Inwijding der Downside Abdij
NUERNBERGER SOLDAATJES
m
'n Barstende Hoofdpijn
De moord te Den
Haag
H. MIS VOOR DE KATH.
KAMERFRACTIE
VOLKENBONDSTROUW
VRIJDAG 13 SEPTEMBER 1935
£ngelsch Katholicisme
ftati
J|eki
Sa
Mgr. Aengenent de
Missie-vriend
f
De plechtige inwijding door Kardinaal Seredi van de Downside Abbey
Bij de opening van de
Staten-G ener aal
BUZIAU WEER OPGETREDEN
Den Bosch huldigt hem na
zijn herstel
HIJ BLAAST VAN DETOREM
Op dephenomenale lichttorea
Tentoonstellingstrein naar Brussel
teGron.
het MAL
inden prijkt bovenaan:
ILfN INt-mannetje.
De „Gelria" te Genua
Ook de „Prins der Nederlanden
bestemd voor troepentransport
naar Abessinië
Italië briescht van
woede
Ver. voor armenzorg en
weldadigheid
De steunverleening aan nieuwe
groepen van behoeftigen
Motie
Felle brand in een
dekenfabriek
Geheele gebouw te Delden
uitgebrand
RIJWIELPLAATJESDIEVEN
GEKNIPT
Goede vangst bij Muiden
30 jaar Kamer-verslaggever
Dader hedenmorgen door de poli
tie te Muiden gearresteerd
Op het nippertje
Het regent centen!
Kaasklanten worden op ongeloof e-
lijke maar aangename manier
verrast
(Van onzen Londenschen correspondent)
?~y aterdagavond 7 September is Zijn Emi-
nentie Kardinaal Justinianus Seredi,
j vorst-Frimaat van Hongarije en Aarts-
^cnop van Esztergom, te Dover aangekomen,
™aar hij door aen zaakgelastigde van Hongarije
11 den prior der Downside Abbey verwelkomd
erd. Van Dover zette hij zijn reis voort naar
et klooster der Benediktynen te Worth, in het
kyaatschap Sussex, vandaar begaf hij zich
iar Eaung, de Westelijkste voorstad van
r°hden. waar hij de gast is van den Prior, Dom
verard Green, en daarna vertrekt hij naar
O'wnside, waar hij als Pauselijk Legaat de na
-er dan vijftig jaren arbeids voltooide Abdij
Ober Orde want Kardinaal Seredi is Bene-
'ktijn zal inwijden.
(iet zal een plechtigheid worden, zoo grootsch
1 luisterrijk als men in Engeland sinds de her-
°hning er zelden een aanschouwd heeft, of-
^doon 't nog slechts drie jaren geleden is, dat
eetl
andere Benediktijnsche Abdij met groote
■ie, tot vreugde en trots van heel het Katho-
-e Brittannië, werd ingewijd door Kardinaal
®dine z.g., als Pauselijk Legaat.
Twee kardinalen, zeven aartsbisschoppen,
™aalf bisschoppen, veertien abten en honder-
^ed geestelijken zullen Donderdag de plechtig-
eid bijwonen. Kardinaal Mac Rory, Primaat
ah Ierland en Aartsbisschop van Armagh, zal
et altaar wijden voor zijn Zaligen voorganger
r het diocees Armagh, Oliver Plunket, wiens
®"eken in Downside bewaard worden; er zullen
(j°o achttien andere altaren worden gewijd, en
ceremonie zal uren in beslag nemen. Maar
is veel meer dan een ceremonie; zij is, even-
j s drie jaren geleden de inwijding der Buck
et Abdij, een gebeurtenis van de grootste be-
ckenis voor de toekomst van het Katholicis-
in Engeland.
vat de Heilige Vader zich door een Legaat
vr soon lijk laat vertegenwoordigen, en dat hij
vendien de Abdij hoog onderscheiden heeft
Cf haar te verheffen tot den rang eener Ba-
v.'ca Minor, bewijst trouwens, dat de grootsche
Cchtigheid op aanstaanden Donderdag niet
ts is van plaatselijke, van parochiale of zelfs
l diocesane, maar van nationaal katholieke
•^ekems.
"ant de herleving der Benediktijnsche ge-
^nschappen in Groot-Brittannië beteekent
herleving van het katholicisme. Indien er,
h ^schelijkerwijs gesproken, hoop bestaat, dat
t ih de Katholieke Kerk zoo dringend opge-
Venhen gebed voor de bekeering van Engeland
i'hoord wordt, ondanks het feit, dat thans
j veel meer dan 5 proc. der bevolking Ka-
°liek is, dan kan die hoop slechts versterkt
rden door de krachtige herleving van de
'j^diktijnen Orde in dit land.
p oude, roemrijke namen, die sinds de Mid-
'eeuwen honderden jaren lang niets anders
hamen geweest zijn: Glastonbury en Buck-
st. Dunfermline en Farnborough, Downside
j, Ampleforth, zijn weder grootsche werkelijk-
wd -
geworden. Het zijn niet alleen de kerken
bovvuiucii, ncjj oijii niet diict
kloostergebouwen die herrijzen, maar de ge-
chte aan, het verlangen naar wat die gebou-
h belichamen, laait weder op. Hoevele Be-
tjJr'ktijner Abten zullen Donderdag de piech-
j^beid niet bijwonen, en elk hunner is een ptj-
}[an de Katholieke Kerk in Engeland,
q. 'j Was groot en machtig en geloof-verbrei-
s hd onder de nationale kerken der Middel-
Utyen, maar die grootheid, macht en propa-
j^hda was onafscheidelijk verbonden aan den
tf.'.l0rIhken en uiterljjken bloei van het kloos-
jJ^czen der Benediktijnen. Engeland was, na
ty^hë, het eerste land waar de Orde krachtig
rf<?l schoot. De Heilige Augustinus, de deer
hj eSorius den Grooten gezonden eerste Aarts-
(j.^chop van Canterbury, en zijn veertig pala
tten waren de groote Benediktijnsche Apos-
j)1eri en missionarissen van Engeland. Zij
"htten het kruis in Noord en Zuid, in Oost
West, en toen dit land bekeerd was tot de
van Christus, waren het Engelsche Bene-
(jp 'iinen de H.H. Wilfrid, Willebrord. Swith-
j, Willehad die aan Friesland en Holland
,(*VanSelie brachten. Het was Winfrid. of
^'facius, die Christus' leer overbracht naar
k dden-Duitschland en een georganiseerde
'tsche kerk stichtte.
is door de volgelingen van den H. Bene-
kfonUE geweest- dat Engeland niet alleen een der
^petste Christennaties der Middeleeuwen was,
8e}fr bovendien een bijna overwegend aandeel
t. nad heeft, dh-ect of indirect, in het bekee-
gswerk bij de Germaansche volken,
kj waren, ten tijde van de ontbinding der
ü>terorden in Engeland, bijna 300 Benedik-
jjjhcn-kloosters met inbegrip der nonnen-
asters in dit land. Zij waren, gelijk ook in
ifj Veel andere landen, de middelpunten en
/k Woeligste tijden vaak de eenige wykplaat-
vj1 geweest van wetenschap en beschaving,
y hadden het onderwijs in handen gehad in
y, 'ijd, waarin lezen en schrijven beschouwd
ha en als een kunst, een ridder onwaardig. Zij
klei en het volk opgevoed naar geest en naar
2ij hadden niet alleen de beschaving ver
bid
van het brein, maar ook die van het
jj,, Hun groote en beminnelijke zoon, de
waardige Beda, was niet slechts de fak-
e h''ager van letteren en wetenschap in een
W* van geestelijke duisternis, maar ook het
^tbeeld van Christelijke zachtmoedigheid in
h eeuw van ruwheid en geweldpleging.
tjjhe geschiedenis van de Engelsche Benedik-
^jheh is de geschiedenis der Engelsche kerk. En
^ilde God, toen de hervorming in dit land
voor zich wegvaagde, in de dapperen, die
^.Moederkerk getrouw bleven, de hoop op de
"overwinning levendig houden, zoo was het
bestiering, dat wat ook reddeloos gebroken
sch ^rbrijzeld werd, de continuïteit der Engel-
lt0 benediktijnen intact bleef. Gedurende de
(ben regeering van Queen Mary werd, gelijk
lw Weet, de Katholieke Kerk in Engeland
stel(j, en de Westminster Abdij te Londen
Om**1 Weder in het bezit van de monniken der
jo e. aan welke zij steeds had toebehoord. Een
Ahi?e hionnik, Sigebert Buckley, die toen in de
eV de gelofte afgelegd had, leefde tot in de
e6bi rlng van Jakob I- HÜ was ten slotte de
kiiJge overlevende Benediktijn in Ekigeland. Bij
VI dmjnii.
5r.,, bood zou er een einde gekomen zijn aan de
TT,11TT
fyjj^houde linie der Engelsche Benediktijnen.
ar in 1607 bekleedde hij met het Engelsch
>ijt
twee priesters uit zyn land, die toege-
waren tot de Italiaansche congregatie.
baaVerb°nd hen aan de Westminster Abbey (in
lah M natuurlijk, want de Abbey behoorde reeds
C;0 g aan de Staatskerk) en aan de Engelsche
$ta greKatie, die daarvoor uit één monnik be-
Wp],11 bad: Sigebert Buckley. Door deze daad,
grootheid en wysheid wy thans nog
®cbe bewonderen, bestendigde hy de Engel-
Öjg 'nie in 1619 werden Engelsche monniken,
hp Spanje de gelofte afgelegd hadden, by
ters'elijk decreet vereenigd met de drie pries-
ge]'a' bie de oude Benediktynen-Orde van En-
In stand gehouden hadden; eenige En-
Vestj e k,oost€rs werden op het vasteland ge-
de j®b, en bleven daar tot de monniken door
^vj hc revolutie gedwongen werden hun
jr bcht {e ^eken jnGroot-Brittannië.
^bgei ?''n be Benediktijnen, die het Katholieke
de ..b eenmaal groot gemaakt hebben. Toen
V>;toeibge Kerk in Groot-Brittannië niet meer
^,b, bleef op vreemden bodem de Engel-
c°hgregatie van den H. Benediktus voort-
aafln Mogen wy niet, zonder vermetel te zijn,
t?eer(j ni.en' bat de Benediktijnen hier terugge-
Oj^b zijn en hun kerken en kloosters bouwen
U iuot het bun taak is Ekigeland opnieuw groot
asen als Katholieke natie?
En dit is geen vrome fantasie, waarbij de
wensch de vader der gedachte is. De crisis in de
Staatskerk, welke het gevolg is van de mach
tige „romaniseerende" stroomingen, moet vroeg
of laat leiden tot een splitsing, zoo niet tot een
algeheele ineenstorting. Maar dan zal ook
Rome's uur in Engeland slaan.
En dit zal een groot uur zyn niet alleen in
de geschiedenis van dit land, maar in die van
heel Germaansch Europa.
Wy, Engelsche Katholieken en Katholieken
in Engeland, leven nog pas in den voortyd.
Wellicht zal niemand onzer getuige zijn van
dien grooten dag. Maar als de zwaluwen komen
dan is de lente in aantocht. De Benediktijnen
zijn de zwaluwen der Katholieke lente in En
geland. Donderdag zal te Downside meer ge
vierd worden dan de inwijding eener schoone
Abdij, en dat meerdere zal gevierd worden in
gedachten en gebeden
Gedachten aan, en gebeden voor de bekee
ring van Engeland.
Father Lefeber schrijft ons uit Arnhem:
Slechts weinige dagen vóór zijn opname in
bet Ziekenhuis was ik nog bij hem om afscheid
te nemen vóór mijn vertrek naar het Aartsbis
dom, bij hem, dien men zoo terecht den bemin-
nelyken Bisschop placht te noemen.
Ja, hoe goed deed het mij, den byna „beruch
ter." bedelaar van het Bisdom, steeds wanneer
ik hem ontmoette en dat was goddank vrij
vaak zijn van beminnelijke vriendelykheid
stralende oogen op mij gericht te voelen: „En
hoe gaat het? Veel zorg zeker? Ben je nogal
tevreden? Krijg je genoeg studenten?"
„Zoo'n Missiehuis moet zegen brengen aan
het Bisdom waarin het gesticht wordt." Deze
zin, welke in de gangen van het Hoomsche
Missiehuis te lezen staat, is ontleend aan de
rede van Mgr. Aengenent bij de consecratie
van de kapel.
Ja, Haarlems ontslapen Kerkvorst was een
Missievriend, en ondanks de geweldige finan-
cicele zorgen waaronder hy gebukt ging, en die
zoo'n kwaadaardigen stryd voerden tegen zyn
aangeboren optimisme, stelde hij toch oprecht
belang in het wel en wee van de Missiehuizen
in zijn Bisdom.
U had de vreugde op zijn gelaat moeten
zien, toen ik hem bij mijn afscheid van de edel
moedigheid van zijn diocesanen vertelde en
vooral toen ik hem zeide dat meerderen van
zyn pastoors tot de beste weldoeners van het
St. Bonifacius-Missiehuis behooren: „Kijk, dat
is mooi. Wat ben ik bly dat te hooren, dat mijn
priesters daadwerkelijk belang in je werk stel
len. Ja, dat is mooi. Dat is mooi."
Helaas, hij van wien men zonder buiten
sporig optimisme had mogen hopen dat hy zyn
zilveren bisschops-jubilé zou vieren, is door
den Alwyze weggeroepen. Zijn beminnelijke
glimlach zal niet meer aanmoedigen; zyn vrien-
delyk woord zal niet meer opbeuren. En wij,
tie bevoorrechten, zyn de verliezers en zullen
hem missen.
Moge de Groote Missionaris, Christus Zelf,
den goeden Bisschop met hemelsche blijheid
vergelden wat deze aan aardsche blijheid zoo
gulhartig, zoo liefdevol rond zich heeft willen
uitdeelen.
Naar wy vernemen heeft het bestuur van onze
Kamerfractie het initiatief genomen tot een
daad, die getuigenis aflegt van echt katholieke
geloofsovertuiging.
Op den derden Dinsdag dezer maand,
waarop Hare Majesteit de Koningin in den
middag de nieuwe zitting van de Staten-
Generaal zal openen, zal in de dekenale
kerk van St. Jacobus te Den Haag des
morgens om 9 uur een H. Mis worden op
gedragen, om den bijstand van den H. Geest
af te smeeken voor de R. K. Kamerfractie
in den arbeid, die haar wacht.
De bekende revue-artist Buziau is Donder
dagavond weer voor het eerst na zyn ziekte,
Sluiting van fabrieken uitgesteld
Naar wij vernemen is de tijdelijke sluiting
van de zinkwitfabrieken te Eysden, die, ter ver
mindering van de gevormde voorraden, was
vastgesteld op 15 Sept. e.k., voor enkele weken
uitgesteld.
Zondag 22 September a.s. rijdt een extra-
tentoonstellingstrein van Amsterdam, Haarlem,
Leiden, Den Haag, Delft, Schiedam en Rotter
dam naar Brussel.
die volle drie maanden geduurd heeft, in Den
Bosch opgetreden met de revue: „Met vlag en
wimpel".
Behalve dat Buus hiermee zijn totaal herstel
officieel bevestigde, was dit tevens de jubileum
voorstelling te Den Bosch van zijn 40-jarige
artistenloopbaan.
Het Concertgebouw, dat geheel uitverkocht
was, was eivol met bewonderaars van den lach-
koning, die een daverende toejuiching moest
ondergaan. Tydens de pauze werd Buziau ge
huldigd door een comité onder presidium van
burgemeester van Lanschot, die hem den ge
denkpenning van het 750-jarig bestaan van Den
Bosch aanbood.
Er waren een groot aantal telegrammen en
bloemstukken gezonden, en een groep Bossche
meisjes bood den jubileerenden artist een aan
tal typische geschenken uit 's Hertogenbosch
aan. De zaal huldigde hem met een uit volle
borst gezongen „lang zal hij leven".
Zichtbaar onder den indruk dankte Buziau
voor de hartelyke huldebetooging.
In plaats van te Triest, welke bestemming
het schip oorspronkelijk had, is het naar Italië
verkochte s.s. „Gelria" zooals reeds gemeld
in de haven van Genua aangekomen, waar de
Nederlandsche bemanning van boord is ge
gaan. Onmiddellijk na aankomst werden de
werkzaamheden aangevangen om de „Gelria",
die naar verluidt den naam van „Gradisca" zou
krygen (ook de naam „Grado" wordt genoemd)
geschikt te maken voor het vervoer van troe
pen. In de salons worden de kribben voor de
soldaten reeds opgeslagen.
Voor hetzelfde doel zal ook de vroegere
„Prins der Nederlanden" in de vaart worden
gebracht. Dit schip is door de Cantiere di Por-
tovenere aan den Lloyd Triestino voor de vaart
verkocht en ligt nu ook te Genua.
De bedoeling zou zyn beide schepen, die de
zer dagen reeds vertrekken, gedurende eenigen
tijd voor troepenvervoer in de Middellandsche
Zee te gebruiken om ze daarna in te richten
voor hospitaalschepen. De „Prins der Nederlan
den", die eerst „Gorizia" zou genoemd worden,
heeft thans definitief den naam „Aquileja" ge
kregen. Zooals bekend, zijn Gradisca, Gorizia,
Grado en Aquileja alle plaatsen in Italia Re-
denta in de buurt van Triest.
De party'-dag te Nuernberg is opgezet en
wordt gevierd als het feest van Duitsch-
lands bevryding uit de militaire clau
sules van het Verdrag van Versailles. De her
stelde Duitsche weermacht staat er in het
brandpunt van de belangstelling. De wederin
voering van den algemeenen dienstplicht en
de snelle herbewapening hebben het overwon
nen Duitschland weer tot een waardevollen
bondgenoot en een geduchten tegenstander ge
maakt en het Duitsche volk teruggegeven, wat
het zoo lang heeft ontbeerd. Hoe men in
Duitschland ook moge denken over de ver
schillende aspecten van het nationaal-socialis-
me, over de jodenvervolging, den economischen
toestand, de sociale verhoudingen, den party-
dwang, de religieuse controversen, men is het
er gloeiend over eens, dat Hitier door de eigen
machtige „Remilitarisierung" van gansch het
Duitsche volk 'n grootsche daad heeft verricht,
waarvoor elke Duitscher hem op de bloote
knieën dient te danken. Het getuigt daarom
van psychologisch inzicht, dat de jaarlyksche
massale demonstratie van de nationaal-socia-
listische partij dit keer bovenal gewijd is aan
Duitschlands militaire wedergeboorte. Zoowel
in binnen- als in buitenlandsch politiek op
zicht. Door den nadruk te leggen op deze al
gemeen erkende „weldaad" van het Hitier-
régime, worden de bestaande tegenstellingen op
ander gebied verdoezeld, terwijl het buitenland
nog eens wordt ingescherpt van hoe groote
beteekenis Duitschland als militaire factor in
het internationale politieke spel is geworden.
Zooals op den party dag de onderaanvoerders
als Goebbels en Goering plegen achteruit te
treden om het eerste voetlicht te gunnen aan
den „Führer" Adolf Hitler, zoo schuiven thans
alle andere questies naar het tweede plan om
den voorrang te laten aan het herboren leger
met zyn oude en roemrijke tradities. In zijn
proclamatie tot den partydag heeft Hitier uit-
drukkelyk vermeld, dat Duitschland niet een
nieuw leger eert, maar het glorieryk hernieuw
de oude leger. Dit is van groote beteekenis,
want daardoor wordt onderstreept, dat aan de
verlangens van de oorspronkelyke S. A., welke
gaarne de kern van Duitschlands nieuwe leger
zou hebben gevormd, niet is voldaan en de
Ryksweer het militaire pleit heeft gewonnen.
Hitier en de weermacht staan op het oogenblik
te pronk in het geweldige uitstalraam van
Nuernberg en overstralen al de andere ele
menten en kopstukken van den nationaal-so-
cialistischen staat. Zullen de Duitschers te
midden van de oor- en geestverdoovende fan
fares van den partijdag de kans krijgen zich
hierop nader te bezinnen? Waarschijniyk niet.
Maar in het buitenland zal het worden be
grepen. Engeland, dat thans zoo'n aandoenly-
ke Volkenbondstrouw aan den dag legt, heeft
er voor zich zelf reeds de opportunistische con
sequentie uit getrokken, toen het met Duitsch
land een bilateraal vlootaccoord sloot, en Italië
toonde er begrip voor, toen het zijn nieuwen
gezant te Berlyn opvallende vriendelykheden
liet wisselen met Hitier.
O? den achtergrond van het hachelyk
spannende politieke spel, dat thans in
Europa naar aanleiding van de Itali-
aansch-Abessinische questie gespeeld wordt,
ryst het machtig uitgegroeide militaire sil
houet van Duitschland. Uit vrees voor Duitsch
land aarzelt Laval om den nieuwen Italiaan-
schen vriend of den Volkenbond te laten schie
ten. Uit vrees voor Duitschland heeft Frank-
ryk op het Foreign Office laten informeeren
of Sir Samuel Hoare's trouwbetuigingen aan
den Volkenbond alleen golden voor het huidige
Abessinische conflict, of ook van kracht zouden
blijven, wanneer Duitschland de onafhanke-
lykheid van Oostenryk mocht aanranden. Om
den Stresapartners den schrik op 't lyf te jagen
heeft Italië diplomatiek met Duitschland ge-
coquetteerd, aldus insinueerend, dat het even
tueel ook andere politieke combinaties zou kun
nen maken dan de zieltogende van Stresa.
Duitschland zelf houdt zich voorloopig echter
zorgvuldig buiten kijf en speelt alleen demon
stratief met zyn militaire biceps. Binnenkort
zal het definitief buiten den Volkenbond staan
en niet meer als Italië thans gehinderd worden
door lastige verdragsverplichtingen, wanneer
het naar den een of anderen kant wil uitha
len. Naar welken kant dat zal zyn? Het be
richt, dat Hitier den Rijksdag te Nuernberg by-
een heeft geroepen om een regeeringsverklaring
te aanhooren, heeft tal van veronderstellingen
als verschrikte eenden de lucht ingejaagd. Som
migen beweren, dat de totaal overbodig gewor
den Ryksdag zal worden opgedoekt, anderen
vreezen, dat Duitschland dwingende eischen
zal stellen ten opzichte van Memel en Littauen
en andere randgebieden; weer anderen denken
aan een vlammend protest tegen Amerika naar
aanleiding van het optreden van rechter
Brodsky in het proces in verband met de rel
letjes by het vertrek van de „Bremen" uit New-
York. Het eigenlijke doel van deze plotselinge
Ryksdagconvocatie zal echter straks wel blij
ken.
Intusschen groepen steeds meer staten samen
rond den Volkenbond om diens bestaan on
der leiding van Engeland te verdedigen,
niet omdat zy zoo bijzonder gecharmeerd zyn
op de practisch gebleken gebrekkigheid van dit
instituut, maar omdat zy geen andere kans zien
hun eigen veiligheid te beschermen. Indien
men de collectieve veiligheidsillusie definitief
zou opgeven, zou men zyn heil moeten zoeken
in bondgenootschappen en ook dat brengt voor
de kleine mogendheden groote risico's met zich
mede. Italië wordt door deze groeiende Vol
kenbondstrouw hevig geïrriteerd en de Itali
aansche pers trekt dan ook duchtig van leer
tegen Engeland, dat deze beweging heeft ge
stimuleerd. Deze woede is zeer verklaarbaar,
want had Engeland eerder gesproken gelijk het
thans gedaan heeft, dan zou Italië zich mis
schien niet zóó vast hebben gebeten in het
lokkende Abessinische hapje, dat het zyn tan
den er niet meer pijnloos uit terug kan trekken.
Engeland heeft zoowel door zijn slappe hou
ding in het Japansch-Chineesche conflict, als
door zijn vlootaccoord met Duitschland in Italië
den indruk gewekt, dat het zich weinig aan
Genève gelegen liet liggen en daardoor Italië
aangemoedigd een kans te wagen om op zyn
beurt den Volkenbond te brusqueeren. Evenals
Engeland in 1914 door zyn weifelende houding
Duitschland de illusie gaf van zich neutraal te
zullen houden, evenzoo heeft Engeland thans
Italië in te groote onzekerheid gelaten over
zijn eventueel aan te nemen houding. En nu
j die houding anders bepaald is dan Italië hoopte,
reageert Italië vanzelfsprekend met verontwaar
diging en woede.
Op de heden te Alkmaar voortgezette jaar
vergadering van de Ned. Vereeniging voor Ar
menzorg en weldadigheid leidde de voorzitter
de beraadslagingen in over het onderwerp,
steunverleening aan nieuwe groepen van be
hoeftigen en de ervaringen daaromtrent van de
verschillende organen van armenzorg, waarover
negen prae-adviseurs een rapport hadden uit
gebracht.
Het bestuur was na lezing der rapporten en
in overleg met de prae-adviseurs van meening,
dat de volgende indeeling van de materie een
basis kan vormen voor het geven van nadere
richtlynen t.a.v. de steunverleening aan nieuwe
groepen van behoeftigen.
Drieërlei voorziening kan worden onderschei
den:
le. Om de economisch-zwakken in him be
roep of bedrijf staande te houden door maat
regelen, hoofdzakelijk uit eigen kring der be
roeps- of vakgenooten genomen, met middelen
geheel of gedeeltelijk uit dien kring verkregen,
of door Overheidsmaatregelen, met inschakeling
van de organisaties uit bedoelden kring. Op dit
terrein zal moeten worden voortgewerkt, met
medewerking van de Overheid, die eveneens
saneeringsmaatregelen zal kunnen nemen bijv.
in den geest van de Ventverordening te Am
sterdam.
2e. Om personen, die door de sub 1 genoem
de maatregelen niet geholpen werden of konden
worden, zoolang mogelijk buiten den geregelden
steun te houden door samenwerking van instel
lingen ter voorkoming van armoede.
Dit zal voor velen leiden naar een overgangs
toestand, naar geregelden steun, doch er is toch
nog een kans op zelfhandhaving. De hierbedoei-
de maatregelen, als verleenen van voorschotten,
hetzij renteloos, of tegen lage rente, uitkeerin-
gen ineens, bemiddelende arbeid of persoonlijk
advies en ï&ezicht, zelfs financieele bystand
in de gezinsinkomsten, zonder dat van geregel
den steun sprake is, dragen echter reeds in
sterke mate het karakter van individueel maat-
schappelyk hulpbetoon.
Deze vorm van hulp wordt ook beoogd door
de Borgstellingsfondsen in samenwerking met
philantropische crediet-instellingen en vakor
ganisaties. Hierby bestaat echter behoefte aan
Overheidssubsidie.
3e. Geregelde steunverleening door organen,
als bedoeld in de Armenwet.
Dit betreft hen, die in hun beroep of bedrijf
niet gehandhaafd kunnen worden en op gere
gelden steun zijn aangewezen. Voorzoover de
burgerlijke armenzorg betreft, wordt op recht-
streeksche hulp van het Rijk niet gerekend.
Zooals er echter een Werkloosheidssubsidiefonds
is, zou bijv. de vorming van een Middenstands-
subsidiefonds overwogen kunnen worden, waar
bij de gemeenten, welke niet of zeer weinig
worden belast met de kosten der verzorging van
nieuwe armen, mede in de financiering van deze
kosten zouden kunnen worden betrokken.
Door den heer L. Snapper c.s. werd een mo
tie voorgesteld, waarin
De Alg. Verg. enz. in hooge mate betreurt,
dat de regeering het voornemen heeft verschil
lende Armenraden op te heffen en verzoekt het
bestuur zoowel by de Tweede Kamer als bij de
Eerste Kamer te adresseeren, en betuigt haar
adhaesie met hetgeen de vereeniging ten deze
reeds deed.
Na eenige besprekingen werd deze motie aan
genomen.
Hedennacht omstreeks vier uur brak door
onbekende oorzaak brand uit in het z.g. taf
gebouw van de Dekenfabriek van de firma
Ficker en Wapp te Delden. Een der omwonen
den, die door het geknetter van het vuur wak
ker geworden was, waarschuwde onmiddellijk
de brandweer, doch deze kon, ter plaatse aan
gekomen, weinig meer uitrichten.
Het vuur had in verband met de opgeslagen
licht brandbare stoffen zeer snel om zich heen
gegrepen, zoodat het gebouw geheel een prooi
der vlammen werd. Een groote hoeveelheid op
geslagen materiaal voor dekenfabricage werd
door het vuur vernield. Het bedrijf zal eenige
stagnatie ondervinden. Het gebouw was tegen
brandschade verzekerd.
die U kwelt en belet te werken? Neem
een "AKKERTJE" en binnen een kwartier
voelt Ge de hoofdpijn wegtrekken als mist
voor de zon. Heb steeds AKKER-CACHETS
in huis, vannacht kunnen zij te pas komen
bij Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn, Spier
pijn. Slechts 52 cent per 12 stuks. Overall
De ryksveldwachter van Muiden is er in ge
slaagd, een tweetal dieven van rywielplaatjes
op den ryksweg tusschen Muiden en de Hakke
laar aan te houden.
Deze beide mannen, C. T. en H. A. genaamd,
wonende te Amsterdam, van wie eerstgenoemde
een tweewieler en de andere een bakfiets be
reed, waren er op uitgetogen, om rijwielplaatjes
van fietsen, welke onbeheerd stonden, te ont
vreemden, waartoe zy in het bezit waren van
een tang. Bij in aanbouw zynde huizen aan de
Meersteeg te Naarden, hadden zij hun kans
schoon gezien, aangezien aldaar werkzame ar
beiders, hun fietsen bij het bouwwerk hadden
neergezet. De verdachte bewegingen van de
twee mannen waren echter opgemerkt door een
schilder, die in de nabijheid aan het werk
was. Toen deze schilder even later de fietsen
zonder rywielplaatjes zag staan, begreep hy,
dat de zooeven waargenomen mannen de dieven
moesten zyn. Hy stelde zich onmiddellijk ele-
fonisch in verbinding met den ryksveldwachter
van Muiden, die onverwijld op de fiets sprong
en den rijksweg afreed. Op het bovengenoemde
punt ontmoette hy de beide Amsterdammers;
hij hield ze aan en de dieven zagen spoedig in,
dat ontkennen toch niet kon baten. Zij beken
den bovendien nog, dat het met opzet was
geweest, om, zoo mogelijk, ook verder hun slag
te slaan.
De rijksveldwachter heeft dus een goede
vangst gedaan.
Het zal a.s. Dinsdag 17 September 30 jaar
geleden zyn, dat de heer D. Hans, thans hoofd
redacteur van „De Avondpost", zitting nam op
de perstribune van de beide Kamers der Staten-
Generaal.
Hedenochtend heeft de gemeentepolitie te
Muiden, den 26-jarigen H. G. O., die verdacht
wordt de dader te zyn van den moord aan de
Geest te Den Haag, op de Vechtbrug aldaar
gearresteerd.
Donderdagavond was den man nachtlogies
verstrekt van gemeentewege. Hedenochtend
liet men hem vry weggaan.
Even later las de gemeenteveldwachter in 't
ochtendblad het verhaal van den moord en
begreep dat men den moordenaar had laten
loopen. De man had gisteravond zijn waren
naam opgegeven.
Nader meldt men ons:
Donderdagmiddag had de man reeds in Mui
den rondgezworven. Een tyd lang had hy op
een bank in het Muiderbosch gezeten en uit de
wyze, waarop hy zich tegenover Muidenaren
uitliet, maakte men op, dat de man eenigszins
malende was. Hy verklaarde, nooit van Muiden
gehoord te hebben, en later gaf hij weer te
kennen, graag het Muiderslot te willen bezich
tigen.
Des avonds meldde hij zich bij de gemeente
politie aan om nachtverblijf, hetwelk hem ver
strekt werd. Vanochtend liet men den man,
zooals zulks gebruikelyk is, weer zijn eigen
weg gaan, en juist toen hij vertrokken was, las
de gemeenteveldwachter het signalement van
O. in het ochtendblad. Daar O. bij de politie
Donderdagavond zijn waren naam had opgege
ven, begreep de politie onmiddellijk, dat men
den moordenaar op vrije voeten had gelaten.
Onmiddellyk besloten de rijks- en gemeente
veldwachter, ieder per auto, in tegenovergestelde
richting den ryksweg te surveilleeren, om
zoodoende den man te achterhalen. Juist toer,
dit plan gemaakt werd, zag de gemeenteveld
wachter O. op de Vechtbrug loopen. Hij werd
onmiddellyk gearresteerd en voorloopig naar
het gemeentehuis overgebracht, waar hem een
verhoor werd afgenomen.
Niettegenstaande O. in een brief aan zyn
schoonouders eerst geschreven had, dat hij zijn
vrouw om het leven had gebracht, heeft hij
tegenover de rijks- en gemeentepolitie van Mui-
den geweigerd een bekentenis af te leggen.
Na het verhoor te hebben ondergaan, werd O.
voorloopig in de politiecel ingesloten. Daa-na
stelde de Muider politie haar Haagsche colle
ga's met de arrestatie in kennis. De Haagsche
politie zal per auto naar Muiden komen, om
den moordenaar naar den Haag over te bren
gen.
In „Het Toekomstig Leven" vertelt de heer A.
Sparenburg het volgende:
Door 'n lezeres waren wy attent gemaakt op
een zonderling verschijnsel, dat zich moest
voordoen by een kaasstalletje in Den Haag op
de markt, tegenover het kantongerecht. Daar
lagen plotseling, zonder dat een menschelijke
hand er aan te pas was gekomen, eenige centen
tusschen de kazen, die er eerst niet gelegen
hadden. De dame uitte haar verbazing aan den
kaasman, doch deze vond het heel gewoon.
„Dat gebeurt hier doorloopend, juffrouw, de
centen komen van alle kanten, vallen tusschen
de kaas en op den grond, en als d' lamp brandt
ketsen ze tegen de lamp, maar er is nog nie
mand geweest, die den centenwerper kon vin
den. Het duurt nu al meer dan een jaar. Ik
weet ook niet wat het is!"
Op een Vrydag ging ik kaas koopen aan de
bewuste kraam.
„Vallen hier wel eens centen?" vroeg ik. Een
rare vraag, doch de koopman begreep mij da
delijk. „Ja mijnheer, die vliegen hier in 't rond,
tot soms in de kramen hiernaast toe. Die juf
frouw daar heeft er al heel wat opgeraapt."
„Maar wie doet het dan?" vroeg ik weer.
„Nah! mijnheer, weet u het, dan weet ik het
ook!"
„Ja, maar, dan moet er toch een grappenma
ker in 't spel zijn?"
„Dat zou je zeggen, ja, maar wy hebben hem
nooit gevonden. Vanwege die centen is hier al
heel wat drukte geweest, zoodat de markt
meester er aan te pas is moeten komen. Zeven
van zijn knechts zijn om myn kraam gaan
staan om op te letten. De marktmeester zei: een
knappe vent, die nou centen gooit, en pats, daar
vloog hem een cent tegen zyn oog. Hij stond
stom verbaasd, en telkens vielen er cen
ten op den grond. Het is gebeurd, dat op een
middag voor vier gulden aan centen opgeraapt
is. Ik sta ook in Delft en daar gebeurt het
zelfde."
Plotseling zie ik een flits voor myn oogen en
een cent valt voor mijn voeten. Die moest in
een verticale richting gevallen zijn, doch een
halven meter boven mij was het linnen van de
tent. Het gebeurde terwijl ik met den koopman
stond te praten, diens bewegingen zag ik dus.
Een oogenblik later weer een lichtflits en op
nieuw een cent, doch deze rolde op de keien.
Beide centen waren koud. „Ziet u, mijnheer,
zoo gaat het soms een heelen dag."
Bij een tweede bezoek vielen in het kwartier
dat ik er was, vijf centen, die ik opraapte en
bewaarde.
Ik stak myn licht eens op bij de buren van
den kaasman. Allen getuigden dat het sinds een
jaar centen regende. „Ja, wat het is weet ik
niet, maar dat het gebeurt, is zeker!"
