N
Oranje-ploeg ontkomt aan een dreigende nederlaag
Moeizaam bevochten gelijk
spel tegen Noorwegen
Overtuiging ontbrak aan
Nederlandsche zijde
Het bondselftal
1 1 MÊÊÈM
Twee helften
Zes doelpunten samen gedeeld
NOREN LEIDEN BIJ DE
RUST MET 1-0
BAKHUYS WERD ZWAAR
BEWAAKT
MAANDAG 2 NOVEMBER 1936
In de laatste oogenblikken van den strijd brengt de de
butant de Bock onder groot enthousiasme de
partijen op gelijken voet
De echte stemming is
er niet
mm
riWÉlk i
Noren beter dan te
Berlijn
Het verloop der score
In een over het algemeen wel spannenden, maar overigens
niet bijzonder aantrekkelijken wedstrijd is het Nederlandsche
elftal Zondagmiddag slechts op het nippertje aan een neder
laag tegen Noorwegen kunnen ontkomen. Dank zij den gelijk
maker, welken de debutant de Bock in de laatste minuten van
den strijd scoorde, werd het tenslotte nog een gelijk spel,
waarmee de Oranje-ploeg, die haar dag niet had, meer dan
tevreden mag zijn.
Kort na de hervatting wordt de
Nederlandsche achterstand
door Bakhuys en Smit
in een voorsprong
omgezet
Een verrassing
Het spel begint
- Mig
ifeaj»
-
&iiÉiiiÉi
v
Een schermutseling voor het Noorsche doel
„Alle spelers hebben hun plicht
gedaan," aldus de voorzitter
der Keuze-commissie de
heer Herberts
Noren goed op dreef
Voor den wedstrijd tegen de Rot
terdamsche 'ploeg op
IS Nov. a.s.
Geen gemakkelijke taak
Een tempo sneller
Noren nemen de leiding
De tweede helft
Een aanval der Noren op het Nederlandsche doel
2.30
Bakhuys
trapt af
3.04
Martinsen
0—1
Rust
3.32
Bakhuys
1—1
3.40
Smit
2—1
3.58
Brustad
2—2
4.06
Brustad
2—3
4.13
De Bock
3—3
4.15
Einde
Een Nederlandsche
voorsprong
Weer gelijk!
Noorwegen leidt opnieuw
Arsenal wint te Parijs
UIT DE SPORTWERELD
Een fijne herfstdag. Wat wind hier,
wat zon daar, een gemoedelijke, een
prettige stemming in de stad. Geen
overdadig supporters-rumoer.
Trouwens de sfeer was tevoren al
heel rustig geweest. Hoe lang zal
het geleden zijn, dat er nog kaarten
voor de ramen der voorverkoopkan
toren hingen tot Zaterdagavond
laat? En we gelooven, dat er nog
veel overgebleven zijn ook.
Het Stadion was een beetje onttakeld. Het
leek wel of reuzen rotten geknabbeld hadden
aan de muren van het schoone Olympische
bouwwerk en langs een wirwar van ijzer, hout,
puin, planken, kalk en allerlei gerei dat bij
een bouwwerk gebruikt wordt, bereikten de
toeschouwers hun plaatsen.
De jongens, die anders de levende omlijsting
vormen van de Stadion-contouren, ^moesten
zich nu met een plaatsje, dat enkele rijen lager
gelegen was, tevreden stellen.
Overigens was de stemming binnen het
Stadion zoo prettig als altijd, kleurig en fleu
rig, al maakten de vlaggetjes dan ook niet
een heele ronde vol.
Maar het rood wit en blauw wapperde toch
en ook de Noorsche huisvlag.
De Postharmonie, behoorlijk in het goud
galon, marcheerde en speelde dapper en pittig,
bracht o.a. Sambre et Meuse ten gehoore, waar
bij de tamboer-maitre den dirigent assisteerde
en de pijpers en trommelaars voor zijn reke
ning nam.
Geleidelijk liepen de tribunes vol: het weer
hield zich kranig en de stemming was uiter
mate prettig.
De eere-tribune, waarop we o.a. minister van
Schaik en oud-minister Marchant ontdekten,
was met gele bloemen versierd.
Daar was ook al zagen we hem niet
wethouder Boekman, dien we echter zou
den hooren, want tot verrassing van allen
werd vlak vóór den aanvang van den wed
strijd de aandacht der duizenden gevraagd
voor een kort woord.
Wethouder Boekman zeide, dat er een bijzon
dere aanleiding was voor het Amsterdamsen
Gemeentebestuur om voor dezen wedstrijd van
zijn belangstelling te doen blijken, omdat het
de 50ste internationale wedstrijd was, welke
onder auspiciën van den K.N.V.B. in Amster
dam wordt gehouden.
Dit is een jubileum, waarover Amster
dam zich ten zeerste verheugt, omdat het
blij is, dat de K. N. V. B. de hoofdstad
voor zulk een lange reeks van wedstrijden
trouw bleef.
Het zou een dubbèl jubileum kunnen wor
den, zoo zei de wethouder verder, indien t Ne-
derlandsch elftal er in slagen zou dezen wed
strijd te winnen, waarmee dan de 25ste inter
nationale wedstrijd in een overwinning zou
zijn omgezet.
Het was een zeer op prijs gesteld intermezzo
en den laatsten wensch zullen zelfs de Rotter
dammers onder de toeschouwers, voor wie het
eerste deel van 's wethouders toespraak mis
schien wat „chauvinistisch" had geklonken,
zeker hebben gedeeld.
Toen was het groote oogenblik aangebroken.
De in roode shirts gekleede Noren, flinke ste
vige boys, stuk voor stuk bijna grooter dan on
ze jongens betraden het veld.
De plechtige Noorsche hymne weerklonk en
warempel we ontdekten, dat boven onze hoof
den twee kleine Noorsche kolonies waren neer
gestreken, die him vlaggetjes danig in beweging
brachten en nadat de laatste klanken verklon
ken waren hun Eya, Eya aanhieven.
Het was een maar kleine Vikingen-kolonie,
maar ieder man ervan telde voor tien en tijdens
het spel zouden ze zich niet onbetuigd laten.
Toen stonden de elf Oranje-shirtdragers aan-
eengerijd en het Wilhelmus dreunde over het
Stadion, het gehavende, het gekneusde Stadion,
dat we vermoedelijk, althans in internationale
sfeer, voor het laatst zóó gezien zullen hebben,
Tegen den zwakken wind in en met de stra
lende herfstzon, die weldra op het groene gras
tapijt de groote schaduw teekent van de eere
tribune, brengt Bakhuys den bal aan het rol
len. Het begin van den eersten interlandwedstrijd
van de Oranje-ploeg in dit seizoen, die de vol
gende tweemaal drie kwartier met de Noren
de wapen zal kruisen.
De ploegen staan als volgt tegenover elkaar:
Nederland
Halle
Weber Caldenhove
B. Paauwe Anderiessen van Heel
Wels de Bock Bakhuys Smit van Nellen
Scheidsrechter Birlem (Duitschland)
Brustad Boerresen Martinsen Kvammen
Prantzen
Holmberg Juve Monsen
Holmsen Eriksen
Johansen
Even gaat de bal op het middenveld heen en
weer tot van Nellen zich in het bezit stelt van
het leder, dat hij met een afgemeten voorzet
voor het Noorsche doel plaatst, waar een kop
bal van de Bock, die naast vliegt een einde
maakt aan de gevaarlijke situatie. Spoedig moet
de Noorsche keeper Johansen opnieuw ingrijpen.
Dan krijgt Halle een verraderlijk schot van
Frantzen te verwerken. Het wordt een corner,
die 'n benauwd oogenblik voor het Hollandsche
doel tengevolge heeft, maar waarbij de Noor
sche spelers vergeten te schieten, waarna spil
Juve zich tenslotte meester maakt van den bal,
die hoog door de lucht over Halle's heiligdom
gaat.
Een nieuwe Noorsche aanval laat zien, dat
deze Skandinaviërs het ons niet gemakkelijk
zullen maken.
Een hartelijk applaus klatert op als Halle een
gevaarlijk schot van Kvammen op afdoende
wijze onschadelijk maakt. De Bock tracht aan
de andere zijde zijn geluk 'te beproeven, maar
zijn slecht gericht schot brengt het Noorsche
doel niet in gevaar. Weber redt onverschrokken
bij een doorbraak van Frantzen. De Hollandsche
voorhoede krijgt opnieuw gelegenheid om naar
voren te trekken en goed samenspel tusschen
Bakhuys, de Bock en Wels eindigt in een cor-
mi 'üss1*
De voorzitter der Keuze-commissie van
den K.N.V.B., de heer H. W. Herberts,
meende, toen wij hem na afloop van den
wedstrijd naar zijn meening vroegen, dat
er matig gespeeld is aan Nederlandsche
zijde. De overtuiging ontbrak. Hoe dat
kwam? Noorwegen is een zeer moeilijke
tegenstander, dat is nu wel heel duidelijk
gebleken.
Het Nederlandsch elftal heeft slechts gedu
rende een korte periode goed gespeeld, direct
na de rust. Toen zat er gang in, toen was er
groot enthousiasme, toen gaven wij tempo aan.
Alle spelers hebben overigens hun plicht ge
daan, de inzet van het nieuwe seizoen is goed,
en ik denk ook niet, aldus de heer Herberts,
dat er veel veranderd zal worden voor de ont
moeting tegen Duitschland. De debutant de
Bock heeft een behoorlijk debuut gemaakt, al
dus de K. C.-voorzitter. Hij had voor de tweede
helft het consigne gekregen: blijf in de voor
hoede spelen, en daar heeft hij zich goed ge
weerd. Het doelpunt dat hij gemaakt heeft,
was daarom zoo goed, omdat hij het op een
beheerschte wijze had gedaan. Trouwens, de
Nederlandsche doelpunten waren van een beter
gehalte.
De heer Otto de Vries, voorzitter van de
technische commissie, vertelde ons, dat hij de
Noren beter in het veld vond dan het Neder
landsche elftal. Bakhuys werd zwaar gedekt
en niettemin beging men de fout veel op hem
te spelen, een zelfde fout, die in den wedstrijd
tegen Engeland werd gemaakt. De bal kreeg
in deze ontmoeting steeds een eigenaardig
draaieffect, hetgeen voor onze spelers eigenaar
dige situaties meebracht. Enkele spelers meen
den, dat de dopjes onder hun schoenen te hoog
waren en in de rust is dat veranderd.
Overigens, de cijfers geven de verhouding
goed weer, over het resultaat mogen we tevre
den zijn. Ook het debuut van de Bock noemde
deze official bevredigend.
De scheidsrechter moest z.i. een oud-voetbal
ler zijn geweest (inderdaad), want hij voelde
het spel uitstekend aan, hield vooral niet door
te veel fluiten den wedstrijd op.
Scheidsrechter Birlem was van meening, dat
de Noren veel beter gespeeld hebben dan te
Berlijn, toen zij eveneens onder zijn leiding,
tijdens het Olympisch tornooi van Polen won
nen en daarmede den derden prijs veroverden.
En, zoo voegde deze scheidsrechter er bij,
dat behoeft niet zooveel verwondering te wek
ken, omdat zij toen te Berlijn reeds enkele zware
wedstrijden achter den rug hadden.
De heer Birlem vond Anderiessen zwak en on
ze backs 'n vabanque spelletje spelen, in plaats
van de tegenstanders goed te dekken. Halle
had z.i. schuld aan het tweede zoowel als het
derde doelpunt.
De beide spillen van Noorwegen hebben hun
taak Bakhuys te dekken goed opgevat. Het
eerste Noorsche doelpunt was niet te annu-
leeren wegens buitenspel, omdat het dat een
voudig niet geweest was.
Overigens had de Duitsche scheidsrechter
het een prettigen wedstrijd gevonden. Even
had het er naar uitgezien, dat de Noren te hard
zouden gaan spelen, o.a. de midvoor doch het
was overigens uitstekend verloopen. Beide par
tijen mochten volgens den scheidsrechter met
dit gelijke spel tevreden zijn,
Voor den op 15 November a.s. op het Sparta-
veld te Rotterdam te spelen wedstrijd tusschen
het Nederlandsche Bondselftal en het Rotter
damsche elftal om den Gouden Onafhankelijk
heidsbeker is het bondselftal als volgt samenge
steld:
Doel: Halle (Go Ahead).
Achter: Weber (A. G. O. V. V.) en van der
Hoven (Longa).
Midden: Pellikaan (Longa), Wilders (Blauw
wit) en Punt (D. F. C.)
Voor: Wels (Unitas), de Bock (Bloemendaal)
Bakhuys (H. B. S.), Smit (Haarlem) en van
Nellen (D. H. C.)
Als reserves zijn aangewezen: Jongste (Excel
sior), van Eijsden (O. D S), Dubbelman (Xer
xes), den Engelsman (Excelsior) en van der
Bout (Martinit).
ner, die den Noorschen verdedigers echter geen
bijzondere moeite veroorzaakt.
De Nederlandsche aanvallers staan trouwens
voor geen gemakkelijke taak. De Noren hebben
Bakhuys, voor wiens schutterscapaciteiten zij
danig bevreesd schijnen te zijn, een speciale lijf
wacht toegewezen.
Aanvoerder Juve heeft zelf deze taak ter hand
genomen en hij doet dit op een wijze, waardoor
de Hagenaar geen oogenblik vrij spel heeft. De
met den spil als derde back fungeerende
Noorsche achterhoede breekt keer op keer de
Hollandsche aanvallen, die bovendien door te
kort spel slechts zelden werkelijk gevaar ver
oorzaken. Er wordt veel te veel naar den zwaar
bewaakten Bakhuys geplaatst en in plaats van
het spel over de vleugels open te gooien, blijft
onze middenlinie, die vooral in de eerste helft
nu juist niet uitblinkt in het goed plaatsen van
den bal, volharden in deze verkeerde tactiek,
waardoor elk gevaar voor de Noorsche veste in
den regel in de kiem gesmoord wordt.
De enkele malen, dat de buitenspelers den bal
krijgen, doen zij er in den regel ook wel wat
goeds mee. Zij weten althans enkele malen ge
vaarlijke situaties te scheppen, al is het bin-
nentrio voorloopig niet bij machte om van de
geboden kansen profijt te trekken.
De Noren zijn dikwijls juist een tempo eerder
bij den bal, waardoor de onzen telkens aan hun
tegenstanders het initiatief moeten laten.
Er heerscht een heel merkwaardige stemming,
geheel anders dan wij bij een interland gewoon
zijn. De stemming is mat en niet alleen buiten
het veld, maar ook tusschen de witte lijnen ont
breekt het bij de onzen aan enthousiasme. Het
>pel is eenigen tijd het aanzien amperaan waard
Herhaalde malen raakte de bal b.v. uit.
Zonder een uitgesproken meerderheid van een
der partijen golft het spel van doel tot doel. Onze
vleugelhalfs hebben steeds de handen vol aan
de vlugge Noorsche buitenspelers, die meer dan
eens een kort maar heftig duel in hun voordeel
beslissen en dan volgt ook vrijwel zonder uit
zondering een gevaarlijk oogenblik voor het Ne
derlandsche doel, waar Weber en Caldenhove
wel veel werk verzetten, maar waar ook herhaal
delijk snel ingrijpen van Halle gevaar voorkomt.
Ook de Nederlandsche aanvallers zitten wel-
is waar niet stil, maar tot een goed opgezetten
aanval komt het zelden. Bovendien hebben de
onzen nog al wat tegenslag. Zoo krijgt Smit b.v.
na handig spel van Bakhuys een goede kans,
maar het schot van den Haarlemmer belandt
in de veilige handen van Johansen. De beweeg
lijke middenvoor Martinsen komt op een ge
geven oogenblik alleen voor Halle en deze mag
van geluk spreken, dat de bal, die onder hem
door ging, nog juist langs den verkeerden kant
van den paal ging.
Als Halle bij een door Frantzen genomen hoek
schop den bal uit de lucht heeft gegrepen, be
gint het publiek zich plotseling even te roeren.
Onder enthousiaste aanmoedigingen trekken de
Oranje-hemden nu ten aanval. Eindelijk wordt
Wels eens goed in het spel betrokken. Bakhuys
wil uit den voorzet van den Gorcummer den bal
inkoppen, maar de H. B. S.-er kan het leder
juist niet bereiken. Geen nood, want even daar
na krijgt de Bock door het weifelen van de
Noorsche backs een bijna niet te missen kans.
Het lukt echter niet. Een nieuw schot van de
Bock, die hiertoe door Wels in de gelegenheid
werd gesteld, had wel de goede richting, maar
via het hoofd van een der Noorsche verdedigers
ging de bal corner. En Bakhuys heeft pech, alsi
een fraaie omhaal van onzen middenvoor juist
op de plaats terecht komt, waar de Noorsche
keeper staat opgesteld.
Inmiddels moet Juve, de bekendste speler
van de Noorsche ploeg door een blessure het
veld verlaten. Andersen neemt zijn plaats in en
toont zich een waardig plaatsvervanger vtet
betreft het beschaduwen van Bakhuys. Toch
ziet deze speler kans, als hij zich handig vrij-
gespeeld heeft, een harden schuiver te lossen,
maar keeper Johansen staat ook nu weer op
de goede plaats.
Dan nemen de Noren de leiding. Martin
sen, die steeds een vooruitgeschoven positie
inneemt, breekt plotseling door en als de
backs even stoppen omdat zij denken, dat
de Noor buitenspel is, waarbij hun ontgaat
dat Paauwe nog vlak bij het doel staat,
ligt de bal op hetzelfde moment achter
Halle (0—1). Er zijn nu 34 minuten ge
speeld.
Opnieuw wordt met wisselende kansen verder
gestreden. De Noorsche verdediging houdt ech
ter stand en door haar snel en doortastend op
treden krijgen onze binnenspelers vrijwel geen
schietkans. Ook Halle moet nog eenige malen
zijn talenten toonen en dan zijn de eerste drie
kwartier verstreken. Noorwegen leidt nog
steeds met .10.
Na de rust is het spelbeeld plotseling ge
heel anders. Er schijnt nieuwe bezieling in
|llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll|
üllflllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllln
de Nederlandsche ploeg gevaren en er zijn
nog geen twee minuten voorbij als Bakhuys
uit een voorzet van Wels, die den bal van
De Bock had ontvangen, van den rand van
het strafschopgebied hard in den linker
benedenhoek schiet en Johansen geen kans
geeft. De stand is gelijk (11).
De Oranje-ploeg heeft aan haar spel plotse
ling veel meer vaart gegeven. De Noorsche
verdedigingsmuur dreigt te bezwijken onder de
stormloopen der Nederlanders. Het beroemde
kwartiertje is blijkbaar aangebroken! Schoten
van Bakhuys en Wels suizen juist over het
Noorsche doel. Een oogenblik weten de Noren
het spel te verplaatsen, als Martinsen door
breekt. De Noorsche middenvoor stormt op
Halle toe. Deze ziet het gevaar in en loopt op
het juiste moment uit. Beide spelers rollen
over den grond, maar het gevaar is geweken.
Daarna is het woord weer aan de Hollan
ders. Wels snelt langs de lijn, weet Holm
berg handig te omspelen, de bal zweeft
boven het doelgebied, waar Smit den uit
loopenden keeper met een fraaien kopbal
na acht minuten passeert (21).
Nederland heeft de leiding. In enkele minu
ten tijd hebben de Oranje-hemden een ach'
terstand in een voorsprong omgezet. Het spel
wordt nu veel meer opengehouden en hierdoor
is het voor de Noorsche verdediging veel en
veel moeilijker geworden om de Nederlandsche
aanvallen te weerstaan. Toch laten de Noren
niet met zich spotten, wat Halle ondervindt
als hij een gloeienden kogel van Brustad slechts
met moeite kan stoppen. En ons doel beleeft
een heel benauwd oogenblik als Halle uitgeloo-
pen is, en Boerresen tegen de lat schiet, maar
nu weet Paauwe verder gevaar te voorkomen.
Johansen werpt zich moedig op den bal voor
den aanstormenden Wels, die nu bijzonder op
valt, maar Weldra is het met de Nederlandsche
opleving weer gedaan. De aanvallen der Noren
worden weer talrijker en zij leveren succes op
ook.
Na een klein half uur spelen vangt
Brustad een door Martinsen tegen den paal
geschoten bal op en de linksbuiten heeft
slechts in te schieten in het door Halle
verlaten doel (22).
De Nederlandsche ploeg is de inzinking nog
lang niet te boven en ook nu maakt het Ne
derlandsche spel weer een matten indruk. Wel
trachten de voorhoedespelers er nog van te
maken, wat er van te maken is, maar zij spe
len o.i. zonder overtuiging. De Noorsche ver
dedigers ontnemen hun bij voorbaat elke schiet
kans.
De onweerstaanbaar opzettende Noren
brengen Halle wederom in een lastig parket
en als de Deventer reus een van rechts in
geschoten bal niet klemvast heeft is de toe
snellende Brustad er onmiddellijk bij om het
leder langs den op den grond liggenden Halle
in het net te plaatsen (2—3E
De eene vol be
de andere vol
Er waren twee helften,
nauwdheid en treurnis,
laaiende geestdrift.
In de eerste helft hebben we naargeestig bij
een gezeten, in angst en vreeze verbeidend wat
wel het resultaat wezen zou van de maar niet
te stuiten aanvallen der Noorsche roodbaadjes.
Die maar net deden of we geen Anderiessen
hadden, die maar heel weinig respect toonden
voor onzen Halle, die bijzonder aandacht hadden
voor onzen Bakhuys, wiens beenen zij als het
ware zoo inzwachtelden, dat er geen goed schot
van komen kon.
Misschien hebben enkelen, maar dan zijn ze
niet uit het goede sportieve hout gesneden, even
kwaad omgekeken naar dat kleine, maar zich
zoo duchtig werende groepje Noorsche suppor
ters, wier „Eya, Eya" niet van de lucht was.
We hebben 'em, onder ons gezegd, danig zit
ten knijpen. Letterlijk en figuurlijk. Omdat die
dekselsche Noren altijd het eerst bij den bal
waren, den onzen geen kans tot spelen lieten.
En tusschen de twee helften in, in de pauze,
hebben we elkaar aangekeken en onze hoofden
geschud, gezegd, dat het niet d&t was, dat het
niet goed ging, dat het wel eens mis zou kun
nen afloopen.
Maar toen: wat was dat? Zou Karei het toch
hebben klaargespeeld van zijn kerels, die tot
dan toe kereltjes geweest waren, weer echte
kerels te maken?
Het Eya, Eya verstomde niet, maar het ging
teniet onder dien onzegbaren en onschrfjfbaren
kreet, dien de duizenden aanhieven toen Bak
huys eenmaal de zwachtels had verbroken en
Smit er beter inkwam en Wels' voorzetten zui
verder werden en de Bock geen vrees meer
toonde voor Holmsen en Eriksen en van Nellen
(jegrepen had hoe hij voorbij Monsen komen
kon.
Zou het lukken, zou het gaan? 't Ging, 't ging
goed, 't ging zoo goed dat we vóór kwamen en
den Noren de baas werden. Maar de laatste
helft zou nog eens worden gehalveerd. We zou
den nog eens in spanning geraken, weer eens
elkaar aanzien, weer eens het hoofd schudden,
weer eens zeggen dat het mis liep.
Dat het niet mis geloopen is, niet met het elf
tal, niet met ons humeur, niet met zooveel an
dere dingen, die gebeuren kunnen als ons natio
nale team verliest, dat danken we aan den Benja
min van de Oranje-ploeg, aan de Bock, die
in beide helften speelde voor wat hij waard is.
En dat is behoorlijk gebleken.
De laatste minuten moet het Noorsche doel
'n geweldigen druk doorstaan. De Oranjehemden
zetten alles op alles om nog een gelijk spel uit
het vuur te sleepen en inderdaad met succes.
Vlak voor het einde krijgt de Bock den
door wnit vrijgespeelden bal voor de voeten.
De debutant weifelt thans niet en onder oor-
verdoovend gejuich schiet hij onhoudbaar in
(33), waardoor hij Nederland op het nip
pertje van een vrijwel zeker schijnende
nederlaag redt.
In het Colombes-stadion te Parijs speelden ae
Engelsche en de Fransche bekerwinnaars een
vriendschappelijken wedstrijd. De Arsenal-
spelers waren een klasse beter dan de Fran-
schen en wonnen verdiend met 5—0. De Engel
sche profs hadden bü de pauze reeds een 30-
voorsprong.
I
