Geslaagde kerndag der N.G.F.
D.E.M.
tKdmfiaal mn den dag
De avonturen van Prof je en Struis je
ZAALBERG
Lisse verliest van
ROERMOND WINT DEN
EERSTEN PRIJS
MAANDAG 29 NOVEMBER 1937
VAN HET KATHOLIEKE KAMP
Kerremans uit Breda opnieuw
kampioen na een heftigen
strijd met Vos uit
Amsterdam
DJ-I.G.B.-ploeg boekt
succes
EERSTE KLASSE I.V.C.B.
Overtuigende 4-O-zege
van N.E.A. op de Meer
Rust kwam met blanken stand
göitiseen*
SST Deken
Een èchie ZAALBERG deken kost f 10.«
TWEEDE KLASSE I.V.C.B.
R.K.A.V. kan het niet bolwerken
tegen Always Forward, dat
de Amsterdammers
met 20 klopt
Nieuwe overwinning
van D.O.S.S.
ATHLETIEK
BOSCHLOOP TE DEN HAAG
„Docos," Leiden wint den
wisselbeker
MOTORSPORT
HET ABSOLUUT SNELHEIDS
RECORD VERBETERD
Henne breng het op 279.281 K.M.
Een
revolverschot i
VOETBAL
Franco's aanhangers op
het voetbalveld
Zij verliezen met 2-
Portugal
-I van
Tegen Duitschland en Italië
WIELRENNEN
New-Yorksche Zesdaagsche
begonnen
DOOR LO WILSDORF
Onder groote belangstelling heeft de R.K.
Nationale Gymnastiek-federatie Zondag te
Ginneken haar vijfden kerndag gehouden,
waarvan de organisatie uitstekend verzorgd
was, zoodat de wedstrijden keurig op tijd
verliepen.
Om half tien begonnen reeds de ochtendwed-
strijden met het nummer vrije oefening. Geluk
kig heeft dit belangrijkste nummer op het
oogenblik de aandacht van turners en leiders. Er
viel dan ook een groote vooruitgang te bespeu
ren. Het aantal goed opgebouwde oefeningen
was belangrijk hooger dan vorige jaren en de
algemeen vormende oefeningen kregen ook haar
plaats. Toch is het aantal herhalingen nog veel
te groot, terwijl juist de verschillende rekkingen
minder goed worden uitgevoerd. Ondanks het
feit, dat slechts enkele turners de zware oefen
stof machtig waren, behaalde Roermond hier zijn
eersten voorsprong. De Haarlemmers waren min
der gelukkig. Bij het ringennummer had ieder
een de keus tusschen een oefening aan de stille
of aan de zwaaiende ringen. Over het algemeen
was de beoordeeling in het voordeel van de laat
ste soort. Kerremans, die zijn kampioenstitel
moest verdedigen, demonstreerde hier de eerste
goede oefening. Bij de Bossche ploeg viel vooral
het beheerschte werken van Hoogen op. Jammer
dat deze turner aan de andere toestellen te veel
risico nam, wat hem aan de brug noodlottig
werd. Bij Roermond was Muller dit jaar de
favoriet maar zijn oefening aan de stille ringen
viel tegen doordat hij tot tweemaal toe zijn
handstand niet haalde.
De Haarlemsche ploeg had zwaaioefeningen
gekozen. Van Rijn was door een blessure niet
in vorm maar de anderen wisten hun achter
stand aardig op te halen. Pracht oefeningen van
Kieft en Vos droegen daartoe veel bij, terwijl P
v. Wissen met een gestrekte salto bewees, dat
hij zijn plaats verdiende.
Het paardspringen leverde weinig nieuws.
Goede en minder goede sprongen wisselden el
kaar af, terwijl de beoordeeling aan den hoo
gen kant was. De Bossche ploeg mocht haar
sprongen overdoen in verband met het gebruik
van een minder goede springplank.
Bij de pauze stond de DHGB op de tweede
plaats achter Roermond en maakte Vos een
mooie kans op den persoonlijken titel.
Om twee uur begon het officieele gedeelte. De
voorzitter, de heer Bruinsma, heette de talrijke
aanwezigen welkom, dankte alle organisatoren
en sprak een woord van hulde tot Van Rijn van
SSS (Beverwijk) voor zijn kranige prestaties als
veteraan van de 30 turners.
De paard-oefeningen vielen ook nu niet mee.
Roermond alleen liet werkelijk voltige-werk
zien en haalde dan ook zooveel punten, dat de
eerste plaats voor deze ploeg zeker was. Röm-
kens viel af in den strijd om de hegemonie, die
nu uiterst fel werd voortgezet tusschen Muller,
Vos en Kerremans.
Door een lossen legger aan de brug werden
vele turners gedupeerd. De handstanden en
pirouettes waren minder vast en een drietal
turners zagen hun oefeningen mislukken. Vos
Het eindresultaat was:
Utrecht Haarlem
Vrije oefening 314 288%
Ringen 281% 318
595 606)4
Paardsprong 152 151
747% 757%
Paardvoltige 260 266)4
1007)4 1018
Brug 275)4 295
1283 1313
Rekstok 288% 284%
1571)4 1597%
begon met een vlotte serie aan de punten ter
wijl zijn oefening ook verder goed verliep. Met
twee punten voorsprong kwam hij op de eerste
plaats. Kerremans bleef hem volgen, maar
Muller viel af door een paar tusschenoefenin-
gen, terwijl hij er op 't eind heelemaal uit
was.
Zoo kwam het laatste toestel, waaraan Vos
wel goed is, maar dat voor den Bredanaar zijn
beste nummer is. Dat bewees hij ook. 't Begin
van zijn oefening zal door geen enkel worden
nagedaan en zijn salto was af. Met 88% haal
de hij het hoogste aantal punten van den dag
Tot een dergelijke prestatie was Vos niet in
staat.
De slingers vonden weer een ruime waar
deering. Een Bosschenaar draaide er twaalf
achter elkaar, afgewisseld door twee zolen-
draaien en hij noteerde bijna 80 punten. Ook
aan den rekstok is ruime variatie mogelijk, wat
bewezen werd door Hoogen, die weer wat nieuws
demonstreerde, maar die het keurgedeelte weg
liet. De voorzitter der N.G.P. reikte tenslotte
de prijzen uit.
De uitslag van den wedstrijd om het per
soonlijk kampioenschap was:
na vier
na vijf
Totaal
toestellen
toestellen
Muller
352%
434%
Vos
277%
359
437%
Kerremans
276
357
445%
Römkens
268%
347
425%
In een wedstrijd met twee geheel verschillen
de speelhelften heeft N.E.A. met 40 verdiend
gewonnen van De Meer, al zijn de cijfers wel
iets geflatteerd.
Voor de rust werd er door beide elftallen goed
voetbal vertoond; alleen de afwerking der aan
vallen liet veel te wenschen over. Met blanken
stand werd van doel verwisseld. In de tweede
helft was het spelpeil schrikbarend gedaald,
maar de Ouderkerkers hadden hun schot terug
gevonden, terwijl de Meer-bewoners iedere po
ging om een doelpunt te maken zagen misluk
ken.
Beide ploegen zijn volledig, wanneer scheids
rechter Hoeboer beginnen laat. Over en weer
worden snelle aanvallen opgezet en van een
veldmeerderheid is wederzijds geen sprake. Het
eerste gevaarlijke moment komt voor het Meer-
doel, maar het schot van Nieuwkerk danst via
de lat over het doel. Als Kloosterman van De
Meer een vrijen trap te nemen krijgt wegens te
laag koppen van een der N.E.A.-verdedigers,
gaat het harde schot hoog over. Langzamerhand
wordt de thuisclub iets sterker, maar herhaal
delijk loopt de voorhoede in de buitenspelval,
welke tactisch door Wijfjes cs. is opengezet. Een
keurige aanval van De Meer, waarbij de bal via
Brokx, Kloosterman bij Van Veen belandt,
brengt door hoog overschieten niet het ge-
wenschte resultaat. Na 35 minuten spelen krijgt
L. Overboom van N.E.A. voor open doel de kans
van den dag, doch ook dit schot suist hoog over.
Met 00 komt da» de rust.
Onmiddellijk na de hervatting blijkt, dat het
spelpeil van voor de rust niet meer wordt be
naderd. Toch ziet N.E.A. na vijf minuten kans
door een kopbal van G. Sieverding uit een voor
zet van links de leiding te nemen, 0—1. De
Meer brengt er niet veel meer van terecht. Het
spel wordt te kort gehouden, terwijl het beslis
sende schot geheel ontbreekt. Na 16 min. pro
fiteert N.E.A., wederom door G. Sieverding, van
eenige mistrappen in de Meer-achterhoede en
Breda
284)4
282%
567
156
723
272
995
286%
1281%
293
1574%
's-Bosch
295%
293
Roermond
322%
293
588%
151
739%
265
1004 y,
235
1239%
310%
1550K
615
145%
761
306%
1067%
297
1364 y,
303)4
1668
brengt den stand op 02. Schoorl van De Meer
laat zich hierna vervangen door Kuijper. Eenige
corners voor het doel der gasten leveren niets
op.
Rechtsbuiten Sieverding wordt te veel vrij
gelaten en vijf minuten voor het einde weet hij
hiervan gebruik te maken door geheel alleen
door te breken en onhoudbaar het derde doel
punt te scoren. 03. Ontmoedigd door zooveel
tegenslag verandert De Meer zijn opstelling,
doch ook dit brengt geen succes. Zelfs weet
Schelling den voorsprong van N.E.A. tot 40 te
vergrcoten, wanneer de achterhoede der thuis
club geen raad weet met den bal. Even voor het
einde nog een uiterste krachtsinspanning van
De Meer om tenminste één tegenpunt te be
machtigen, doch voor open doel schiet Van
Veen tegen keeper Besuijen, waardoor ook deze
kans is verkeken. Direct hierna komt het einde
met 'n 4O-zege voor de Ouderkerkers.
In de tweede klasse West Ia won SDO giste
ren in Laren met 52 van LVV, waardoor de
club uit Bussum thans precies gelijk staat met
Portitudo. Olympia stelde teleur door in Hil
versum met 3—2 van MSV te verliezen. Actif
verrichtte daarentegen een goede prestatie
door met 31 over Zwaluwen Vooruit te zege
vieren en RKBVV behaalde den vollen buit
door Saestum in Zeist met 10
te
verslaan.
Fortitudo
9
8
1
16
30— 7
SDO
9
8
1
16
34—13
LVV
10
4
3
3
11
26—22
RKBVV
9
4
2
3
10
13—15
Actif
11
3
4
4
10
25—24
MSV
9
4
1
4
9
18—17
Olympia
10
3
2
5
8
21—31
Zwal. Vooruit
9
3
1
5
7
11—15
Saestum
10
3
1
6
7
16—18
WIJ 2
10
2
8
2
9—41
DOSS zette in Wést Ib zijn overwinningen
reeks voort door Constantius met 50 te ver
slaan, terwijl RKAV opnieuw teleurstelde, nu
door in Hoorn met 20 te verliezen van For
ward, dat thans weer direct betrokken is bij
den strijd om de leiding. De VVA-reserves ver
overden een punt door met 1—1 gelijk te spe
len tegen Hertha en The Victory verbeterde
zijn positie door een 42 zege op de Volendam-
reserves.
DOSS
10
8
1
1
17
41—15
Alw. Forward
8
5
2
1
12
28—11
Zwaluwen
10
4
4
2
12
16—10
RKAV
9
4
3
2
11
16—10
VIC
10
4
1
5
9
34—26
The Victory
9
3
2
4
8
15—30
WA 2
9
2
3
4
7
15—26
Hertha
9
3
1
5
7
14—28
Constantlus
10
2
1
7
5
9—29
Volendam 2
6
2
4
2
13—29
Het groote feit in West Ila was de nederlaag
van Lisse tegen DEM, dat de leiders met 21
klopte. OIV won met dezelfde cijfers in Sassen-
heim van Tellingen en DSSH moest eveneens
met de score 21 in Haarlem de meerderheid
van Vitesse erkennen. ADO behaalde voorts 'n
32 overwinning op WE.
Lisse
9
8
1
16
35— 8
DOS
9
8
1
16
38—14
OIV
10
8
2
16
27—14
DEM
8
5
1
2
11
22—14
ADO
10
4
2
4
10
21—26
WE
8
4
4
8
16—14
Santpoort 2
10
3
7
6
22—39
DSSH
10
2
1
7
5
16—32
Vitesse
8
2
6
4
17—22
Teijlingen
9
9
15—41
In West lib
won GDA
met 3-
-2
van
Oliveo.
VEP met 42
van DONK,
Blauw
Zwart met
51 van VVL en VVP met
72 van Aeolus.
VVP
9
6
3
15
35—20
Bi. Zwart
7
6
1
12
28—10
VEP
10
5
2
3
12
31—34
DONK
10
5
5
10
28—29
GDA
7
4
1
2
9
22—17
VVL
7
2
3
2
7
16—21
Wilhelmus
8
2
3
3
7
21—22
Aeolus
10
2
2
6
6
17—33
Oliveo
9
2
1
6
5
19—21
Ciler
7
1
6
1
10—22
De R.K. Haagsche Athletiekvereeniging „Al
batros" organiseerde Zondagmiddag een wed
loop door het Haagsche Bosch over een par
cours van 2950 meter. In totaal verschenen
vier en twintig athleten aan den start. De ver-
eeniging „Docos" uit Leiden wist met groote
meerderheid in punten den wisselbeker te win
nen vóór de organiseerende vereeniging „Alba
tros".
De voornaamste uitslagen luiden:
Klasse A: 1. J. v. Rooden, Docos, Leiden; 2.
J. Dubbelaar, idem.
Klasse B: 1. M. v. Steenbergen, Docos, Leiden;
2. T. Kallenberg, Docos, Leiden; 3. C. Vergeer,
Jong Leven, Amsterdam.
Klasse C: 1. L. Houtert, Albatros, Den Haag;
2. J. Würzer, individueel; 3. A. Hijdra, Al
batros, Den Haag.
Na afloop ontvingen alle deelnemers, die den
afstand binnen den vastgestelden tijd hadden
afgelegd, een fraai diploma.
Het succes van dezen loop heeft Albatros
doen besluiten op 27 Febr. 1938 eenzelfden wed
strijd te organiseeren.
Het is den Duitschen motorrenner Henne ge
lukt op de autostrada tusschen Frankfort a. d.
Main en Darmstadt het absolute snelheidsrecord
voor motoren, dat met 274.181 K.M. op naam
van den Italiaan Pietro Taruffi stond, te ver
beteren en te brengen op 279.281 K.M.
Bovendien bracht Henne op zijn gestroom-
iijnden 500 cc B.M.W. nog twaalf nieuwe inter
nationale klasserecords op zijn naam.
Gerald Harker was derde boekhouder op
een handelskantoor in New-Orleans. Een
paar dagen geleden had hij weer een
woordenwisseling gehad met z'n verloofde. En
hij vond dit in een woord verschrikkelijk. Want
Gerald hield veel van Harriet, eerlijk en op
recht. Maar altijd had ze iets op hem aan te
merken, al waren 't kleinigheden. Zoo vroeg ze
bijv.: Waarom gaan we niet méér uit? Waarom
moet je altijd zoo laat werken op 't kantoor?
Zeg, ben je soms van plan je leven lang dat
boekhoudersbaantje te houden van 30 dollars
per week? 't Maakt me tureluursch, als ik daar
aan denk. En, ik geloof ook niet, dat ik T; lan
ger uithoud!"
Zoo was dat nu al een heelen tijd gegaan,
vanaf z'n verloving. De goede trouwhartige Ge
rald snapta maar niet, dat Harriet hem maar
nam, omdat ze al over de dertig was, vroeger
te moeilijk was geweest in de keuze van haar
vrijer en nu doodsbenauwd was een „muur
bloem" te worden. Toen had ze gedacht: En
fin, dan Gerald maar.
En die arme Gerald had haar snibbige uit
vallen altijd maar vergeven en vergeten.
Hij hield veel van haar. Ze was hem het
ideaal van een vrouw. Och, ze is een beetje ze
nuwachtig, dacht hij vergoelijkend, als ze te
gen hem uitgevallen was.
Toen gebeurde er iets, dat hij niet vergeten
kón. 't Was eenige dagen geleden. En woord
voor woord kon hij het gebeurde herhalen.
,,'t Heeft geen zin, om nog verder te gaan,
Gerald," had Harriet gezegd, ,,'t Hangt me ge
noeg de keel uit. Ik maak 't uit, en liefst maar
dadelijk. Zeg, glimlach nu niet zoo idioot tegen
me. Ik zal het je maar ineens zeggen; je zou
het anders toch gauw genoeg te weten komen.
Ik houd niet van je, en ik heb nooit van je
gehouden! Waarom lach je nu niet? Enfin, je
moogt het wel weten, ik houd van een anderen
man, die een meisje, als ik ben, weet te waar-
deeren. Ik houd van hem, nu weet je 't en 'k
ga met hem trouwen."
Gerald Harker was opgestaan en vroeg: „Wie
is hij, Harriet? Ken ik hem?"
„Dat geloof ik niet," antwoordde het meisje
op minachtenden toon. „Waarom ook? Je staat
ver beneden hem. 'tis Max Doone, de eigenaar
van dat mooie wapenmagazijn in Jacksonstreet.
We hoeven nergens op te wachten; hij heeft
geld, meer dan genoeg, en we gaan heel gauw
trouwen. Wel, wat zeg je er (van?" vroeg ze
sarrend.
Harriet was woedend, omdat Gerald geen
woord zei. Hij zweeg. Geen verwijt, geen on
geduldig word, niets. Hij stond daar en liet
haar woordenstroom maar over zich heengaan.
Toen ze eindelijk uitgesproken had, had hij
z'n jas en hoed genomen en was zonder één
enkel woord te zeggen, vertrokken.
Op z'n kamer gekomen, had hij daar uren
achter elkaar in een stoel voor zich uit zitten
staren, als versuft, z'n hersens werkten echter
normaal en hij dacht voortdurend aan dit eene:
dien Max Doone moest hij dooden. Maar hoe?
Om voor 'n misdaad in den electrischen stoel
te moeten zitten, daar voelde hij niets voor.
Levenslange gevangenisstraf? Een huivering
van afgrijzen voer hem door de leden, als hij
er aan dacht.
Den volgenden dag begaf Gerald Harker zich
naar den hoek van Jacksonstreet en Mayfield.
Op dien hoek was het wapenmagazijn van
Doone gevestigd en Gerald keek nauwkeurig
naar de in- en uitgaande klanten. Om half ze
ven verliet een keurig gekleed heer de zaak en
sloot de deur achter zich. Gerald liep naar een
daar tegenovergelegen fruitwinkel en vroeg zoo
terloops:
„Is dat niet mijnheer Doone zelf, die daar
heen gaét?"
„Ja, dat is hij," antwoordde de winkelier.
Gerald's besluit was nu genomen. Hij over
dacht en overwoog alles goed en kwam toen tot
de conclusie, dat z'n plan niet falen kon. Dit
plan was, volgens hem, zeer vernuftig en secuur.
Het was een jaar of drie geleden, dat hij de
weekloonen voor z'n firma moest uitbe
talen. Hij had toen bij Doone een revolver ge
kocht. Met dit wapen zou hij nu naar 't maga
zijn van Doone gaan en den patroon persoon
lijk te spreken vragen. Wanneer deze dan kwam,
zou hij zich beklagen over de slechte kwaliteit
van de revolver. Hij zou zeggen dat 't ding
niet deugde, dat het wapen ketste en met den
bediende van Doone tot getuige, zou hij hem
dat aantoonen.
Dan zou dè revolver afgaan en Max Doone
door 't schot getroffen worden. Het zou na
tuurlijk een ongeluk wezen, een ontzettend on
geluk, maar Doone zou er niet meer zijn.
Den volgenden morgen ging Gerald naar het
wapenmagazijn en vroeg naar den eigenaar.
De bediende vroeg of hij 't soms met den klant
af kon, maar Gerald drong er op aan, dat
Doone zelf kennis
van z'n klacht i
zou nemen. Deze
kwam en luisterde
oplettend toe. Ge
rald legde hem
heel kalm de I
zaak uit, en toen
de bediende zich meer dan eenmaal in 't ge
sprek mengde, negeerde hij dezen volkomen.
„Ik heb alles gedaan, om dat ding met suc
ces te gebruiken," zei Gerald tot Doone, „maar
't helpt niet. 't Is een prul en ik verlang van u,
dat u het inruilt of het prima in orde maakt.
Kijk, ik zal u eens laten zien, hoe het klemt."
Hij richtte het wapen nu direct op Doone'»
hart. Op dit oogenblik liep de bediende om hem
heen, ten einde er een beter gezicht op te krij
gen. Daar klonk een schot uit Gerald's revol
ver en.... de .bediende viel dood neer.
Toen Gerald Harker het bureau van politie
verliet, haalde hij verlicht adem. De politie ver
dacht hem geen oogenblik. Maar een dag later
v/as het voor goed met z'n gemoedsrust gedaan.
Hij had een onschuldig mensch vermoord: Tim
Wingham, een armen drommel, die hard voor
z'n brood moest werken.
Eenige dagen later pakte Gerald z'n koffers
en verliet de stad. Wat er in de eerste jaren
van hem geworden was, wist niemand. Later
vernam men, dat hij krankzinnig was gewor
den.
Een paar jaar na den dood van Tim Wing-
dam, zat Harriet, eens Gerald's verloofde, lus
teloos in een gemeubileerde kamer bij een
vriendin.
„O Harriet," zei deze, „wat ben je weer som
ber gestemd, en dat nog altijd.... Enfin, nu
ik dat toch in je herinnering heb gebracht, zal
ik maar verder gaan. Heb je Gerald nooit meer
terug gezien?"
„Neen," antwoordde de aangesprokene be
drukt, „men heeft me verteld, dat hij direct
na het geval het land heeft verlaten. Ik weet
niet waar hij is. Maar ik hoop, dat hij gelukki
ger zal zijn dan ik."
Diep bedroefd staarde zij eenige oogenblik-
ken voor zich uit,en hernam:
„Al was het alleen maar om hem iets te vra
gen. Dien avond, dat hij, zonder iets te zeg
gen, mij verliet, vertelde ik hem, dat ik met
Max Doone ging trouwen. Dat was een leugen.
Ik kende Doone zelfs niet. En nu kan ik maar
niet begrijpen, hoe Gerald er achter gekomen
is, dat diens bediende Tim Wingham de man
was, dien ik werkelijk beminde."
(Nadruk verboden)
De afspraak was, dat als iemand een spoor
van Profje gievonden had, hij het door een
schel gefluit zou laten weten. Als het donker
werd zouden ze allen weer samen komen op
de plaats waar ze dien middag hadden ge
rust. De kapitein zag op zijn- horloge, dat het
niet lang meer zou duren of de duisternis
zou vallen en nog niets was er ontdekt. Hij
werd wanhopig en wist niet meer wat hij er
van denken moest. Hij had zich juist moe
deloos op een boomwortel neergezet, onver
schillig voor de gevaren, toen een schel ge
fluit weerklonk en hij en Struisje gingen in
de richting vanwaar het gefluit gekomen
was.
Toen ze in de buurt kwamen zagen ze ook
de andere mannen. „Hebben jullie Profje ge
vonden? vroeg de kapitein, terwijl hij
haastig op hen toeliep. Maar Profje was niet
gevonden, alleen zijn hoedje met de mooie
kwast had een van de matrozen aan een slin
gerplant ontdekt en dat was een heel eini
hier vandaan. De hoofdzaak was, dat ze nu
wisten in welke richting gezocht moest
worden. Maar met de vallende duisternis
Was zoeken niet meer mogelijk- Er werd
daarom een tent opgezet en een flink vuur
aangemaakt, deels om gevaarlijke dieren op
een afstand te houden, deels ook om Profje,
indien hij zich in de nabijheid bevond, de
richting te wijzen.
Toen werden weer een paar mannen op
wacht gezet en de anderen gingen slapen
Maar het is te begrijpen, dat daar niet veei
van kwam. Iedereen was ongerust, want z»
wisten wel hoe gevaarlijk het is om in een
oerwoud te verdwalen, als men niet eens wa.
pens bij zich heeft. Wat er van Profje te
recht zou komen, wist niemand. Eigenlijk
hadden ze geen van allen hoop hem nog
levend te vinden. Struisje was de eenige die
den moed niet opgaf en daar hij niet kon
wachten tot het weer licht whs, sloop hij de
tent uit en begaf zich op weg.
Het elftal van het nationalistisch Spanje
speelde Zondag te Vigo tegen Portugal, welke
ontmoeting met 21 door de Portugeezen werd
gewonnen, nadat de rust met blanken stand
was ingegaan.
De beste man van het veld was de Spaansche
doelverdediger Eizaguirre. De returnwedstrijd
wordt 30 Januari te Lissabon gespeeld.
De heer De la Riva, bestuurslid van den Na-
tionalistischen Voetbalbond, heeft aan de per»
medegedeeld, dat het Spaansche team binnen
kort in Oviedo Duitschland zal ontmoeten en
daarna Italië.
Na deze ontmoetingen zal de ploeg naar Zuid-
Amerika vertrekken om daar een aantal wed
strijden te spelen.
Zaterdagnacht is de New-Yorksche zesdaag
sche begonnen, waaraan zooals men weet
ook PijnenburgWals deelnemen. Het veld ziet
er als volgt uit: Walthour—Crossley, Ignat—
Diot, PijnenburgWals, KilianVopel, Gebr.
Peden, GiorgettiMoretti, RusselO'Brien, Le-
tourneur—Debaets, BiniDebruycker, Rooman—
di Paco, ThomasRiboli, AudyZach", Ottevare
Lepage, CiezinskiWissel, SpencerSaavedra.
8
„Ik heb den heelen tulband opgegeten,"
bekende Pretorius, terwijl hij Bella met een
zondaarsgezicht aankeek.
Zij wierp een blik op de geplunderde tafel.
Het middenstuk, de tulband, het sieraad van
den disch, ontbrak.
„Een hongerigen gast moet je niet alleen bij
een gedekte tafel laten," beweerde de zondaar
schalks, waarop zij hij en Bella hartelijk
lachten. Oliva kneep haar lippen zoo stijf op
elkaar, alsof zij van plan was er één lip van
te maken. Die twee gingen al heel ongegeneerd
en vertrouwelijk met elkaar om. Absoluut geen
etiquette!
Bella schonk thee uit een mooien zilveren
trekpot en bood haar moeder het eerste kopje
aan. Dan bediende zij Pretorius die, nu een
aanval op de overige lekkernijen ondernam. „Ik
weet het niet, hoe het komt, maar vandaag
smaakt mij alles yeel lekkerder daiv anders,"
zei hij met een ondeugend, Jongensachtig glim
lachje in de richting van de jongedame, die
blozend haar oogen neersloeg. Uit al dat ge
manoeuvreer kon Oliva niet wijs of liever, zij
kon het maar al te goed, naar zjj meende. Zij
spraken nu over onverschillige onderwerpen;
dat de reis zoo voorspoedig was verloopen en
dat mama zich op haar eersten autotocht zoo
kranig had gehouden. Dit scheen Oliva werke
lijk met den auto te verzoenen en zij deed
Inderdaad haar best om vriendelijk te zijn. Zij
beweerde ten slotte, dat zij er geen notie van
had, hoe dichtbij Weenen eigenlijk was, want dat
zij anders ai veel eerder was gekomen.
„De auto brengt alles dichter bij elkaar,"
verzekerde Pretorius, terwijl hij ijverig de ge
rechten eer aandeed. Er stond zoete Tokayer-
wijn op tafel en hij vulde de lange, slanke
glazen. „Beste Oliva, wij zullen onze glazen
ledigen op je gezondheid en als welkom in
Weenen en wij hopen, dat je het hier in deze
heerlijke stad zoo prettig zult vinden, dat je
er na een lang verblijf weer spoedig terug zult
keeren."
Zij klonken met de fijne kristallen glazen.
De dames namen een klein teugje en Pretorius
dronk langzaam, druppel na druppel genietend,
zijn glas leeg.
Bella antwoordde hem guitig: „Je tafelspeech
was ditmaal niet, wat je noemt „af", beste
Virgilius, en ik herken den beroemden afge
vaardigde Pretrorius niet. Ben je zoo zenuwach
tig als Je met twee dames theedrinkt?"
„Wat bevalt je dan niet in mijn modelspeech,
Juffrouw wijsneus?.'!
„Er zat geen gang in. Je hebt wel alle hulp
middelen aangewend om te imponeeren, doch
dat is Je, wat mij betreft, niet gelukt, daarvoor
heb ik Je te dikwijls in de landsvergaderingen
hooren spreken. Ik geloof dat de aanwezigheid
van mama je nerveus heeft gemaakt. Maar zij
kent je voldoende om geen al te groote eischen
aan je redenaarskunst te stellen!"
Er vloog een schaduw over het onbeweeglijke
gelaat van Oliva. Dat vroolijke gescherts van
die twee begreep zij niet. Het overkwam haar
zelf zoo zelden, dat zij eens hartelijk kon
lachen, doch nu overviel haar plotseling een
hevig verlangen, ook zoo luchtig en schertsend
te kunnen babbelen.
Pretorius stond op. „Met Je goedkeuring zou
ik nu afscheid willen nemen, want ik heb nog
verschillende belangrijke zaken af te wikke
len."
Hij maakte een officieele buiging voor de
dames en vertrok.
„Neen, je mag niet weggaan voor je mama
den eed hebt afgenomen. Zij moet beloven, dat
zij al haar deftigheid naar huis stuurt en zich
hier laat omtooveren in de jonge mooie vrouw,
die zij in werkelijkheid is dat zij bovendien
alles zal doen en laten, wat men van haar ver
langt," verzocht Bella. Zij had oogenschijnlijk
vroolijk gesproken, maar haar blik had zich
ernstig en diep in dien van Pretorius geboord,
alsof zij hem smeekte: „Help mij, help mij en
ook haar."
Hij had haar begrepen.
„Nu, oliva? Wil je ons je vertrouwen schen
den? Ik neem, wat Bella betreft, alle verant
woordelijkheid op mij. Dus rest Je nog 'slechts
mij te vertrouwen."
Daarin lag meer dan het vroolijk contract
inhield. Onbewust had hij met bijzonderen
nadruk gesproken. Oliva keek van den een naar
de ander.
„Wat willen jelui eigenlijk van mij? Ik ge
voel mij goed, zooals ik ben," verzekerde zij
aarzelend. Doch diep in haar hart was zij
onrustig. Hoe kwam het, dat 't haar niet moge
lijk was, te weigeren? Waarom kon zij nu niet
in haar gewone ongenaakbaarheid volharden?
En waarom vreesde zij, dat zij Virgilius
Pretorius zou teleurstellen?!
Toen Pretorius weg was, bleef het stil. De
twee vrouwen konden den weg naar eikaars
hart nog niet vinden. In haar onzekerheid
gaf Oliva er de voorkeur aan te zwijgen en
Bella pijnigde zich af om aan de situatie een
gedwongen wending te geven.
„Wilt u mijn huis eens bekijken, mama?"
begon zij.
Oliva keek eenigszins verschrikt op, alsof
iemand haar plotseling uit haar slaap had ge
wekt
„Jouw huis? ik dacht dat je op kamers
woonde?"
„Neen, mama," zei Bella eenigszins trots, „het
is mijn eigen huis en ik heb mijn eigen huis
houding...."
„Maar waarom dat alles?" Oliva was onge
veinsd verbaasd. „Kost dat dan geen massa
geld? Waarom moet een jong meisje er een
eigen huishouding op na houden? je woont
hier toch niet, je bent toch
Maar Bella viel haar heel oneerbiedig in de
rede.
„Als 't u belieft, lieve, beste mama, dit be-
hoort bij uw belofte, die u heeft gedaan. U mag
niet vragen. U moet alleen maar kijken, alles
op u laten inwerken en dan later oordeelen."
Voor de Oliva van het landgoed zou dit als
een ongehoorde eisch geklonken hebben. Doch
de weinige uren, die zij ver van haar voor
vaderlijk huis had doorgebracht, hadden reeds
iets van haar eigenzinnigheid weggenomen.
„Nu, goed dan," zei Oliva gelaten en zacht
zinnig als nooit tevoren, „laten wij „jouw" huis
eens gaan zien."
Zij bekeek haar dochter, toen deze zoo zelf
bewust en flink haar moeder voorging. Zij had
iets over zich, dat haar beslist van andere
vrouwen onderscheidde. Zij was in haar doen
zeer natuurlijk en toch sterk persoonlijk. Zij
was nu ja, dat viel niet tegen te spreken
zij was buitengewoon mooi en scheen dat ook
te weten. Dat was het, wat Oliva meer aan
voelde dan men kon bemerken. Het was een
zeldzaam bewuste en volmaakt evenwichtige
persoonlijkheid. Hoe kwam zij aan zoo'n
dochter?
Zij waren nu aangeland in een vertrek, dat
met zijn groote schrijftafel en vele boekenplan
ken op een ernstige werkkamer geleek. Alles
met boeken bezet. Doch het vak tegenover de
deur werd geheel ingenomen door een reus-
achtigen spiegel, die niet alleen de personen,
doch ook heel de kamer weerkaatste. Op Oliva,
die spiegels over 't algemeen als voorwerpen van
ijdelheid, uit den booze noemde, maakte het
een geweldigen indruk, toen haar bijziende oogen
plotseling twee dames zagen, die op haar toe
traden.
Die eene, ja, dat was toch Bella, nietwaar?
Zij kromp ineen en staarde verbijsterd naar
die andere. Was dat een spook, een geest? Doch
op 't zelfde moment ontdekte zij, dat 't haar
eigen spiegelbeeld was en zij bloosde van erger-
nié, dat zij zich als een boerenmeisje door den
spiegel had laten misleiden.
Inmiddels was Bella naar de schrijftafel ge
gaan om eenige papieren op te ruimen. Oliva
zag in den spiegel elke beweging, elk zelfbewust
gebaar van haar dochter. Het kon niet uitblij
ven, of zij moest ook duidelijk het onderscheid
tusschen haar kleeding en die van Bella waar
nemen. Hoe eenvoudig en voornaam zag dat
meisje er uit in dat soepele donkerblauwe jurkje
met witten kraag. Haar eigen jurk was ook
eenvoudig, vond Oliva, maar wat een verschil!
En dan die schoenen! Breed en zwaar drukten
die plompe dingen zich in het dikke zachte,
lichte tapijt. Nu begon zij toch tot de overtui
ging te komen, dat haar kleeding en schoeisel
min of meer boersch waren.
Alles op zijn tijd, dacht zij bij deze plotselinge
openbaring. Om op de buitenwegen en door de
velden te loopen, kon de dorpsschoenmaker je
wel aan practisch schoeisel helpen, maar daar
naast bestond toch ook nog iets anders. Niet
dat zij dat niet altijd had geweten maar zij
had koppig haar oogen gesloten en niet willen
zien. .(Wordt vervolgd)
