Het winnende Volksfront in
Frankrijk
RONDE- FERIK
20 stuks 25 cent
Wat Kikker Karei en Tuimeltje beleefden
IBIS SHAG
Dobbelmann
lekker... man!
Thans ook
Int. Kath. Radio
congres
KARTEL-REGEERING OP
KOMST?
'n Heerlijke Sigaret
et eiland der eenzamen
MAANDAG 4 MEI 1936
Het onverwachte drama
van Addis Abeba
Kerkelijk Leven
BUIT EN LAN DSC H OVERZICHT
DE LUCHTPOST VOOR DE
HINDENBURG
BRANDSTICHTING?
Driehoekig luchtpostzegel mag
niet worden gebruikt
Jhr. Ruys de Beerenbrouck
herdacht
Heden vergaderden afgevaardig
den van 13 landen te Praag
R. K. Slagerspatroons bijeen
Begroetingsvergadering
GROENENDAAL OFFICIEEL
GEOPEND
Groote belangstelling op het
Achterhoeksche vliegveld
CONTROLE OP UITVOER
TUINBOUWPRODUCTEN
Binnenkort een ontiverp-regeling
Coupeeren van hondenooren
Belgische onderscheidingen
De nieuwe Roemeensche gezant
Tegen nieuwe tolheffingen
aftten
zoo zwaar ware», als uw lichtzinnigheid op
Audiëntie-dagen gewijzigd
V
Wat gevreesd werd, maar door velen niet
verwacht werd, is waarheid geworden..
Bij de herstemmingen in Frankrijk
heeft het succes der communisten en van het
Volksfront zich doorgezet. Ofschoon de defini
tieve uitslagen nog niet bekend zijn, staat het
'hans toch reeds vast, dat de communisten met
hibegrip van de dissidenten, die zich onder
^oriot losgemaakt hebben van Moskou, 81 ze
tels in het nieuwe parlement zullen bezetten en
het Volksfront met minstens 376 zetels de
Meerderheid in de Kamer zal vormen. Het
Weinig illustre voorbeeld van Spanje heeft de
^ansche kiezers niet alleen niet afgeschrikt,
Maar veeleer aangetrokken. Dit is een zorgwek
kend verschijnsel, ook al kan het voor een
deel verklaard worden uit een begrijpelijken af
keer van de gevaren en onaangenaamheden,
Welke een rechtsche dictatuur met zich kan
Meebrengen. De voorstanders van een gezonde
democratie en een solide republiek in Frankrijk
hebben, indien zij uit louter angst voor het
aherminst reëele, maar demagogisch door
hhks uitgespeelde gevaar van de mogelijkheid
Van een min of meer fascistisch dictatoriaal
r«gime, hun stem aan het Volksfront gaven,
een ernstige fout begaan, welke zich in de toe
komst wel eens leelijk zou kunnen wreken. De
Co>nmunisten en de socialisten (Léon Blum)
hebben van het monsterverbond met de radi-
Caal-socialisten het meeste geprofiteerd. Het
^Malisme is maar al te vaak de wegbereider
gebleken voor het communisme, en het com-
Münisme gaat, zoodra het ergens de overwin-
öMg behaalt, over in een dictatuur, welke zeker
biet boven die van fascisme of nationaal-socia-
hsrne te prefereeren is. De geschiedenis van
®°vjet-Rusland, Hongarije, en laatstelijk span-
heeft dat met tallooze bloedgetuigen be-
Wezen. De strijd bij de herstemmingen is er
2Mver een geweest van links tegen rechts. De
leden van het Volksfront hebben zich, behou
dens enkele uitzonderingen, over het algemeen
aan de afspraak gehouden en over-en-weer de
h'j de eerste verkiezingen in de minderheid ge-
hieven candidaten teruggetrokken om de baan
Wry te maken voor hen, die een in eerste in-
s'-antie onvoldoende, maar toch duidelijke meer
derheid behaalden.
De rechtsche partijen daarentegen hebben
^h ernstig gebrek aan gedisciplineerdheid en
^hsgezindheid en organisatie aan den dag ge-
'e8d. Niettegenstaande de les, welke de Volks-
tiont-tactiek bij de eerste verkiezingen hun gaf,
tiin zij „getrennt" blijven marcheeren, en dan
„vereint" verslagen. Hoewel het zeker is,
Qat bij de vorming van een nieuwe regeering
tekening zal moeten worden gehouden met de
Mtspraak van de kiezers, valt er nog weinig
sMlligs te zeggen van den koers, welken Frankrijk
'hans in zal slaan. De eerste vraag is, of de
heterogene deelen van het volksfront na de ge-
'tia&gde verkiezingscampagne nu ook verder
hbn eendrachtige samenwerking zullen voort
elen. De radicaal-socialisten, die zich nood-
8edwongen bij het Volksfront aansloten, maar
h® communisten niet lusten, zullen zich wei
ght afscheiden. Daaruit kan een splitsing in
innerlijk toch al niet zeer sterk meer samen-
hahgende radicaal-socialistische partij ont-
s'aan. Het is niet waarschijnlijk, dat de com-
hb'nisten aan de regeering zullen deelnemen.
®®h kartel-regeering van radicaal-socialisten
en socialisten, welke laatste partij thans als
Stfirkste in de Kamer de plaats van de eerste
®aat innemen, zou succes kunnen hebben, in-
h'®n de zich thans „pour besoin de la cause"
bedrieglijk braaf voordoende communisten
h^r willen steunen. Een kartel-regeering is
hut*
en het lot van den Franschen franc zou
h^rdoor nog hachelijker worden dan het al is.
lif|t is ook mogelijk, dat er ook in de gelederen
Van het voor de verkiezingen samengeraapte
volksfront een dusdanige oneenigheid zal ont
staan, dat er met de nieuwe Kamer niet te re-
geeren zal vallen en het fatale spel dér snel
elkaar opvolgende kabinetscrises opnieuw zal
beginnen. In ieder geval biedt de zich angst
wekkend voortzettende radicaliseering in Euro
pa naar uiterst links en uiterst rechts weinig
bemoedigende perspectieven voor de toekomst.
Politiek weinig minder belangrijk dan do
herstemmingen in Frankrijk is het drama
van Addis Abeba, dat zich dit weekeinde
heeft afgespeeld. De Negus, die nog kort van te
voren verkondigd had, dat hij tot het laatste
toe zijn land tegen de succesvolle Italiaansche
indringers zou verdedigen, ook indien de Abes-
sinische hoofdstad in handen van de Italianen
zou vallen, heeft plotseling en onverwacht met
zijn familie en gevolg de te heet geworden plaai
gepoetst, om, naar verluidt, den strijd van zijn
goed recht thans slechts op diplomatieke wijze
voort te zetten, nu alle militaire tegenstand
tegen de technisch superieur uitgeruste en met
ongeoorloofde strijdmiddelen vechtende Italia
nen nutteloos is gebleken. Wat de negus, die
door Engeland te zwak gesteund werd, omdat
de Volkenbond niet krachtig genoeg wilde mee
werken, nog van diplomatieke actie verwacht,
is ons en misschien ook hem zelf na de opge
dane bitter teleurstellende ervaringen niet dui
delijk. Italië stelt de wereld voor een „fait ac
compli", dat wel niet zoo spoedig officieel en
algemeen „de jure" erkend zal worden, maar
dat toch niet meer zoo maar ongedaan kan
worden gemaakt. Het vertrek van den negus,
dat veel gelijkt op de vlucht van Keizer Wil
helm aan het einde van den w'ereldoorlog, is
voor de bevolking van Addis Abeba het sein ge
worden voor brandstichting en plunderirfg en
het ontketenen van ongeregeldheden, waarbij
tot nu toe 25 vreemdelingen het leven hebben
moeten laten. De Abessiniërs bewijzen daar
mee in beschavingspeil niet onder te doen voor
het Europeesche gepeupel, dat bij -de ineenstor
ting van heerschende régimes eenzelfde gedrag
pleegt te vertoonen. Bovendien bevestigen zij
daardoor, dat de negus de eenige was, die nog
in staat bleek eenige orde onder hen te hand
haven. Zoolang de negus niet officieel afstand
doet van den Abessinischen troon, blijft hij zoo
niet „de facto" dan toch „de jure" de eenige
wettige heerscher van Abessinië.
Vandaar dat hij in Dzjiboeti door de Fran-
sche autoriteiten dan ook met protocolaire
onderscheiding werd ontvangen. Het ware ro
mantischer en heldhaftiger geweest, indien de
Negus tot aan den dood op het „veld van eer"
had stand gehouden, maar wie heeft het recht
zulk een houding te eischen van een vorst als
hij, die zijn hoop gesteld had op de algemeen
aanvaarde internationale rechtsbeginselen der
moderne beschaving, maar jammerlijk in den
steek werd gelaten en uitgeleverd aan de macht
van het meest moorddadige en afschuwwek
kende oorlogstuig dierzelfde beschaving? Bo
vendien hebben de indertijd door zijn voorgan
gers onderworpen wilde volksstammen hem in
den strijd herhaaldelijk verraden en in den rug
aangevallen en gemeene zaak gemaakt met de
Italiaansche overweldigers. Italië meende aan
dit verraad het recht te ontleenen zichzelf den
bevrijder der verdrukten te noemen. Wij kun-
nen daarmee vrede hebben, mits Italië zich
straks, wanneer de Abessiniërs in verzet zouden
komen tegen het Italiaansche régime, dan zoo
konsequent zal zijn, de opstandelingen op één
lijn te stellen met hen, die door verraad aan
den Negus het welslagen der Italiaansche cam
pagne in Abessinië zoozeer hebben bevorderd.
De Negus heeft door zijn overhaast vertrek
den toestand nog gecompliceerder gemaakt. Na
de geleden nederlagen zal hij thans minder
dan ooit over voldoende prestige kunnen be
schikken om ook maar een deel van zijn vroe
ger rijk weer in bezit te kunnen nemen, tenzij
met den steun van machten, wier vazal hij
dan zal worden. Door Abessinië te verlaten
heeft hij Engeland en de slechts vuisten bal
lende, maar niet ingrijpende Britsche prestige-
politiek een leelijke poets gebakken en Italië in
de kaart gespeeld. Al heeft Italië op het oogen-
blik ook oogenschijnlijk in feite het pleit ge
wonnen, men zal toch dienen af te wachten,
of en hoe men Italië deze winst zal laten.
Wordt Abessinië een Italiaansch Marokko?
Zal Italië, dat thans zijn militaire en politieke
macht groot genoeg acht om zelfs het Britsche
Rijk eventueel een oorlog aan te doen, ook
economisch in staat blijken om het enorme
kapitaal, dat met den Abessinischen veldtocht
gemoeid is geweest en straks voor de pacifica
tie nog noodig zal blijken, rendabel te maken?
Of zullen alïerv, die Italië hebben tegenge
werkt, zich gaan beijveren om het te helpen,
nu het eenmaal als overwinnaar uit den strijd
is te voorschijn gekomen? En welken invloed
zal het eigenmachtige Italiaansche optreden uit
oefenen op andere mogendheden, die door een
zelfden machtshonger en economischen nood
worden geplaagd als Italië? Deze vragen en nog
vele andere blijven actueel en zullen de wereld
nog lang in spanning houden.
Zaterdagmiddag is te Ugchelen (gemeente
jti*ldoorn) 3 a 400 M2 ruigte onder eikenhak-
?°ut een prooi der vlammen geworden. De
"Mild is vermoedelijk door kwaadwilligheid ver
haakt. Particulieren hebben het blusschings-
ark verricht.
Gebleken is, dat een gedeelte van de tot dus
ver ter post bezorgde correspondentie, welke
bestemd is om met de eerste vlucht van het
luchtschip „Hindenburg" te worden vervoerd,
voorzien is van het driehoekige luchtpóstzegel
voor bijzondere vluchten.
De aandacht wordt er op gevestigd, dat dit
zegel voor de onderhavige vluchten niet gel
dig is.
In de Vrijdagavond gehouden vergadering
van den Mijnraad heeft de waarnemend voor
zitter, prof. G. A. Molengraaff, den overleden
voorzitter, Jhr. mr. Ch. Ruys de Beerenbrouck,
herdacht.
(Van onzen bijzonderen correspondent).
Vandaag is het tweede Internationaal Ka
tholiek Radio-Congres te Praag begonnen,
dat tot en met den 7en Mei zal worden
voortgezet. Praag werd als Congresstad ge
kozen, omdat het eigenlijk het middelpunt
is van een heele groep van landen, waar
de Katholieken op het gebied van radio-om-
roep nog ver ten achter staan, in vergelij
king met Nederland.
Zaterdag en Zondag zijn de afgevaardigden
der verschillende landen per trein en per vlieg
tuig gearriveerd.
De Nederlandsche delegatie, bestaande uit
den heer P. Speet, Alg. Bedrijfsleider van den
K. R. O. en Pater J. Dito O.P., kwam per
K. L. M. De afgevaardigde van de Vaticaan-
sche Stad, de Directeur van Radio Vaticana,
Pater F. Soccorsi S.J. arriveerde 1.20 aan het
Masaryk-station, waar Pater Dito hem be
groette. Het verschijnen van den Vaticaanschen
afgevaardigde op dit congres duidt er reeds op
dat Z. H. de Paus deze internationale Katho
lieke radiobesprekingen met groote interesse
volgt.
Het Congres staat onder de bijzondere pro
tectie van Z.Em. Kardinaal dr. Carl Kaspar,
primaat in Tschecho-Slowakije en van Z.Exc.
Mgr. dr. J. Sranek, minister van Unificatie. Als
eere-gast vermeldt de comité-lijst den naam
van den Nederlandschen gezant Ridder van
Kattendijke, terwijl in het eere-praesidium o.m.
zitting namen Z.H. Exc. Mgr. dr. Moric Picha,
Bisschop van Königratz; Mgr. Borek Dohalsky,
Secretaris van het Aartsbisdom; Mgr. Stanovs-
ky; Mgr. Method Zavoral, Abt von Strahov; de
De Ned. R.K. Hanzebond van Slagerspa
troons houdt zijn 18e jaarvergadering op 12 en
13 Mei a.s. in café Brinkmann te Haarlem.
Mgr. Bernard Marshall, voorzitter van het
Internationaal Katholiek Radio Bureau en
vertegenwoordiger van Duitschland
voorzitter van de Katholieke partij in Bohemen
Mgr. Boh. Stasek; de leider van de Slowaaksche
Katholieke Partij Mgr. Andrej Hlinka, en verder
de Rectoren Magnifici van verschillende uni
versiteiten, de burgemeester en andere voor
aanstaande figuren. Van de leden van het
Eere-Comité noemen wij hier nog dr. J. M.
Kucera en dr. Alfred Fuchs, directeur van het
Tschecho-Slowaaksch Persbureau.
Aan het eigenlijke Congres ging dezen morgen
vooraf een vergadering van het Directorium
van het Internationale Katholieke Radio-Bu
reau. De leden daarvan zijn Mgr. B. Marschalk
voorzitter; Pater J. Dito O.P., Directeur; en
de heer P. Speet, redacteur, terwijl eere-voorzit-
ter is pastoor L. H. Perquin O.P. Daar Mgr.
Marschall door bijzondere omstandigheden
verhinderd was het Congres bij te wonen, kwam
de leiding bij Pater Dito te berusten.
Nadat de deelnemers der verschillende lan
den door het Eere-comité en het Directorium
in de Spolecensky Klub officieel ontvangen wa
ren en aan elkander voorgesteld opende Pater
Dito de vergadering met de mededeeling, dat
13 landen hun afgevaardigden hadden gezonden,
terwijl het ministerie van buitenlandsche zaken
van Tschecho-Slowakije en de Union Interna
tionale de Radiodiffusion te Genève ieder offi
cieel een toehoorder aanwezen, resp. dr. Knorpl
en dr. Sourek.
Vervolgens werd voorlezing gedaan van de
adhaesie-betuigingen, ingekomen van eenige
Nuntii, Kardinalen en Bisschoppen. Zoo zond
Z. H. Exc. Mgr. P. Giobbe, de Apostolische In
ternuntius te 's-Gravenhage, een schrijven met
de beste wenschen voor het welslagen van het
Congres, waarover hij Gods zegen afsmeekt.
Een soortgelijk schrijven werd ontvangen van
Z.Em. Kard. Schulte, den Aartsbisschop van
Keulen; van Z.Em. Kard. Kaspar, en van den
oud-Apostolisch Vicaris van Finland, Mgr. dr.
Buckx, die van ganscher harte het Congres
zegent, na een uitvoerige waardeering over de
radio als een kansel van de waarheid.
Onder buitengewoon groote belangstelling
heeft Zaterdagmiddag de officieele opening
plaats gehad van het vliegveld „Groenendaal"
te Doetinchem.
Onder de vele autoriteiten merkten wij o.m.
op den heer A. Plesman, dir. van de K.L.M.,
de burgemeesters van Doetinchem, Arnhem,
Hummelo en Keppel, Bergh, Gendringen, Wisch,
Doesburg en Wehl.
Nadat de heer C. Misset de aanwezigen had
welkom geheeten, werd het woord gevoerd door
den burgemeester van Doetinchem, den heer
W. P. J. Duval Slothouwer, die de firma Misset
huldigde voor het initiatief, waardoor zij Doe
tinchem aan een vlieghaven heeft geholpen, de
eerste in de provincie Gelderland.
Vervolgens verklaarde de heer Kolff, voorzit
ter der Ned. Vereeniging van Sportvliegers, het
vliegveld voor geopend. Onder het spelen van
het „Wilhelmus" heesch de heer Kolff de vlag.
De eerste officieele start had dan plaats, waar
bij burgemeester Duval Slothouwer en zijn echt-
genoote de eerste passagiers waren.
In totaal was een tiental vliegtuigen ter
plaatse, waaronder de zweefvliegtuigen der
Twentsche Aero-club.
Na afloop der demonstraties begaf men zich
naar het juist geopende streekmuseum, dat is
ondergebracht in het verleden jaar door brand
vernielde, maar weer in ouden stijl gerestau
reerde kasteel „De Kelder" bij Doetinchem.
Hier had o.m. het vendelzwaaien plaats door
het gilde uit Zeddam.
In dit museum is een schat van oudheden
ondergebracht. Tot de bezoekers behoorde o.m.
jhr. V. P. A. Beelaerts van Blokland, burge
meester van Heerjansdam en eigenaar van het
landgoed „Groot Hagen", waartoe het kasteel
behoort.
Zend eer; S. O. S. uit, riep de dokter tegen de kikkers, die
door de torenruitjes stonden te kijken en zoo vlug ze konden
gingen de kikkers naar het politie-bureau en nu zou de ooievaar
wel aangehouden worden. Uit alle huizen kwamen kikkers
die den tocht van Tuimeltje en den radio-dokter gadesloegen
en enkelen van hen schudden met hun hoofden en zeiden.
„Dit zal de laatste tocht van Tuimeltje wel zijn."
Maar Tuimeltje was niet bang. Neen, hij voelde zich zelfs
een beetje veilig, want op zijn dooie gemak zat ie op de
antennepaal. Hij deed net of hij aan het zwemmen was.
Telkens sloeg hij zijn armen open en dicht en zijn baard
slierde als een wolk achter hem aan. De radio-dokter riep
hem telkens toe welke richting hij in moest vliegen en dit
maakte de achtervolging natuurlijk veel gemakkelijker.
Nu waren ze nog maar op een meter of tien afstand van
den ooievaar. Toen deze zag dat ze hem zoo dicht op de
hielen zaten was het net of ie zenuwachtig werd. Hij sloeg
met zijn groote vleugels. Maar Tuimeltje was ook niet
gek. Neen, nu zou die leelijke snaak hem niet meer ontglip
pen. Nog enkele groote slagen en daar had ie den ooievaar
bij zijn eenen vleugel te pakken. De ooievaar kon nu niet
meer vliegen en liet zich langzaam voortsleepen.
VOOR DE PUP
nees1
Meys,
a t wS
ROOKT IBIS EN GÉÉN ANDERE SHAG
Op het Departement van Landbouw heeft
een bespreking plaats gehad tusschen verschil
lende organisaties op pet gebied van den tuin-
bouwexport en vertegenwoordigers der Regee
ring, in verband met ingekomen verzoeken om
de Landbouwuitvoerwet voor de tuinbouwpro
ducten in toepassing te brengen. De bespre
kingen stonden onder leiding van den Direc
teur-Generaal voor den Landbouw, ir. A. Roe-
broeck en werden o.m. bijgewoond door ir.
Bonthuis voorzitter en W. Klamer, directeur
van het Ned. Uitvoercontröle Bureau op aard
appelen, groenten en fruit.
Het bleek, dat enkele exporteursvereenigin-
gen bezwaren hadden tegen het invoeren van
genoemde wet, terwijl anderzijds de wensche-
lijkheid ervan werd betoogd.
De Westlandsche Exporteursvereeniging en
ce Ned. Vereeniging van Groenten- en Fruit-
exporteurs te Rotterdam verklaarden zich per
tinent tegen deze invoering, daar zij zulks
overbodig achtten en belemmerend voor den
handel. Indien de Regeering tot de invoering
zou overgaan, dan wenschte men de uitvoering
van de wet aan de exporteurs als meest be
langhebbenden op te dragen.
De koopliedenorganisaties uit Noord-Holland
oordeelden dat de Landbouwuitvoerwet voor
de sluitkool, vroege aardappelen enz. beslist
noodzakelijk is, teneinde nog zooveel mogelijk
afzetgebied te kunnen behouden.
Ir. Roebroeck deelde mede, dat binnenkort
de ontwerp-regeling ter kennis van de belang
hebbenden zal worden gebracht.
De Ver. voor wettelijke dierenbescherming en
de Eerste Ned. Bond voor dierenbescherming
hebben op 18 Februari j.l. een request gericht
tot den minister van Justitie.
In dit request verzochten de beide vereeni-
gingen primair door een aanschrijving aan het
openbaar ministerie het coupeeren van honden
te doen vervolgen, subaidiairt althans van te
voren een uitspraak in hoogste instantie uit
te lokken.
Namens den minister van Justitie is thans
aan beide vereenigingen bericht gezonden, dat
een uitspraak van den Hoogen Raad inzake
coupeeren van de ooren van den hond zal
worden uitgelokt, en na die uitspraak zal
worden overwogen, of aanleiding bestaat om
ook aan het primair verzoek te voldoen.
De commissaris van politie te Eindhoven, de
heer G. F. Brinkman, is benoemd tot ridder
in de Leopold Orde van België en de heer W.
Duys, inspecteur der Philips-politie. is begif
tigd met de gouden palmen, verbonden aan die
Orde.
De nieuwbenoemde Roemeensche gezant, de
heer V. Pella, heeft Vrijdag zijn opwachting
gemaakt bij den minister van Buitenlandsche
Zaken.
In een adres aan H. M. de Koningin heeft
de K. N. A C. verzocht de goedkeuring voor
de tolheffing op den weg Heerenveen—
DrachtenBergen—Quatre Bras niet te ver-
leenen.
Roman van Paul Keiler
Vertaald door Louis de Bourbon
30
„Dat is mijn zaak, niet de uwe; u bent in
Mijn macht. Maar als u van mij een recht
vaardiging wilt, dan wil ik u er aan herinne-
ren, dat er een wet der eenzamen bestaat,
daarmee de buitenwereld niets te maken heeft.
steppen, de woestijn, de zee, het dorre rots
gebergte, ze hebben hun eigen recht en de
sterkste is er overal de rechter. Ook het eiland
*Meft zijn eigen recht, want het is afgesloten
van de wereld. U hebt zich onder deze wet ge-
Meld, door ongevraagd het eiland te betreden,
er ongevraagd te blijven. Hoe komt u er toe,
u tegen onze gebruiken te verzetten?"
>,Ik wil uw gebruiken eerbiedigen," antwoordde
Gunther, „ik wil u erkennen als heer en wet-
Sever. U wil ik rekening en verantwoording
geven. Maar aan de poppenkast van zoo'n
techtbankje doe ik niet mee."
De overste stond dreigend op, drie seconden
na hem ook de dichter. De anderen bleven
het
.Of u het gerecht erkent of niet, dat is om
even," zei de graaf. „Ik had het korter
kunnen maken, door u nog gisteravond een
kogel door den kop te jageo; maar ik gun u
de eer van een proces, zooals dat bij iedere
zware overtreding van het eilandrecht hier ge
voerd wordt."
„Heer graaf," zei Gunther, op zachten, bijna
deemoedigen toon; „ik smeek u, een klein half
uur met u alleen rustig en verstandig te mogen
praten."
„Neen," zei de graaf heftig en gebiedend;
„deze mannen zullen mee aanhooren, wat voor
een laag, valsch individu ge zijt."
Gunther maakte een snelle, toornige bewe
ging in de richting van den graaf, die geen
spier vertrok, maar op drie passen afstand
bleef hij staan, schudde zijn golvend haar en
zei met een bedwongen lach:
„Ach, dat is toch u lijkt wel gek! Waan
zinnig!"
Het steenharde gelaat van den graaf toonde
geen spoor van ontroering bij het hooren van
deze beleediging. Koud, bijna toonloos stelde
graaf Raymond zijn aanklacht:
„U bent het eiland, dat u niet toebehoort,
en waarvan u wist, dat ja het niet betreden
mocht, binnengeslopen als een dief. U hebt,
toen u werd betrapt, een bloedigen strijd uitge
lokt met den besten man op dit eiland. U hebt,
terwijl ik uw wonden genas, met een vrouw, die
haar verstand niet heeft, een complot tegen mij
gesmeed, u hebt niet slechts tegen mij, maar
ook tegen mijn besten vriend, beschuldigingen,
verdachtmakingen geuit, die de diepste wond
van mijn leven ontheiligen, en u hebt tenslotte,
toen ik u ondanks alles, op verzoek van een
geesteszieke, op mijn eiland, gastvrijheid gaf,
mij» kind willen verleiden."
„Dat is niet waar! Dat is een duivelsche
leugen!" schreeuwde Gunther.'
„Hebt u met Clothilde over godsdienst ge
sproken?"
ja."
',Hebt u haar overgehaald, met u naar de stad
te gaan?"
„Ja! voor een doop!"
„Hebt u haar leeren lezen?"
Ja."
"Hebt u bij het meisje, door met haar over
de wereld te praten, een verlangen opgewekt,
het eiland voorgoed te verlaten?"
„Ik weet het niet!"
„Maar ik weet het! En ik weet, dat dit kind
het eenige kleinood is, dat het leven mij heeft
gelaten. Al het andere is mij ontvallen:
moeder en zoon, God en de menschen, aanzien
en eer. Dit kind bleef mij. Zij was het eenige,
wat mij het leven verbond. Ik wilde het behoe
den voor die wreede, vervloekte wereld, waarin
alles slecht en gemeen, bedorven en rot is; ik
wilde het behoeden voor het zooy -iamde
geestesleven, dat geen ander nut I dan
onze oogen te openen voor afgronden t.. mod
derpoelen en onze wonden tienmaal schrijnen
der te maken dan toen wij nog volgens de
natuur leefden. Een wilde zucht niet half zoo
veel als de stedeling; hij lacht honderdmaal
vaker, en zijn leven lang is hij gelukkiger, tot
hij ergens zijn zachten dood vindt. Dat is mijn
philosophie, jonker, niet zoo'n philosophie, als
een blikken professor op een hoogeschool leert,
maar een, die ik zelf gevormd heb in uren, die
geen stukken na vermoedt. En naar die overtui
ging heb ik mijn kind tot nu toe opgevoed.
Zij was vroolijk en gezond. Toen bent u met uw
gezwets gekomen en u wilde haar van mij weg
nemen, u wilde mij het laatste ontnemen, wat
ik bezat, u wilde het kostbaarste ten gronde
richten dat ik ooit het mijne noemde. En als
middel gebruikte u de leugen."
„Laat m;j aan het woord!" riep Gunther.
„U hebt slechts op mijn vragen te antwoor
den. Is het waar, dat ik u slechts toestond, op
het eiland te blijven, om den dood van den man
dier ongelukkige vrouw te helpen ophelderen?"
„Ja!"
„Hebt u in al dien tijd iets in deze zaak tot
stand gebracht?"
Bij deze vraag werd Gunther's gelaat donker
rood. „Neen!"
„Maar toch bent u gebleven tegen alle
afspraak in gebleven bent u, om mijn kind
in het ongeluk te storten."
„Dat is niet waar! Om het te beminnen, om
het te verlossen, om het gelukkig te maken!"
De graaf lachte rauw.
„Om het gelukkig te maken? Was Clothilde
ongelukkig voordat gij kwaamt?"
Weer werd Gunther rood.
„Neen," stamelde hij. Zijn zekerheid verliet
hem.
„Hebt u daarbuiten in de wereld ooit een
gezonder, vroolijker, eerlijker meisje gezien?"
„Ik zag er geen, die was als zij."
„Wel, ellendeling, waarom liet u haar dan
niet zooals zij was, waarom wilt u haar dan
verkapekB. oppervlakkig en valsch hikken? Wi.e
gaf u het recht, u te vergrijpen aan haar rust
en aan mijn vaderhart?"
Gunther vond geen antwoord. Allerlei tegen
werpingen kwamen in hem op, maar in zijn
brein werd alles tot een verwarden chaos. Zoo
groot was zijn verbazing, dat deze graaf een
hart had, dat hij zijn kind beminde. En slechts
één ding was hem duidelijk: dat hij zijn liefste
voorgoed verloren had. Zijn armen hingen slap
naar beneden en met schorre stem zei hij
„Ik heb Clothilde lief ik wilde haar ge
lukkig maken nu is voor mij de dood het
eenige."
Een minuut lang was het volkomen stil m
de kamer. Dan zei de graaf:
,Als u zelf het vonnis uitspreekt, behoeven wij
hét niet te doen. Als de zon in het zenith staat,
zal Kajetan u opwachten met zijn boot. U kunt
gaan!"
Zonder ook slechts eenmaal het hoofd on te
heffen, zonder een woord van tegenspraak te
vindenverliet Gunther het kasteel
Nu was dus alles afgeioopen.
Waarom hadden nu de vogels zoo'n pleizier,
waarom scheen de zon zoo helder op het voor
plein van het kasteel? Waarom stroomde er nu
zoo'n hinderlijke geur van de boomen?
Waarom gingen nu zijn voeten zoo moeilijk?
Gunther zette zich onder de boomen neer op
een oude, gesneden bank. Hij zat rechtop en
staarde voor zich uit in het kale bosch.
Verjaagd veroordeeld veracht!
Hoe de oude graaf dat had klaar gespeeld!
Het was verbazingwekkend! Hij voelde zich.
alsof jgü een slag op het hoofd had gehad. Niet
Z. H. Exc. de Bisschop van Haariem zal
deze week, inplaats van op de gewone dagen,
andiëntie verleenen a.s. Vrijdag en Zaterdag
van 11 tot 1 uur.
slechts een slag op het hoofd, maar ook een
slag op het hart! Clothilde was hem ontrukt.
Dat was het begin en het einde, de zin van
alles wat vandaag was gebeurd.
Al het andere, het bijkomstige, was dom.
dwaas, belachelijk.
Langzaam kregen zijn gedachten weer vorm
en gestalte, maar zij ordenden zich slechts tot
een doodendans om het eene middelpunt:
„Clothilde verloren
Wat had de oude allemaal gekletst? Had hij
niet een heel bouwsel van beschuldigingen tegen
hem opgetrokken? Het was allemaal onzin wat
hij zei. Maar Gunther had geen stom woord als
tegenspraak op dit geklets kunnen vinden.
Clothilde was voor hem verloren.
Nu was alles om het even, en hij had gezegd
dat hij zou willen sterven. De oude had het
zeker zoo opgevat, dat hij zich uit berouw over
een tegen den graaf begane misdaad zou dooden.
De ezel!
Had hij eigenlijk zijn degen nog? Juist, hij had
hem nog. Het ding hing scherp geslepen aan
zijn zijde. En hij had die krankzinnige rechters
niet overhoop gestoken en de jonkvrouw niet
bevrijd? Lucas met zijn gemagnetiseerde lans
was een held bij hem vergeleken!
Wat een pijn deed deze zelfverachting!
Blijf nu maar niet zitten, anders komen ze
nog met de honden, dan moet je nog vertrekken
met een gescheurde broekHij stond op. In een
vijver zag hij zijn spiegelbeeld. Ik spuug er op.
Dan ging hij verder altijd nog als in een nacht
merrie.
iWordt vervolgd)
