Tilburgs Paleis-Raadhuis
m
Het Olympisch feest te
Weenen verstoord
Maken
ZONDAG
CACHETS
WILLEM II TER EERE
ROODKAPJE EN DE WOLF
CHOON
CHIP
DONDERDAG 30 JULI 1936
Een zuinige uitbreiding der ruimte
voor de gemeentelijke admi
nistratie verkregen
De bevolking viert mee
KATH. INLICHTINGEN
BUREAU TE DEN HAAG
dLr .Ml
Verbetering der R.K.
Staatspartij
Een Limburgsch rapport
•«mé
ütÉP
BEGRAFENIS MATROOS
S. VAN DIJK
BUITENLANDSCH OVERZICHT
Bedenkelijk symptoom
Ay, siet hoe lieflyck!
ZATERDAG
VOOQ DEN
Katholiek Actie
program
Voor de verkiezingen
DE „PRINSES JULIANA"
TE ENKHUIZEN
I
TILBURG, 28 Juli.
Een oude herinnering uit
lang-vervlogen jaren werd in
vollen luister opgehaald de
herinnering van een, destijds nog be
trekkelijk kleine, stad aan de bij
zondere sympathie, die zij bij haar
koning genoot, aan de vele welda
den, die zij van hem mocht ontvan
gen, aan den dood van een vorst
binnen haar muren. Tilburg heeft het
oude paleis van Willem II, dat tot
nu toe als een weinig fraai en vrij
onaanzienlijk gebouw achter hooge
boomen verborgen lag en als Hoo-
gere Burgerschool in gebruik bleef,
op voortreffelijke wijze gerestaureerd
om het én als monument én als raad
huis tot centrum van de stad te ver
heffen.
Dat heeft heel wat voeten In de aarde
gehad.
De erfgenamen van Willem II hebben ver
scheidene jaren na zijn dood het paleis, dat
de koning had laten bouwen destijds óók
als een soort werkverschaffing, want hij leef
de zelf héél sober, hij wilde niets anders dan
werkgelegenheid scheppen voor de vele werk-
loozen die de stad in die dagen telde aan
de gemeente in vollen eigendom overgedragen
op voorwaarde echter, dat in dit gebouw een
H. B. S. zou worden en blijven gehuisvest.
Die voorwaarde is streng nageleefd. doch
naarmate de eischen van den tijd aan een
schoolgebouw gesteld toenamen, verminderde
de geschiktheid van het paleis voor de vast
gelegde bestemming. Op eigen hand mocht
echter de gemeente die bestemming niet ver
anderen, hoe gaarne zij ook wilde. Daartoe
moest bewilliging worden verkregen vr.n de
erfgenamen van Willem II. Deze nu had zijn
rechten aan zijn beide kinderen nagelaten: aan
Koning Willem III en aan Prinses Sophie. De
rechten van deze beiden waren overgegaan
respectievelijk op Koningin Wilhelmina en op
een drietal Duitsche vorstenhuizen.
De Koningin gaf op het eerste verzoek,
dat de gemeente Tilburg haar deed snon-
taan haar toestemming voor een verande
ring in de bestemming van het oude pa
leis. Een daad, waarvoor de Tilburpsche
bevolking Hare Majesteit groote erkente
lijkheid verschuldigd is.
Te meer, waar de betrokken Duitsche vor
stenhoven niet dan na een vergoeding, die
voor alle drie tezamen een bedrag van 45.000
bedroeg, bereid waren de bedoelde toestem
ming te verleenen. Toen men eenmaal zóóver
was, dat men het gebouw vrij had gekregen
moest het worden ontruimd; dat beteekende:
er moest een nieuw gebouw worden opgetrok
ken voor de H. B. S. Daartoe moest weer de
medewerking van het Departement van Onder
wijs worden ingeroepen. Deze werd zonder
groote moeilijkheden gegeven. En ten slotte
kwam de laatste stap: er moest een deskundig
architect worden gezocht om het gebouw in
den stijl, waarin het destijds door den ar
chitect Goyarts werd opgetrokken, te restau-
reeren. Deze deskundige bouwmeester, Oscar
Leeuw uit Nijmegen, werd op verzoek van het
gemeentebestuur aangewezen door de monu
mentencommissie.
Met de inrichting van dit oude paleis tot
raadhuis, beoogt de gemeente Tilburg zoo
als de burgemeester mr. dr. P. Vonk de Both
In een persbijeenkomst meedeelde drieërlei:
Vooreerst wil men een daad van piëteit
stellen jegens de nagedachtenis van Koning
Willem II, aan wien Tilburg zooveel te danken
heeft, en daarin tevens een hulde vervatten
aan Hare Majesteit onze geëerbiedigde Konin
gin, die door haar spontaneïteit in dezen de
gemeente nog tot bijzonderen dank heeft ver
plicht. Vervolgens heeft men het stadsschoon
op deze wijze willen verfraaien. Tilburg heeft
toch al weinig mAiumenten. Het is een stad,
die snel opkwam vooral door haar nijverheid.
Fabrieken heeft zij in grooten getale, doch
veel mooie gebouwen moet men er niet zoe
ken. Thans wordt een mooi gebouw zoo ge
restaureerd, dat zijn schoonheid ten volle tot
haar 'recht komt. Het wordt een bezienswaar
digheid van de stad. Ten slotte beoogt Tilburg
hiermee de zuinigheid te betrachten. Aan de
restauratie van het oude paleis en zijn in
richting tot raadhuis heeft men weliswaar
geen kosten gespaard, alle zalen zijn in wer
kelijk grooten, modernen stijl aangekleed
en toch is niets dan de zuinigheid betracht.
Dat zit zoo: Tilburg heeft een uitbreiding
van de lokalen voor zijn gemeente-administra
tie hard noodig. Na Eindhoven is het de stad,
die het hardst van alle steden in Nederland
groeide.
Tot dusverre heeft men wel getracht de
overeenkomstige uitbreiding der administratie
in het oude gemeentehuis en enkele nevenge
bouwen onder te brengen, doch daar kwam
ook een eind aan. Steeds dringender werd de
behoefte aan een nieuw raadhuis gevoeld. Had
men nu een heel nieuw gebouw neergezet, dan
had men naar schatting aan de hand van
kostenramingen voor andere raadhuizen in
even groote gemeenten niet minder dan
twee millioen moeten besteden. Thans kon
men met zegge en schrijve een half millioen
volstaan. En daarbij inbegrepen de bouwkosten
van een nieuwe H. B. S. Als dat geen zuinig
heid mag heeten....
Bij de inrichting van het nieuwe paleis
raadhuis ging men van de gedachte uit, dat
hierin hoofdzakelijk de representatieve ruim.
ten moesten worden samengebracht. Men heef*
hier de vergaderzalen van den Raad en het
college van B. en W., de groote ontvangzaal,
twee trouwzalen, verschillende kleinere ont
vangkamers en het archief ondergebracht. In
het oude raadhuis, waar de lokaliteiten tot
dusverre voor deze doeleinden aangewend,
thans vrijkomen, blijft de gemeenteadministra.
tie gevestigd. Daartoe vindt men dan voldoen
de ruimte.
Over de inrichting van een en ander hebben
wij reeds eerder geschreven. Het geheel maakt
werkelijk een bijzonder representatieven indruk.
De marmeren hal met op den achtergrond de
fraaie wenteltrap, de kostbaar bekieede kamers
en zalen, de keurige raadzaal, die van alle
moderne verfraaiingen en gemakken is voor
zien, dat alles schept een werkelijk waardigen
indruk.
Tilburg laat de officieele ingebruikneming
van dit nieuwe raadhuis uiteraard niet onge
merkt voorbijgaan. Zooiets doet men in Bra
bant niet. Een volle week zullen allerlei fees
telijkheden plaats hebben.
De viering zal echter haar hoogtepunt vin
den in het groote openluchtspel, door Jan
Vuysters speciaal voor deze gelegenheid ge
schreven en onder de artistieke leiding van
Hans van Meerten ten tooneele gevoerd. Jan
Vuysiters heeft dit historische stuk opgevat
als een groolsche, pieuze hulde van de stad
Tilburg aan de nagedachtenis van Koning
Willem II. Het Tilburgsche leven van dezen
grooten Oranjevorst trekt als een show aan
de toeschouwers voorbij.
Op dit spel komen wij na de première van
Zaterdagavond nog terug.
In de laatste bestuursvergadering van den
Noord-Brabantschen Waterschapsbond is beslo
ten aan het paleis-raadhuis te Tilburg een ge
schenk aan te bieden als bewijs van erkentelijk
heid voor de gastvrijheid, welke vanaf de oprich
ting van den bond steeds van het gemeente
bestuur werd ondervonden en als bewijs van
waardeering voor het bondswerk van zijn voor
zitter, die tevens het burgemeestersambt van
Tilburg bekleedt.
Het geschenk zal bestaan uit de beschildering
van de fries boven de koffiekamer in de groote
Jjovenhal, welke beschildering is ontworpen en
zal worden uitgevoerd door den Tilburgschen
kunstschilder H. Sicking.
De aanbieding van het geschenk, hoewel nog
niet voltooid, zal waarschijnlijk geschieden tij
dens de receptie Zondag a.s. door den onder
voorzitter, den heer W. G. de Waard, te Wer
kendam.
Met ingang van 1 Augustus e.k. zal te Den
Haag onder auspiciën van de vereemging Ka
tholiek 'sGravenhage een „katholiek inlich
tingenbureau" worden geopend. Het bureau, ge.
legen aan de Schenkkade 226 zal onder leiding
staan van den heer P. -J. F. J. Schnebbebé, di
recteur van het Katholiek Indisch Bureau, en
zal kosteloos inlichtingen verstrekken aan ka
tholieken en niet-katholieken over het katho
lieke leven te Den Haag in den meest uitge-
breiden zin.
Het Paleis-Raadhuis en zijn directe omgeving, gefotografeerd vanaf den toren van
de Parochie kerk Heike
Verschenen is het rapport van de commissie,
ingesteld door den R. K. Kiezersbond van Lim
burg, tot onderzoek van de oorzaken, die hin
derlijk of belemmerend werken op de toetreding
tot de R. K. Staatspartij en tot voorlichting in
het treffen van maatregelen, welke door op
heffing van gebleken bezwaren of anderszins,
de uitbreiding der paitij zouden kunnen be
vorderen.
De commissie wil, om te beginnen, een be
hoorlijke vertegenwoordiging van de maatschap
pelijke groepen in de bestuursorganen der partij.
Tot uitvoering van dit voorschrift worde aan
de bedoelde standorganisaties, den R. K. Werk-
liedenbond, den R. K. Boerenbond, den com-
mercieelen en industrieelen middenstand, de
R. K. Werkgeversvereeniging en de St. Actel-
bertus-vereeniging de bevoegdheid gegeven ver
tegenwoordigers uit haar midden aan te wijzen
ter bezetting van de door haar toegewezen ze
tels in het bondsbestuur
Over de inschakeling der jongeren zegt de
?v
De indrukwekkende hall van het Paleis-Raadhuis. Op de marmeren zuil in het
midden komt straks de marmeren buste van Koning Willem II
commissie: Toevoer van jonge krachten is een
levenseisch van de partij en haar vertegenwoor
diging. Daarom moet getracht worden, de werk
kracht der Partij ten aanzien van de jongeren
te verhoogen. Er behoort hun meer kans ge
boden te worden op het vervullen eener taak
in de Partij en in de politieke colleges.
De Partij stelle daarom de leeftijdsgrens van
65 jaar vast.
a. voor de functionarissen in de dagelijksche
besturen (voorzitter, secretaris, penningmees
ter), van de organisatieverbanden der Partij.
(Plaatselijke besturen, Statenkring-besturen en
Bondsbestuur)
b. voor de afgevaardigden der Partij in de
uitvoerende bestuurscolleges (leden van Ged.
Staten en wethouders).
Voor de propaganda wordt het noodzakelijk
geacht, dat de secretaris van het Bondsbestuur
in den Rijkskieskring tevens propagandist zij
tegen een redelijk salaris en dat hij geen neven
betrekkingen mag bekleeden.
Een minimum jaarinkomen voor den Bond
van 10.000 gulden wordt door de commissie
noodzakelijk geacht. Daarbij wordt aan een
fonds gedacht, dat zal bestaan uit vrijwillige
schenkingen, 5 pCt. der wedde van de afge
vaardigden der Partij in de Eerste en Tweede
Kamer, Provinciale Staten en Gemeenteraad en
in de colleges van Ged. Staten en de wethou
ders. Het bondsbestuur noodige deze functiona
rissen onverwijld uit, zich daartoe in principe
bereid te verklaren. Verder vaste bijdragen van
katholieke instellingen, Orden en Congregaties,
die instellingen van onderwijs beheeren. Ten
slotte een jaarlijksche collecte langs de huizen.
Om het contact tussehen afgevaardigden en
kiezers te verbeteren, spreekt de commissie de
wenschelijkheid uit, dat de afgevaardigden naar
de Tweede Kamer metterwoon gevestigd zijn
binnen den Rijkskieskring, die hen afvaardigde.
Ook dient de vraag onder het oog te worden
gezien, of het ter bevordering van een juiste
verhouding tussehen Partij en Fractie wel wen-
schelijk is, dat de leiding gevende functies in
de Partij met het Kamerlidmaatschap vereenigd
zijn. De vraag is of de voordeelen der combi
natie niet door de nadeelen worden overtroffen.
Hierbij werd vooral gedacht aan bezwaren op
het terrein der practische politiek en aan de
objectiviteit in de beoordeeling van het fractie-
werk door de partijleiding.
Wij vernemen, dat het stoffelijk overschot
van den op 15 Juli j.l. zoo droevig om het
leven gekomen milicien-matroos S. van Dijk,
van Hoek van Holland, Donderdagmiddag om
streeks half drie te Amsterdam zal aankomen
en opgebaard worden in perceel J. P. Heye-
straat 68. De begrafenis zal met militaire eer
plaats vinden op Vrijdag 31 Juli. Vertrek van
den stoet te 1 uur 30. De route is langs J. P.
Heyestraat, Kanaalstraat (sterfhuis) Cremer-
plein, Overtoom; Amstelveenscheweg, Zeiistraat,
Sloterkade. Aankomst begraafplaats Huis te
Vraag te 14.40 uur.
Het grandioos geënsceneerde Olympische
feest op den Heldenplatz te Weenen,
waar het van de Hongaarsche grens in
fakkelloop aangedragen Olympische vuur als
een vlammend symbool van verbroedering der
volkeren in vreedzame mededinging om de
lauweren der lichaamscultuur werd doorgege
ven om tenslotte overgebracht te worden naar
het Duitsche broedervolk van Oostenrijk, is
leelijk bedorven door tegen de Oostenrijksche
regeering en haar vertegenwoordigers gerichte
manifestaties. Reuter bericht, dat het Oosten
rijksche nationaal-socialisten zijn geweest, die,
in vrijheid gesteld tengevolge van de amnestie
in verband met het Duitsch-Oostenrijksch ac-
coord, van deze gelegenheid misbruik hebben
gemaakt om luidruchtig blijk te geven van hun
deloyalen en onsportieven geest, en de corres
pondent van het „Hbld.", die ter plaatse aan
wezig was, bevestigt dit nadrukkelijk. Het Deut
sche Nachrichten Büro daarentegen verklaart,
dat de demonstraties tegen Bondspresident
Miklas, den bondssportleider Starhemberg, te-
gëh de HeimWehren enz. een Marxistisch ka
rakter droegen en dat de demonstranten naar
hun uiterlijk te oordeelen (wat een scherpe
detective-oogen moeten de berichtgevers van
het officieele Duitsche berichtenbureau bezit
ten, want de plechtigheid en de demonstraties
speelden zich des avonds af!) tot de Joodsch-
Marxistische kringen zouden hpbben behoord,
die door nationaal-socialistische strijdkreten
te uiten, zouden getracht hebben de nazi's tot
deelneming aan de demonstraties te verleiden.
AI hebben de Marxisten natuurlijk whinig reden
om verheugd te zijn over het Duitsch-Oosten
rijksch a'ceoord, toch doet de lezing van het
D. N. B. wed al te geforceerd en gekunsteld aan
om geloofd te worden, vooral omdat behalve
een aantal Oostenrijksche nationaal-socialisten
ook een natlonaal-socialistisch leider van Duit
sche nationaliteit tijdens de manifestaties werd
gearresteerd.
Intusschen blijkt uit de voorstelling van za
ken, welke het D. N. B. in strijd met de
verklaringen van ooggetuigen gelieft te
geven, dat men in Berlijn deze demonstraties
tegen de Oostenrijksche regeering hoogst onge-
wenscht en inopportuun acht en er geen en
kele verantwoordelijkheid voor wil aanvaarden,
en dat is best te begrijpen. Berlijn, dat de
Olympiade uitbuit tot een propaganda voor het
Derde Rijk en zelfs met het anti-semietisme
voor deze gelegenheid de hand licht om toch
maar vooral een goeden indruk op de buiten
landers te maken, en dat aan de niet geheel
ten onrechte achterdochtige wereld bewijzen
wil, dat het accoorden kan afsluiten en eer
biedigen, kan onmogelijk ingenomen zijn met
het bruine roet, dat de demonstranten te Wee
nen in het zoo zorgvuldig toebereide en aan
alle smaken aangepaste Olympische krachtvoer
hebben gestrooid. Voor ambassadeur von Pa
pen, den „held" van het Duitsch-Oostenrijksch
accoord, met den dankbrief van den „Führer"
in den zak die bij de plechtigheid aanwezig
was, moeten deze ordeverstoringen zoo moge
lijk nóg pijnlijker zijn geweest dan voor de Oos
tenrijksche regeeringsvertegenwoordigers. Im
mers, de Oostenrijksche regeering kan men, in
dien straks zou blijken, dat het accoord tus
sehen Duitschland en Oostenrijk slechts als een,
voorbereiding van den „Anschlusz" bedoeld is,
gelijk de Deutsche Volkswirtschaft" en „Das
Schwarze Korps" onomwonden schreven slechts
naïveteit en een al te groote goedgeloovigheid
verwijten, terwijl Duitschland en zijn verte
genwoordiger von Papen dan veel moeite zou
den hebben om zich van bedrog en gebrek aan
goede trouw vrij te pleiten. Zoowel de uitla
tingen van dé hierboven genoemde officieele.
Duitsche nazi-organen als de manifestaties te
Weenen bevestigen onzen eersten indruk, dat
het Duitsch-Oostenrijksch accoord aan de ge
schiedenis van den wolf herinnert, die zich met
vriendelijke stembuigingen voor Roodkapje's
grootmoeder trachtte uit te geven om het arme
kind met huid en haar te kunnen verslinden.
Hoeveel moeite de wolf zich echter gaf om
Roodkapje te misleiden en haar vertrouwen in
te boezemen, zijn ruige haren en bruine snoet
lieten zich niet afdoende camoufleeren. Zal het
met Duitschland en Oostenrijk evenzoo gaan?
In Weensche regeeringskringen is men uiter
mate gebelgd over de ordeverstoringen tijdens
de Olympische plechtigheid, waarvoor het arme
Oostenrijk kosten noch moeiten gespaard had
om haar luister bij te zetten, en is men v£Rt be
sloten de nationaal-socialistische demonstranten
met de grootst mogelijke strengheid te straffen,
ook al zou daardoor de toekomst van het
Duitsch-Oostenrijksch accoord in gevaar worden
gebracht. Indien Berlijn diplomatiek en ver
standig is, zal het zijn nieuwe betrekkingen
met Weenen niet laten bederven door het lot
van de nationaal-socialisten, die van hun am
nestie misbruik hebben gemaakt. Het heeft de
actie der Oostenrijksche nationaal-socialistische
leiders al vaker verloochend, wanneer deze ac
tie faalde of algemeene verontwaardiging in
Europa wekte. Zelfs wanneer deze actie door
Berlijn of München rechtstreeks was verordon
neerd of gesteund, verhinderde dit Duitschland
niet haar zoo noodig openlijk te désavoueeren.
Maar of het geschokte vertrouwen door zulk
een diplomatieke handelwijze hersteld kan
worden, valt te betwijfelen. Zoowel de Duit
sche Rijksregepring als de Oostenrijksche
bondsregeering hebben van haar blinde volge
lingen het maken van te snelle en te scherpe
bochten geëischt om den toeschouwers van haar
evoluties een gevoel van veiligheid en betrouw
baarheid te geven.
Als broeders saam te wonen
Wij hadden reeds het twijfelachtig
genoegen, onzen lezers ter kennis
making voor te stellen het „Officieel
Orgaan van de Synthetische Orde: „Vrede,
Welvaart, Broederschap", het zonderlinge
weekblaadje van een vooralsnog gefanta
seerde „Volksbeweging naar de nieuwe sa
menleving"; reeds bleek ons, dat de verta
ling van „Synthetische Orde" moet luiden:
Volksfront, en dat heel het zaakje van ver
dacht communisterig allooi moest zijn, een
van de vele mantelorganisaties, welke Mos
kou tracht te benutten om arglistiglijk over
al binnen te dringen en de arbeiders van
alle partijen in een rood front bijeen te
loodsen, bijéén te (mis-)leiden.
Met niet geringe verbazing zullen onze
lezers vernomen hebben, dat dit „syntheti
sche Volksfront-blaadje" afkomstig is van
dezelfde drukkerij A- Reiman, Elands
gracht 120-120a te Amsterdam waar ook
het orgaan der „Katholiek Democratische
Partij" „Onze Vaan" gedrukt wordt,
terwijl deze drukker, samen met Dr- H.
Koch, nota bene ook redacteur is van het
roode blaadje.
Nu stelt men ons van K. D. P-zijde de
vraag, of deze, misschien toevallige een
heid yan druk-adres nu wel zoo ernstig op
genomen moet worden; de beide blaadjes
behoeven toch niets met elkaar uitstaande
te hebben!
Onnoozele goedmoedigaard
Onze K. D- P.-er weet blijkbaar niet eens.
wat er achter zijn rug om gebeurt; het
feit, dat beide blaadjes in hetzelfde
roode nest uitgebroed worden, zegt hem
naar het schijnt niets, noch ook het feit,
dat de drukker een militante, een de pen
hanteerende volksfront-strijder is!
Wij zullen onzen ongeloovigen K, D. P-
er echter dwingen, zijn oogen te openen en
te zien-
Uit verschillende artikelen in aflevering 4
van het Moskovitisch orgaantje blijkt dui
delijk, wat de taak van „Synthetische Or
de" is en moet zijn: de communistische cel
vorming onder de arbeiders van alle politie
ke partijen quasi voorloopig met behoud
van die partijen; dat is de sluwheid, waar
door men des te beter zijn doel denkt te
bereiken om te komen tot een rood volks
front, tot een „volksregeering."
Vooral de S. D. A. P-sche arbeiders moe
ten bewerkt worden, maar niet minder ook
de arbeiders der Katholiek Democratische
Partij en die der Christen-£>emocratische
Unie.
In een landelijke conferentie blijken de
heeren het vraagstuk der „Synthese op het
gebied der politiek" behandeld te hebben;
in een verslag dier conferentie lezen wij:
„Aan beide partijen zijn namens ons
H. B- voorstellen gedaan, om tot een vorm
van samenwerking te komen, waarbij on
zerzijds ten duidelijkste is te kennen ge
geven, dat ons doel is, deze partijen veel
groter en sterker te maken. Als het in ons
vermogen is, moeten wij die partijen bij
haar werk ondersteunen, en een van de
vormen van steun zou wezen, om mede te
helpen, dat zij in het bezit komen van een
dagblad- De K.DP. heeft in haar begin
selprogramma staan, dat: „Het doel van
het sociaal-economisch leven is de rede
lijke voorziening in de redelijke behoeften
van allen, en dat zij daartoe de Staat het
recht toekent, om in het sociaal-econo
misch leven zover in te grijpen, als nodig
is. Zij ontkent de kracht van de beginse
len der liberaal-economische politiek, en
verwacht heil van een onverwijlde en
krachtig doorgevoerde publiek-rechtelijke
organisatie van het bedrijfsleven."
In de boezem van de R. K. politiek vin
den we een zeer groot gevaar van fascis
me. Geen wonder, want de politiek van de
R- K. Staatspartij in ons land, die even
als in andere landen veelal doodgewone
kapitalistische politiek met wat andere
woorden is, brengt grote stukken van het
R- K. volksdeel tot wanhoop en vertwijfe
ling. Natuurlijk draagt dit soort fascisme
een bijzonder kleurtje in zijn demagogie,
en koketteert met de bekende Pauselijke
Encyclieken, zonder er zich een sier om
te bekommeren, als het eenmaal de macht
heeft.
Hieruit volgt, dat wij mede
moeten helpen, om aan onze
R. K. landgenoten de uitweg te
wij zen, door ze te brengen tot
toetreding tot de K. DP. In de
hoop, dat zij zodoende mede
een deel zullen gaan vormen
in de grote volksbeweging-
Soortgelijke overwegingen gelden bij ons
voor de C D.U."
Hier spreken de roode heeren dus onder
elkaar af, dat ze katholieke arbeiders ertoe
zullen trachten over te halen lid te wor
den van deK. D. P
Wat 'n vertrouwen in de K. D. P- van die
zijde!
En welk een roerende overeenstemming!
Welk een apolitieke edelmoedigheid, als
communist althans als strijder voor het
communistisch ideaal willen werven voor
de K. D. P.!
Vandaar dat vertrouwen, die overeen
stemming en die edelmoedigheid?
Er is maar één verklaring voor: de com
munist ziet in de K. D. P. een zeer bruik
baar instrument om katholieke arbeiders
voor het roode volksfront vóór te berei
den; is de arbeider eenmaal lid van de K-
D. P-, dan zoo wordt er geredeneerd
komt hij vanzelf in onze richting en win
nen we hem, al dan niet nog als lid der
K. D. P., gemakkelijk voor onze communis
tische zaak.
Zoo ziet onze ongeloovige K. D- P-er, dat
er méér dan toeval steekt in het feit, dat
zijn lij for gaan van een vuurroode pers
komt onder de goede zorgen van een mi-
litant-rooden drukker.
Ay siet, hoe lieflyck!
Als broeders saam te wonen...
Mr. Peters en C- D- Wesseling knusjes
bijéén met Dr. Koch en A. Reiman, ter
wijl de laatsten zich beijveren om den eer
sten politieke volgelingen te bezorgen!
Gij kunt niet gezond blijven, als van dag
tot dag zich in Uw ingewanden vergiftige
afvalstoffen ophoopen, want die hebben 'n
bijzonder schadelijke werking op Uw gestel.
Tenslotte begint Ge U „zoo moe", „zoo mat"
en „zoo lusteloos" te gevoelen en last te
krijgen van allerlei onprettige verschijnselen,
zonder dat Ge beseft, waar het U hapert l
Neem eiken Vrijdag" en Zaterdag: een
M.S.S.-cachet ter inwendige zuivering
De M.S.S.-cachets zullen Uw haperende spijs
vertering, Uw vertraagde stoelgang herstel
len, Uw met vergiftigde afvalstoffen gevulde
darmen zacht ledigen, Uw gestel opfrisschen.
Ge gaat U 'n ander mensch voelen. Ge bemerkt
vol welbehagen, dat ge U op Zondag-ochtend
voor het eerst eens lekker f risch en opgewekt
gevoelt, vol van levenslust en energie, want
M.S.S.-cachets Maken „Schoon Schip"
Per 12 stuks in koker slechts 60 cent.
Het Maandblad van de R- K Staats
partij spoort tot de voorbereiding
aan van het Program van Actie
1937. Want al heeft dezer dagen een blad
denigreerend geschreven over karakter
en practische beteekenis van zulk een
program, het is een noodzakelijke staf
kaart voor het verzamelen van de troe
pen, het succes van den strijd en de
vruchtbaarheid van de practische po
litiek.
Zoogoed als de S- D. A. P- haar volge
lingen oproept "achter het eenzijdige Plan
van den Arbeid, moet de R- K. Staatspar
tij haar leden bezielen voor het Program
van Actie, dat de wijze van bestrijding
der werkloosheid aangeeft tegelijk met
den politieken en sociaal- economischer
koers. Het ligt verspreid in de redevoerin
gen van onze voormannen in- en buiten
het Parlement, het moet met behulp van
de partij-afdeelingen worden afgerond- Vóór
begin October moeten zij hun desbetref
fende voorstellen en wenschen inzenden bij
de Kringbesturen, die haar bespreken en
den gewenschten vorm geven voor de in
diening bij het Partijbestuur, dat ze op zijn
beurt zift en rangschikt voor het ontwerp-
program, dat door den Partijraad in het
laatst van Februari a.s. als definitief Pro
gram van Actie 1937 wordt vastgesteld- Men
ziet, dat in deze democratische wijze van
handelen zorgvuldig te werk wordt gegaan,
om den gezonden volksinvloed zoo ruim
mogelijk tot zijn recht te doen komen.
Het instructievaartuig „Prinses Juliana" van
het onderwijsfonds voor de scheepvaart is
Woensdagavond met den directeur en leeraren
der binnenvaartscholen en vertegenwoordigers
van organisaties, die deelnemen aan den va-
cantiecursus voor de binnenvaart, te Enkhui
zen aangekomen.
Tijdens de vaart van Amsterdam naar Enk
huizen hesft de heer G. de Jong, directeur van
het onderwijsfonds voor de Scheepvaart, den
cursus geopend met een rede, waarin hjj erop
wees, dat het onderwijsfonds zich steeds de
vraag moet stellen, hoe de toestand in de bin
nenvaart zich ontwikkelt en in welke richting
in verband hiermede deopleiding moet ge
schieden.
Als eerste inleider heeft, de heer mr. H. Wil-
lemse uit Rotterdam gesproken over het meest
economische schip voor de kust- en binnen
vaart in de naaste toekomst.
Uitvoerig behandelde spr. hierbij de ontwik
keling van het motorkustvaartuig en de econo
mische beteekenis hiervan ten opzichte van de
geregelde lijnvaart en de binnenvaart. De snel
le ontwikkeling van de motorkustvaart achtte
spr, een gevolg van de crisisomstandigheden.
Hij constateerde dat de bemanningsregeling voor
deze schepen, zooals deze thans nog bestaat,
niet berekend is op den grooten omvang, dien
de kustvaart heeft genomen. Hij achtte zoowel
om economische als sociale redenen een voor
ziening op dit punt dringend geboden.
Op de inleiding volgden geanimeerde bespre
kingen, waarbij tenslotte werd besloten, het
stichtingsbestuur van het onderwijsfonds voor
de scheepvaart te verzoeken een permanente
commissie in te stellen om de economische
vraagstukken van het bedrijf te bestudeeren.
De „Prinses Juliana" zet heden den tocht via
Urk naar Zwolle voort.
