S TA DSNIEUWS
Mdwï&aal dag
Met twee kameraadjes op avomturenreis
IDe Dubbelgangster I
«3
5
ZZ ZZ\ Een brief
DONDERDAG 21 NOVEMBER 1935
"%1IIIIII11H 1
DE RISICO VAN HET VAK
Jeugdige steenhouwer gewond
PALACErBIOSKOOP
Een hart van goud
HET GAS TE DUUR IN
ZANDVOORT
B. en W. stellen verlaging voor
GAS VAN DE HOOGOVENS
DONATEURSUITVOERING
„ALBERDINGK THIJM"
„Welkom, vreemdeling"
EERW. ZUSTERS URSULINEN
Het Moederhuis te Halfweg
MR. H. P. MARCHANT KOMT
TE HAARLEM SPREKEN
Kamermuziekavond
Woningbouwvereeniging
„St. Bavo" (Haarlem-Oost)
Het Goudsche kaashuis
Opbrengst collecte
Maggi als gastvrouw
Buziau: Auf Wiedersehn!
Roodvonk
Tafeltennis
DAMMEN
HAARLEMSCHE R.K. DAM-
BOND
Competitie 1ste klasse
guur weer
50 - 35 - 20 ct
R. K. DAMCLUB „ONS
GENOEGEN"
Groote propaganda-avond te
Noordwijkerhout
KEGELEN
HAARLEMSCHE KEGELBOND
Uitslag wedstrijd om het persoon-
lijk kampioenschap H. K. B. 1935
Vrije baan-wedstrijd en
SCHAKEN
R.K. Schaakclub „Sint Bavo"
o—l
RIJKSVISCHAFSLAG
„Wel. sat een grappig toeval, dat ik je hier
Woensdagmiddag was een aantal werklieden
voor een steenhouwerij in de Kloosterstraat be
zig met het lossen van een aantal marmeren
platen, die op een vrachtauto lagen. Een vier
tal arbeiders droegen telkens een marmerplaat
weg, terwijl de steenhouwer zelf met zijn 15-
jarig zoontje op den vrachtauto een 9-tal mar
merplaten (met een totaal gewicht van on
geveer 900 K.G.) overeind trachtte te hou
den.
Op een gegeven oogenblik kon de jongen de
vracht niet meer houden, met het gevolg, dat
ook de krachten van de vader zich begaven.
Vader en zoon vielen op straat, tezamen met
de vracht marmerplaten.
Wonder boven wonder bleven de persoonlijke
ongelukken tot een onbegrijpelijk minimum be
perkt. De vader bleef ongedeerd, terwijl de
zoon zijn rechteronderbeen brak. Na door een
lid van O.D. en een dokter voorlopig verbonden
te zjjn is de jongeman met een ziekenauto
naar St. Jan de Deo gebracht.
De marmerplaten waren vernield, zoodat de
steenhouwer 150 schade lijdt.
Naar omstandigheden en oorzaak stelt de po
litie nog een nader onderzoek in.
Dit is weer eens een Harry Baur-film en ais
we dat weten, dan weten we ook meteen, dat
we iets moois te zien zullen krijgen. Een film
acteur toch als Baur is er geen tweede te
vinden; zijn mimiek en zijn spel doen alles.
Voor hem hoefde heusch de sprekende film
niet uitgevonden te worden.
En heeft hij dan, zooals in „Een hart van
goud", dat morgenavond voor het eerst in
Palace gaat, een tegenspeelster als Suzy Ver
non, dan kan het niet anders of er ontstaat,
wat spel betreft, een sublieme film.
Wat spel' betreft. Op den inhoud hebben de
spelers geen invloed en al mogen we ook dien,
wat deze film betreft, niet afkeuren, wij willen
haar toch voorbehouden voor geestelijk vol
wassenen.
De man met het gouden hart, die weet te
begrijpen en weet te vergeven, die onder het
grootste leed gebukt gaande, juist omdat hij
begrijpt, zijn geestkracht niet verliest en b'ijft
werken aan den wederopbouw van zijn geluk,
wordt door Harry Baur uitgebeeld op een zoo
meesterlijke wijze, dat men voelt hoe hij ten
slotte zijn jonve vrouw, die dreigt hsm ontrouw
te zuren worden, tot het inzicht moet b-engen.
dat alleen hij het is die haar werkelijk lief
heeft Tegen zóóveel zielenadel kan niemand
verstokt blijven.
Ook Suzy Vernon geeft mooi spel. Haar in
wendige strijd, haar aarzelen, haar niet willen
en toch ook weer wèl willen en het eindelijke
overwinnen van haar beter inzicht worden op
meesterlijke wijze uitgebeeld.
Om deze twee figuren draait heel de ge
schiedenis die in deze film wordt behandeld
en deze twee staan in alle opzichten ver boven
de rest. Wat echter niet wil zeggen, dat die
onder het middelmatige is, integendeel, ook
onder de bijfiguren zijn goed getypeerde ka
rakters, die er onder de bekwame leiding van
den regisseur Jean Dréville toe hebben mede
gewerkt, deze film te maken tot iets moois,
waarvan de herinnering nog lang zal naleven.
Het gemeentebestuur van Zandvoort heeft
ter kennis van B. en W. gebracht, dat het met
zorg is vervuld ten aanzien van de bedrijfs
resultaten van het gasbedrijf dier gemeente.
De exploitatie-rekening wijst een belangrijk
nadeelig saldo aan. Voor een rendabele exploi
tatie acht het gemeentebestuur van Zandvoort
het noodzakelijk, dat de verkoopsprijs van het
door Zandvoort te distribueeren g&s wordt ver
laagd.
B. en W. achten het gewenscht de gemeente
Zandvoort in de gasprijs-rekening eenigszins
tegemoet te komen, omdat deze anders in
plaats van verlaging tot verhooging van den
verkoopsprijs van het gas zou moeten over
gaan, hetgeen weder een verlaging van het gas-
debiet van Haarlem zou medebrengen. Met
het oog daarop zouden B. en W. de perskosten
van het aan Zandvoort te leveren gas als volgt
willen bepalen:
1 cent per M3. voor de eerste 500.000 M3. gas;
y„ cent per M3. voor de volgende M3. gas.
Dit beteekent een offer voor de gemeente van
f 5000.—. z
Wij hebben reeds gemeld dat B. en W. van Haar
lem voorstellen een overeenkomst aan te gaan
met de Hoogovens voor de levering van gas.
Aan de toelichting ontleenen wij het volgen
de:
Als gevolg van verschillende omstandigheden
heeft de N.V. Koninklijke Nederlandsche Hoog
ovens en Staalfabrieken, gevestigd te IJmui-
den, cokesovengas beschikbaar. In verband
daarmede is door deze vennootschap verzocht
te overwegen, of de mogelijkheid bestaat, dat
Haarlem tijdelijk van haar een hoeveelheid
gas betrekt.
Om technische redenen dient een gaslevering
van de zijde van genoemde vennootschap aan
Haarlem, zich te beperken tot het distributie-
gebied van de voormalige gemeente Schoten.
De in dit gebied jaarlijks benoodigde hoeveel
heid gas schatten B. en W. op 4 a 5 millioen
M3.
By oppervlakkige beschouwing zou men ge
neigd kunnen zijn aan te nemen, dat er mo
menteel voor Haarlem geen aanleiding bestaat
om gas van de Hoogovens te betrekken. Im
mers het productie-vermogen van het gemeen
te-gasbedrijf is door het sterk afgenomen
gasverbruik thans ruim voldoende om in de
bestaande behoefte te voorzien.
Gebleken is evenwel, dat de mogelijkheid tot
afneming van gas voor de gemeente van be
lang is, indien de prijs voldoende laag is,
namelijk lager, dan de onmiddellijk op de pro
ductie drukkende z.g. variabele onkosten. Dit
is inderdaad het geval. Op grond daarvan
komt het gewenscht voor, dat met meerge
noemde vennootschap een overeenkomst wordt
aangegaan.
De R.K. Rederijkerskamer „A. T." za! op
Donderdag 28 November in den Janswegschouw-
burg voor haar donateurs opvoeren het blijspel
van Aaron Hoffman, getiteld „Welkom vreem
deling", onder regie van den heer Herman Moer
kerk.
Bij het plaatsbespreken, op den dag der uit
voering, moet de dezer dagen aan de donateurs
gezonden circulaire worden medgenomen. Bo
vendien moet des avonds aan de zaal niet alleen
het diploma van dit jaar worden getoond, doch
ook genoemde circulaire. Met het oog op de con
trole der Gemeentelijke Vermakelijkheidsbelas
ting kan niemand zonder diploma worden toe
gelaten. Voor inlichtingen of nieuwe donaties
gelieve men zich zoo spoedig mogelijk te wen
den tot den heer J. Leeflang, Nagtzaamstraat 36,
of wel zich telefonisch in verbinding te stellen
met rio. 16704.
Wegens de omslachtige décor-wisseling zal de
uitvoering precies op den aangegeven tijd begin
nen. Het muzikale gedeelte tuschen de vier be
drijven zal worden verzorgd door het orkest van
den heer Jan Nibbering.
zichten was, zeker den kooplust van eenieder
zal opwekken, (de medailles komen in de
etalage). Fruit- en vischconserven van den
nieuwen oogst kan men ook in de zaak, die
dezer dagen geopend wordt, krijgen.
Maandag 25 November vieren de eerw. Zusters
Ursulinen te Halfweg een drievoudig jubileum.
Dien dag herdenken de Zusters, zooals reeds
gemeld, het 400-jarig bestaan van haar Orde;
vervolgens het 75-jarig bestaan van de Congre
gatie van Weltevreden (Batavia) en ten derde
het bijna 25-jarig bestaan van het Moederhuis
te Halfweg.
Na de verbouwing van verleden jaar is dezen
zomer de vernieuwing van het hoofdgebouw van
het Xaveriusklooster ter hand genomen. Dezer
dagen is alles gereed gekomen.
Naar wij vernemen zal, op uitnoodiging van
de R. K. Middenstandsvereeniging te Haarlem,
Mr. H. P. Marchant in Februari of Maart van
het volgende jaar te Haarlem komen spreken.
Vrijdag 22 November wordt in het jeugdhuis
aan de Donkerelaan te Bloemendaal een kamer
muziekavond gegeven door Gjjs Beths, viool,
Nely de BockVerdel, piano en Piet Halsema,
piano.
Het programma luidt:
1. Sonate in f kl. t. van Pietro Locatelli da
Bergamo; 2. Variaties in G gr. t. (voor piano
vierhandig) van W. A. Mozart; 3. Cinq Commen-
taires pour Violon et Piano van Joaquin Nin;
4. Jeux d'enfants (pour piano a quatre mains)
van Georges Bizet; Sonate pour violon et
piano, van Claude Debussy.
Het bestuur van dè Woningbouw-vereeniging
„St. Bavo" verzocht ons nog te willen mede-
deelen, dat de plechtige inzegening der woningen
op Zaterdagmiddag zal geschieden.
Zondag 24 Nov. in de parochiekerk H. Joan
nes de Dooper tot intentie van de overleden
en levende leden en bewoners, twee H.H. Mis
sen zullen worden opgedragen en wel te 6.30 uur
en de Hoogmis om 9.45 uur. (In het „Jans-
vuur" staat abusievelijk vermeld 11.15 uur).
Zooals men uit de advertentie in ons avond
blad van gisteren heeft kunnen lezen, komt
op den Zijlweg 84 een kaaswinkel, een filiaal
van het Goudsche Kaashuis „Laantje" te
Gouda.
Deze firma was hier ter stede zoo ruim van
afnemers voorzien, dat men besloten heeft om
een filiaal te vestigen.
Zij bestaat over de 100 jaren en is gevestigd
onder den bekenden naam te Gouda „de boer
derij van Laantje". Wij hebben den winkel
nauwkeurig opgenomen en zijn tot de conclusie
gekomen, dat de overgroote voorraad en sortee
ringen en de gekroonde kwaliteiten van vol
vette oud- en jonge kaas, waarvan de medaille
met de Ned. Kroon „de grand prix", te be-
Op de jaarvergadering van de Verg. Make
laars in Haarlem en Omstreken, gehouden op
Dinsdag 19 Nov. in hotel „de Leeuwerik", werd
voor het Weldadigheidsfonds „Het Schemer
lampje" een collecte gehouden, opbrengst 45.65.
Menigeen zal zich waarschijnlijk den demon
stratie-auto der Fabriek van Maggi's Voedings
middelen te Amsterdam herinneren, die destijds
Haarlem bezocht.
De in deze model-keuken bereide Maggi's
Soepen en Bouillon werden door de kookleera-
ressen aan iederen belangstellende aangebo
den, terwijl zij de huisvrouwen ook met prac-
tische raadgevingen van dienst waren.
Men heeft toen echter bij lange na niet alle
huisvrouwen kunnen bereiken, zoodat de auto
en haar bezetting binnen enkele dagen weder
om als gastvrouw zal fungeeren om nieuwe
kennismakingen aan te knoopen en wellicht
oude te hernieuwen.
Voor de laatste maal in Haarlem heeft Buziau
gisterenavond zijn grollen en grappen verkocht,
hebben de girls haar dansen vertoond en haar
costuums laten prijken, kortom is de Bouwmees
ter-revue ten tooneeï gebracht.
Zooals haast vanzelf spreekt, was ook nu weer
de Gem. Concertzaal uitverkocht. Onder de toe
schouwers overheerschte ditmaal het ouderlijke
element, dat blijkbaar aangelokt door de van-
bewondering-overloopende verhalen der jongelui,
ook eens een kijkje kwam nemen, waarbij
natuurlijk herinneringen aan: „Toen wij nog
jong warende gesprekken in de pauzes be-
heerscht zullen hebben.
Buziau, de jubilaris, veroverde de zaal „met
vlag en wimpel" en de aanwezigen toonden hun
dank en waardeering in ovaties, iederen keer als
zij de kans schoon zagen.
Buziau en zijn gezelschap: Tot weerziens!
Alhier zijn van 10 tot en met 16 November
vijf gevallen van roodvonk geconstateerd.
In een van die aardige buitenhuisjes, welke
in de laatste decennia in de peripherie
van onze groote steden als paddestoelen
uit den grond verrezen zijn, woonde mevrouw
de weduwe Cornelia Rieftinck geboren Weiten.
Zij was reeds gedurende een tiental jaren
weduwe, had geen kinderen, was zeer welgesteld
en, zooals dit heel kernachtig werd uitgedrukt,
erg op de duiten. Ze zat er op, ze was gierig,
bijna vrekkig. Altijd geweest. Overigens mocht
de weduwe Rieftinck, hoewel ze reeds een jaar
of vier geleden Abraham gezien had, er nog
best zijn, en zij kon gemakkelijk voor even in
de veertig doorgegaan zijn.
Er waren dan ook wel een paar fortuinzoe
kers geweest, die een aanval^ gewaagd hadden
op het buitenhuisje, het vermogen cn op den
koop toe de liefderijke verzorging van Cor
nelia, doch het spreekt vanzelf, dat geen van
allen, gezien Cornelia's alles omvattende zorg
voor haar duiten, ook maar een schijn van
kans gehad had.
Zij was dus weduwe gebleven, en zou het
vermoedelijk ook altijd wel blijven.
Het was een heel aardig buitenhuisje, door
een breede overbrugde sloot van den verkeers
weg gescheiden. Een tuintje met kiezelpaadjes
en wat heesters aan de voorzijde, en aan de
achterzijde een groote moestuin.
Ter afwering van ongenoode gasten was er
een bordje op de voordeur bevestigd, vermel
dende, dat aan de deur niets gekocht werd en
dat ongevraagd drukwerk nimmer werd terug
gegeven.
Toch was er één „koopman", die het had
weten klaar te spelen, dat iedere week des Vrij
dagsmorgens de voor andere collega's herme
tisch gesloten buitendeur op een kiertje werd
opengedaan, door welk kiertje de weduwe Rief
tinck hem persoonlijk een grooten kop warme
koffie overhandigde. De koonman nam den kop
koffie dan in ontvangst, dronk dezen steeds
langzaam met zichtbaar welbehagen leeg, en
gaf haar dien daarop terug met een „Dank u
vriendelijk, mevrouw!"
Had de weduwe Rieftinck eenige steekhou
dende reden, waarom zij voor dien koopman
een uitzondering maakte?
Zeer zeker had zij daarvoor een reden, zooals
zij die voor al haar daden had.
Behoefte aan weldadigheidsuitingen was het
echter niet. Doch zij meende iets vreeswekkends,
iets bijna angstaanjagends te bespeuren in de
groote melancholieke oogen, waarmede hij naar
haar opzag, en zij was bang, dat, wanneer zij
dezen verwaarloosden landlooper in het geheel
niets gaf, deze haar wellicht op de een of an
dere manier onheil berokkenen zou.
E>us gaf zij hem maar een kop koffie. Die
was immers tóch over.
Op zekeren Vrijdagmorgen deed Cornelia
Rieftinck iets, waarvoor zij geen reden had,
en waarvan zij zich achteraf geen verklaring
kon geven.
Zij vroeg den man naar zijn eigenlijk beroep
en naar de oorzaak van zijn werkloosheid.
Hij antwoordde haar niet direct, doch terwijl
hij den geledigden koffiekop teruggaf, vestigde
hij langer dan gewoonlijk de groote, melan
cholieke oogen op de hare.
Cornelia drong aan:
„Och, kom! Vertel het nu maar eens. Je
wilt toch zeker óók je hart wel eens luchten!"
Nog eenigen tijd bleef hij zwijgen. Dan zei hij,
terwijl hij tegelijkertijd zijn schreden naar het
ophaalbrugje wendde:
„Indien u daar belang in stelt, mevrouw, dan
zal ik het u schrijven."
Enkele dagen daarop vond Cornelia een brief
in de bus. De brief was geschreven op eenvou
dig, doch proper postpapier, en het handschrift
was duidelijk en goedgeschoold.
Cornelia las:
Mevrouw,
Uwe belangstelling voor mijn verleden komt
mij vreemd voor, daar toch alles, wat naar
armoede zweemt, u weerzinwekkend moet aan
doen.
Óok zou het mij liever geweest zijn, indien ik
ook in het vervolg voor u de onbekende land
looper gebleven was, omdat het den schijn zou
kunnen wekken, alsof ik zou willen trachten
hiermede iets te bereiken.
En het behoeft ook niet.
Daarop wenkte de boer zijn vrouw om
een handje te helpen. Deze plaatste zich
achter hem en duwen maar. Het was een
koddig gezicht. De drie menschen op de
motor en daarachter twee dikke hijgende
duwende, puffende menschen.
Plots met een geweldige knal sloeg ein
delijk de motor aan en vloog met een ruk
vooruit. Door den schok viel de boer en zijn
vrouw voorover en rolden over elkaar. Her
mann bemerkte niets en reed door, want
door het lawaai van den motor kon hij
niets hooren. Gelukkig hadden de brave
menschen zich niet erg bezeerd en later
lachten ze zelfs hartelijk om het gevaL
Inmiddels had Hermann er een flink
gangetje achter gezet en voort vlogen ze,
langs steile bergwanden en langs diepe af
gronden, zoodat Piet en Wiet af en toe
hun oogen stijf dichtknepen, zoo angstig
was het. Hermann hield echter zijn stuur
stevig vast.
i Maar, omdat u mij uit eigen beweging ge
vraagd hebt, mijn hart eens te luchten, en nu
het mij voor het vervolg wel niet meer mogelijk
zal zijn uwe goede gave in ontvangst te komen
nemen, is er eigenlijk geen bezwaar meer u te
zeggen, wie ik ben en wie ik was.
Toen u tweeëntwintig jaar oud was (het is
nu drieëndertig jaar geleden), was ik bediende
op het effectenkantoor van uw vader. Ongetwij
feld herinnert u zich Gerard Mulder nog wei,
met wien u zelfs in stilte verloofd geweest bent.
Maar toen de gedistingeerde mijnheer Rief
tinck uit voornamere kringen in uw leven
kwam, bleek uw liefde niet zoo heel sterk, en
die Mulder werd kort daarop ontslagen.
Sindsdien is het snel, grootendeels door eigen
schuld, bergafwaarts met mij gegaan. Ik ben in
verkeerd gezelschap geraakt, en eenmaal heb
ik zelfs met de gevangenis moeten kennis
maken.
Doch in den loop der jaren heb ik de erva
ring opgedaan, dat ieder mensch, in welke om
standigheden hij zich ook bevindt, altijd nog
wel iets van zijn leven maken kan, en het
moge u ongeloofeljjk in de ooren klinken ook
het landloopersleven heeft zijn bekoring.
Ik leid dit leven reeds jaren, en ik zal ver
moedelijk aan het slot daarvan wel daar be
landen, waar wij allen op een zekere leeftijds
grens terechtkomen, in het armenhuis.
Hiermede heb ik uw vraag, meen ik, genoeg
zaam beantwoord, en ik heb er niets aan toe te
voegen.
GERARD MULDER
Cornelia herlas den brief nogmaals, en zat
daarop nadenkend voor zich uit te staren
„Dus dat was er dan van dien Gerard Mulder
terecht gekomen! Dit had zij zich nooit kun
nen denken!"
En nu herinnerde zij zich ook weer zijn
groote, weemoedige oogen, die haar indertijd
zoo verliefd gemaakt hadden.
„Grootendeels door eigen schuld", schreef hij.
Maar tusschen de regels las zij het verwijt, dat
ook haar een deel van de schuld trof.
Maar wat nu? Wat moest zij nu doen? Na
tuurlijk zou hij terugkomen! Hij schreef wel
van niet, maar
zeker zou hü te-
rugkomen, haar I 1
baantje, aan geld.
Alsof je zoo'n
landlooper nog
aan een baantje kon helpen!
Het beste zou zijn, dat ze maar zoo spoedig
mogelijk ging verhuizen. Wellicht vond hij haar
dan niet meer.
En tóen kwam de gedachte in haar op, dat
hij in den grond toch een goede jongen was,
dat hij met wat geld misschien aan een fat
soenlijke broodwinning geholpen kon worden.
en later, veel later, als al die narigheid voor
goed achter den rug was, wie weet
In de dagen, die volgden, besloot ze zijn te
rugkomst af te wachten.
Zij wilde hem vragen binnen te komen, en
samen zouden zij overleggen, wat zij voor hem
doen kon.
Doch week in, week uit, wachtte Cornelia te
vergeefs. Zij hoorde zijn stap niet meer op haar
brug, en zij zag zijn verwaarloosde gestalte niet
meer voor zich staan.
Haar landlooper is nimmer weergekeerd.
Hedenavond wordt in het Zander-instituut,
Kleine HoutwegBadhuisstraat, de tafeltennis-
competitiewedstrijd H.T.T.C.O. en O. ge
speeld voor de 2e klasse B. Aanvang 8 uur.
Te Haarlem werd voor genoemde competitie
gespeeld H. R. K. D.T. E. P. Dat de huidige
kampioen het dit jaar niet zoo gemakkelijk zal
hebben, laat de hieronder volgende uitslag vol
doende blijken.
H.R.K.D. TH.P.
W. HopstakenH. de Reus 20
G. Elzing—P. Hollenberg afgebr.
C. StijnmanA. Bronstring 02
J. LucasJ. v. d. Kroft 11
C. HeesakkersB. v. d. Kroft 02
Th. BandsmaP. Klaver 02
M. HerbenC. Koek 20
H. v. GastelJ. Overtoom 02
A. v. RossumJac. v. d. Kroft 20
T. v. RossumJ. Valk 20
voorloopige uitslag 99
In het clubgebouw St. Bavo te Heemstede
werd gespeeld Ons GenoegenGez. Samenzijn.
Tegen de verwachting in kreeg laatstgenoemde
zijn eerste nederlaag te slikken.
De uitslagen zijn als volgt.
Ons Genoegen Gez. Samenzijn
J. SchilderP. v. Buuren 02
C. ZuiderduinJ. Gomes 20
W. v. d. OetelaarR. Balm 11
P. de HaasG. Haver 11
J. Smit—P. Heilig 0—2
Th. JansenJ. Speet 20
C. BorstL. Haver 11
H. v. d. Berg—G. Meyssen 2—0
P. KapteinS. Nanne 11
J. v. Gijls wijkN. Berkhout 20
totaal 128
Voor de tweede klas werd gespeeld D. D. O.
Ontspanning II. Eerstgenoemde toonde zich ver
de meerdere en won met 173.
Met parapluie en
regenjas probeert
iedereen zich tegen
het barre, gure weer
te wapenen. Denk
er aan, uw keel
te beschermen s
Wybert voorkomt
verkoudheid en keel.
ontsteking I
Vrijdagavond as. organiseert bovengenoemde
vereeniging een grootsch opgezette propaganda-
avond, die dan ook werkelijk heel wat belooft te
worden. Men heeft zich de medewerking weten
te verzekeren van den bekenden meesterdammer
B. Dukel uit IJmuiden. Deze zal den avond in
zetten met een blindparty tegen den sterks ten
speler van Ons Genoegen. Ook bij hen, die mis
schien minder goed met het damspel op de
hoogte zijn, zal deze prestatie groote bewonde
ring verwekken. Daarna zal door Dukèl een
groote simultaanseance worden gegeven, waar
aan door ongeveer honderd liefhebbers kan wor
den deelgenomen.
Tijdens een korte pauze zal een propagandis
tisch woord worden gesproken door den bonds
voorzitter, den heer Th. Kok uit Haarlem.
Alles bijeen, 'n avond, dien wij gaarne bijzon
der aanbevelen. Een en ander vindt plaats in
de groote zaal van de Wed. Brama. Aanvang half
acht precies!
Kampioen H. Frantzen Haarlem met 349 hou
ten; le prijs C. J. Landman Haarlem met 348
h; 2e prijs H. v. Duynen Haarlem 338 h; 3e pr.
G. A. Renting Haarlem 335 h; 4e pr. H. van
Rigteren Haarlem met 334 h; 5e pr. H. C.
Louw Heemstede met 332 (49) h; 6e pr. H. Loer
akker Haarlem met 332 (45) h; 7e pr. J. Sargen-
tini Bloemendaal met 331 h: 8e pr. J. v. d. Ei
sen Haarlem met 326 h; 9e pr. R. v. d. Berg
Haarlem met 324 h; 10e pr. G. Sneiders Heem
stede met 318 h; lie pr. W. Kuyk Haarlem met
317 h; 12e pr. H. P. Spoor Haarlem met 315;
13e pr. W. F. de Dood Haarlem met 314 h; 14e
pr. L. J. van Leeuwen Haarlem met 313 h; 15e
pr. J. C. W. de Paus Haarlem met 311 (48).
Baan F. Gewone telling:
le prijs N. P. Visser 44: 2e pr. L. Drost 43;
3e pr. G. A. Renting 42; 4e pr. H. Frantzen 41;
5e pr. G. Sneiders 40—38; 6e pr. A, v.d. Bogaard
4034; 7e pr. J. C. W. de Paus 3938; 8e pr. H.
P. Spoor 392x35.
Baan G. Hamburgertelling:
le prijs L. Drost 160; 2e pr. N. P. Visser 2X
104—100 3e pr. H C Louw 2x10495: 4e pr.
H. Frantzen 101100; 5e pr. J. C. W. de Paus
10187; 6e pr. W. Kuyk 100; 7e pr. G. A. Ren
ting 98; 8e pr. G. Sneiders 9291.
De prijsuitreiking zal nader worden bekend
gemaakt.
Woensdagavond werden in Gebouw St. Bavo
de Groepwedstryden voortgezet.
Uitslagen luiden als volgt:
B. v. KesselF. A. Pats
J. GiggengackN. Bottelier
0—1
W. de BoerN. Kuilboer
1—0
J. v. KesterenJ. Jonkman
1—0
Th. v. OschB. Stevenhage
1—0
.C. WeberJ. H. Heuser
0—1
J. Koelemijer Jr.C. Harkmans
1—0
F. v. SteynJ. Koelemyer Sr.
VtK
C. BottelierL. Schreurs
1—0
W. de BoerC. Bottelier
IJMUIDEN. 21 Nov. Rijksvischafslag. Tarbot
I.101.30 per kg. Griet 15.0028 per 50 kg. Tong
0.651.02 per kg Groote Schol 30.00, middel
Schol 24.00—27, Zetschol 22—22.50, kleine Schol
II.5021, Schar 4.0O—15 per 5o kg. Rog 11.50 per
20 stuks. Vleet 2.35 per stuk. Pieterman en Poon
4.905A0, groote Schelvlsch 23.0030, middel
Schelvlsch 21.5028. kl. midd. Schelvisch 14 00—
24. kleine Schelvlsch 8AO17.50 per 5o kg. Kabel
jauw 37.00—66 per 125 kg. Gullen 7.0019 per 50
kg. Leng 0.601.30 per stuk. Heilbot 5402 cent
per kg. Wijting 2.105.70 per 50 kg. Koolvisch
895 cent per stuk. Makreel 4.10—4.90 per 50 kg
Versche Haring 4.054.90 per kist.
door Charles Carvice
59
„Ja, liefste," fluisterde ze, „voor vanavond
moet je heengaan maar ook slechts voor
dien eenen avond morgen zal ik naar je
toe komen we zullen samen wegreizen, en
het huwelijk aan de hertogin bekend maken,
die dan rustig kan zorgen, dat het publiek
wordt. Tot morgen moet je dus heengaan,
heusch, heusch, je moet! O Terence, liefste,
liefste, denk je niet dat het mij even hard vait
als jou?"
De woorden waren bijna onverstaanbaar en
ze verborg haar gezicht tegen zijn borst en
klampte zich aan hem vast. Terence kuste haar
vurig.
„Ik veronderstel, dat ik moet toegeven," zei
hij. „Je weet, dat je met me kunt doen, wat
je wilt. Maar denk er aan, het is maar voor
één dag; morgen zul je bij me komen en met
me op reis gaan?"
„Ik zweer het je!" fluisterde zij.
De woorden, de toon, waren niet die van
Irene; en zelfs in dat oogenblik van opwin
ding trof hem dat met een vluchtige bevreem
ding. v
„Je woord is genoeg, Irene!" zei hij, „zoo
als altijd. Als ik gaan moet, in 's hemels
naam; ik wil je niet verdrietig maken. Kom
dan naar mijn kamers op St. James Place.
Hoe laat?"
„Om twee uur. Ik zal heel alleen komen,
zonder kamenier, en een klein beetje bagage
meebrengen, zoodat we meteen kunnen ver
trekken. O Terence, wat ben Je toch goed
voor me!"
Hij trok haar naar zich toe en kuste haar
de woorden van de lippen.
Terence ging naar het hotel en onderweg
overtuigde hij zichzelf, dat Irene toch eigen
lijk gelijk had. Het zou niet verstandig zyn,
den hertog en de hertogin woedend te maken
en Irene te laten bebabbelen door hun geheim
huwelijk zoo onbekookt bekend te maken,
midden In het rumoer van een feestavond.
Wat een verstandig, doortastend meisje was
ze geworden! En ze was even mooi als altijd!
Toen hij den volgenden morgen wakker werd,
was het al vrij laat. Het kleine buitenhotel
letje was vol met Madge's gasten, maar er was
niemand in de eetzaal, toen hij beneden kwam.
Na zijn ontbijt informeerde hij naar de treinen
en was allesbehalve gesticht, toen hij hoorde,
dat het juist te laat was voor den sneltrein
en dat er pas over twee uur een boemeltrein
ging.
„Als u met een wagen naar het stationnetje
van Frimstone rijdt, dan kunt u dien van elf
uur veertien nog juist halen, pay lord," aei de
eigenaar.
„Mooi," zei Terence, „hebt u iets beschik
baar? Een chauffeur is niet noodig. Ik zal
hem in Frimstone stallen, en u de moeite van
het ophalen vergoeden."
Toen hij op korten afstand van het sta
tion Frimstone was gekomen, bleek het hem,
dat hij nog tijd in overvloed had, en hij ver
traagde de vaart van het wagentje en nam
de mooie idylische omgeving wat aandach
tiger op. Zijn gedachten waren nog bij Irene
en haar beloofde komst dien middag, toen hij
een meisjesgedaante langzaam uit de tegen
overgestelde richting zag komen aanwandelen.
Verstrooid keek hij een oogenblik naar haar;
toen begon zijn hart te bonzen, want het
meisje zag op bij het naderen van den auto en
één oogenblik dacht hij, dat het Irene was.
„Wat een idioot ben ik!" mompelde hij.
„Ze slaapt nog heerlijk uit op dit uur!"
Maar toen hij haar passeerde en nog eens
half omkeek, herkende hij plotseling den
hoed en het eenvoudige complet, dat het
meisje droeg. Goede hemel! Wat beteekende
dat? Och, eigenlijk was de oplossing heel
eenvoudig: ze had zeker niet meer kunnen
slapen, was na den vermoeiden avond met
hoofdpijn opgestaan en maakte nu een fris-
sche wandeling, om weer heelemaal in orde
te zijn, als ze haar huwelijksreis begon Echt
iets voor Irene. Hij stopte, sprong uit den
wagen en holde den weg af, achter hem aan.
„Irene!" riep hij.
Ze keerde zich snel om, met zijn naam op
haar lippen.
vanmorgen ontmoet, liefste!" zei hij. „Ik kon
eerst nauwelijks gelooven, dat jij het was. Ik
beloofde je, dat ik vanmorgen niet meer langs
zou komen, en ik heb mijn belofte gehouden,
al had ik er allang spijt van. En nu zie ik je
toch nog! Ik zou je voorbijgereden zijn, ais ik
dien hoed en dat jasje niet herkend had!"
Irene deed een stap achteruit en staarde
hem half verschrikt aan.
„Terence!" zei ze ademloos. „Wat zeg je
daar toch allemaal? Je praat, alsof we elkaar
al eerder ontmoet hadden sedert je het land
uitging, bedoel ik en dit is toch de eerste
keer dat ik je zie. En ik ben heel blij, je te
zien, maar waarom zeg je zulke wonderlijke
dingen?"
Terence staarde haar aan, want een af
schuwelijk gevoel van twijfel een bijna
spookachtige twijfel bekroop hem.
„Wat zeg jij allemaal voor dingen, Irene?"
vroeg hij. „Wat vcor flauwe grapjes orobeer
je nu te maken? Toen ik je gisteravond ver
liet
„Gisteravond! O, Terence!"
„Wat beteekent dat nu?" viel hij uit. „Speel
je met me? Wat dót je bedoel'ng, teen je me
gisteravond wegstuurde mij, je man? Ik
zie nu in, dat ik een idioot was om
„Mijn mén!" zei ze. „Terence, in Godsnaam,
wat bedoel je?'
Hij keek haar met vlammende oogen aan.
„Is het nu niet langzamerhand genoeg?"
vroeg hij. „Vind je het zelf niet een wat él
te flauwe aardigheid? Je weet drommels goed
dat ik ie man ben. Als ie sedert gisteravond
van gedachten veranderd bent, en het huwe
lijk wilt loochenen, dan bega je een heel domme
fout; want het was onder ieder opzicht vol
komen wettig. Wat mankeer je nu eigenlijk?"
Zijn oogen gloeiden; het zweet stond op zijn
voorhoofd. Irene voelde zich duizelig van angst
en radeloosheid.
„Terence," zei ze zacht, met bevende stem,
„je hebt mij gisteravond niet gezien. Ik ben
je vrouw niet. Ik weet niets van eenig huwelijk.
Maar kom met me mee, Terence, en vertel me
alles. Wat ik vrees, zou waarheid kunnen
blijken. Als dat zoo is o Terence, Terence!"
Terwijl ze sprak werd zijn afschuwelijke
twijfel nog sterker. Als een slaapwandelaar
volgde hij haar naar het denneboschje.
„Nu," zei hij schor, „wat heb je nu te zeg
gen?"
„Terenee, lieve Terence, kijk me aan. Kijk
me eens goed aan, vast en rustig. Ben Ik de
vrouw, die je gisteravond gez'en hebt?"
Hij keek in haar reine, heldere oogen, die
vol medelijden waren, en zijn blik gleed onder
zoekend over heel haar gezichtje.
„Ja neen! Mijn God, Irene, wat betee
kent dat allemaal? Ik zou kunnen zweren, dat
ik je gisteravond gezien heb lk weet, dat we
een paar maanden geleden getrouwd zijn
o, maar dat weet jij toch ook! En toch, als ik
nu zoo naar je kijk, nu je tegen me praat,
nu zie ik een verschil; het is alsof er twee
Irene's waren."
„Terence, er zijn er twee!" stamelde ze.
Hy wankelde en deed onvast een stap ach
teruit met een uitroep vaa ootee.tt»&
„Ben ik nu gek, of ben jij het?" stiet hij uit.
„Twee Irene's!"
Ze ging naar hem toe en nam zijn handen.
„O, wees kalm, Terence, ik smeek het je!
Ik zal je alles vertellen. Het is verschrikkelijk.
Als ik geweten had, dat ze dat zou durven
doen
„Ze wie?" schreeuwde hij.
„Een vrouw, die mijn naam draagt, die
zóóveel op mij lijkt, dat ze al mijn vrienden
heeft kunnen misleiden zelfs jou. Ze is
de dochter van mijn vader mijn halfzuster."
„Je halfzuster Lord Mersia's dochter
maar jij dan?"
„Ik ben óók zijn dochter; maar haar
gezicht werd bloedrood van schaamte „zij
is zijn wettig kind, en ik ben dat niet. Luister
geduldig naar me, Terence, terwijl ik je alles
vertel."
Hij was wel gedwongen, te luisteren, want
hij was niet bij machte, rich te verzetten, en,
nog steeds met rijn hand in de hare. vertelde
Irene hem heel haar droeve geschiedenis.
„En ik ben getrouwd met hair!" fluiste-de
hij ontzet. „Maar neen!" en een vloek ont
snapte hem. „Het was bedrog; ik ben in de
val gelokt; natuurlijk is het huwelijk niet
geldig, ik kan het onmiddellijk annuleeren. En
jy, Irene? Jou heb ik verloren, dat weet ik,
zonder dat je het me zegt!"
Wordt vervolgd
