Wegens het groote succes
J. VOLLAERTS
IN OUDE TIJDEN
VISSERS' SCHOENEN
H. F. TROMMELEN'S
SCHOENEN VAN SMIT
UPERLARGO
SCHOENMAKERIJ MOLHOEK
F. VAN DIGGELEN Zn.
OPENEN WIJ OP VRIJDAG 20 NOV. A.S.
WIJ OPENEN EEN ZAAK IN 2 AFDEELINGEN
SCHOENENMAGAZIJN
J. HUIZING - HAARLEM
HET SCHOEISEL IN DEN LOOP
DER EEUWEN
SCHOENMAGAZIJN
LUXE SCHOEISEL
WAAROM NOG LANGER PIJN
„F0RMA NATURA SCHOENEN"
Franken's Schoenenmagazijn
WEE UIT EEN NEST
KRUISWEG SO - VERWULFT 3
EEN OPENBARING VOOR ALLEN
ZONDAG 15 NOVEMBER 1936
GEN. CRONJESTR. 104, H.-N00RD
1 1 ER IS VOOR DEN MOEILIJKSTEN VOET EEN
Welfschoen jac. VAN MARIS (SPECIALIST)
NU IS 'T ANDERS
80 JAREN
IS BALLY TOON
AANGEVEND IN
PASVORM
MODE
KWALITEIT
HEBBEN GOEDE PASVORM EN SNIT
WAAROM?
0 WAAROM?
0 WELNU
KLEINE HOUTWEG 17 TELEF. 12815
Luxe- en Orthopaedische Laarzen
makers - Met goud bekroond
ANEGANG 12
GEN. CRONJESTRAAT 104
TELEFOON 11457
TELEFOON 14370
«rf1
werd aan gemak al zéér weinig besteed. Een
bestaande schoenmode, practisch of niet, werd
door bijna iedereen gevolgd
Voor iederen voet is een juist passend model
in moderne snit te vinden. Elegant, licht, soepel,
dat zijn de eischen van den tegenwoordigen tijd,
maar dan moet U bij VISSERS zijn.
VISSERS een firma, die bijna honderd jaar bestaat
en toch jong blijft, garandeert den pasvorm van
elk paar schoenen, dat zij verkoopt.
Geeft U zelf eens zoo'n paar van die mooie,
moderne
(I WEET 'T TOCH
WIE ZOU NIET IH VISSERS' SCHOENEN WILLEN STAAN?
CROOTE HOUTSTRAAT 42-44
Hooge hakken
BARTELJORISSTR. 29 - TEL. 17097
SCHOENENHANDEL - GEN. CRONJESTRAAT 58 - TEL. 15460
Er zijn toch
VOOR NORMALE EN VOOR AFWIJKENDE VOETEN
WIJ ONDERZOEKEN UW VOETEN EN
GEVEN ADVIES WELK MODEL EN
LEESTVORM VOOR U HET BESTE IS
GEDIPL. VOETKUNDIGE STEEDS AANWEZIG
SPECIAALZAAK
KRUISWEG 42 (VLAK BIJ 'T STATION) HAARLEM
MIJN HOED AF VOOR
SCHOENEN I
Alléén verkrijgbaar:
ANEGANG 5
OPGERICHT 1836
NASSAUSTRAAT 1 HAARLEM
HOEK KRUISSTRAAT TELEFOON 13490
LICHT - STERK - ELEGANT
DOOR ANNY VAN PANHUYS
5yil|||||||||l||||||||||i||||||||||||||||||||||||||lllllll|lllllillllllllllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllll
dat wij de laatste jaren opnieuw mochten ondervinden met
den verkoop onzer KWALITEITS-SCHOENEN en met onze
voetkundige afdeeling: ARCH- EN WELFSCHOENEN
HES NAMIDDAGS 4 UUR EEN FILIAAL IN DE
Dit beteekent EEN UITKOMST en iets nieuws voor alle be
woners en daar in de omgeving, want
Eén afdeeling in LUXE-SCHOENWERK, van goede kwaliteit
in alle prijsklassen; één afdeeling speciaal in GEMAK
SCHOENEN, waar wij voor al Uw voetgebreken een oplossing
hebben met ons bekende artikel WELFSCHOENEN, gesteund
op jarenlange ervaring en voetkennis.
Hierin brengen wij de allernieuwste collectie, met zeer veel
luxe-snitten, diverse pasvormen en wijdtematen.
Wy hopen ons daar eenzelfde vertrouwen waardig te maken,
zooals wy dit reeds jarenlang in de binnenstad bezitten.
58 modellen 14 leesten 6 wijdten j
BARREVOETESTRAAT 19
TELEFOON 15051
Vervolg
De mode stoorde zich niet aan den last der
tuitschoenen, dien o.a. de Oostenryksche rid
ders ondervonden in den slag van Sempach. zy
moesten zich de spitsen hunner schoenen af
houwen, toen zy verplicht waren met de boeren
te voet te stryden! Dit waren ijzeren schoenen,
waaraan de punten waarschyniyk met riempjes
bevestigd waren, anders zou het afhouwen
natuurlijk vrij moeiiyk ge
weest zyn. Dit geval stond
niet op zichzelf. Meermalen
wordt er van gewaagd. Zoo
voerden de Hessen, toen de
belegeraars van Kassei af
getrokken waren, verschil
lenende wagens met schoen-
tuiten, door de be
stormers van hun
schoenen gesneden,
de stad binnen.
Toen de bellen -
dracht in de mode
kwam, werden de
ze schoentuiten
daar ook mede
versierd. Ten ein-
dez dezen spitsen
meer vastheid te
geven en ook om
het vuil worden op
maakte men er een
Moderne sandaal-
schoentjes die ken
nelijk geïnspireerd zijn
door de oude Grieksche
en Romeinsche san
daalmodellen
straat te voorkomen,
-houten rol (patin of
schaats genaamd) onder, die vaak nog langer
was dan de schoen. Onder de voetzolen werden
dikwijls nog een paar houten hooge klos
sen gelegd.
Een allesbehalve welluidende straatmuziek
moeten dit geklos der houten onderschoenen,
die bovendien nog zeer onvast aan de voeten za
ten en het gerinkel der bellen aan voet en
kleed opgeleverd hebben.
Gewooniyk hing de lengte der spitsen af
van den stand van den drager, zoodat de aan
zienlijksten in rang de langste schoenen moch
ten aantrekken. Het spreekwoord: hij leeft op
grooten voet, kan hier wellicht zijn ontstaan
aan te danken hebben.
Aan de lachwekkende mode kwam tusschen
1480 en 1490 een einde. Daarvóór baatte
geen wetteiyke straf, die stond op het
buiten de geoorloofde maat maken en dragen
van deze tuitschoenen. Liever betaalde men
de soms vrij hooge boete, dan dat men schoe
nen zonder tuiten droeg.
In het laatst der vijftiende eeuw echter ge
raakte de nauwsluitende knellende kleeding uit
de mode en toen verging het evenzoo den tuit
schoenen. Waar de staat niet in slaagde, kon de
mode hier schijnbaar wel!
De schoen bedekte nu den voet tot aan of
over den enkel. De voet bleef bovenop echter
zooveel mogeiyk onbedekt en men kon hem
nauwelijks voldoende vastmaken. Toen de
mode op haar hoogtepunt was gekomen, zag
men schoenen, die behalve de zool niets had
den dan van voren den zoogenaamden een
densnavel, die slechts de teenen bedekte en
van achteren een styf hielstukje. De breedte
van den voorschoen of snavel bedroeg soms drie
vierden gedeelte der lengte van den voet. Deze
breedte was echter niet zóó hinderlijk als de
lengte der vorige mode.
In de tweede helft der zestiende eeuw gin
gen de breede snavels langzamerhand weer uit
den smaak en herkregen de schoenen weer den
gewonen vorm van den voet. Tijdens Koningin
Maria van Engeland werden de eendensnavels
by een proclamatie verboden.
In het midden der zeventiende eeuw begon d
Spaansche mode een sterken invloed op
die der andere volken uit te oefenen. De
Spanjaard had reeds lang den breeden schoen
afgeschaft en droeg nauwsluitende, spits ein
digende schoenen, die wel den voet, doch niet
den enkel bedekten. Men droeg ze in allerlei
kleuren tot witte zijden toe. De onderschoenen
der vrouwen werden van kurk en hout en van
zeer hooge hakken voorzien. De kleine dames
vonden hierin een middel om zich langer te
maken.
Sommigen hadden hakken van bijna twee
voet hoog. Lange kleeren bedekten natuur
lijk deze soorten van stelten. Dikwyis moest
zulk een „verlengde" dame zich doen ver
gezellen van een paar dienaressen of kna
pen op wier schouders zij leunde en voor
de heeren was het weder een gelegenheid
om zich verdiensteiyk te maken door zulk
een wandelend gevaarte te ondersteunen.
In de zeventiende eeuw kwam de ruiterlaars
met fraaie omgeslagen kappen in de mode.
Aan het hof van Lodewijk XIV werd de hooge
stijve zwarte laars gedragen.
De heerenschoenen kenmerkten zich door
rosetten en later gespen, die al grooter en kost
baarder werden, de damesschoen door zeer
hooge hakken.
Tydens de groote omwenteling komen nog
even de tuitschoenen voor den dag, al werden
ze niet zoo overdreven als weleer.
De groote keizer Napoleon
was zeer gesteld op fraai en
net schoeisel. Onderzyn
regeering had men een
groote voorliefde voor al wat
Grieksch was en al kwam de
oorspronkelijke sandaal wel
niet in gebruik, toch
bonden de dames de
zeer lage schoentjes
met sandaalbanden
kruislings over den
enkel vast. Ook hooge
laarsjes werden toen Fransch damesschoen-
echter veel door de tje (achttiende eeuw)
dames gedragen.
Via de hooge en halve laarzen, de verlakte,
lakensche en andere laarsjes, bottines, met
elastiek, geregen of geknoopt komen we aan
onzen tyd. Het duizelt ons reeds by de ge
dachte alleen, de hedendaagsche modellen te
moeten beschrijven. Wij verwüzen daarvoor lie
ver naar de fraaie advertenties die H.H. fabri
kanten den laatsten tyd lanceeren en welke u
ook op deze pagina's zult aantreffen.
Laten wy intusschen dankbaar zyn, dat de
mensch het niet zonder schoenen heeft afge
kund, want waar zouden wij anders spreek
woorden vandaan gehaald moeten hebben als;
Wien de schoen past, trekke hem aan Gooi
geen oude schoenen weg, voordat ge nieuwe
hebt Ge weet er geen laars van Schoen
maker, biyf bij je leest De moed zingt hem
in de schoenen!
Zullen er nog ooit beroemder schoenen
komen dan die, welke Charlie Chaplin's on
derdanen tot voet,,bekleeding" dienden?
NED. OCTROOI
NS 4466
IN HAARLEM-NOORD IS DIT HET ADRES
VOOR DEGELIJK EN SOLIDE SCHOENWERK
- ALLE BEKENDE MERKEN VOORRADIG -
Forma Da turn
KWALITEITS-
SCHOEISEL
VANAF 9
DIE GEKWELD WORDEN DOOR:
KNELLENDE SCHOENEN TE KLEINE SCHOENEN
PIJNLIJKE VOETEN
OMDAT DE SUPERLARGO SCHOENEN DIE TE NAUW, TE KORT, IN 'T AhGE-
MEEN GESPROKEN, TE KLEIN ZIJN. GROOTER OF WIJDER MAAKT EN VAN
EEN VOOR DEN VOET GEMAKKELIJKEN PASVORM KAN VOORZIEN
DAN NOG LANGER VOETPIJN LIJDEN, WANNEER WIJ U DAARVAN KUNNEN
VERLOSSEN, OOK IN DE MOEILIJKSTE GEVALLEN
VOLG DAN 'T VOORBEELD VAN ZOOVELE ANDEREN EN LAAT UW SCHOE
NEN DIE TE KLEIN OF TE NAUW ZIJN VERGROOTEN OF VERWIJDEN OP
DE SUPERLARGO
DIKMANSTRAAT 28
FRANS HALSSTRAAT 47 t.o. Ruysdaelstraat
TELEFOON 11092
AAN ONZE ZAAK IS VERBONDEN
EEN MODERNE INSTALLATIE
VOOR VOETBEHANDELING
38
Hy dronk een glas van den fonkelenden wijn
en toen hy het neerzette, was het l)em alsof
Barbara's oogen hem even bedroefd en gejaagd
aankeken als enkele uren geleden, toen hy haar
over zijn lange reis spreken moest.
Plotseling omzweefde hem de lucht van een
of ander mode-parfum en opziende zag hy Lona
Jensen voor zich staan.
Hij herkende haar bijna niet zoo eenvoudig
had zij zich gekleed, zy, die er van hield na de
voorstelling in een opvallenden avondmantel te
Verschijnen, droeg nu een eenvoudige, donkere
sport jas en een simpel vilten hoedje. Ook was zij
ttinder gepoederd dan gewooniyk.
Ze gaf den ingenieur een hand en ging zitten.
„Ik doe myn mantel maar niet uit," zei ze
rustig, „want ik denk, dat wy het wel niet lang
zullen maken. Jij hebt met een en ander reke
ning te houden en daarom kleedde ik mij maar
als een eenvoudig burgermeisje."
Stefan von Hornstein lachte.
„Ja, Lona ik dank je voor je fijngevoeligheid."
Hy schonk haar in en zy nam een teug.
„Eten wil ik maar liever niets, dat geeft maar
oponthoud. Begin maar direct en doe my het
verhaal van de gebeurtenis, waarvoor wij elkaar
nu hier ontmoeten. Het moet wel een gek geval
zyn, daar je my om raad-vraagt, hoe je uit de
verwikkeling te redden."
Ze ging wat dichter bij hem zitten, zoodat hy
zacht zou kunnen spreken.
Toen vertelde Stefan haar wat hem als lood
drukte. Hy had daarbij de overtuiging, dat hy
met deze vertrouweiykheid geen dwaasheid be
ging, de volstrekte zekerheid, dat van geen enkel
woord, dat hij ging zeggen, door Lona Jensen
misbruik zou worden gemaakt. De manier, waar
op zy hem hedenavond bejegende en de tact,
waarmee zy zich gekleed had, waren voor hem
zekere waarborg en hy sprak nu even openhartig
en eerlyk met lona, als Barbara dat met haar
moeder gedaan had.
Lona viel hem niet één enkele maal in de rede,
schudde slechts af en toe het hoofd. Maar haar
flikkeroogen werden langzamerhand steeds rus
tiger en stiller en haar gezicht kreeg de uitdruk
king van ernstig nadenken.
Stefan van Hornstein verhaalde zijn heelen
roman en sloot met de gebeurtenissen van dien
zelfden dag.
Lona haalde diep adem alsof zy een verre
wandeling had gemaakt en nu wilde rusten.
Stefan zag. haar vragend aan.
„Wat moet ik nu doen, Lona, zeg me dat nu
eens volgens je eerlyke meening."
Lona Jensen's vingers speelden met het wijn
glas en daarby kwam er een trek om haar mond,
waarin lichte spot en weemoed gemengd waren.
„Ik oordeel zakelijk, want ik ben geen partij
omdat ik niet meer van je houd, Stefan. Ik
ben van meening, dat er maar twee mogelijkhe
den voor je openstaan."
Hy zag haar vragend aan.
Zij lachte kort.
„Het is toch zoo doodeenvoudig. Twee moge-
lykheden heb je ter keuze, om daardoor over je
lot te beslissen. De eene mogelykheid is je ver
loofde en dan blyft alles by het oude en trouw
je het ryke meisje en verzekert je daardoor een
goed bestaan. De ander is 't arme meisje. Maar
dan moet je 't eerst met het ryke uitmaken en
haai- den ring teruggeven. Waarschyniyk ben je
dan ook je betrekking kwyt en hoe dan je toe
komst er uit zal zien, zal nog alleen van je
kunnen en pogen afhangen geen protectie zat
je dan meer den weg banen."
Hij knikte.
„Dat klink allemaal eenvoudig en duidelyk
maar dat is 't niet, want kijk eens Lona, als Ik
myn verloofde haar ring terug geef, ontstaat
daardoor allerlei geklets en gepraat, en dat mag
ik haar niet aandoen."
Lona's wysvinger trok het bloemenpatroon van
het damasten tafelkleed na.
„Ja, als je de geschiedenis alleen maar bekijkt
van het standpunt „als", kom je nooit tot een
oplossing. Maar dan kan je liefde ook niet erg
diep pitten en kan ik je heelemaal geen raad
geven." Ze zag hem bijzonder ernstig aan. „De
schaal slaat nu eenmaal eerder door naar den
kant van het meisje, dat door haar geld het
zwaarst weegt."
„Om het geld is het my waarachtig niet te
doen," zei hij na een langere pauze, „maar ik ben
bang voor de onaangenaamheden, welke myn
eerlijkheid tegenover myn verloofde ook mij zal
veroorzaken. Ik bedoel niet myn betrekking
als ik die verlies, vind ik wel een andere maar
de verklaringen, die Ik aan mijn verloofde en
haar ouders zal moeten geven."
Hij hield met spreken op. Voor de verstan
dige, vragende oogen van Herman Stinner was
hy het meest bang.
Lona Jensen hief haar hand een weinig op en
haar oogen schitterden, als gold het, iets beslis
sends te ondernemen.
„Voor een groote liefde moeten alle bedenkin
gen zwygen. Of het een of het ander. Of je bent
een man, of je bent er geen!"
Hy moest lachen.
Zij sloeg daar heelemaal geen acht op en
herhaalde alleen maar met nadruk: „Of je bent
een man of je bent er geen! Als je om allerlei
overwegingen je Verloofde trouwt, waarvan je
niet meer houdt, wordt je niet alleen zelf diep
ongelukkig, maar ook je vrouw en die andere
ten overvloede ook nog. In het andere geval zal
juffrouw Normann het verbreken van haar en
gagement vroeger of later wel te boven komen
en zullen jij en de andere tenminste gelukkig
zijn." Ze wierp het hoofd achterover. „Als ik in
jouw plaats was, ik hakte den knoop door.'
Stefan von Hornstein werd door het overtui
gend optreden van Lona meegesleept. Zij had
gelijk en hij was een slappe kerel, als hy zich
niet op hetzelfde standpunt zou kunnen plaat
sen.
Geen weifelen meer, geen voor- en achteruit
zien, hy zou nu moeten handelen, zooals zyn
hart hem ir.gaf en de eer hem gebood.
Een plotseling gevoel van dankbaarheid voor
Lona welde in hem op. Hij vulde de glazen en
hield het meisje het zyne voor.
Zij stootten aan en dronken.
„Ik zal de onaangenaamheden graag op den
koop toe nemen," zei hy, „want als Barbara de
myne wordt, acht ik my meer dan beloond." Zyn
gezicht straalde. „Nu weet ik, wat mij te doen
staat en jy, Lona, hebt mij gewezen welke rich
ting ik uit moest. Maar ik zal Barbara van je
vertellen en hoe je my, net op het goede oogen-
blik, als een goede engel verschenen bent."
Lona haalde de schouders op en glimlachte
spottend.
„Dat zou ik nu maar niet doen, vrindje, anders
zou je om mynentwil misschien nog met je ge
luk in het moeras vast ioopen, dat je het er niet
meer uit kon krijgen. Laat my nu maar buiten
bespreking. Zulke degeiyke buurmeisjes als Bar
bara hebben geen goed begrip van menschen
van myn soort. Ik zal er mij over verheugen, dat
ik er een beetje toe bij heb kunnen dragen, dat
jullie tweeën, zy en jy, gelukkig zullen worden.
Dat is my voldoende; zy behoeft niet"te weten
in die richting heb ik niet de minste eer
zucht."
„Je hebt een gouden hartje," zei Stefan, ter
wijl hy innig haar smalle hand drukte, waaraan
eenige ringen fonkelden.
De kellner die juist hun nis voorby ging, glim
lachte discreet. Natuurlyk, in die nis zaten ook
altijd de verliefde paartjes.
Een heldere, koude winterzon goot haar licht
uit en weefde om de groote fabrieksgebouwen
een witten, killen schyn.
De fabrikant wilde juist uit een der reusach
tige loodsen naar buiten gaan, toen hy Stefan
von Hornstein ontmoette.
„Goeden morgen, mynheer Stinner!"
Stinner beantwoordde den groet hoffelyk,
maar zijn oogen hadden daarbij die vorschende
uitdrukking, waardoor Stefan zich altijd min of
meer onbehaaglijk voelde.
„U wilt zeker ook die zaagmachine eens bekij
ken, waaraan uw collega Busch bewezen heeft,
dat'zelfs de schijnbaar volmaakte machine nog
voor verbeteringen vatbaar kan zyn?" vroeg hij.
„Ja, mynheer Stinner, ik wil my eens overtui
gen van wat mijn collega tot stand gebracht
heeft. Sedert weken is hy zoo met die machine
bezig, dat men hem nauwelyks meer ziet."
Stinner lachte.
„Die komt 's morgens minstens een uur vroe
ger en blijft 's avonds dikwyis veel langer dan hy
moet. Een flinke kerel, die collega van u. Niet
een van dat soort, die nog vóór het sluitingstyd
is alles laten liggen, om zich maar gauw met hun
persoonlyke genoegens bezig te kunnen houden."
Stefan kreeg een kleur; de uitval „zat" en
liet aan duidelykheid niets te wenschen over.
(Wordt vervolgd)
