Rond de bisschopsbenoeming
van Mgr. J. P. Huibers
Een hartelijk onderhoud in de
Hoornsche pastorie
Het bisdom juicht
Het nieuws van heden
DE EERSTE INDRUK
De consecratie van
den bisschop
MONSEIGNEUR HUIBERS
Als leer aar op Hageveld
P. A. M. KAT
VEREENIGDE KATHOLIEKE PERS
BUREAUX VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE:
NASSAULAAN 51 - TELEFOON 13866
ABONNEMENTEN:
Voor Haarlem en Agentschappen per
week 25 cent; per kwartaal f 3.25; per
post, per kwartaal f3.58 bij vooruitbetaling
DACBLAD UITGECEVEN DOOR DE N.V. DRUKKERIJ DE SPAARNESTAD, HAARLEM - TELEFOON 13866
ZONDAG 15 DECEMBER 1935
Ochtendblad
EEN EN ZESTICSTE JAARCANC No. 19698
ter
Direct na het telegram der benoe
ming spoedde de nieuwe bis
schop zich naar de kerk
om daar te bidden
Groote belangstelling in
de eerste uren
Eerst naar de kerk
Kurd. Pietro Boetto S.J., een kloosterling
die morgen het purper ontvangt
Jeugd en eerste priester jaren
Amsterdammer
z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers is een Amster
dammer met hart en zieL
Het Ween
Op welken datum?
DEMMER-GASFORNUIZEN
Purmerend, 14 Dec. 1935.
VOOR KERSTGESCHENKEN, VERJAAR
DAGEN, JUBILEA het aangewezen adres
Herinneringen uit
Gouda
Aardige bijzonderheid
ACCOUNTANTSKANTOOR
Vreugde op de beide seminaries
bij het vernemen van Mgr.
Huibersbenoeming
Goede herinneringen
Mgr. Dominione, maestro di Camera van
Z. H. den Paus, die morgen eveneens tot
kardinaal zal worden verheven
NIEUWE HAARLEMSCHE COURANT
Advertentieprijzen: Per lossen regel 30 ctv Ingez.
mededeelingen 50 cent; Idem op pag. één 65 cent
per regel. Bij contract sterk verlaagde prijzen. Voor
de kleine annonces „Omroepers" zie de rubriek.
In de pastorie te Hoorn, waar allen nog
maar nauwelijks over de eerste vreugde heen
waren na het verheugende bericht over de
benoeming van Deken J. P. Huibers tot Bis
schop van het Haarlemsche diocees, hadden
we Zaterdagmiddag een onderhoud met den
nieuwen bisschop.
Hoewel de tijding der benoeming, die door
pers en radio uiterst snel was verbreid, be
grijpelijkerwijze voor Mgr. Huibers een
groote drukte tengevolge had de huisbel
der pastorie, zoowel als de telefoon deden
telkens duidelijk blijken, dat het nu met
de betrekkelijke rust gedaan was was
Z. H. Exc. toch zoo vriendelijk ons eenigen
tijd in zijn kamer te ontvangen en eenige
bijzonderheden te vertellen over zijn jeugd
en zijn priesterleven.
Bij den eersten oogopslag was te zien, dat
deze edele priester, rijzig van gestalte, nog diep
onder den indruk was van de eervolle benoe
ming, hem eenige uren te voren bekend ge
maakt, en de vele blijken van belangstelling
en waardeering, die hij als bisschop nu reeds
had mogen ontvangen. Hartelijk en eenvoudig
was de begroeting, niettegenstaande Mgr. toch
graag even had willen pauzeeren om den eer
sten indruk te verwerken en te laten bezinken.
Op onze vraag, even te voren gedaan aan
den oudsten kapelaan der parochie te Hoorn,
den Weleerw. Heer C. Pouw, hoe Mgr. op de
tijding zijner hooge benoeming, die hem te
ongeveer elf uur telegrafisch door den pause-
lijken internuntius was meegedeeld, had ge
reageerd, kregen wij ten antwoord, dat Z.H.
Exc. uiterlijk volkomen kalm en rustig was
geweest.
Direct na het lezen van het telegram
spoedde de nieuwe bisschop zich
naar de kerk, om daar voor het H.
Sacrament en voor de beeltenis van
O. L. Vrouw van Altijddurenden
Bijstand zijn dank te betuigen voor
de groote eer, hem te beurt geval
len en om kracht en sterkte af te
smeeken voor de uiterst zware
taak, die hem als bisschop in het
Haarlemsche diocees te wachten
staat.
Veel kon Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers ons
natuurlijk nog niet meedeelen. Toekomstplan
nen kunnen moeilijk ter sprake worden ge
bracht. Thans sprak slechts de impressie van
het oogenblik.
Op dat oogenblik was daar nog alleen de
vreugde over de onderscheiding, maar tevens
de groote bezorgdheid voor het aanpassen aan
en vervullen van de grootsche bisschoppelijke
taak.
En dan het verzoek aan ons, teekenend voor
dezen bescheiden priester, toch vooral niet te
overdrijven.
Stapels telegrammen en felicitaties werden
binnengebracht, zoowel van de geestelijkheid
als van de leeken, zeer vele uit Amsterdam,
waar Mgr. Huibers zich als pastoor zoo be
mind heeft weten te maken.
Eén van deze telegrammen sprak din wensch
uit: „dat het goed moge gaan."
„Ja, inderdaad," kon Mgr. niet nalaten op te
merken, „dat het goed moge gaan." Duidelijk
was te merken, dat bisschoppelijke bezorgdheid
nu reeds, in de eerste ure, den priester, die
steeds zoo goed was voor anderen en zich
zelf zoo weinig telde, had overmachtigd.
Op onze vraag dienaangaande merkte Z. H.
Exc. dan ook op, dat de tijd, waarin we leven,
zoo uiterst moeilijk en zwaar is; dat zoo ge
weldige vraagstukken dagelijks de taak der
geestelijke overheid komen verzwaren, dat het
Herderschap zeker geen begeerenswaardige
post is geworden.
„Maar, Mgr., u, die reeds bergen moeilijk
heden verzet hebt, die alles met Uw enthou
siasme hebt weten te bereiken
„Natuurlijk," aldus luidde 't antwoord, „O.L.
Heer moet helpen en zal helpen en denk er
omalles met den bijstand van Maria."
Dat was de taal, die we van Deken en Pas
toor konden verwachten; daarop duidde ook
zijn eerste gebaar na het ontegenzeglijk ont
roering brengende telegram der benoeming
Christus in het H. Sacrament en Maria, de
Moeder van Altijddurenden Bijstand zullen
helpen.
Vandaag gaat Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers
naar Mgr. H. Taskin, den kapittel-vicaris, om
dan Maandag weer in de parochie te Hoorn
waar de vreugde over deze geheel onverwach
te benoeming zeer groot is, terug te keeren.
Op ons verzoek heeft Mgr. Huibers ons ook
nog enkele bijzonderheden meegedeeld over
zijn jeugd en eerste priesterjaren.
Joannes Petrus Huibers werd geboren te
Amsterdam, den 15den November 1875, zulks
in tegenstelling met het eerste bericht, waarin
meegedeeld werd, dat de nieuwbenoemde bis
schop uit Gouda geboortig was.
Zijn geboortehuis, dat thans is weggebroken,
stond in de Vijzelstraat, ressorteerende onder
de parochie van den H. Willibrordus binnen de
Veste, „de Duif", waar hij het H. Doopsel ont
ving. Hij bezocht de school van meester van
Schaik, die gevestigd was aan de Prinsengracht
bij het Molenpad.
Daar de vader van den nieuwen bisschop
hoofdopzichter was bij de Staatsspoorwegen,
bracht dat voor het gezin nogal eens een ver
wisseling van woonplaats mede.
Op twaalfjarigen leeftijd vertrok de toekom
stige bisschop naar „Hageveld" te Voorhout.
Na de voltooiing der lagere en hoogere priester
studiën volgde den 15den Augustus 1899 de
priesterwijding.
De eerste benoeming van den neomist was die
tot kapelaan te Moordrecht. Dit duurde tot
1902, toen overplaatsing volgde naar Leiden,
totdat in 1906 de begaafde priester naar Hage
veld werd geroepen om daar de toekomstige
priesters op te leiden.
In den loop van het gesprek Was intusschen
al weer een missionaris gekomen, die het heug
lijke nieuws gehoord had en voor zijn vertrek
nog even wilde feliciteeren en afscheid nemen.
Nog andere bezigheden riepen den nieuwen
bisschop, zoodat we het oogenblik gekomen
achtten, Mgr. te danken voor zijn zeer vrien
delijke ontvangst en hem kracht en sterkte
toe te wenschen bij het komende werk als bis
schop van Haarlem.
Het gesprek was zeer hartelijk, joviaal zelfs
verloopen.
Een collega had al voor ons de opmerking
gekregen, dat de kranten wel de noodige dwaas
heden zouden verkondigen.
Dit verwijt natuurlijk afwijzende, had deze
collega geantwoord, dat zulks in dit geval toch
uitgesloten geacht moest worden, waarop snedig
het wederwoord volgde, dat dit antwoord al
de eerste dwaasheid was.
Met dezen wenk hebben we, de bescheiden
persoonlijkheid van Mgr. Huibers kennende,
natuurlijk rekening gehouden, doch het valt
uitermate moeilijk niet nog even met een enkel
waardeerend woord te getuigen van het prach
tige zielenwerk, dat Z. H. Exc. als priester zoo
vele jaren reeds heeft verricht. Vooral zijn
liefde voor armen en zieken mag niet onbe
sproken blijven. Dikwijls was hij zelf geheel
terneergedrukt, als hij kennis had genomen van
de groote moeilijkheden, waarmede zijn paro
chianen te kampen hadden. Hij trok zich dat
steeds aan, vooral als hü in de onmogelijkheid
verkeerde radicale hulp te verleenen.
Als knaap speelde hij op de steenhoopen, die
klaar lagen voor den bouw van het Rijks
museum. Lachend verzekerde hij steeds, dat hij,
al was 't dan niet officieel, den eersten steen
voor dit bouwwerk had gelegd.
Zijn pastoraat te Amsterdam blijft nog steeds
een gelukkige tijd in het leven van Mgr. Hui
bers. Jarenlang was hij de beminde pastoor van
de „Sasseestraat", zooals de gewone Amster
dammer het woord Chasséstraat uitspreekt, de
straat, waar de kerk van O. L. Vrouw van Al
tijddurenden Bijstand staat.
Het was een gelukkige tijd voor pastoor Hui
bers, toen in de eerste jaren van zijn pastoraat
de z.g. Slatuintjes er nog waren en de pastoor
zijn parochianen in den polder per schuitje
moest bezoeken.
Hoe ongaarne deze tuinders hun pastoor in
1928 naar Hoorn zagen vertrekken, blijkt wel
uit het volgende.
Toen de meubelen van den deken te Hoorn
uit den verhuiswagen werden geladen, kwamen
uit alle hoeken en gaten prachtige meloenen
te voorschijn, die deze dankbare parochianen
hun vertrekkenden herder ongemerkt hadden
willen meegeven.
Als een bewijs voor de uitstekende verstand
houding, niet alleen met de parochianen, maar
ook met de onder hem werkende geestelijkheid,
mag wel gelden, dat de kapelaans te Hoorn,
hoezeer ook waardeerende, dat hun pastoor zoo
hoog werd uitverkoren, toch oprecht spijt heb
ben, dat Mgr. Huibers nu de eenvoudige pas
torie te Hoorn gaat verlaten, waar het steeds
zoo gemoedelijk toe ging, niettegenstaande er
zeer hard gewerkt moest worden.
Mgr. J. P. Huibers is een Amsterdammer.
Geen jaar zou hij nalaten den Stillen Omgang
in de hoofdstad mee te maken.
Een hoogtijdag in zijn priesterleven was het,
toen in de dagen van het Eucharistisch Co*,
gres te Amsterdam, z. h. Exc. Mgr. P. Hop
mans de pontificale Hoogmis wilde celebreeren
in zijn eenvoudige hulpkerk.
Eucharistische dagen en het feest van Maria,
Moeder van Altijddurenden Bijstand waren ge
beurtenissen in zijn parochie.
Zoo is er meer en zijn oud-parochianen, zoowel
te Amsterdam als te Hoorn, zullen voorzeker
nog andere goede hoedanigheden van den nieu
wen bisschop weten te belichten. Wij willen
ons echter houden aan den wenk, ons zoo
duidelijk gegeven, het vooral niet te erg te
maken.
W:
•x '''3 C c v s
Xx
Het kleine hulpkerkje aan de Chasséstraat te Amsterdam, door pastoor Huibers in
1917 gebouwd, dat den parochianen tot bedehuis strekte tot 15 Sept. 1927, den dag,
waarop de nieuwe kerk van pastoor Huibers iverd geconsacreerd
Verwachting:
Meest matige Zuidelijke tot Westelijken
wind, zwaar bewolkt tot betrokken, waar-
schijnlijk regen of natte sneeuw, vooral
later veel zachter.
Verdere vooruitzichten: Ruimende wind
met opnieuw afkoeling.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiliiiiiiiliiiiiiilii
Uit den aard der zaak is de datum, waarop
de consecratie van den nieuwen bisschop zal
plaats hebben nog niet vastgesteld. Hierom
trent kunnen nog slechts gissingen worden ge
maakt.
Gewoonlijk heeft de consecratie van een nieu
wen bisschop op een feestdag van Maria of
van een der Apostelen plaats.
Wanneer wij nu nagaan welke feestdagen
van Maria of van een der Apostelen binnenkort
gevierd zullen worden, dan zou allereerst in
aanmerking komen de feestdag van den H.
Apostel Joannes op 27 December as. Deze derde
Kerstdag lijkt echter al zeer ongeschikt voor
de wijding van den nieuwen Haarlemschen
Kerkvorst. De tijd van voorbereiding zou niet
alleen buitengewoon kort zijn, maar ook is de
Kersttijd zeer druk voor de geestelijken, zoodat
de meesten zich niet dan met veel moeite vrij
zouden kunnen maken om bij de plechtigheid
tegenwoordig te zijn.
Eerder schijnt 2 Februari in aanmerking te
komen, de feestdag van O. L. Vrouw Lichtmis
of 25 Februari, de feestdag van den H. Mat
thias.
Goedgekeurd door de Gasstlchtlng
Verkrijgb. bij Uw winkelier. Pr. reeds va. 60
Imp. NiV. Techn. Handelsbur. G. de Boer, A'dam
Zijn benoeming als leeraar kwam
eenigszins onverwacht; of liever: men
had zijn benoeming reeds jaren eer
der verwacht en toen hij eenmaal langer
kapelaan bleef dan gewoonlijk (in Leiden,
zoodat we op Hageveld, dat toen nog ge
vestigd was in Voorhout, veel over hem
hoorden spreken en steeds met lof,) had
men hem ongeveer geschrapt van de lijst
der benoembaren. In dien zin was zijn late
benoeming min of meer een verrassing.
Maar een aangename. Zijn aankomst ligt
me nog zeer goed in het geheugen. Zoodra
hij benoemd was, in Nov. 1906, dus terwijl
het studiejaar al begonnen was, kwam hij
met Hageveld's leeraarscorps kennis ma
ken; beter gezegd; de kennismaking her
nieuwen, want hij was geen onbekende, en
vooral een trouw bezoeker van de Hage-
veldsche tooneelvoorstellingen. Als student
had hij, vooral in de treurspelen, belang
rijke rollen vervuld. En als we hem straks
met mijter en staf aanschouwen, dan komt
ons weer levendig voor den geest, hoe hij
vroeger met groote statigheid en waardig
heid bij voorkeur in Vondels treurspelen
de aartsvaders uitbeeldde.
Een boekengeleerde is „Mijnheer" Hui
bers op Hageveld nooit geweest Al zijn
lessen, ook op de lagere klassen en in de
mindere vakken, gaf hij met lust en ijver,
maar vooral gedragen door priesterlijk
plichtsbesef. Men dacht aanvankelijk, dat
hij bestemd was om subregent te worden;
en Mgr. Taskin, de toenmalige „sub", wien
hij als surveillant ter zijde stond, waar
borgde zonder twijfel een degelijke leiding
en voorbereiding. En veel later wederom,
toen bij regent Ebbinkhuizen's vertrek een
vacature ontstond op Hageveld, werd hij
algemeen door de geestelijken beschouwd
als een geduchte concurrent van Regent
Wijtenburg, dien hij echter als deken op
volgde in Hoorn. Evenwel is hij steeds ge
bleven, tot hij in 1916 belast werd met de
oprichting van een nieuwe parochie in de
Baarsjes te Amsterdam.
Als ik zeg, dat Mijnheer Huibers „ge
woon" leeraar gebleven is, wil ik daarmede
allerminst te kennen geven, dat zijn
leeraarsloopbaan zich door niets bijzonders
kenmerkte. Integendeel; hij heeft daar, ge
lijk overal, uitgeblonken als priester. Aan
genaam collega, bemind bij de studenten,
op de eerste plaats als voorbeeldig en tege
lijkertijd blijmoedig priester. Als zoodanig
vereerden hem de studenten van den be
ginne af,, als zoodanig stond hij in hooge
achting bij zijn medeleeraren. De studen
ten vooral van de hoogere klassen, waren
enthousiast voor den man, die een levend
voorbeeld was van den priester-redenaar.
En al degenen die zich aan zijn geestelijke
leiding toevertrouwden, zullen zich dank
baar herinneren wat hij als biechtvader
voor hen geweest is. En dat priesterlijk voor
beeld had niets, wat door stugheid of
overdreven strengheid afstootte, integen
deel: altijd bleef hij de welwillende en ge
moedelijke vriend voor collega's en studen
ten, altijd bereid om te helpen, vooral door
zijn dichterlijke talenten ten dienste te
stellen. En niet te tellen zijn de feesten
en gelegenheden, waaraan Mijnheer Hui
bers door een aardig versje kleur en leven
bijbracht. Speciaal het tooneel van Hage
veld heeft veel aan hem te danken en me
nige uitvoering onder zijn leiding is onver
getelijk gebleven.
Het door hem zoo oprecht beminde Hage
veld al is het verplaatst naar Heem
stede mag zeer zeker juichen over de
benoeming van Monseigneur Huiberts en
kan er op rekenen, dat hij al zijn groote
gaven zal aanwenden om het te steunen,
om te bevorderen, dat het op de eerste
plaats een kweekschool blijve voor waardige
priesters.
ADR. HOLLENBERG D. P.
Men schrijft ons uit Gouda:
Toen student Huibers aan het groot-seminarie
studeerde bracht hij zijn vacanties door in
Gouda, waar zijn ouders sinds 1895 woonden op
den Kleiweg no. 76.
Op Maandag 21 Aug. 1899 droeg de neomist in
de parochiekerk van O. L. Vrouw ten Hemelop
neming te Gouda zijn eerste plechtige H. Mis
op, waarbij assisteerden de zeereerw. heer v. d.
Hagen als presbyter-assistens, de weleerw. heer
H. A. J. N. Quant, kapelaan te Nieuwkoop, als
diaken en de eerwaarde heer H. Th. Bouters als
sub-diaken. Cantores waren de weleerwaarde
heeren C. B. L. Devoghel en J. W. van der Wal,
terwijl de weleerwaarde heer J. J. M. Teule, ka
pelaan te Leiden, de feestpredicatie hield.
Op de parochiefeesten van deze kerk werd hij
dikwijls gevraagd om door zijn welsprekend
woord de geloovigen te begeesteren. Van den
anderen kant lieten de Goudenaars zich niet
onbetuigd, want toen hij een keer een predicatie
voor zijn te bouwen kerk in Sloten hield, bracht
de collecte meer dan f 1500 op, terwijl talrijke
ringen en andere sieraden op de schaal lagen.
Een zware slag trof hem in 1917, toen hij zijn
beide ouders in dat jaar verloor. Elk jaar komt
deken Huibers nog naar Gouda om daar het
graf van zijn ouders te bezoeken.
Zijn vader, P. J. Huibers, werd 24 December
1839 te Leiderdorp geboren. Sinds 23 Februari
1897 was hij kerkmeester der kerk van O. L.
Vrouw ten Hemelopneming te Gouda. Hij was
ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Zijn moeder, mevrouw C. I. M. Huibers-van de
Bergh, werd 23 Januari 1838 te Leiden geboren.
Een aardige bijzonderheid is, dat het Z. H.
Exc. Mgr. J. P. Huibers, onze nieuwe bisschop,
was, die den allereersten steen heeft gelegd van
het Centraal-Station te Amsterdam.
Als uitvoerend ingenieur had de heer Huibers,
de vader van onzen bisschop, de leiding van
den bouw. Hij heeft toen zijn oudsten zoon, die
ongeveer vijf jaar was, den allereersten steen
van het uitgebreide werk doen leggen, dat later
het C.S. is geworden. De officieele eerste-steen-
legging had natuurlijk pas later plaats.
OOSTERPARK 19 - AMSTERDAM - TEL. 53931
EEN ONDERHOUD MET DEN NIEUWEN
BISSCHOP VAN HAARLEM, Z. H. EXC. MGR.
J. P. HUIBERS.
Mussolini werkt aan een nauwkeurig antwoord
•p het vredesvoorstel.
Abessinië bergt staatsgelden en archieven op in
verband met mogelijke luchtaanvallen.
Het aftreden van President Masaryk van Tsje-
cho-Slowakije.
Nieuwe regeering in Spanje onder leiding van
Valladares.
Mr. A. D. W. de Vries eervol ontslagen als lid
van den Raad van State.
De achtersteven van de in de Scheveningsche
haven gezonken zandzuiger „Blanka" is thans
ook gelicht.
Heemstede, 14 December.
Achter het grillige, vuil berookte complex
van de gasfabriek voert een rechte laan met
strak afgeteekende, winterkale boomen aan
weerskanten naar het klein-seminarie. Een
zwaai met den auto over het knarsende grint
van de breede oprijlanen en wij staan voor het
ruime, glad geplaveide terras, dat in een wijden
boog voor den gevel van het gebouw ligt.
Op het seminarie waar de nieuwbenoemde
bisschop jaren terug zijn krachten gaf aan de
opleiding der Haarlemsche priesterstudenten, is
veel veranderd. Prof. Huibers stond indertijd
voor een bepaalde klas, de hoogste. Eerst na
zijn tijd werd het systeem der vakleeraren in
gevoerd. En de personen zijn ook allen geheel
anderen geworden. Hier is niemand meer, die
den nieuwen bisschop nog als collega heeft ge
kend. Het zijn voor een deel zijn eigen leer
lingen, die thans les geven. Bij dezen echter
heeft de figuur van prof. Huibers ook een die
pen en mooien indruk achtergelaten.
Men herinnert zich hoe hij als een der oudere
professoren hij was korten tijd na regent
Snickers waarnemend regent veel vertrouwen
genoot onder de jongeren. Hij ging ook buiten
de les veel met hen om. Met name leidde hü
hun tooneelclub. Vondelspelen voerde hü her
haaldelijk met hen op. En hoe! Hij was een be
geesterende regisseur, die iederen jongen zyn
rol wist doen begrijpen en aanvoelen hij
voelde zelf fijn aan. Als zielenherder heeft hü
dat naderhand bewezen.
Ook zijn sympathie bleef bij Hageveld. Hü
kwam er nog herhaaldelijk, altijd opgewekt en
bü voorkeur.... als er weer tooneel werd ge
speeld, als er weer een stuk van Vondel op de
planken kwam. Nog niet zoo lang geleden woon
de hü de opvoering van „Petrus en Paulus" bij.
Het klein-seminarie verheugt zich in den
nieuwen bisschop,- die ais een büzonder humaan
professor in de jeugdherinneringen van velen
thans doceerende leeraren voortleeft, als hun
voorbeeld.
Met dien indruk verlieten wij het college, het
breede fraaie gebouw, dat met zün fynen, steil-
volien koepel nog zichtbaar bleef tot op den
grooten weg naar Haarlem, waar de torens van
de kathedraal reeds verschenen.
Warmond, 14 December.
De wintersche rust van het Groot-seminarie
is verbroken, geheel en al verbroken.
Van buiten is er al iets bijzonders. Over den
strakken ernst van het hooge, donkere gebouw,
dat achter de boomen van een grooten tuin te
voorschijn komt, klinken de klanken van luide
en blijde klokken. Een feestdag is ingeluid.
Binnen in de hooge smalle gangen heerscht
een en al leven en blüheid. De hoog eerbied
waardige president één brok stoere energie
loopt met een vriendelijken glimlach te
praten met enkele professoren. Uitgelaten pra
ten de studenten. Aan tafel van middag werd
hen de verheugende tijding meegedeeld, dat een
nieuwe vader over het verweesde bisdom was
aangesteld. De volle vreugde drong nog niet
aanstonds door. De stemming van het silentium,
dat aan de tafel was voorafgegaan, drukte nog
eenigszins. Doch nauwelijks hadden allen zich
voldoende gerealiseerd wat hun hier werd mede
gedeeld, of het gejuich barstte los, om een
stormachtige hoogte te bereiken. Het bleek dat
onder de studenten zich een neef van den
nieuwen bisschop Koos Huibers bevond.
Vrienden en klasgenooten omringen hem thans
en praten honderd uit.
Hier achter die hooge muren, om die sombere
binnenplaats, waar hoog in den voorgevel een
zwarte klok den snel vervliegenden tyd aan-
wijst, oud verdriet wegvaagt, nieuwe vreugde
brengt, hier wordt feest gevierd, zoo bescheiden
als het met den advent-tyd kan worden ver-
eenigd.
Leve de bisschop!
