Zoekt gij betrouwbaar j
Personeel? 1
Mignet's miniatuur-vliegtuig
over het Kanaal
De overstroomingsramp in Noord-Italië. Lacquehaye wereldkampioen der stayers.
Plaats dan een „Omroeper'
voor 80.000 gezinnen
Dr. H. Colijn te Oberstdorf.
Exweto-prijsvraag
HEEFT „POU DU CIEL
TOEKOMST?
ZATERDAG 17 AUGUSTUS 1935
Dütsa
üniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiniiiinniiiiiiiiiiiiiiiHimiiiiimiiiiiiiiniiiiiiiiniiiiiiiitniinnniiii^
Kleine luchtvaarder wacht op zijn
„luchtfiets op afbetaling"
Nieuwe belangstelling
„Aan den loopenden band"
Kortstondige ,,Peu?'-geestdrift
En tochvliegen ze
Mignet's ,JIemelluisje"dat met een snelheid van 100 KM. ver uur in 52 minuten
van Frankrijk naar Engeland vloog
BOEK EN BLAD
De eerste inzendingen
kwamen reeds binnen
Lacquehaye
wist Donder
FOTOREPORTAGE
AloTsi, de Italiaansche gedelegeerde
voor de conferentie van drie, bij zijn
aankomst aan het Quai d'Orsay te
Parijs
De overstroomingsramp m Noord Italië. Een overzicht van de
verwoesting, welke in de vallei bij Ovada werd aangericht
dag bij de in
ternationale
wielerwedstrij
den te Brus
sel hetwereld-
kampioen
schap der
stayers te be
halen
De minister-president dr. H. Colijn, die thans voor eenigen
tijd te Oberstdorf verblijft, voor den ingang van het hotel,
De internationale cricketwedstrijd België Nederland leverde een overwinning
op voor het Belgische team
Als protest tegen de uitvoering van de wet op de "Evenredige Vrachtverdeeling", zijn Vrijdag tweehonderd schippers
met hun vaartuig dwars in de rivier bij Maasbracht gaan liggen, waardoor het scheepvaartverkeer volkomen gestremd
is. Een detail van de blokkade
Nu de „Pou du Ciel", de „he-
melluis" of „vliegende vloo" van
den Franschen vliegtuigbouwer
Mignet op een goeden dag in 52 mi
nuten van Calais naar Engeland is
gevlogen, staat dit „goedkoopste
vliegtuig", een stukje luchtspeelgoed
als het ware, weer in het middelpunt
der belangstelling.
Zelfs in nuchtere Nederlandsche
luchtvaartkringen, die na het ver
nietigend rapport, destijds door de
deskundigen van de Nationale
Lucf^vaart School uitgebracht, er
al zeer sceptisch tegenover stonden,
houden zich weer met het vlieg
machinetje bezig.
Over de constructie van de „Hemelluis"
schreven wij reeds. Zooals men weet bestaat
het toestel uit twee achter elkaar geplaatste
draagvlakken: het voorste iets hooger, verstel
baar om zijn as. werkend als het hoogteroer
van een gewoon vliegtuig. Ailerons heeft het
vliegtuigje niet.
Het vliegen er mede is zeer eenvoudig. Trekt
men aan den stuurknuppei, dan stijgt de „Pou",
duwt men den knuppel vooruit dan daalt hij.
Het zijwaarts bewegen van den stuurknuppei
bedient het richtingsroer, waarbij de „Pou"
zich vanzelf zoo schuin legt als noodig is.
Het miniatuur vliegtuigje wgegt 120 kilo en
Mignet beweert, dat iedereen het in een maand
kan bouwen. Zonder motor kost het toestelletje
1500 Pransche franc, 150). De motor van
20 P.K. die er in zit, maakt, dat het geheel
5000 francs kost 500). Het vliegt met een
snelheid van ongeveer 100 K.M. per uur en
kan 1900 meter hoog klimmen. Het toestel kan
300 kilometer vliegen zonder te moeten dalen.
Per uur verbruikt de [machine slechts negen
liter benzine.
Henri Mignet vertoeft thans in Engeland,
om hier zijn „Pou du Ciel" te propageeren. In
een artikel in de „Daily Express" noemt hij
zijn toestel de kleinste, eenvoudigste en goed
koopste vliegmachine ter wereld. .Juist omdat
zij het werk is van een doodgewoon mensch,
is ze zoo eenvoudig. Reeds als jongen wilde ik
vliegen, maar ik had geen geld en bovendien
leken die groote machines me veel te inge.
wikkeld.
Het was mijn illusie eens te kunnen vliegen
als een vogel en te dalen als een veilige para
chute, als een groote speelgoed-vlieger. Mijn
vliegtuig zou het toestel worden voor den klei
nen man."
Vooral het veilig neerkomen acht Mignet
van veel beteekenis voor de vliegsport. Gedu
rende zijn demonstratietochten wil hij telkens
tot 300 meter stijgen, zijn motor afzetten en
dan dalen als een parachute.
Naar aanleiding van Mignet's jongste expe
rimenten schrijft „Vliegwereld":
Het is met de ,.Pou-du-Ciel" toch eigenlijk
een raar geval. Men kent de verlangens van
de kleine.luchtvaartmenschen. In ongeveer alle
cultuurlanden ter aarde vindt men thans, wel
iswaar verspreid in de groote massa maar ge
zamenlijk toch wel weer zoo sterk dat zij een
flinke groep vormen, lieden die dolgraag zou
den willen vliegen en er het benoodigde geld
niet voor bezitten.
Vliegtuigen zijn duur, de gebruikskosten zijn
hoog. Er wordt wel beweerd, dat als de sport,
vliegtuigen maar in zeer grooten getale „aan
den loopenden band" konden worden vervaar
digd, de aanschaffingskosten zoo ver zouden
dalen, dat een ieder die tegenwoordig voldoen
den welstand bezit om er een motorfiets op na
te houden, zich dan een toestel zou kunnen
koopen. Nu is dat nog zoo'n dwaas idee niet;
de grondstoffen, welke voor een eenvoudig
vliegtuigje benoodigd zijn hout, linnen, sta
len buizen brengen de kostbaarheid niet. De
vliegtuig-motor is in vergelijking met den
automobiel-motor waanzinnig duur, maar een
bepaalde reden, dat dit altijd zoo zou moeten
blijven, ook als er voldoende vraag naar was,
bestaat niet.
Maar.... de sporttoestellen worden nu een
maal niet met eenige honderden per dag tege
lijk aan den loopenden band vervaardigd. Zoo
er misschien al een groote .sluimerende" vraag
naar het goedkoope vliegtuigje is, geen con.
structeur denkt er aan om het geweldige ka
pitaal, dat voor het op gang brengen van
massa-fabricage benoodigd is, te wagen vóór
het moment, dat dit vage begrip: de vraag,
zich in de werkelijkheid heeft getoond.
Trouwens, wij leven in een tijd van snelle
veranderingen; een vliegtuig is al bijna weer
verouderd op het moment, dat het wordt in
gevlogen. Is het dan geen waagstuk, om een
groot kapitaal vast te leggen in de fabricage
van een ding, dat morgen misschien alweer
ouderwetsch moet worden genoemd? En, mag
de kleine luchtvaarder al smeeken om zijn
goedkoope luchtfiets.op-afbetaling, de geheeie
luchtvaartwereld roept tegenwoordig om toe
stellen.
Om toestellen voor het luchtverkeer snel,
economisch; de aanschaffingskosten vormen
geen bezwaar om [militaire vliegtuigen
nóg sneller, op economie wordt minder gelet
en de betaling heeft bij wijze van spreken nog
voor de bestelling plaatsWat zou de con
structeur zich dan ook druk maken voor kleine
winst maar grooten omzet?
Zoo stonden de zaken, toen Mignet voor het
voetlicht trad met zijn ,,Pou du Ciel". Een
hemeldiertje, dat je zelf kon vervaardigen,
waar geen andere vraag voor noodig was dan
je eigen vraag. Een vernuftig geconstrueerd
toestelletje, van nature zoo gewillig en veilig,
dat een ieder bovendien zijn eigen leermeester
kon zijn en het dure geld voor de vliegoplei-
ding in zijn zak kon houden.
Geweldig enthousiasme in de gelederen der
would-be kleine-luchtvaarders! De sluimeren
de vraag rekte zich uit en ontwaakte. In Frank
rijk, Engeland, België, Zwitserland, waar al
niet ook in ons land sloeg men aan het
bouwen. Even later volgde de inzinking. De
waarschuwende stem, die vol vervelende des
kundigheid zich tegen het plan Mignet ver
hief, bleek waarheid te spreken, 't Was zoo
mooi niet als het leek. De chef-instructeur van
onze N. L. S. toog op verkenning uit en kon
met zijn ,,Pou" niet van den grond komen,
Verleden week werden de twee eerste Engel-
sche „Poux" bij het begin van hun loopbaan
gekraakt. Zoo zijn er meer vergeefsche pogin
gen en kraak-landingen te vermelden. De
„Pou"-stemming is ondertusschen ver beneden
het kookpunt gezakt.
En toch vliegen er op het oogenblik 52
„Poux". Men zou zoo zeggen, dat die toch
wel van den grond kunnen komen. Er zijn
menschen, die zoo 's avonds hun luchtkar.
relje uit de schuur, om niet te zeggen van
den zolder, halen, om eens even een toertje
in den zomeravond te maken die men
schen bestaan, en al zouden zij zeker geen
fiets kunnen maken, hun „Pou" hebben zij
met eigen handen gebouwd.... Mignet zelf
vliegt maar gestadig door; bovendien is hij
druk bezig met het vervaardigen van een
tweezits-hemelluis, terwijl hij geheimzin
nige plannen heeft voor een race.„Pou"
met een motor van 40 pk., die dan 220 km.
per uur moet halen. Een Fransch lucht
vaartblad „Les Ailes", organiseert voor
den eersten Zondag in October een mee.
ting nabij Parijs, waarop 15 „Poux" zullen
vliegen
„Maar," zal de belangstellende lezer zeggen,
„waar zit het 'm dan in?" Als antwoord haalt
„Vliegwereld' in de eerste plaats een uitlating
van Robineau Mignet's eersten leerling aan.
„Het blijkt," zegt Robineau „dat wat de
„Pou-du.Ciel"-beweging het meest vertraagt,
de kwestie van de besturing is; er is geen
twijfel mogelijk de ervaring leert het!
dat men mpet hebben leeren vliegen, voor men
zijn „Pou" beproeft. De amateurs Imaken allen
brokken, omdat zij niet weten wat landen is.."
En dan is er nog een andere kwestie. Eiken
keer, dat er weer een hemelluis is uitgebroed
heeft men last met de plaatsing van den
vleugel. Het schijnt nooit heelemaal zeker te
zijn, of de vleugel niet een paar centimeter
naar achteren of naar voren gezet moet wor
den. Zoo lezen wij, om maar een der laatste
voorbeelden te nemen, dat de 51e „Pou" te
Malaga weigerde het luchtruim te kiezen, tot
men den vleugel Imaar liefst 4 cm. achter
uit schoof ja, en toen vloog het toestel als
een leeuwerik. De eigenaar omhelsde na af
loop van zijn eerste geslaagde vlucht, met
Spaansche hartelijkheid, zijn propeller naar
wij mogen aannemen, niet vóór hij de schroef
had stilgezet!
„KERELS IN GR AN DEL", door
Walter Brandligt. Uitg- Else
vier, Amsterdam.
Dit boek bedoelt een boeren-roman te zijn
en in vele opzichten is de schrijver dan ook
in zijn opzet geslaagd.
Het zou zelfs een goede boeren-roman ge
worden zijn als de heer Brandligt het hier en
daar niet noodig had geoordeeld zijn licht, zijn
eigen ontboerschte verstedelijkte licht over
bepaalde zaken te laten schijnen.
Het dorp, dat hij op het oog heeft, heeft hij
goed getypeerd, de bewoners daarvan even
eens, maar hij is er, naar onze meening, niet
in geslaagd precies weer te geven waarom de-
geen, die wegging, dat deed en waarom de
achterblijvenden reageerden op zijn uittocht,
zooals ze het deden.
Al mag de mensch Brandligt dan hier en
daar niet geslaagd zijn, de schrijver heeft ons
in dit fraai uitgevoerde werk toch een kijk ge
geven op het eigenaardige, voor vele stedelin
gen ondoorgrondelijke en nooit te begrijpen
dorpsleven.
En dat is op zichzelf al een verdienste.
Maren Coster: ,JTet jaar van Juup en
Toby"- G. B. van Goor Zonen, 's-Gra-
venhage.
„Het jaar van Juup en Toby" van Maren
Koster is een frisch meisjesboek, dat men aan
jonge bakvisschen gerust in handen kan geven.
Het is een „crisisverhaal", de historie van een
gezin dat zich in zijn uitgaven beperken moet.
Zeer actueel dus. De vader is op wachtgeld
gesteld en nu is hij bovendien ziek geworden,
zoodat hij langdurig in Davos moet verblijven.
Prettig is dat niet voor mevrouw Deuver en
haar drie dochters, die het vroeger vrij goed
gewend waren. Het gezin moet tijdelijk uit
elkaar en allerlei andere beproevingen komen
er bij. Het verhaal vertelt hoe men erzich
doorheen slaat en welke lessen de meisjes Deu-
ver daarbij van het leven krijgen. Een paeda-
gogisch tintje, een les in offervaardigheid en
door den zuren appel heen bijten zit er dus in.
De frissche omslag en de teekeningen tus-
schen den tekst zijn van Rie Cramer.
„Boeren in Nood" door Frans Falada.
Uitg. N. V. Service, Den Haag-
Gij zoudt zoo denken een roman in handen
te krijgen, waarin zoo niet geheel dan toch
voor een zeer belangrijk deel over de boeren
en den boerenstand zou zijn geschreven. Bij
lezing evenwel ervaart ge, dat de boeren er
slechts een heel ondergeschikte rol in spelen.
Ja, er is een gemurmureer onder boeren over
verkoopen wegens belastingschuld, er is een
boerenbond, die een nogal oppositioneel karak-
Deelnemers aan onze Exweto-trips (de excur
sies voor onze lezers naar de wereldtentoon
stelling te Brussel) hebben in de komende da
gen een buitengewoon aangename taak. De
velen, die gewapend met een fototoestel aan
een van onze schoone reisjes deelnemen, kun
nen met het maken van een aardig plaatje van
hun reis een buitenkansje hebben.
Uit den stroom van inzendingen van Exweto-
vacantie-kiekjes worden er door ons een paar
uitgezocht, welke gepubliceerd worden en het
beste er van wordt bekroond.
Waar die bekroning in bestaat moeten wij
nog even geheim houden, doch aangezien alles
wat Exweto doet goed is, kan men er van over
tuigd zijn, dat ook dit niet zal tegenvallen.
De eerste plaatjes kwamen reeds binnen, maar
helaas was geen enkele voor reproductie ge
schikt. Daarvoor is een zeer scherpe opname
vereischt.
Wij wachten echter met spanning de verdere
inzendingen af.
Mogen wij belangstellenden er nog even op
wijzen, dat voor onze drie- en vierdaagsche
welke a.s. Maandag begint geen plaats meer is?
Voor de tweedaagsche van as. Woensdag en
Donderdag kan men zich nog opgeven. Zondag
wordt onze succesvolle dagtocht van Donder
dag j.l. herhaald. Ook hiervoor is nog plaats,
evenals voor de driedaagsche welke op 26, 27 en
28 Augustus gehouden wordt.
Aanmeldingen en inlichtingen aan het Cen-
tTaalreisbureau der Ver. Kath. Pers uitsluitend
onder motto „Exweto".
ter draagt, er is een boerendemonstratie, die
uit elkaar geslagen wordt, er is 'n boycot van
.de boeren, die het plaatsje waar zij op een pak
slaag werden getracteerd in den boerenban
doen. Maar boven dat alles is het stadhuis
van Altholm met zijn rooden burgemeester,
die een zeer handig intrigant blijkt en er zijn
niet te vergeten twee plaatselijke blaadjes met
hun zeer politieken plattelandsmachtswellust.
„Een burgemeester in nood" zou evengoed de
titel van dit vrij lijvige, bijna vierhonderd blad
zijden tellende boek hebben kunnen zijn.
Intusschen zijn de avonturen van burgemees
ter Gareis zeer interessant en door de wijze
waarop Fallada ze verhaald alleszins lezens
waard. De stijl is frisch en krachtig,' de com
positie voortreffelijk, de taal enkel hier en daar
wat erg „boersch". een beetje te veel op den
man af soms, zoodat de lezing van dezen door
Service technisch fraai uitgegeven roman
tegen den omslag zou men eenige bedenking
kunnen hebben tot volwassenen dient voor
behouden.
