Nieuwe Haarlemsche Courant | 1935 | 7 juni 1935 | pagina 6

UIT DEN OMTREK

Md mïfiaal den dag

Met twee kameraadjes op avontuurenreis

i±

Laatste Nieuws

Jx&aiS-VJleuaz&s

De kaasmarkt te
Uithoorn

Wij schrijven voor U
op advertentien!

GESPANNEN TOESTAND
IN N-CHINA

VRIJDAG 7 JUNI 1935

In verband met de tijdsomstandig
heden is het succes bevredi
gend te noemen

VELSEN

ZAANDAM

R. K. St. Jan-Ziekenhuis contra
het Ziekenfonds

Waar het om gaat

Het nieuwe contract

Is dat gelijkluidend?

Nieuwe Haarlemsche Courant

NASSAULAAN 51 - HAARLEM

f De plaats
vervangster

Bataljon Japansche infanterie naar
Tientsin ter bescherming der
Japansche belangen

Een Japansch schip
aangevallen

Ministers op Schiphol

Na rondvlucht met de „Sperwer*'
over deel van Nederland

DOOR BERTHA RUCK

De Uithoomsche voorjaarskaasmarktdag,
welke gisteren is gehouden, is een groot succes
geworden. Aangevoerd werden 131 partijen kaas
te zamen tellende 8000 stuks. Het dorp was ge
heel in vlaggentooi, terwijl het marktplein
overvol was met voertuigen, handelaren en be
langstellenden. In verband met den overweldi
genden aanvoer kon de bel pas om 9.15 uur
worden geluid.

Er ontwikkelde zich een voor de tijdsomstan
digheden vlugge handel. Voor eerste soort
Rijksmerk werd besteed 32 tot 37 ct. per kg.,
voor tweede soort zonder Rijksmerk werd be
steed 24 tot 30 ct. per kg. Den lsten prijs voor
den grootsten aanvoer in stuks verwierf de
N.V. Holland te Leimuiden met 254 kazen. Den
tweeden prijs kreeg T. Stam te Kromme Mij
drecht met 104 stuks.

Den eersten prijs voor de grootst aangevoerde
wicht ontving Brouwer te Vinkeveen met 1532
kg., den tweeden prijs W. Verkleij te Den Hoef
met 946 kg. De hoogste prijs werd ontvangen
door S. Heemskerk te Uithoorn met 37 ct. per
kg., terwijl J. H. Spruyt te Vinkeveen den twee
den prijs kreeg met 36 ct. per kg.

Van de handelaren kregen een prijs de heer
Kaptein te Amsterdam voor den hoogst be
steden prijs; J. de Hoop te Uithoorn voor den
aankoop van het grootste aantal wagens en
Van Zwet te Rotterdam voor den aankoop van
het grootste gewicht.

Op de markt waren verder aanwezig allerlei
kooplieden met de meest uiteenloopende waren.
Verder werden aangevoerd lammeren, koeien
en een paard. De uitreiking van souvenirs zal
voorloopig worden voortgezet.

Op het raadhuis werden de kaashandelaren
en de prijswinnaars ontvangen door het ge
meentebestuur. Allen, die aan het welslagen
van dezen marktdag hebben medegewerkt kun
nen met voldoening terugzien op de in het be
lang van den neringdoenden middenstand en
van de boeren bereikte resultaten.

Vanwege het Crisis-Zuivelbureau werd een
kookdemonstratie gegeven als propaganda voor
„eet meer zuivelproducten". Deze werd geopend
door den burgemeester, den heer C. M. A. Koot,
terwijl de heer Van Dam van het Crisis Zuivel-
bureau een toelichtend woord sprak.

Men vertrouwt, dat deze dag zal medewerken
tot het nuttigen van meer melk, boter en kaas
in het belang van den veehoudersstand en tot
verhooging van de welvaart op het platteland.

De a.s. verkiezingen Voor de op 26 Juni
te houden gemeenteraadsverkiezing zullen in
de komende weken drie groote vergaderingen,
worden gehouden n.1. te Velsen—Noord, te
Santpoort en te IJmuiden-Oost.

Als sprekers zullen optreden te Velsen-Noord
de heer H. Kuiper uit Haarlem, te Santpoort
de heer A. Loerakker en te IJmuiden-Oost het
gemeenteraadslid C. P. Maas. Een opwekking
aan de R. K. Kiezers en kiezeressen dezer ge
meente, deze vergaderingen in grooten getale
te bezoeken, kan wel overbodig genoemd wor
den.

Alhier heeft zich een geschil geopenbaard
tusschen het R.K. Ziekenhuis en het Algemeen
Afdeelings Ziekenfonds Zaanland omtrent de
vernieuwing van het contract voor de verple
ging van de bij dat fonds ingeschreven ver
zekerden.

Tot nog toe was de toestand zoo, dat verze
kerden de keuze hadden tusschen de beide zie
kenhuizen dat van de gemeente en dat van
St. Jan.

Ruim 5000 van de 20.000 verzekerden hadden
zich op St. Jan laten inschrijven.

Bij de vernieuwing van het contract van het
fonds met de gemeente en van dat met St. Jan,
kreeg St. Jan een overeenkomst voorgelegd die,
wat de practische uitwerking aangaat, veel on
gunstiger is, en welke het College van Regen
ten niet meende te kunnen aanvaarden.

Ten einde een inzicht te geven omtrent het
standpunt van St. Jan heeft het bestuur een
perscommuniqué uitgegeven.

Bij het oude contract betaalde het zieken
fonds een vaste premie van 2.15 per ingescre-
ven lid en per jaar. Hiervoor kreeg het zieken
fonds het recht alle patiënten, die door den
huisdokter daarvoor werden aangewezen, naar
het ziekenhuis te zenden en zoolang te laten

verplegen tot zij volledig waren hersteld. De
beide ziekenhuizen droegen dus het ziekte-risico.

Thans is dit anders. Bij het nieuwe contract
wordt per verrichting betaald en vergoedt het
fondsbestuur aan het ziekenhuis 3 voor eiken
dag dat een patiënt daarin wordt verpleegd, met
dien verstande, dat een garantie is vastgesteld
ten bedrage van 2.15 per ingeschreven lid.

Het aantal ingeschreven leden maal 2.15,
gedeeld door 3 geeft dan het aantal ligdagen
aan, dat in elk geval door het ziekenfonds be
taald moet worden, ook al zou men daar eenige
honderden dagen beneden blijven.

Wordt dit aantal ligdagen overschreden, dan
ontvangt het ziekenhuis weer gewoon 3 per
dag.

Op dezen grondslag is het contract met de
gemeente tot stand gekomen.

En waar het ziekenfondsbestuur te kennen
had gegeven, dat men zijnerzijds prijs stelde
op gelijkluidende contracten voor de beide zie
kenhuizen, meende St. Jan dat een contract
in denzelfden vorm zou worden aangeboden.

Het fondsbestuur wenschte echter een bepa
ling aan het contract toe te voegen, die hierop
neerkomt, dat St. Jan voor de dagen boven het
garantiebedrag, niet meer zal krijgen dan in
verhouding aan het gemeente-ziekenhuis is uit
betaald.

Een voorbeeld kan dit duidelijk maken.

Op het gemeente-ziekenhuis zijn 20.000 ver
zekerden ingeschreven, op het St. Jan Ziekenhuis
5000 (gemakshalve ronde getallen).

Heeft nu het gemeente-ziekenhuis op het
einde van het jaar b.v. 800 dagen boven de
garantie gehad, dan heeft St. Jan op, niet meer
recht dan 200 dagen (het vierde deel) ook al
zou het 400 verpleegdagen hebben gehad.

Terwijl dus de gemeente 3 per dag ont
vangt, zou St. Jan in het hierboven aangeduide
geval voor de meerdere dagen slechts 1.50
per verpleegdag vergoed krijgen.

Is dat een gelijkluidend contract? Behalve dat
het ziekterisico van de twee in samenstelling
geheel verschillende groepen vanzelfsprekend als
volkomen gelijk wordt aangenomen, zou dus de
behandelings- en verplegingswijze van het ge
meente-ziekenhuis als norm moeten dienen voor
St. Jan!

Het had de aandacht van het ziekenfonds
getrokken dat St. Jan in de eerste drie maan
den van dit jaar een tijdvak, waarin er geen
contract bestond en het ziekenfonds 4.25 per
ligdag betaalde in verhouding tot het aantal
ingeschrevenen een veel grooter aantal ligdagen
had dan de gemeente,

Toch wordt geen patiënt opgenomen, dan
waarvoor door het ziekenfondsbestuur op ad
vies van den huisdokter machtiging is verleend,
en wordt geen patiënt een dag langer gehouden
dan de verleende machtiging aangeeft.

Maar bovendien is het ook niet juist.

St. Jan had in de eerste drie maanden van
1935 bij een aantal van 5794 ingeschrevenen 1441
ligdagen tegenover 1400 over hetzelfde tijdvak
in 1934 bij een aantal ingeschrevenen van 5290.
Verhoudingsgewijze was dus het aantal ver
pleegdagen minder.

In de mededeeling van het fondsbestuur aan
de verzekerden vormen de hooge polikliniek-
kosten het motief voor de uitzonderingsbepaling.

Ook hiervan geldt weer dat alle patiënten die
de poliklinieken bezoeken door de .huisartsen
worden gezonden en dat voor alle verrichtingen
vaste tarieven gelden.

De kwestie van de polikliniekkosten heeft
evenwel niets met het contract te maken.

Het gaat alleen om de ligdagen en ten op
zichte hiervan zou zeer wel een regeling zijn
te treffen.

In dit opzicht heeft St. Jan alle medewerking
toegezegd en doet het dit nog.

De positie waarin St. Jan door dit contract
zou komen, brengt mede dat men aan dit zie
kenhuis zooveel patiënten kan toevoeren als men
wenscht, omdat dit voor het fonds geen hoogere
uitgaven meebrengt. St. Jan krijgt immers toch
niet meer dan een vierde deel van wat de ge
meente boven de garantie ontvangt.

Maar erger is dat de vrije ziekenhuiskeuze
gevaar loopt verloren te gaan en straks ruim
5000 verzekerden genoodzaakt zullen worden in
een ander ziekenhuis te worden verpleegd dan
dat van hun keuze.

Is de vrije dokterskeuze een groot goed, waar
op, de verzekerden met recht trotsch zijn en dat
zij onder geen enkele omstandigheid prijs zou
den willen geven, in nog sterkere mate geldt dit
voor de vrije ziekenhuiskeuze.

Het is toch niet tegen te spreken dat het
herstel van een patiënt niet bevorderd wordt als
hij tegen zijn zin in een ander ziekenhuis wordt
verpleegd.

Hebben de vertegenwoordigers der verzeker
den dit wel voldoende overwogen?

Als er soms door St. Jan hoogere bijdragen
uit de ziekenfondskas zijn gevraagd dan heeft
men toch altijd te bedenken, dat dit niet ten
nadeele van de verzekerden is geweest.

St. Jan koestert den oprechten wensch dat
nog een weg gevonden zal worden, waarop men
tot elkaar zal kunnen komen.

Het gemeentebestuur heeft zich bereid ver
klaard, als bemiddelaar op te treden, welke zeer
sympathieke houding door het bestuur van St.
Jan op hoogen prijs wordt gesteld.

Van harte hopen wij dat het fondsbestuur
dit niet zal afwijzen.

Wanneer beide partijen van goeden wil zijn,
dan moet een oplossing mogelijk zijn.

Rijwicldief. Door de zorgen van de politie
te Hillegom is alhier voorgeleid een boeren
zoon uit Ouderkerk, verdacht van fietsendief
stal te Rotterdam, Amsterdam, Zaandam, Hil
legom, Purmerend en Overschie.

Gemeenteraad De gemeenteraad vergader
de Donderdag. Afwezig was de heer Verbeek (S.
D. A. P.)

Ingekomen was een schrijven van de Minis
ters van Financiën en van Binnenlandsche Za
ken betreffende de begrooting voor 1935.

De VOORZITTER deelt naar aanleiding hier
van mede, dat de begrooting gereed is en bin
nenkort den leden toegestuurd wordt. Ter ge
ruststelling voegt de voorzitter hieraan toe, dat
de begrooting zonder belastingverhooging slui
tend is gekregen. Spr. zegt toe, het voornaamste
uit het schrijven aan de raadsleden schriftelijk
te zullen mededeelen.

Aan de orde komt het voorstel van B. en W.
betreffende de bezoldiging van den Directeur
van den Geneeskundigen en Gezondheidsdienst,
tevens directeur van het Gemeentelijke Zieken
huis.

De heer FLENTROP (V. D.) is van meening
dat deze bezoldiging behandeld dient te worden
aan de hand van het Ambtenarenreglement,
vallende in groep. no. 11 met een minimum van
6500 en een maximum van 8500.

De heer MAKKINGA (C. P. H.) vindt dezen
directeur meer een directeur van den bezuini-
glngsdienst. Een extra aanvangsalaris van 7000
vindt spr. daarom onjuist.

Ook de heer KöHNE (V. B.) heeft bezwaren
tegen deze voordracht, ook al is dr. Levend
tegen een beginsalaris van 7000 aangenomen.

Wethouder KAMPHUIJS (R.K.) licht toe, hoe
het college is gekomen tot een salaris van
7500, waarbij de groote staat van dienst en de
bekwaamheid de hoofdrol hebben gespeeld.

De heer KöHNE (V. B.) doet een voorstel
het salaris op 7000 te stellen, hetgeen met
bijna algemeene stemme nverworpen wordt.

Het voorstel van B. en W. wordt hierna goed
gekeurd.

Besloten wordt, den provincialen weg door den
Kalverpolder den naam te geven van Leeghwa-
terweg.

Goedgekeurd wordt het voorstel om de huur
van landerijen evenals het vorige jaar weder
te bepalen op 80 per H.A. met uitzondering
van enkele, die in bijzondere conditie verkeeren
en 90 moeten betalen.

Eveneens worden goedgekeurd de voorstellen
tot uitgifte in erfpacht van een bouwterrein
aan de van Ostadestraat en aan de Jonge Ar-
noldusstraat, het verkoopen van Zaanwater met
ondergrond en betreffende overneming van
grond aan het Kalf.

Gratis wordt overgedragen de mede-eigendom
der gemeente Zaandam van het Watermolenpad
te Westzaan aan die gemeente.

Een verzoek van een aantal winkelzaken om
de dagen voor Pinksteren tot tien uur des
avonds geopend te blijven, wordt na korte dis
cussie toegestaan.

Aan de orde is het voorstel tot verlaging
van den huurprijs van ruim 130 woningen.

Hiervan worden 48 van f 5.50 op f 5.25; 30 van
f 5.80 op f 5.25, 20 van f 4.10 op f 3.75 en 29 van
f 4.35 op f 4.gebracht.

De heer SPAAK (V. B.) wijst op eenige ge-

Velen maakten reeds gebruik
van onze gratis OMROEPER
SERVICE.

BEL HAARLEM 1-3-8-6-6
VRAAG NAAR TOESTEL 61
Noem het nummer van de
annonce, waarop U wenscht
te reflecteer en.

Wij noteeren alle bijzonder
heden van Uw sollicitatie
Uw vraag Uw aanbod
en zorgen voor onmiddellijke
doorzending aan den steller
der annonce.

OMROEPER-SERVICE

Kantooruren van half 9 tot half 6
's Zaterdags van half 9 tot half 1
saououua rap saapois ap uba uouieu sq
worden niet bekend gemaakt

meentewoningen, welke geen normale objecten
zijn. Spr. dient een motie in de betreffende drie
woningen te verkoopen teneinde verdere verlie
zen te voorkomen.

De heer EMMER (S. D. A. P.) oppert de mo
gelijkheid bij verkoop van de drie perceelen de
andere woningen nog verder te verlagen.

De VOORZITTER zegt eveneens een voor
stander te zijn van verkoop van die perceelen.
Voor verdere huurverlagingen blijven B. en W.
een open oog houden.

Een voorstel van de heeren Poppe (S.D.A.P.)
en Makkinga (C.P.H.) om de huur van alle ge
meentewoningen met 20 pCt. te verlagen wordt
naar de begrooting verwezen.

Het voorstel van B. en W. wordt tenslotte
zonder hoofdelijke stemming aangenomen.

Besloten wordt tot verbetering van de weg-
indeeling bij het station (de weg voor snelver
keer).

Dit houdt in dat een gedeelte van de woon
straat bij den provincialen weg wordt getrokken
en dat er nog weer eens een strook van het
Volkspark wordt afgesneden.

De kosten komen voor rekening van de pro
vincie Noord-Holland.

Deze verbetering geschiedt om het gevaar
voor verkeersongevallen ter plaatse te beperken.

Adres van de brandstoffenhandelaren om de
gratis-cokes aan de gesteunden te mogen leve
ren.

Voorgesteld wordt hierop afwijzend te be
schikken, omdat dit berust op een besluit van
het Armbestuur en de Raad in dezen bevoegd
heid mist.

Daar het adres inmiddels was ingetrokken,
maakt het geen punt van bespreking uit.

K. Huisman verzocht aankoop van een strook
grond aan de Stationsstraat, hoek Heerenstraat.

B. en W. stellen voor, niet de geheel gevraag
de strook gronds te verkoopen, maar alleen de
westelijke helft om op die wijze te waarborgen,
dat de eigenaar van het aangrenzende perceel,
de heer W. C. Middelhoven, het uitzicht be
houdt, zooals dit meer dan 30 jaar bestaat.

Het voorstel van B. en W. wordt met 5 tegen
17 st. verworpen, zoodat het verzoek van den
heer Huisman ingewilligd wordt.

Met slechts twee stemmen tegen wordt afwij
zend beschikt op het adres van den Bond van
Koffiehuishouders om over te gaan tot het be
palen van een later sluitingsuur voor café's.

Betreffende 't verzoek om den Burcht stofvrij
te maken, waarvoor de gemeente in de tegen
woordige omstandigheden geen gelden beschik
baar kan stellen, zegt wethouder Prins toe, dat
er zooveel mogelijk aan gedaan zal worden door
het sintelterrein bij droog weer met teerstof te
besproeien.

Hierna volgt sluiting.

De Zaandamsche gemeentebegrooting voor
1935. Naar aanleiding van de door B. en W.
aan de Regeering ter beoordeeling aangeboden
ontwerp-begrooting voor 1935, heeft dit college
een uitvoerig schrijven ontvangen, ondertee
kend door de Ministers van Financiën eri Bin
nenlandsche Zaken, waarin richtlijnen worden
gegeven omtrent het door het gemeentebestuur
te voeren financieel beleid, en waarvan mede
deeling wordt verzocht aan den gemeenteraad.

In dit schrijven wordt er op gewezen, dat van
1932 af steeds tekorten hebben bestaan op de
gewone uitgaven, terwijl te verwachten is, dat
ook over 1934 een belangrijk tekort szal worden
geleden en een nadere bestudeering van het in
gezonden ontwerp voor het loopende dienstjaar
weer een tekort van 75.000 a 110.000 zal op
leveren, wanneer althans geen maatregelen
worden getroffen om dit te voorkomen.

Zy wyzen er voorts op, dat de methode om
de tekorten over te brengen op den kapitaal-
dienst met een amortiseering over 5 a 6 jaar, op
den duur geen verlichting op den gewonen
dienst kan geven.

Op die wijze, meent de Regeering, zal de ge
meente in den toestand geraken, dat zy niet
meer in staat is in de kosten harer huishouding
te voorzien en eerlang toepassing aan art. 1 der
wet van 22 December 1933 gegeven zal moeten
worden.

Nadat het tekort over 1932 ad ƒ87.056.85 op
den kapitaaldienst was gebracht, had het ge
meentebestuur, volgens het ministerieel schrij
ven, moeten trachten te voorkomen, dat 1933
weer een tekort zou aanwyzen. Dit heeft echter
bedragen 165.823.85.

De beide ministers achten daarom dringend
noodzakeiyk, dat verschillende, in het schre
ven aangeduide posten van ontvangst worden
verlaagd en uitgaafposten verhoogd.

Wanneer by het opmaken van de begrooting
hiermede rekening is gehouden, dan zal nog
ƒ92.086 dienen gevonden te worden voor bij
drage aan den kapitaaldienst ter afschryving
van de tekorten van vroegere dienstjaren.

Neerslachtig betrad Michel Koster, de re
gisseur van de Helia Film Compagnie, de
kleine lunchroom. Hij had met een
vriend, die journalist was, afgesproken elkaar
hier te ontmoeten, om dan samen een gesprek
over de nieuwe film te voeren. Hy was niet erg
te spreken, want de filmster, die de hoofdrol
in zijn nieuwe film had, Marie Louise, had dien
morgen, den tweeden draaidag, haar voet ver
stuikt. „Een spierverrekking," had de dokter
gezegd, „drie of vier weken goed rust nemen."
Onmogelijk, dat de film op tijd klaar zou kun
nen zijn, om haar zegetocht op het witte doek
van Europa en Amerika te beginnen.

Michel ging op een stoel aan een marmeren
tafeltje zitten en bestelde een kop koffie.
Rechts en links waren de kapstokken zoo be
hangen, dat hij alleen „uitzicht" had op het
buffet met een stapel gebak, het zorgvuldig
geonduleerde pagekopje van de buffetjuffrouw
en op min of meer haastig voorbijgaande be
zoekers. De koffie was voortreffelijk en de ge-
heele atmosfeer van het lokaal had iets, dat
gezellig aandeed en dat tot kalmte stemde.

Hij dacht aan zyn werk. zyn nieuwe film
beloofde iets buitengewoons te worden. Maar
die pech met Marie Louise! „Zorg voor een
plaatsvervangster, mynheer Koster," had de
productieleider hem gezegd! Alsof men een
plaatsvervangster voor Marie Louise zoo maar
op straat kon vinden. Eigenlijk was zij heele-
maal niet het ideaal, dat Michel als heldin voor
den geest zweefde. Ze -was mager, ze was niet
zeer bekoorlijk en het voornaamste was: wie
zou gelooven, dat ze werkelijk een hongerige,
jonge tooneelspeelster was, die nergens werk
vond, tot een belacheiyk toeval haar den man
deed ontmoeten, die haar voor de film ont
dekte; haar ontroerende stem en haar prachtig
spfcl waren door Michel Koster direct opge
merkt.

„Maar wat moet ik dan in *s hemels naam
doen?" hoorde Michel plotseling eenzelfde
ontroerende stem zeggen, die zoo'n teederheid
bezat en den in gedachten verzonken regisseur
deed opschrikken, alsof een roffel hem tot den
slag riep en hy ineens weer rechtop zat.

„Ik heb immers alles geprobeerd," klaagde de
stem verder, „niemand wil mü, nergens kryg ik
werk. Luvens heeft me een paar maal beloofd
my in zijn volgende film als figurante aan te
nemen, en nu laat hij heelemaal niets van zich
hoorenTranen smoorden de laatste woor
den.

„Maar Rita," troostte een stem, „verlies den
moed toch niet, er zal toch wel wat komen, ik
wil je graag helpen, ofschoon het met mijn
verdiensten ook niet zoo schitterend staat....
Heb je heelemaal niets meer te verpanden?"

Opnieuw gesnik. „Dat is het juist." Rita
droogde nerveus haar tranen, slikte een paar
maal en sprak toen kalmer verder.

„Voor de beide armbanden heb ik de vorige
week maar drie gulden vijftig gehad en het
laatste wat ik nog heb, het gouden gebit van
myn moeder, nemen ze in de Bank van Leening
niet aan. Ik moest daarmee maar naar een
tandarts gaan, zeiden ze. Maar ik ken er geen
en dan zullen ze allen dadebjk

Michel luisterde aandachtig naar het meisje,
maar kon op het laatst niets meer verstaan,
want door de draaideur kwam een stroom van
vochtigheid, koude en lawaai de lunchroom bin
nen.

„Juffrouw, betalen," riep hy luid, stond, op,
wierp een geldstuk op het tafeltje, haalde diep
adem en ging toen vastbesloten naar de tafel
naast hem.

„Neem me niet kwaiyk, dames," zei hy op
beleefden, zachten toon, „ik was onwillekeurig
oorgetuige van uw gesprek. Mag ik my aan u
voorstellen: Dr. Koster, tandarts. Als het gebit,
waarvan u sprak, dames, van echt goud is, ben
ik gaarne bereid, het dadelijk van u te koo-
pen." Hy haalde uit zyn portefeuille twee bank
biljetten van twintig gulden te voorschyn.
„Maar meer dan veertig gulden zal ik er niet
voor kunnen betalen."

De uitdrukking van Rita's gezicht was onbe
schrijfelijk! Twee filmsterren zouden daarmee
carrière gemaakt hebben en Michel moest zich
bedwingen, de slanke, maar toch niet magere
gestalte in zyn armen te nemen, in zijn auto
te zetten en met haar naar de Helia-studio's
te rijden. De oudere vriendin keek verwonderd
van de bankbiljetten naar Rita en van haar
naar den interessanten tandarts: „Maar laat
het gebit toch zien," drong ze aan.

Aarzelend overhandigde Rita den tandarts een

niiiiiiiiiin

lllllllflMllllllllllllllllllltt

Wat gebeurde daar nu weer? In den hoek
stond een luidspreker en juist kondigde een
vrouwenstem een Knip. en Naaicursus aan.
De hofmeester stond met zakboekje en cen
timeter gewapend en beyverde zich om alle
raadgevingen door den luidspreker ten uit-
boer te brengen. Op Pietje's vraag wat hij
toch deed, antwoordde hy alleen: Stil, jon
gen, ik naai een Jurrrrk voorrrr dit meisje.
Stil! Ssstt!

Wat was dat een werk! Het zweet gutste
hem van het voorhoofd. Toen na drie kwar
tier de les was afgeloopen mocht Wietje
weg en samen liepen ze het hek over. Zullen
we naar den kapitein gaan?, vroeg Pietje, ik
zie hem juist op de commandobrug. Al dan
send en springend kwamen ze bij den „baas"

8L3/CL

Kom eens by me zitten, zei hy, dan zal ik
jullie goed nieuws vertellen. Over vier en
een halven dag zyn we voor Muntok op Ban-
ka. Daar zal ik de autoriteiten waarschuwen:
misschien kunnen die dan naar Batavia of
Soerabaja telefoneeren en jullie ouders ver
tellen waar hun stoute kinderen zich be
vinden.

klein doosje. Met gefronst voorhoofd bekeek
Michel het schit
terende ding, dat
hem hoogst on-
sympathiek was
en dat hij toch
tot eiken prijs
wilde koopen om 1

zich een soort van

recht op de jonge speelster te verzekeren.

„Het goud is echt," zei hy, „is veertig gulden
voldoende?" En snel greep hij Rita's arm, daar
het leek, alsof zij flauw zou vallen

Een half uur later wierp een overgelukkige
Rita zich in de armen van haar moeder. Den
volgenden dag bracht Michel Koster de „ersatz"
in de studio, en eenige weken later zaten in
dezelfde kleine lunchroom, tusschen de dicht
met kleedingstukken behangen kapstokken, twee
menschen, die elkaar niet alleen voor een film,
maar ook voor hun verdere leven gevonden
hadden.

(Gedeeltelijk gecorrigeerd)

MOERDEN, 7 Juni. (Reuter.) et Opper
commando van het Japansche Kwantoeng-
leger deelt ons mede, dat in verband met
den onopgehelderden toestand te Tientsin
vandaag een bataljon infanterie naar
Tientsin wordt gezonden, om daar de be
scherming der Japansche belangen op zich
te nemen.

Bovendien wordt een eskader bommenwerpers
naar Tientsin gedirigeerd ter versterking van
de daar reeds aanwezige vliegtuigen.

Volgens een bericht uit dezelfde bron is gis
teren in de haven van Tangoe een Japansch
stoomschip door Chineesche nationalisten aan
gevallen. Slechts door het optreden der Chi
neesche politie is het gelukt, ernstige inciden
ten te voorkomen.

In tegenstelling met de verwachting schynt
het inwilligen van de Japansche eischen door
China door de Japansche autoriteiten niet vol
doende te worden geacht, het vertrek van het
Japansche garnizoen uit Tientsin, dat op 12
Juni was vastgesteld, is uitgesteld, waardoor de
onzekere toestand wordt gehandhaafd.

De. Japansche minister _yan oorlog, Hajasji,
die op het oogenblik een inspectiereis door
Mandsjoekwo maakt,-heeft in verband met de
politieke gebeurtenissen in Noord-China be
sloten, zyn verbiyf in Mandsjoekwo vroeger te
beëindigen en naar Japan terug te keeren.

Hij zal op 14 dezer te Tokio aankomen, na
dat hy in de hoofdstad van Jehol, Tsjengte', aan
belangrijke besprekingen tusschen de Japan
sche legercommandanten heeft deelgenomen.

Hedenmiddag is het K.L.M.-toestel de
„Sperwer" met aan boord een aantal minis
ters met hun dames, van een rondvlucht over
een deel van Nederland, op Schiphol geland.

Vanmorgen om half tien was het toestel van
Waalhaven vertrokken en vloog eerst naar
Haamstede, waar om kwart voor elf vlot werd
geland. Van Haamstede ging de tocht naar Vlis-
singen, waar om elf uur geland werd. Om 11.09
werd uit Vlisslngen gestart en nadat de „Sper
wer" eerst boven de Wereldtentoonstelling, welke
te Brussel wordt gehouden, had gevlogen, werd
naar Eindhoven gekoerst, waar men om 12.10
aankwam.

Te Eindhoven werd het gezelschap ontvangen
door den loco-burgemeester van Eindhoven, den
heer Engeland, de wethouders Van der Putt en
Buskens en den havenmeester-ingenieur Kasten-
dyk. In het restaurant werd de koffie gebruikt.
Minister Colyn informeerde naar den economi-
schen toestand von Eindhoven en vervolgens
naar de afmetingen van het vliegveld Welschap.

Prof. dr. ir. Gelissen nam daarna van het
gezelschap afscheid en ging met zijn auto, die
in Eindhoven stond, naar Maastricht.

Precies te half één vertrokken de ministers
nadat de „Sperwer" nog een rondvlucht boven
Eindhoven had gemaakt, in de richting van
Helmond.

De reis ging vandaar naar Twente, waar de
lunch werd gebruikt. Hierna werd naar Schiphol
gevlogen.

35.

Zij had verwacht niets anders dan zyn motor
te zien, anders niets. En hier stond hy zelr,
de ontwerper er van. Met den achtergrond van
het vlakke, door fel zonlicht beschenen braak
land, kwamen al de trekken van zijn fijn be
sneden gezicht uitstekend tot him recht. Zyn
strooien hoed wierp geen schaduw op zyn ge
laat met de typisch gegroefde kin, ook zyn
kleederen hadden de juiste belichting en het
was als een prachtige foto van hemzelf.

Ze stapte naar voren en stond tegenover hem.
mooier dan ooit, vond hij, met die in den wind
fladderende krulletjes en de opwaaiende schort.
Hem aankykend, zei ze met dat eigenaardige,
zachte accent, dat hem altyd herinnerde aan
zyn vacantied&gen in Wales: „Hoe gaat het met
u. mynheer Dampier? Het spyt mij, dat myn
handen te kleverig zijn van lijm, om u de har.d
te kunnen drukken."

..O!" bracht hy met moeite uit en wendde
zijn blikken van haar af, om den vreemden
kerel aan te staren.

..Mag ik mynheer Ryan aan u voorstellen?"
zei Gwenna, dien b.4k bemerkend, een weinig
bedeesd.

„Wat een eigenwaan heeft dat heerschap!"
dacht Ryan. Hy knikte eens tegen hem en zei

dan familiaar: Hallo! Je bent Dampier, niet?
Aangenaam! (Dat was gelogen.) Zooals Je liet,
zyn we druk bezig, je machine hier af te laden."
Toen keek hy door de opening in de haag naar
den auto van den Jongen vliegenier, en zag,
dat ze nog een kist bevatte, met yzer beslagen,
met zwart gedrukte letters en zorgvuldig ver
zegeld. Heb je nog iets anders van belang
meegebracht, Dampier?" vroeg dit onuitstaan
baar sujet, Ryan genaamd. „Hier, André, breng
die kist eens...."

„Neen, bhjf er af!" onderbrak Paul hem kortaf
Dit bevel was niet zoozeer tot den mécanicien
als tegen Ryan gericht, tot wien hy zei: ,,U
en ik zullen deze direct samen aan mevrouw
Crewe afgeven." Hij gaf er geen verklaring van,
dat kolonel Coyners en hy zelf het beter ge
vonden hadden, dat deze kist met haar ge-
heimzinnigen inhoud door geen werktuigkun
dige zou worden aanraakt.

„Accoord! Ze zal om een uur of drie terug
zyn," lichtte Ryan hem in. „Ze droeg my op,
je te zeggen, dat je de fabrieken in dien tyd
kunt bezichtigen en volkomen vry was, om te
doen, wat je wilt, tot haar thuiskomst."

„Myn dank," zei Dampier.

Op dat oogenblik had hy niets liever gewild,
dan dit meisje ter zijde te nemen, ergens waar
hij het „kleine ding" zou kunnen zeggen:

„Hoor eens hier! Je hebt geen belangstelling
voor machines. Dat heb je zelf bekend. Waarom
laat Je dan dien peenkleurigen ezel er zoo druk
over praten?"

Doch beseffend, dat dit niet paste, stond hy
een oogenblik in beraad. Hy wilde niet „door

dien onuitstaanbaren vent" worden rondgeleid.
Het was antipathie op het eerste gezicht, iets
wat hem meer overkwam. Van den anderen
kant kon hy niet genoegiyk met het „kleine
ding" praten tot aan de thuiskomst van de
vliegtuig-dame. Zou hy voorwenden, iemand in
het dorp te moeten opzoeken en wegblijven tot
drie uur? Neen, waarachtig niet, dan zou die
ellendige kerel zich verbeelden, dat hij nu het
ryk alleen had, om met haar te praten. Zóó
stond het eeuwenoude trio, twee jongens en
één meisje, een poosje alle drie onthutst.

Eindelyk verbrak „het kleine ding" de stilte
en zei:

„Nu, ik moet terug naar myn werk in de
vleugel-afdeeling," en keerde zich om-

Toen riep die vent Ryan: „Een oogenblikje,
juffrouw Gwenna."

Juffrouw Gwenna. Daar noemt hij haar waar
achtig al by haar voornaam. Na een poosje zal
hy natuurlyk het „juffrouw" weglaten en haar
familiaar Gwenna noemen! En ik, Paul Dam
pier, heb dat nauwelijks durven doen!

Maar wat volgde, was nog erger; want Ryan
stapte snel op haar toe en zei: „Morgen zie ik
u weer. Het blyft dus afgesproken, dat ik u
morgen mee naar die matinée neem?"

„O ja, dat is in orde," antwoordde „het
kleine ding" opgewekt, „en myn hartelijken
dank voor de invitatie; ik heb van mevrouw
Crewe reeds verlof gekregen." Een nieuwe
klank lag weer in haar stem. de half onbe
wuste toon van coquetterie. Zich glimlachend
tot Ryan wendend, zei ze; „Ik verheug me
er al opl"

En zich wederom tot den vliegenier keerend,
zei ze met een half verlegen, half luchtig
glimlachje: „Hebt u de Cinema Ster al gezien?
Mynheer Ryan neemt er me morgenmiddag
mee naar toe."

„Zoo?" zei Paul Dampier kortaf. (Inwendig
mompelde hy: ,,die vent verdient, dat ze hem
'n pak slaag geven.")

„Dus komt u toch wel eens naar Londen?"
vroeg Dampier aan Gwenna, en zyn stem
verheffend, zei hij: „Ik had u juist willen
vragen, of u morgenavond niet met my had
kunnen uitgaan?"

Niemand was meer verwonderd over die
woorden, die hem zoo spontaan ontvallen
waren, dan hyzelf. Tot op dat oogenblik had
hy niet het minste plan gehad, om haar ooit
meer ergens mee heen te nemen. En hier
lagen nu op eens al zyn voornemens.

Het kleine ding antwoordde: „O!" en keek
innig voldaan. De „kerel" zag er terneerge
slagen uit. Heeriyk! Hy had zeker by zichzelf
reeds het plan gemaakt, om haar den heelen
avond na de matinée by zich te houden, een
dinertje in de „Petit Riche" en daarna naar
een variété, om haar vervolgens thuis te bren
gen. Daar zou nu niets van komen; hy, Dam
pier had er een stokje voor gestoken. Maar,
nu hy haar gevraagd had, was de kwestie:
waarheen zou hy haar brengen? Naar een
ander variété? Neen, dat geleek te veel op wat
die „kerel" zou gedaan hebben .Naar een ten
toonstelling? Neen, niet amusant genoeg.
Enfin, hoofdzaak was, dat hy dien Heemenden

jongen idioot een spaak in het wiel had gesto
ken. Dat onbeschaamd sujet....

En toen, als een bliksemstraal, flitste de
oplossing door zijn brein: „ja, dat zou hy wel
klaar spelen! Het feestdiner in de Aviatiek-
Club! Hij had al half het plan, daar zelf heen
te gaan en nu zou hij haar meenemen. Dan
kon hy beleefdheidshalve ook niet nalaten, om
mevrouw Crewe te inviteeren, maar dat kwam
er minder op aan. In alle geval had die jonge
ezel daar geen toegang en alles was dus in
orde.

„Ja," ging hij koelbloedig voort, alsof hy zyn
plan reeds te voren beraamd had: „Er is iets te
doen in de „Wilbur-Club," u weet wel: Wilbur
Wright, de pionier der vliegers. Ik denk, dat u
en mevrouw Crawe er pleizier in zouden heb
ben, om deel te nemen aan het feestdiner.
Wilt u? En jy," zich nonchalant tot den rood-
harigen jongeman wendend: „en jij zult wel
zoo goed zijn, die kist van de machine verder
open te laten breken en de afmetingen te
controleeren! Wilt u my naar uw kantoor be
geleiden, juffrouw Williams?"

Dit, dacht hy met innige voldoening, was de
ware manier, om stroopers van zyn speciaal
jachtdomein weg te jagen.

Maar had hij niet, slechts enkele weken ge
leden, definitief besloten, dat zij nooit meer iets
voor hem zou beteekenen? Had hy geen be
sluit genomen omEensklaps wierp hy het
hoofd achterover, steunde met de ellebogen op
den rug van een stoel en barstte in lachen
uit.

„Waarom lacht u zoo?" vroeg ze, zich op

richtend, zoodat de gomvlekken op haar schort

zichtbaar waren.

Hy lachte om het idee, dat het zoo dwaas
van hem geweest was, die besluiten te nemen.
Wat beteekent een besluit, om iemand wel of
niet te zien? Hing dat niet louter van om
standigheden af? Mogelijk moest het zoo zyn,
dat hy beste maatjes met „het kleine ding" zou
worden, ja meer nog dan beste maatjes. Nu
nog niet natuurlyk. Misschien na eenige jaren,
wanneer hy zyn positie verbeterd had, wan
neer hy eenige van zyn grootsche plannen had
verwezenlykt en hy het meisje iets kon aan
bieden, dat de moeite waard was. Na lange
jaren wachten! Nu, voor het tegenwoordige
zullen we het hierbij maar laten en dan op de
toekomst hopen. Intusschen was het verduiveld
aardig, om haar gade te slaan! Dit vertelde
hij haar natuurlijk niet, maar schertste, dat
hy het zoo amusant vond, haar voor de eerste
maal, sinds hy haar kende, aan het werk te
zien.

„Werkelyk, u scheen altyd vacantie te
houden, als ik u vroeger bezocht!" plaagde hij.

„En dat is in t geheel tweemaal gebeurd,
mijnheer Dampier, en dan telkens in den vrijen
tyd na de lunch."

„O, nu begrijp ik het. U heeft er niets tegen,
dat ik rook?" zei hij, een sigaret opstekend.
„Gebruikt u altyd uw lunch buitenshuis,
juffrouw Gwenna?" (Hij zag niet in, waarom
hy haar niet op dezelfde wijze mocht aan
spreken als die „leelyke rooie.")

(Wordt vervolgd.)