De Volkenbondsmachine draait
WIE
7'H HOED
9
I
aan Europa's grenzen
Tilburg weer aan het werk
AKKERTJES
»OCTODYNE«
ITALIË BLIJFT ECHTER
WEERSPANNIG
l>at
Kunt Ge niet slapen?
BELANGSTELLING UIT
SPANJE
HOEST. LAMBERTUSDEN
TOESTAND ZIET
I j
kasteel voor raadhuis
VRIJDAG 27 SEPTEMBER 1935
Churchill als Britsche
Leeuw
Dinsdagavond 1 October!
Een wedstrijd met schit
terende prijzen!!
AKKER.CACHETS
Inspectrice van het L.O. te Barce
lona met officieele missie
in ons land
Cultureele propaganda
OSSCHE STRAFZAKEN
De berechting begint
Contingenteerïngen
Een reeks wetsontwerpen
ingediend
Kaasprijzen te Alkmaar
Aanvoerders moesten met een aan
merkelijke verlaging ge
noegen nemen
INDUSTRIALISATIE VAN HET
WESTLAND
Een commissie benoemd
EMIL LUDWIG NAAR ONS
LAND
Lezingen over Abessinië
8
D woord
GEFLUISTER
met den Philips'525A hoorbaar gemaakt, dank zij de
Octode-Menglamp
Radio heeft met dit toestel een nieuwe
stem, een nieuwe beteekenis gekre
gen! Selectiviteit, gevoeligheid en zui
verheid van weergave voldoen aan
de hoogste eischen!
Kiest Uw station op de groote, van
duidelijke namen voorziene afstem-
schaal! De krachtige luidspreker geeft
hooge en lage tonen even fraai weer!
Wie dit toestel probeert, blijft er
uren mee bezig!
PRODUCT VAN DE GROOTSTE. RADIO-INDUSTRIE TER WERELD.,, UW EIGEN NATIONALE INDUSTRIE,
Men moet niet rekenen dat een
georganiseerde staking
zal uitbreken
Gevolgen voor werk-
loozen
NU IS HET EEN BEWAAKTE
OVERWEG
Auto bij Eindhoven door rang eer-
trein gegrepen
Dank zij den krachtigen Engelschen hulp-
motor draait de Volkenbondsmachine door.
De Commissie van Vijf, welke haar rapport
bij den Volkenbondsraad heeft ingediend, zal
als verzoeningsinstantie in zake het Abessinisch
geschil blijven voortbestaan, ofschoon de mid
delen om een verzoening te bewerken voorshands
uitgeput schijnen. Theoretisch bestaat echter de
mogelijkheid, dat plotseling door een onverwach
te frontverandering van een der partijen zich
een kans op een verzoenende regeling alsnog
voor zou doen en met het oog op die theoreti
sche kans zal de Commissie van Vijf haar be
staan rekken, totdat door het aannemen van
een Volkenbondsresolutie ook die theoretische
kans vervlogen zal zijn. Verder is uit den Vol
kenbondsraad overeenkomstig art. 15 van het
Volkenbondspact een Commissie van Dertien
benoemd, Welke tot taak heeft een rapport met
aanbevelingen over de wijze, waarop het Ita-
liaansch-Abessinisch conflict het beste bijgelegd
zal moeten worden, op te stellen en te publicee-
ren. Engeland heeft erop aangedrongen, dat deze
Commissie van Dertien niet op z'n „elf-en-der -
tigst" zaï werken, zooals te Genève vroeger te
doen gebruikelijk was. In Italië is men over deze
„snelle" werking van Genève weinig gesticht en
daarom scheldt de Italiaansche pers, nu de
Volkenbond een belangrijke realiteit schijnt te
willen worden, dat de Volkenbond geen reali
teit is, dat men er eenzijdig en partijdig oor
deelt, dat men er aan den leiband van het egoïs
tische Engeland loopt, en verklaren verschil
lende fascistische persorganen, dat Italië niets
met Genève te maken heeft en zijn eigen lot
zal smeden, zooals het dat zelf verkiest. De af
wezigheid van de Italiaansche delegatie in de
laatste Volkenbondsraadszitting demonstreerde
deze gedesinteresseerdheid, waarmee de Ita
liaansche pers nu schermt om haar teleurstelling
over Genève's standvastigheid te maskeeren. Zij
zegt zich niet in het minst ongerust te maken
over de beslissingen van Genève, omdat tot nu
toe noch in de Chineesch-Japansche quaestie,
noch in de quaestie van Duitschlands eigen
machtige herbewapening de Volkenbond den
moed heeft gehad beslissingen met sancties te
nemen. Zij rekent er blijkbaar op, dat men te
genover het machtige Italië niet méér zal durven
dan tegenover het verre Japan en het ontwa
pende Duitschland. Het is mogelijk, dat de Ita
liaansche pers op dit punt gelijk zal krijgen,
ofschoon de situatie thans wel ietwat anders
is, nu de lamme Volkenbond door Engeland op
den rug is genomen.
Het fascistische Italië heeft nooit veel
eerbied voor den Volkenbond gehad,
omdat het democratisch systeem van
Genève, waarin de kleine en zwakke leden offi.
cieel en theoretisch gelijkgerechtigd zijn met de
groote en sterke bonzen, niet in de fascistische
denkwijze past. Indertijd heeft Italië geprobeerd
het Volkenbondssysteem gewijzigd ie krijgen,
zoodat de vier groote Europeesche mogendheden
Frankrijk, Italië, Engeland en Duitschland er
alles voor het zeggen zouden hebben en de
kleine naties slechts zouden hebben te luisteren
en te volgen, maar men is te Genève op dit
reorganisatie-denkbeeld niet ingegaan. Waarom
zou men ook? Practisch geven de groote mo
gendheden in den Volkenbond reeds den door
slag. Had Engeland geen pressie op Genève
uitgeoefend, dan zou de Volkenbond thans niet
zooveel ruggegraat toonen, dat de Italianen er
zich pijnlijk over verbazen. Er is een tijd ge
weest, dat de Volkenbond een willig instrument
was voor de Fransche status quo-poiitiek, welke
zich baseerde op het vermolmde Verdrag van
Versailles, vandaag is Genève het wapen in de
hand van Engeland ter verdediging van het in.
ternationale recht, dat dit keer wonderwel sa
menhangt met de koloniale status-quo.politiek
van het Britsche eigenbelang. Winston Churchill
de felle conservatief, die het Voltairiaansehe
„écrassez l'infame" toegepast wenscht te zien op
Duitschland, heeft Engelands ware motieven
duidelijk blootgelegd in een krasse rede, welke
hij in de City Carlton Club te Londen heeft
gehouden. „Gieren cirkelen in de lucht, hopen.
de het vette karkas van het Britsche rijk te
verslinden," aldus zeide hij. „Wij willen hun die
kans niet geven. Het is een jammerlijke redenee
ring te zeggen, dat Groot-Brittannië met zijn
groot aantal koloniale bezittingen, terwijl nieu.
were mogendheden er geene bezitten, moet toe
stemmen in herdistributie van grondbezit; dat
wij het Britsche rijk in stukken zouden moeten
snijden om den nieuw aangekomenen gelijke
rantsoenen te geven. Deden wij dat, dan zouden
de aasvogels zich zoodanig vermenigvuldigen,
dat ons erfdeel aan stukken zou worden ge
scheurd en dat de bevolking van een eerste klas.
mogendheid als Groot-Brittannië op haar kleine
eiland zou kunnen verhongeren." Wijken voor
het geweld van het expansie en koloniën be
hoevende Italië zou een precedent scheppen
voor Duitschland en Polen, die ook al om kolo_
niën beginnen te roepen. Ziedaar, een der vele
plaatsen waar de Italiaansche soldatenlaars den
Engelschen voet wringt. Italië en Duitschland
moeten op de een of andere manier echter een
economisch bestaan weten te vinden voor hun
groeiende bevolkingsoverschotten en daar de
zich autarkisch inkapselende mogendheden zoo
wel het vrije ruilverkeer van menschen als
grondstoffen onmogelijk hebben gemaakt, treedt
de eisch van gebiedsuitbreiding als laatst overge_
bleven mogelijkheid automatisch naar voren. De
politieke problemen hangen onverbreekbaar sa
men met de economische, en zelfs, indien Enge
land erin zou slagen Italië momenteel te dwin
gen tot het afzien van een veldtocht tegen
Abessinië, zouden daardoor de grondproblemen,
die de wereld van vandaag verontrusten, niet
zijn opgelost.
Neem dan voor '1 naar bed gaan
eens zoo'n "AKKERTJE" en
slaap heerlijk rustig en lijn door
Volgens recept van Apotheker Dumont
Sedert eenige maanden vertoeft in ons land
mevrouw Carmen Isem de Huegenin, inspectri
ce van 't Lager Onderwijs te Barcelona, met 'n
speciale opdracht van de Spaansche regeering
tot bestudeering van sociale toestanden in Ne
derland, in het bijzonder op het gebied van
kinderverzorging en kinderbescherming.
Mevrouw Isern de Huegenin, die gehuwd is
met een Nederlander en Nederlandsch Indië
van aanschouwing goed kent, is opgetogen over
datgene, wat in Nederland op verschillende so
ciale gebieden bereikt is. Zij heeft verschillen
de steden bezocht en is in relatie gekomen
met tal van autoriteiten. Instellingen als de
kinderkeuring op de scholen, de schoolkinder
voeding, weduwen- en weezenverzorging, de
verzorging van ouden van dagen hadden haar
bijzondere belangstelling, evenals de woning
bouw in het algemeen en de volkshuisvesting
in het bijzonder.
Ook voor cultureel werk als de organisatie
van leeszalen, kinderspeeltuinen, kinderrecht
spraak, kinderpolitie, enz., had mevrouw Isem
de Huegenin groote belangstelling.
Beperkt de officieele missie van mevrouw
Isem de Huegenin zich al tot het sociale ter
rein, haar persoonlijke belangstelling geldt in
zeer sterke mate ook de cultureele waarden
van Nederland. Zij heeft een groote bewonde
ring voor de Nederlandsche kunst, in de eerste
plaats de schilderkunst, voor de Nederlandsche
architectuur, de Nederlandsche historie, her
Nederlandsche landschap en vooral ook voor
den kolonialen arbeid van Nederland in Oost-
Indië,
Onder den indruk van en dankbaar voor het
werk, dat in Nederland een genootschap als
NederlandSpanje verricht om in Nederland
grooter bekendheid te geven aan de Spaan
sche cultuur, is zij stellig voornemens, na haar
terugkeer in Spanje in den loop van October
a.s. hetzelfde werk in Spanje ten aanzien van
Nederland te gaan doen. Zij hoopt daartoe in
haar woonplaats Barcelona zelfs te kunnen ko
men tot de oprichting van een vereeniging, die
zich tot taak zal stellen bekendheid te geven
aan de Nederlandsche cultuur in het algemeen,
doch ook aan het Nederlandsche volksleven,
zijn handel, industrie, gewoonten, enz. in de
kringen van Spaansche intellectueelen en za
kenlieden.
Zij hoopt dat te bereiken door het houden
van voordrachten, bijeenkomsten, enz., en in
dien de geldmiddelen dit toelaten, door het
uitnoodigen van Nederlanders tot het houden
van lezingen en zoo mogelijk vooral ook door
het uitnoodigen van Nederlandsche kunste
naars.
Daarbij wenscht ze echter de Nederlandsche
koloniën niet te vergeten, en haar ideaal zou
zijn, in Barcelona een groep Balineesche dan
sers, wajang-spelers of een gamelan te kunnen
laten optreden. Als het ooit zoover komt, ver
zekert zij ons, zal dit optreden zeker een offi
cieel cachet dragen en zullen alle autoriteiten
erbij aanwezig zijn.
Om haar doel te bereiken hoopt zij op de
medewerking van de te Barcelona gevestigde
Nederlandsche zakenlieden en van de verschil
lende cultureele organisaties in Nederland. Op
den steun van de vereeniging „Nederland in
den Vreemde" en van het Koloniaal Instituut
kan zij reeds rekenen.
Donderdag 17 October zullen voor de recht
bank te 's Hertogenbosch de volgende strafza
ken worden behandeld:
Tegen den 24-jarigen arbeider A. J. O, en een
19-jarigen schoenmaker P. A. S., beiden uit Oss,
als verdacht van inbraak bij L. van Bergen te
Oss op 6 Januari 1934; tegen J. F. A., den 40-
jarigen wielerbaan-directeur, bijgenaamd Jan
Bol als verdacht van brandstichting in het
Sportpark, althans uitlokking, te Oss in Juli
1933; tegen den 29-jarigen arbeider A. H. Jen
B. en den 30-jarigen arbeider M. van O. bei
den te Oss, als verdacht van inbraak bij K.
Weideman te Heeswijk in den nacht van 14 op
15 Juli 1934, tegen den 31-jarigen arbeider C.
H. den B. uit Oss, eveneens verdacht van in
braak bij K. Weideman te Heeswijk, althans he
ling en tegen den 44-jarigen arbeider N. H. C.
uit Oss, als verdacht van brandstichting in het
paviljoen van het sportpark te Oss op 3 Juu
1933.
Ingediend zijn wetsontwerpen inzake de re
geling van den invoer van: manufacturen,
stoffen en weefsels van vlas, hennep en half
linnen (verlenging)manufacturen, stoffen en
weefsels van kunstzijde (verlenging)pluche,
fluweel en trijp, alsmede voorwerpen daarvan
(verlenging)tafel- en servetgoed, handdoeken
en ander huishoudgoed, zoowel afgepast als aan
het stuk, beddelakens en sloopen (verlenging);
niet-houtvormende siergewassen, alsmede van
azalea en hortensia (verlenging); schroefbou
ten, schroeven, moeren en steunmateriaal voor
vrijleidingen (verlenging)gort van alle soor
ten (verlenging)gelaschte stalen buizen.
Ingediend is verder een wetsontwerp tot wet
telijke regeling van de bij Kon. Besluit "an
17 Aug. j.l. verlengde contingenteering van den
invoer van manufacturen, stoffen en weefsels
van geverfd, bedrukt, bontgeweven, gebleekt en
ongebleekt katoen.
Bovendien is ingediend een wetsontwerp tot
regeling bij de wet van de bij K. B. van 17 Aug.
j.l. verlengde contingenteering van den invoer
van rijwielbuiten- en rijwielbinnenbanden, voor
een periode van elf maanden, ing. 1 Sept. j.l.
Ingediend zijn nog wetsontwerpen tot rege
ling van den invoer van onderkleeding (ver
lenging); stoffen en weefsels van wol en half
wol (verlenging)tapijten, enz. (verlenging)
kousen en sokken (verlenging); zijden stoffen
enz. en bladzink.
De Alkmaarsche kaasmarkt had heden
een heel ongewoon verloop, doordat in
het eerste uur niet werd verkocht. De vraag
prijzen 36 en 37 wenschte de handel bij lan
ge na niet te besteden en daardoor konden er
geen zaken tot stand komen. Later zakten de
eischen der aanvoerders aanmerkelijk en ten
slotte moesten zij mét 25 tot 28 genoegen
nemen.
Over de ooi-zaak van dit ongewone verloop
vernemen wij het volgende:
Het Duitsche invoercontingent voor Septem
ber was met 50 pCt. verhoogd tot 600.000 K.G.
Hierdoor bewogen de prijzen zich de laatste
weken in stijgende lijn. Daarbij kwam wat
speculatie op den val van den gulden, terwijl
ook rekening werd gehouden met mogelijk oor
logsgevaar.
Een en ander maakte, dat deze week op en
kele kleine markten tot 30 besteed werd. Van
morgen meende men, dat deze rijzing in Alk
maar onverzwakt zou doorgaan. Vandaar de
hooge vraagprijzen.
Maar intusschen is het Duitsche September-
contingent reeds weg en in October staat niets
extra's te wachten. De normale handel kon dan
ook vandaag de sterk verhoogde prijzen niet
besteden. Intusschen is deze prijsstijging voor
het platte land bijzonder aangenaam. Er is wel
een groot verschil met slechts 3 maanden ge-
ledsn, toen de kaas wegging voor 9 per 50
K.G. tegen deze week toch wel een gemiddelde
van 27 per 50 K.G.
Reeds eenige malen is in verschillende kren
gen, betrokken bij het Westland, gewezen op
de wenschelijkheid dat deze tuinbouwstreek
zich niet geheel en al specialiseert, waarvan cie
gevaren juist in deze dagen duidelijk blijken.
Men achtte daarom, dat meer industrialisatie
voor het Westland noodig is.
Deze aangelegenheid is in de vergadering der
Kamer van Koophandel en Fabrieken voor
Delft en omstreken Donderdag besproken,
waarbij de voorzitter Ir. Stoffel, opmerkte, dat
vooral de aandacht zal moeten gevestigd wor
den cp hetgeen aan nijverheid in deze streek
reeds groeiende is, want het klein-industrieel
bedrijf en ambachtsbedrijf vormen veelal den
grondslag voor de latere grootbedrijven.
De Kamer heeft nu verschillende vooraan
staande personen in haar district en eenige
deskundigen in het industrieele leven en
deskundigen op, administratief gebied bereid ge
vonden, in een commissie zitting te nemen, die
zal trachten de moeilijkheden die de ontwikke
ling van het kleinbedrijf in den weg staan, op
te lossen.
Hier is dus sprake van een Economiscn-
Technologisch Instituut, doch indien' te zijner
tijd zulk een instituut in ons land mocht ont
staan, dan zou een deel van den arbeid door de
commissie verricht daaraan overgedragen kun
nen worden.
In de commissie werden benoemd de leden
der Kamer de heeren Ir. S. H. Stoffel, Ir. C.
F. Proos, A. J. v. Eest, V. Ph. Valstar, J. van
Rijn, als vertegenwoordigers van het Westland:
de heeren A. Kuyvemhoven, P. J. Vis, J. Ea-
rendse, P. Kok, R. Varekamp; voor het Bank
wezen: J. C. Curie, en als administratief des
kundige; W. A. v. d. Wiele.
Emil Ludwig zal volgende week in ons land
een tweetal voordrachten houden over de Abes-
sinische kwestie. De eerste lezing vindt plaats
op Maandag 30 Sept. a.s„ des avonds om 8.30
uur, in de kleine zaal van het Concertgebouw
te Amsterdam, waarna de tweede lezing wordt
gehouden op Dinsdag 1 Oct a.s., in „Diligentia"
te Den Haag.
Emil Ludwig heeft in de voornaamste steden
van Zwitserland over dit onderwerp gesproken,
waarvoor een enorme belangstelling bleek te
bestaan. De zaal was telkenmale uitverkocht.
Emil Ludwig kent Abessinië, doordat hij er
geruimen tijd heeft gewoond en met zijn bonk
over Mussolini heeft hij wel bewezen, waar het
den Duce betreft, volkomen georiënteerd te zijn.
eleclroden
6
roosten
Octodc
meng-
lamp
PHILIPS
9b
OU
Donderdagmorgen in Tilburg. Er wordt
weer gewerkt. Te voet en per fiets gaan de
arbeiders naar de fabrieken; ze gaan weer
werken. En het is niet te zeggen, hoe blij
ze zijn.
We hebben den heer v. d. Meijs nog gevraagd
ons een en ander te willen vertellen over den
loop der onderhandelingen en ons een verkla
ring te willen geven van het feit, dat deze sta
king wild begonnen is en op organisatorische
wijze aan een eind is gekomen.
„Van het begin af," zoo vangt de heer v. d.
Meüs zijn uiteenzetting aan, „zijn er een groot
aantal leden geweest, die het met de staking
niet eens waren, doch zij wilden niet gaan wer
ken, omdat ze bang waren gehinderd te wor
den. We hielden met deze leden nog contact.
In het begin kwamen ze om steun, maar toen
ze zagen, dat wij geen steun gaven, werd het
contact van anderen aard. De groepen arbei
ders, die bij ons kwamen werden grooter en ze
kwamen van meer fabrieken. We konden hun
niets anders aanraden dan te gaan werken,
maar als ze gingen duurde het meestal niet
lang.
Na eenigen tijd werd de toestand zoo, dat het
stakingscomité zich had vastgewerkt in de ver
klaring, dat men alleen weer-zou gaan werken
tegen de oude loonen. Daartegenover stond het
bindend besluit van de fabrikantenvereeniging,
vast te houden aan de nieuwe loonregeling,
Tusschen deze twee partijen stond de massa
van weerlooze arbeiders, die langzamerhand tot
het uiterste werd gedreven. Toen het zoover
was gekomen, meende het bestuur dat het niet
langer mocht duren en dat het handelend
moest optreden. Het begon onderhandelingen
met de fabrikanten over verschillende punten.
De uitbetaling van de 40 pCt. van het ingehou
den loon werd door de fabrikanten bijna on
middellijk toegezegd. Over de uitbetaling van
de vacantiedagen was men het nog niet heele-
maal eens, maar hiervoor hadden we toch goede
hoop.
In dit stadium van de onderhandelingen heb
ben we een vergadering gehouden met een aan
tal arbeiders. We hebben daar onze opinie ge
zegd en we merkten, dat de menschen graag
zouden hebben, dat wij het sein tot werkher-
vatten zouden geven. De onderhandelingen met
den heer P. de Jong waren mislukt zoodat voor
St. Lambertus de tijd gekomen was. We hebben
daarop een vergadering gehouden met verte
genwoordigers van alle fabrieken, waarop we den
menschen zegden te wachten op een sein van
ons om aan het werk te gaan. Dat was Maan
dag jX Hoe toen de stemming was, blijkt uit
het feit, dat voor ons gebouw een groot aantal
menschen stonden om de vergadering te belet
ten, maar de vertegenwoordigers trokken zich
hiervan niets aan en kwamen kalm binnen.
Terwijl wij bezig waren met besprekingen,
kwam de bemiddelingspoging van den burge
meester uit de lucht vallen, waardoor onze be
sprekingen enkele dagen werden vertraagd.
Deze voorstellen zijn door de fabrikanten niet
behandeld, maar zij hebben daarna de punten
opgesteld, zooals deze bij besprekingen tusschen
werkgevers' en arbeidersorganisaties wel niet
naar de letteren maar wel naar den geest wa
ren vastgesteld."
„En hoe staat het met de vergaderingen, die
u zult houden? Dit is immers een voornaam
punt."
„Ja, die vergaderingen", luidde het antwoord.
„Die zjjn inderdaad heel voornaam. Vooral ook
om hetgeen door de stakingsleiding hierover is
verteld. Op de vergadering van gisteravond op
de wielerbaan is gezegd, dat in de komende veer
tien dagen met St. Lambertus over de loons
verlaging zal worden gesproken en dat door St.
Lambertus over veertien dagen de staking zal
worden uitgeroepen.
Deze tendenz zat inderdaad in de voorstellen
van den burgemeester, maar daarop zouden wij
niet ingaan. De loonsverlaging is een feit. Wij
komen daarop niet meer terug. Wei zullen wij
met onze leden vergaderen over het beleid van
het bestuur gedurende het conflict. Theoretisch
zou het mogelijk zijn, dat wij over veertien da
gen gaan staken, thans hebben we geen collec
tief contract, doch een gentlemen agreement
om het zoo maar te noemen.
Practisch is het echter onmogelijk en een
dwaasheid. De loonsverlaging wordt niet onge
daan gemaakt. Er is met staking niets te be
halen. Alle geruchten en praatjes, die in de
stad de rondte doen, kunt u catagorisch tegen
spreken. De staking van St. .Lambertus komt
niet.
Het komt mij voor, dat dit op de wielerbaan
is gezegd door de leiders om hun aftocht te
dekken en om den menschen 'n doekje voor het
bloeden te geven.
Er heerscht in dit opzicht eenstemmigheid bij
de organisaties, zooals deze gedurende het ge-
heele conflict heeft geheerscht. Eenstemmig
is indertijd besloten de loonsverlaging aan te
nemen; eenstemmig was gisterenmorgen ook
het besluit genomen des avonds het sein tot
werkhervatting te geven."
„Zou deze staking nog gevolgen kunnen heb
ben voor den een of den ander?"
„Vast en zeker. Vooral de werkloozen kunnen
er nog nadeelige gevolgen van ondervinden. Er
bestaat immers een ministerieele bepaling, dat
arbeiders, die tengevolge van staking werkloos
worden, gedurende drie maanden geen steun-
uitkeering mogen ontvangen.
Het is zelfs nog de vraag, of degenen, die voor
de staking werkloos waren, nog voor uitkeering
in aanmerking komen. Zij hebben immers ge
legenheid gehad om aan het werk te gaan. Het
bestuur van St. Lambertus is echter reeds ac
tief geweest. Het heeft reeds geconfereerd met
den directeur van het crisisbureau in Tilburg en
zal al het mogelijke doen om de beste oplossing
te bereiken.
ZJoo ziet u, dat we, al is nu het ergste achter
den rug, nog werk genoeg hebben. We moe
ten nog steeds conferenties bijwonen en we
moeten ook de vergaderingen met onze leden
houden."
„Mag ik u nog vragen, hoe het staat met de
royementen. Eigenlijk is dat een interne aan
gelegenheid en misschien zegt u er daarom lie
ver niets van?"
„Hoe we het met de royementen zullen doen
is een interne aangelegenheid van de organisa
tie. Men moet zich daarover geen overdreven
voorstellingen maken. In het geheel zjjn nog
geen twintig menschen geroyeerd. En er is nie
mand geroyeerd, omdat hij lid van een fabrieks-
commissie is geweest. Hiertoe hebben wel 150 of
160 menschen behoord. Van die twintig zijn er
verschillende, waarvan we aannemen, dat ze
het niet zoo kwaad hebben gemeend en meer
te goeder trouw zijn geweest. Die nemen we ze
ker terug. Maar over hen, die bewust tegen de
organisaties in, de leiding hebben genomen,
moeten we nog beraadslagen. En ik geloof ni%t,
dat we die terug zullen nemen."
De heer v. d. Meijs is zichtbaar vermoeid en
nu de spanning van het conflict niet meer be
staat is het hem aan te zien, dat hij rust noo
dig heeft. Voorzoover wij hem die rust kunnen
geven, doen we dit door stil te verdwijnen. Van
rust zal wel niet veel komen, want er ligt voor
het bestuur van St. Lambertus nog heel wat
werk te wachten.
Maar het voornaamste is, dat Tilburg weer
werkt, dat de fabrieken weer draaien. Op straat
is weer de beweging van den arbeid. Iedereen
voelt, dat hij een last kwijt is en men voelt zich
bijna even opgelucht als was de heele economi
sche crisis achter den rug, als stonden we aan
het begin van een beteren tijd.
Donderdagavond werden de spoorboomen van
den Woenselschen overweg bij Eindhoven ge
opend, nadat eenige treinen waren gepasseerd.
Het auto-verkeer over den overweg ging door,
doch op een gegeven oogenblik kwamen drie
wagons, die van achteren werden opgeduwd, op
den overweg aanrijden. Een auto, waarin de heer
en mevrouw van 't Hoff uit St. Oedenrode en
mevr. van Hout met haar dochtertje gezeten
waren, werd gegrepen en in elkaar gedrukt. Geen
der inzittenden bekwam echter eenig letsel.
Bij het onderzoek verklaarde de overweg
wachter, dat hij meende een teeken gekregen te
hebben om de boomen weer te openen.
In de gemeenteraadsvergadering van Dussen
is met 6 tegen 5 stemmen beslotten, het oude
kasteel, dateerende uit de 14e eeuw en dat de
laatste jaren onbewoond was, aan te koopen
voor de som van f 15.000. Het kasteel behoort
aan de familie Suringa. De bedoeling van dezen
aankoop is het kasteel in te richten voor ge
meentehuis en museum.
