^erde ontmoeting tusschen
Noord en Zuid
S
Md veï&acU van den dag
Met twee kameraadjes op avonturenreis
Pressante strijd
oc^
te DEN BOSCH
- 76 1^
25-pWis\
°ee(^s->4eï^e
s«? k
ZATERDAG 11 MEI 1935
O-U.
erkrade naar SDOUC
#&s?i
f"'6° '"I tpe^e^d
I Onder
bedreiging j
I.V.C.B.-programma
l.V.C.B.
^n,
"IOe' morgen van Excelsior
a^s de Delftsche club
zich als eerste klasser
WH handhaven
fel de^aaH,'fF'-door ^schillende omstandig-
Sch ^t hof u jarcn vrijwel geen contact meer
tane CfitrnripH "üüenland, hebben deze jaarlyk-
kafk Veel a gen tusschen twee federatie-elf-
lah lieke to belangrijkheid gewonnen. In 't
3steUjn auiP wacht men dan ook met be-
Ho toe resultaat af.
«en
V)
0
1«. SPaa!T-
15
ste^knt; 1 rW
LAWNTENNIS
OM DEN DAVIS-BEKER
Ver. StatenChina 20
Cricket-competitie
Cricket-programma voor Zondag
WIELRENNEN
PIET VAN KEMPEN-MIETHE
ZESDE TE MONTREAL
PAARDENSPORT
INT. CONCOURS HIPPIQUE
TE ROME
v\j T 1? A D 1\T TVT E1C op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen C* 7 CH bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door E1 *7 CA bij een ongeval met p O CA bij verlies van een hant*
/\DVyi i ll Ju O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen JT i ÏJ\J*m verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen 17 doodelijken afloop X MUl/i een voet of een oog
AANGIFTE MOET,.OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
DOOR BERTHA RUCK
flLaafschen^,all terrein van s- v- D- den
hte öe ia»?.?-, 's-Herfcogenbosch wordt Zon-
pt A1Jksche voetbalwedstrijd gespeeld
C al' clip ?3rCieli''ke en het Zuidelijke R. K.
Sehoucien i'aar dus weer 111 het Zuiden
°rcl en „.r§en de vierde ontmoeting tusschen
ill
r eü Zhïh""^"° vlciue unuuoeimg lusscnen
eleeu r,i?' De eerste wedstrijd werd in 1932
ton? "iet to?160111 en de Noordelijken wonnen
«et 1 van ri' Het. J®®1 daarop was Mill het
Weer n strijd, waarin de Noordelijken
BCh: ^Reviovj het dan niet zender moeite met
UiJr bet Ook de derde ontmoeting tus-
Jf* in 'Xoordelijke en Zuidelijke elftal ein-
0 ^en pT?e van het Noordelijke elftal, dat
d. L.-to^fn^terdag van 't vorig jaar op het
,terrein te Delft met 3—2 won. Tot nu
toe
te"" 'n epn ouc-wcukwyaen
hf elttai,a overwinning der Noordelijken.
h.: dip mnroPD Hou ertviis? millAn
Men
deze federatie-wedstrijden dus
Zien""'' d'e morgen den strijd zullen aan-
a er als volgt uit:
Nl; j>,
(fthter- 'v- d. Voort (Kolping)
^|Ping)_ van Bree (Kolping) en L. Smits
v" v->' Geerts (Rac)
^trjl (R- K. D. N. S.).
W^hotT(VaJkenhurg), Goossens (Zwaluw),
'aessen' ^achapelle), Geijbels (Wilhelmina)
s (Sitt. Boys).
>HD:
^61* Q
filter- 'cfbilippus (Graaf Willem)
^(Oeei^nderwoerd B. E. G.) en Gigen-
y0" L. V*P tVojendam), Vincken (H. B.
h.
y j d V VUICUUdlUjj V JX1CKCX1 l
a' Linden (Zwaluwen Vooruit),
b- C.) 'V' d- Sande (Leonidas), van Roode
•Pvi
Énnd' Hoogen (V. V. IJ.), te Riele (Al
hing (Volendam).
des,
dstrati^
^ttilli,T.Ze elftallen
ontleenen wij aan de
om. de volgende bijzondefhe-
inj.
^("Odien 'delijk elftal is de geheele verdediging
beiri bebbpnl No'piug- De backs van Bree en
hun sporen reeds lang verdiend.
fl,.r uit en en herhaaldelijk in het Bossche elf-
Vr..W ln verschillende proefelftallen. Van
to^iger o unde 0011 6611 betrouwbaar doel-
•V toiris deze steyige backs.
de a enlinie is vooreerst opgenomen So-
von Van RKT.V.V. die reeds in tal
dat 2 Jaar ziJn bruikbaarheid bewees en
v Geut bah stond in het Federatie-elftal
bip» st>il V', gen de Belgen speelde. Vaessen
stói,?ere rn R K N S- zag men dit seizoen
is Ge^" n met genoegen aan het werk.
ls yan R.A.C. die o.a. bij Noord-Lim-
tch Öe vo®' uitstekend op dreef was.
h»e. fioys r"°ede staat Claesens van Sittard-
k,, '1 hp, Wecr linksbuiten, de plaats waarop
ben, federatie-elftal steeds uitblonk.
'e]j l s var,^ e^n andere Limburger opgesteld,
te 0 bin,, Wilhelmina Weert, een voortref-
C^hsPeler.
tn Wietl en staat de snelle Hol van Valken-
bit w0rriVOorzeker wel 66118 een kans gegeven
ij,h' die n ,n' uaast hem Goossens van Zwa-
>'lW,bt. r>01c in bet Bossche elftal die plaats
L eze SDeler kwam rftadR herhanlripliik
"tn "erte» sPeler kwam reeds herhaaldelijk
£V0°ttolaatnWoorciigende elftallen uit. De mid-
bi>.retlSch(,t Wordt door een nieuweling bezet,
'tM b-Iiirnh Van Lachapelle, die eveneens by
ri 011 i?rk,,UrgBreda door zijn uitmuntend
bet Vj schot opviel,
b-, ^Wrdelijk elftal mist men de Alsem-
Sch!,f besphinurieder- 136 Alsemgeesten zyn niet
8t»a beu baar en Strieder heeft de voetbal-
tban«°0rgoed cpgeborgen. In het doel
It'die bet K Philippus van Graaf Willem, en
bija?sche ^,et:en kirnnen, zooals by voorbeeld de
t), ,'b ge 61ftaicommissie, zyn van oordeel dat
W GtopT, geval voor Wim Alsemgeest onder
Se«sllackni pCk spceh natuurlijk weer op de
^éh b H aabs cu wordt nu als partner terzijde
j b?ei0 T6°r Schoonderwoerd van B.E.G. uit
p de middenlinie is als rechtshalf op-
8 Jaai- i van Volendam, die ook in Gent
s, Qle plaats bezette.
ls Louis van der Linden van Zwa-
luw Vooruit, Utrecht, die in het elftal van het
Aartsdiocees steeds een der uitblinkers is. Als
spil is opgesteld Vincken van de kampioens-
ploeg uit Heemstede. Als de H.B.C.-er zyn
krachten wat economisch verdeelt en ook nog
wat bewaart voor het laatste deel van den wed-
stryd, kan hij een uitstekende aanwinst voor
onze ploeg zyn.
De noordelijke voorhoede speelt met eenige
invallers. Rechtsbuiten staat A. v. d. Sande van
Leonidas, die ook steeds uitmuntend voldoet.
Naast hem staat een rasvoetballer, van Roode
van H.B.C. De middenvoorplaats is wederom
toevertrouwd aan van den Hoogen van V.V.IJ
sommigen beweren dat de IJselsteiner op
retour is. Hy kan Zondag bewijzen dat deze
meening niet juist is. Uitmuntend spelverdeeler
en behendig schutter is hy nog steeds. Links
binnen staat te Riele, de terrier van Altior uit
Deventer, die ook reeds menigmaal in vertegen
woordigende elftallen uitkwam. De buitenplaats
tenslotte is ingenomen door Koning van Volen
dam.
De wedstryd, die om twee uur begint, zal
worden geleid door den heer F. J. van Veen
uit Amsterdam.
Intusschen vraagt eveneens de competitie, al
is het programma dan zeer beperkt, de aan
dacht. Voor den strüd om het landskampioen
schap zullen S. D. O. U. C. en Kerkrade elkaar
in Ulft ontmoeten. Veel krachtsverschil zal
hier ongetwyfeld niet zyn, maar de Zuid-Lim
burgers zullen toch wel, door hun voorlaatsten
wedstrijd te winnen hun fraaie kansen weten
te handhaven.
In het Oosten wordt de promotie-degradatie
competitie voortgezet met de ontmoetingen
Vogido—B. V. B. en 's-Heerenberg—Lobithsche
Boys, die echter van weinig belang meer zijn,
daar Vogido's promotie reeds vaststaat en
's Heerenberg eerste klasser biyft. Beide clubs
spelen morgen thuis en zullen ook nu de pun
ten wel weten te veroveren.
Van zeer groot belang is in West II de wed
stryd tusschen D. H. L. en Excelsior, die van
beslissenden aard kan zyn, zooals wel uit den
onderlingen stand der drie concurrenten blijkt:
Excelsior
Teylingen
D. H. L.
3
3
2
8—7
7—8
5—5
D. H. L. heeft zyn kans op behoud nog ge
heel in eigen hand, maar dan dienen de twee
resteerende wedstryden te worden gewonnen.
Als de Delftenaren morgen zouden verliezen
is hun degradatie een feit, en zal het van den
resteerenden wedstryd Teylingen—D. H. L. af
hangen of Excelsior en Teylingen gelyk ein
digen.
Tenslotte worden voor de competitie nog een
drietal eerste-klas-wedstryden gespeeld, waar
van de resultaten daar de beslissingen reeds
gevallen zyn, van geen invloed meer zyn, n.l.
K N. V.R.K. V. V. L., de MeerV. V. L. en
H. M. S—D. E. M.
de ^ebe*0®'
„AoofWfc V» en
onSe;Brussei -ties. ^eïeV
vertt^vTtgwalV.
A3 30 nut ^%oo^|ad"V,
nAü
te u.
•Atve».
^ede^a»0^
otitW ,0 unt Btn'
A,even uUr
de
^N™nsse^ zü, van se^e
de^e L logeet^y
Brn>
a»n-
pezlt,
?ena^
otnen
Wan
rtp€tv V5erc^au^" n-nd^^
o1 van -wet
,tee Qi aan
0f andet®
^tdatn- ^;aals pe^^toten
oi a»n
van
33881
^xoste*
(nt
Te Mexico-City werden Vrydag de eerste en
kelspelen gespeeld tusschen de Davis Cup-spe
lers van de Ver. Staten en China. Deze werden
beide door de Amerikanen gewonnen die dus
thans met 20 voorstaan.
De competitie-indeeling van den Ned. Cricket
bond voor het a.s. seizoen is als volgt:
le kl. HCC 1, HCC 2, Haarlem, Hermes DVS,
Rood en Wit, VOC, VRA en WV.
Overgang. ACC, Ajax (L.), CVH, Excelsior
HBS, HCC 3, Kampong, PW, Quick (N), R en W
2, RCH, Sparta, SCHC
2 A. BSCC, Haarlem 2, Hercules, Kampong 2,
Olympia, RIO, UW, Vleem, VRA 2, VW 2.
2 B. Excelsior 2, HBS 2, Herm. DVS 2, LCC,
Quick (H), HCC 4, VOC 2, VUC.
2 O. Arnhem, HTCC, Nymegen, PW 2, Quick
2 (N), Tilburg, UD, VCC.
3 A. Albion, ACC 2, Here. 2, Kampong 3, SCHC
2, VRA 3 VVV 3.
3 B. Excelsior 3, HBS 3, HBS 4, HCC 5, Her
mes DVS 3, Quick 2 (H), Voorburg, VUC 2.
fe-ifJ Msl- V
Senor Rafael de Castro liep met haastige
schreden over het terras van het Burma-
nia-hotel tot aan een tafeltje, waaraan 'n
kleine man van middelbaren leeftijd was ge
zeten. 6
Tallooze oogen staarden hem na, want zyn
laatste concert was een succes geweest. Zyn su
bliem vioolspel had hem door bewonderaars
omringd en tot ster van het seizoen verheven
En daar kwam nog by, dat hij jong en niet on
knap was, hetgeen eveneens meehielp om hem
populair te maken. De Castro nam een stoel
naast den kleinen man, die hem met zyn sluwe
oogjes rustig, maar scherp aankeek.
„Jefferson," zei hij langzaam, „ik zit in een
drama verwikkeld. Je moet me helpen."
De kleine man schrok. Hij was de theater
agent van den violist en waakte over hem als
een moeder over haar kind.
„Misschien zou je het ook een blyspel kun
nen noemen," vervolgde Rafael „De zaak is: ik
heb een bedreiging ontvangen."
Jefferson dacht snel na. Hy had op dat
oogenblik met Rafael nog een zevental enga
gementen loopen voor concerten. Een bedrei
ging kon een gevaar worden, maar de moge
lijkheid bestond eveneens dat er reclame uit te
slaan viel.
„Vertel me alles eens," zei hij. „Tot nu toe
spreek je in raadselen. Je bent bedreigd, zei
je. En door wie? En waarmee?"
Rafael stak een sigaret op en sprak:
„Wel, ik maa,kte vanmiddag kennis met een
aardige jongedame, die me vroeg een van haar
lievelingsliedjes te spelen. Het was een schat
van een meisje. Slank, blond ennu ja, de
beschrijving is aan jou natuurlijk verspild. Maar
werkelijk, Jefferson, ik heb zelden zoo'n char
mant wezentje ontmoet."
,,En wat was dat voor een lied?" vroeg Jef
ferson
„Tja, dat.dat ben ik vergeten."
„Hm!" zei Jefferson veelbeteekenend. „En
wat heeft dat met die bedreiging te maken,
waarover je sprak?"
„Die kwam daarna," zei Rafael. „Toen ik
naar het hotel terugging, werd ik staande ge
houden door een jongmensch met rood haar en
sproeten. Hy vertelde me doodkalm dat hij me
een blauw oog zou slaan, als ik niet deed wat
het meisje gevraagd had."
„Wel allemachtig!" viel Jefferson uit. „Zei hy
een blauw oog? Dat is nog brutaler dan
„Dat dacht ik ook, maar ik heb het hem maar
niet verteld. Hy zag er nogal gespierd uit, zie
je. Maar nu moet je me toch eens zeggen, hoe
ik dat gevalletje nu moet oplossen."
Jefferson dacht enkele oogenblikken na. Als
de roodharige jongeman zyn bedreiging ten
uitvoer bracht, vielen er zeven concerten in het
water. Een vioolvirtuoos kon nu eenmaal niet
met een blauw oog op het podium verschijnen
De politie op den bedreiger afsturen? Nee, dat
in geen geval. Het zou aanleiding geven tot
praatjes, waardoor Rafael evenzeer zou worden
geschaad.
Zou je die jongedame nog eens kunnen
ontmoeten?" vroeg hy.
„Nou, en wat graag," zei de violist enthou
siast.
Doe dat dan zoo spoedig mogelyk en vraag
dan* den naam van het lied. Beloof haar dat
je het zult spelen. Je moet er in toestemmen,
Rafael, want een blauw oog kan je carrière
verwoesten."
„Ik zal myn best doen," antwoordde de Cas
tro. En hy deed zyn best. Zoodat hy den vol
genden dag aan Jefferson verslag kon uit
brengen van zijn tweede ontmoeting.
En wat heeft ze gezegd?" vroeg de theater
agent nieuwsgierig.
Ze zaten opnieuw op het zonnige terras, zoo
ver mogelyk van luisterende ooren verwyderd.
Rafael glimlachte onbehaaglijk.
„Ze heeft me verteld hoe het wijsje was en
bij de hotel-jazzband
Jazzband?" brulde Jefferson ontzet.
Ja, bij de hotel-jazzband heb ik verno
men, dat het getiteld is: Blauwe oogen en
maanlicht."
Met een woedend gebaar smeet Jefferson z'n
sigaar weg.
„Je wilt me toch riiet vertellen, dat dat kind
je een ordinaire dans-mop wil laten spelen?
,Daar komt 't op neer," zuchtte Rafael. „En
het roodharige jongmensch heeft me nu twee
blauwe oogen beloofd als ik haar zin niet deed.
Ik geloof, dat hy Herbert heet. 't Lykt me
nog al een gevaarlijke kerel."
„Maar je speelt dat ding niet, begrepen?
Het eenige dat je doen kunt is boksles nemen
maar jazzbandliedjes spelen is onmogelyk."
gebroken. Zijn toehoorders verlangden een toe
gift.
Een oogenblik rilde de violist, toen hy dacht
aan de kleurige gevolgen, die de roodharige
jongeman op zijn gezicht zou tooveren. Dan
zette hij kordaat, een beetje te flink mis
schien, de „Romance" in. Een nog heviger ap
plaus volgde en buigend verliet de Castro het
podium.
„Goed zoo!**
zei Jefferson I'
verheugd, toen
hij weer in de
solistenkamer
was terugge
keerd. „Dat was
een formidabel
succes, Rafael!"
Rafael zuchtte.
,.Nu nog het laatste deel van het program
ma," zei hij somber, „de roodharige jongeman
met de harde knuisten!"
„Ach wat!" zei Jefferson korzelig.
En meteen werd er geklopt.
De twee mannen keken elkaar aan.
„Binnen!" zei Jefferson strijdlustig.
Het was het jonge meisje. Ze kwam stralend
binnen en viel den verbaasden violist bijna om
den hals.
„O, meneer de Castro! Wat vriendelijk van
u om aan mijn verzoek te voldoen! We hebben
ervan genoten, Herbert en ik. Heeft u ons niet
gezien?"
Rafael putte zich uit in vriendelijkheden en
ezamenlyk werkten zy het meisje weer de
deur uit. Daarna lachte de violist zwaar en
lang.
„Ze bedoelde...." begon Jefferson.
„Natuurlyk! Ze bedoelde de „Romance", maar
het lieve kind heeft geen greintje verstand van
muziek. Ze dacht nota bene dat het een dans-
mop was. Wel, laten we naar het restaurant
gaan, Jefferson. Deze oplossing van de penibele
kwestie maakt mijn dag goed!"
I.V.C.B.-PROGRAMMA
RKF-Noord
RKF-Zuid
terr. SVD
Den Bosch
Kampioenscompetitie
SDOUC—Kerkrade
Promotie- en degrada
tiecompetitie
OOST
Vogido—BVO
's-Heerenb.
Lob. Boys
WEST II
DHLExcelsior
ZUID II
3e klasse
WvONw. Borgvl.
VVSSWV
Brakkenst.Bergh.
Competitie
ZUID I
le klasse
KNV-RKWL
WEST I
le klasse
De Meer—VVZ
HM3—DEM
ZUID Ib
2e klasse
Haanr.Sp. Ster
ZUID Ic
2e klasse
SteylBelfeldia
PanningenLinne
HorniaDSS
Beslissingswedstrijd
WEST Ia
WT 2—EMM 2
terr. Zwal. Vooruit
WEST Hb
L en SVEP
Bekercompetitie
OOST
TreffersDe Zweef
Ie klasse
VOCRood en Wit
VVV—HCC 1
Overgangsklasse
PW—ACC
KampongAjax (L.)
Tweede klasse A
VleermuizenVVV 2
Br.SCCHercules
OlympiaRIO
Tweede klasse B
HCC 4—LCC
Tweede klasse O
ArnhemQuick 2 (N.)
Derde klasse A
ACC 2—Albion
SCHC 2—Hercules 2
Derde klasse B
Quick 2 (H.)—HCC 5
De tranen sprongen hem in de oogen. Zou
hy eens hard roepen? Misschien hoorde de
chauffeur het dan. Help, help!! hèèèèèèlpü!
Ze schenen niets te hooren en reden even
hard door. Als hy eens met z'n schoen te
gen den autowand schopte? Maar ook dat
hielp niet.
Wat moest Pietje beginnen Zouden ze dan
nooit eens stoppen? Toen besloot hy den
gevaarlyken sprong te wagen. Hy wierp zich
op zyn zy, toen op zyn buik, schoof achter
uit, liet los en sprong....
Met een harden slag Adel Pietje op den
weg, waar hij met armen en beenen wyd
uitgestrekt bleef liggen, bewusteloos. Ein-
delyk, na een kwartier, sloeg hy zyn oogen
op. Waar was hy? Hy wilde zich oprich
ten, maar een stekende pyn vlymde door
zyn rechtervoet, alsof er met een dolk in ge
stoken werd. Opeens herinnerde hij zich
weer alles.
De avond van het concert was aangebroker
Rafael de Castro zat in de solistenkamer en
keek zyn muziek nog eens door. Hy had juist
met Jefferson afgesproken dat hy als toegift
de bekende „Romance" zou spelen, die het den
vorigen keer zoo uitstekend gedaan had. Het
was jammer voor 't aardige meisje, maar Jef
ferson had 't ontroerende lied „Blauwe oogen en
maanlicht" absoluut verboden en bovendien
had de burgemeester verzocht de „Romance"
te spelen. Aan dat laatste verzoek moest hy
wel gehoor geven, want Jefferson had hem op
het hart gedrukt dat de burgemeester een in-
vloedryk persoon was, die te vriend gehouden
moest worden.
De Castro begaf zich naar het podium toen
de tyd gekomen was en speelde. Hij dacht al
leen aan zyn spel, was de stampvolle zaal ge
heel vergeten, totdat aan het slot een daverend
applaus weerklonk.
Met een schok kwam hy tot de werkelykheid
terug. Thans was het beslissende moment aan-
De zesdaagsche te Montreal leverde een over
winning op voor het koppel Kilian-Vopel, dat
eer voorsprong van een ronde had op Audy-
J. Walthour, die de tweede plaats bezetten. Óp
twee ronden eindigden: 3. Lepage-Crossley. 4.
CozensBeekman; op drie ronden: 5. Peden-
O'Brien; op 5 ronden: 6. Piet van Kempen-
Miethe.
9J
Hi«
Te Rome is Vrijdag het Internationale Con
cours Hippique voortgezet met het verryden van
den „Coppa d'Oro Mussolini."
De „Coppa de Mussolini" werd gewonnen door
het Fransche equipe met 56 punten, vóór Italië
dat 58.5 strafpunten haalde. De derde plaats
werd bezet door Ierland.
^am
V fe m denzeIfden auto, die haar naar
ïq/3 ?ehafStdiner naar huis bad gebracht. Hy
bj. la^t en maakte zün excuses, dat hij
V tWaS' Ze£fs scheen hy wat verlegen,
fc. ot gevolg, dat Gwenna zich volkomen
Semak gevoelde, toen zy de plaats
1, etn innam. Leslie had verklaard:
niet graag naast den bestuurder,
top1' etl met: ik word er maar zenuwachtig
sJaitijfi Verder informeerde ze by Paul, of
kin» öen auto van zyn neef tot zyn be-
k&l 6Cti om bezoekers af te halen.
jTpt,'' ,J?Ug0 heeft alles, wat hy maar be-
öa„ urtste hiJ teroig. „dus is het niet
7? ik yk, dat ik alles van hem leen,
ap«Oortjöe hand maar op kan leggen."
«1. knoopjes inbegrepen?" vroeg Gwenna
Vra„ at had ik niet van u verwacht! Wat
bw gaf b« terug.
0erö.^®.de 6611 beetje verlegen en ge-
ihj, kei hy keerde zich echter naar haar toe
ij*1 cotv, °UWelyk'- „Het lag al den tyd op
z 6[bodeEn lachend by deze herii»-
hij den auto in beweging en snorde
tou^-kno Dit ongevalletje van het verloren
f*.°Pje veroorzaakte dus voor de tweede
n vriendelyke en warme verstand
houding tusschen den jongeman en het meisje.
Zy dacht: „Het is even gemakkelyk met hem
om te gaan als met een ouder meisje, met
Leslie byvoorbeeld," want sinds den aanvang
der tyden heeft de zeer jonge vrouw haar
eersten mannelijken vriend vergeleken met
haar boezemvriendin.
Zeer passend voor een vliegenier, woonde hy
heel hoog, op de bovenste verdieping van een
blok huizen, grenzende aan de Victoriastraat.
De lift voerde hen omhoog langs zes boven-
portalen en ze passeerden een groot aantal
borden, beschilderd met namen van firma's. De
lift stopte op de zevende verdieping, byna vlak
tegenover een crème geverfde deur, voorzien van
een ouderwteschen, koperen klopper, die schit
terde als goud. Paul Dampier gaf er een for-
sehen tik op. De deur werd geopend door een
dikken, stevigen bediende, in onberispelyke
kleeding en met onbewogen gelaatstrekken als
van een sphinx.
„Breng zoo spoedig mogelijk thee, Johnson!"
beval de vliegenier, toen het trio de kamer
binnenkwam. Het lange zitvertrek besloeg de
halve ruimte van de flat en de ramen vulden
byna den geheèlen muur. Gwenna naderde een
van de geopende vensters. „Wat een prachtig
uitzicht!" riep ze uit, verrukt over de hoogte
en ruimte, en het plat overziende, waar houten
tobben met hoogstammige laurierboompjes
pronkten, waartusschen een aantal duiven sta
tig rondtrippelden met opgeheven kopjes, nu en
dan kruimpjes oppikkend. Zy keek naar beneden,
ver beneden zich, waar het panorama van
Londen voor haar uitgespreid lag, als geschil
derd op een reusachtig grys doek, met grauwe
daken en groene gebladerte, alles gehuld in een
zachten, mistigen rook, die tot de wolken zelf
scheen te behooren.
„O, je kunt hier mylen en myien ver zien!"
riep Gwenna uit. „Daar zie ik de St. Paul,
precies een reusachtige zeepbel, die uit den
mist wordt opgeblazen. O, en daar kun je tus
schen een spleet in de huizen, ons gebouw in
Westminster zien! Van hier uit lykt het niet
grooter dan een hut! O, en dat yzeren kant
werk op het dak! Dit moet iets gelyken op het
gezicht, dat men geniet vanuit een vliegmachine!
Kom toch kyken, Leslie!" Maar Leslie scheen
meer aandacht te schenken aan Dampier's
zitkamer, die ongeloofelyk weelderig was inge
richt, in vergelyking met wat ze verwacht had.
De gepolyste vloer was zoo zwart en glimmend
als ebbenhout van de piano; de Perzische
tapijtjes en haardkleeden waren eenvoudig
schitterend. Midden op den schoorsteenmantel
stond een kostbaar porceleinen Chelseaher-
derinnetje te glimlachen, geflankeerd door
hurkende figuurtjes van ivoor en antieke, fyn
geslepen, ranke champagneglazen met welrie
kende lathyrusbloemen gevuld, Ook de goud
bruine muren waren versierd en getuigden van
veelzydigen smaak van den bewoner. Vlak boven
een futuristisch doek in kleuren hing een
zeldzaam achttiende eeuwsch schilderij, de fries
van ultra-moderne Fransche platen, gevat i»
een passe-partout iyst, uit de „Bon ton" ont
braken evenmin.
„Wat een wonderlyke verzameling schilderyen
heeft u, mijnheer Dampier," zei Leslie rustig.
„Vin je niet, Taffy?"
Gwenna keerde zich eindelijk van het raam
en besefte vaag, dat deze raadselachtige kamer
niet geleek op het nest, passend voor dezen
arend. Wel het uitzicht, ja, dat harmonieerde
volkomen. Maar al die gemakkelyke stoelen?
En ook had ze niet verwacht, dat hy veel zou
geven om al die mooie knutselarijtjes
„En wat een verzameling boeken heeft u!"
riep ze uit; want de muur tegenover de ramen
was geheel ingenomen door ryen boekenplan
ken, onder een tropee van antieke zwaarden,
die kunstig gegroepeerd waren.
De bovenste planken vertoonden werken van
dichters en tooneelschryvers. De Russische
novellisten stonden in een ry naast elkander,
alsook hun Fransche collega's. Een plank er
onder bevatte de Engelsche moderne auteurs.
Maar alvorens Gwenna haar inspectie had
geëindigd, werden er nog meer niet-har-
monieerende bezittingen binnengebracht door
den sphinxachtigen bediende, nl. een thee
tafeltje van gedreven koper, een tafelkleedje,
geborduurd met landelijke scènes, en thee
servies van oud Coalport met zilveren spiri-
tustoestel, een taart met kunstig suikerwerk
bekroond, geroosterd brood, wafels, boter, sand
wiches, Parijsche petit-fours, dat allemaal wel
heel elegant en uitgezocht was, maar niet in
overeenstemming met zyn persooniykheid,
dacht Gwenna.
Haar vriendin had met haar gewone scherp
zinnigheid het raadsel reeds opgelost. Dit de
kamer van Dampier? Zyn bibliotheek en
ornamenten? Neen. hoor! Hij had geen enkel
van al die boeken gelezen; daar was hy de
man niet naar! En al die snuisterijen waren
niet het soort dingen, waaraan hy net geld
zou besteden, zelfs indien hy het had. Aldus
redeneerde Leslie en het verwonderde haar dan
ook geen zier, toen de werkelijke eigenaar van
de kwistig ingerichte vrijgezellenkamer plot
seling opdaagde, midden onder het theedrin
ken.
Het geklik van een sleutel; het geluid van
twee mannenstemmen; en de deur werd open
geduwd.
Een jongeman met on-Engelsch uiterlijk,
heldere zwarte oogen en een kort kneveltje,
werd gevolgd door Hugo Swayne. Gwenna ver
wonderde er zich over, waarom deze jongeman
zich al tyd in een maskeradepak placht te
steken. Leslie kon haar ingelicht hebben, dat
Hugo's nonchalance en ydelheid hem gaarne
als Bohémien deden optreden, ofschoon hy er
geen slag van had. Zyn vader had zich als
officier van hoogen rang in Egypte onderschei
den. Maar de zoon hield meer van zyn gemak
en sleet zyn leven in de Crafton Galery, het
Café Royal en de Artisten Club. Hy kon niet
schilderen, niet schrijven, niet componeeren,
maar zyn omgeving bestond meest uit vleiers,
die in deze kunsten meer of minder bedreven
waren.
Hy kwam binnen, juist toen hij tegen zyn
metgezel de opmerking maakte: ,,En hier heb
ik myn woontenten, als ik in de stad ben
By het zien der bezoekers brak hy plotseling
af. De meisjes keerden zich om, met een ver
wonderd en glimlachend welkom. Paul Dam
pier, hen met zyn blauwe oogen strak aan-
kykend, zei kalm: „Hallo, beste jongens!
Komt binnen en drinkt een kop thee mee! Ik
zal Johnson bellen, om nog twee kopjes bin
nen te brengen."
„Dal zal me zeer aangenaam zyn," zei Hugo,
die onmiddellyk de situatie begreep en zich
goed hield, te meer, omdat Leslie hem hiertoe
aanspoorde met een lichten, doch duidelyken
wenk van haar ondeugende oogen. Koelbloedig
introduceerde hy zijn jongen Franschman met
een naam, die Leslie deed uitroepen: „Ah!
U is die bekende schilder, niet waar?"
„Pardon, mademoiselle, dat is myn broer,"
antwoordde Hugo's Fransche vriend langzaam
en beleefd buigend, zyn donker gezicht was
open en intelligent als van een kind; onder de
gesprekken zat hij kaarsrecht op zijn stoel.
„Mijnheer Swayne is zoo VTiendelyk, mij
Londen eens te laten zien. Ik ben in kennis
met hem gekomen, omdat hy bewonderaar is
van de schilderyen van myn broer. Ik ben
geen artist. Ik ben slechts ingenieur."
„Slechts!" dacht Gwenna over haar thee
kopje. „Iedereen mag er trotsch op gaan, inge
nieur te zyn, daar mynheer Dampier op deze
wyze zyn loopbaan begonnen is!"
Wellicht was haar houding tegenover den
vliegenier door diens neef opgemerkt; want
Hugo, die zich ietwat zwaar had laten neer
vallen in den gemakkelyken stoel, dicht bij
Leslie, draaide het hoofd om, en wierp een
min of meer satyrischen blik op den slanker
gebouwden jongeling in het versleten, gryze
pak. (Wordt vervolgd.)
