De ontbinding der Cortes
in Spanje
DE FILM VAN DE K XVIII
HONIG S BOUILLONBLOKJES 6 voor lOct.
Hotelpersoneel
viert feest
Statistiek der gods
diensten
VALLADARES EN DE
VRIJHEID"
s 38
20.000 MIJLEN OVER ZEE
ONS VOETBALSUCCES
TE PARIJS
VALDA PASTILLES
WOENSDAG 15 JANUARI 1936
De president der republiek zet
zijn positie op het spel
Balans 54 maanden
republiek
JAARBEURS TE TEL-AVIV
Deelneming van Nederland
Arbeidscontract in de
meubelindustrie
Voor nieuwe C. A. O. loonsver
lagingen voorgesteld
MINISTERS OP REIS
Naar Posen vertrokken
Ned. R.K. Drogistenbond
Minister De Wilde met verlof
Niet slechts een actueel, maar ook
een cultureel hoogstaand
filmwerk
Ernstige critiek op de instanties
die verantwoordelijk zijn voor
de samenstelling van de
Fransche ploeg
Enthousiasme, dat
prettig aandeed
Een terugblik
Hoe de teekenaar van de Paris-Midi onze ploeg zag. Bakhuys, omgeven door Wels,
Drok, Smit, Van Nellen, Paauwe, Anderiesen, Van Heel, Weber, Caldenhove enHalle,
biedt de Fransche ploeg verscheidene aardige doelpuntjes aan
De viering van het zilveren jubilé
van den Ned. R.K. Bond van
Hotel-, Café- en Restau-
rant-geëmployeerd en
Slot der feestelijkheden
'VERKOUDHEID
ECHTE VALDA
Ruim 36 pCt. der bevolking van
Nederland Katholiek
NIEUWE MOERDIJKBRUG
Nog dit jaar gereed?
ELECTRISCHE VERLICHTING
Iets nieuws gedemonstreerd
J. STAMPERIUS ERNSTIG ZIEK
Nationale tentoonstelling
te Rotterdam
(Bijzondere correspondentie)
Wat te voorzien was is geschied: de
Cortes zijn ontbonden. De verkiezin
gen voor de nieuwe volksvertegen
woordiging zullen plaats hebben op 16 Februari,
de herstemmingen op 1 Maart en veertien da
gen later, op 16 Maart, zal het nieuwe Parle
ment voor de eerste maal bijeen komen. Daar
mede is de chronische politieke crisis in een
nieuwe, even kritieke als beslissende phase ge
treden. Want men behoeft geen oogenblik te
aarzelen om te verklaren, dat de samenstelling
van de nieuwe Cortes niet alleen doorslag-
gevenden invloed zal oefenen op de „kleur" van
de republiek, maar zeer waarschijnlijk óók voor
het regiem-als-zoodanig beslissend zal zijn.
Alle partijen en groepen zijn het er over eens
dat de groote slag om de republiek en haar in
stellingen thans geleverd worden zal. Winnen
de rechtsche partijen dan zal de tegenwoordige
president der republiek, die obstinaat gewei
gerd heeft Gil Robles met de vorming van een
kabinet te belasten, op zeer korten termijn tot
aftreden worden genoopt, dan zal de grondwet,
de republikeinsch-socialistische grondwet van de
Constituante, aan een zéér grondige herziening
worden onderworpen en het is volstrekt niet
uitgesloten dat de restauratie vermoedelijk
ten gunste van Alphonso's zoon, prins Juan
binnen den kring der waarschijnlijkheden treedt.
Blijft de zege aan het linksche blok, dat onder
aanvoering van de socialisten den strijd aan
bindt, dan zal er van grondwetsherziening geen
sprake zijn en de marxistische politiek, die
Spanje zooveel ellende bezorgd en het land
stroomen bloeds gekost heeft, zal nieuwe slacht
offers maken. Met een overwinning der gema
tigde partijen behoeft nauwelijks rekening te
worden gehouden. De radicale partij, die tot
dusver de kern der gematigden vormde, is door
de jongste schandalen zoodanig verzwakt dat
zij van de stembus weinig te hopen heeft. Zij
zal van geluk spreken mogen als de kiezers
haar geen verpletterende nederlaag laten lijden.
De strijd gaat in Spanje rechts tegen links en
aan beide zijden van de barricade is men vol
goeden moed. Niemand kent nauwkeurig de
meening van het kiezerscorps, alle verrassingen
zijn mogelijk en men hoopt allerwegen dat die
verrassingen vreugdige zullen zijn.
Onpartijdige opmerkers geven Gil Robles
en zijn Populisten een goede kans. Gil
Robles' partij is de eenige, die in het
geheele land over een hechte organisatie be
schikt en het staat vrijwel vast, dat de leider
der Katholieken in de kleinere steden en in de
dorpen op een zeer groot aantal stemmen van
kiezeressen zal kunnen rekenen. De socialisten,
die indertijd het algemeen stemrecht voor man
nen én vrouwen doordreven een kwestie van
principe geven zich er thans rekenschap van
dat zij daarmee een ernstige fout begaan heb
ben. Zij hadden op der vrouwen dankbaarheid
gerekend waren zij het niet die de vrouw in
Spanje „bevrijdden"? maar zij hebben er
nooit aan gedacht dat de Spaansche vrouw de
draagster is van de tradities van geloof en ras
en dat zij van haar nieuwe vrijheid een gebruik
kon maken dat den rooden meesters wel eens
minder welgevallig kon zijn. Welk gebruik de
Spaansche vrouw van haar stembiljet maakte
de linksche partijen hebben het in 1933 tot
haar schade ondervonden.
Hoe dit zij, de vrouw kiest in Spanje en aan
haar rechten is voor het oogenblik niet te
tornen. Zeker is dat zij er zijn meer kieze
ressen dan kiezers op het resultaat van den
stembusstrijd beslissenden invloed oefenen kan.
Laat ons intusschen de gebeurtenissen niet
vooruitloopen. De kiescampagne moet nog be
ginnen en voor het doen van voorspellingen be
staan nog geen goede gronden. Zeker is dat de
regeering, voor het oogenblik althans, voorne
mens is den partijen, allen partijen, zoo groot
mogelijke vrijheid te waarborgen. De maatrege
len, die de vrijheid van propaganda beperkten,
zijn opgeheven, de censuur bestaat niet meer,
de socialistische volkshuizen hebben opnieuw
hun deuren mogen openen en het is vrij
waarschijnlijk, dat de indertijd wegens wan
beheer afgezette roode gemeenteraden opnieuw
in functie zullen treden. Dit alles bevoordeelt
de linksche partijen in niet geringe mate.
Van de nieuwe vrijheid maakt de linksche
pers reeds 't. ijverigst gebruik. Alle min of
meer marxistisch beïnvloede organen toonen
zich ten zeerste in hun schik. „El Socialista" is
op staanden voet de publicatie begonnen van
een wijdloopige reportage, waarin de „gru
welen", die de Spaansche troepen onder leiding
van generaal Lopes Ochoa bij gelegenheid van
de onderdrukking van den opstand in Asturië
zouden hebben bedreven, breed worden uitge
meten. Dit blad windt er trouwens geen doekjes
om dat de doeleinden van het Spaansche so
cialisme en die van het Russische communisme
volmaakt dezelfde zijn. „Sommige details'''
schrijft het blad in een uiterst heftig artikel
„mogen verschillen, maar de fundamenteele ele-
woordiging had geen enkele nuttige rol meer te
spelen.
Zoo staat Spanje aan het begin van een
nieuwe periode. De eerste is zeker niet geluk
kig geweest. Wat zij gebracht heeft? „La
Nacion" somt de „zegeningen" van de eerste 54
maanden Spaansche republiek op:
Twee parlementen, 26 regeeringscrises, 65 mi
nisters, een revolutie (2500 dooden), 7 opstan
den, 9000 stakingen, 1000 gemeenteraden ge
schorst, 114 dagbladen verboden, twee en een
half jaar staat van beleg enzoovoorts. Oviedo
verbrand, 80.000 boeken vernietigd, 200 kerken
in brand gestoken, 700.000 werkloozen.
Heel fraai is het niet. Laat ons voor Spanje
hopen dat de volgende periode bij deze gunstig
afsteekt.
De plannen van het Comité ter bevordering
van den handel tusschen Nederland en Pales
tina om op de in Mei 1936 te Tel-Aviv te hou
den Palestijnsche Jaarbeurs, een Nederlandsche
Sectie te organiseeren, hebben bij de Regeering
en het Nederlandsche bedrijfsleven een dus
danig gunstig onthaal gevonden, dat het
Comité thans definitief besloten heeft de plan
nen te laten doorgaan.
De collectieve inzending van het Nederland
sche bedrijfsleven zal worden gehuisvest in een
afzonderlijk paviljoen.
De uitvoering der plannen is in handen ge
legd van het Nederlandsche Jaarbeursinstituut
te Utrecht.
menten zijn dezelfde. In werkelijkheid zijn wij
communisten." Het is altijd goed dat te weten.
Een gewaarschuwd man is er twee waard.
De Katholiek Alcala Zamora heeft zeker
niet dan na rijp beraad het besluit geno
men de Cortes te ontbinden. En het Kan
hem niet onbekend zijn dat hij hoog spel speelt.
Evenmin kan hij zich verhelen dat alleen een
linksche overwinning, die ook den burgerlijk-
linkschen partijen nog zekeren invloed laat, hem
als president der republiek redden kan. Het is
daarom dat de president, op gevaar af een bur
geroorlog te ontketenen, de sluizen voor de link
sche propaganda zoo wijd mogelijk open gezet
heeft. Het kabinet Portela Valladares is vol
komen bereid zijn wil te doen. Het manoeu
vreert geheel volgens den wensch van den pre
sident.
Dat het deze aan handigheid niet ontbreekt
is bezwaarlijk te ontkennen. Alcala Zamora
heeft nóch Largo Caballero noch Gil Rdbles
ooit met de kabinetsformatie willen belasten.
In het eerste geval zou de republiek vermoe
delijk in zeer korten tijd een filiaal van Mos-
cou geworden zijn, in het tweede geval zou de
republikeinsche grondwet aan een herziening
onderworpen zijn, een herziening, die de presi
dent niet wenscht. Formeel heeft het staats
hoofd zeker de bevoegdheid op te treden als hij
deed. Volgens art. 75 van de Grondwet benoemt
het staatshoofd den leider der regeering en
deze kan alleen zijn plaats behouden als hij te
gelijkertijd het vertrouwen van de Cortes en dat
van den president geniet. Zoo kon het meer
malen gebeuren dat de premier door een an
dere vervangen werd, ofschoon hij in de Cortes
geen nederlaag geleden had. En ook tot ont
binding van de volksvertegenwoordiging had de
president formeel het recht. Art. 81 veroorlooft
den president zelfs gedurende zijn mandaat de
Cortes tweemaal te ontbinden. Die tweede
keer moet evenwel voor de nieuwe Cortes ge
rechtvaardigd worden. Wordt de president door
de nieuwe vertegenwoordiging in het ongelijk
gesteld dan dient hij zijn ontslag te nemen.
Alcala Zamora is van oordeel dat hij van
zijn bevoegdheid tot Cortes-ontbinding slechts
éénmaal gebruik gemaakt heeft. De ontbinding
der Constituante toch vormde een uitzonde
ringsgeval.
En de ontbinding van thans was noodzakelijk
om debatten te vermijden, die de regeering en
het staatshoofd zelf vermoedelijk in een zeer
moeilijke positie zouden hebben gebracht. Een
dag vóór de permanente deputatie van de Cor
tes zou bijeenkomen om over de beschuldi
gingen der monarchistische groepen besprekin
gen te voeren verscheen het ontbindingsdecreet.
Het verraste zeker, maar het is in de geheele
pers om verschillende redenen wel is waar
als de eenige en beste oplossing van den be-
staanden imbroglio aanvaard. Als het toch tot
Cortesontbinding komen moest dan maar hoe
eerder hoe beter. De huidige volksvertegen-
In verband met het opzeggen van de C. A. O.
in de meubelindustrie hebben de werkgevers
organisaties aan de drie vakbonden van meu
belmakers voorstellen gedaan om een nieuwe
overeenkomst aan te gaan.
Deze voorstellen bevatten volgens het Volk
o.m. de volgende wijzigingen van de thans nog
loopende collectieve arbeidsovereenkomst, die
per 1 Maart a.s. is afgeloopen.*
Voorgesteld wordt een loonsverlaging van
tien procent voor alle werknemers, met uitzon
dering van de behangersnaaisters, op wier loon
men vijftien procent wil korten.
Verder een vergrooting van het loonversehil
tusschen geschoolde meubelmakers en z.g. rou
tine-arbeiders (geoefende meubelmakers) van 3
tot 5 cent per uur, benevens vergrooting van
het aantal gezellen, dat in de termen valt voor
routineloon. Verslechting van de contractbepa
ling ten aanzien van doorbetaling van loon op
de algemeen erkende christelijke feestdagen.
Vrijdag a.s. zal in Den Haag een conferentie
worden gehouden. De werkgevers zullen deze
voorstellen daar nader toelichten.
Minister Gelissen en Deckers zijn Dinsdag
avond naar Posen vertrokken in gezelschap van
den onderminister van landbouw, Raczynski en
den Poolschen gezant in Nederland, Babinski.
Bij hun vertrek waren aanwezig de minister
voor industrie, Gorecki en andere persoonlijk
heden.
In de hoofdbestuursvergadering werden by
de verdeeling der functies deze aldus gewij
zigd:
De heer LenssenZeyen uit Kerkrade werd
herbenoemd tot voorzitter. De heer Jules Lee
narts uit Maastricht, tot dusver penningmees
ter, werd benoemd tot secretaris. Deze functie
werd tot heden vele jaren vervuld door den
heer P. Jaspers uit Maastricht. Tot penning
meester werd benoemd de heer J. Gulikers uit
Gulpen.
Óe minister van Binnenlandsche Zaken is
heden met verlof naar het buitenland vertrok
ken. Hij zal tot 25 dezer afwezig zün.
In het City-theater te 'sGravenhage werd
dezer dagen door de directie van de film
fabriek „Polygoon" te Haarlem 'n voorstel
ling voor de pers gegeven van de film „20.000
myien over zee", vervaardigd door den luit.-
ter-zee 2e kl. M. S. Wytema, tüdens den tocht
van de K. XVIII, de duikboot die op reis van
Den Helder naar Soerabaia vUf werelddeelen
doorkruiste.
Van dit niet alleen actueele, maar ook cul
tureel hoogstaande filmwerk is het uiterst
moeilijk in een kort overzicht de goede hoe
danigheden en de nationale beteekenis te be
schreven. Men kan niet anders dan overvloe
dig respect hebben voor den arbeid van den
heer Wytema, die als amateur-cineast na een
voorbereiding van slechts zes weken in de film
fabriek te Haarlem, aan boord van een onder
zeeër situaties heeft weten te verfilmen, waar
een veteraan onder de operateurs wellicht
nauweiyks tegen opgewassen zou geweest zijn.
Reeds van het eerste oogenblik aan, bij het
vertrek van de K. XVIII op 14 November 1934
uit het vaderland, geeft de film een prachtig
overzicht van alles wat zich daarby afspeelde.
Men ziet onmiddeliyk dat hier niet slechts
naar een photographische waarneming is ge
streefd, doch dat de man achter de camera
een „filmisch" oog gehad heeft voor alles, wat
zich om het zichtbare beeld heen bewoog.
Van de reis troffen ons de schitterende na-
tuur-opnamen, die de heer Wytema als een
schoone omhjsting wist te verzamelen rond
het dageiyksch leven aan boord, dat zich by
kalme zee of onder stormgeweld steeds af
wisselend vertoonde.
Het ontbreekt natuuriyk niet aan den noo-
digen humor, zeemanshumor in woord en lied
en beeld en van een door-en-door gezonde
soort! Zoo büv. tüdens het bezoek van Nep-
tunus en diens „eega" bij het passeeren van
den evenaar en gedurende den rijtoer in Dur
ban. Doch ook vele stemmige momenten bo
den gelegenheid tot goede tafereelen, we denken
hierby aan het Kerstfeest „in den bulk van
den walvisch" en aan momenten waaruit de
ernst van den arbeid bleek.
Drie verschillende doelen werden op deze
De groote nederlaag van het Fransche
voetbalelftal heeft in Frankrijk grooten in
druk gemaakt, en voor den bond en dege
nen, die belast zyn met de samenstelling
van de Fransche ploeg is de critiek lang
niet malsch.
Uit een artikeltje van Jacques de Ryswick
in „Paris-Midi" blükt dit ook overduidelijk.
Moeten wij huilen of lachen, aldus de schry-
ver. Men weet het niet. Na het meerendeel van
de wedstrijden van de Fransche ploeg hebben
wy steeds ernstige critiek geleverd op de ge
volgde werkwijze van den bond, maar altijd
werd er geantwoord, dat het niet mogelijk was
om anders te handelen. Nog na den laatsten
wedstrijd ZwitserlandFrankryk hebben wü
getracht verschillende middelen aan te geven,
die tot verbetering zouden kunnen leiden en
zouden kunnen zorgen, dat de nationale ploeg
een beteren indruk maakte. Wij hebben toen
o.a. gesproken, aldus het blad, van plaatselijke
selectie en van gezameniyke voorbereiding,
maar men heeft niet naar ons willen luiste
ren. Nu zal men gedurende enkele dagen in
verlegenheid zitten, maar weldra zal men dezen
slag voor het Fransche voetbal weer vergeten
zijn en op den ouden weg voortgaan.
Waarvoor dienen deze internationale wed-
strijden nu eigeniyk? Alleen om goede recettes
te maken en ons verder in het buitenland be-
lacheiyk te maken? Als men werkeiyk niets
wil beproeven, zou het heel wat beter zijn om
maar geen internationale wedstrüden meer te
organiseeren.
In hetzelfde blad vinden wy nog een aardige
beschouwing van Luc. Vincent, die wy voor onze
lezers belangwekkend genoeg vinden om hier
gedeelteiyk weer te geven.
Met eenige weken tusschenruimte hebben
wij, aldus schrijft Vincent, in het Pare des
Princes twee internationale wedstrüden büge-
woond, die zeer veel met elkaar gemeen had
den. Evenals bij ParijsBoedapest zagen
wy onder dezelfde weersomstandigheden een
zelfde bedroevend schouwspel, n.l. een mach-
telooze Fransche ploeg, die tegen een veel beter
buitenlandsch elftal niet opgewassen bleek. Er
wordt dan gewezen op het fraaie spel van de
Hongaren, die technisch beter waren, zich met
groot gemak over het gladde terrein bewogen,
uitstekend schoten en vooral ook bezield waren
met den wil om te winnen. Hiertegenover stond
een samenraapsel van verschillende spelers in
het veld die tegen hun tegenstanders vrijwel
machteloos waren. Men behoeft zich in de
plaats van de roode shirts der Hongaren slechts
de oranje shirts der Nederlanders te denken en
van het Parijsche team enkele spelers uit de
hoofdstad door spelers uit de provincie te ver
vangen en men kan weer hetzelfde spelbeeld
zien.
Een ding verschilde er echter wel, n.l. de
entourage, die thans aardige en onverwachte
contrasten bood. Over het geheel genomen wa
ren de uitingen van het publiek hetzelfde en
zü hielden of tevredenheid of afkeuring over
het door de spelers vertoonde spel in. Een deel
van de toeschouwers juichte Zondag van
vreugde, danste op de tribunes en zwaaide met
papieren vlaggetjes. Het overige deel der toe
schouwers en verreweg het grootste deel toon
de echter zün afkeuring door te fluiten en riep,
dat men zün geld terug wilde hebben. Men
was teleurgesteld weer een soort ParüsBuda-
pest-wedstrüd te zien, waarvan men genoeg
had evenals van de slechte actualiteiten, die
men soms viermaal in de week in de bioscopen
hetzelfde ziet.
De verheugde toeschouwers waren de Neder
landsche supporters en de anderen de Parijze-
naars Zoo werd, wat aanleiding gaf tot de er
gernis van de meeste toeschouwers een reden
tot vreugde voor de anderen. Wat deed dat
enthousiasme van de Hollanders prettig aan.
Hun optimisme en hun gerechtvaardigde vreug
de vonden eigeniyk de reden in den geest, die
ook hun spelers in het veld bezielde, n.l. het
verlangen om te winnen En een bijzonder aar
dig moment was het, toen de kleine vleugel
speler Wels na het tweede doelpunt te hebben
gescoord, door den grooten Bakhuys, den „ko
ning van het veld" werd opgenomen en in
triomf werd weggedragen. Het bezielende en
thousiasme van de Nederlanders kwam overal
in tot uiting. En ook de Nederlandsche gezant
zelf deed niet voor de supporters onder en
haastte zich na afloop om de spelers in de
kleedkamers geluk te wenschen en de hand te
drukken te midden van de stroomende dou
ches.
Met genoegen zullen wy aan dezen uitste
kenden geest van deze waarlük sportieve Hol
landers biyven denken en als men bedenkt,
dat deze voetbalkampioenen amateurs zün, be
grijpt men, dat zy deze hulde ten volle ver
dienen.
Wij hebben hier, aldus het blad, een „groO'
ie" ploeg aan het werk gezien groot in de
waarlijke beteekenis van het woord. Wat een
opmerkeiyk spel, wat een fraai kopwerk, wat
een doortastendheid in de verdediging, wat een
activiteit voor de doelen.
Wat een tegenstelling met de Fransche ploeg
van wie alleen Courtois, die evenwel de min
dere van Bakhuys was, een vermelding ver>
dient.
m
Hr. Ms. K. XVIII had dikwijls met
zwaar weer te kampen. Storm op
den Atlantischen Oceaan.
wereldreis nagestreefd: het toevoegen van het
vaartuig aan de zeemacht in Oost-Indië, het
verstrekken van weerberichten aan het vlieg
tuig „De Snip" uit het midden van den Atlan
tischen Oceaan, toen deze K. L. M.-vogel de
Kerstvlucht naar West-Indië volbracht, en ten
slotte het houden van duikoefeningen om aan
den meereizenden prof. Vening Meinesz gele
genheid te geven zün zwaartekracht-metingen
boven den oceaan-bodem te verrichten.
Voor dit laatste doel werd niet minder dan
238 keer ondergedokenen weer bovenge
komen, hetgeen op zichzelf reeds een presta
tie blükt, waarvan men zich geen voorstelling
kan vormen voor men van deze film geleerd
heeft, wat zulk een duikoefening inhoudt!
Begroet door de geheele vloot, door tien
duizenden belangstellenden aan den wal en op
schepen, gleed de K. XVIII op 11 Juli 1935 de
haven van Soerabaia binnen. Van dit groot-
sche slot geeft de film ons een beeld, dat meer
zegt dan men met weinige woorden kan ver
melden. De vervaardiger van deze voortref
felijke Hollandsche film slaagde erin met en
kele eenvoudige woorden uiting te geven aan
wat den grondslag vormde van de geheele on
derneming: „Eensgezind hebben wy er naar
gestreefd, in navolging onzer vaderen, onze
mooie Nederlandsche vlag op waardige wyze
over de oceanen te voeren, tot heil van een
krachtig en eendrachtig vaderland."
Deze film geeft daar een waardig verslag van!
v. O.
Toen de Bondsraadsvergadering van den Ned.
R. K. Bond van Geëmployeerden in het Hotel-,
Café- en Restaurantbedrijf ten einde was ver-
eenigde het gezelschap zifih rond de feesteiyk
versierde tafels in hotel Noord-Brabant te
Utrecht, om het diner te gebruiken. Daarna
werd de groote feestavond gehouden in het ge
bouw voor K. en W., waarvan te 8 uur de groote
zaal geheel gevuld was.
Onder de talrijke aanwezigen merkten wü
o.m. op Mgr. J. G. van Schaik, geesteiyk ad
viseur van het R. K. Werkliedenverbond, tal
van geesteiyke adviseurs der afdeelingen van
den jubileerenden Bond; het dageiyksch bestuur
van den Ned. R. K. Werkgeversbond in het
Hotel-, Café- en Restaurantbedrijf; wethouder
H .A. Bekker, als voorzitter van „St. Joseph"
te Utrecht en nog vele anderen.
Met een pittig woordje opende de voorzitter
de heer Th. v. d. Willik, dezen avond, die tot 'n
groot succes werd.
Er werd een goed cabaret-programma gebo
den, waaraan medewerking verleenden: Suzie
Klein met liedjes; Barandini, met zün spreken
de pop; Willy Derby en in plaats van Sealtiel
kwam Phil Young, die verbluffende staaltjes
van goochelkunst te genieten gaf.
Veel succes oogstte Suzie Klein al terstond
bü haar eerste optreden. Het publiek, reeds Sn
een goede stemming, had uitbundig pleizier met
de pop van Barandini, die zoo rap met zün
mondje is. Ook al liep hü door de zaal, dan nog
merkten velen niet, dat Öarandini de woorden
voortbracht, ondanks de verzekeringen van den
kleinen August.
Willy Derby had een gul onthaal en zün me
lodramatische liedjes over gas en oorlog, vielen
zeer in den smaak.
„The Ridden Boys" verzorgden de entre-acts
met jazz. Na het vlotafgewerkte programma was
het grootste deel van 'den avond en nacht ge-
wyd aan Terpsichore, de Muze van den dans. De
leiding van het bal berustte bü den heer A.
Kok, terwül The Ridden Boys voor dansmuziek
zorgden.
Zoo bleef het gezelschap, hoewel kleiner van
geie.l, tot ongeveer 4 uur feestvierende büeen.
Na de twee dagen van ernst werd besloten met
een knalfeest, gevierd door vrooiyke hotelmen-
schen.
Velen waren reeds den tweeden dag laat of
den derden dag vroeg naar hunne woonsteden
weergekeerd.
Het programma voor dezen laatsten dag be
vatte dan ook alleen een paar gezellige byeen-
komsten, waaronder het onder leiding bezich
tigen van de stad Utrecht. Deze oude stad heeft
nog veel merkwaardigs binnen haar muren.
Menig gebouw, monument van het grys ver
leden en ontelbare andere merkwaardigheden
wisten dan ook de aandacht van de gasten te
boeien.
Bü velen zal deze rondgang een prettige
herinnering aan het feest van „St. Antonius"
en de oude Bisschopsstad doen behouden. j
Bestrijd
vóór zich complicaties voordoen.
Gebruik
het sterk antiseptische geneesmiddel
Maar vraag naar de
in Hollandsche doozen.
50 cent.
Verschenen is deel V der resultaten van de
Volkstelling, in ons land gehouden op 31 De
cember 1930. Dit deel vermeldt het aandeel van
elk der voornaamste kerkeiyke gezindten in
het totaal der bevolking van iedere gemeente,
van de provinciën, van 9 groepen van ge
meenten. ingedeeld volgens het inwonertal en
van het Ryk.
De resultaten voor het Rük, vergeleken met
die in vorige jaren, zün neergelegd in het vol
gende staatje:
Op 100 personen behooren tot de onder
staande kerkeiyke gezindten:
Ned. Beh. tot de Roomsch-
Hervormd Gerei. Kerken Katholiek
1849
54.47
38.15
1859
54.94
37.14
1869
54.67
36.53
1879
54.50
35.86
1889
48.65
4.01
35.39
1899
48.41
7.08
35.07
1909
44.18
8.42
35.02
1920
41.17
8.33
35.61
1930
34.43
8.04
36.42
Israëliet Tot geen kerk
Overige
(Ned. en Port.)
gez.
beh.
kerk.gez.
1849
1.92
5.36
1859
1.93
5.99
1869
1.90
6.90
1879
2.04
0.31
7.29
1889
2.15
1.48
8.32
1899
2.04
2.26
5.14
1909
1.81
4.97
5.60
1920
1.68
7.77
5.44
1930
1.41
14.42
5.27
Voor de hoofdstad des lands zijn de percen
tages als volgt:
Nederduitsch hervormd
21.25
Gereformeerde kerken
4.00
Roomsch Katholiek
21.99
Israëliet
8.65
Andere kerkeiyke gezindte
9.26
Geen kerkeiyke gezindte
34.86
De burgemeester van Dordrecht heeft in de
Raadsvergadering van Dinsdag medegedeeld,
dat de nieuwe brug over den Moerdijk waar-
schüniyk nog dit jaar voor het verkeer zal
worden opengesteld.
Ongeveer twee jaren geleden heeft de heer
A. W. Brsurkes, instrumentmaker te Amster
dam, wonende te Zwanenburg, van zich doen
spreken door de uitvinding van een mistlamp
voor automobielen, enz., welke lamp destijds
door hem werd geconstrueerd.
Het geheim van deze lamp ligt in den reflec
tor, bestaande uit roodkoperen en nikkelen
ringen, welke evenwijdig aan den lichtcirkel
worden geplaatst.
Deze uitvinding is destü'ds niet in den han
del gebracht, omdat de heer Breurkes toen
reeds van meening was met deze reflectors nog
meer te kunnen bereiken op het gebied van
kamerverlichting, stadsverlichting, enz.
Na gedurende ongeveer twee jaren zün vrijen
tyd hieraan te hebben besteed de heer
Breurkes is overdag werkzaam te Amsterdam
meent hij hierin thans voldoende te -zijn
geslaagd en zoo werd gisterenavond te Zwa
nenburg in tegenwoordigheid van verschillende
deskundigen door den heer Breurkes een de
monstratie gegeven met deze reflectors, ten
einde aan te toonen, wat hiermede kan worden
bereikt op het gebied van kamerverlichting,
stadsverlichting, buitenwegverlichting en torer-
uurwerkverlichting.
Evenals by de mistlamp ligt ook hier het
geheim in den reflector. Deze heeft een para-
bolischen vorm, bestaande uit tien segmenten,
welke om den anderen van rood koper er. van
nikkel zün. Dit nikkel is van bü'zonder soort,
waardoor eene eigenaardige, eenigszins rossige
weerspiegeling ontstaat, welke het licht ver
sterkt weerkaatst.
Zoo wordt bij het gebruik van een 16-kaars-
lamp voor kamerverlichting een lichtsterkte
ontvangen van ongeveer 100 kaars, by stads
verlichting van ongeveer 200 kaars en bi) bui
tenverlichting van ongeveer 150 kaars.
Voor verlichting van een torenuurwerk is bij
het gebruik van deze reflectors een 4-kaars-
lamp voldoende
De heer Breurkes is op het idee gekomen
door het scherpe licht, dat het gewone electra
geeft. Hy heeft by zijn proeven getracht zoo
veel mogelük het daglicht na te bootsen.
Intusschen is de heer Breurkes nog niet ge
reed met experimenteeren, doch zet hy zün
proeven voort, waarmede hy zooals hij zeide
over ongeveer drie weken weer met iets
nieuws hoopt te kunnen komen.
Naar wü vernemen, is de bekende schrijver van
jeugdboeken en paedagoog, de heer J. Stampe-
rius ernstig ziek.
De toestand van den patiënt, die 76 jaar oud
is, was hedenochtend zorgwekkend.
Van 29 Mei tot en met 14 Juni a.s. zal in
de groote Nenüto-hal te Rotterdam een na
tionale tentoonstelling worden gehouden op t
gebied van het hotel-, café- en restaurant-
bedryf, genaamd „Hocapolis."
I
