Dr. Jac. Thijsse zeventig jaar
Italië verontwaardigd over Japan
FRANKRIJKS BEZUINI
GINGEN
m
WERKLIEDENVERBOND
AARTSBISDOM
HET GELE GEVAAR WEER
TEN TOONEELE
SPOORBRUG BIJ WEESP
DINSDAG 23 JULI 1935
Een minnaar van de
natuur
Duitsche maatregelen
Katholieke Bond opgeheven
Ex-koning George van
Griekenland
Onderhoud met den burgemeester
van Athene
De toestand onzeker
Oud-strijders protesteeren
Vliegongelukken in
Engeland
Staking te Terre Haute
Troepen handhaven de orde
Onze marine op reis
<4
mi
De sociale studiedagen te Zende
ren prachtiggeslaagd
VAN MAANDAG 5 TOT VRIJDAG 9 AUGUSTUS:
VAN WOENSDAG 14 TOT ZATERDAG 17 AUGUSTUS:
Men vrage prospectus! Men melde zich aan! De tijd dringt!
CENTRAAL REIS-ADRES der V.K.P. - N.Z. Voorburgwal €5-73, Amsterdam
Zwart - geel - blank
Credo Pugno-club
OUDE OSSCHE INBRAAK OP
GEHELDERD
Tijdelijke pijlerversterking aange
bracht
Twee personen hebben na hun ar
restatie bekend
TARWEFRAUDE TE ELST
Wegens oplichting tot een jaar
gevangenisstraf veroordeeld
Nieuwe spoorbrug over
de Vecht
Nieuwe spoorbrug
HET VERKEERSONGELUK TE
OEGSTGEEST
In totaal vijftien gewonden
T oestand gewonden be
vredigend
AUTOBOTSING BIJ DELFT
Chauffeur door lichten van tegen
ligger verblind
't Is moeilijk om het te gelooven, dat de zeven
kruisjes bereikt zijn, als men den jeugdigen,
opgejvekten grijsaard ontmoet en hoort spre
ken, of wanneer men hem dagelijks ziet voorbij
stappen, de tasch met kijker om de schouders,
om „zijn tuin" in oogenschouw te gaan nemen.
„Daar zoudt u mee kunnen beginnen, me
vrouw: dagelijks zie ik hem voorbijgaan, op weg
naar Thijsse's Hof; want u woont er vlak te
genover," zoo begroette Dr. Thijsse ons, toen we
hem bezochten in den tuin van zijn villa te
Bïoemendaal.
Bemerkend hoe gaarne Dr. Thijsse op dit on
derwerp wilde doorgaan, vroegen we: „Bent u
nogal tevreden over de ontwikkeling van de
Stichting?"
„Te klagen heb ik niet, behalve over den
lagen waterstand van den vijver. Ik zou een
pomp moeten hebben om het water op peil te
houden. Zoo'n pomp kost vijfhonderd gulden,
maar dat komt wel voor elkaar, in September
wordt het tienjarig bestaan gevierd en hoop
ik wel weer iets te krijgen. Thijsse's Hof is een
geschenk geweest, zooals u weet, voor mijn
zestigsten verjaardag."
„Ondervindt u veel belangstelling van het
publiek?"
„De menschen moeten langzamerhand leeren
van de natuur te gaan houden. Ik heb onlangs
eenige werkloozen bij mij gehad uit Amster
dam; zij wilden zich laten onderrichten om
leiders te kunnen worden. Onder hun leiding
zouden dan weer andere werkloozen kunnen
rondtrekken en de planten en vogels leeren
kennen. Hun komst heeft mij veel genoegen
gedaan."
„Kunt u merken wilden we weten of de
grootere trek naar buiten, het oprichten van
sportfondsbaden, het kampeeren, de liefde voor
de natuur aanwakkert?"
Dr. Thijsse begon te lachen: „Neen, voor het
bestudeeren van de natuur is er iets anders
noodig dan sport en zonnebaden! Maar ik juich
deze beweging toch toe, omdat de menschen
nu tenminste licht en lucht zien, de rest volgt
weilater. Ik ben blij, dat er groote ter
reinen voor het publiek worden opengesteld,
dat de menschen profiteeren kunnen van de
duinen der Amsterdamsche Waterleiding, van
het natuurreservaat in het Gooi en zooveel
meer."
„Gedragen ze zich behoorlijk?"
„Ze loopen er nog alles plat, maar dat is zoo
erg niet, ze zullen het wel leerenook weer
later. Als ze maar, om te beginnen, weg kun
nen uit hun huizen en straten en steden. Ik
heb medelijden met alle menschen, die van de
natuur verstoken moeten blijven. Ik heb zelf
altijd buiten gewoond, eerst in Maastricht, toen,
als kleine jongen in Grave."
„Iedereen zal 't u wel gevraagd hebben, maar
sedert wanneer is die groote liefde voor de na
tuur bij u wakker geworden?"
„Tot zoover ik terug kan denken, heb ik van
de natuur gehouden. Dat is nooit heelemaal
juist na te gaan, want jeugdherinneringen be
driegen, Maar wat wel een criterium is. ik
weet heel goed, dat ik als kleine jongen in den
herfst al verlangde naar de bloemen, die in het
voorjaar terug zouden komen."
„En je herinnert je ook, dat je in 't gras zat,
dat hooger was dan jij zelf," mengde nu me
vrouw Thijsse zich in het gesprek. Gezeten te
gen den achtergrond van een grooten zilver-
spar, zelf een zilvergrijze verschijning, had zij
zich'beijverd de thee gereed te maken.
„Ja, ik zat in het gras, ik moet toen nog heel
klein zijn geweest, en wachtte op den gouden
tor. Mijn vader was militair en groot liefhebber
van tuinieren en mijn moeder had heel veel
gelezen. Wij, met z'n vieren jongens, zijn altijd
met mijn ouders buiten geweest. Maar toen ik
later bewust werd van die liefde tot de natuur
en er met anderen over ging spreken, de actie
voor het behoud van natuurmonumenten be
gon, toen dachten de meesten, dat ik gek was.
Dat is nu 'n vijftig jaar geleden. En er is toch
heel wat bereikt geworden. Limburg staat nog
achter, maar Brabant en Gelderland doen veel
voor natuurbescherming. Dat zijn wel onze
beste provincies." Dr. Thijsse knikte tevreden.
,De Middachter Allee?" vroegen we. „Zal die
behouden blijven? Er gaan immers geruch
ten...."
„Honderd jaar hoogstens, langer geef ik ze
niet. Mlaar al zal bij het verdwijnen van de
Middachter Allee „oppervlakkig" Holland in de
rouw gaan, er is geen reden voor. We hebben
onze maatregelen genomen. Er zullen dan an
dere en misschien nog veel mooiere dreven zijn.
Ik ben lid van de Staatscommissie voor advies
omtrent staatsnatuurmonumenten (eigenlijk is
de naam nog langer, maar dat doet er niet toe)
In Drente zijn er uitgestrekte terreinen aange
kocht geworden. Vroeger zouden ze gewoonweg,
domweg, beboscht worden, maar nu worden er
mooie natuurgezichten uitgespaard, hectaren
heide met boschranden er om heen, werkelijke
natuurparken gecreëerd, die maken zullen, dat
eenmaal Drente onze mooiste provincie «zijn
zal. De natuur wordt gemechaniseerd ik
schreef nog onlangs een loflied op het prikkel
draad, ja heusch daar moet u niet om la
chen, en op de organisatie der natuur."
Nu moesten we tóch lachen: „Organisatie en
mechanisatie zijn wel paradoxen als men ze
noemt met betrekking tot de natuur. En dat uit
den mond van een idealist als u!"
„Waarom? Zijn d£ idealisten niet de beste
practici? Kent u Tartarin sur les AJpes?"
„En of!"
„Een van mijn lievelingsboeken," bekende
Dr. Thijsse. „Welnu, hier hebt u nu de fantasie
van Bompard verwezenlijkt, zooals deze Zwit
serland uitlegt aan den braven Tartarin: één
groote organisatie om de natuur te exploitee-
ren!"
Tusschen ons verrees de enorme joviale ge
stalte van Daudet's held uit het zonnige Taras-
con en de herinnering aan zijn dol dwaze avon
turen voerde ons enkele oogenblikken weg uit
de rustige, vredige sfeer der Kennemer na
tuur.
Niet verweg klepte een klok. „Mijn klok,
Thijsse's Hof," hervatte de jubilaris het gesprek
en begon te vertellen over Texel, zijn ontdek
king. In '89 werd hij er benoemd als hoofd
eener school en leerde er toen zelf de wonder
bare flora en zeldzame vogelsoorten kennen.
Een kennis, waarvan hij weer terstond zijn
landgenooten deelachtig maakte. Het geschenk,
dat men den zeventigjarige heeft toegedacht,
kon dan ook moeilijk beter gekozen zijn: aan
den ontdekker van Texel, een stuk van Texel
te geven.
De zoojuist geluide klok maande tot spoed,
want we wilden nog zooveel weten over het pio
nierswerk van Dr. Thijsse. De Verkade-albums
bijvoorbeeld, of ze de jeugd veel hadden bij
gebracht?
„Heel, heel veel zelfs," bekende de ontwerper
van het' plan. „Er is bij kinderen van 10 tot 12
jaar een haast vroegrijpe ontwikkeling en
groote kennis der natuur en der namen van
planten en dieren. Eerst kwam de groep der
jaargetijden, toen de vogels, de verschillende
streken van ons land
„Daar hebben ze goed aardrijkskunde door
geleerd," viel mevrouw Thijsse in.
„En nu weer," ging haar man voort, „het
nieuwe album: Bloemen en hun vrienden. La
ter zakt die parate kennis weer, op hun zes
tiende jaar zijn ze er veel van vergeten, maar
er is toch in de jeugd een basis gevormd voor
latere ontwikkelins? en liefde voor de natuur."
Liefde voor de natuur! Dat was wel het tel
kens opklinkend leitmotief in het gesprek, het
leitmotief van Dr. Thijsse's leven. Dit aan
houdend contact met de wonderen der Schep
ping, deze eerbiedige liefde voor alles wat in
de natuur groeit en leeft, dit onophoudelijk en
geduldig observeeren van de planten en die
ren, heeft hem gevormd tot een blijmoedigen
innerlijk rustigen mensch, die hij is, gezond
naar lichaam en geest.
Nog even spraken we over Dr. Thijsse's boe
ken en over het werk van de Multi-film en de
reeds bereikte resultaten met filmopnamen van
bloemen en hoe Dr. Thijsse, evenals zijn vriend
Dr. Burdet hoopte, de smalfilm over natuur-
onderwerpen op alle scholen te zien ingevoerd,
en toen begon de zeventigjarige kostelijke her
inneringen op te halen over zijn schooljaren in
Grave, waar hij de lessen volgde op een Katho
lieke gemeenteschool en 's avonds alle kinderen
van het regiment nog eens onderricht kregen
van een niet-Katholiek sergeant en hij boven
dien nog een avondklas bezocht van de non
netjes, omdat die zoo prachtig les gaven in het
knippen. En dan waren er nog de paters, met
wie hij beste maatjes was, en die hem op ha-
zelnooten tracteerden, die zij in letterlijken zin,
uit hun mouw schudden!
Maar Thijsse's klok had reeds lang geleden
aan het voorbijschrijden van den tijd her
innerd en we moesten afscheid nemen van on
zen levendigen gastheer. Onder het wandelen
naar het hek wees Dr. Thijsse nog op allerlei
schoone struiken en gewassen in zijn tuin:
„Ze hebben zich voor 't meerendeel zelf ge
plant," vertelde hij, „ik geef nooit iets uit voor
mijn tuin, wel aan den tuinman, maar niet
voor de gewassen. Daar zorgt de natuur voor!
Laat ze maar rustig haar gang gaan!"
De laatste opmerking was weer geheel ken
schetsend voor den dankbaren natuurminnaar:
de milde natuur zorgt zelf voor de verspreiding
harer florakinderen.
Reeds stonden we op den weg, toen deze raad
ons nog werd nageroepen: „Vooral niet te veel
schoffelen!"
Niet schoffelen, neen, maar wel den oogst
binnenhalen. Op 25 Juli, feest van Sint Jacob,
beginnen de boeren met koren te oogsten, op
25 Juli mocht de zeventigjarige Jacques Thijs
se met dankbaarheid en voldoening den oogst
van zijn levenswerk zich zien opstapelen rond
hem heen en wenschten allen hem nog vele ja
ren toe om dien oogst nóg rijker en overvloe
diger te maken.
ELLEN RUSSE
Londen door ex-koping George is ontvangen,
met nieuwsgierigheid afgewacht.
In sommige kringen is men zelfs van mee
ning, dat minister-president ITsaldaris de
controle over den toestand heeft verloren.
Cotzias heeft te Londen na zijn onderhoud
met den vroegeren koning verklaard, dat deze
als zijn meening heeft te kennen gegeven, dat
hij naar Griekenland zal terugkeeren als men
hem roept, dat hij echter niet naar Athene
zal vertrekken vóór de volksstemming heeft
plaats gehad.
BERLIJN, 23 Juli. (D.N.B.) De officieele
Pruisische persdienst deelt mede:
De Pruisische minister-president heeft op
grond van de Verordening tot Bescherming van
Volk en Staat van 28 Februari 1933 den Bond
van Katholieke Frontstrijders, met inbegrip van
zijn onderaf deelingen, opgeheven, omdat de
vorming van confessioneele bonden slechts ge-
ei gend is tot ontbinding van de volksgemeen
schap te leiden en in de kringen der front
strijders godsdienstige tegenstellingen aan te
kweeken.
LONDEN, 23 Juli. (Reuter). Ex-koning van
Griekenland, George, heeft gisteren den bur
gemeester van Athene, Cotzias ontvangen.
Een vriend van Cotzias verklaarde aan de
pers dat de besprekingen betrekking hadden
op alle aspecten van den politieken toestand
in Griekenland en met na>ne °P het Plebis-
ciet, waarvan de koning rustig den uitslag zal
afwachten.
ATHENE, 23 Juli. (A. N. P.) In verband
met de kwestie van den staatsvorm heerscht
er een zekere spanning in de politieke ver.
houdingen. Door alle partijen wordt de te
rugkomst van burgemeester Cotzias, die! te
PARIJS, 23 Juli. (Havas). De nationale
bond van oud-strijders, waarin alle vereeni.
gingen van oud-strijders en oorlogsslachtof
fers zijn opgenomen, in buitengewone zitting
bijeen, heeft een motie aangenomen, waarin
geprotesteerd wordt tegen de maatregelen der
regeering met betrekking tot de ambtenaren,
gezinshoofden en oorlogsslachtoffers; de bond
besloot zijn actie voort te zetten, totdat vol
doening is verkregen en heef opdracht gege.
ven aan de vereenigingen om terstond plaatse
lijke betoogingen en vergaderingen te hou
den en eventueel een nationale manifestatie
te organiseeren.
LONDEN, 23 Juli. (Reuter) De dag van gis
teren was een ongeluksdag voor de Engelsche
luchtvaart. Er hadden twee ongelukken plaats,
waarbij vijf personen gedood werden.
Aan de kust van Schotland viel een militair
toestel omlaag, waarbij een officier en een sol
daat het leven verloren.
Verder stortte een passagiersvliegtuig met
drie inzittenden op een zandbank in het Bristol-
kanaal, tusschen Wales en Cornwall. Twee
vissche'rsvaartuigen snelden toe, en vonden de
lijken der slachtoffers.
NEW YORK, 22 Juli. (A. N. P.) Uit Terre
Haute (Indiana) wordt geteeld, dat aldaar
'Maandagochtend een algemeene Staking is
geproclameerd, waardoor het geheele verkeer
stil' ligt.
De staking werd geproclameerd, omdat in
een emaille-fabriek, waar het personeel reeds
een maand in staking is, arbeiders van buiten
de stad zijn te werk gesteld.
De plaatselijke autoriteiten hebben den gou
verneur van Indiana verzocht troepen te stu
ren voor de handhaving van de orde.
H. M.'s mijnenlegger „Van Meerland" onder be
vel van den luitenant ter zee der eerste klasse
O. R. F. Tmmink, heeft op 22 dezer de haven van
Ostende verlaten.
De heer Jac. P. Thijsse, die binnenkort zeventig jaar wordt, aan den arbeid in
Thijsse's Hof te Bïoemendaal
Op den eersten dag van de studiedagen te
Zenderen gaf de voorzitter, daar de heer Schut
te, de Secretaris van het R.K.W. V., niet tijdig
aanwezig kon zijn, na 'n korte pauze 't woord
aan PATER ARTS U.S.C., directeur van het
Jeugdhuis te De Steeg, die het onderwerp in
leidde: „Standsorganisatie en Sociale Zielzorg".
Pater Arts wees allereerst op de nauwe ver
wantschap tusschen lichaam en ziel.
Vooral in de nabije toekomst zal de stands
organisatie met het oog op de zielzorg een be
slissende rol spelen, Daartoe is noodzakelijk dat
de standsorganisatie boven alles en in alles de
zorg voor de ziel principieel vooropstelt.
En daarvoor is op zijn beurt weer noodig, dat
de leden van de standsorganisatie, ongeacht
hun kwantiteit, op de eerste plaats niet alleen
„weten", maar vooral „overtuigd" zijn. De
allermodernste taak van de stanudsorganisatie is
daarom ontwikkeling, maar bovenal „overtui
ging" te kweeken.
Een in gezellig samenzijn doorgebrachte
praatavond besloot den eersten studiedag.
Rondreis per trein door België en Luxemburg; bezoek aan Luik, Luxemburg,
Echternach, Dinant, Brussel (Wereldtentoonstelling) en Antwerpen.
Ule klas 42.50 lie klas 50.— (Verhoogd met 2.50 voor administratie)
Zeldzame reiscombinatie per autocar; bezoek aan Düsseldorf, Tegelen (Passie
spel), Valkenburg, Brussel (Wereldtentoonstelling) en Antwerpen.
PRIJS ƒ35.ƒ1.50 voor administratie.
Toen Japan zijn veroveringsveldtocht in
Mandsjoerije ondernam en de in het
Verre Oosten belanghebbende mogendhe
den tengevolge van de eigen moeilijkheden niet
bij machte bleken of geen lust gevoelden krach
tig paal en perk te stellen aan de Jap.ansche ex-
pansiezucht, waarvan China de dupe werd, heeft
Mussolini bij herhaling waarschuwend zijn luide
stem verheven tegen het dreigende Gele Ge
vaar. De regeering te Tokio vond dat zeer on
aangenaam, want in officieele Japansche krin
gen koesterde men groote bewondering voor den
Duce en het fascistisch régime. Niettemin ging
Mussolini voort met bij tijd en wijle het oude,
door de economische crisis en de onderlinge po
litieke geschillen geteisterde en verzwakte Eu
ropa te wijzen op de dreigend rijzende zon, die
onverstoorbaar voortging langs de keizerlijke
baan en in hitte gestadig toenam. De stichting
van den Japanschen vazalstaat Mandsjoekwo en
de sindsdien door de Japansche diplomaten en
militairen stelselmatig voortgezette pogingen om
het betrekkelijk machtelooze en slechts moreel
en platonisch gesteunde China tot „samenwer
king" met het gehate Japan te dwingen, be
vestigden de juistheid van Mussolini's visie. Hoe
kwam het, dat juist Italië een zoo klaar inzicht
toonde in de uiteindelijke bedoelingen van het
naar een Aziatische hegemonie strevende, grond
stoffen en gebiedsuitbreiding behoevende over
bevolkte Japan? Was het enkel het bewustzijn,
dat Italië als klassiek Europeesch cultuurland de
bijzondere taak had het stormsein „Weest op
uw hoede" te hijschen? Of wist Italië, dat even
als Japan overbevolkt is en naar gebieds- en
machtsuitbreiding verlangt, waartoe de expan-
sie-drang van een krachtig en zelfbewust sterk
nationalistisch volk op den duur moet leiden?
Of koesterde Mussolini de vrees, dat Japan, zoe
kend naar nieuwe markten en afzetgebieden
voor zijn overproduceerende industrie zich ten
slotte niet tot Azië zou bepalen, maar zich ook
zou gaan vastzetten in Oost-Afrika, waar Italië
vitale koloniale belangen heeft te verdedigen en
te beschermen?
De Italiaansche berichten over de concessies
voor katoenaanplantingen, welke de Keizer van
Abessinië aan Japanners had verleend, de ge
ruchten over een groeiende sympathie en econo
mische samenwerking tusschen Abessinië en Ja
pan, wezen in deze richting.
Mussolini rechtvaardigde aanvankelijk de mi
litaire voorzorgsmaatregelen in Erythraea en
Italiaansch Somali-land met te wijzen niet en
kel op de verschillende bloedige grensinciden
ten, waarvoor hij het achterlijk en barbaarsch
gescholden Abessinië aansprakelijk stelde, maar
ook op de pacifieke Japansche penetratie in het
onontgonnen en rijke land van den Negus, dat-
hij voor den beschavenden invloed van een Ita
liaansche kolonisatie heeft gereserveerd. Op den
achtergrond van de Italiaansch-Abessinische
kwestie stond een tijdlang Japan in het licht
van den feilen Italiaanschen schijnwerper, maar
toen Japan verklaarde, dat het geen bijzondere
interesse in Abessinië had en zich vooral poli
tiek afzijdig wenschte te houden, richtte Mus
solini het belichtingsapparaat der Italiaansche
pers van Japan af. Thans echter doet het ar
gument van het dreigende Gele Gevaar in Afri
ka weer opgeld in Italië. De aanleiding hiertoe
is het feit, dat de geruststellende verklaringen,
welke de Japansche gezant te Rome namens
zijn regeering meende te mogen en te moeten
afleggen, door Tokio zijn gedésavoueerd. De
gezant blijft echter beweren, dat hij de opinie
van de Japansche regeering zuiver heeft weer
gegeven, maar de Japansche minister van Bui-
tenlandsche Zaken Hirota, verklaart, dat de
gezant geen enkele officieele opdracht had om
te spreken gelijk hij gedaan heeft.
D it is voor de Italiaansche pers het sein
geworden voor een hernieuwden feilen
aanval op Japan, dat het zooveel „be
schaafdere" China onder de militaire laars
tracht te loopen, dat niet alleen het gele ras,
maar ook het zwarte onder zijn hegemonie zou
willen brengen om tenslotte den strijd aan te
binden met het blanke. Het maakt een wonder
lijken indruk in de Italiaansche „Messagero" te
lezen, hoe Italië Japan gebrek aan eerbied voor
den Volkenbond meent te mogen verwijten en
hoe China, dat inderdaad een veel oudere eigen
beschaving heeft dan het snel Westersch ont
wikkelde Japan, maar treffende overeenkomsten
vertoont met het achterlijk gebleven en niet
sterk centraal geregeerde Abessinië, voor de
leus in bescherming wordt genomen. In Italië
zinspeelt men erop, dat er een ondergrondsch
verband moet bestaan tusschen de anti-Itali-
aansche zwenking van Japan en de wijziging
in de houding van de Engelsche regeering, wel
ke thans weer besloten heeft de Volkenbonds
principes streng en stipt te handhaven. Is En
geland niet vroeger de openlijke bondgenoot van
Japan geweest? De Abessinische kwestie groeit
met den dag als een rollende sneeuwbal, welke
eenmaal een lawine geworden onberekenbare
schade kan aanrichten.
Bewogen de besprekingen van den eersten dag
zich veelal in de sfeer der theorie, de heer
Schutte, maar vooral de heer Jos. Veldman
hebben Zondag de lijnen uitgestippeld, langs
welke het arbeidersapostolaat zich in de Credo-
Fugnoclubs zal ontwikkelen.
De groote massa der katholieken, aldus de
heer SCHUTTE, kwam na den oorlog in onze
organisaties, gelokt door de materieele voor-
deele, die de bond toen kon bieden. Vooral deze
massa bleef veelal afzijdig van alle activiteit en
niet weinigen mangelde het aan eenig begrip
omtrent de idealen onzer organisaties.
Contact met deze leden bestond niet. Aan het
bezoeken van vergaderingen dacht men een
voudig niet. De eenige aanraking met de orga
nisatie bestond in het betalen der contributie
en het ontvangen van bij voorkeur ongelezen
gelaten lectuur. Geestelijk contact ontbrak
evenzeer.
Het herwinnen der massa voor de organisa
ties, wat herwinnen voor Christus tevens is,
moeten de arbeiders zelf ter hand nemen. Paus
Pius XI vraagt, dat arbeiders door hun aposto
laat arbeiders voor God moeten winnen. En de
Paus vraagt dat „nu", op 'n oogenblik, dat de
velden wit staan van den oogst.
Laten wij consequente dragers zijn van de
liefde, zooals ieder communist de drager is van
den haat.
In de laatste instructie heeft de heer JOS.
VELDMAN uitvoerig uiteengezet op welke wijze
de op te richten Credo-Pugno-clubs moeten
werken.
Een leekenapostel, lid van de C.-P. club, moet
in welke omstandigheden hij ook geplaatst
wordt, toonen, dat hij daar staat als volwaardig
katholiek. Daarvoor is noodig degelijke vor
ming, grondige kennis van de doelstellingen der
organisaties en onverwoestbaar geloof daarin.
Wie zelf iet overtuigd is, kan moeilijk overtui
ging overdragen op anderen. De leden der
Credo-Pugnoclubs moeten godsdienstige verdie
ping en apostolaatsgeest paren aan sociaal in
zicht, bekwaamheid en activiteit.
Hoofddoel bij al dit werk is het voldoen aan
den wensch van Z.H. den Paus Pius XI, die
zegt: „dat er uitgelezen hulptroepen gevormd
moeten worden, die met hun standgenooten
zelve en dezer mentaliteit en strevingen ver
trouwd zijn."
De allereerste en naaste apostelen van de
arbeiders moeten de arbeiders zelf zijn.
De instructies werden gevolgd door vrucht
dragende besprekingen. De voorzitter kon bij
het resumeeren van den eindindruk dan ook
gewagen van prachtig geslaagde studiedagen
en de dank die naar vele zijden kwistig werd
uitgedeeld was ruimschoots verdiend.
De gastheer, Pater Dusch, directeur van het
retraitenhuis, sprak het slotwoord, waarin hij
aanspoorde tot ijverig deelnemen aan retraites.
Speciaal brak hij een lans voor de retraite-
spaarclubs
De gemeente-politie van Oss heeft in den
afgeloopen nacht gearresteerd P. v. G. en T.
v G., die er van verdacht worden met Dotje
van B. een inbraak te hebben gepleegd in den
nacht van 15 October 1933 bij den landbouwer
Timmermans, op Ussen te Oss.
Na een langdurig verhoor bekenden zij aan
inspecteur Kempen, aan deze inbraak te hebben
deelgenomen. Van B. had reeds de vorige week
bekend, tegelijk met zijn bekentenis inzake de
brandstichting in Augustus 1926. Zij zijn dien
nacht bij Timmermans door een openstaand
raampje binnen gedrongen, hadden alle laden
en kasten geforceerd en tenslotte een bedrag
van ƒ400.—, welk bedrag onder de bedstede
van Timmermans werd gevonden, ontvreemd.
De gearresteerden zullen ter beschikking van
den Officier van Justitie worden gesteld.
Heden heeft de Arnhemsche Rechtbank uit
spraak gedaan in de zaak tegen den 31-jari-
gen bakker te Eist, die door frauduleuze invul
ling van werkstaten van de Meelcentrale deze
centrale voor ƒ1000 benadeelde.
De rechtbank veroordeelde hem wegens op
lichting tot een jaar gevangenisstraf met aftrek
van de preventieve hechtenis. De eisch was an
derhalf jaar.
Sinds geruimen tijd duiken hier en daar
geruchten op over den minder betrouwba
ren toestand, waarin de spoorbrug over de
Vecht bij Weesp zou verkeeren.
Teneinde zekerheid te bekomen omtrent de
gegrondheid der loopende geruchten, hebben
wij ons tot de directie der Nederlandsche
Spoorwegen gewend, die ons omtrent den toe
stand, waarin de spoorbrug bij Weesp zich
bevindt, volledig heeft ingelicht.
Wat de bovenbouw dus de eigenlijke
brug betreft, verkeert deze nog in goeden
staat. De toestand van het metselwerk van
den Oostelijken pijler boven welken de over
gang van de draaibrug naar de Oostelijke
vaste brug plaats vindt, laat echter te wen-
schen. In verband daarmede werd de spoor
brug gedurende eenige dagen langzaam be
reden, doch nadat een grondige inspectie had
plaats gevonden en eenige voorloopige voor
zieningen waren getroffen, is deze snelheids
beperking weer opgeheven. Vervolgens heeft
de directie overwogen, den vorenbedoelden
pijler voor zoover noodig te vernieuwen.
Aangezien echtar de kosten daarvan,
door de noodzakelijkheid om ook het onder
water gelegen metselwerk te vernieuwen,
zeer hoog zouden worden, heeft de direc
tie er de voorkeur aan gegeven, een tijde
lijke pijlervar sterking te doen uitvoeren.
Te eerder werd hiertoe overgegaan, om
dat het voornemen bestaat, een geheel
nieuwe spoorbrug ten Noorden van de be
staande brug te bouwen.
De tijdelijke pijlerversterking, waarover de
directie hiervoren sprak, kwam inmiddels ge
reed, waarmede aldus werd ons verzekerd
de veiligheid van het verkeer voldoende ge
waarborgd is. „Waar bovendien" aldus
merkte de directie verder op „zoowel het
brugpersoneel als onze met het onderhoud
belaste technici hunne aandacht geregeld op
dez9 aangelegenheid gevestigd houden, ach
ten wij de kans op ongelukken volkomen bui
tengesloten, en niet de minste reden tot on
gerustheid aanwezig."
Wat de te bouwen nieuwe spoorbrug over
de Vecht betreft vernemen wij nog, dat het
in de bedoeling ligt, deze aldus aan te bren
gen, dat de scherpe bocht, welke de spoor
baan thans tusschen de voormalige halte Ke-
verdijk en de, nog in gebruik zijnde spoor
brug over de Vecht maakt, grootendeels af
gesneden zou kunnen worden. Dat bij den aan
leg van de baan tusschen de stations Weesp
en Bussum niet de voorkeur werd gegeven
aan een verbinding in meer rechte lijn, hield
naar ons door een insider werd medege
deeld verband met defensie-belangen, be
zien in de verdedigingsmiddelen uit den tijd,
toen de spoorlijn van Amsterdam naar Hil
versum werd aangelegd.
Inmiddels hebben zich in het defensiewezen
zoovele wijzigingen voltrokken, dat het hand
haven van de bestaande scherpe bochten in
de spoorbaan, bij den bouw van een nieuwe
spoorbrug over de Vecht, niet meer noodza
kelijk wordt geacht. Ook het station Weesp
zal wanneer de nieuwe spoorbrug (welke
iets meer in de richting Muiden komt te lig
gen) gebouwd wordt belangrijke wijzigingen
ondergaan, hetgeen de talrijke reizigers, die
daar regelmatig in- en uitstappen, zeker^ met
voldoening zullen vernemen. 0.a. zal aisdan
de lastige omweg, welken de reiaigeafc zich
thans moeten getroosten, om zich van het
eerste naar het tweede perron te begeven, ko
men te vervallen.
Naar later is gebleken, werden vijftien per
sonen bij de botsing te Oegstgeest gewond. De
namen van de overige gewonden zijn: Mevrouw
Hennekamp—Van Reeuwijk uit Amsterdam, die
licht gewond werd, en de heeren A. Espinosa en
J. Groeneveld, beiden uit Amsterdam, eveneens
slechte licht gewond.
Van de veertien in het Academisch Zieken
huis te Leiden opgenomen gewonden, mochten
acht het ziekenhuis weer verlaten.
De toestand van de slachtoffers van het auto
ongeluk te Oegstgeest was hedenmorgen, naar
ons bij informatie aan het Academisch Zieken
huis bleek, bevredigend.
Ook de twee ernstigst gewonden, de heeren
Rijks en Deurloo maakten het naar omstandig
heden redelijk wel. Zij zijn vannacht tot be
wustzijn gekomen. De beide dames mevrouw
Brouwer-Boer en mevrouw Lobenstein, zijn
goed vooruitgaande.
De ernstig gewonden zijn inzittenden van de
Chevrolet, die op de andere auto's inreed. Deze
wagen was door den thans overleden heer
Mathlener van een kennis geleend. De heer M.
kon zelf niet rijden, zoodat de wagen bestuurd
werd door den heer Rijks. Deze kon nog nie„
worden gehoord.
De veronderstelling wordt geuit, dat hij is
afgeleid door een vliegtuig, dat boven de plaats
des onheils loopings maakte. Men acht het ook
mogelijk, dat een band van den auto is ge
sprongen.
Hedennacht is omstreeks een uur een auto
op den nieuwen rijksweg nabij Delft op een on-
verlichten vrachtwagen gereden, die langs den
weg stond. De chauffeur was door de lichten
van een tegenligger verblind, en ontdekte te laat,
dat de vrachtwagen daar stond.
Bij de botsing liep een der inzittenden van
de auto, de 32-jarige de Haan uit Delft een
schedelbreuk op, hij werd in hopeloozen toestand
naar het ziekenhuis te 's-Gravenhage vervoerd.
De beide andere inzittenden kwamen met den
schrik vrij.
De auto werd geheel vernield.
