IN EN OM HAARLEM
ffldwfc&aal dag
Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden
05^
MARIA-STICHTING
^"1r=
Vreemdelingenverkeer in
Haarlem
OLDSMOBILE
f 2095.-
LIEFDE faggl
■l| EN EER
DONDERDAG 5 MAART 1936
GEBR. H. F. KIMMAN N.V.
c? O
iiü
VOETBAL
H.B.C.D.H.L. uitgesteld
DAMMEN
HAARL. R.K. DAMBOND
SCHAKEN
R.K. Dam- en Schaakclub St. Bavo
Onderlinge competitie
St. Bavo installeert zijn
vijftigste lidf
UIT DEN OMTREK
HEEMSTEDE
ZANDVOORT
VANAF
VELSEN
bij Kras j
ZAANDAM
IEDEREN MIDDAG VAN
2-3 UUR POLIKLINIEK
DOOR M. E. FRANCIS
„Ik zal, Biet denken, dat je iets doen moet,
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiisiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiimiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiB
flllllllllllllllllllllllllklllllftllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillia
In Mei van het vorig jaar schreven wij, dat
de Haarlemmers een prachtige gelegenheid
hadden laten voorbijgaan om te profiteeren
van de meer dan vijfhonderdduizend bezoekers,
die de toen pas afgeloopen internationale bloe
mententoonstelling „Flora" te Heemstede had
den bezocht.
Wij noemden het een lamlendig teeken,
dat er niet meer fut in onze stadgenooten zat
en onze lezers konden in dat artikel o.m. lezen,
da' wel zelden zoo duidelijk tot uitdrukking was
gekomen, dat een groot deel van onze burgerij
totaal lamgeslagen lag onder de crisisomstan
digheden. Niet alleen bleken zij niet bereid te
steunen in geld, wat in deze tijden begrijpelijk
Zou zijn, maar de lust om iets te ondernemen
ontbrak geheel. Klaarblijkelijk, werd in dat
artikel geconstateerd, zit men in Haarlem bij de
Pakken neer. De Vreemdelingenindustrie, schre
ven wij, die elders, vooral in het buitenland,
zoo welig bloeit, was geheel afwezig geweest tij
dens de „Flora", alhoewel het materiaal, ette
lijke honderdduizenden vreemdelingen, hier
door de grootsche reclame van Bloembollencul
tuur, gratis aan huis werd gebracht. Dit alles
beteekent, zoo besloten wij dat artikel, een
schadepost voor Haarlem, maar erger is, dat de
gemoedsgesteldheid, die er uit spreekt, weinig
minder dan angstaanjagend is voor de toekomst
Van Haarlem. De betrokken instanties zullen
ernstig aan middelen moeten denken om daar
verandering in te brengen, doch de overheid
hiet alleen. Tezamen zullen wij moeten trachten
Wat meer opleving in onze Haarlemsehe samen
leving te brengen.
Het was niet de eerste maal en het was niet
de laatste, dat wij over het gebrek aan initia4-
tief bij de Haarlemsehe burgerij klaagden. Toen
bekend werd, dat de internationale padvinders-
bijeenkomst vermoedelijk te Bloemendaal zou
Worden gehouden, hebben wij de aandacht ge
vestigd op de schitterende gelegenheid om in
samenwerking met het jamboree-comité op een
goedkoope wijze een wereldpropaganda voor
Haarlem en deze schoone omstreken te maken
Haarvoor is het, als wij ons niet vergissen, nog
niet te laat.
Men begrijpt dus, dat wij met groote instem
ming bjj de behandeling van de gemeente-
begrooting door den heer Van Tetering het idee
hoorden opperen een commissie uit de burgerij
te vormen ten einde wat leven en vertier in Haar
lem te brengen. Ook het idee om daarin het
gemeentebestuur actief te betrekken, was naar
onze opvatting goed. Intusschen is het voorstel
nu zóó geworden, dat de leden der commissie
door B. en W. benoemd zouden worden uit ver
tegenwoordigers van de Kamer van Koophandel
en Fabrieken; uit middenstandsorganisaties; uit
de Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer; uil
de vereeniging Horecaf en uit de cultureele ver-
eenigingen, welke daartoe verder gewenscht wor
den. Over dit voorstel is door B. en W. het
oordeel gevraagd van verschillende vereenigin-
grn. Het Bureau van de Kamer van Koophan
del heeft het idee toegejuicht en wij zouden qns
a.1 zeer moeten vergissen als de gevraagde com
missie niet tot stand zou komen.
Maar dan wordt het nu opletten!
Want van de samenstelling der commissie zal
op de eerste plaats afhangen of zy een blij
vertje zal zijn of niet; of er kracht van zal uit
gaan of dat zij spoedig als een aanwinst van ons
toch al zoo rijk bevolkt antiquiteiten-vereeni-
gingen-museum kan worden bijgezet. Zooals de
kansen nu staan is er niet veel hoop op een
glorievol bestaan.
Op de eerste plaats schynt men er een teveel
officieel tintje aan te willen geven. De Haarlem
sehe redacteur van het Algemeen Handelsblad
Wijst er zeer terecht op in zijn blad, dat er in
dat geval voor den oningewijden elders-wonen-
de een verdacht licht op de actie komt te vallen
Hergelijke hooge commissies werken in den re
gel veel te stroef. Er zyn veel te veel besluiten
en er is veel te veel papier noodig voordat met
iets begonnen kan worden en wij houden ons
hart vast voor wat er in den raad gaat gebeuren
als by een of ander feest het „Wilhelmus" zou
moeten worden gezongen. De interpellaties zul
len niet van de lucht zijn.
Verder lijkt ons de voorgestelde commissie
te uitgebreid en niet uitgebreid genoeg. Te uit
gebreid omdat er te veel menschen in zullen
Zitten, en niet uitgebreid genoeg, omdat er men
schen in zullen mankeeren, die er in moeten
zitten. Aan drie of vier harde werkers met ge-
Zond initiatief en goede invallen is behoefte.
Zijn deze laatste er niet, dan behoeft aan de in
stelling van zoo'n commissie zelf niet te worden
begonnen. Toch loopt men die kans wanneer
men de commissie gaat samenstellen uit „ver
tegenwoordigers" van allerhande organisaties,
die zich waarschyniyk ook als „vertegenwoordi
gers" zullen voelen. Laat men eens breken met
de gedachte, dat de bekwaamheid voor een ambt
vanzelf met de benoeming tot de functie komt.
Het zou toeval zijn als van al die „vertegen
woordigers" enkelen voor hun taak een byzon-
dere geschiktheid zouden blijken te hebben
Waar het echter op aan komt, dat zijn de
mannen met goede ideeën van blijvende waarde.
Komen die in de commissie? Misschien niet.
(Men is zelfs aan het werk geslagen om uit te
zoeken wat er al zoo in het jaar 1937, het jaar
van de jamboree, in Haarlem en omgeving be
jubeld kan worden. Dat is niet de manier om
vcor Haarlem met de instelling van de com
missie iets blijvends goeds tot stand te brengen
Op zijn best zal dat kunnen dienen voor een
commissie-bevordering-vreemdelingenverkeer '37.
Maar, niet waar, het is toch een commissie voor
de lange toekomst waar Haarlem behoefte aan
heeft? Het zou veel waard zijn als Haarlem dan
nu daarin de menschen zou kunnen brengen, die
later de bouwers zouden biyken te zijn aan een
nieuwen groei en een nieuwen voorspoed van
onze stad.
Naar wij vernemen, is de voor a.s. Zondag
vastgestelde wedstrijd H.B.CD.H.L. uitge
steld.
Voor de eerste klasse van bovengenoemden
bond werd te Noordwijkerhout gespeeld Ons Ge
noegenT.E.P. Eerstgenoemde behaalde een
groote overwinning en zal zeker bij de eindrang
schikking een goede plaats innemen.
De gedetailleerde uitslag is als volgt:
Ons GenoegenT. E. P.
J. SchilderH. de Reus 02
C. Zuiderduin—P. Hollenberg 02
W. v. d. OetelaarA. Bronstring 20
P. de HaasB. v. d. Kroft 11
J. SmitJ. v. d. Kroft 20
Th. JansenP. Klaver X1
C. Borst—C. Koek 2—0
P. KapteinJ. Overtoom 2O
J. v. GijlswijkJac. v. d. Kroft 2—0
C. WarmerdamJ. Valk 20
De uitslagen luiden als volgt:
Gez. SamenzijnH. R. K. D.
P. v. BuurenW. Hopstaken
20
J. GomesG. Eïzing
0—2
P. BalmJ. Lucas
1—1
G. HaverC. Heesakkers
0—2
P. HeiligTh. Bandsma
1—1
J. SpeetM. Herben
0—2
L. HaverW. Besselink
2—0
G. MeissenJ. Bosse
afgebr.
S. NanneA. v. Rossum
afgebr.
Jac. Jasperse—E. Bourgonje
0—2
Voorl. uitslag
6—10
Dinsdag j.l. vond een ledenvergadering plaats
in het R- K. Verenigingsgebouw. In zijn ope
ningswoord memoreerde de voorzitter de ver-
schil'ende successen door de diverse tientallen
in de competities behaald, alsook den groei
en bloei der vereeniging door toetreding van
nieuwe leden.
De notulen werden onveranderd goedgekeurd.
Een tiental nieuwe leden werd met eenige
toepasselijke woorden geïnstalleerd.
Besloten werd gedurende de zomermaanden
wederom groepenwedstrijden voor dammen en
schaken te houden. Voor het twintigjarig be
staan werd besloten een jubileumfonds op te
richten.
De heer B. H. Stevens stelde zich beschik
baar om voor de dammers theorie-avonden te
houden. Getracht zal worden om ook den scha
kers een dergelijke gelegenheid te verschaffen.
Na een geanimeerde rondvraag sluiting op de
gebruikeiyke wijze.
werden de volgende
Voor de tweede klasse
uitslagen verkregen:
G. HesselmanC. Prins
S. DiependaalC. Prins
S. v. d. EemC. Prins
J. WullemsF. Broekman
H. van RoodenS. v. d- Eem
G. HesselmanJ. Wullems
P. WarmerdamS. Diependaal
H. van RoodenJ. Wullems
S. DiependaalC. Pms
G. HesselmanS. Diependaal
S. v. d. EemJ. Wullems
J. MeyerJ. Wullems
P. WarmerdamS. v. d. Eem
2—0
0—2
0—2
2—0
2—0
1—1
2—0
0—2
0-2
2—0
0—2
0—2
1—1
Totaal
14—6
Te IJmuiden vond de ontmoeting Gez. Sa-
menzynH.R.K.D. plaats. Voor de G.S.'ers was
dezen wedstrijd van groot belang daar zy bij
verlies definitief uitgeschakeld werden. Na
uiterst spannenden strijd werd een voorloopige
uitslag van 610 verkregen, twee partijen moes
ten worden afgebroken.
Op de j.l. Dinsdag' gehouden vergadering
werd de heer H. Drayer als vyftigste lid der
vereeniging geïnstalleerd. Hem werd een sou-
venier, een studieboek, overhandigd.
Voor bovengenoemde club ongetwyfeld een
zeer fraai succes!!
Vergadering
genverkeer
lingenverkeer
Vereeniging voor Vreemdelin-
De Vereeniging voor Vreemde
en tot verfraaiing van Heem
stede en Bennebroek hield Woensdagavond haar
algemeene vergadering onder voorzitterschap
van den heer E. Lefebvre in Hotel Boekenrode.
Uit het jaarverslag van den penningmeester
bleek dat de exploitatierekening van de „Flo
ra" voor de vereeniging een tekort heeft op
geleverd van ƒ473 05, terwijl de gewone rekening
een voordeelig saldo opleverde van 125.15.
De periodiek aftredende bestuursleden, de
heeren J. de Jong, G. A. M. A. Steger, C. L.
Kwak en baron H. v. Hardenbroek werden al
len herkozen.
Door den heer G. A. M. A. Steger werd een
zeer uitvoerig verslag uitgebracht van het con
gres der A.N.V.V. dat in Juli 1935 te Valken
burg werd gehouden.
Besioten werd wederom een reclame-cam-
oagne door middel van advertenties in de pers
te voeren.
Een subsidie van 125 aan de V.V.V. „Haar
lem" in de exploitatie van de kiosk werd we-
derem toegestaan.
Vastgesteld werden de gewy'zigde statuten,
waarby de bemoeiingen der vereeniging zich in
den vervolge zullen bepalen tot de gemeente
Heemstede.
Met algemeene stemmen, en onder dankzeg
ging voor zijn groote bemoeiingen ten dienste
der vereeniging werd de oud-voorzitter, jhr. P.
N. Quarks v. Ufford tot eerelid benoemd.
In het jaarverslag van den secretaris werd.
naast de successen van het vorige jaar tydens
de „Flora" bij welke gelegenheid de vereeni
ging zeer veel heeft gedaan om „Heemstede als
woonplaats" bekend te maken, ook gememo
reerd het totstandkomen van het wandelpad
langs het Heemsteedsche Kanaal en het Spaar-
ne, waarvan reeds druk gebruik wordt ge
maakt.
Getracht zal worden om op Koninginnedag
de ingezetenen in de gemeente Heemstede te
houden, door aan de feestelijkheden een ander
karakter te geven.
By de rondvraag werd er op aangedrongen
om te bevorderen dat de entree in Heemstede
aan de zijde der Haarlemmermeer zal worden
verfraaid door de terreinen van den Reinigings
dienst te verborgen, terwyi ook ter bevoegder
plaatse de aandacht zal worden gevestigd op
den minder gewenschten aard der bebouwing
in verschillende deelen van de gemeente.
Oranje vereeniging Ten einde in het win
terseizoen het contact met de leden dezer ver
eeniging te bewaren, heeft het bestuur der
Oranje-vereeniging Woensdagavond een byeen-
komst belegd in gebouw Monopole, waar de
heer H. Th. de Booy, secretaris der Noord
en Zuid-Hollandsche Reddingmaatschappy een
tezing heeft gehouden over het werk der red'
dingmaatschappij
Op zeer geestige en amusante wijze hield
de heer de Booy zyn interessante lezing, toe
gelicht door lichtbeelden en besloten met de
film: „Een schip in nood". Onderwyl werd door
den heer de Booy medegedeeld, dat Zandvoort
in de volgende week in het bezit zal worden
gesteld van een electrisch zoeklicht.
Salarissen gemeentepersoneel Woensdag
middag vergaderde decommissie voor georga
niseerd overleg ten raadhuize, ten einde te be
raadslagen over het door den Minister van
Binnenlandsche Zaken gedane voorstel om de
salarissen van het gemeentepersoneel met 2y2
pet. te verlagen.
De meening der commissie was uiteindeiyk,
dat men aan de wenschen van den Minister
gevolg zou kunnen geven, behoudens een ge
ringe wijziging by het vaststellen van de week-
loonen der werklieden.
Nog niet met de Oldsmobile proefgereden? - Dan kunt TT ook niet
oordeelen, U kunt niet weten welk merk kwalitatief No. 1 is.
Op Uw aanvraag zijn wy gaarne bereid U vrijblijvend alle gewenschte
inlichtingen te verstrekken en den wagen te demonstreeren.
HAARLEM WAGENWEG 8-10 TEL. 13850
OFFICIAL DEALER VAN GF2STERAL MOTORS PRODUCTEN
Tja, die geschiedenis van die twee Schotten
zou ik jullie nog vértellen! zei een der
heeren handelsreizigers, toen de trein van
onder de kap van het station Haarlem uit
schoot.
Opschieten dan een beetje! zei nummer
twee. Als je tegenwoordig in Haarlem je neus
snuit, ben je al in Amsterdam, vóór je je zak
doek weer opgeborgen hebt!
't Is gauw genoeg verteld! zei de verhaler.
Achteraf tenminste, als je precies weet, hoe de
vork in den steel zit. Dat heb ik naderhand
van den zaalchef in Kras gehoord. Maar het
geval zelf, de ontknooping heb ik met eigen
oogen gezien.
Zóó is het begonnen:
De een kwam uit Edinburgh, en de ander uit
Glasgow. En in Amsterdam hadden ze elkander
ontmoet. Dat wil zeggen, de een had den ander
in een cabaret ontdekt.
Weten jullie, hoe een artisten-impresario
werkt? Niet? Niemand? Zal ik je vertellen! Je
moet niet denken, dat zoo'n impresario maar
kalm op z'n bureau biyft zitten wachten als
een winkelier achter z'n toonbank, of er soms
een klant naar binnen komt stappen. Vast niet.
Nooit! Zoo'n kerel heeft eigenlyk geen rustig
kwartiertje in z'n leven. Dag in dag uit, dan hier
dan daar is-t-ie aan 't snorren, aan 't snuffelen,
als een botanicus naar een zeldzaam plantje.
Vandaag zit ie in Londen, morgen in Boeda
pest, overmorgen in Algeciras
Zit niet zoo te leuteren, man! Dat weten
we immers allang!
Goed dan. Die impresario ontdekte in
een cabaret in Amsterdam op een matinée een
artist. Na afloop van de voorstelling laat-ie
dien artist bij zich roepen. Hy stelt hem een
engagement voor naar Montevideo, met een
gage, waarvan het bedrag den artist bijna een
rolberoerte bezorgt. Na een borrel zakt die
beroerte weer een beetje en beginnen ze za-
keiyk te worden. Weten jullie hoe de zaken
tusschen zulke lui afgesloten worden? Niet?
Niemand? Zal ik je vertellen. Dat is heel gauw
beklonken. De imresario laat den ander een
contract teekenen. De artist zegt zyn loopend
contract tegen het verstrijken van den engage-
mentsduur op. De impresario strijkt z'n pro
visie op. En daarmede is de zaak voor elkaar.
Opschieten, man. Halfweg!
Die artist was een mondharmonica-vir
tuoos en tevens een prima conferencier. Maar
hij kon nog wat anders óók. En dat wist die
impresario niet. Daar zit hem de kneep.
Toen het zakelijk gedeelte afgehandeld was,
zei de artist:
„Nu heb ik wel trek om een stukje te gaan
eten!"
Vóór ik nu verder ga, moeten jullie vooral
niet vergeten dat het allebei Schotten waren.
Verder weten jullie ook wel, dat er van de hon
derd artisten honderd-en-een altyd platzak zijn.
Maar die impresario leek wel over het hoofd
te zien, dat hy met een artist, en dan nog wei
met een Schotschen, te doen had. Hy scheen
het als een invitatie op te vatten, want bons
overheen viel hij onmiddellijk in;
„Ja, dat is een schitterend idee. Eki ik weet
hier een best restaurant óók. Kras!"
Ze vochten er bijna om, wie dien anderhalven
borrel betalen mocht. Geen van twee wou voor
den ander onderdoen, want beiden dachten ze
hetzelfde:
iiiiiiiiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiltiillliliIMf
Gemeenteraad Er wordt een openbare
vergadering van den Raad der gemeente ge
houden op Dinsdag 10 Maart as. des namid
dags 7 uur, ten gemeentehuize.
De agenda vermeldt o.m.:
Verlaging jaarwedden ambtenaren.
Verhuur van tuingrond.
Verkoop van grond.
Verleenen van machtiging tot het onders
hands verpachten van het recht van winkel
nering en venten op het kampeertererin te
IJmuiden.
Vaststelling van het presentiegeld voor de
leden en plaatsvervangende leden van het
scheidsgerecht voor de ambtenaren.
Sluiten van een overeenkomst met de N. V.
Autobus Exploitatie „Stormvogels" inzake ver
voer van schoolkinderen.
„jy betaalt natuurlyk dat dinertje, vader!"
In Kras leken het in plaats van twee zui
nige Schotten wel een stelletje eerstejaars-stu
denten in het begin van de maand. Het beste
en het duurste was niet goed genoeg. Ik zat
een paar tafeltjes verder met verbazing gade
te slaan, wat die twee magere sprinkhanen
allemaal naar
binnen sloegen.
Hors d'oeuvre en tt t (Hnerfje
visch, wild en Uirier Lje
gevogelte, koude
schotels er tus-
schendoor, het
eene fijne wijn-
tje na het andere, nagerechten champie,
pousse-café, havana'ser leek wel geen
eind aan te komen.
Nou, en toen ze dan met z'n beidjes een paar
uur lang hadden zitten lekkerbekken, kon je
zien dat ze geen van beiden letterlijk meer kon
den. De een maakte de onderste knoopen van
z'n vest los, en de ander zat met een vuurrood
hoofd als-maar voor zich uit te blazen.
Zoo zoetjes aan kreeg ik er genoeg van en
ik wenkte den kellner dat ik vertrekken ging.
Terwijl ik afrekende, liet hij me ongemerkt
ik kom er veel even de nota voor die twee
snaken zien. Het was grijs. Terwijl de kellner
me geld teruggaf, keek ik nog eens even in
hun richting.
En jawel, hoor! Daar begon het. Eerst zaten
ze gemoedereerd elkaar volop gelijk te geven,
dat het nu welletjes was en dat het nu tyd werd
om op te stappen. Toen zeiden ze een tijdlang
geen van beiden een woord. Daarna keek de
impresario den artist eens aan, en toen de
artist den impresario. Daarop keken ze allebei
weer kaarsrecht voor zich uit.
„Ze zijn er wel goed voor!" fluisterde de
kellner me toe. „Ik weet er alles van. Maar de
een wil den ander laten opdokken. Net zoo lang
tot me het verveelt. Dan presenteer ik ze een
voudig ieder de helft van de rekening."
En toen gebeurde het.
Wéér hadden ze, zonder een woord te zegen,
elkander beurtelings even aangekeken, en wéér
zaten ze beiden, met hun vingers op de tafel
trommelend, strak voor zich uit te staren. Maar
op een gegeven oogenblik laat de artist zyn
sigaar uit den mond vallen. De sigaar rolt op
den grond onder de tafel. De artist staat op
en bukt zich onder tafel, om de sigaar op te
rapen. En opeens, onderwijl de artist met z'n
halve lichaam onder tafel zit, hoorden we den
impresario met een geweldige basstem bulderen:
„Ober, de nota!"
En toen, terwijl de kellner op hem toeliep,
zag ik den impressario eerst donkerpaars wor
den en dan ineens doodsbleek. Z'n oogen scho
ten vonken en terwijl er een afschuwelijke trek
van doodelyken haat op z'n gelaat zichtbaar
werd, tastte z'n bevende hand naar z'n broek
zak en bracht den blinkenden loop van een
revolver te voorschijn. Hy zocht naar den an
der, die nog steeds onder tafel z'n sigaar aan
't zoeken was en van dat oogenblik maakte de
kellner gebruik om den woesteling het wapen
uit de hand te slaan.
Dan schoot er nog meer personeel te hulp
en met vereende krachten slaagde men er in
den impresario, die buiten zichzelf van woede
was, tot bedaren te brengen.
De artist echter wist, gebruik makend van
de algemeene consternatie, het hazenpad te
kiezen, ik zelf nam ook de beenen en liep de
Warmoesstraat in. Een eind verder klampt de
artist me aan en vraagt den weg naar het
station. Ik wees hem dien. Maar vóór hy een
zijstraatje naar het Damrak insloeg, stiet hij
een schaterlach uit en zei toen, vertrouweiyk
en zelf-voldaan:
„Ik heb me uitgegeven voor conferencier en
mondharmonica-virtuoos. En dat ben ik ook.
Maar nu weet die impressario meteen dat ik
tevens een perfect buikspreker ben."
En met een vaartje liep hij het zijstraatje in.
De kok bleef echter niet op dezelfde plaats liggen, maar
tuimelde met blad en al ook van den berg af. Het werd een
benauwd oogenblik voor den kok. Toen hy eindelyk stil lag en
rondkeek, kon hy nergens zyn muts en blad meer vinden.
Kreunend ging hy naar huis.
In een leuk dorpje, dat heelemaal van paddestoeltjes ge
bouwd was, kwam de appel ook al terecht. Ften voor een gingen
de huisjes tegen den grond. De diertjes, die er in huisden,
schrokken verschrikkelijk. Het heele dorp was een noodkreet.
Kikker Karei en Tuimeltje waren er ook al slecht aan toe,
want ze wisten niet waar ze heen moesten en vielen onderste
boven.
Daar klonk plotseling een geweldig gekraak. Het was alsof
het heel hard onweerde en Klikker Karei en Tuimeltje stonden
met hunne handen op hun hart te luisteren, wat er wel aan
de hand was. Ze gingen op hun teenen staan en tot hun ver
wondering ontdekten ze, dat de appel door een groot huis was
gevallen. En het mooiste was nog, dat het hun eigen kikker
paleis was.
25 jaar bij de Ziekenverpleging De hier
ter stede alom bekende Broeder van Dam, ver
bonden aan het Gem. Ziekenhuis,herdenkt a.s.
Zondag het feit voor 25 jaar geleden tot de
ziekenverpleging te zijn toegetreden.
Het zal den sympathieken jubilaris niet aan
belangstelling ontbreken.
Genootschap ter eere van het H. Sacrament
Het Genootschap ter eere van het H. Sa
crament heeft een ledenvergadering op Vrij
dag 13 Maart uitgeschreven, hoofdzakelyk ter
bespreking van den komenden Stillen Omgang.
Uit het katholieke kamp Het volledige
V.V.Z.-programma voor a.s. Zondag luidt:
V.V.Z. IV.V.A. I, scheidsr. P. Aries.
Purmerend nV.V.Z. III vertrek 1 uur per
fiets.
V.V.Z. IVConstantius II 12.30 uur.
The Unity III—V.V.Z. VI vertrek 11 uur per
boot.
S.VA. Jun. A—V.V.Z. Jun. A vertrek 12 uur
per fiets.
D.E.M. Jun. cV.V.Z. Jun. b vertrek 11.30
uur per fiets.
V.V.Z. Jun. cW.S.V. Jun. b 2 uur.
V.V.Z. Jun. dS.D.E. Jun. a 1 uur.
Voor Zondag 15 Maart staat V.V.Z. IVolen-
dam I op het programma. Dat zal een drukte
op het fraaie V.V.Z. terrein worden.
28
„O, ja, laat haar het beukenbosch zien,
Roger," zei mynheer de la Riva met een
treurigen g"imlach, die plagend had moeten zijn.
„Zy heeft nog nooit een beukenboom gezien.
En de beek. Jullie hebben hier toch een beek."
„Ik denk, dat nicht Jane u verteld heeft van
die beek," zei Roger, „Ja, we hebben een beek.
Kom maar mee, Rita."
Alleen gelaten begon mijnheer de la Riva op
een blad van zyn zakbeek te schetsen, eerst
noncha'ant, toen met veel toewijding. Toen
de twee terug kwamen met den boschgeur nog
in hun kleeren, boog Rita zich over hem en
gaf hem een kus, terwijl hij zei:
„Kijk eens. kindje, zou je dit niet aardig
vinden? Het is een nieuwe vleugel aan de
keuken en daar aan het eind van den tuin je
vijver en daar links je grasveld."
„O, is het niet prachtig?" riep Rita uit.
„U had architect moeten worden."
„Ik vind het een mirakel," zei nicht Jane.
„Hij heeft precies de ramen van den achterkant
getee"—d =n de scbr <-*■ n liikt. 70-a:<= hij is."
„Bent n gaan kijken, paps!" .vroeg Rna.
Mijnheer de la Riva scheen haar niet te
hooren, maar Jane antweordde voor hem:
„Nee, hij is er niet uit geweest."
„Ik denk," zei Roger, „dat u het afgekeken
heeft van die oude prent in de hall."
„Juist, die oude prent," zei mijnheer de la
Riva.
Hij stak zijn boekje weer by zich.
„Zullen we het nicht Jane ook maar zeg
gen?" vroeg Rita.
Zij danste naar haar toe, nam de verbaasde
juffrouw Beck by de hand en zei:
„Nicht Jane, ik word nicht Rita."
„Nou," riep Jane uit, „nou, Roger, je zou
zeggen! Ik ben bly heel blij" zei zy met een
ongerusten blik.
„Fin ik ga boter maken en ik ga brood
maken," zong Rita. „Je zult het me leeren niet?
Ik zal een jurk moeen hebben, een soort
hobbezak, dat ik me niet zoo bemors. Met korte
mouwen, hè, kort is het beste."
Nicht Jane was te verbaasd om veel te zeggen.
De eenige praktische conclusie, die zy trok was:
„Dan moest je maar aan het hoofd van de
tafel zitten."
Toen Roger even later op zijn gewone plaats
zat en zag, hoe zij de honneurs waarnam in
den stoel, waarin vroeger zyn grootmoeder ge
zeten had, meende hy, dat hij droomde Dan
schoot hem door het hoofd: „Zou oma myn
keus goed gevonden hebben?"
Maar zy had Roger gezegd, een vrouw uit zyn
eigen stand te kiezen, zij wilde, dat hij ge-
uiWoer zou wo"i»i. TVToa„ u's zii He inh>w.rie
vreugde in zyn hart had kunnen zien eg de
lieftalligheid van Rita, zou zy zeker tevre
den zijn geweest.
En bewees Rita niet, dat zy lief en insch'k-
kelijk kon zyn, toen zy haar hoofdje boog met
die stamboom-kwestie.
Dien nacht kon hy niet inslapen. Toen hy
eindelijk insliep, droomde hy niet van Rita, of
van de gebeurtenissen van dien dag, maar
van zijn jeugd, toen hij zijn grootvader zoo
dikwijls had gezien in de schemering of heel
vroeg in den morgen, het tuinpad op en neer
loopend met den rozenkrans in de hand, want
hy was gewoonlijk al op, voor de anderen.
Hy werd ineens wakker door het kraaien van
een haan en lag stil vervuld van zyn geluk.
Hij dacht aan al die Becks, die vóór hem zoo
waren geweest, aan zijn e'gen grootvader, die
misschien wel in diezelfde kamer was wakker
geworden, boordevol g:luk, toen grootmoeder
hem hoar jawoord gegeven had.
Toen hoorde hy een voetstap op het tegel
pad, een lanyzamen, afgemeten stap, prec'es
zooals de stap van Sir John. Hij g'ng op en
neer, juist zooals Roger in zyn droom gehoord
had.
„Ik droom nog," zei Roger en kneep zich-
zelf. maar de stap kwam terug.
Hij stond op en liep zacht naar het venster.
Daar, in het vale licht liep een hooge ge
bogen gestalte. Roger's hart klopte wild. ter
wijl hy de vensterbank vast greep. Juist Sir
John, de lange nas, het gebogen hoofd, de vorm
van de hand, die de openhangende jas vast
hield Roger leunde naar buiten en riep
zachtjes:
„Grootvader."
Teen hief de gedaante het hoofd op en Roger
zag, dat het mijnheer de Ia Riva was Roger
trok zich snel terug en kroep weer in bed. Hij
hoopte maar, dat zyn schoonvader hem niet
gehoord had.
,Het was natuurlyk die slepende stap," zeide
hy.
Toen de auto weer hersteld was, stond
mynheer de la Riva er op, dat zy hun reis
zouden vervolgen. Hy was nerveus en wilde
weg, bovendien meende hy, dat het lastig was
zonder bagage ep bedienden.
„Ik had een hoop last vanmorgen met aan-
kleeden, ik voel my, alsof myn kleeren maar
zoo'n beetje om my heen hangen," zei Rita
En hoe myn haar er uit ziet, weet ik niet."
„Het ziet er prachtig uit," zei Roger.
Hy raakte de zachte lokken eerbiedig aan.
„Jy vindt het nu al best," zei Rita. „Maar ik
zie er pas goed uit, als myn kamenier my
helpt."
„Wat zul je veel moeten missen," zuchtte
Roger.
„Wat doe je gek," zeide zy. „Omdat ik een
dag mijn kamenier mis?"
.Omdat je de vrouw van een boer wordt,"
zeide hy.
„Wat leuk," lachte zy, „dat je me als een
echte boeren-vrouw ziet. Maar Rcger, je denkt
toch niet, dat ik net als een echte boeren
vrouw zou doen?"
Hij nam baar band en kuste haar.
wat je niet prettig vindt, maar liefste, ik ben
een echte boer."
„Ja, ja," lachte Rita ongeduldig. „Je hooit
en maait en klimt op hooibergen, zooveel je
wilt. Maar, Roger, ik blijf hier niet altijd
wonen."
Hy keek haar verbaasd aan.
„Ik moet op reis en naar Londen en naar
Parys voor myn kleeren."
„En die hobbezak, die je zou dragen?" vroeg
Roger.
„jy gekke jongen," zeide zy. „Die moet ook
van een behoorlyk adres kernen."
Toen hy niet sprak, ging zy voort:
„Je moet niet brommen, maar als ik iets
voor jou doe, dan moet jy ook iets voor my
doen."
„Daar heb je ge'yk in," zei hy en barstte
dan uit: „O, Rita, ik wou, dat je niet zoo
ryk was."
„Wel, dat is heel aardig en romantisch en
niet veel mannen zouden dat zeggen. Maar je
moet me nemen, zooals ik ben, als je me hebben
wilt en dan moet je er maar op voorbereid
zyn, dat ik wei eens weg zal gaan."
Roger luisterde met een vreemde mengeling
van gevoelens. Die plannen van Rita bevielen
hem heelemaal niet, maar Rita zelf was zoo lief
en charmant en het leek hem zoo'n wonder,
dat zy tot hem komen zou, dat hij het niet
over zyn hart kon verkrijgen haar tegen te
spreken.
„Je moet me nemen, zooals ik ben," had zij
gezegd en toen zy verder rr?ntte over de ver-
bouwing. «voor we trouwen" met digj
vreemde snik in haar stem toen zou hy
haar toegestaan hebben, heel Beckford omver
te halen.
HOOFDSTUK XVII
Soms ging Betty met haar vader mee naar
Manchester en zette hem dan aan zyn kantoor
af, voor zy zelf verder de stad in ging om te
winkelen.... zoo gebeurde het, dat zy, kort
na dat week-end partijtje, dat voor Roger
zulke vérstrekkende gevo'gen had, een boek
winkel uitkwam, byna tegen dien jongeman aan
liep.
Hij stond op het punt den naastgelegen
juwelierswinkel binnen te gaan.
„Daar heb je heusch Rrger!" riep zy. „En
wat moet je bij een juwelier doen? Een dia
dem koopen?"
„Neen," zei Roger ernstig. „Een ring."
„Een ringherhaa'de zy.
„Heeft Rita je niets verteld?" vroeg hy.
„O, ik geloof, dat er nauwelyks tyd voor ge
weest- is."
„Ik hoor het liever van jou," zei Betty. „Je
hoort by de familie. Je bent dus verloofd?"
„Ja," zei Roger. „Ik zal het je dadelyk wel
allemaal vertellen. Ik had je werkelyk al 'ang
moeten schrijven Je hebt me zoo fyn geholpen,
zonder jou had Ik het er nooit goed afge
bracht. Maar we kunnen hier niet praten met
die dvomme'sche auto's die je doof toeteren.
Laten we den ring koopen en dan samen
ergens rustig gaan lunchen
.1 Wordt vervolgd)
