HARRY PIEL-FILM
•g
ZOEKT GE
HET SCHANDAAL
VAN DEN DAG
dauïïiaajgdm
-TïiïilW
p w
CINEMA
PALACE
De Rozenkrans
VEREENIGDE
KATHOLIEKE
PERS
THEATER
duOlé
Première
voor
Nederland
VROUW VAN DE WERELD
11.17 oct. LUMIERE FEESTWEEK 11-17 oer.
SOUND
THEATER
OMROEPEN!
David Copperfield
en Greta Garbo in
„DE BONTE
SLUIER"
EEN FILM VAN STANDING!!
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
«ïrciftêOTSii^N^é:^
lACW-SVtCfS
vyANHw'siIzrotw.
ü£B£iT£ 1 y(
Af£Óek&MQSCH£
#ws£M£msrtiM)
4^>wfiW5
v '"J.- '-■■ rv.-* - .-■••.
r$:©0 ©NS TCCNtElSPRWBUBtt
MKCSTEMESTt SHOW;««tin UAARLÏM
§«&H MET WERELDBEKENDE ORIGINEELE ^--xp
f^CARIOCA-RUMBA OB(^ESTR®8§S«
DAGELIJKS" TW EE AVOHDVOORSTEUIHGiiiToO ËTiÜIlüR^
DAGELIJKS MATINEE 2.30 UUR
ZONDAG VIER VOORSTELLINGEN 2.00, 4.30, 7.00 EN 9.15 UUR
DE 100ste
S QUSSAKOFF - BALLET
Onderwerp: De gekleurde film. Met verklaring van den
bekenden filmrecensent M. Sluyser te A'dam.
FRAN5 HAISPLEIN. HAAQLEM.TEL 174-56
HAARLEM
VAN VRIJDAG 11
OCTOBER 1935 AF
van de groofsch opge
zette, machtig gespeel
de Metro Goldwyn
Mayer-film
Nieuwste film van Mae West
Een evenwichtige film
een huis
een pension
dienstpersoneel
lessen
een club
een werkkring?
LAAT UW WENSCH
VERWACHT:
(AFTER OFFICE-HOURS)
Regie: ROBERT Z. LEONARD, met Clark
Cable, Constance Bennett en Stuart Erwin
CLARK GABLE, de lieveling der dames,
toont in deze film wederom zijn capaciteiten
als geestig en esprit-vol Jeune Premier in
de moderne Film-comedie en overtreft in
deze alles wat hij tot nu toe heeft gepres
teerd. In CONSTANCE BENNETT vindt hij
zijn meest waardige tegenspeelster
WAT LUXOR BRENGT IS ALTIJD GOED
TER HERDENKING VAN HET 40-JARIG BESTAAN DER CINEMATOGRAFIE 1
Een zeer apart film
werk verrassend
van spel en kleuren-
schoonheid
FEESTDDCeMIMMA'S
1895
40JAAR
- •-•••• nJr-
X£Bl?Acm:
I-
1935
FILM
BRENGT
met
HARRY PIEL SUSI LANNER,
HANS JUN HERMANN,
HILDE HULDEBRAND
een „LUMINA"-FILM.
„ARTISTEN" is een buitengewone sensa
tiefilm, geheel opgenomen in het Circus
Sarrasani.
Niet alleen geven de hoofdpersonen in
deze film zeer sterk spel te zien, ook de
dieren geven buitengewone proeven van
durf en dressuur.
„ARTISTEN" is het geweldigste wat wij
in dit genre ooit geboden hebben, het
ongelooflijke is bereikt.
OP ONS TOONEEL
DAGELIJKS TWEE AVONDVOORSTELLINGEN 7.00 EN 9.15 UUR.
ZONDAG VIER VOORSTELLINGEN 2.00 4.30 7.00 en 9.15 UUR.
ZATERDAG EN WOENSDAG MATINÉE AANVANG 2.30 UUR.
TOEGANG BOVEN 14 JAAR.
t
ZONDAGMORGEN 13 OCTOBER, 11.30 uur: cultuur-wetenschappelijke film-cyclus.
Wij vervolgen onze cyclus met de tweede vertooning.
Prijzen der plaatsen: 25 50 75 cent.
mi-
*ib-
4Xd,
J»et
,ère
de
ijke
leel
»en,
ar-
lan
aar
in-
we
an,
>ral
en
,aal
leze
oog
.fd-
de
het
/el-
lijk
ner
ken
ren
ird,.
ko-
be-
net
aen
an
ko
en-
*en,
nd-
is
en,
en
op-
oor
ens
ztyn
oon
hij
het
vas,
het
;ich
den
sch
nt-
leel
den
aan
,ar-
^el-
ïol-
zen
de-
ch-
nog
in
nen
rer-
een
dat
aar
dat
ien
iee-
leze
Üke
dit
ikt,
in
en
tot
V.t.
UXOR
Een jaar geleden gaf Mae West toe geen
engel te zijn, thans verzekert zij ons:
„Now I'm a lady" en zij doet dit in de
film „Een vrouw van de wereld", die den veel
leukeren Amerikaanschen titel „Going to town"
Voert. In deze film is er in en om Mae West
Wel een en ander veranderd en naar men zegt,
zou dit geschied zijn onder den druk van het
„Legion of decency", waarvan zij niet zonder
reden een béte noire was. Hoe het ook zij, er
is inderdaad een en ander veranderd en wel
Zoodanig, dat de goede, althans merkwaardige
eigenschappen, die in haar eerste films zicht
baar waren, in haar jongste film sterker naar
voren treden, terwijl de ordinaire accenten,
Waaraan zij zich vroeger zoo gaarne overgaf,
thans vrijwel geheel verdwenen zijn.
Zonder zich te buiten te gaan aan waardee
ring voor „I'nr no angel" en zelfs met de ver
zekering van een hartgrondigen weerzin voor
de platitudes, die men in deze film volop aan
trof, kon men toch eerlijkshalve nog andere
kwaliteiten in het verschijnsel Mae West waar
nemen. Zeker, het geheel was allesbehalve
verheffend, doch men herinnere zich, dat wij
ons destijds gewaagd hebben aan de veronder
stelling, dat, indien de beruchte en opdringerige
Mae zich wat minder opvallend en smakeloos'
zou gaan gedragen om zich in de toekomst met
Waardiger élan te werpen op wat haar in de
huidige maatschappij niet aanstaat, zij wel
licht in staat zou zijn een pittige film voort te
brengen, die waardeering verdient.
Want: zonder geest is zij niet. Haar onbe
dwingbare lust om tot in den grond te ver
hielen, wat zij belachelijke vooroordeelen aclit;
om de conventie te trotseeren met alle haar
ten dienste staande middelen; om de rijke
nietsnutters en de brave society belachelijk te
tiiaken, deed haar meer dan eens rake klappen
Uitdeelen. Zij vergat echter daarbij, dat zij dit
met meer succes had kunnen doen, wanneer
zy in haar eigen persoon een minder ignobele
figuur had gevormd. Nu leek het er op, alsof
de minst respectabele vrouw juist de meest
aangewezen persoon was om een huichelachtige
maatschappij de waarheid te zeggen en hier
mede schoot zij haar doel voorbij.
In de film „Een vrouw van de wereld" zit
meer maatgevoel. Mae West speelt er een vrouw
in, die haar leven slijt in een kroeg in de Wild
West. Na een dobbelspelletje trouwt zij met
een bandiet, een veedief, die op den dag, dat zij
zullen trouwen, neergeschoten wordt. Mae erft
zijn bezittingen en is een der rijkste vrouwen
van de streek. Zij is verliefd op een Engelsch
Clark Gable en Constance Barnett in „Het
schandaal van den dag" Luxor Theater
ingenieur, die bij haar in dienst is, doch die
zijn neus voor haar ophaalt. Dit zit haar dwars.
Zij wil met alle geweld een dame worden en als
zij verneemt, dat haar ingenieur naar Buenos
Aires zal vertrekken om daar de rennen bij te
wonen, trekt zij er ook heen. Tenslotte wint zij
zoowel de rennen als den geliefde en zij zingt
haar hoogste lied uit, waarvan het Leitmotiv
is: „Now I'm a lady".
De film, die niet zonder verdienste gemaakt
werd, zit vol met rake zetten, vooral aan het
adres van de aristocratie te Buenos Aires, die
met verachting op de ongegeneerde juffrouw
neerkijkt, doch achteraf vrij wat minderwaar
diger blijkt te zijn dan de vrijgevochten Mae,
die weliswaar geen blad voor haar mond neemt
en wier intenties niet steeds van een verheven
geest getuigen, doch die althans eerlijk op haar
doel afgaat.
Zoo manifesteert zich het verschijnsel Mae
West in een sympathiekeren vorm dan in de
eerste films van die zijde het geval was. De
uiterlijke opvallendheden van deze filmactrice
worden veel minder hinderlijk aangewend, de
dialogen zijn minder brutaal hoewel niet
overal achttien karaats en in het algemeen
gaat de tendenz een beteren kant uit. Kortom;
er is een aanzienlijke verbetering te constatee-
ren, 2oowel in den geest van de Mae West-films
als in hun vorm. Niettemin blijft toch nog voor
behoud voor volwassenen ten aanzien van
„Going to town" geboden.
Dbg.
Het Fransche filmwerk, dat onder den titel
„De Rozenkrans" sedert enkele weken
zijn vertooningen in Nederland verkreeg
en zoowel verwant is aan den bekenden roman
van dien naam van Florence Barclay, als aan
het tooneelstuk van André Bisson, bleek iets
minder teleurstellend dan men gewoonlijk er
vaart van dergelijke films. Eerlijk gezegd was
onze verwachting niet hoog gespannen; en ook
na een niet eens al te vernietigd oordeel
moeten we toch waarschuwen tegen het hoog
spannen van verwachtingen, wat deze film be
treft. Want daarvoor is het in wezen teveel
maakwerk, teveel tooneelmatig opvoeren van
verschillende aangrijpende tafereelen.
Het is een geneutraliseerde film en dat maakt
nooit een prettigen indruk, wanneer er nu een
maal sprake moet zijn van katholieke waar
deeringen, al betreffen die nu maar het ge
bruik van den rozenkrans of de symboliek van
het kruis.
Dan valt er nog iets te vragen. Waarom een
film die over algemeen-menschelijke emoties en
ervaringen handelt, opgenomen met den ach
tergrond van een al te opgesmukt salon-leven?
Het is werkelijk of er geen vuiltje aan de lucht
is in de moderne maatschappij; dat kunnen de
grapjes van de oude hertogin bij haar ontbijt
op bed zelfs niet goedmaken, dat mag zelfs de
Fransche luchthartigheid niet zoo maar pas-
seeren
Met dat al is „De Rozenkrans" een evenwich
tige film, weliswaar met een paar knal-effecten,
doch toch zoo dat oud en jong er zijn eigen
gemoedereerd pleizier aan kan hebben. Niet
ieder is op avant-garde-experimenten gesteld,
wanneer hij een avondje naar de bios wil; en
speciaal voor zulke menschen is hier wat zij
zullen noemen: een mooie film te zien.
Film in den zin van verbeelding eener poë
tische dus gefantaseerde werkelijkheid is dit
werkstuk noch naar den inhoud, noch naar de
expressie ervan. Het is van aanvang tot einde
gefotografeerd tooneel, rustig gevarieerd, zon
der tempo door Gaston Ravel en Tony Lekaln
geregisseerd. De spelers hebben zich moeten
schikken naar den theaterknecht, niet naar
den cineast, geen enkele figuur vermocht daar
door op te vallen, waarbij overigens Louisa de
Momand de kleine kans, die zij daarop als
hoofdpersoon had, zelf nog geheel teniet deed.
Daarmee is alles gezegd, wat er van deze nieu
we verschijning in de Hollandsche familie-bios.
coop te beweren valt. v. O.
Meerdan80000gezinnen
luisteren avond aan avond
naar den Omroeper van d«
De „Omroepers" (kleine
annonces) van de V.K.P.
verschijnen gelijktijdig in
hare ZES DACBLADEN
DE TIJD
DE NIEUWE DAC
HET CENTRUM
DAGBLAD V. ARNHEM
NIEUWE. HAARL. CRT.
NOORD-HOLL. DACBL.
Inlichtingen ten kantore
van dit blad.
II—IIIIBIIIWI IIMMIIi III II I
lederen avond doorloopende voorstelling van
7 tot 11.30 uur. Zondag 4 voorstellingen, aanvang
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Zaterdag en Woensdag half
drie mafinée. Geen toegang beneden 18 jaar
•ENNÉTT PICTURES CORPORATION. LTD. stelt O 1
Baiineesche mannen
en vrouwen, als de
volmaakste acteurs
(n hun Paradijseiland
Bali
&A.
@<rarno«rtt Toegang boven 14jaar
