De avonturen van Profje en Struisje
Hartelijk afscheid te Heemstede
BRUINBR00D
n ZAALBERG deken
FRANKEN's Broodfabrieken
fliES, LIESBETH,
ELISABETH
DONDERDAG 11 NOVEMBER 1937
BROEDERS VERTREKKEN
NAAR ARUBA
De scheidende directeur
Een èchle ZAALBERG «leken kost f 10«<>
Alleen
Franken
bakt het.
sop/X5*»
Zij zullen daar met vijftien krach
ten 900 kinderen moeten onder
wijzen en opvoeden
Een zware post
De jeugd neemt afscseid
Systeem Dr. Allinson
Een gebed gevraagd
ZANDVOORTS DRIELING
Sientje en Gerritje na een dag
overleden
Programma Radio-centrale
Massakamp T.O.G.De Vaart
VAN ONZE RECHTBANK
Inbraak
Verduistering
Plaatjesdieven
ARRONDISSEMENTS
RECHTBANK
Faillissementen, uitgesproken op
Dinsdag 26 October 1937
HILLEGOM
K 'JK EENS ANNIE/ N
WAT GEEFT DIE NIEUWE
VOVERVETTE
S RINSO
-EEN SCHlTTERENDff^S(^
met EEN PAKJE DOE IK IN
ANDERHALF UUR DE/
WAS VAN 5 PFBIONfM/x-!^
^EN JE MOET EENS
ZIEN HOE PRACHTIG
M'JKf GEKLEURDE
k goed bluft in een
RINSO SOP.,
ALS U IN DEx
V WASMACHINE
\RlNSO GEBRUIKT-S
j GAAT UW GOED
'\S.VEEL LANGER MEE.
Eugène zijn leeraar was. „Toen al was u onze
geestelijke leider, en wist u in de communiteit
een prettige sfeer te treffen. Nu sticht u daar in
Aruba' een nieuw tehuis, moge God u daar Zijn
bijzondere genade geven om dit moeilijke werk
te volbrengen".
Een dezer dagen zal dan een aantal Eerw.
broeders van de Congregatie van Joh. Baptist
de la Salie naar Aruba, een onzer West-Indi
sche eilanden, vertrekken, waar de Congregatie
drie scholen heeft overgenomen. Heemstede zal
daarvan een aanzienlijk contingent leveren, n.l.
het tegenwoordige hoofd der Aloysiusschool aan
de Molenwerfslaan, Br. directeur Eugène en zijn
medebroeders Br. Frederikus en Br. Johannes,
eveneens van deze school, vervolgens Br. Alfons,
van de school aan den Heerenweg, Br. Adrianus
van de Lanckhorstschool, Br. Laurentius, zoon
van een ingezetene (fam. Vester), en uit de
naaste omgeving een zoon der fam. Timmers uit
Bennebroek (Br. Eugenius) en Br. Willem van
de school te Bennebroek.
Hoewel het hoofd van deze missie reeds a.s
Vrijdag met de „Venezuela" vertrekt, zullen de
overige leden dezer missie over 2 weken met de
„Costa Rica" de reis naar hun nieuw vaderland
aanvaarden.
Br. Directeur Eugène was vanaf de stichting
der school, nu ruim 6 jaar geleden te Heem
stede, de laatste 2 jaar als directeur, Br. Frede
rikus werkte hier 5 jaar, Br. Johannes iy, jaar.
Begrijpelijk is dus, dat het afscheid niet ge
makkelijk was, daar zij alle drie een groot aan
deel hebben gehad aan den goeden naam die
van deze school uitgaat.
Woensdagavond was er in de bovenzaal der
school gelegenheid om afscheid te nemen van de
missionarissen, en zoowel ouders als oudere
leerlingen hebben van deze gelegenheid een
ruim gebruik gemaakt, zoodat de zaal vrijwel te
klein was.
Op een podium, dat omgeven was met onze
nationale driekleur, de pauselijke kleuren en de
Amerikaansche strepen en sterren hadden naast
de vertrekkende missionarissen plaats genomen
pastoor v. Noort, de nieuwe directeur der school
Br. directeur Willibrord Victor en leden van het
schoolbestuur. Pastoor v. Noort hield een har
telijke afscheidsrede. Als ik hier spreek, aldus
Z.Eerw., is dit zeker namens alle parochianen
en oud-leelingen, en dan spreek ik tot een
drietal missionarissen, die straks de jeugd in
Aruba zullen gaan onderwijzen. Uw orde is over
de geheele wereld verspreid en daardoor is het
mogelijk, dat drie uwer van ons worden weg
genomen, om te gaan werken aan het andere
einde der aarde.
Bij dit afscheid past zeker een woord van
dank, allereerst tot den scheidenden broeder
Eugène, die hier 6 jaren lang zijn beste krach
ten heeft gegeven. Hem wachtte hier een zware
taak, daar bekend was, dat de Heemsteedsche
jeugd niet gemakkelijk was, maar vast staat
thans, dat onder uw leiding de orde zóó is, dat
die staat boven elke andere school.
Ook mogen wij constateeren, dat waar maar
een beroep op u gedaan werd, u steeds op de
bres stond. Uw vrijen tijd zelfs gaf u aan de
jeugd. U wist contact te vinden met de
ouders, deels door het organiseeren van ten
toonstellingen en door invoering van ouder
avonden. Door het eerste gaf u een overzicht
van het werk der leerlingen, wat tevens een
stimulans was voor de jeugd om voor een
volgende tentoonstelling beter voor den dag te
komen, waardoor het onderwijs op deze school
volgens den inspecteur van het onderwijs op
een zeer hoog peil stond, en door de invoering
der ouderavonden wist u contact te krijgen met
de ouders, met als gevolg ook hun medewer
king bij het onderwijs.
Nu, aldus Z.Eerw., gaat u ons verlaten, om
daar in het verre West-Indië als hoofd van twee
scholen te komen, daar leiding te geven bij het
onderwijs, maar ook vader en moeder te zijn
voor uw medeconfraters. Dat uw overheid li
dezen zwaren post opdroeg, bewijst hoe hoog u
staat aangeschreven, maar wat voor ons het
gevolg heeft, dat u ons nu gaat verlaten.
Na nog dank te hebben gebracht voor alles
wat de scheidene directeur in het belang
dezer parochie heeft gedaan, besloot Z.Eerw.
met den wensch, dat directeur Eugène daar in
Aruba met evenveel sucecs moge arbeiden als
in de parochie van O. L. Vr. Hemelvaart te
Heemstede.
Namens het kerkbestuur bood Z.Eerw. aan
het 4-deelig werk van Dr. Pius Parsch: „Het
jaar des Heeren en Misoffer".
De twee scheidende broeders, Br. Frederikus
en Br. Johannes wilde Pastoor van Noort laten
deelen in den lof, omdat het onderwijs aan deze
school niet op zulk. een hoog peil had gestaan,
als Br. Eugène niet zulke uitstekende helpers
had gehad. Gij hebt de jongens door uw voor
beeld gesticht, al uw krachten aan hen gege
ven. Moge, zoo besloot Z.Eerw., Gods zegen daar
voor rusten op uw verderen arbeid.
Broeder-directeur Willebrord Victor schetste
den directeur als een uitstekend leeraar en
zeide nog vele blijde herinneringen overgehou
den te hebben uit zijn studiejaren, toen Br.
Struisje werd nu teruggezonden met een
briefje voor Profje en den piloot, waarin
stond, dat ze welkom waren, maar dat ze in
de lucht aar/ boord moesten zien te komen,
want landen kon het luchtschip hier niet.
Besloten werd, dat Struisje alles zou over
brengen. Hij stond er op, om eerst zijn ei in
veiligheid te brengen en dat werd dan ook
toegestaan.
Toen volgde Profje en de derde vlucht
bracht den piloot aan boord. Eindelijk werd
ook nog de bagage gehaald, maar toen was
Struisje zoo moe geworden, dat hij zelf haast
niet meer aan boord kon komen.
Hij viel meteen neer op den bodem van
de kajuit, die hier heel wat grooter was dan
in het vliegtuig. Alle passagiers beijverden
zich om hem water te geven en hem te aaien
en te streelen en te prijzen. Al die goede zor
gen brachten hem gauw weer op de been.
Hierna nam de jeugd afscheid. Namens de
vroegere 7e klas overhandigde de jonge Wieg
man een boek, getiteld, „De geschiedenis van
mijn leven" van Chesterton, terwijl Gerard de
Raad namens de vroegere 6e klas onder eenige
toepasselijke woorden een boek aanbood van
Anton van Duinkerken, getiteld „Verscheurde
Christenheid". Dan was het woord aan den
onder-directeur, Br. Willibrord.
Nog enkele uren, en dan is er een groot deel
van ons leven afgesloten. Wij ontmoetten el
kaar eerst in 1920, U was leeraar, ik student;
later brachten wij zes jaren aan deze school
door. Dank bracht spr. voor alles wat de direc
teur voor de broeders gedaan heeft, ook en
vooral in geestelijk verband. „Gij zijt den jon
geren voorgegaan in den geestelijken strijd,
maar ook als 'n wroeter in den wijngaard des
Heeren."
Nu gaat U naar dat vere land. Ook daar
zult U een groot arbeidsveld vinden, maar als
U moeilijkheden hebt, denk dan aan ons, en
onze Heemsteedsche kinderen, die U zeker niet
in hun gebeden zullen vergeten.
Spr. wilde ook enkele woorden ten afscheid
richten tot de andere scheidende broeders.
Niets was U te veel als het betrof de zorg
voor het kind, zelfs Uw vrijen tijd offerde U
op voor hen die soms door ziekte of anderszins
wat achter waren. Zeker, een plicht van naas
tenliefde, maar waarvoor zij U later stellig
dankbaar zullen zijn. Onze goede wenschen en
gebeden, zoo besloot Br. Willibrord, vergezellen
U op Uw groote reis.
Hierna boden afgevaardigden van de 5e en
6e klas den scheidenden broeders elk een boek
aan. nu „De dorpspastoor", uitgave van de
Toorts, en „Japan, wereldveroveraar" .door Ant.
E. Zischka.
Na al deze blijken van belangstelling sprak
de scheidende broeder-directeur een dankwoord,
zeer onder den indruk over zooveel lofbetui-
gingen.
Het scheiden valt altijd wat tegen, aldus spr.
Bij sterven of vertrek wordt alle goeds vertelt,
en ik ben de laatste maanden verlegen ge
maakt door een vloed van sympathie en bewon
dering om wat op deze school gepresteerd is?
Het werk is mij al heel gemakkelijk gemaakt,
eerstens door den Pastoor, bij wien ik steeds
Blanke tanden en een rozige,
blanke teint zijn de zicht
bare gevolgen van het gere
geld gebruik van
Wanneer men vanaf de kin
derjaren ALLINSON-BROOD
gegeten heeft zal men zeer
lang een blanke, rozige teint
en sterke, blanke tanden be
houden. Het is bovendien het
lekkerste bruinbrood dat er
bestaat.
Haarlem, H'stede, BI, daal
Ongetwijfeld bespaart Uw wasmachine U heel
wat tijd en moeite. Maar een werkelijk volmaakt
resultaat bereikt U, wanneer U de „overvette"
Rinso in de wasmachine gebruikt. Rinso werkt
veel vlugger en zuiniger dan gewone zeep
poeders en maakt Uw wasgoed veel witter.
Aanmaken is met Rinso niet meer
nodig en door de speciale eigen
schappen, die gewone zeeppoe
ders niet bezitten, kan het
volmaakt reinigende Rinso sop
zelfs meerdere malen achter
een worden gebruikt. Rinso
wasdag is de ideale wasdag. 'm~ fh
kon aankloppen als het betrof de kinderen van
zijn parochie. Gij zijt altijd geweest, aldus spr.,
de goede herder der parochie en een priester
voor ons en de kinderen. Mijn confraters heb
ben hard gewerkt, en hun komt dan ook een
groot deel toe van de successen, die op deze
school bereikt zijn, en wat bereikt is, is het
werk van hen die blijven. Ook de kinderen
hebben het mij gemakkelijk gemaakt, en het
zwaarste is, afscheid van hen te nemen. Maar
waar God ons roept, zegt spr., daar gaan wij
heen. Ook daar weer vinden wij jongens, met
kinderzielen, ook al zal het zware arbeid zijn,
omdat ons daar met 15 menschen 900 kinde
ren zijn toevertrouwd.
Dankbaar zijn wij voor deze uitverkiezing ook
al moeten wij hier alles verlaten, zonder te
vragen of wij ooit terugkomen. Zware offers
staan ons te wachten, ik voel mijn groote ver
antwoordelijkheid voor die 12 menschen, los ge
maakt van ouders en families, die nu onder
mijn hoede komen.
Spr. verzoekt tenslotte den ouders, om met
hun kinderen te bidden voor de missie en voor
de kinderzielen daar in den vreemde.
Hierna namen de aanwezigen persoonlijk af
scheid van de broeders.
Op Maandag 8 November werd de familie van
Norde uit Zandvoort verblijd met de geboorte
van een drieling, die zooals begrijpelijk in het
middelpunt der belangstelling stond. Ook u
heeft natuurlijk medegeleefd in deze zeldzame,
blijde gebeurtenis.
De Zandvoorters vooral hebben zich niet on
betuigd gelaten en den heelen dag door was het
een hartelijk feliciteeren van de jeugdige
ouders.
De drie dochtertjes werden door dr. Fraase
uit Zandvoort met zijn eigen wagen Maandag
avond naar de Mariastichting vervoerd. En ook
hier draaide alles om de drie kleine wichtjes,
waar de zusters der Mariastichting met één slag
dol op waren.
Doch Sientje, Gerritje en Leentje wogen ieder
slechts ongeveer 2 pond. En ondanks de groote
toewijding waarmede zij verzorgd werden en
het herhaaldelijk bezoek van den ziekenhuis
geneesheer zijn Sientje en Gerritje, na één dag
het levenslicht aanschouwd te hebben, overle
den.
Zij werden verpleegd in couveuses, doch alle
zorg heeft niet mogen baten. Dinsdagmiddag
om 5 uur overleed Sientje en 4 uur later stierf
ook Gerritje. En het eigenaardige is, dat Leen
tje, die bij haar geboorte het minste woog -
n.l. precies 2 pond het thans goed maakt.
,We willen het beste er van hopen", vertelde
ons de zuster van de kinderafdeeling, onder
wier hoede de drieling gesteld was. Ze drinkt
tenminste goed en wij zullepf al het mogelijke
doen."
De zusters hebben allen het overlijden van
twee der drie zusjes erg betreurd, doch het was
moeilijk anders te verwachten en er bestaat ge
lukkig veel kans, dat Leentje gespaard zal blij
ven.
De 20-jarige moeder, die in haar woonhuis te
Zandvoort herstellende is en haar 18-jarige
werklooze echtgenoot kunnen zich dus toch nog
troosten met de gedachte, dat althans één
kindje hun ouderlijke vreugde zal geven.
VRIJDAG 12 NOVEMBER.
Programma 1: Hilvèrsum 1.
Programma 2: Hilversum 2.
Programma 3: 8.00 Keulen; 11.20 Keulen; 1.20
Ned. Brussel; 2.20 Diversen; 3.20 Deutschland-
sender; 4.20 Keulen; 5.20 Fransch Brussel; 7.20
Keulen; 8.20 Droitwich; 9.40 Weenen; 10.50
Berlijn; 11.20 Diversen.
Programma 4: 8.00 Ned. Brussel; 9.20 Diver
sen; 10.35 London Regional; 12.50 Droitwich;
1.35 London Regional; 5.20 Droitwich; 8.20 Di
versen; 10.00 Droitwich; 10.35 Fransch Brussel;
10.45 London Regional; 11.20 Droitwich.
Programma 5 8.007.00 Diversen; 7.00 Eigen
gramofoonplatenconcert: 1. Stars and stripes for
ever; 2. Did your Mother come from Ireland;
3. My Marquerita; 4. Just a little grayhaired
Lady; Ueberall san d'laden zua; 6. The Gipsy
Princess; 7, So meschugge; 8. Festivolia; 9.
Daddy; 10. The blue Danube; 11. Home on the
range; 12. The Count of Luxembourg; 13. Haus-
hammer Schuhplattler; 14. Bei der blonden Ka-
trein; 15. Washington Gray March; 8.0012.00
Diversen.
Dinsdag vond onder groote belangstelling de
eindstrijd plaats in den massakamp T.O.G.De
Vaart. De uitslag was; 1 De Vaart 497 car.;
2 T.O.G. 448 car. De einduitslag is als volgt:
1 T.O.G. 2633 car.; 2 De Vaart 2343 car. Met
een toepasselijk woord reikte de voorzitter van
de De Vaart de prijzen uit.
De nieuwe brandweerkazerne te Haarlem werd Woensdag officieel in ge
bruik genomen ter gelegenheid waarvan de brandweer demonstraties gaf
Een 31-jarige Haarlemsche koopman heeft in
September twee keer een inbraak gepleegd in
een tijdelijk onbewoonde villa te Bloemendaal,
waarbij hij twee vloerkleeden, dekens en kan
delaars stal. Tegen hem werd een jaar gevan
genisstraf geëischt. De rechtbank legde 10
maanden op.
Een 36-jarige arbeider uit Velsen had 60
verduisterd, ten nadeele van de Ned. Ver. voor
Arbeid aan Onvolwaardigen, door plaatjes, die
hij met naam en adres moest stempelen, ten
eigen bate te verkoopen. Om het gat te stoppen,
had hij vervolgens nog weer een bedrag van
ƒ338 verduisterd, waarvoor hij fietsplaatjes
voor de arbeiders van een fabriek te Velsen
had moeten koopen.
De eisch was een jaar gevangenisstraf, de
uitspraak 8 maanden.
Twee Heemsteedsche jongemannen hebben op
26 Augustus j.l. tijdens een houtverkooping op
het Jamboree-terrein even van de gelegenheid
gebruik gemaakt, door van verschillende door
de bezoekers bij den ingang achtergelaten fiet
sen de belastingplaatjes te stelen. Zij werden
op heeterdaad door een veldwachter betrapt en
verstopten de gestolen plaatjes in kroppen sla
op een groentenwagen, welke toevallig in de
nabijheid stond. Niettemin werden ze gesnapt
en kwamen ze voor de Haarlemsche rechtbank.
Een rijtje gedupeerde getuigen, o. w. een krasse
86-jarige grijsaard, vertelden van hun droevige
ontdekking op 26 Augustus: het verdwijnen van
hun bewijs, dat ze hun jaarlijksche „plak" van
ƒ2.50 aan den fiscus hadden geofferd.
De Officier van Justitie merkte op, dat als
ide zomer in het land is de diefstal van rij
wielplaatjes weer den kop opsteekt. Het is net
een seizoenbedrijf, waarvan de kop weer moet
ingedrukt worden. De beide verdachten zijn
zeer brutaal opgetreden en hebben heel Voge
lenzang onveilig gemaakt. Daarom is een zware
straf noodig en spr. eischte dan ook een jaar
gevangenisstraf tegen ieder. Spr. merkte nog
op, dat de fietsplaatjes tegenwoordig meer
waard zijn dan de fietsen!
De beide verdedigers, mr. B. W. Stomps en
mr. Pot,, verzochten een reclasseeringsrapport
in te winnen, waartoe de rechtbank besloot. De
zaak werd dus voorloopig uitgesteld.
C. Ryken, kweeker, wonende te Haarlemmer
meer, Aalsmeerderdijk 564. Curator mr. T. A. M.
A. van Löben Seis te Haarlem. Rechter-com-
missaris in bovengemeld faillissement mr. J. H.
P. E. Mijnssen te Haarlem.
Wegens gebrek aan actie! werden opgeheven
de faillissementen van:
E. Loocks, machinist, wonende te Beverwijk.
Curator mr. J. O. Baron te Beverwijk.
F. W. Zandstra, bouwkundige, wonende te
Haarlem, Van Nesstraat 65. Curator mr. H. J.
Fot te Haarlem.
Wegens het verbindend worden der uitdee-
lingslijst zijn geëindigd de faillissementen van:
F. van Bussel, koopman in schoolboeken, wo
nende te Haarlem, Nieuwe Kruisstraat 20 zw.
Curator mr. H. E. Prinsen Geerligs te Haarlem.
De N.V. van Maris en Co., bloembollenkwee-
kerij en handel, gevestigd te Bennebroek. Cu
rator mr. F. A. Davidson te Haarlem.
A. van der Loos, timmerman en aannemer,
wonende te Wijk aan Zee en Duin, gemeente
Beverwijk. Curator mr. A. W. Hellema te
IJmuiden.
G. Ritskes, drogist, wonende te IJmuiden-
Oost, gemeente Velsen. Curator mr. Julius Hoog
te Haarlem.
55 jaar getrouwd. Gisteren was het 55
jaar geleden, dat het echtpaar Seysener—Ka
pitein in het huwelijksbootje stapte. Voor het
woonhuis aan de Leidschestraat was door de
buren een keurige versiering aangebracht, des
avonds electrisch verlicht gedurende de bruids
dagen. De dag begon met een H. Mis in de
St. Josephkerk voor de overleden familie, ge
volgd te half 10 door een van dankbaarheid
voor de feestelingen. Hierbij was een bizonder
groote familieschaar tegenwoordig, want het
echtpaar bezit een talrijke kinderschaar en
meer dan 60 kleinkinderen.
Na de kerkelijke viering werd het feest voort
gezet. Talrijk waren de mondelinge felicitaties;
de post deed het overige.
Des avonds bracht de muziek een serenade.
Uil hel Fransch vertaald door Christine Kamp
29
Ik ging heen zonder nog iets te zeggen. Jean-
Pierre had mama gemarteld, hij was de oorzaak
van al ons lijden en ik had zoo juist hem ge
dreigd in woorden, die hij nooit zou vergeten.
Hij had gelijk te zeggen, dat tusschen ons alles
uit was.
Opnieuw ontwijkt Claude mij. Ik zie hem
niet meer. Hij voelt wel, dat hij schuldig is, of
Jean-Pierre heeft hem verteld, wat ik gezegd
heb en hij keurt dat af. Wat kan het mü
schelen, nu ik toch niet meer van plan ben met
hem te trouwen! Ik wacht een gelegenheid af,
een gesprek onder vier oogen, om hem uit te
leggen, dat zijn bewonderenswaardige ziel mijn
duivelsch wezen angst aanjaagt. Altijd naar den
hemel te zien, dat zou mij hier op aarde ver
velen. Ik hoop er eens te komen na mijn dood,
maar niet dien hemel vol vergevensgezindheid,
waarheen Claude mij wil meevoeren. Vergeven,
altijd vergeven, de hand reiken aan ellendelin
gen, die op den een of anderen dag je een
moordend schot toebrengen! Neen, dat kan ik
niet.
Ik zal dus weldra die eigen&ardjge verloving
afbreken. En dan zal ik op zoek gaan naar een
echtgenoot, want niet waar, Elisabeth Mayran
moet toch trouwen!
Ik zal geen spijt gevoelen, neen, want Claude
is te hoogstaand, dat ik hem zou kunnen be
grijpen en misschien ook ben ik hem niet
waard.
Ik zal dus vrij zijn en daarna zal ik trach
ten iemand te vinden, dien ik wel waard zal
zijn, maar te voren moet ik zeker zijn, dat Jean-
Pierre geen kwaad meer kan doen en dat mijn
twee oude tortelduifjes met elkaar gelukkig zijn.
Ja, er zijn nog wolkjes, het verleden is niet
vergeten, de schuldige zoon staat nog tusschen
hen. Mama is een en al nederigheid, men zou zeg
gen, dat zij voortdurend om vergiffenis vraagt,
omdat zü haar man en dochter verlaten heeft,
maar zij denkt er aldoor aan. Ik heb vernomen,
dat zij Maria, onze oude dienstbode ondervraagd
heeft en dat die babbelachtige ziel haar verteld
heeft, hoe wanhopig ik geweest ben, toen ik
moeder's slaapkamer ledig vond. Het blijkt, dat
zij geschreid heeft, terwijl zij zei: „Arme Lies,
als ik dat geweten hadI" Inderdaad is de
redding, die zij ondernam, niet gelukt; enkele
weken van normaal gedrag en toen is de dier
bare zoon teruggevallen in zijn zonden. Het was
de moeite niet ons zoo te doen lijden, want
dat lijden duurt voort, ons leven gelijkt niet
meer op dat van vroeger. Het is een onrustig
leven, zoo weinig bestendig, dat alles ons doet
schrikken: een brief, het schelletje van de tele
foon, een bezoek. Wij vreezen een slechte tijding,
die haar zou aangrijpen, omdat zij na haar
yreeselüke wonde zoo teer is geworden.
Wat vader en mij betreft, wat er met Jean-
Pierre gebeurt, kan niets ons meer raken, dat
is gedaan. Dikwijls herinner ik mij zijn laatste
woorden, die zoo goed mijn zleletoestand uit
drukken: het is uit! Ik wil niet meer aan hem
denken en toch jaagt hij mij nog angst aan. Ik
zal pas gerust zijn als hij ver weg is.
Waar hij heen gaat? Het kan mü niet
schelen, ik bekommer mij niet om zü'n plannen.
In het buitenland zün er plaatsen genoeg, waar
zonen van fatsoenlüke families, die den verkeer
den weg zün opgegaan, nog hun brood kunnen
verdienen. Jean-Pierre zal welke betrekking ook
moeten aanvaarden en tevreden zün met alles
En dan, in sommige klimaten waart de dood
rond voor de vreemdelingen. Des te erger, het
is beter te sterven, dan een leven van losban
digheid te leiden.
Ik heb verleden jaar woorden gehoord, die
ik nooit zal vergeten. In een vergadering heeft
men mij een dame gewezen, die den rouw droeg
voor haar drie zonen, allen in den oorlog ge
sneuveld. Zü wilde niet beklaagd worden, zoo
trotsch was zü op haar smart. Arme mama.
nooit zal zü zulk een trots leeren kennen. Alles
wat wü hopen, dat is, dat zü geen schurk te
beweenen krügt.
Wat zal er van Jean-Pierre geworden? Ik
wil geen belang meer in hem stellen en ik kan
niet, want ik weet, dat alles wat hem overkomt,
een terugslag zal hebben op mama. Is hü onge
lukkig, zü zal het ook zün, als hü nog dieper
valt, dan zal zij trachten hem op te heffen.
Dat is een bedreiging, die ons geluk erg bros
maakt en papa belet om gelukkig te zija Ja,
zün vrouw is teruggekeerd naar de echtelüke
woning, maar zü'n liefde kan haar niet den
zoon doen vergeten, dien hü weggejaagd heeft.
Hü voelt dit evenals ik en hü lüdt, zooals ik lüd.
Wü spreken nooit over het verleden, maar als
wij drieën bijeen zijn en er komt een poos van
stilte, dan ondervragen onze ongeruste harten
elkander zwügend. Jean-Pierre waart om ons
heen en zün naam, dien wij nooit uitspreken
komt op onze lippen. Wie zal ons van die nacht
merrie bevrijden, wie zal ons ons voormalig ge
luk teruggeven?
Maria komt binnen; zü weet, dat ik er niet
van houd, gestoord te worden, toch heeft zü het
consigne getrotseerd.
„Juffrouw, mijnheer Claude vraagt of u hem
kunt ontvangen."
Claude, die mü komt bezoeken! Dat is de ge
legenheid om onze verloving te verbreken.
„Laat hü binnenkomen!"
Hü is er. O, hij komt juist van pas, die arme
Claude! Ik geloof, dat sedert maanden ik mü
niet zoo zenuwachtig heb gevoeld en als ik dat
ben, dan word ik boosaardig.
„Goeden dag, Elisabeth."
„Goeden dag."
Ik stond op, bood hem een stoel aan en zette
mü op den divan te midden van mijn kussens.
Ik kreeg lust om te büten als een jonge hond.
„De reden van je bezoek?"
Claude veroorloofde zich ironisch te zün. „Wel,
het pleizier van je te zien."
„Je berooft je dikwüls genoeg van dat plei
zier."
„Ik heb veel te doen."
„Dat weet ik, je bent de rechterhand van
mijnheer Mayran, den vertrouwden vriend van
mevrouw. Dat maakt je tot een gewichtig per-
sonnage."
„Ik ben ook jouw vriend, Elisabeth."
Ik antwoordde driftig: „O, zoo weinig."
De blauwe oogen wendde zich af, ik had hem
gekwetst en ik ging voort: „Wij begrijpen niet
de vriendschap op dezelfde wüze, evenmin als
de liefde."
De liefde! Ik wist heel goed, dat dit woord
Claude tot zwijgen bracht en ik profiteerde er
van.
„De vriendschap, beste Claude, bestaat voor
mü in. iets, dat vóór al het andere moet gaan:
het vertrouwen. Een vriend, die mij verbergt wat
hü doeteen vriend, die mij ontwükt om niet
ondervraagd te worden, is voor mij geen vriend
meer. Geveinsdheid in de vriendschap is büna
een leugen."
Leugen, dat woord werd niet aangenomen,
Claude antwoordde: „Elisabeth, ik heb je nooit
belogen."
„Misschien, maar je hebt mü nooit iets ge
zegd."
„Wat zou ik je hebben moeten, zeggen?"
„Wien je in je huis in Neuilly verborg en waar
je moeder bracht, toen ik haar aan je toever
trouwde."
En al mün wrok laaide op en ik toonde mijn
ziel, geheel naakt en waarlük niet mooi op dien
dag.
„Ik moet je eerst feliciteeren: je bezit, beste
vriend, een apostelziel en zooals in het Evange
lie staat: reik je de hand aan den schuldige
zonder je te bekommeren over hetgeen hü mis
deed. In Rouaan ben je heengegaan om je te
bemoeien met Jean-Pierre, want hü was, niet
waar, de ongelukkigste van ons tweeën. Ik ben
alleen gebleven met mijn stervende moeder,
maar dat kon je niet schelen, want je hield je
bezig met hem, die oorzaak was van al die
ellende. Niet tevreden met hem moreel te on
dersteunen, heb je hem meegenomen naar je
huis, er niet aan denkende hoe leelük het was
een dronkaard, bijna een misdadiger bü je
moeder te brengen. Daar ga ik over heen, het
was je goed recht, maar hetgeen ik niet begrijp,
dat is, dat je mama medeneemt om haar zoon
te bezoeken. Je weet, dat vader en ik alles in
het werk stellen om te maken, dat mama hem
zal vergeten en jü, met een volharding, die
ik niet kan begrüpen, kom je eiken dag bü haar
om haar te spreken over dien ellendeling. Je
begrijpt het niet en ik zal je wel een monster
lijken, dat er dagen zijn, waarop ik den dood
van mün broer wensch, want alleen zün dood
zal mama den vrede teruggeven. Ziedaar, hoe
ik gestemd ben. Nu kun je beseffen hoezeer
ik het je kwalijk neem, dat je Jean-Pierre in
je huis verbergt en voor hem die bezoeken ver
gemakkelijkt, die papa je nooit zou vergeven, als
hij er van in kennis werd gesteld.
Trotsch antwoordde Claude: „Je moogt het hem
zeggen, Elisabeth, ik verloochen mün daden
niet."
.(Wordt vervolgd»
