagens, alles
gloednieuw en geschilderd alsof ze recht uit
denspeelgoedwinkel kwamen. Want de
machtige machines zijn hier speelgoed voor
groote menschen, en Worden dankbaar als zoo
danig aanvaard. Hier blijkt, hoe „spoortreintje
spelen" in de natuur van den modernen mensch
ligt, want het publiek bewondert alles, beklimt
de platforms der locomotieven, loopt door de
salon- en slaapwagens, vleit zich in de kussens
der eerste klas-coupé's neer, maakt alles open
en komt overal aan (dat is niet verboden). Op
een der sporen staat echter een treintje uit het
jaar 1835, toen de eerste spoorlijn tusschen
Brussel en Mechelen werd geopend, en trekt
zeker evenveel bekijks.
Is er veel nog niet gereed: met eere kan
Nederland voor den dag komen. Want ofschoon
ons paviljoen officieel nog geopend moet wor
den, is het thans reeds toegankelijk, en trekt
ruimschoots publiek. Ieder Hollander kan
trotsch zijn op de wijze waarop zijn land hier
vertegenwoordigd is. Bijzondere nadruk is ge
legd op de beteekenis van Nederland als we
reldmacht: het eerste waarvoor men staat als
men binnentreedt in het frissche interieur, is
een groote maquette van Insulinde.
Een stand der P. T. T. laat zien, welke we
reld-verbindingslijnen Nederland bezit en de
monstreert dat op de plaats zelf, want er is
een telefooncel waar men met Oost-Indië kan
telefoneeren. De beteekenis van onze havens
Wordt naar voren gebracht (dat begint noodig
te wórden alleen zagen we meer van Dor
drecht en van Vlissingen dan van Rotterdam!),
en ook kan men er zien, dat Nederland een in
dustrieel land is. De modelboerderij „Juliana-
hoeve", naast ons paviljoen, zal zeker een suc
ces worden, maar is nog niet geopend.
Maar men zou pagina's kunnen vullen met
het beschrijven van alles wat te zien is. Plaats
gebrek belet ons dit. Maar ieder raden wij: ga
zelf kijken. Het reisbureau der V. K. P. maakt
het u heel gemakkelijk.
De gevleugelde mensch is werkelijkheid ge
worden seint Reuter uit Moskou.
De bekende Russische parachutist Kham-
khorow heeft op 'n hoogte van 3000 M. boven
Rostow in hozizontale richting een afstand van
1200 meter afgelegd, alleen met behulp van
vleugels aan zijn armen en beenen.
Na deze vlucht opende hij zün parachute en
kwam zonder moeite op den grond neer, nog
steeds met zijn vleugels aan.
Dit is de vierde tocht van deze soort ter we
reld en de tweede geslaagde poging in Rus
land.
p 26 en 27 Maart j.l. behandelde de
Tweede Kamer weer eens de vraag,
of de uitvoering van de Zuiderzee-
steunwet op de juiste wijze geschiedt. Acht
sprekers beantwoordden die vraag ontken
nend.
Terugziende op de gehouden redevoerin
gen, merkte onze Kameroverziehtschrijver
op: „Men verdiept zich bij deze mateiie
ieder jaar opnieuw zóó in détails, dat wel
eens de vraag mag worden overwogen, of
dit nu de taak moet zijn onzer Volksverte
genwoordiging."
Wij ontvingen over deze opmerking dezer
dagen een brief van de R.K. Zeevisschers-
vereeniging „St. Petrus" te Volendam,
waarin ons gevraagd wordt, wat dan wèl
de taak der Volksvertegenwoordiging moet
zijn, en geklaagd, dat een Katholiek blad
niet zoo „laatdunkend" over deze aangele
genheid schrijven moest. Mede omdat in
deze tijden meer nog dan anders aange
drongen wordt op eenheid onder de Katho
lieken, zegt het bestuur van „St. Petrus"
teleurgesteld te zijn door de geïncrimineer
de uitlating en verzoekt het ons, ook eens
een ander geluid te doen hooren.
Wij hebben tegen dit laatste niet het ge
ringste bezwaar, wijl de zaak der gedupeer
de Zuiderzeebelanghebbenden ons volko
men ter harte gaat en wij daar reeds meer
malen blijk van hebben gegeven. De teleur
stelling van het bestuur van „St. Petrus"
wortelt dan ook in een misverstand om
trent hetgeen wij met de opmerking in het
Kameroverzicht bedoelden. Een gelijke op
merking hebben wij ook terzake van andere
onderwerpen, die in de Kamer in behande
ling komen, reeds meermalen gemaakt.
Want niet slechts bij de Zuiderzeesteunwet
heeft de Kamer de neiging zich te verdie
pen in détails, die voor behandeling in 'n
college als de Volksvertegenwoordiging wei
nig geschikt zijn. Er is hierin weliswaar
de laatste jaren een belangrijke verande
ring ten goede gekomen, doch af en toe
b.v. ook bij landbouwaangelegenheden
komt eensklaps weer algemeen de neiging
op, om in de openbare vergadering zaken
aan de orde te stellen, die beter op andere
wijze b.v. door het stellen van schrifte
lijke vragen konden worden aangepakt.
Men vergete niet, dat, wanneer het debat
in casuïstiek ontaardt, de Minister, die die
gevallen krijgt voorgelegd, meestal tóch
slechts volstaan moet met de bloote belof
te van een nader onderzoek. Daar komt
dan nog bij, dat een afgevaardigde, die
met het aandragen van losse gevallen be
gint, terstond door een reeks collega's ge
volgd wordt, die eveneens dergelijke geval
len in portefeuille hadden.
Men versta ons dus goedWij hebben et-
absoluut geen bezwaar tegen, integendeel,
wij juichen het van harte toe, wanneer de
Kamer, zoolang zij ontevreden blijft over
de uitvoering der Zuiderzeesteunwet, dit
ieder jaar opnieuw bij de begrooting en
desnoods eens per speciale interpellatie
aan de Regeering zeggen blijft. Wij hebben
den laats ten tijd te vaak gewaarschuwd
tegen het ongecontroleerd in handen ge
ven van alle macht aan een dictator, dan
dat wij aan de Volksvertegenwoordiging
ook maar iets zouden willen ontnemen van
haar recht op controle en critiek. Ons be
zwaar richtte zich alleen tegen de manier,
waarop de Kamer nu en dan dit nuttig en
noodzakelijk werk aanvat. En ons gecriti-
seerde zinnetje was enkel een zucht om
meer efficiency.
HOLLYWOOD, 28 April.
De nieuwe film van Charles Chaplin, welke
meer dan een millioen dollars heeft gekost, een
der duurste sedert de crisis, zal getiteld zijn
„The masses", het is een satyre op de eeuw van
de machine.
Als specialist in een fabriek moet Charles
moeren in machines zetten. Door een oogenblik
de lijn te trekken, brengt hij de geheele fabriek
in wanorde. Hij wordt ontslagen, doch hij ver
laat de fabriek pas na de noodige hachelijke
situaties.
V
Hedenochtend is een electrische trein-te Haarlem door een-stootbujfer- heenge
reden en vervolgens een werkplaats binnengereden..Persoonlijke ongelukken
