HAVER$CHHj||g
Laatste Nieuws
Engelschen demonstreeren
hun humor
STOOMEN
t
ven op de huidige financieel-moeilijke tijds-
tga andigheden al wat minder dan noodig
Jjj,' is vermeden is ongetwijfeld zeer goed
®agd en de parochianen, die de kerk des
Vaij a§s en in de week in zoo'n grooten getale
cl5 eP, zullen hun Pastoor, pater Th. H. Roor-
i^' Erkentelijk zijn voor het initiatief, dat hij
hezen heeft genomen.
„Wee den kerk-
vervolgers"
Weer een schip
gebombardeerd
HISTORISCHE NUMMERS
LAAT TIJDENS
UW VACANTIE
UW MATRASSEN
EN BEDDEN
ZONDAG 8 AUGUSTUS 1937
De St. Antoniuskerk
Geheel gerestaureerd
Grondige beurt
HOE PAPIEREN GELD
ROLLEN KAN
CAFÉ-RESTAURANT
„DU COMMERCE"
BURGERLIJKE STAND
Examen hoofdakte
Examen handenarbeid
Gevonden voorwerpen en dieren
Padvinders naar de Zaanstreek
EN WEER ALS NIEUW
OPMAKEN DOOR
(Gedeeltelijk gecorrigeerd)
Z. H. den Paus over de bestrijding
van het geloof „in een land
in Europa"
Noodseinen van de „Ktistikis" in
de Spaansche wateren
Japansch offensief
verwacht
Takelblok losgeschoten
Scheepsongeval met doodelyken
afloop
De hitte weerhield vele menschen
om op de open tribunes te
kijken naar het kunnen
van onze Westelijke
buren
Conflict in restaurant
beëindigd
Engeland had de beurt
Historische nummers
Alweer het restaurant
Het conflict opgelost
De avond
DE CELLULOSE VAN DE
ALPINE V
Thans negen personen in arrest
LAWNTENN1S
INTERNATIONALE KAMPIOEN
SCHAPPEN VAN DUITSCH
LAND
TREKJES
De bank van Napoleon
i
STAD
"h.'
üe st. Antoniuskerk, meer bekend als de Pa-
skerk, is in haar stijl een mooie kerk. Men
"hik
Wellicht niet van den stijl houden, hem te
j,, - en tierelantijnig vinden en ook al is het
jjj al marmer wat er als marmer blinkt toch
aakt de kerk aan de Nieuwe Groenmarkt een
'"vollen indruk.
De
en
vele engeltjes, kolommen, bloemenbogen
beelden zullen in de oogen van hen, die van
strak, modern, eenvoudig kerkinterieur
hetaen' wel Seen genade kunnen vinden, maar
'ijd ^oc!slruis werd dan ook gebouwd in een
tt!.toen barok weer alom werd toegepast en
- öe kunst wilde uitleven in een overdaad
sis beeldhouwwerk. De Paterskerk is heel oud,
We ons niet vergissen de huidige oudste
te h kerk van Haarlem- °ver enkele jaren kan
tybaar eeuwfeest vieren. Ze moest gebouwd
Va en op een plek, die niet bijster geschikt
ttr~LVoor een R. K. kerk, vandaar dat ze den
^"■ioneelen kruisvorm en het gelinieerd zijn
het Oosten mist en gaanderijen kreeg,
er op den beganen grond geen plaats
te maken was. Die gaanderijen, die
VjA °ok in barokkerken van andere steden
-P.jj lt' doen haar eenigszins op een schouwburg
W maar toch zijn er heel wat parochia-
Ju die haar „een gezellige kerk" vinden, voor-
itlaVei' een dergelijke betiteling op een kerk
8 Passen. Zij bedoelen daarmede, dat men
eJevo°t en rustig kan bidden en goed de
•^c ingen volgen, kortom die sfeer
bp^ht, die de kerk tot een veelbezocht
ehuis maken. Of ze ook tot de Kunst met
aiw 8ro°ten K mag worden gerekend, is een
aer hoofdstuk.
cie vorige weken nu heeft de kerk een
beurt gehad, een grondige restauratie,
to3s alles op zijn tijd die noodig heeft. Onder
v0(?cht van den Bisschoppelijken Inspecteur
atc, de kerken, den heer H. G. Bottelier, en
chie ct J- A- Bekkers, lid van het Faro-
het e Kerkbestuur, heeft de fa. Truyens en Zn.
8®houw opnieuw geschilderd en voorzoover
ej aiS hersteld. Dat gaf eenig ongerief, want
(w°esten onvermijdelijk steigers voor het be-
tOaavan het plafond in de kerk komen,
die daarvoor werden stalen steigers gebruikt,
Sbet voordeel hadden, dat ze gemakkelijk
en en opgesteld en weer afgebroken worden
iicJT Det voornaamste voordeel wel! die het
•j, °P het altaar niet belemmerden.
de ehsl°tte heeft het gebouw nog een weeklang
dat °ndige jaarlijksche schoonmaak gehad, zoo-
Ihist bhans weer „als nieuw" in zijn vollen
"ooit Prykt' En een kerk als Godshuis kan
jh; mooi en schoon genoeg zijn!
Pilaren en het plafond prijken weer in
bij «eloos wit, de beelden, die, zooals bekend,
voormalige kerk ,,'t Spin" te Amsterdam
ge.hebben een zacht glimmende witte kleur
o0, regen en hoewel niet bewerkt, komt thans
i> de marmerkleurige balustrade van de
Mu Gerijen meer uit. De oude, officieel nog
q 6te. maar in werkelijkheid vaalgrijs gewor-
W*rf werd van muren, plafond en pilaren
ktjp iderd, gaten werden gestopt en het geheel
tot diverse bewerkingen, die de kerk weer
de,,een symbool van de blankheid deden wor-
Welke iedere ziel immers moet bezitten,
gfj het Hoofdaltaar is bijgewerkt, geschilderd
0isVan nieuw bladgoud voorzien, behalve op
tot Plaatsen, waar het meer doffe goud beter
\e recht komt. Een moeilijk en precieus
ve k Was het bijschilderen van de prachtige
fijh ng van den e>:Positietroonhemel met zijn
jij, e hjnen en kleuren, welke alleen vanuit het
sterkoor goed te zien zijn. Een bijzonder-
gaja' die wellicht aan menigen kerkbezoeker
tb^Ptsnappcn, is wel, dat ook de geschilderde
hpt Hons in de houten deuren en muren van
Priesterkoor thans veel duidelijker uitko-
restauratie, die natuurlijk is gebaseerd ge-
g^'erdag beleefde een agent van politie te
tij Voort een avontuur, dat voor hem prach-
hoch voor een ander minder goed afliep.
Vig/ j moest een bedrag van f 40, bestaande uit
j0j. bankbiljetten van tien gulden, van het
V '«^bureau naar het gebouw van den dienst
(ju Maatschappelijk Hulpbetoon, hetwelk aan
overzijde van het bureau gelegen is, brengen.
Zq bet- oversteken verloor hij de bankbiljetten,
W r daarvan iets te merken. Even later zag
h;dat een vrouw bij het Raadhuis een
Vp„ kbiliet opraapte en onmiddellijk haar weg
^otgde.
j had echter gezien, dat de agent de bil-
Wjj'1 had verloren, waarom hij de vrouw ach-
na ging.
Op zijn verzoek overhandigde de vrouw hem
direct een bankbiljet, waarna de man het
gebouw van Maatschappelijk Hulpbetoon bin
nen ging om den agent weer in het bezit van
het verlorene te stellen.
Jla eenig zoeken ontdekten de twee man
nen, die de vrouw opnieuw achterna gingen,
dat zij in een vleeschwinkel inkoopen stond te
doen. Bij hoog en bij laag verzekerde zij, dat
ze slechts één biljet gevonden had, hetwelk ze
terstond had terug gegeven.
Een klant zag echter op den grond drie brief
jes van tien liggen, verraderlijk dicht in de na
bijheid van de vrouw, die nu niet meer ont
kennen kon en naar het politiebureau werd
gebracht.
Het bekende café-restaurant „Du Commerce"
op het Plein hoek Tempeliersstraat heeft in
wendig een gedaantewisseling ondergaan, die
het zeer heeft verfraaid. Het orkestpodium is
verdwenen en daarvoor in de plaats zijn bil-
lardtafels gekomen, waarbij men niet op een
paar centimeter heeft gekeken. Men heeft er
dan ook een flinkeruimte om billard te kun
nen spelen en behoeft niet te vreezen, dat men
ieder oogenblik bij een meesterstoot een be-
zeker of bezoekster onwillens en onwetens met
zijn queue een oog uitsteekt!
Het café is thans zeer gezellig ingericht. De
vele staelen en tafeltjes nooden vanzelf tot
zitten en uitrusten onder hét genot van een
kopje thee of andere lafenis. Ook is een
flinke leestafel aanwezig. Buiten op het terras
zal men zich kunnen vermeien in drukte op
het Plein en in de Tempeliersstraat en binnen
achter de groote ramen of in de intieme hoek
jes zal men de rust en het gemak vinden die
ieder op zijn tijd zal apprecieeren. De nieuwe
exploitant, de heer L. J. Wasch Jr., heeft zich
immers ten doel gesteld aan zijn cliënteele
vooral een rustig, kalm en aangenaam zitje te
verschaffen met goede consumpties tegen bil
lijken prijs.
Eovendien heeft „Du Commerce" thans een
aardige automatiek, waar allerlei lekkere hap
jes te krijgen zijn een welkome gelegenheid
dus bijvoorbeeld voor de vele tramreizigers voor
hun vertrek of bij aankomst des avonds.
Ondertrouwd: E. N. J. Jongmans en M. A.
Koelen.
Geboren: A. BosMeijer z; H. C. W. Mulder
Brijan d; J. M. W. Plasde Gier d.
Overleden: A. Sweers, 52 j., Zuidpolderstraat;
J. M. de MooijThijssen,-75 j., Eendrachtstr.;
S. RademakerSchoon, 79 j., Hoogerwoerdstr.
HAARLEM. Geëxamineerd een vrouwel. en
zeven mannelijke candidaten. Geslaagd: mej. W.
K. v. Dijk (Haarlem) en de heeren J. C. Coté,
Zaandam; W. J. Petri en H. Bos, Alkmaar; A.
Schute, Haarl.meer.
HAARLEM. Geëxamineerd twaalf vrouwelijke
candidaten. Geslaagd de dames: J. M. de Wit,
J. M. M. de Wit, V. M. Erich, G. A. Beneder, D.
G. Pleiter, T. J. Suir, A. Pruysen, A. v. d. Wal,
A. Ohmstede.
Inlichtingen aan het bureau van politie Sme-
destraat, uitsluitend tusschen II en 13 uur.
Terug te krijgen bij: handschoenen en cein
turen, Politiebureau Smedestraat; badpak met
handdoek, de Lee, Ged. Raamgracht 14; Jas,
Hamstra, Zuiderstraat 24; jongensjasje, Flink,
Eikenstr. 50; kano, Brakel, Jan Gijzenkade 235;
stoelkussen, v. Raaphorst, Radboudstraat 13;
portefeuille, hoofdpostkantoor, Ged. Oude
Gracht; rozenkrans, Woudenberg, Pieterstraat,
5rood; visschersstoeltje in étui, Smeding, Spar
renstraat 28; kindertaschje met inhoud, Weijers,
Graaf Willemstraat 48; zak inh. o.a. kam en
borstel, Koning, Harmenjansweg 55.
Dank zij den bemoeiingen van de Zaansche
Vereeniglng voor Vreemdelingenverkeer en de
directie van de Stoomboot Maatschappij Alk
maar Packet zullen ook een aantal padvinders,
ongeveer 2500, verdeeld in groepen van 500,
de Zaanstreek bezoeken. Zij zullen daar ver
schillende fabrieken bezichtigen en ook gelegen
heid krijgen kennis te maken met het Zaansche
landschap met enkele molens op den achter
grond.
Ook zal getracht worden een denkbeeld te
geven van de Zaansche watersport, waarvoor
eigenaars van bootjes uitgenoodigd zijn zich op
een bepaald tijdstip te bevinden op het Zaan
dijker Dijkje, wanneer de buitenlandsche jam
boree-deelnemers daar aankomen.
CASTEL GANDOLFO, 7 Aug. (Reuter).
In een rede, gehouden voor Belgische on
derwijzers, die op audiëntie waren bij Z. H.
den Paus, zeide Z. H. o.a.: „Wee den landen,
waar de Christelijke instellingen verwaar
loosd of bestreden worden, zooals zij helaas
in een land in Europa worden bestreden.
Wij zijn geen profeten van het kwade, doeh
wij zien de toekomst duidelijk genoeg om
te weten, wat onvermijdelijk het lot van
zulk een land moet zijn."
Het lijdt geen. twijfel aldus voegt Reuter
hieraan toe of deze verklaring heeft betrek
king op Duitschland.
MARSEILLE, 7 Aug. (Havas). Het radio
station te Marseille heeft een draadloos
noodsein opgevangen van het s.s. „Ktistikis",
dat op 18 mijlen ten Westen van Algiers
door een vliegtuig is gebombardeerd.
(Te oordeelen naar den naam zou het hier
een Grieksch schip gelden. Red.).
NANKING, 7 Aug. (Reuter)Militaire krin
gen te Nanking verwachten spoedig een Ja
pansch offensief in Noord-Tsjahar, langs den
spoorweg FeipingSoeij Joean, zulks op grond
van de strategische positie en de belangrijke
bewegingen der Japansche troepen in Westelijke
richting.
Aan boord van 't lichterschip „De Drie Ge
broeders", dat langszij het Duitsche stoomschip
Njassa in de Lekhaven te Rotterdam ligt, heeft
zich een ernstig ongeluk met doodelijken afloop
voorgedaan.
Men was bezig rollen staaldraad van on
geveer 50 kg. gewicht over te laden uit den
lichter in de Njassa, waarbij gebruik werd
gemaakt van laadboomen. Tijdens deze
werkzaamheden is een schroefpen uit een
van de takelblokken losgeschoten, waar
door het takelblok naar beneden kwam. De
29-jarige P. v. N., wonende in de Heems
kerkstraat, werd door het vallende blok ge
troffen. De man is naar het havenzieken
huis gebracht, waar hij bij aankomst reeds
bleek te zijn overleden.
(Van onzen specialen verslaggever)
JAMBOREE-STAD, Zaterdagmiddag.
schromelijk hangt de warmte van
daag over de arena, dat zelfs de pad
vinders weinig zin hebben om naar de
spelen van hun kameraden te gaan kijken.
Op de linkertribune zit vrijwel niemand en
degenen, die aan den anderen kant en in
het midden nog plaats hebben genomen,
worden door de luidsprekers gewaarschuwd
voor het afzetten van hun hoed: houdt uw
hoofd bedekt, anders loopt u gevaar voor
een zonnesteek, luidt het consigne.
De leiders van de demonstratie zijn door de
warmte óók al heelemaal van streek. Zij hebben
het alphabet omgekeerd. De Zweden n.archee-
ren het eerst de arena in voor het dageliJksche
défilé en dan de Tsjechen en heelemaal achter
aan eerst komen de Belgen en de Armeniërs.
Zij, die om de warmte uit de arena bleven,
hebben nochtans veel gemist. De demonstraties
van dezen middag waren bijzonder afwisselend
en vormden een aardig, fleurig schouwspel.
Eerst de jongens van Chester een ouden
Romeinschen burcht met heusche Romeinsche
wagenrennen en zwierig uitgedoste strijders met
glimmende schilden en wapenen. In de hitte
van den strijd verloren twee wagentjes een
wiel en al moge dit niet de bedoeling geweest
zijn, het effect van het nummer werd er zeer
door verhoogd, want het publiek leefde door
gillen en uitbundig lachen met de kostelijke
situatie mee. De roode wagen behaalde de
zege en de gladiator maakte met den eerepalm
in de hand een eere-rondje. Hij was ook bijna
de eenigste, want talrijke arme slaven waren
reeds eerder ten prooi aan de leeuwen geval
len
De jongens uit het graafschap Middlesex ver
dienen ook een bijzondere vermelding. Met stok
paardjes voerden zij figuurdansen uit, bellen
rinkelden aan hun voeten, kleurige linten dwar
relden om hun frissche kleeding.
Dan was er een dubbele demonstratie. Op het
voorplan voerden de jongens uit Wales, in plech
tige gewaden, een oude sproke op. Dit nummer
was voor ons niet bijzonder attractief, hoewel
men moet bedenken, dat deze padvinders iets
specifieks uit hun eigen streek wilden brengen.
Op den achtergrond liet Sussex zijn kunnen
zien. Jongens in blauwe kleeren vormden een
rivier, waarover een troep padvinders moest
trekken. Eerst seinen zij een bericht naar hun
bruggenbouwers, die als hazen met het noodigs
materiaal komen. De geest van de rivier doet
ook het noodige, waarna de jongens aan een
katrol over het water zweven of over een touw-
brug stappen.
Een luid toegejuicht nummer, dat zijn humo
ristische zijde had, toen eenige jongens een
droog „nat" pak haalden.
De Engelschen hadden de demonstraties verre
van saai gehouden. De humor kwam in de
meeste nummers onweerstaanbaar naar voren,
niet het minst in de geschiedenis van 't cricket,
een zeer geliefde sport bij onze Westelijke buren.
We zagen het spel beoefend door kannibalen,
door straatjongens in de schaduw van een lan
taarnpaal en achter den rug van een politie
agent; mannen in witte kleeren en met zwarte
hooge hoeden op vertegenwoordigden het cric
ketspel uit den tijd van Koningin Victoria, ter
wijl tot slot het beoefenen van deze mooie sport
in onze dagen keurig gedemonstreerd werd.
Intusschen werden op de zijvleugels van de
arena demonstraties gegeven van dansen en
acrobatiek op de muziek van den doedelzak.
Het publiek zou nog meer krijgen. Langs
de zoomen van het terrein trok langzaam
een eigenaardige stoet voort. Hij stelde voor
de middelen van vervoer in alle tijden en
alle landen.
Men zag de mannen uit lang vervlogen
eeuwen vrachten op het hoofd torsen; de
periode van gemakzucht der heeren der
schepping en de antipode in de twintigste
eeuw. Vroeger droeg zjj alles en luilakte hij,
nu torst hij de pakjes en babbelt zij met de
buurvrouw. Een kostelijke grap.
Statig stapte de Indiaansche met haar
baby op den rug voorbij, het melkvrouwtje
met de emmers aan een juk. Frank en vrij
met geen cent op zak, sjokte de landlooper.
Dan kwamen de oude Chineesche draag
stoel, de eerste fiets, de eerste trein, enz.,
enz.
Het publiek was enthousiast en beloonde dit
zeer attractieve nummer met een langdurig
applaus. Men had echter in den humor een
climax gezocht en het moet eerlijk worden er
kend, die is in alle opzichten gevonden.
Het demonstratie-terrein werd in drie deelen
gesplitst, drie arena's werden gevormd en een
complete circus-voorstelling werd gegeven. De
jongens waren in olifantenhuiden gekropen (een
oude olifant en een jonge), stelden vurige paar
den voor, etc. Zelfs de clowns ontbraken niet
en de circusdirecteur kon zoo weggeloopen zijn
uit Carré in Amsterdam.
Toen kwamen alle deelnemenden nog één
maal voor de eere-tribune ,om een ovatie te
brengen aan de autoriteiten, w.o. generaal
Behrens en Lord Somers, plaatsvervangend
Chief-Scout van alle padvinders. Zou deze
zoo buitengewoon geslaagde demonstratie kun
nen eindigen zonder den frisschen en onstui-
migen jongenszang? We behoefden er niet lang
aan te twijfelen, want thans traden de jongens
uit Londen naar voren. Ze zongen eenige vroo-
ljjke liederen, waarbij vooral de handenbewe
gingen een aardige illustratie vormden. Ze be
sloten hun korte repertoir met het Engelsche
volkslied. „God save the King" weerkaatste het
tegen het roerlooze geboomte, „God save the
King" zongen ook de Nederlanders mee.... een
fijne attentie!
Eenige dagen geleden moesten wy er he
laas op wijzen, dat het in het café-restau
rant „De Totems", op het Marktplein, min
der naar wensch ging. Zaterdagmiddag on
geveer half vijf heeft zich echter een zeer
ernstig incident voorgedaan, dat ieder Ne
derlander oprecht zal betreuren en dat geen
goed aan onzen naam zal doen.
Plotseling staakten de kellners en de koks,
totaal ongeveer tachtig man. Het restaurant
zat binnen en buiten tjokvol en het publiek
begreep maar niet waarom er niet bediend of
afgerekend werd. Men begon te klagen en toen
bleek, wat er was voorgevallen. De kellners
wenschten geen genoegen te nemen met fooien
en eischten salaris. Zij grondden dit verlangen
op het feit, dat er teveel padvinders in het
restaurant kwamen, waaraan zij niets verdien
den.
Niemand nam deze klacht ernstig op, omdat
het restaurant steeds tjokvol met burgers heeft
gezeten en de padvinders meer dan tevreden
zijn met het eigen kampeten, ijsco's, fleschjes
limonade van 12 cent etc. Het restaurant was
voor de allermeesten veel te duur.
Van den anderen kant mag men den kellners
niet verwijten, dat zij niet vlug genoeg bedien
den. Er bleek nogal een en ander te haperen
aan de keuken, die niet vlug genoeg kon afle
veren.
Het restaurant „De Totems" is in handen
van Heinekens Brouwerijen, de kellners wer
den uit alle deelen van het land aangenomen.
Toen de heeren niet langer wenschten te blij
ven, werden de deuren voorloopig gesloten en
namen padvinders hun taak over. In allerijl
werden vliegende buffetten geschapen, waardoor
de dorstigen tenminste gelaafd konden worden.
De hitte veroorzaakte weinig honger, maar ve
len moesten toch het voornemen opgeven om
hun diner op het terrein te nuttigen.
Een allervervelendst incident van deze ook
organisatorisch zoo prachtig geslaagde dagen;
een gebeurtenis die doet denken aan soortge
lijke incidenten op de Parijsche tentoonstelling.
Maar insiders voelden ze al dagen lang aan
komen.... er haperde wat aan deze exploi
tatie!
Nader meldt men ons:
Enkele uren duurde de toestand van de sta
king en toen arriveerden de bestuursleden van
den Nederlandschen R. K. Bond van Hotel-,
Café- en Restaurant-geëmployeerden St. An-
tonius en den Nederlandschen Geneefschen
Bond van Hotel-, Café- en Restaurant-perso
neel, de heeren J. F. van Bijsterveld en F. A.
Claassen, die terstond de onderhandelingen met
de directrice, mevr. Colnot uit Amsterdam
openden. Zij stelden als eisch een vergoeding
voor de onkosten van de kellners, ten bedrage
van ƒ2.50 per dag, met terugwerkende kracht
voor den geheelen duur van de Jamboree. De
directie bood daartegenover een vergoeding van
10.in het geheel. Werd dit aanbod niet
aanvaard, dan zou het restaurant terstond ge
sloten worden en voor den verderen duur van
de Jamboree gesloten blijven. Met vrijwel al-
gemeene stemmen aanvaardden de kellners na
eenig gedelibereer tenslotte dit voorstel, zoodat
dit evenement tot het verleden behoorde.
Hedenmorgen om 10 uur zullen de kell
ners weer present zijn en het restaurant
zal weer geopend worden en de weekend
bezoekers, die wellicht een geheele week
gewacht hebben op een gelegenheid om de
Jamboree te komen bekijken, behoefden
niet meer bevreesd te zijn in deze onge
nadige zomerhitte in de linnen stad honger
of dorst te moeten lijden.
In de arena hadden Zaterdagavond eenige
extra demonstraties plaats, waarvoor het pu
bliek groote interesse liet blijken. De Polen, die
zich tijdens deze jamboree reeds zoo kranig
weerden, hadden weer het leeuwenaandeel. De
dappere muziekkapel opende den avond met
eenige marschen en songs. Dan klonk uit de
verte motorgeronk en even later cirkelden de
Poolsche vliegers, die uit Warschau naar
Schiphol vlogen, met eenige zweelvliegtuigen
boven het terrein. Het was een prachtig ge
zicht, die lichte sportvliegtuigen tegen den
staalblauwen avondhemel.
Steeds dichter werden de tribunes bezet, geen
wonder, want de temperatuur was na een zeer
heeten dag bijzonder weldadig. De Polen werk
ten hetzelfde interessante programma af van
Dinsdag, waarna de Armenen een „Boerenbrui
loft" opvoerden. De Indianen oogstten opnieuw
veel bijval met hun krijgsdansen en de Fran-
schen met hun „zeegevecht."
Het was voor de Jamboree een hoogspannings
avond. Demonstraties in de arena, in het we
reldtheater en rondom het groote kampvuur. Is
het een wonder, dat er tot laat in den avond
haast om de vijf minuten extra treinen reden?
Het onderzoek van de politie te Rotterdam
in verband met de aanhouding door experts,
belast met de schaderegeling van de Alpine V,
van een vrachtauto, die niet minder dan 300
K.G. cellulose bleek te bevatten, afkomstig van
de Alpine V en welke door de vinders zonder
meer werd verhandeld, heeft merkwaardige
resultaten opgeleverd.
Na de eerste aanhouding van een tweetal
personen, welke zich in den vrachauto bevon
den, kwam zich een opkooper bij de politie
vervoegen, die verklaarde reeds tweemalen een
partij cellulose tot een totaal van 3900 K.G. te
hebben afgenomen van de bewuste verkoo-
pers.
De rivierpolitie heeft, daarop een contróle
gehouden onder de opkoopers, Wat er toe ge
leid heeft, dat de twee mannen, die inmiddels
waren vrijgelaten, weer werden aangehouden
en met ben nog een drietal arbeiders, die ook
reeds eerder in verband met deze kwestie wa
ren gearresteerd.
Dit waren de 50-jarige losse werkman J. F.
B., de 44-jarige losse werkman A. K., beiden
goede bekenden van de politie, alsmede de 53-
jarige havenarbeider P. D. Als nieuw lid van
deze combinatie werd eveneens aangehouden
de 45-jarige scheepsbouwer P. M. M., die met
het drietal bleek te hebben samengewerkt. Door
deze aanhoudingen kreeg men een schat van
nieuw materiaal in handen, hetwelk leidde tot
de arrestatie van een tweede groep personen,
bestaande uit den 20-jarigen fabrieksarbeider
W. S., den 25-Jarigen stoker G. S., en den 23-
jarigen expeditieknecht E. W. H., die na aan
vankelijk ontkend te hebben een volledige be
kentenis aflegden.
De helers kochten de cellulose voor een hal
ven of een cent per kilogram en verkochten
alles weer voor twee cent per K.G. De experts
hebben uitgemaakt, dat de cellulose zeker nog
6 cent per K.G. waard is.
Het onderzoek wordt nog voortgezet en het
is lang niet onwaarschijnlijk dat nog meer aan
houdingen zullen volgen.
Voor de vierde achtereenvolgende maal be
haalde mevrouw Sperling (Denemarken) den
titel van internationale kampioene van Duitsch
land door in de finale met 46, 62, 62 te
winnen van mej. Hom.
Mej. Rollin Couquerque won met mevr. Sper
ling als partner den halven eindstrijd in het
dames-dubbelspel. Heden zal de Deensch-Ne-
derlandsche combinatie in de finale uitkomen
tegen mevrouw de la Valdène en mej. Zehden.
Heden overleed vrij onver
wacht, voorzien van de H.H.
Sacramenten, tot onze diepe
droefheid onze Innig geliefde
Echtgenoot, Zoon, Behuwd
zoon, Broer, Zwager en Oom
WILHELMUS JOANNES
MARIA STAMMEIJER.
in den ouderdom van bijna
41 jaar.
Uit aller naam:
H. M. STAMMEIJER
VAN EMMERIK.
Haarlem, 7 Augustus 1937.
Spaarne 35.
De H.H. Uitvaartdiensten wor
den gehouden in de Parochie
kerk van O. L. Vr. Rozenkrans,
Spaarne, op Dinsdag 10 Au
gustus a.s. Te 7, 7.30, 8.15 en
9 uur de stille H.H. Missen.
De gezongen Requiemmis te
9.30 u., waarna de begrafenis
vanuit de kerk op het R.K.
kerkhof St. Barbara te Haar
lem-Noord.
Geen bloemen, gaarne gebed
en H.H. Missen.
'n eenige malen per week verschijnend
en advertentieblaadje las Leendert Wei-
üfa n' ("oor 'n er"en's opeens rijk geworden
"^handelaar, het volgende berichtje: „Een
(ja hné uit Boschhoven schrijft ons: Een dezer
|eleh werd ik, op een zoo goed als onbewoond
h^lte in het midden van den zoogenaamden
Vj.j.hWeg te Demervoort, overvallen door een
v,J hevige onweersbui. Ik ontdekte, ongeveer
tyartig meter het land in, een kleine boerderij,
ik een schuilplaats vroeg. De bewoners,
°Ude landbouwer en zijn echtgenoote, ont-
8en mij op de meest vriendelijke wijze. Tij-
(j as het gesprek liet ik mijn blik als vanzelf
$t)r)r het ruime vertrek gaan en constateerde al
hc ":c%, dat de kamer een aanzienlijke hoeveel-
e(.," antiek bevatte. Op mijn bevinding werd
vrÜ onverschillig door het echtpaar ge-
V 8*erd en ik bemerkte in het verdere verloop
bie. °hs onderhoud, dat de oude menschen zelf
1 eens wisten dat ze voor een klein vermo
lm aan oud koperwerk, tin, meubilair, porce-
oJJ enz. in huis hadden. Ze keken mij zeer
C]°Qvi.g aan, toen ik hun dit mededeelde en
iets8eh blijkbaar den indruk, dat ik hun maar
la,. ^'ijs maakte. Ik vernam, dat zij alles on-
S haatten geërfd van een broer uit Friesland,
bw^ijn nagedachtenis hadden ze „het rom-
tna zooals zij het noemden, geaccepteerd,
het speet hun nog voor „de vracht". Ik
§,.j" expresselijk een zeer laag bod op een Louis-
h^'^-spiegeltje, dat ze mij onmiddellijk voor
guldens wilden laten. En zij waren nota-
hog boos toen ik het niet kocht, omdat
ik het eerlijkheidshalve niet voor dien bespot-
telijken prijs wilde meenemen. Ik heb de men
schen nadrukkelijk gewaarschuwd, dat zij voor
zichtig moesten zijn met personen, die hun deze
waardevolle voorwerpen wilden afkoopen. Zij
bleven echter vrij onverschillig en zeiden dat
ze nooit bezoek kregen. In een hoek van de ka
mer zag ik nog een gebeeldhouwde bank, zeer
vermoedelijk dateerend uit het Napoleontische
tijdperk. Het is te hopen, dat deze eenvoudige,
onwetende menschen niet in handen vallen van
lieden, die er steeds op uit zijn van dergelijke
omstandigheden misbruik te maken."
Leendert Weideman vouwde de „Nieuws- en
Advertentiebode van Boschhoven en Omstre
ken" dicht, stak het krantje in z'n zak.en
knikte. Toen liep ie naar de hall van z'n nieu
we landhuis, keek wat rond, ging naar de tuin
en ontsloot z'n garage.
Zijn vrouw, die in het prieel 'n duur boek zat
te lezen, vroeg waar ie heen ging.
„Ik ga 'n antieke bank voor de hal koopen..
en mogelijk nog wat klein-goed."
„Ach, jij met je antiek! Hebben we nog niet
genoeg van dat goedje in huis? We breken nou
onze nek er al over!"
„Laat mijn nou begaan, vrouwik weet
best wat ik doeIk heb wat in de krant ge
zienen daar mot ik als de kippen bij we
zen!"
„Je lfjkt wel gekzooveel geld aan die
ouwe spullenen je hebt net zooveel ver
stand van antiek als
„O ja? Mot jij es opletten
„Vraag dan of meneer Hillebrands met je
mee gaatdie zei van de week nog, dat je
je eigen liet beetnemen en dat
„Da's de kiftik heb Hillebrands niet noo
dig. En 't is hier 'n heel ander geval.... zal ik
je straks wel es laten lezen.... 'kHeb nou geen
tfjd meer!"
De glanzend-nieuwe wagen van Leendert
Weideman stopte 'n goed half uur later 'n eindje
voorbij de kleine boerenhoeve aan de Puin-
weg. De smoes was gauw gemaakt.... Of ze 'm
aan 'n emmertje water konden helpen voor de
motor! Met alle plezierEn zoo stond Leen
dert al'half in de kamerToen ie 't leege
emmertje terug bracht, deed ie 'n paar stappen
verderen de vrouw vroeg of ze meneer kon
dienen met 'n bakkie koffie.
Nou, dat vond ie heel vriendelijk gepresen
teerd. En zoo vanzelf kwam er 'n praatje. Hij
vertelde dat ie van z'n rente was gaan leven en
'n landhuis had laten zetten van dertig mille,
met 'n rotstuin er omheen.... en dat ie 'n ka
mer en 'n hal had laten inrichten in ouwer-
wetsche stijlen waar ie 'n heele hoop an
tiek had staan.
De oude vrouw liet even de emaille koffiekan
rusten en vroeg: „Heb meneer somwijlen ver
stand van antiek?"
„Nou, dat zou 'k meenen, moedertje."
„Nou, dan mot u ons eris vertellen of er hier
in de kamer antiek te vinden is."
Leendert keek enkele seconden rond....
schudde beslist van nee
„Er is wel aardig goedje bijmaar antiek..
nee hoor
„Nou?" keek de vrouw haar echtgenoot
aan „wat heb ik je gezegd? Ik had direct
in de gaten, dat die vent uit de stad ons voor
de gek hielden jij dacht nogDat komt,
er was hier verleden week zoo'n meneer om te
schuilenen die stond te beweren, dat we
middenin 't antiek zaten. We hebben die spul
letjes geërfd van 'n broer van me manik
vond 't zonde van de vracht, die we nog betaald
hebben, maar ja,... wat doe je als zooiets je
wordt toegewezen en je heb dan ook nog 'n
aardig sommetje aan geld geërfd.... tegenover
zoo'n notaris wil je dan nog beleefd blijven,
zegt u zelf, meneer.... Moet u zien.... 't lijkt
hier wel 'n markt.... en ik heb er maar 't
schoonhouwe an."
„Nou" roerde Leendert nonchalant in z'n
kopje „ik wil er met alle plezier wat van
overnemen, hoor.... ik heb hier en daar nog
wel plaats voor die spulletjes
Hij zocht wat kannetjes en pulletjes uit....
zette deze op de tafel en vroeg: „Wat moet u
daar voor hebben?'
„Ach, meneerzegt u 't zelf maarwe
hebben 't geld gelukkig niet noodig.... en wat
zuilen die prulletjes waard zijn?"
„Nou'n rijksdaalder wil ik er nog wel
voor geven."
„Neem maar mee, meneer.... en als u nóg
es iemand weet, die wat van die rommel wil
koopen.
„Goed jaik zal er om denken. Enne
die bank daar.... hmzou 'k in de hal wel
'n aardig plekkie voor weten."
De oude boer nam het stompje doorgerookte
pijp uit z'n mond en zei kort: „Die bank is
niet te koop."
Leendert keek verbaasd op. En de oude vrouw
legde uit: „Die hoort niet bij de spulletjes, die
we hebben geërfd, meneer. Die bank hebben
we al jaren. Die is nog afkomstig van me man's
grootvader, die onder Napoleon heb gevoch
tenen die beweerde maar altoos, dat ie
nog bij Napoleon zelf in de vestibule had ge
staan.... Wat er van waar is weet ik niet,
maar me man is an 't ding gehecht't staat
mü al lang in de weg.... 't was daar zoo'n
mooi plekkie voor me linnenkast.... maar
ja.... as me man'eenmaal zooiets in z'n kop
heb.,.."
Leendert bekeek de bank wat aandachtiger,
bevoelde de leeuwen-kopjes, de gedraaide
pootenen zei pardoes: „Ik geef er vijftig
gulden voor."
„Maar meneeris dat ouwe ding nog vijf
tig gulden waard? Ik zou toch zeggen
Maar haar man liet 'r niet uitpraten en
gromde: „Niet te koop't is alles, wat ik
nog van grootvader in huis heb
„Maar Janusmeneer wil er vijftig
„Al biedt ie er honderddie bank blijft
daar staanen als meneer d'r vijftig gulden
voor wil geven, dan ziet ie bliksems goed, dat
't ding antiek isanders was 't nog geen
rijksdaalder waard
Leendert voelde nu, dat de man goochemer
was dan ie dacht, maar wou zich voor die kop
pige ouwe boer niet laten kennen en bood met
sprongetjes tot honderd-vijf tig
Toen keek de ouwe hem even aan met 'n ge
zicht of ie 't maar half geloofdemaar
Leendert haalde reeds 'n gebolde portefeuille
uit z'n binnenzak en begon de briefjes op tafel
uit te tellen. Nog zei de boer stug: „Wat maal
ik om honderd vijftig gulden.... we hebben
genog om ons endje te halen en je heb er maar
extra oppassen an."
„Maar man" zei nu de oude vrouw flink
„wees toch niet zoo eigenwijsals meneer
d'r nou idee in hebas je grootvader 't zag
zou ie je misschien uitlachen...."
Leendert Weideman legde er nog 'n briefje
van 25 bij'n oogenblik aarzelde de oude
nog.... toen zei ie zuchtend: „Nou, vooruit,
neem meeMaar 't giét me ftn me hart....
ik ben nou eenmaal 'n man van ouwerwetsche
principes, ziet u.... en as je jaren en jaren
tegen zoo'n ding heb Ingekeken.'t Was 'n
beste man. me grootvader.en hij was gèk
op meik was naar hem vernoemd be
grijp u?"
Leendert stopte de pulletjes in de wijde zak
ken van z'n overjas en droeg de bank op z'n
nek naar z'n auto....
In de hoerenkamer stond de oude vrouw op
haar knieën te slaan van plezier.... haar man
zat met komieke snurkjes te lachen
„Help me onthouwe, moeder, dat ik van de
week weer zoo'n bank bestelzoek straks die
prijscourant van die meubelfabriek maar es
op.... 't is nummer 348 geloof 'ken de
laatste prijs was zooiets van 22 gulden. En haal
uit de kast nog es wat van dat koperwerk....
zal ik 't in de azijn en in de blad-aarde zet
ten.... kijk dan meteen of we daar óók nog
niet es wat van motte bijbestellen.... gaat in
één moeite door met de bode. Zag je hoe ie
naar de houtworm-gaatjes keek? En naar de
afgesleten leeuwen-wangetjes? Wat kanne ze
dat toch fijn doen op zoo'n fabriek, hè? O,
jaen dan motte we naar neef Willem
schrijven, en zeggen, dat z'n berichtje in de
krant 't weer fijn heb gedaanen 'n post
wissel tje d'r bij voor z'n provisieAlleen zal
't nou 'uitkijken worden met t kiezen van 'n
ander krantjeMaar dat heb de tijd nog....
daar mot ie maar es over komme kletsen....
en anders verhuizen we maar weer es 'n keer
tje.... Wat sta jij raar naar dat bankpapier
te kijkenIs t soms valsch? Nou?"
„Nee, dat heb ik wel gezien, 't is zoo echt als
't maar hoeftmaar de vuilik heb ons tóch
te grazen gehad!"
„Te grazen gehad?"
„Ja zeker.... zoo'r. gemeene afzetter! Hij heb
de rijksdaalder voor die kleine spulletjes er
niet bil gegeven!"
G. N.
