Steun aan arme parochies
Grootsche hulde aan den
nieuwen bisschop
Anthoiiy Eden aan het „Foreign
Office"
ZADELHOFFI
KA THOLIEK HOORN EERT
MGR. J. P. HUIBERS
ROOKWORST
FEESTGA VE VOOR DEN
NIEUWEN BISSCHOP
ITALIË ONTSTEMD
r*
MAANDAG 23 DECEMBER 1935
In een treffende rede heeft Z. H.
Exc. het bisdom gesteld onder
de bescherming van Maria
„Sub tuum praesidium"
het devies
Aanbieding van het geschenk
der parochie
Geschenk van het kerkbestuur
De burgemeester van Hoorn
spreekt
DOETINCHEM
dan eerst smult UI I
Toespraak van den Bisschop
Groot vertrouwen op Maria
Het wapen en devies
RUBBERHANDEL
Postvluchten
Mr. Duys en de S.D.A.P.
Niet bij afdeelingsvergadering
toegelaten
Smalfilm en geluid
Bewonderenswaardige vinding van
den Haarlemmer J. C. Mol
DE VERMINDERING VAN
ONZEN TUIN BOUW EXPORT
In November tot staan gekomen
DIPHTERITIS-EPIDEMIE
TE GELEEN
Burgemeester Rubert t
De leeken betuigen hun eerbied
Verscherping van de
sancties?
Li V W*
Dezer dagen heeft Mussolini hij de inwijding van de nieuw-gebouwde stad Pontinia
persoonlijk in een stalen helm goud ingezameld
De Katholieken van Hoorn hebben gisteren op
overtuigende wijze afscheid genomen van hun
deken en pastoor en Z. H. Exc. Mgr. J. P. Hui-
bers een enthousiaste hulde gebracht.
De druilerige regen, die tegen drie uur boven
de stad neerdaalde en alle kleur en leven scheen
weg te nemen, kon niet verhinderen, dat een
groote menigte zich tegen dat uur voor de pas
torie verzamelde om getuige te zijn van de
grootsche hulde, die Katholiek Hoorn den nieu
wen bisschop van het diocees wilde bereiden.
Feestelijk wapperde van vele huizen de Ne-
derlandsche driekleur met pauselijken wimpel.
Voor de kerk hadden zich opgesteld de jon
gens van de Kruisvaart, de leden van Kolpings
Lijfwacht, de meisjes der Graal, allen in hun
kleurige uniformen en vele vlaggen meevoerend.
In de verte kwam reeds de Harmonie Apollo"
onder vroolijke klanken aangemarcheerd.
Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers vertoonde zich
nu in bisschoppelijk ornaat voor de pastorie,
omringd door familieleden en veie geestelijken.
Zoo nam Mgr. de hem gebrachte hulde in ont
vangst, waarna de stoet zich formeerde en in
feestelijken optocht naar de Parkzalen trok. Alle
zalen wanen daar tot in de uitsterste hoeken ge
vuld. Naar schatting waren hier ruim tweedui-
zfènd parochianen aanwezig.
In het midden der groote zaal was een podium
opgericht, waarachter tusschen verschillende
schilden ook het wapenschild van den nieuwen
bisschop prijkte. En: daaronder de zinspreuk
Sta en ga voort in de kracht des Heeren.
Bij de inkomst van Mgr. Huibers in de zaal
brak een hartelijke ovatie los.
Duidelijk was het blijde enthousiasme merk
baar, dat deze vele honderden bezielde, nu „hun"
deken tot bisschop was benoemd en voor zijn
heengaan nog eens in hun midden wilde ver
toeven.
Toen Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers op net po
dium had plaats genomen tusschen zijn familie
en geestelijken voerde het gemengde kerkkoor
't „Ecce Sacerdos Magnus" van E. Honig uit.
De jeugdvereenigingen hadden zich met hun
vlaggen opgesteld naast het podium.
Onder de aanwezigen merkten we op vele
Hoogeerw. heeren dekens uit Noord-Holland,
verder vele priesters uit het dekenaat Hoorn,
terwijl Burgemeester Mr. H. Leemhorst en de
wethouders J. v. Bockxmeer en N. Plomper met
den secretaris den heer H J. Room de gemeente
vertegenwoordigden. Mede was aanwezig net
Tweede Kamerlid de heer E. Stumpel.
Hulde der geestelijkheid
Het eerst voerde het woord de weleerw. heer
C. Pouw, oudste kapelaan der parochie, namens
de geestelijkheid. Spr. deed voorlezing van het
besluit der benoeming en riep dan enthousiast
uit: „Onze pastoor Bisschop! Leve de Bisschop!"
(Daverend applaus).
Kapelaan C. Pouw begroette den nieuwen
bisschop als den Prins der Kerk, den Prins van
Haarlems bisdom.
Vervolgens heette spr. hartelijk welkom het
gemeentebestuur, uit wiens aanwezigheid blijkt,
dat de vreugde niet alleen beperkt blijft tot de
katholieken, maar ook de niet-katholieken het
feit waardeeren, dat een der burgers van Hoorn
bisschop is geworden (applaus).
zijn kudde, een herder, die niet zichzelf zocht
en altijd leefde voor anderen.
Hulde en dank betuigt thans de parochie aan
dezen herder, die zeven jaren ononderbroken on
der haar heeft gewerkt.
Het is niet mogelijk alles te vermelden, wat
Mgr. tijdens dit pastoraat te Hoorn heeft ge
wrocht.
Spr. vermeldt o-a. het verbreiden der devotie
tot O- L. Vrouw van Altijddurenden Bijstand.
Verder het feit, dat de bisschop zijn volk heeft
leeren zingen met de kerk. (Applaus).
Zooals 't was in de kerk, zoo was het ook
daarbuiten in het vereenigingsleven.
De eenige demper op de snaren der vreugde
is het feit, dat katholiek Hoorn zijn pastoor
moet missen.
Namens heel de parochie bood spr. hierna
het feestgeschenk der parochie aan. Door de
vele giften zal het mogelijk zijn den nieuwen
bisschop den bisschopsstaf aan te bieden.
Spr. wenschte, dat deze staf een blijvend be
wijs zou mogen zijn van de trouw en de onder
danigheid der parochianen aan hun bisschop-
Met den wensch, dat dit Episcopaat een tijd
perk van heerlijk bloeiend godsdienstig leven
voor vele jaren zou tot stand brengen, besloot
spr. onder luid applaus zijn rede.
De R. K. Gemengde Zangvereeniging „Viribus
Unitis", o.l.v. den heer R. Moeskops, zong hierna
het „Gloria" van Hummel.
De volgende spreker was notaris S. J. J-
Luyckx, die den nieuwen bisschop huldigde na
mens het Kerkbestuur.
Spr. noemde het een duren plicht en een eer
ste taak te bidden voor den Bisschop, die op
een leeftijd, waarop anderen reeds gaarne aan
rusten gaan denken, nu zoo'n zware taak op
zijn schouders heeft gekregen.
Spr. schilderde op prettige wijze de goede ver
houding, die steeds in het Kerkbestuur
heerschte
Heel juist voelde Mgr. steeds de geestelijke
behoeften der parochie aan en veel practisch
werk heeft Z. H. Exc. als deken en pastoor tot
stand gebracht.
Velen in de parochie zullen hun pastoor noode
zien vertrekken, want als ergens ziekte of ellen
de heerschte. dan was pastoor Huibers daar.
De armen en zieken zullen Mgr. Huibers zeker
niet vergeten.
Spr. noemde vervolgens de groote zorg van
deken Huibers om de schoonheid der kerk te
behouden en den fraaien koepel te sparen.
Veel heeft deken Huibers tot stand gebracht.
Als dank zal het Kerkbestuur een tegeltableau
voorstellend de door Mgr. gestichte Mariaschool
aanbieden, waarmede de herinnering aan het
werk van Mgr. te Hoorn blijvend zal worden
gehouden.
Dan was het woord aan mr. H. Leemhorst,
burgemeester van Hoorn.
Deze memoreerde, hoe hij, nadat kapelaan
Pouw hem direct met de benoeming in kennis
had gesteld, kort na het bekend worden reeds
zijn gelukwenschen had aangeboden op de
pastorie.
Thans wilde spr. namens het gemeentebe-
U houdt natuurlijk ook van I
echte Geldersche 8
Vraagt daarom Uw leverancier I
het merk
stuur den Bisschop nog eens officieel met zijn
hooge onderscheiding feliciteeren.
Op een tijd, dat anderen aan rusten mogen
gaan denken, aldus spr., breekt voor den Bis
schop een tijdperk aan, waarop de beslomme
ringen zullen verdubbelen en de werkzaamhe
den zullen vertienvoudigen.
Nu Mgr. Huibers Hoorn gaat verlaten, wenscht
de burgemeester hem toe: vale Episcope, vale.
Het ga U in Uw verder bisschoppelijk leven
goed. Als U in Uw paleis nog eens aan Hoorn
zult willen denken. Mgr. „nihil obstat" daar
is niets tegen.
Hierna hield Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers
een ontroerende toespraak, die inhield moedig
voorwaarts te gaan op den af te leggen Bis-
schoppelijken weg.
Het is, aldus Mgr., een overstelping van ge
voelens, die mij dezer dagen getroffen heeft en
mij geslingerd heeft tusschen hoop en vrees.
De gedachten, die bij me opkwamen, toen ik
llVA/i uo, dat ik uitverkoren was tot Bisschop
van Haarlem, zijn voor mij ontstellend ge
weest.
Menschelijkerwijze gesproken is er veel
schoons in het bisschoppelijk ambt, dat aan
trekt, maar wie eenigszins op de hoogte is,
ziet zooveel moeilijkheden op geestelijk en fi
nancieel gebied, de groote verwarring der gees
ten en zoovele andere factoren, dat het om te
bezwijken is voor een mensch, als hij dat moet
dragen.
Maar bovennatuurlijk gezien, is het iets
schoons uitverkoren te zijn tot Apostel. Maar
bovennatuurlijk gezien heeft de H. Chrysosto-
mus gehuiverd bij de gedachte aan de groote
verantwoording van zoovele duizenden zielen,
terwijl een mensch zijn eigen ziel nauwelijks
kan redden.
Mgr. heeft zich de vraag gesteld, wat het toch
geweest kan zijn, dat hij uit zoovele heilige en
geleerde priesters was uitverkoren.
Daarvoor is slechts één antwoord.
Het ondoorgrondelijk raadsbesluit van de
Goddelijke Drievuldigheid.
Dat is het eenige, dat Mgr. moed geeft en
kracht.
De oneindige Almacht van den Vader heeft 't
vastgesteld en mij, aldus Mgr. in eeuwigheid
voorbestemd.
En de zoon Gods heeft, toen Hij zijn Aposte
len uitkoos als zijn vrienden, als voortzetters van
zijn werk, ook mij geroepen.
Mgr. kan God niet genoeg danken voor de
genade en de gunst, mede Apostel te mogen
wezen.
Het is door het werk van den H. Geest, die de
kerk bestuurt, door alle eeuwen heen, niettegen
staande alle menschelijke aanvallen en fouten,
dat Mgr. is waardig geacht voor het Apostolaat.
Men herinnert Mgr. aan hetgeen hij altijd
gezegd heeft dat alle genaden ons verleend
worden door de voorspraak en den bijstand van
Maria.
Daarom is Z. H. Exc. ook direct gaan neer
knielen voor de beeltenis der H. Maagd.
Met ontroerde stem sprak Mgr. nu zijn groote
liefde uit voor Maria op wie hij al zijn vertrou
wen heeft gesteld en onder wier hoede hij zich
volkomen veilig gevoelt bij de komende moei
lijkheden.
Maria heeft Christus geholpen geheel zijn le
ven en bij zijn sterven stond zij onder zijn kruis.
Toen Mgr. dit overdacht, heeft hij begrepen
dat ook hem de moeilijkheden en kruisen niet
zouden worden gespaard. Toen heeft hij het
kruis, dat de bisschoppen van Haarlem steeds
droegen genomen en het omhelsd vertrouwend
op de hulp van Maria.
Ik weet niet, aldus Z. H. Exc., wat mij bo
ven het hoofd hangt, maar één ding weet ik
zeker, ik mag niet verzaken, noch wankelen,
aarzelen en mistrouwen, want ik heb den steun
van Christus en Zijn Moeder.
Mgr. geeft dan een beschrijving van zijn wa
pen: een zilver veld, beeld van het geloof, met
een rood kruis, dat spreekt van liefde en offer
vaardigheid. In een veld de adelaar, symbool
van den H. Joannes den Evangelist, patroon van
den Bisschop en in een ander veld het hert met
kruis in zijn gewei, beeld van St. Hubertus, het
geslachtswapen van den nieuwen bisschop Hui-
bers-Hubertuszoon.
In het hart van het wapen bevindt zich de
beeltenis van O. L. Vrouw van Altijddurenden
Bijstand. Daaronder de wapenspreuk: „Sub
tuum praesidium" onder Uwe bescherming.
De ontroering werd Mgr. te machtig, toen hij
hierna zijn geheele bisdom stelde onder de be
scherming van Maria, O. L. Vrouw van Altijd
durenden Bijstand.
Met een hartelijk woord dankte Mgr. ten
slotte zijn parochianen voor hun medeleven in
de zeven jaren, dat hij heel gelukkig onder hen
heeft geleefd.
Steeds zal de bisschop prettige herinneringen
aan dezen tijd bewaren.
Dankbaar is Mgr. voor het aangeboden ge
schenk, den bisschopsstaf, waarvan Mgr. de zin
nebeeldige beteekenis verklaart.
Dan brengt Mgr. dank aan het gemeentebe
stuur voor de steeds welwillende medewerking.
Met de belofte, dat hij Hoorn nimmer zal ver
geten, besluit Mgr. en vraagt ten slotte aan al
len een klein gebed.
Aan het einde van deze huldiging zongen
allen gemeenschappelijk het Gregoriaansche
„Credo". Zooals dat klonk, is het een bewijs,
dat goede gemeenschappelijke zang in de kerk
wel zeer goed mogelijk is.
In de algemeene vergadering van de Ned. Ver.
voor den Rubberhandel zijn de aftredende be
stuursleden onder wie de voorzitter, de heer
J. N. Burger, herkozen.
De Perkoe toet vloog van Singapore naar
Bandoeng.
voortgezet en de benoeming van Eden moet
de eerlijkheid van deze belofte bewijzen.
Eden was allerminst ingenomen met de
Parijsche voorstellen en heeft ze te Genève
verdedigd op zulk een wijze, dat hij duidelijk
te kennen gaf, hoe lief het hem zou zijn, in
dien ze werden verworpen.
Hij is in de oogen van Italië het „béte noire"
der „schandelijke sanctie-politiek," de vast
houdende tegenstrever van Italïë's viasthou-
dendheid. De Britsche regeering heeft bij de
Middellandsche Zee-mogendheden laten infor-
meeren, in hoeverre Engeland op den bijstand
van hen zou kunnen rekenen, wanneer Italië
Engeland zou aanvallen, en de antwoorden,
welke zij tot nu toe heeft gekregen, acht zij
geenszins onbevredigend. Ook in den Volken
bond wil Engeland een dergelijke enquête hou
den. Het is duidelijk, dat Baldwin door deze
vragen wil bewijzen, dat het hoofdargument,
waarop Hoare met Laval meeging, is komen
te vervallen en Engeland dus verantwoord is
de door de publieke opinie gewenschte Vol-
kenbondspolitiek weer op te nemen, daar
waar het die zoo leelijk liet liggen. Eden voelt
evenmin als Baldwin iets voor een op eigen
gelegenheid handelen van Engeland, maar hij
is tevens een man gebleken, die een waarlijk
collectieve actie van den Volkenbond in het
leven weet te roepen. In Italië is men over
de benoemnig van Eden slecht te spreken,
want de kansen van een petroleumembargo
zijn daardoor gestegen. Het zal echter nog even
duren, alvorens dit vraagstuk aan de orde wordt
gesteld en Italië heeft dus in ieder geval nog
een weinig tijd om zijn olievoorraden zoo hoog
mogelijk op te voeren. De waarschuwing, welke
de Amerikaansche regeering op grond van de
neutraliteitswet tot de particuliere handelaars
heeft gericht, heeft in de practijk weinig uit
gehaald, want de Amerikaansche uitvoer van
petroleum, katoen, ijzer enz. naar Italië is
belangrijk toegenomen. Mocht Eden den Vol
kenbond meekrijgen voor een uitbreiding en
verscherping der sancties tegen Italië, dan is
het niet onmogelijk, dat ook Amerika stren
gere maatregelen zal gaan nemen.
Ten slotte is door de benoeming van Eden
en de opheffing van het speciale Volken
bondsministerie een toestand in de Britsche
buitenlandsche politiek opgeheven, welke een
ongewenschte tweeslachtigheid in de hand
werkte.
Zondag is in alle kerken en openbare
kapellen van het Bisdom Haarlem
het volgende schrijven van het Ka
thedraal Kapittel van Haarlem voorgele
zen:
HET KATHEDRAAL KAPITTEL VAN
HAARLEM
aan de geestelijkheid en de Geloovigen
van ons Bisdom
Te Deum laudarmis! Wij hebben weer
een Bisschop. Onze maanden lang dage
lijks herhaalde aanroeping van den H.
Geest heeft verhooring gevonden.
Paus Pius XI, de wettige Opvolger»van
den H. Apostel Petrus aan wien Jesus
Christus Zijn Kerk op aarde te besturen
heeft toevertrouwd, heeft, gebruik ma
kende van de volheid Zijner macht tot
Bisschop van de Haarlemsche Kerk en tot
Herder over alle priesters en geloovigen
van dit gebied uitgekozen en aangesteld:
Zijne Hoogwaardige Excellentie Monseig
neur Joannes Petrus Huibers, Deken van
het District Hoorn en pastoor van de pa
rochiekerk van den H. Cyriacus aldaar. Op
Zaterdag 14 December j.L heeft deze blijde
tijding ons allen bereikt; in het Geheim
Consistorie op Maandag 16 December heeft
Zijne Heiligheid den nieuwbenoemden Bis
schop gepreconiseerd, d.i. op plechtige
wijze de benoeming afgekondigd.
Dankbaar en blijde hebben alle katho
lieken van dit diocees: priesters en leeken
deze benoeming ontvangen. Wij hebben
nu een opvolger van onzen nog altijd diep-
betreurden Vader in Christus, Monseig
neur Aengenent, zoo onverwachts van ons
weggenomen. De nieuwe Bisschop is een
persoon aan velen bekend. Zijn verleden
belooft veel voor de toekomst. In velerlei
verschillende werkkringen van kapelaan,
seminarieleeraar, stichter eener nieuwe
parochie en deken heeft hij allerlei erva
ringen opgedaan, die hem zeker zullen be
zielen met wijsheid bij het beslissen over
de vele uiteenloopende vraagstukken die
Hem door priesters en leeken zullen wor
den voorgelegd. Juist in deze tijden nu de
toestanden op geestelijk zoowel als op
stoffelijk gebied zoo hachelijk zijn, heb
ben wij een man noodig die uit eigen on
dervinding veel practische kennis heeft
opgedaan.
Om den Hemelschen Vader, van wien
alle goede gaven komen, voor deze keuze
te danken zal op Zondag den 22sten Dec.
in alle Kerken en Kapellen van het Bis
dom, hetzij na de Hoogmis, hetzij onder
de namiddag- of avondoefening een „Te
Deum" worden gezongen.
Beminde Geloovigen, wij zijn wel ver
heugd over het feit dat de ledige plaats
door het vroegtijdig verscheiden van Mgr.
Aengenent achtergelaten, weer is inge
vuld; doch laten we ons toch wel goed
indenken: de nieuw-benoemde Bisschop
smaakt geen onvermengde vreugde. Hij
zal bij de eerste zich hiervoor aanbiedende
gelegenheid ons wel zeggen dat de erfenis
die Hij van Zijn Doorluchtigen Voorgan
ger gaat overnemen, Hem als een lood
zware last op de schouders komt vallen.
Dezen zoo drukkenden last gaat Hij dragen
voor ons, voor ons aller geestelijk en tijde
lijk welzijn: dit is de plicht van Zijn ambt
als Herder; zoo noodig geeft de goede Her
der zelfs zijn leven voor zijne schapen.
Doch om deze reden hebben wij den plicht
Hem dezen last naar best vermogen te
verlichten en draaglijk te maken. Dit doen
wij door onze volgzaamheid en eerbied,
door onze liefde en vooral door de hulp
van onze gebeden: en voor zoover het zijn
zware zorgen betreft op stoffelijk gebied,
den nood der Arme Parochies, door aanbie
ding van onze stoffelijke gaven.
Het is waar, er zijn vele stoffelijke noo-
den die in deze dagen gelenigd moeten
worden.
Maar onder die vele is voor den Bis
schop de schuldenlast der hulpbehoevende
kerken wel een der ergste, omdat Hij als
Hoofd van het diocees tot taak heeft hier
hulp te bieden, en dit helpen Hem slechts
in zoo^rre mogelijk is, als de geloovigen
Hem dè middelen daarvoor ten dienste
stellen. Dit hebt gij priesters en geloovi
gen op edele en milddadige wijze gedaan
bij den vorigen Bisschop. Wij spreken
met het volste vertrouwen de verwachting
uit dat gij ook onzen nieuwen Bisschop
niet hulpeloos zult laten staan.
Er zijn reeds stemmen vernomen van
edele diocesanen, die voorstellen den
nieuwen bisschop volgens christelijke ge
dachte bij het begin van zijn episcopaat
met wijgeschenken tegemoet te treden:
deze gedachte wenschen wij zoo krachtig
mogelijk aan te moedigen. Het meest aan
gename geschenk zal Hem zeker zijn een
door het geheele diocees saamgebrachte
som om van de schuld die op de noodlij
dende kerken drukt een zoo groot moge
lijk deel af te lossen.
Wat gij ter eere van de nagedachtenis
van Mgr. Aengenent in September zoo
schoon gedaan hebt, dat vragen wij u nu
nogmaals te doen ter verwelkoming van
onzen nieuwen Bisschop.
Daarom schrijven wij voor dat op Zon
dag 29 December in alle kerken en in alle
kapellen, waarover een Rector is aange
steld, onder alle H.H. Missen eene collecte
met open schaal zal gehouden worden
voor dit doel.
Wij verzoeken de Eerwaarde Geestelijk
heid om zelf, gekleed in toga en superplie,
met de offerschaal langs de geloovigen te
gaan om hunne gaven voor den nieuwen
Bisschop in ontvangst te nemen. En zal
dit ons schrijven op Zondag 22 Dec. a.s.
onder alle vastgestelde H.H. Missen van
den kansel worden voorgelezen.
Namens het Kathedraal Kapittel
H. J. M. TASKIN,
Kapittel-Vikaris.
Gegeven te Haarlem, 17 Dec. 1935.
GEBEDEN TOT INTENTIE VAN DEN
NIEUWEN BISSCHOP
Wij behoeven de Geestelijkheid, de religieu
zen en de geloovigen niet aan te sporen om in
de dagen, die de Consecratie van den nieu
wen Bisschop voorafgaan, veel en vurig te bid
den tot den H. Geest, opdat door Zijne over
vloedige gaven de geest van onzen
nieuwen Bisschop bovenmate moge worden
verlicht en aan Hem worde geschonken de zoo
noodige kracht om alles te doen, wat tot Gods
eer bevorderlijk is en heilzaam voor de zielen.
Wij bepalen bij dezen, dat tot en met den
dag van de H. Bisschopswijding:
le. na iedere vastgestelde H. Mis door pries
ter en volk gezamenlijk worde gebeden
„Kom H. Geest" met daarbij behoorend
vers en gebed.
2e. alle priesters in elke H. His de oratio
imperata bidden van den H. Geest (tam-
quam pro re gravi).
H. J. M. TASKIN,
Kapittel-Vikaris.
Zaterdag en Zondag vergaderde te Alkmaar
het gewest Noordholland-Noord van de S.D.A.P.
Onder de aanwezigen bevond zich ook mr.
Duys, hetgeen aanleiding werd tot een uitvoe
rige discussie. Tenslotte werd met 163 tegen 17
stemmen een resolutie aangenomen, die als
volgt luidt:
„Het gewest Noordholland-Noord spreekt als
zijn meening uit, dat, volgens de interpretatie
der statuten, aan een geroyeerd lid, hangende
zijn beroep tegen dit royement geen toegang
tot de vergadering kan worden verleend."
De heer Duys verliet vervolgens onder pro
test de bijeenkomst.
Op uitnoodiging van den heer J. C. Mol, direc
teur van de Multifilm te Haarlem, hebben wij
Zaterdag een bezoek gebracht aan zijn ateliers
aan het Kenaupark te Haarlem, waar hij sinds
jaar en dag in zijn geheimzinnige studio's zijn
wonderlijke en algemeen gewaardeerde bloemen-,
kristallen- en andere wetenschappelijke films
vervaardigt.
De bedoeling van het bezoek gold ditmaal een
kennismaking met een nieuwe vinding van Mol,
n.l. opneming van geluid direct op smalfilm.
Zooals men weet, werden de geluids-smalfilms
tot dusver vervaardigd door verkleining van
normaal- op smalfilm. Het systeem van Mol
echter maakt het mogelijk beeld en geluid di
rect op den smallen band op te nemen.
Reeds geschiedde dit een enkele maal b.v. in
Amerika, doch in Nederland is deze methode ge
heel nieuw, zoodat Mol de eerste Nederlander is,
die er in geslaagd is de geluids-smalfilm in di-
recten zin tot stand te brengen. Hier zij aan toe
gevoegd, dat Mol geen gebruik maakt van een
bestaand systeem, door anderen gevonden, doch
zijn eigen geluidssysteem toepast.
Overbodig op te merken, dat wij hier voor een
prestatie staan, die alle bewondering verdient.
Reden voor ons om op onze filmpagina uitvoe
riger op deze aangelegenheid terug te komen en
daarbij ook de demonstratie te bespreken, welke
de heer Mol ten beste gaf, een demonstratie,
die overtuigend en verrassend was in alle op
zichten.
De export van onze tuinbouwproducten, die
reeds zoo vaak een vermindering te zien heeft
gegeven, blijkt in de maand November wat tot
staan te zijn gekomen. Opvallend is hierbij, dat
de hoeveelheid geëxporteerde producten wat
verminderde, doch de waarde toenam.
Zoo werd thans voor f 1.503.000 naar het bui
tenland gezonden, tegen f 1.457.000 in dezelfde
maand van het vorig jaar.
De vermeerdering van den export in de af-
geloopen maand is in hoofdzaak te danken aan
den grooten afzet van appelen, peren en vruch-
tenpulp, waarvan de export met plm. f 320.000
toenam.
Van de overige producten verminderde even
wel de export.
De exportwaarde van de tuinbouwproducten
naar Duitschland en Engeland, is in de afge-
loopen maand iets gestegen, naar België ver
minderde hij evenwel met meer dan de helft.
De diphteritis-epidemie te Geleen heeft een
zoodanig karakter aangenomen, dat op advies
van den inspecteur voor de Volksgezondheid
het gemeentebestuur heeft besloten alle lagere
scholen en de bewaarscholen tot 2 Januari te
sluiten. Een nader onderzoek zal dan uitmaken
of zü weer geopend kunnen worden.
Zondagmiddag te drie uur is in het St. Igna
tius Ziekenhuis te Breda in den ouderdom van
43 jaar de heer J. J. M. Rubert, burgemeester
der gemeente Woensdrecht, overleden.
De heer Rubert had de vorige week Dinsdag
een zware operatie ondergaan en sindsdien was
zijn toestand zeer ernstig.
De overledene werd in 1917 tot burgemeester
van Woensdrecht benoemd. Sinds 1923 vervulde
hij ook het ambt van gemeentesecretaris.
De heer Rubert was lid der Provinciale Sta
ten van Noord-Brabant.
Onder zijn bestuur kwam het vliegveld van
Woensdrecht tot stand.
Verder heette spr. welkom de aanwezige
geestelijkheid, die haar vriend heeft willen
eeren. Tenslotte begroette spr. den broeder van
den Bisschop, die met zijn familie hier aan het
feest luister' bijzette.
Kapelaan Pouw herinnerde aan de woorden
van den bisschop bij zijn benoeming:
„De priesters schijnen in hun schik te zijn."
„Ja, Mgr", aldus spr., „de priesters zijn in hun
schik en vooral de geestelijkheid van de pa
rochie en van het dekenaat."
De geestelijkheid is dankbaar voor de bezie
ling van den nieuwen bisschop, voor voorbeeld
van arbeid en gebed. Dankbaar, dat Z. H. Eerw.
den geestelijken dichter heeft gebracht tot de H.
Eucharistie en tot Maria.
Vooral roemde spr. de kinderlijke liefde van
den Bisschop voor O. L. Vrouw van Altijddu
renden Bijstand.
Misschien is de bisschop het meest verheugd,
omdat tijdens zijn Episcopaat geestelijkheid en
geloovigen dichter gebracht zullen worden bij
Maria, 't Spijt de kapelaans der parochie, dat
de pastoor heengaat. Mgr. was steeds voor hen
een vaderlijke vriend, dien de geestelijken bij
alles wat ze zullen doen als een voorbeeld zullen
navolgen.
Met een belofte, dat de geestelijken den bis
schop in hun gebeden niet zullen vergeten, be
sloot spr. zijn rede met den heilwensch: leve
de Bisschop. (Applaus.)
Na 'n orkestnummer van de Harmonie „Apol
lo", o. 1. van den heer L. Koning, was het woord
aan den heer J. v. d. Knaap, voorzitter van
„Katholiek Hoorn".
In een van enthousiasme trillend betoog schil
derde spreker de groote vreugde, die Hoorn be
zielt, nu deken Huibers tot zoo hooge waardig
heid was uitverkoren.
Aan Hoorn, dat toch niet de minste was van
de steden van het diocees, is een groote eer te
beurt gevallen.
Nog lang zal het klinken: Onze deken is bis
schop van Haarlem. (Applaus.) Komende ge
slachten zullen op dit feit blijven wijzen. De
kinderen van thans zullen zich later gaarne
herinneren wat deken en pastoor Huibers voor
hen in hun jeugd beteekend heeft.
Spr. gaat dan na, welke hooge functies de
bisschop bekleedt als vorst van het diocees en
verklaart de beteekenis der bijzondere bisschop
pelijke eereteekenen, het kruis, de myther. ring
en staf.
Wü hebben het geloof en de wetenschap, dat
de Bisschop is gekozen door den H. Geest om
met den Paus de strijdende Kerk te besturen.
Spr. roemt Mgr. als een vader en herder voor
Men behoeft het met de Italiaansche
zienswijze inzake het Italiaansch-
Abessinisch conflict niet eens te zijn
om volmondig toe te kunnen geven, dat Italië
in verband met de Parijsche voorstellen, welke
door Baldwin haastig dood werden verklaard,
nog vóór zij een kans hadden gekregen tot le
ven te komen, allerwonderlijkst behandeld is.
Wel niet wonderlijker dan Italië zelf den Vol
kenbond behandelt, van welken het nog steeds
lid blijft, al treedt het ook zijn rechtsbeginse
len en rechtsregelen met militair gelaarsde voe
ten, maar toch wonderlijk genoeg om Mussoli
ni gelegenheid te geven nog wat rechter te gaan
zitten op het chauvinistische oorlogspaard, dat
in Rome het Italiaansche hart verrukkend pa-
raderijdt, maar in Abessinië leelijke klappen
krijgt. Hoe men het ook draait en keert, Hoare
en Laval, de Britsche en de Fransche regeering,
zijn het een moment eens geweest over deze
compromitteerende compromisvoorstellen en
hebben deze als een acceptabelen grondslag
voor vredesonderhandelingen aan alle betrok
ken instanties officieel voorgelegd. Itlaië nam
ze in overweging, niet om ze zonder voorbehoud
te aanvaarden, maar om er een officiéél ant
woord op te kunnen geven. Vóór Italië echter
zijn officieele meening kenbaar had gemaakt,
liet de Britsche regeering de gedane voorstel
len onder invloed van de verontwaardiging der
publieke opinie vallen en offerde zij Sir Samuel
Hoare op, terwijl de Volkenbond een resolutie
aannam, welke Italië den indruk moest ge
ven dat Genève alsnog op Italië's antwoord
wachtte, alvorens de Parijsche voorstellen,
waarmee verschillende raadsleden niet accoord
gaan, definitief van de baan te schuiven. De
Volkenbond, die de bittere pil voor Laval en
Hoare zoo zwaar mogelijk wilde vergulden, heeft
de Italiaansche pers daardoor de kans gela
ten het volk te vertellen, dat de Volkenbond
Italië heeft trachten te belasten met het odium
van de mislukking der reeds bij voorbaat mis
lukte bemiddelingspoging. Vandaar dat Italië
thans een houding aanneemt alsof er te Genève
een minderwaardige comedie is opgevoerd,
waarbij de consequentie en doordrijverige hou
ding van het zelfs zijn trouwringen in den oor
logssmeltkroes werpende Italië bijzonder gunstig
afsteekt als een overtuigend bewijs van zijn
wilskracht en de waarachtigheid zijner princi-
pieele overtuiging. De blunder van Parijs is
zoodoende oogenschijnlijk een diplomatiek suc
ces voor den Duce geworden, maar of hem dat
veel zal baten, is een tweede.
De tragi-comedie van het plan-Laval-
Hoare, welke ook in Amerika een bui
tengewoon slechten indruk heeft ge
maakt en dat is heel belangrijk
aangezien bij een eventueele verscherping der
sancties de houding der Vereenigde Staten zoo
geen beslissende dan toch een zeer voorname
rol zal spelen is thans definitief geliqui
deerd, ook al wenscht Italië de fictie te hand
haven als zouden de Parijsche voorstellen
geldend blijven en een uitgangspunt bieden
voor mogelijke latere besprekingen.
Baldwin doet zijn best om zijn ernstig ge
schokt prestige zoo goed mogelijk te herstel
len en heeft ten slotte aan Anthony Eden de
voorkeur gegeven boven Austen en Neville
Chamberlain en boven Lord Halifax om den
op zijn neus gevallen Sir Samuel Hoare aan
Buitenlandsche Zaken op te volgen. Baldwin
beloofde, dat de Britsche Volkenbondspolitiek
van vóór de verkiezingen integraal zou worden
